Dinsdag 10 Juni 1913. DE EEMLAN DER". Kamerverkiezing Amersfoort. Bü STEN LAND. FEUILLETON. Het Eeuwige Leven. N°. 325 IIde Jaargang DINSDAG 17 JUNI ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoort f 1-^0. Idem franco per post1.50. Per week (mot gratis verzekering tegen ongelukkon) 0.10. Afzonderlijke nummers - 0.05. Doze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie advertenties en beriohten vóór 2 uur in te zenden. Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels.. f 0.50* Elke regel moor- O.IO, Dionst&anbiodingon 25 cents by vooruitbetaling. Grooto lettors naar plaatsruimte. Voor handol en bedrijt bestaan zoor voordooligo bopalingor» tot liet herhaald advortoeren in dit Blad, by Abonnement Eono circulaire, bovattende do voorwaarden, wordt oj aanvraag toogozonden. Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. U i tg e v Niet dringend genoeg kunnen wij do kiezers aanbevelen, hun stem uit te breuken op Gedachten over dcsi schoolstrijd. In den laatsten tijd is de schoolstrijd in 'n geheel nieuw stadium getreden. Onder de wet van 1857, en nog sterker onder die van 1879 was het openbaar onderwijs het over- hecrschcnde, het bijzondere mocht blijven be staan, doch daar het geheel uit eigen midde len moest worden bekostigd, was het bijna alleen tc verkrijgen voor de gegoeden. De voorstanders van bijzonder onderwijs even wel sloegen de handen in elkaar cn het ge lukte hun dit onderwijs voor de volksklasse, hoewel niet moeite, in stand te houden. liet ministerie Maokay bracht hulp in den nood; onder dit ministerie werd de aanspraak van het bijzonder onderwijs op subsidie uit 's rijks kas openlijk erkend. Zoo begint se dert ongeveer het jaar 1890 liet bijzonder on derwijs zich krachtig te ontwikkelen, h!ct is nu zoover gekomen dat het gelijkstelling vraagt mei hel openbaar onderwijs. Er is nu zelfs sprake van 'n voorstel tot grondwetsher ziening waarbij het onderwijsartikel zoo zou worden veranderd, dat niet het openbaar on derwijs, doch eenvoudig hel onderwijs een voorwerp van voortdurende zorg der regec- ring wordt. De beteekenis der weglating van het woord openbaar voor onderwijs is, dat het bijzonder onderwijs ook geheel door den Slaat zal worden bekostigd; dat in den regel bijzonder onderwijs zal worden gegeven en dat het openbaar onderwijs als aanvulling zal optreden in plaatsen, waar het bijzonder onderwijs niet voldoende in de behoefte vqoi- ziet. De rollen zullen dus worden omgekeerd; hel openbaar onderwijs zal dan in de positie worden gebracht dat het moet strijden, niet, als tol nu toe, om de heerschappij, maar om staande tc blijven. De vraag treedt nu op den voorgrond, wat te verkiezen is voor ons land, openbaar of bijzonder onderwijs. Wat het onderwijs zelf betreft, kan bijzon der onderwijs even goed zijn als openbaar. Er is geen enkele reden denkbaar waarom een bijzonder onderwijzer z'n leerlingen niei even goed zou kunnen lecren lezen, schrij ven en rekenen als een openbaar onderw3$- zcr. Vroeger, toen het bijzonder onderwijs ge heel uit eigen middelen moest worden bekos tigd, stond het over 't algemeen bij hel open baar ten achter; doch dat kon niet anders, daar de omstandigheden waaronder hel werk te zooveel ongunstiger waren. Doch nu het bijzonder onderwijs door subsidié» in slaat gesteld is z'n onderwijzers even goed te beta len als de Staat de zijne, en de schoolgebou wen ook san behoorlijke eischen kunnen vol doen, is er geen denkbare reden, waarom de bijzondere onderwijzer z'n leerlingen de noo- dige kundigheden niet even goed zou kunnen bijbrengen als de openbare. De voorkeur voor openbaar of bijzonder onderwijs moei dus gezocht worden niet in het aanbrengen vau kennis, maar in het opvoedend gedeelte. We komen inderdaad tot een groot verschil, wan neer we vragen, wat is het ideaal waarnaar het openbaar onderwijs streeft en wat tracht de bijzondere school tc bereiken? Volgens art. 33 van de wét van 1857, 'n ar tikel dat nog altijd uitdrukt wat het openbaar onderwijs tracht te bereiken, is het doel van dit onderwijs de kinderen van alle godsdien stige gezindten op dezelfde school bij elkaar te brengen, zoodat ze van kindsbeen af met elkaar leeren omgaan, elkander leeren verdra gen en zoo, bij alle verschil van godsdienstige overtuigingen, in de eerste plaats zich kin deren van eenzelfde volk, later burgers van eenzelfdcn Staat leeren gevoelen. Daartoe is natuurlijk noodig dat de onderwijzer zich onthoudt van iets te doen, toe le laten of te zeggen, dat strijdig is niet den eerbied, aan de godsdienstige overtuiging van anderen ver schuldigd. De openbare school wil zijn, niet 'n school voor Protestanten, noch voor R. evenmin voor Israëlieten, maar 'n school waar allen kunnen samenkomen, waar ze leeren dat de christendeugd daarin bestaat ,zijn naas te lief te hebben als zicli zelf, onverschillig of die naaste Protestant of Roomsch-Katholiek, Jood of heiden is. Hiermede hebben de voor standers der bijzondere school nooit vrede kunnen hebben. Ze hebben altijd volgehouden dat de openbare school, die naar dit ideaal streeft, noodzakelijk godsdienstloos moest zijn. Zij hebben zich nooit kunnen verheffen tot het denkbeeld van een Christendom, dat bo ven Protestantisme en Katholicisme en alle mogelijke sekten staat. Omdat de opnnbarc onderwijzer tegenover de kerkleer der ver schillende godsdienstsekten uil den aard der zaak neutraal moet staan, hebben zij ervan gemaakt dat hij neutraal tegenover den gods dienst moet staan, cn zijn ze gaan sproken van de neutrale school, van absolute en rela tieve neutraliteit en wat al niet meer, waar van in de wet'in 't minst niet gesproken wordt. Wat wil nu hel bijzonder onderwijs? In de eerste plaats dienen we in 't oog te houden dal, waar van de bijzondere school wordt ge sproken in den strijd tegen de openbare school, niet gedacht wordt aan bijzondere scholen door vereenigingen als de Maatschap pij tot Nut van 't Algemeen cn dergelijke op gericht, maar bepaald aan de bijzondere sek te-scholen. Natuurlijk komen hier niet kinde ren van ouders van verschillende godsdien slige overtuigingen bij 'elkaar; eene bepaling als bij het openbaar onderwijs, dat de onder wijzer zich moet onthouden iets tc doen, toe te laten of te zeggen strijdig met den eerbied aan de overtuiging van andersdenkenden ver schuldigd, is hier dus niet noodig. Volgt daar uit nu dat hier niet met eerbied over ande- rer overtuiging gesproken wordt? Een logisch gevolg is dit allerminst. Integendeel zou men kunnen vragen hoe 'n verstandig mensch er toe kan komen met kinderen van nog geen twaalf jsar (de leeftijd van de kinderen der volksschool) te spreken over dingen, waar over ze nog heel geen begrip kunnen hebben. Maar de kwestie der relatieve neutraliteit be wijst dat het gevaar niet denkbeeldig is dat andcrcr overtuiging op seklc-scholen niet al tijd met eerbied wordt besproken. De bepa ling van art. 33 der wet van 1S57, dat nog altijd van kracht is, zegt duidelijk genoeg cier het niet te pas komt in de school minachtend te spreken b.v. over Mohammed, als is het niet denkbaar dat er 'n kind van mohammedaan- sche afkomst aanwezig is. De kwestie zelf is eigenlijk tc dwaas om in ernst besproken tt worden; want wie kan hel nu toch in hel hoofd krijgen om tegenover jonge kinderen op de volksschool over Mohammed, en dsn nog wel minachtend, le spreken! Doch an ders wordt de kwestie wanneer men zegt: Over Mohammed kan de onderwijzer zeggeu wat hij wil, want hij kwetst er de gevoelens van geene der ouders mee, dus kan hij op 'n school, waar enkel roomsch-katholieke kin d/Ten zijn, ook gerust minachtend spreken b.v. over Luther cn Willem van Oranie cn na» 'n calvinistische school behoeft hij z.ijne woor den niet te wegen aïs liij spreekt over den paus en zijne hooge geestelijken cn kan hij gerust Filips II in de hatelijkste kleuren af schilderen. En nu mag het waar zijn dat 'n onderwij zer, die zijn taak zoo opvat, geene der ouders der schoolgaande kinderen grieft, misschien wel heel erg naar den zin van sommigen on der hen handelt, maar wat zullc;i de gevol gen zijn als de kinderen van hunne jeugd af a\n zoo worden opgevoed? Wij krijgen dan in ons volk niet alleen 'n scheiding tusschen Christenen en Paganisten, doch de verdeeline en de haat gaal steeds verder. We zien nu reeds op meer dan één dorp dat ééne chris telijke school niet voldoende is; dat de dolec- renden hunne kinderen niet zenden naar 'n christelijke school, waar de onderwijzers de leer der Ncd. Hervormde kerk zijn toegedaan, maar n afzonderlijke school voor zich moe ten hebben, waar de beginselen der streng calvinistische leer, zooals die door de Synode van Dordrecht is vastgesteld, den kinderen worden ingeprent. En wanneer er geene waar borgen zijn dat op deze scholen steeds met den noodigen eerbied over de overtuiging van andersdenkenden wordt gesproken, is dan niet het gevaar dreigend dat zc kweekplaat sen zullen worden van haat, dat zc wel verre ran de eendracht onder ons volk te bevor deren, zullen leiden, iol onverdraagzaamheid, wantrouwen en ouderlingen afkeer van dc burgers van een en hetzelfde volk? Mag daar toe meegewerkt worden met het geld, door alle belastingschuldigen opgebracht? Want behalve dat de strekking van het onderwijs aan door den Staat gesubsidieerde sekte-scholen dien weg op gaat, komt nog de vraag of de subsidieën werkelijk besteed wor den voor hel doel, waarvoor ze worden ge geven, namelijk voor hot onderwijs. Het zal wel altijd moeilijk blijven na te gaan hoe ge subsidieerde vereenigingen precies de hun toe gestane sommen besteden, doch van de on derwijs subsidiën is het duidelijk dat 'n groot deel niet gebruikt wordt voor het doel waar voor het woj'dt gegeven. Allereerste vcreisch- te om het bijzonder onderwijs op peil tc brengen was, dat goede leerkrachten zich daarvoor beschikbaar zouden stellen; hierop Icon men alleen hopen, wanneer de bclooniim niet achterstond bij de salcrieering van open bare onderwijzers. Vandaar dat 'n groot deel van hel subsidie voor liet bijzonder onderwijs bestemd is tol behoorlijke salariecring van het personeel, waarvoor dan ook bepaalde mini ma, evenals bij liet openbaar onderwijs, zijn vastgesteld. Of de onderwijzers san calvinis tische scholen nu ook werkelijk altijd de vrije beschikking hebben over deze salarissen, is niet na tc gaan; van hunne roomsch-katholie ke collega's echter, weten wc dat 'n groot aantal dit niet hebben. Immers al de broeders cn zusters, die les geven aan Roomsche scho len, hebben drie geloften afgelegd, waaronder die van r.rmocde; ze mogen dus niet de vrije beschikking hebben over geld en daar ze te vens de gelofte van gehoorzaamheid hebben afgelegd, is het duidelijk dat hunne meerde ren, d. i. dc r. k. geestelijkheid, naar welgeval len over hunne verdiensten kunnen beschik ken. Is het nu i* het belang van land cn volk dat de roomsche kerk over hoe langer hoe meer middelen te beschikken krijgt en dien tengevolge hare macht steeds uitbreidt, hare macht, die in de laatste tientallen jaren toch al zoo toegenomen is. Mogen wij wel bedenken, wat wij doen. Rij zonder onderwijs kan even goed zijn als open baar onderwijs; ook is tegen bijzonder on derwijs niets te zeggen, wanneer het waar borgen geeft, dat de onderwijzers tegenover anderer godsdienstige overtuigingen steeds den noodigen eerbied in acht nemen. Doch zoo is niet het bijzonder onderwijs .waar voor gestreden wordt, waarvoor subsidie, ge lijkstelling, ja thans zelfs de voorrang boven het openbaar onderwijs gevraagd wordt; neen, het sectarisch onderwijs leidt niet lot verbroe dering maar lot verkettering, niet tot samen werking van alle burgers aan het gemeen schappelijk welzijn en lol onderlinge waar deering maar tot versplintering in allerlei groepjes, die elk hun eigene belangen op den voorgrond stellen. Wij zien hoe deze verdeeling reeds begint cMor te werken. Wij behoeven niet meer te herinneren aan al die confessioneele vereeni gingen niet alleen in hel economisch cn maat schappelijk maar zelfs in het gezelschapsle ven. Wie zulk 'n drijven verafschuwt en dat doel toch wel iedere vrijzinnige be denke, dat hel krachtigst middel om dien geest te onderdrukken is, dc kinderen van jongs af met elkaar te leeren omgaan. Dit is het waarnaar de openbare school streeft. Na tuurlijk heeft ook zij hare gebreken, is ook zij uict overal precies wat zij wezen moeL Maar laat ons dan, liever dan haar te bestrijden, trachten hare tekortkomingen te verhelpen, opdat zc liet vertrouwen der gcheele natie waardig blijve. Het recht op subsidie, eenmaal aan secte- scholen toegekend, kan niet worden ingetrok ken; maar de geest van verdeeling, door haar uiteraard gekweekt, kan het best worden be streden door dc volksschool, waar allen met elkaar worden opgeleid lot Nederlanders, burgers van één Staal, in welks belang zc kunnen en moeien samenwerken bij alle mo gelijke verschil van godsdienstige overtui ging- Wil dan dc rechterzijde in dezen verkie zingsstrijd dc scliool-quaestie, wederom naar voren schuiven, welnu, wij aanvaarden ook op dit punt den strijd, zij voor haar, wij v - ons ideaal. Politiek Overzicht Do criois in de BsÜianlandcn. De onderhandelingen, die gisteren in Lon den ten einde zijn gebracht tusschen de gevol machtigden van Turkije en van de Balkan- slaten, hebben slechts ecne matige belangstel ling kunnen et wekken, nu tusschen dc beid( partijen, die in den nu geëindigde» oorlog tegenover elkaar in het veld stonden, den vrede is hersteld. Tocli zijn de onderwerpen, waarover onderhandeld werd en die nu uaii dc directe zorg van dc betrokken regeerin gen zijn opgedragen, van groote beteekenis voor dc toekomstige betrekkingen tusschen do oorlogvoerenden van gisteren. Van de wijze, waarop die zaken geregeld worden, zal liet afhangen of Turaije voortaan in vredf zakl kunnen leven met Bulgarije en Grie kenland cn of de nieuwe toestand voldoende waarborgen biedt, dat de levensbelangen van dc betrokken partijen afdoonde bescherming zullen genieten. Van niet minder gewicht in dit opzicht is dc arbeid van de internationale finaïicieek commissie, die nu le Parijs hare werkzittingen zal beginnen, nadat zij in dc vorige weck hare olficieele openingszitting heeft gehou den. Ilicr gaal liet in de eerste plaats om dt vraag der overneming van dc Turksche staats schuld. liet spreekt van zeil', dat Turkije, dal zjjtne Europecsche bezittingen bijna geliee! verloren heeft, niet met het oude schuldconto tegenover Europa belast kan blijven. De sta len, die liet au it Turkije ontnomen gebied onder elkaar vcrdcelcn, zullen naar evenre digheid van het aandeel, dal zij daarvan krij gen, belast moeien worden met het op hen vallende deel cier schuld. Deze kwestie is voor 'l oogcnblik des te moeielijker, omdat de wijze, waarop het veroverde gebied zal worden verdeeld, nog geenszins vaslstaat; zij zal eerst opgelost kunnen worden, als dc bondgenooten i over de verdecling eens ge worden zijn. In ieder geval cchler is dit ver overde gebied bezwaard mei eene hypotheek, die door de nieuwe bezilters moet worden overgenomen. Ook eene reeks andere finan- cieele kwesliën, spooi wegkwestiën cn ande ren, wachten in Parijs op eene oplossing, cn ten slotte zullen aan de commissie nog dc aanspraken, die dc Balkanstaten maken op eene oorlogssehadevcrgocding, onderworpen worden. Het "»s een zeer oitiVaifgïijk en zeer mocielijk programma, dat de Parijsclie com missie heeft af te wikkelen. De groole moeielijkheid echter, die aan do definitieve regeling van de Balkankwcsticn nog in den weg staat, is gelegen in de geschil- kin tusschen 'Je bondgenooten zelf. Hier is vat ccne ontspanning nog nicls tc bespeuren. liet waarschijnlijke aftreden van den llulgaar- schen minister-president Geschow, die met zijne amblgcnootcn de ministerieele porte feuilles Ier beschikking van den Koning heeft gesteld, wordt zelfs beschouwd als een ele ment, dal den toesland nog moeielijker kan maken dan lui reeds is, want Geschow gaal door voor den eenigen Bulgaarscken staats man van conciliant. il aard on die stellig over tuigd is van dc noodzakelijkheid om den Bal- kanbond in stand te houden. Als is ook door de ontmoeting, die beraamd is tusschen do leidende ministers van dc vier Balkanstaten in Saloniki, welke besprekingen eventueel in Petersburg zullen worden voortgezet, de weg belredcn om zich met elkaar te verstaan over dc wijze \an verdceling, men heeft ex toch nog geene voorstelling van hoe de be slaande strijdpunten zullen worden uit den weg geruimd, zot lal een conflict niet siccliU voor het oogcnblik maar ook voor afzien baren lijd zou worden vermeden. Tol dasve Dezelfde knie, die zich buigt voor den meerdere in stand, drukt soms zwaar op «te borst van den mindere. Ken Soman van Llehle, 69 DOOR MARIE CORELLL „Is dat uw ondervinding?" vroeg hij, zijn doordringende oogen vast op mij richtend. „Gij weet, dat indien gij trouw aan uzelf zijt, geen macht den drang van een sterken Wil kan weerstaan, die vast besloten is een plan uit te voeren. Indien de poging mislukt, dan is dat alleen, omdat de Wil heeft geaarzeld. Wat hebt gij gemaakt van eenigo uwer vroe gere levens gij, en uw minnaar beiden door aarzeling op een gewichtig oogenblik?" Ik keek hem smeekend aan. „Wanneer wij faalden, zou het dan onze schuld zijn?" vroeg ik. „Heeft het niet den «chijn, alsof wij het beste betrachtten?" Hij glimlachte even. „Neen, dat schijnt mij niet," antwoordde hij, r»De hoofdbron van uw vorige bestaanstoe- standen de wet van aantrekking, die u samenbracht, was en is Liefde. Hiertegen streed* gij alsof het een misdaad was, cn in veel gevallen gehoorzaamde! gij eerder de lijdelijke conventies van den mensch, dan het onveranderlijk bevel van God. En nu, ge scheiden als gij zijt geweest verloren als gij zijt geweest in eindcloozc draaikolken van twijfel, zijt ;rij wee? te zamen gebracht, cn terwijl uw minnaar beslist heeft, hebt gij niet opgehouden le twijfelen!" „Ik twijfel niet!' nep ik eensklaps hart stochtelijk uil. ..Ik heb hem met mijn ganschc ziel lief! Ik wil hem nooit meer verliezen!' Aselzion zag mij vragend aan. „Hoe weet gij, dat ge hem niet al reeds verloren hebt?" zeide hij. Een plotseling gevoel van wanhoop over viel mij, een huiverende gewaarwording van leegheid en verlatenheid. Kon 'l mogelijk zijn, dat mijn eigen overijling en zelfzucht mij had gescheiden van mijn geliefde? want zoo noem- ik hem nu in mijn hart, had ik hem door een dwaas vertrouwen opnieuw van mijn ziel vervreemd? Opkomende tranen verstikten mij, ik stond op, ternauwernood wetend, wat ik deed en ging naar het venster om lucht te krijgen. Aselzion volgde mij en legde zacht de hand op mijn schouder. „Het is niet zoo moeilijk liefde te winnen, als ze te behouden!" zeide hij. „Verkeerd be grijpen en behoefte aan snelle genegenheid eindigen in hartzeer en scheiding. En dit is veel erger dsn hetgeen stervelingen den dood noemen." Brandende tranen vielen langzaam uit mijn oogen, elk woord scheen mijn hart te door- horen, ik .keek uit naar de zee, die kabbelde in het maanlicht. Ik dacht aan den dag, nau welijks een week geleden, tocü Rafel naast mij had gestaan en mijn hand gegrepen, zulk een kleine spanne lijds scheen sinds dien dag te zijn verloopen, dat wij samen waren en toch lioe lang! Eindelijk sprak ik: „Ik zou liever sterven, indien de dood mogelijk was, dan zijn liefde verliezen," zeide ik. „En waar geen liefde is, daar moet dood zijn?" Aselzion zuchtte. „Arm kind! Nu begrijpt gij, waarom de eenzame zKl zich zelf woest van den eenen bestaansvorm in den anderen werpt, totdat ze haar waren metgezel heeft gevonden!" ant woordde hij. „Gij zegt de waarheid, dat waar geen liefde is, geen waarlijk leven bestaat. 'I Is niets dan een halfbewust beslaan. Maar gij hebt geen oorzaak lol smart, nu niet; niet, indien gij sterk en getrouw zijt. Rafel Santo- ris is veilig cn wel, cn zijn ziel is zooveel met u, gij zijt zoo voortdurend in zijn ge dachten, dat het is, alsof hij hier zelf was, zie!" Hij legde beide handen voor een oogenblik op mijn oogen en nam zc toen weer weg. Ik slaakte een kreet van verrukking want daar, voor mij op het door maanlicht beschenen water zag ik de „Droom" voor mij! Zijn zei len schitterend van licht cn zijn luchtige vorm duidelijk afgel eekend tegen het uit spansel. O, wat verlangde ik er naar om over de streep water tc vliegen, die ons slechts scheen le scheiden en nog eens op hel dek tc staan naast hem, dien ik nu meer lief had dan al miju verwachtingen op den hemel! Maar ik wist, dat het slechts een visioen was, opge roepen voor mij door de tooverkracht van Aselzion, een tooverkracht, vriendelijk ter wille van mij gebruikt, om mij te helpen en te" troosten in een oogenblik van droefheid en verlangen des harten. En ik keek, wetend dat hel beeld moest verbleeken, verdwijnend als een regenboog achter de wolken ..Het is werkelijk een „Droom"! zeide ik zwakjes glimlachende, terwijl mij weer tot Aselzion wendde. „Ik hoop, dat liefde zelf nooit zoo vluchtig is!" „Indien liefde vluchtig is. dan is het geen liefde!" antwoordde hij. „Een kortstondige hartstocht, bij dien naam genoemd, is de ge wone soort aantrekking, die tusschen gewone mannen en vrouwen bestaat, mannen, die niet verder dan de bevrediging van een wensch en vrouwen, die niet hooger zien dan toe le ge ven aan dien wensch. Mannen, die liefheb ben in de hoogste en trouwste beteekenis van het woord, zijn veel zeldzamer dan vrouwen., vrouwen zijri heel dicht bij liet goddelijke in liefde, wanneer zij hel eerSt in haar ontwaakt; indien zij later tot een lager peil vervallen, zijn liet meestal de mannen, die haar omlaag halen. Tenzij een man geneigd is tot liet hoogste, is hij gereed zicli te werpen op het laagste, terwijl een vrouw zich meestal in het eerst naar de hoogste idealen opheft, in het blinde instinkt van een ziel, die haar met gezel zoekt; hoe vaak zij werd teruggeslingcrd uil de hoogste hemelen welen de engelen alleen. Ilet is niet aan allen gegeven de le venskrachten te vermeesteren en behecrschen, en dit wilde ik dat ge begreept, voordat ik u hedenavond verlaat. Ik kan u den weg wij zen, om uw leven veilig tc bewaren voor alle scheidende elementen, maar het leven van de les berust bij u zelf." Hij ging zitten en ik nam weer plaats in mijn stoel tegenover hem, gereed hem met de grootste aandacht aan te hooren. Er lagen eenige dingen op de tafel, die ik te voren niet had opgemerkt en een van deze was een rond voorwerp, bedekt met een kleed. Hij nam het kleed weg en liet mij een kristallen globe zien, die gevuld was met een vreemde vloeistof, op zichzelf helder, maar voorzien van zeer veel drijvende schitterende stippen en lijnen. „Kijk hier goed naar," zcidc hij, „want hiel hebt gij een zeer eenvoudige openbaring van een groote waarheid. Deze stippen en lijnen die gij voortdurend in beweging ziet, zijn een kort begrip van hetgeen er omgaat, in het samenstel van elk menschel ijk wezen. Enkele gaan, zooals gij ziel, in verschillende richtin gen, ontmoeten elkaar cn vermengen zich toch mei elkaar op verschillende punten van sa menkomst, dan worden zij weer geschei den. Zij zijn de opbouwende en ontbindende krachten van dc gehccle cosmos, en let daar wel op! Zij zijn vrij, maar geleid door een besturende wil. Gij, in uw tegen» woordigen bestaanstocstand, zijt eenvoudig een gcorganiseerden vorm, samengesteld uit deze atomen en uw macht van wil, die een deel uitmaakt van den Goddelijken schcp- penden invloed, in u geplaatst om zc te be sturen. Indien gij zc goed bestuurt, gehoor zamen de opbouwende en weer nieuw leven gevende atomen aan uw bevel cn behcer- schen en onderwerpen gaandeweg met toe< nemende kracht hun tegenstander der onU binding tegenstanders, die toch eigenlijk hun dienaren zijn, gereed hen te ontlasten van alles, wat waardeloos en nutteloos is( bij b co Ie toeken van hun ongeschiktheid/ Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1913 | | pagina 1