Donderdag 6 Maart 1913.
BUITENLAND^
FEUILLETON.
II'16 Jaargang.
Het Eeuwige Leven.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort ƒ.1.00.
Idem franco per post 1»®0.
Per woek (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummers 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertontiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en'berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT I.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DEE ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.f 0.5Oi
Elke regel moor - 0.1O.
Dienstaanbiedingen 25 cents bjj vooruitbetaling.
Grooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bostaan zoor voordoolige bepalingof
tot bot herhaald adverteoren in dit Blad, bij abonnomeir,
Eone circulaire, bovattondo do voorwaarden, wordt O)
aanvraag toegozondon.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Kennisgevingen.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort),
Gelet op art. 37 der Drankwet j
Brengen ter openbare kennis
lo. dut by hen is ingediend een verzoekschrift om
verlof tot verkoop van alcoholho-udenden, anderen
dan sterken drank, voor gebruik ter plaatse van ver
koop, door Willem Huiskes, van beroep metselaar,
wonende te Rotterdam, in de beneden-voorlocaliteit
van het perceel Lieve Vrouwekerkhof, hoek Breede-
stroafc no. 15 te Amersfoort
2o. dat binnen twee weken na deze bekendmakiug
ieder tegen heL verleenen van hel verlof schriftelijke
bezwaren bij Burgemeester en Wethouders kan in
brengen.
Amersfoort, 5 Maart 1913.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Do Secretaris, De Burgemeester,
D. WERKMAN. v. rand WDGK.
'ii Uitkomst voor velen.
(Ingezonden.)
Half Januari werd hier weer ter sprake
gebracht of het niet mogelijk zou wezen,
door het oprichten van een Centrale keuken
voor vele gezinnen de taak van de huis
vrouw te verlichten, te zorgen, dat door
samenwerking menig onaangenaam oogen
blikje wordt voorkomen.
Een twintigtal belangstellenden heeft een
paar malen hierover van gedachten gewisw
seld en het mag al aanstonds gezegd, dat
het „zooveel hoofden, zooveel zinnen" dit
maal heeft geleid tot een zeer goede uit
komst. Wat de een niet wist, wist de ander;
sommigen hebben elders schriftelijke in
lichtingen i/ngewonnen; enkelen bezoanten» de
Centrale keukens in andere plaatsen en heb
ben er de geheele inrichting, ook het ad
ministratieve gedeelte, in de puntjes opge
nomen en voegden bij dit theoretisch onder
zoek een praclisch; zij gebruikten er een
middagmaal en waren eenstemmig in hun
lof. Niemand had te Yoren haar of zijn
komst gemeld; er kan dus geen sprake van
zijn, dat er iets bijzonders kon klaargemaakt
worden.
Hetgeen in die inrichtingen wordt gebo
den, is een gezonde maaltijd, bereid door
een bekwame kookster, onder deskundig
toezicht; alleen eerste kwaliteit voedings
middelen worden gebruikt en er worden
flinke porties gegeven.
Het zijn geen volksgaarkeukens, maar
gelegenheden om een goedkoop, voor veler
beurs bereikbaar en toch degelijk maal ie
verschaffen; een „goede burgerpot" in den
waren zin des woords.
Wilt ge eens een menu zien van een der
keukens, dan volge hier zoo n weeklijstje:
Zondag. Blinde vinken. Doperwten.
Koilfiiepudüdng met and lies anusi
Maandag. Bunderlappen, Bruine boe
nen. Vermicelli met citroen.
Dinsdag. Erwtensoep. Rijst met appels.
W o e n s d a,g. Macaroni-schotel met
ham en kaas. Gehakt. Groene kooitjes.
Donderdag. Boeuf. Gestoofde peren.
Drie in de pan.
V r ij d a g. Iiaché of Gebakken vitsdh.
Roode kool. Broodpudding met slroopsaus.
Zaterdag. Varkensklapstuk. Boeren
kool. Griesmeelpudding met rozijnen.
En wat een portie wel kost? Waarschijn
lijk komt een portie groente, aardappelen
en toespijs geen liflafje op 42 cent,
met inbegrip van bushuur, thuisbezorgen,
terughalen en schoonmaken. Vdeesch kan
naar believen worden bijbesteld en komt op
18 cent per ons; maar 't kan, evenals de
toespijs, ook werden weggelaten. De juiste
prijs voor Amersfoort kan natuurlijk nog
niet worden bepaald, doch maakt ten hoogste
een paar centen verschik Wanneer men de
bus- zelf doet halen en terug bezorgen, dan
komt de portie groente, aardappelen en toe
spijs goedkooper.
Laat er ons aanstonds bijvoegen, dat de
porties niet krap worden toegemeten, doch
zóó groot zijn, dat een gezin van man, vrouw
en twee kinderen best kan toekomen met
drie porties.
Wat 'n rust voor de huisvrouw om, als
de gedienstige ziek is of soms op „stel en
sprong" heengaat), niet verplicht te zijn zelf
voor 't eten te moeten zorgen. Slechts 'n
boodschap of 'n telefoontje naar de keuken
cn men is verzekerd, op tijd een smakelijk
toebereid en niet duur maal gereed te vin
den.
Hoe heerlijk voor de vrouw des huizes,
eigenlijk voor 't geheele gezin, dat de vrije
Zondagmiddag voor de gedienstige niet
voor (moeder behoeft le beteekenen juisf
dan 't meest bezig te moeten zijn en dus tegen
etenstijd doodmoe te wezen; wat 'n genot
voor allen, dat -zij zich even onbezorgd als
de andere huisgenooten aan tafel kan zet
ten!
Maar kom, laat ons al de voordeelen en
't gemak van zoo'n Centrale keuken nog
niet weer gaan opsommen, waar elke vrouw
die even goed begrijpt als gevoelt.
Laat ons liever mededeelen, tot welke
conclusie het voorloopig comité is gekomen
ten opzichte van de mogelijkheid om ook
hier zoo'n keuken op te richten.
Naar zijn meening bestaat die moge
lijkheid wel degelijk; er zijn hier on,ge
huwden en andere categorieën van stadgc-
nooten genoeg dan dat de keuken hier niet
alleen kan worden opgericht dat is
geen kunst; daarvoor is een betrekkelijk
klein kapitaal noodig maar dat ze ook
i n stand lean b 1 ij v e n.
Doch eer dat kapitaal wordt vastgelegd
in potjes en pannetjes en al het verdere
gerief; eer een in elk opzicht zeer geschikt
huis wordt gehuurd en geheel voor het doel
ingericht; eer personeel wordt aangenomen,
zou het comité gaarne van stadgenooten
bewijzen van instemming met zijn pogen,
persoonlijke of schriftelijke syinpafhie-be-
laii^jnigjeai wenschen le ontvangen, opdat het
eenigszins het gevoel krijgt: „kijk, er be
slaat hier werkelijk behoefte aan zoo'n in
richting; als ze er reeds was, dan zou die
en die er beslist gebruik van maken".
Zijn er nu ongehuwde ambtenaren, die,
in plaats van „so mutterseelen allein" op
him kamer te eten, samen uit de Centrale
keuken willen middagmalen om beurten bij
een collega; zijn er families, die de „groote
meid" willen afsohaffen (waardoor toch al-
li dit een f 300 f 400 per jaar wordt be
spaard) want deze vormen in de eerste
plaats de kern van afnemers eener Cen
trale keuken.
In andere steden ziet men die allen
eerst en hel trouwst gebruik maken van de
^inrichting. Waarom zou Amersfoort dien
regel niet bevestigen?,
Zij, die de keuken ook nog op andere wijze
willen steunen, kunnen dat doen door een
of meer aandeeltjes te nemen van f 10, die
een rente van 4 pGt. afwerpen; ndet alleen
in naam, maar inderdaad; overal elders
wordt telken jare rente betaald.
Elders moet men voor een bedrag van
f 10 te gelijk aan „zegeltjes" nemen. Die
zegeltjes van 25, 10, 5 en 1 cent doet men aan
de keuken bezorgen; de waarde on het aan
tal der ingeleverde zegeltjes brengt de ad-
ministratie op de hoogte, welke spijs en
hoeveel porties er worden verlangd. Hier is
't plan, de zegeltjes desverkiezende per stuk
verkrijgbaar te stellen naar 't ons voor
komt een zeer goede maatregel, daar 't niet
ieder convenieert om voor f 10 zegeltjes te
gelijk te koopen.
Ten einde nu hen, die belang stellen in de
oprichting van de keuken in de gelegen
heid te stellen om door een deskundige
theoretisch zoowel als practisch eens 1
een en ander omtrent haar inrichting en
werking te vernemen, heeft de directrice van
een coöperatieve keuiken zich bereid ver
klaard, op Donderdag 13 Maart hier een en
ander te komen uiteenzetten in de groote
zaal van „bet Valk je" (voor nadere bijzon
derheden raadplege men de advertentie in
dit blad).
't Is geen deftige lezing, maar een soort
causerie, waarbij ieder welkom is en vrijen
toegang heeft die zich de moeite geeft om
even een kaart daartoe te halen bij mevrouw
Tromp van Holst (Soesterweg), mevrouw
Ileyligers (Muurhuizen) of mevrouw Reyiir
ders (Wijersstraat), Ook de heeren Bersma
(Persijnstraal), Middelburg (Utrechtsche-
weg 84), Prins (Plantsoen 2) en Frederiks
(Kortegracht 9) verstrekken gaarne een be
wijs van toegang.
Op dien avond zal aan het comité uit de
opkomst van stadgenooten blijken, of er
sympathie bestaat voor het doei, te meer,
daar ieder dan in de gelegenheid is om
vragen te doen, welke door de spreekster
gaarne zullen worden beantwoord.
De Centrale keuken kan hier opgericht
worden. Aan Amersfoorts ingezetenen is het
thans om door sympathie-betuigingen in
woord of daad 't liefst door beide te
bewijzen, dat men die oprichting ook
wenscht.
Politiek Overzicht
De legerversterking
in Frankrijk.
De hooge oorlogsraad ini Frankrijk heeft
over de versterking van de effectieve sterkte
van. het leger het advies uitgebracht, dal
vam dit college werd verwacht Deze raad
iis samengesteld u-if den chef vam den groe
ten geroer al-en staf en tien divisie-generaals.
Gewoonlijk leidt de minister vain oorlog de
beraadslagingen; maar wanneer, zooads dit
maal, de president der republiek als voorzit
ter optreedt, dan woont hij. als lid de be-
raiatlskugQjngen bij; ook de minister-president
is dam vam rechtswege tegenwoordig. De
elf generaals stonden bekend als voorstan
ders vam den driejarigen] diensttijd. Het was
dus niet ©aiders te ver watch ten, dam «dat de
raad een advies zou uitbrengen ten gunste
vam het herstel van den driejarigen dienst
tijd. Daarmee heeft de regeering den rug
gesteun, dien zij behoeft om unin het parle
ment te kunnen voorspellen, terug te komen
op het betrekkelijk nog niet lamg geleden,
in 1905, genomen besluit om den tijd, dien
de weerbare manschappen voor eerste oefc-
nimlg onder de wapenen moeben doorbren
gen, <to«t twee jaren te verminderen. Een
daartoe strekkend wetsvoorstel zal nu niet
Damg meer op zich laten wachten; de indie
ning bij dc Kamer is reeds voor morgen
aangekondigd.
Een aantal Framtsche politiekers heelt
in de laatste dagen zich de gelegenheid tim
nutte gemaakt om op politieke feestmalen
of in ldezersvergaideringen hunne meening
over den drie jarigen diensttijd te zeggen.
Meerendeels verklaren zij zich er voor, dat
die zal worden hersteld. Eene uitzondering
maakt de gewezen resident-generaal in Ma
dagascar Augagmeur, d'ile in eene vergadering
heeft gezegd: „Mijne politieke vrienden en
ik zulllen alle voor de landsverdediging ge
vorderde geldmiddelen toestaan; zij zullen
erhlber niet vóór den' driejarigen diensttijd
stemmen, tenzij er geen aai der middel ge
vonden wordt om de grens te dekken.... De
tweejariige dienst heeft de gelijkheid van
alle Fnainschen, wat hum plicht jegens het
vaderland betreft, in» 't leven geroepen; de
driitejarige dienst echter zal vrijstellingen
doen ontstaan, ofschoon men het tegendee'
beweert. De begunstigden zullen de bezwa
ren van den dienst ontgaan, maar de arme
drommels zullen die moeten dragen. Er is
een middel om de grensbescherming te ver
zekeren, zonder da.t men tot de vroegere
wet behoeft terug te keer en-. In talrijke plaat
sen houdt men garnizoenen, omdat de daar
gevestigde neringdoenden dat in hun belang
eischen; noodig zijn zij niét. Laat men deze
troepen naar de grenssteden zenden; dan
zal Frankrijk goed behoed zijn. Overigens
berust de kracht van een leger niet uitslui
tend op het aantal, maar op het verband
van de troepen, op de goede verstandhou
ding «üusschen de soldaten en hunne aan
voerders en op den mood, dië eemte echt
Fransche eigenschap ls."
Met deze meening staat Augalgneur geens
zins alleen. In het laatste Bulletin van do
radicale partij wordt zelfs gezegd, dat het
vaderland volstrekt rui et in gevaar is en dat
mep. aan het nationlalistLsch-chauviindstische
drijven niet moert toegeven en Wet geld lie
ver voor sociale doeleinden moet besteden
Maar het fis toch eigenlijk een onbegonnen
werk, He tnafohlen tegen den stroom op te
roeien. Het Duitsche milliardenpLan brengt
koren aan op den molen; van de Fra-nsohe mi
litaristen. De Parijsche correspondent va»
de Fnaoikf. Ztg. schrijft: „Uit de houding van
de pers en uil de stemming, -diife in de par
tem enttaiire wereld tot uiting komt, moet men
bert de conclusie komen, dat alles wat de
regeering eisoht, ten slotte zal worden toe
gestaan, want het verzet, dot zich eerst in
bel kamp der linkerzijde tegen de weder
invoering vain den driejarigen diensttijd deed
gelden, wordt steeds zwakker en raachteloo-
zor met bet oog op de uil Dutlschland ko
mende berichten. De openbare meening van
Frankrijk is volkomen geabsorbeerd dooi1
de geheel buitengewone door Dmitschland
voorgenomen legcrversteriking en door de
nog ongewoner manier van lia.ro financieel*
dekking."
]>e Balkan-oorlog.
Co'ujstanza» 4 Maart. (Overbrenging
vertraagd.) Men bericht uit Konstantimapci
dat gedurende de beide laatste dagen een
hèyiige sneeuwstorm woedt cn verschrikke
lijke ontberingen oplegt aan de in dc Tsja-
tal djah linie gebivakkeerde troepen. Meer dan
100 mam zijin bevroren, van wie slechts 33
zich herstelden», dunk zij de zorgen, die hun
werden gebracht. Verscheidenen hadden zoo
veel geleden van dö vorst, dal liun armen
en boenen moesten worden afgezet.
C e 11 i n j e, 4 Maart. Daar de com
mandant van Sluulari heeft 'laten weten, dat
het in de stad aan geneesmiddelen ontbreekt
heeft Koningin Milcna bevolen, dat alles wat
gevraagd werd, moest worden .gezonden.
Twcedetelegram. Plomenatz heeft
naar Skulari dc geneesmiddelen en verband1-
stoffen gebracht, die door de Koningin wa
ren gezonden. Essad Pacha verzocht «hein de
Koningin te bedanken; hij verklaarde, dal
deze voorwaarden dienstig zouden zijn aan
dc verdediging van do stad vrij lang voort
te zetten.
C e 11 i in j e, 4 M a a r t. De Koning heeft
bij de ontvangst van vreemde dagbladschrij
vers verklaart, dat hel besluit van Monte
negro om Skulari door de wapenen le ne
men, niet gewijzigd is door hel besluit vait
de groote mogendheden, dal deze stad aan
Albanië zou moeten bebooren. Montenegro
zal de militaire operatién «voortzetten totdat
Skutarl zich overgeeft of genomen wordt. Er
bestaat gcene macht, die höt Montenegrin-
sohe leger van de belegerde plaats kan ver
wijderen. Skulari is eene beslaans-kwestio
voor Montenegro.
Lausanne, 5 Maart. Een correspon
dent vam de Gazette de La.usannc deelt de^
volgenden brief mede vam Essad Pacha, dof
commandant vam Slurta-ni; de brief is ge
schreven op linnen en gericht aan een va*;
zijne bloedverwanten te Konstantinopel.
„Skutiairi, 18 Febr. 1913. Mijne gezondheid
la uitmuntend; ik ben nooit zoo goed ge
weeat. Mijne groote ongerustheid was altijd
voor u, want wij dcnken« veel moer aan de
gevechten aan den kont van Tsjoitaldja da-a
aan den anderen. In de gevechten van do
vorige week hebben wij nog eens weer dn
bergbewoners gedecimeerd. Wij strijden
haast iederew dag met s-uooès voor onze wa
penen. Ik verzeker u, dat bestrijden vain do
bergbewoners een groot genoegen voor ond
is. Ik had noodt gedacht, dat zij zoo laf wa
ren.
(Geteekend) Essad Pachai*
S a 1 o ik i' k 1Maart. Het stoomschip)
Leporteloss, dat verleden Zaterdag vertrok"
ken is met Servische artillerie aan boord, ia
aan den ingang van het kanaal Chamnis ver
ongelukt Verscheidene personen van de be
manning zijn verdronken of gewond; ©en go-
deelt© van het materieel is verloren.
Een ieder zegge, wat hem waarheid dunkt
Een Jttomaii >»n llelde,
4 DOOR
MARIE CORELLL
„Lieve, oude Zon!" zeide Fra-ncesca, haar
oo,gen beschermende, terwijl ze naar de schit
tering keek. „Haar opdirachl is het leven le
onderhouden, en het doel van het oorlogs
schip, hetwelk zich baadt in haar gouden
stralen, «is om te vernietigen. Wat zijn de
rnenschen toch gewetenlooze schurken! Waar
om kunnen de volkeren toch niet «besluiten
vrede en vriendschappelijke verhoudingen te
bewaren, en indien er geschillen ontstaan, ze
d'oor arbitrage te vereffenen? Het is zulk een
heidenscli en ruw iets, duizenden onschuldi
ge rnenschen te dooden, omdat de regeerin-
geüi twisten".
„Ik ben het volkomen met u eens," zeide
dk, „ook keur Ik het af, dat de regeeriugen
(vred«e prediken, terwijl zij de za«kken der
rnenschen ledigen teneinde de bewapening te
vergroote.n, zooals Duitschland. Laat ons ge
reed zijin met afdoen.de bewapening, maar
zeker fis het dwaas, het volk te verminken bij
wijze van voorbereiding voor oorlogen, die
misschien nooit komen."
„En toch kunnen zij komen!" zei Frances
es, terwijl haar oogen nog steeds droomend
staarden naar den door de zon verlichten
hemel.
„Alles in het Heelal is, naar «het mij toe
schijnt, bezig met den een of anderen strijd.
De kleinste insecten bevechten el«kaar steeds.
In de kanalen van ons eigen bloed streven de
vergifLiige on niet vergiftige kiemen voortdu
rend naar de meerderheid, en hoe kunnen wij
dan aan dit algemeen gevecht ontkomen? Het
leven zelf is een voortdurende strijd tusschen
goed en kwaad, en als het zoo niet was, dan
hadden wij geen levensdoel. (De geheele ge
schiedenis is blijkbaar bedoeld lot het einde
ieen hevigen strijd te zijn."
)fEr is geen einde," zeide ik.
Zij keek mij bijna «medelijdend aa«n.
„Dat verbeeldt gij ul"
Ik glimlachte.
„Dat weet ikl"
Een eigenaardige uitdrukking gleed over
haar gelaat-, een uitdrukking waaraan ik ge
woon was geraakt. Zij was een beminnelijk
en verstandig schepsel, maar zij kon niet ver
doordenken, de inspanning vermoeide haar.
„Nu, dan moet het een eeuwigdurende
schermutseling zijn, denk ik," zeide zij la
chend, ,yik vraag mij af of onze ziel ooit ver
moeid zal worden!"
„Denkt -gij, dat God ooit vermoeid wordt?"
vroeg ik.
Eerst keek zij verbluft, daarna vroolijk.
„Dat moet Hij," zeide zij levendig. „Ik be
doel niet oneerbiedig te zijn, maar werkelijk,
met al de levende wezens in al de millioenen
werelden, «die beproeven te krijgen, wat zij
niet moeten hebben en die weeklagen en
h«uil«en, als zij teleurgesteld worden in -hun
wenschen moet Hij zeer, zeer vermoeid zijn!"
„Maar Hij is het niet," zeide dk. „Indien
Hij het was, dan zou werkelijk het einde
van alles daar zijn! Indien de Schepper ver
moeid van zijn werk zou zijn. dan zou het
werk te niet zijn -gedaan. Ik wilde, dat wij
hieraan meer dachten!"
Zij sloeg haar arm vriendelijk om mij heen.
„Gij zijt een vreemd schepsel," zeide zij,
„gij denkt veel le veel over diepzinnige din
gen. Toch ben ik maar blij, dat gij den tocht
met het jacht van de Harlands medemaakt.
Zij zullen u gezwdnd uit die hoogere sferen
omlaag halen! Dait zullen zij, ik ben er ze
ker van! Gij zult geen gesprek hooren, -da!
niet draadt om (baden, geneesmiddelen, -mas
sage en al dergelijke dingen! En als gij bij mij
komt, in Inverness-shire -zult gij heel alle-
da-agsch en verstandig zijn!"
Ik "Iknilacktc. De lieve Francesca verbond,
allcdaagsch en verstandig steeds met elkaar
alsof ze geschikt waren elkaar gezelschap
le houden. Precies het tegenover-gestelde is
natu-urlijk «het geval, want het „alledaagsche"
ls gewoonlijk niets meer dan «de da-gel ijksche
sleur van «het lichaam, die instinctmatig
wordt gevolgd door de viervoetige dieren en
vogels, zoowel als door den mensöh, en even
weinig te maken heeft met „versland" of
„geestelijk zijn" als het tikken van een hor
loge heeft met de geweldige krachten der
zo-n. "Wat wij feitelijk Verstand noemen is de
waarneming van de ziel, een waarneminig
die niet «beperkt kan worden, door dingen
welke zuiver -materieel zijn voor zoo verre ze
verder gaat dan uiterlijke behoeften en ver
schijnselen ëh de oo-rzaken onderkent, welke
die uiterlijke behoeften en verschijnselen
schopt. Ik was echter tevreden, -mijn vriendin
het terrein der discussie vrii «te ilatien te geree-
der, daar het ©ogenblik van afscheid nemen
zoo na op -handen was.
"Wij reisden samen met de stoomboot „Co-
lumba" naar Rothesay waar, toen wij de
schoon© -baai binnen stoomden, die in dit
jaargetijde bezaaid was met plciziervaar-
tu-igen, het eerste wat onze aandacht trok,
de „Diana" was, een van de prachtigste jach
ten, «die ooit gebouwd «ziin, om aan den gril
van een mi'llioennair te voldoen. Toeristen
o«p onze stoomboot (gingen dadelijk daar
■slaan, waar zij het jacht het best konden
wrien, en «heel wat opmerkingen hoorden wij
•over den vorm e-n de schoonheid] van zijn
lijnen, zooals het daar in het door de zon
beschenen water voor anker lag.
„Gij zult in een drijvend paleis komen,"
zeide Francesca, toen wij de pier van Ro-
tfliesar naderden en zn hartelijk afscheid van
mij nam. „Nu zorg goed voor u zelf en vlieg
niet naar de maan op, 'hetgeen gij noemt een
etherische trilling! -Denk er aan, diat gij dade
lijk naar mij toekomt, als gij genoeg hebt van
de Harlands."
Ik -beloofde het en w" namen afscheid. Zoo
dra ik te Rothesay aan land was gestapt, na
derde imij bijna onmiddellijk een matroos
van -dc Diana, die den naam op mijn bagage
had «gezien, ze snel opnam en mij zeide, dat
de motorsloep gereed lag om -mij naar «het
jacht te brengen. Ik was reeds op-weg door de
fonkelende «baai voor dat de Columba «de «pier
weer verliet en Francesca die o-p het dek van
de stoomboot stond', wuifde mij lachend
vaarwel, terwijl ik wegstoomde. In ongeveer
tien minuten was ik aan boord van de Diana
en schudde de hand van Morton Hartland en
zijn dochter Catherine die, gewilkkeld fin
sjaals in een stoel op het dek, er uitzag, alsof
ze zich hoedde voor de koude van een stren
gen winter, imp laats van zich te baden in den
«warmen zo-nneschijn van een zomermorgen.
„Gij ziet er heel trocd uit!" zeide zij o-p
klagend vriend él ijken toon. „En zoo verwon-
«derlijk opgewekt!"
„Het is zulk een verrukkelijke dag!"' zeni©
-ik, daar ik mij gevoelde, alsof ilk verontschap-
«diging moes-t maken voor mijn -gezond voor
komen. „Men kan -niet «anders dan gelukkig
(zijn!"
«Zij zuchtte en glimlachte «Flauwtjes, haai"
ka-menier kwam op «dat o-ogenblik om mijn
<reistas«dh, mantel cn deken «medie te nemeni
en mij mijn hut te wijzen, of lieven do static*
kamer, die gedurende den tocht do «mijne zou
zijn. Het was een weelderig, dubbel vertrek,
slaap- en zitkamer tegelijk, slechts geschei-*
den -door de hangende plóofien van een rijk
scharlaken rood zijd«en gordijn, en keurig
voorzfien van wit geschilderde meubelen me*
zilver besflag. Het bed' geleek hoegenaamd
nlH op een kooi van een schip, maar was eea
,goed Bewerkt led«iikant van gewon© groote,
met een troonhemel van witte zijde, met ro
zen geborduurd; het Karpet was -dik en zacht;
mijn voeten zakter er in alsof het mos was}
een hooge zilveren en kristallen vaas, vol
prachtige rozen, elonid aan den voet: van een
staand-en spiegel, in zilveren lijst, zoodat do
«bloemen weerkaatst werden. In de zitkame*
stonden gemakkelijke stoelen, een schrijfta
fel, en een «kleine piano en ook hier lieten
schoone rozen hiun bloesems in eiken hoek
zien. Alles was zoo -bekoorlijk, dat ik niet na
-kon laten een kreet van verrukking te sla
ken; het meisje, dat be-zdjg was mijn goed irfV
te pakken glimlacht©.
Wordt vervolgd f
