DE
Donderdag 10 April 1913»
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Het Eeuwige Leven.
IP6Jaargang.
H° 27i
ABONNEMENTSPRIJS»
l?er 8 maanden voor Amersfoort f 1»00«
ïdem franco por post J'®®*
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO.
'Afzonderlijke nummers - ".05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagon.
Advertontiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elko regel moor•••O.IO.
Dienstaanbiedingen 25 ocnts by vooruitbetaling.
Grooto lettors naar pl «at-sruimt*.
Voor handol en bedrijf bestaan zoor voordooligo bepalingon
tot hot herlmald advertoeron in dit Blad, bjj abounoinont.
Eene circulaire, bovattondo do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
U i t g e v
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
Kennisgevingen.
BESCHRIJVING VOOR DE BELASTING OP
BEDRIJFS- EN ANDERE INKOMSTEN.
Bur ge-m eest pr en Wethouders der gemeente
Amersfoort,
Gezien het besluit van den Heer Commissaris der
Koningin in de j-rovincie Utrecht van den 28. Maart
1§13, no. 1365/1018 A. Z., (Provinciaalblad no. 32).
houdende bepaling van den tijd en de wijze <lcr be
schrijving voor de belasting op bedrijfs- cn andere
inkomsten voor het dienstjaar 1913/1914
Brengen bij deze »er kennis van de ingezetenen,
dat de uitreiking der beschrijvingsbiljetten een aan
vang zal nemen op Vrijdag, den 2» Mei eerstkomende
cn de weder-mzameling na twintig dagen, gerekend
van den dag der uitreiking
Wordende de belastingplichtigen opmerkzaam ge
maakt op de bepalingen van art. 12, 2, 2de lid, lo.,
d, en 3, art. 14, 1, 2, 3 cn 4, art. 15, 1. en
2, art. 16, art. 34, 1ste lid, art. 46, en art. 47, §§6,
6 en 7 der Wet van 2 October 1893 (Staatsblad no.
149).
Amersfoort, den 8. April 1913.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
J. D. WERKMAN. VA-N RANDWIJCK.
Schoulraden van ouders
der schoolgaande kinderen.
Onder dit opschrift schreef mr. W. H. de
Beaufort in een der jongste nummers van het
weekblad de Fakkel een zeer actueel en be
langrijk artikel, dat wij met toestemming van
den schrijver in z'n geheel overnemen.
Het denkbeeld om aan de ouders van
schoolgaande kinderen invloed te geven op
d-e inrichting van het onderwijs onlangs we
der geopperd en zelfs in een bepaalden vorm
van wettelijke regeling ingekleed door Mr.
Dr. C. O. P. Baron Creutz (Kromsigt: De
schoolkwestie (art. 192) met bijlage art. 15 van
ons program door mr. dr. C. O. P. baron
Creulz, Amsterdam firma B. van der Land
1913) heeft ongetwijfeld eenige aantrekkelijk
heid. Het beginsel zelf: de school aan do
ouders is, volgens dr. Kromsigt, die hettfoor-
stel-Creutz als bijlage van zijn 2e geschrift
over de coalitie laat drukken, slechts betrek
kelijk waar; wij wisten trouwens reeds, dat
hel voor Ned.-Lndié, volgens de voorstanders
van het bijzonder onderwijs, niet mag gelden.
In Nederland zoude de toepassing ten op
zichte van de openbare school volgens denr
zelfden schrijver heilzame gevolgen, hebben.
Dc meerderheid der ouders zoude in de
meeste gemeenten in de geJcgeruheid zijn om
to toonen, dat zij de voorkeur geven aan
Christelijk onderwijs boven onderwijs do-or
een ongeloovige of een. socialist. Wij zien uit
deze voorspelling, dat dr. Kromsigt en
mijns inziens terecht veronderstelt, dat de
ouders zich voornamelijk zouden uitspreken
over de godsdienstige richting van dein on
derwijzer. liet 'komt mij dan ook voor, dat
hunne bemoeiing met andere zaken weinig
nut zoude hebben. De ouders kunnen wel
waarnemen, dat hunuie kinderen vam het
schoolonderwijs weinig nut trekken, maar zij
rullen slechts zeer zelden in staat zijn om tc
oeoordeelen of d>it aan den onderwijzer of
aan de kinderen ligt, cn vele ouders zullen
van de vorderingen hunner kinderen door
gaans zeer slecht op de hoogte zijn. Ook over
het leerplan en de vaikkeiï zullen de ouders
Sn den regel niet de meest bevoegde raadge
vers zijn; indien zij daaromtrent bepaalde
denkbeeld)en hebbfan, zuilen deze voorname
lijk met de bijzondere belangen hummer kin
deren verband houden.
De tusschenkomst der ouders dbor de ver
kiezing van schoolraden zal dan ook wel
hoofdzakelijk 'beheersclit worden door hunne
godsdienstige, staatkundige of kerkelijke ge
zindheid. Mr. Creutz wonsdht, dat deze ver
kiezingen van schoolraden door de ouders
zullen geschieden met toepassing van het
beginsel der evenredige vertegenwoordiging.
Wanneer derhalve in een gemeente Katholie
ken, Gereformeerden, Hervormden cn Socia
listen wonen dan zal de schoolraad uit ver
tegenwoordigers van deze verschillende
richtingen kunnen 'bestaan. Alleen wanneer
de meerderheid bot één kerkgenootschap be
hoort, dan zal deze de benoeming van -een
onderwijzer van dat kerkgenootschap kuiv-
nen bevorderen. In alle andere gevalleu
schijnt mr. Creutz zich van zijn voorstel dit
gunstige gevolg voor tc stellen, dat er door
zullen geweerd' worden onderwijzers wier
denkbeelden, van welken aard dan ook, ge
heel en al afwijken van die der groote meer
derheid van de ouders der schoolgaande
kinderen. Ik wil dit niet -ontkennen, maar
zoude mecnen, dait toch ook het gemeente
bestuur hiervoor veel oog zal hebben; in elk
geval acht ik dat het doel, dat de voorsteller
wil bereiken, niet in evenredigheid staat to*
den toestel die er voor moet worden in bewe
ging gebradht. Elke drie jaren zooals
mr. Creulz wil in iedere .gemeende een
stemming te doen houden waarbij kerkelijko
en godsdienstige hartstochten in hoog© mate
zullen worden opgewekt, is een zaak die hare
bedenkelijke zijde heeft. Godsdiensthaat en
kerktwist zijn helaas! in Nederland zoo licht
ontvlambaar, dat met'zorg alles dient te wor
den vermeden waardoor dit onheilig vuur
zoude kunnen opflikkeren. Uit dezen hoofde
heb ik nog al bezwaar tegen den schoolraad,
uit ouders van schoolgaande kinderen- be
slaande.
Builen dit algemeen -bezwaar tegen de in
stelling v-an sohooiraJdeni, uitsluitend samen»
gesteld uit de ouders d-er schoolgaande kin
deren, is er nog een ainder van praktischer
aard. Wanneer men de hoofden van de ge
zinnon, waartoe de schoolgaande 'kinderen
behooren, tot de stembus oproept, verkrijgt
men een voortdurend wisselend kiezerscorps,
dait in drie jaren zeer sterk kan veranderen.
Zoodra de kinderen van zijn gezin de school
verlaten, verliest het hoofd zijn kiesrecht,
terwijl dit daarentegen wordt toegekend aan
de hoofden uit welke gezin non kinderen tot
de lagere school worden toegelaten. In ge
meen Ion waar twee partijen do Katholie
ken en de Hervormden bijvoorbeeld, wat
zeker nog al eens zal voorkomen elkander
den invloed op de school betwisten, en waar
dus beide partijen in getalsterkte niet zeer
veel verschillen, kunnen door de toevallige
omstandigheid, dat onder de hoofden der
schoolgaande kinderen tijdelijk een der beide
partijen de meerderheid heeft, groote veran
deringen in de inrichting der school worden
tot stand gebracht, die dan wellicht na drie
jaren, wanneer de verhoudingen weder ver
anderd zijn, ongedaan moeten worden ge
maakt. Zoowel voor het onderwijs als voor
den onderwij-zer zijn dergelijke dnejaarlijk-
sche veranderingen zeer on-gewenscht. Het is
waar, dat verkiezingen voor den gemeente
raad of een benoeming bij het schooltoezicht
ook dergelijke veranderingen in hot leven
kunnen roepen, doch dit zijn toch altijd meer
gebeurtenissen van buitengewooien aard, die
niet om de drie jaren kunnen verwacht wor
den. Zooals ik in den aanvang zeide, het in
vloed geven van de oudere op het onderwijs
hunner kinderen heeft in beginsel iets aan
trekkelijks. Zdet men het echter in wettelijke
bepalingen uitgewerkt en gaat men over de
werking dezer bepalingen nadenken, dan
komt wen tot de overtuiging, -dat er in de
praktijk nog al bezwaren aan zijn verbonden,
die niet licht mogen worden, geteld.
W. H. de Beaufort
Politiek Overzicht
Amerika voor den vrijhandel.
Het ontwerp tot tariefsherziening, dat dooi
den nieuwen president der Vereenigdo Sla-
ten bij het Amerikaansche Congres is inge
diend, brengt de Vcreenigde Stalen van
Noord'-vUnerika een kolossalen stap natder
tot den vrijhandel. Zooals onze lezers uit
Reuters resumé hebben kunnen zien, effent
het den weg voor de totale afschaffing van
rechten op de behoeften voor levensonder
houd en nijverheid. Meel, graan, brood, sui
ker, ruwe wol, schoenen, timmerhout, leder
en vele andere stollen zullen worden vrij
gesteld van invoerrechten, terwijl Yan tal van
andere artikelen, om maar te noemen ka
toenen en flanellen goederen, garens enz.,
de rechten zeer aanmerkelijk zullen worden
verminderd. (Op garens b.v. van 79 lot 20, op
katoenen van 42 tot 26, op flanellen goederen
van 93 tot 30 percent.) De enkele verhoogin
gen hebben betrekking op weelde-arlikelen,
als diamanten, kostbare steeuen, bont en pel
sen, enz. Het gevolg hiervan zal zijn, dat de
Vereenigde Staten aan inkomsten zullen der
ven een som van ongeveer 20,000,000 pond
sterling. De besparing voor het Amerikaan
sche volk wordt echter, volgens den Engel-
schen Daily News, geraamd op niet minder
dan 160,000,000 pond sterling. Waut de ver
bruiker heeft niet alleen het invoerrecht be
taald, maar ook den monopolieprijs, welke
de inheemsche fabrikanten tengevolge van
het invoerrecht er op konden leggen. Het
protectionisme heeft door deze mouopo-
lieprijzen aan den fabrikant in handen ge
geven datgene waarvan deze den ver
bruiker had -beroofd. Aan den anderen kant
heeft het door de hooge productiekosten
niet kunnen mededingen op de wereldmarkt.
De rapporteur over het ontwerp in de com
missie „of ways and means" verklaarde dan
ook in zijn rapport, dal „de toekomstige groei
der Amerikaansche industrieën over dc ocea
nen ligt". Belangrijker nog zijn de woorden
waajrmede president Wilson in zijn bood
schap aan het Congres de gewichtige tariefs
herziening motiveert. Hij zegt daarin o. m.:
„Bewust of onbewust hebben wij een stelsel
van voorrechten of \an bevrijding van con
currentie opgebouwd, dat voor eiken, zelfs
ook de meest primitieven, vorm eener „com
binatie" het scheppen van monopolies mak
kelijk maakte. Wij moeten alles afschaffen
wat lijkt op privilegiën of kunstmatige pro
tectie; wij moeten onze mannen van zaken
en producenten als prikkel de voortdurende
noodzakelijkheid opleggen om zaakkrachtig,
economisch, ondernemend, om meesters in
de concurrentie, flinke werkers en koopllC'
den te ziju, gelijk ergens ter wereld. Afge
zien "van de invoerrechten, welke uitsluitend
in bet belang der staatsinkomsten, geheven
wornden van artikelen, die wij niet produ-
ceeren, en op artikelen van weelde, zullen
de nieuwe invoerrechten alleen ten doel
hebben een krachtige concurrentie te schep
pen en den geest van zakendoen van Ame
rika in den wedstrijd met de overige wereld
to scherpen. Wij moeten in onze tariefwet-
ten, ln ons systeem van Invoerrechten ver
anderingen aanbrengen, die eene vrije, ge
zonde ontwikkeling, niet eene omwenteling
of verwarring, ten doel hebben. Wij moeten
onzen handel, ln het bizonder 'dien met hel
buitenland, uitbreiden. Wij hebben de markt
van een van ons verwijderd arbeidsveld noo-
diger dan ooit, we moeten ook uitbreiding
geven aan de nijverheid cn moeten haar in
plaats van kunstmatige beperking, vrijheid
verleenen, doch slechts in zooverre, dat zc
daardoor uitgebreid, niet neergehaald
wordt."
Teneinde hel verlies aan inkomsten tc dek
ken, stelt president Wilson voor eene nieuwe
progressieve inkomstcn-bclaslin.g te heffen,
waarvan men dc opbrengst raamt op
25.000,000 pond sterling. Inkomens van 4000
dollars zullen worden vrijgesteld. Er zal
eene belasting van 1 op inkomens van
4000 tot 20,000 dollars, van 2 op inko
mens van 20,000 tot 50,000 dollars, van 3
op inkomens van 50,000 tot 100,000 dollars
en van 4 op inkomens boven laatstge
noemd bedrag geheven wonden.
-De Daily News schrijft naar aanleiding
van president Wilson's voorstellen: „De Ame
rikaansche fabrikanten zullen er zich niet
aan onderwerpen dan na scherpen strijd,
doch zij zullen, naar wij geloovcn, worden
verslagen, want in President Wilson heeft
Amerika een man onbdekt, die ieder woord
meent wat hij zegt en die het vertrouwen van
het land heeft gewonnen. En wij twijfelen
niet, dat ten slotte het resultaat zoowel ten
voordeele zal zijn voor de Amerikaansche in
dustrie als voor den verbruiker. Vrijhandel
is een zegen, niet alleen voor één land ten
nadeele van anderen, maar voor alle landen,
die den versterkenden invloed er van onder
gaan."
D© Balkan-oorlog;.
Suez, 9 April. Het Turksche oorlog
schip Hamidieh is in Zuidelijke richting ver
trokken.
Cettinje, 9 April. De Duatscbe gezant
heeft uit naam van de vert e geniwo o-rnl ige rs
der mogendheden aan den minister van bui-
t«nlandschc zaken verzocht om aun den
Turksdhen co-rmnandan-l in. Skulari c-cn tele
gram te dtotenj toekomen, hetwelk afkomstig
Ls van don Turkscken. grootvizier en Essad
Pacha nuachtiigt de burgerbevolking van Sku
tari te doen vertrekken.
De MonUonogiijnsche regeering weigerde
dit, zach grondende op ebon, tegenstand der
miWUabrc aulorilöiten on bovendien opmer
kende, dat tijdiens den wa/penslils(Jand de
oomm-amdta n.t van Skubairi mojdrukkelijk ge
weigerd beoft een bevel of ecnigorlei me-
deddeling be ontvangen door bemiddeling
van de Duitsche lcgatüo en mol den wapun-
stilis'liamd gocnerlei rekening \rikto houden.
Op eene heui door de „National Zeitun^
gestelde vraag wait zijne houding zou zija
tegenover bet protest v-an Europa in de aan
gelegenheid van hot beleg van Skutari, hcefl
koniig Nikita van Montenegro geantwoord;
Voor kennisgeving aannemen! Wij koesteren
de diepste overtuiging dat onze zaak voort
God ©n mensohen rechtvaardig is. Wij we»*
schen liet Alhanoesohe volk alles goeds en
willen er mede als goede buren in de bast»
overeenstemming leven. De stad Skutari i
echter de aloude zetel onzer vorsten ge
weest. Skutari is voor onze nationale cn eco
nomische ontwikkeling onontbeerlijk en wij,
zullen slechts tegenover con groote over
macht van dezen parel van het Servische land
afstand doen.
Cettinje, 9 April. Volgens een bc*
rioht uit betrouwbare bron hebben gistere»
de Oostenrijkochc autoriteiten lo Gattnro hi|
vervoer van koopwaren die bestemd waren
voor Montenegro, niet toegestaan. De Moi>*
tenegrijnsohe rogeering beeft aan de Oosten»
rijkschc legatie om opheldering verzoekt.
Uit Rome wordt aan dc Frankfurter
Ztg. gemeld: Men tracht de Montencgrijn-
sclie kwestie op hel oogenblik op te lossen
door onderhandelingen over eene financieeki
en 'territoriale schadeloosstelling in ruil voor
den afstand' van Skutari. Deze onderhande
lingen worden gevoerd door Italië en Rus
land, die hun bijzond-ereu invloed op kow
ning Nikila uitoefenen. De financieel© kwes
tie waarbij bet gaat om 20 milliocn teneinde
Ie voorzien in dringende wenuchen van het
land, is niet moeilijk, daar alle mogend hod-eni
gaarne een offer zullen brengen teneinde de»
rustverstoorder den mond te snoeren. Moei*
lijker is de kwestie eener gebieds-schadcloos-
stelling daar Montenegro te veel van de ze©v
kust verlangt.
Een voorstel om do kuist tot aan Durazzo lo
blokkeeren is door het verzet van ccnigc mo
gendheden, waaronder Duibsohland afge
wezen. De kwestie Yan de zuidgrens van AU
ba naë is nog hangende. Evenwel heeft hel
Engelse he voo i-stel om de kust van liet vaste
land tegenover Korfoe neutraal te verklaren
meer kans op slagen gekregen.
Aan de Parijsche „Excelsior" wordt gemclo
uit Korfoe, dat 17 Gricksche transportschepen,
die Zondag van Ivorfoc met 15000 Servische
soldaten cn belegeringsgeschut, onder bege
leiding van hel pantserechip Pfaru en twed
torpedojagers vertrokken waren, teruggekeerd
zijn, nadat ze de troepen en kanonnen te San
Giovanni di Medua ontscheept hadden.
De Weensohe bladen begroetten de vedcr-
ontschep-ing van Servische schepen in Saloni-
ki ais een eerste succes der vlootdemonstratie.
Officieus wordt evenwel onbeslist gelalen of
daarin niet uitsluitend een gevolg van den
stap der mogendheden bij alle BaJknnsrtatm
tot staking der vijandelijkheden of van der-
zeiver optreden in Athene tegen de beschik
baarstelling van Grieksche vracht- en oorlog
schepen voor Servische troepenfran porlcu,
le zien is.
Wellicht ook dat de vrees voor een aanval
De menschen zijn over (het algemeen met
niets zoo gul als met hun raad en critiek.
Maar met hun daad helpen, dat is wat an
ders.
Een Roman van Liefde?
81 DOOR
MARIE CORELLL
Sant oris keek hem slrak aan. Zijn oogen-
glinsterden medelijdend.
„Do eenvoudigste waarheden zijn voor u,
,yraad-sels," zeide hij. „Het is jammer dat het
zoo Is I Gij vraagt mij, wat ik bedoel als iki
zeg, dat een mensch zich zelf openbaren moet.
Het piroces van zelf-openbaring gaat gepaard
met het individueel bestaan, even goed ais de
geur van een roos gepaard gaat met het
openen der bloembladeren. Giji kunt u nooib
losmaken van uw eigen dampkring noch
naar lichaam, noch naar ziel. Christus heeft
dit igeleerd, toen Hij -zeide; laat uw lidh'l al-dus
schijnen voor de menschen, opdat zij uwe
goede werken zien cn uw Vader ver heer lij -i
ken, die in den hemel is." Uw „licht" be-^
denk, dat woord „licht" is hier niet gebruiktj
als een ijdel woord, maar als de vaststelling
van een feit.
Een licht omringt u het werdt uitgen
straald en voortgebracht door uw lichame
lijk en zedelijk wezen, en zij om ons heen*
die hun innerlijke gezichtsorganen hebbenj
ontwikkeld, zien het omdat zij u zien. Het
kan van den zuiversten glans zijn het kan
ook slechts een nevelachtig vlies wezen
maar hoe de zedelijke -of lichamelijke conditie
van den liefhebbenden man of vrouw moge
zijn, het wordt altijd kenbaar in -de aura, die
elk afzonderlijk individu voor zichzelf heeft.
Op --deze wijze openbaart dr. Brayle zijn na
tuur aan mij, evenals de voornaamste rich
ting zijner gedachte, op deze wijze open
baart gij u en uw tegenwoordige gezond-1
heidstoestan-d: het ds een bewezen proef, die
niet missen kan."
De heer Harland luisterde met zijn gewone
cynische verdraagzaamheid en ongeloovig-
heid.
„Ik heb dezen onzin vroeger ook reeds ge
hoord," zeide hij. ,Jk heb zelfs gelezen in
overigens betrouwbare wetenschappelijke
tijdschriften over de „auras" van de men-i
schen, die ons met antipathieën of sympa-i
thieën jegens en vervullen. Maar het is niets
dan verbeelding en heeft geen enkelen grond
van werkelijkheid."
„Waarom hebt gij dan gewild dat [k het
verklaarde?" vroeg Santoris. „Ik kan u alleen
zeggen wat Ik weet, en wat ik zie!"
Harland bewoog zich ongeduldig, bij hield
zijn sigaar tusschcn de ringers en bekeek ze
nauwkeurig, naar het mij voorkwam om den
vasten blik van de oogen, die op hem gericht
waren te vermijden.
„Deze auras," ging hij onverschillig ver
der, .zijn niets dan veronderstellingen. Ik
verzeker u dat zekere ontdekkingen gemaakt
zijn omtrent de lichtgevendbeid van hoornen
en .pfanten, die in sommige stadia van dc
aümosfeer stiralen licht uitwerpen, maar
dat menschelijke wegens hetzelfde doen, wei
ger ik te gelooven."
„Natuurlijk," en Santoris leunde gemakke
lijk in zijn stoel achterover, alsof hij het on
derwerp dadelijk uit zijn gedachten bande.
„Een man, die blind geboren is, moet wol
weigeren te gelooven in de genoegens, die
het gezicht geeft."
Op Harlands gerimpeld voorhoofd werden
de rimpels tot een boos gefrons.
„Wilt gij vertellen durft gij zeggen," zei
de bij, „dat gij eenige „aura" zooals aii het
noemt rondom mijn persoonlijkheid ziet?"
„Zeer zeker," antwoordde San-toris. „Ik zie
het even duidelijk als fik uzelf in het midden
er van zie. Maar eris geen werkelijk licht in
bet is niets dan grijze mist, een nevel van
marmer."
JDank ui" Harland lachte hard. „Gij zijt
complimenteus."
„Is bet een tijd voor comnplimenten?" vroeg
Santoris met plotselinge gestrengheid. „Har
land], zoudt gij willen, dat ik u alles zeidie?"
Het gelaat van 'Harland- werd vaal bleek.
Hij hief de hand met een waarschuwende be
weging op.
„Neen," zeide hij bijna heftig. Hij greep een
armleuning van zijn stoel in een zenuwadh-
tigen greep en voor een oogenblik zag hij er
4iit als een gejaagd schepsel, dat op heeter-
daad betrapt werd op een (misdaad. Hij her
stelde zich snel en lachte gedwongen.
„Wat weer gij van de „aura" van onze
kleine vriendin?" vroeg hij terwijl hij naar
mii keek. „Drukt zij zich in glans uit?"
Santoris antwoordde niet dadelijk. Daarna
wendde hiij zijn oogen bijna peinzend naar
mü. ,J)at doet zijl" antwoordde hij. Jk wil
de, dat gij -haar kondet zien, zooals ik haar
ziel"
Een oogenblik stilte volgde. Mijn gelaat
werd warm en ik was eenigszins verlegen
loch ontmoette ik zijn blik vol en open.
„En ik wilde, dat ik mij zelf zng, zooals gij
mij ziet," zeide ik half lachend. „Want ik ben
mij in het geheel niet bewust van mijn eigen
„aura".
„Het is de bedoeling niet dat iemand het
zichtbaar merkt in ziijn eigen persoonlijk
heid," antwoordde hij. „Maar ik geloof dat
het goed is, dat wij hel bestaan beseffen van
deze stralende of vloeibare uilstroomingen
die wij zelf rondom on-s weven, zoodat wij
kunnen wandelen in heit Jicht -als kinderen
van bet licht."
Zijn slem daalde tot een ernsligen en toe-
deren toon, belgeen den heer Ilarland weer
hield iets te zoggen, dat bij blijkbaar op bel
punt was te zeggen, want hij beet zich op de
lippen en zweeg.
Ik stond op, verwijderde mij en keek van
het -gl-aid.de dek van de „Drocxm", dat bescha
duwd was door baar volle witte zeilen naar
de toppen dor imajostueuse heuvelen, wier
schilderachtige schoonheden bezongen wor
den in de woeste liederen van Ossian, en
naar de vooruitstekende rotspunten, diepe
"holten, en verheven toppen, die de kust mei
baar talrijke watervallen, zeearmen en be
schaduwde kreken yormen. Een Idunne nevel
hing ove:r het land als een bleek riolet»t<e
sluier, waardoor de zon rose en 'gouden stra
len wierp, hetgeen iets zwevends aan het
landschap gaf alsof het als een kleurige wolk
met ons meedreef op de oppervlakte van het
kalme water. De kusten Yan Loch Scavaig
-werden in de verte vaag oiohtbaar en weldra
naderde kapitein Derrick den heer HnrJanfd
met den verrekijker.
„De Diana" moet een kruistocht zijn gaan
maken," zeide hij, cxp eenigszins ontstelden
toon. „Zoover ik kan zien is er geen teoken
van haar waar te nemen, waar wij )uiar
Ihedcn morgen verlieten."
De heer Harland luisterde onverschillig.
.^Misschien heeft Catharine willen zeilen"
antwoordde hij. „Er zijtn er genoeg aan boord
die hól schip kunnen besturen. Gij «naakt u
toch niet angstig?"
„in hel geheel niot, indien gij tevreden ge
steld zijt," antwoordde Derrick.
De 'heer Harland strekte zich bebaiegïfjk
uit in. zijn stoel.
„Persoonlijk kan bet mij niet schelen, waar
de Diana op het oogenblik heen is gegaan,"
zeide hij met een lach. „Ik -ben bier volmaakt
op mijn gemak; Santoris!"
„Hier 'ben ik 1" En Santoris, die terzijde
was gegaan om iets togen zijn mannen te
zeggen, k-wam nader.
„Wat zoudil gij er van zeggen, als gij mij
aa-n -boord liet, terwijl gij en imijn vriendin
don zonsondergang gaat zien op Loch Co-
ruish."
Saintoris luisterde naar dit voorstel met een
vroolij-ke uitdrukking.
„Geeft gij niet om een zonsondergang?*"
„Oh ja wel in aeker opzicht. Maar Ik
heb er al zooveel gezien."
„Geen twee zijn gelijk," viel Santoris In.
„Dat geloof ik. Maar het ka-n mij niet
schelen er een paar te missen. Nu zou ik
liever stevig slapen dan een zonsondergang
zien. Het is heel ongezellig, dat weet ik," en
hij sloot zijn oogen half en scheen gencig4 op
staanden voet in te dommelen.
Wordt vervolgd.
