FEUILLETON.
De Klokken die «eiklonken.
BUITENLAND.
I2Ü° Jaargang
Vrijdag 12 September 1913.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per S maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franoo por post - 1.50.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - O.IO.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Deze Courant versohijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën geliove men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zendon.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels..f 0.50.
Elke regel meer0.10#
Dienataanbiodingon 25 cents bij vooruitbetaling.
Grooto lottors naar plaatsruimte.
Voor handel en bodrijf bestaan zeor voordooligo bopalingou
tot hot herhaald advertooron in dit Blad, bij abonnomenb
Eeno ciroulairo, bevattende do voorwaardon, wordt op
aanvraag toegezonden.
Brieven nit Suriname.
L
Paramaribo, 2 Augustus 1913.
Mon chcr ami,
Het is een heel stuk water, dat ons van el
kander scheidt en mij belet je door de blauwe
nevels van een sigaar heen aan te kijken, tei-
wijl we zitten te keuvelen, jij aan den eenen
kant van de tafel en ik aan den anderen, over
allerlei min of meer belangrijke kwesties. Min
of meer belangrijk? Neen, alle even belang
rijk. Voor een hoofdredacteur van een dag
blad, dal er naar streeft steeds meer lezers tc
krijgen, bestaan er geen onbelangrijke zaken.
Belangrijk is de politiek, zoowel dc binnen-
landsche met haar coalitie en concentratie,
als de koloniale met haar kerstening van In-
sulinde cn haar Sarikat-islamisme, alsook dc
builenlandsche met haar Oostersclic, Afri-
kaansche, Pan-Amerikaansche en andere
kwestiën; belangrijk is dc wetenschap op cllc
gebied, de kunst in haar verschillende uitin
gen, de handel cn het verkeer, dc landbouw,
de industrie. Want al deze zaken hangen in
nig samen met het leven der menschcn cn zij
leverden ons de slof voor onze gesprekken.
Dat is nu uit, nu ik onze lieve heimath
verlaten heb. Enfin, niets is bestendig liier be
neden en als hel bestaande niet tc niet ging,
kon het nieuwe niet ontstaan. En dan zouden
de lezers van het Acmcrsfoortsch Dagblad het
genot moeten derven, dat aan hc-t lezen dezer
brieven voor hen verbonden zal zijn.
Zoo, dat laatste is goed gezegd, dunkt mc.
Zie je, dal is zoo mijn manier, om de men
schcn dadelijk in tc pakken. Je zult eens zien,
.wcjkc voordeelige gevolgen mijn brieven voor
jc krant zullen hebben. Mijnheer, die van de
sociëteit ot van de wandeling komt, vraagt bij
hc! -binnenkomen aan de meid: „Mina, is dc
krant al gebracht?" en hij krijgt een gevoel
van teleurstelling, als het antwoord ontken
nend luidt. De werkman op het karwei zegt
tol zijn kameraad: „Zeg Jan, heb je dat aai-
dige stuk gister in de krant gelezen?" „Welk
stuk bedoel je?" Wel, dien brief uit Suri
name, god kerel, dien mot jc lezen 1"
Nu, mijn beste, ik wensch je van harte ge
luk met den goeden inval, om mij vóór mijn
vertrek te laten beloven, dat ik creis iets voor
je blad zou schrijven. Suriname is voor
jou en de lezers van het „Dagblad"
t e r r a-i n c o g n i t a en dal is het voor
de Nederlanders in het algemeen. Zelfs
in Den Haag is men niet op dc hoogte
van alles. liet is dus duidelijk, dat mijn brie
ven de aandacht zullen trekken en dat zal jc
krant ten goede komen, maar, hopen wij,
Suriname ook
Dat is het voornaamste, want Suriname is
meer dan het „Amersfoortsch Dagblad" en
zijn lezers, al moet worden erkend, dat het
niet zooveel is als sommigen doen voorko
men. Maar wat meer wil zeggen: Suriname
heeft het hard noodig, dat het gebaat wordt.
Het land heeft zulke kwade jaren beleefd, het
is zoo in-krank en er is al zoo ontzettend veel
beproefd om het op te beuren uil zijn verval
en altijd weer met hetzelfde negatieve resul
taat, dat het is om er wanhopig onder tc
worden.
Wat al gouverneurs zijn vol goeden moed
naar dit ongelukkige land gelogen. De legen-
Wie zk-hzelven kromt lean anderen niet
oprichten.
VICTOR RaKOSI.
51 Uit liet Hongaarsoh vertaald door
J E X O SE BE8TYËN
en J. A. RA ABE Jr.
Ddl kwetste haai- ijdclkeid. Het sdieen, dat
haar onschuldige koketterie niet den min
sten indruk bij den jongen xnaaü had achter
gelaten. Ze ging bij zichzelf na, of zij hem
misschien ook door het een of ander belee-
cligd kan hebben? Was haar houding of die
va/n haar mama tegenover hem wellicht al
te nederbuigeud geweest? In gedachte her
haalde zij elk woord dat gesproken was, maar
vond geen enkel, dat Simón-dy' fijngevoelig
heid pijn had. kunnen doen. Of zou hij er ook
soms ook boos over kunnen zijn, dat zij zoo
slecht Hongaarsoh sprak? Alle inspanning
echter was tevergeefs, een oplossing kon zij
uiet vinden. Ontevreden en bedroefd, luchtte
en rangschikte zij telkens opnieuw haar vele
mooie costuumpjes, die hier echter volkomen
Ofuttek/o» waren. Zij droeg zo nooit, wijl 'het
de moeite niet loonde. Er was hier immers
toch niemaiid, voor wien zij, om hem ,te be
hagen, toilet kon maken. Toen zij weer eens
in de gnooto kleerast aan het rommelen was,
kwamen haar twee gedroogde ruikers in de
hand, de eene uit het park van Coostanzu,
woordige gaf er bij de aanvaarding van zijn
ambt nog uiting aan door te herinneren aan
het woord van Coen, dat van goede courage
spreekt. Wat al plannen zijn gemaakt cn ten
uitvoer gebracht en- al die plannen hadden
dit gemeen, dat de ontwerpers er veel goeds
van verwachtten; ook, dat zij met blijdschap
werden begroet door de ingezetenen; maar
ook, dat zij even zooveel teleurstellingen ver
oorzaakten.
Suriname op te beuren uit zijn verval! Dat
is het wachtwoord sedert vele jaren en o, cr
zijn zooveel, die gaarne een steentje bijbren
gen om die opbeuring te helpen bewerken.
Maar niemand gaat naar Suriname, vervuld
met goeden moed cn vol vertrouwen op eigen
werkkracht cn vol goeden wil, die niet ont
moedigd terugkeert.
Suriname is krank, door cn door kranlc.
Niet echter als een teringlijder of een mclaat-
sche, wiens lichaam in al zijn deelen een
prooi is geworden van de onzichtbare, maar
niettemin in hunne werking zoo gevreesde
ziekteverwekkende bacillen. Het Surinaam-
sche lichaam draagt de ziekte in zichzelf, dat
lichaam en die ziekte zijn één. Als een nien-
schelijk lichaam en zijn organischen bouw
zóó afwijkt van het normale, dat de belang
rijkste cn meest edele deelen niet kunnen
werken zooals dat in een gezond lichaam het
geval is, dan is dat heel iets anders, dan wan
neer Iemand wordt aangetast door typhus,
cholera of welke andere gevaarlijke ziekte
ook. Deze kunnen den dood ten gevolge heb
ben, maar het lichaam kan ook misschien de
crisis doorkomen. Dan is het wel zwak,
maar bij goede verpleging herstelt het
zich langzamerhand en eindelijk ge
raakt het er wel weer bovenop. Maar
laat het hart een gebrek hebben,
zoodat de samentrekkingen niet geregeld kun
nen plaats hebben of de kleppen niet sluiten,
laat het beendercngcstel niet in orde zijn, zoo
dat het lichaam misvormd is en de inwendi
ge organen niet over dc noodige ruimte kun
nen beschikken dan blijft het een sukke
len het hccle leven door. Daar is nu eenmaal
niets aan tc doen. Dan is het een oppasssen
zonder ophouden; dan moet met wijs beleid
o zoo voorzichtig worden geleefd, opdat van
het lichaam niet worde gevergd wat het niet
kan volbrengen, opdat het niet aan gevaren
worde blootgesteld, waar de gezonde mensch
om lacht, doch die noodlottig kunnen worden
voor den ongelukkige, die het moet stellen
met een defecte machine.
Suriname opbeuren uit zijn verval! Zal het
mogelijk zijn in de toekomst te volvoeren,
wat tot dusver onmogelijk bleek? Is het waar,
dat Suriname in verval is? Want verval ver
onderstelt een voorafgegane periode van
bloei. Heeft Suriname die periode inderdaad
doorgemaakt?
Amice, je ziet, dat ik, uil Suriname schrij
vende over deze kolonie, de zaken niet opper
vlakkig bekijk. Maar ik wil niet vooruitloopen
op mijn eigen geschrijf, ik wil beginnen bij
het begin, dat is voor den lezer het prettigst
en voor mij het gemakkelijkst. De lezer wordt
er door in slaat gesteld met meer juistheid
tc oordeelen over dc verschillende kwesties,
die ik achtereenvolgens ga behandelen.
Evenwel, ik ben, zooals je weet, tamelijk
systematisch aangelegd en nu willen wij in
de eerste plaats eens uitgemaakt zien, waar
de andere van Simandy. Zij bekeek ze nog
eens heide, en wierp toen dien van Con-
stanza in de kachel. Dien van Simóndy keerde
zij om en om, maar wierp hem ten sialic in
do kast terug en legde er eenige kleeding-
slukkeiï hoven op. Waarom? Ja, daarvan zou
zij zelf geen verklaring liobben kunnen geven.
Op een der eerste winterdagen verscheen
juffrouw Sóra, dc onderma ansche verzorgster
van den dominee, in de Grieksche pastorie
om te informeeren, wanneer haar kleinzoon
tje, die herdersknaap was bij Todorescu, met
de schapen van de grasvelden der sneeuwber
gen naar beneden komen zou. De pópa was
niet thuis, en dus maakte juffrouw Sóra zoo
lang in de keuken een praatje. Do dienst
meisjes namen de oude vrouw eon beetje in
de maling, en prezen 'haar verschillende ma
nieren aan, waarop zij (haar knappen, jon
gen mijnheer hel hoofd op hol zou kunnen
brengen, als zij dat verkoos. Juist trad Flo-
rica de (keuken binnen, wat de giebelende
meisjes opeens deed zwijgen. Juffrouw Sara
ecihter gaf ten antwoord:
„Ook al was ik zoo'n mooi-, lief jong meisje
als de juffrouw, dan zou fik todh nitet anders,
dan in het gebed hem durven naderen
„Wiöii?" vroeg Florica.
juiMijn goeden, besten mijnheer!"
„Wie is uw mijnheer dan wel?"
„De dominee, juffrouw'.'
„O, dan is u zeker zijn huishoudster?"
vroeg het meisje en ging naast haar op de
bank zitten.
„Om u te dienen, juffrouw."
„Wat voor een man is de dominee toch
eigenlijk wel?"
JDai kan ik u zjoo maar niet zeggen, ik
kan hem met mijn eenvoudig verstand niet
het begin is. Sommigen zullen zeggen dat het
in het verleden ligt, in de verovering van Su
riname door Abraham Krijnszoon in 1667. In
zeker opzicht hebben ze gelijk, het is althans
het historisch begin geweest van de lijdens
geschiedenis, die wij, Nederlanders met Suri
name hebben doorgemaakt. Maar mijn begin
ligt minder veraf. Ik zal beginnen met mijn
vertrek uit het Moederland, twee dagen na
mijn laatste bezoek aan jou. Maar dat doe ik
in mijn volgenden brief. Ik moet dezen slui
ten, want over een uur sluit dc mail. Dus, tol
over twee weken..
t. a. v.
FRANK.
Politiek Overzicht.
De rede van koning
Kanstaniijn.
Spreken is zilver, zwijgen goud. Koning
Konstantijn. van. Griekenland wordt aan dc
wijze les, die dit spreekwoord bevat, herin
nerd door de wijze, waarop de door hem in
Potsdam gesproken woorden aan deze en aan
gene zijde va/n den Rijn zijn opgevat. Aan
zijne dankbetuiging voor den hem door den
Duitscben keizer geschonken maarschalks
staf, het kenteekon van den lioogsien rang in
het Duitsche leger, heeft hij eenige woorden
vastgeknoopt, waarin hij zijne erkentelijkheid
uitdrukte voor de opleiding, die hij zelf cn
velen van zijne officieren bij het Duitsche
leger hebben genoten, en zijne bewondering
ie. kennen gaf voor don wetenschappclijkoii
geest, die liet Duitsche militaire onderwijs
bezielt en waarvan hij in de op de Turken
behaalde overwinningen dc vruchten heelt
geplukt.
Met begrijpelijke ingenomenheid heeft de
Duitsche pers op deze woorden van den
Griekschen koning het licht laten vallen. Zijne
verklaring, dat de beginselen, waarop de
Duitsche krijgswcUiiischap is opgebouwd, de
legers tol de overwinning voeren als men ze
weet te gebruiken, doet opgeld in de Duitsche»
pers, al ontbreekt bet niet aan waarschuwin
gen, dal men gcene al te groote verwachtin
gen aan het bezoek van koning Konstantijn
moet vastknoopen, want de reorganisatie van
het Grieksohe leger is reeds in Fransche han
den cn de reorganisatie van de Grieksche
marine is aan Engeland toevertrouwd.
Een tegenovergesteidon indruk hebben deze
koninklijke woorden gemaakt aan de andere
zijde van den Rijn. In Frankrijk heeft de rede
van koning Konstantijn „une mauvalse pres-
se." Men is daardoor verrast en geëergerd en
geneert zich niet die ergernis onomwonden
uit te spreken. Men had lol dusver den zege
vierenden veldtocht, dien hel Grieksche leger
legen de Turken heeft, gevoerd, met bijzon
dere voldoening op rekening gesteld van de
Fransche militaire missie, die onder leiding
van generaal Eyd'oux eenige jaren bezig ge
weest is met het reorganise eren van dit
leger. Dat, met negatie van dien» arbeid, roem
en eer wordt gebracht aan dc Duitsche stra
tegie. kan men slecht verkroppen. De gevoe
ligheid daarover is algemeen. Sommige bla
den herinneren aan de slechte ontvangst, die
indertijd aan den Spaanschen koning Alfonso
XII is ten deel gevallen, toen hij op de terug
reis naar zijn land uit Berlijn in Parijs ver
vatten. Maar dit weet ik wel, dat hij door
en door goed is. Een paar dagen geleden ging
zelfs do hond van boer Avram, hel kwaad
aardigste dier van liet lieele dorp, voor zijn
voeten liggen cn het beest begon me warem
pel mei zijn staart te kwispelen! Tot dc dieren
toe voelen, dal ze met een goed mensch te
doen hebbenEen andere keer is hij te
voet de sneeuwbergen ingetrokken en heefl
toen drie dagen lang onder de houthakkers
gedeeld, er een kind gedoopt, aan de grooten
het evangelie gebracht en hen vermaand met
Kerstmis naar beneden te komen om bet Hei
lig Avondmaal te gebruiken."
„Maar wat voert hij. anders den ganschen
dag uit?"
„Eerst onderwijst hij dc kinderen, en dan
gaat hij naar de keatk om te bidden. Daarna
leest (hij thuis het een of ander en soms
speelt liij ook wel eens op zijn orgel. In de
kerk onder de Tafel des 'Heeren heeft hij
oude geschriften gevonden en daar zit hij nu
nog al eens in to snuffelen. Hij zegt, dat hij
aan de hand van die papieren de geschiede
nis van onze kerk zal schrijven."
Daar mevrouw Todorescu juist binnen
kwam, informeerde het jonge meisje niet ver
der. Ook beduidde zij juffrouw Sóra, dat zij
nu maar liever zwijg/en moest, en naar het
fornuis loopendi, begon zij ijverig in een pan
te roeren. Natuurlijk kon zij hett niet helpen
dat er in die pan niets anders dan kokend
water was.
Juffrouw Sóra kuste Floricar's moeder eer
biedig de hand, en vroeg of mevrouw haar
misschien ook zeggen kon, wanneer de her
ders ,en met hen Gyotrgye Szabó, de kleine
herdersknaap, terug zouden komen
„Is ai niet dc 'huishoudster van. den Hon-
toefde; men drukt de vrees uit, dat die too-
neelen zich ditmaal zullen herhalen, als ko
ning Konstantijn naar Parijs komt. Ook werd
hier cn daar te konnon gegeven, dat Grie
kenland spoedig reden zal hebben deze on
behoorlijke taal van zijn koning te betreuren,
wanneer men te doen heeft met de regeling
van financieelc kwestiën in Parijs.
De Grieksche minister van buiitenlanidschc
zaken hoeft, oim olie uit te werpen op tic
onstuimige golven, zijn gezant tc Parijs opge
dragen de regoering aldaar tot het inzicht tc
brengen, datt Griekonland te zeer voelt wat
bet aan Frankrijk verschuldigd is om niet al
bot noodige tc doen lot wegneming van liet
gerezen misverstand. Hij heeft oolk den ver
tegenwoordiger van Ilavas te Athene bij zich
ontboden en door dezen laten verkondigen,
dat de rede van den koning niets te maken
had met de politiek en den stempel droeg
van dc zuiver militaire omgeving, waarin zij
werd uitgesproken. Dezelfde geest straalt
dioor in de woonden van den minister-prc-
söldfent van Griekenland, die men onder dc
■telegrammen vermeld vindt. Van cene der
gelijke opvatting getuigt trouwens ook een
schrijven, dat de Frankf. Ztg. lvoeft ontvangen
uit Berlijn, waarin wordt gezegd:
„Men mag niet vergoten, dat de overhan
diging van den maarschalksstaf en dc daar
bij gewisselde toespraken ecne militaire han
deling was, die uitsluitend in den kring
der generaals werd voltrokken. Natuurlijk
mist zij. ïm'cl een zekeren politieken bijsmaak;
die ligt echter hoofdzakelijk in dc afwijzing
van de na dc eerste groote nederlagen van
do Turken van Frankrijk uk triomfeer end
verkondigde opvatting, dat deze Turksche ne
derlagen gelijktijdig cone nederlaag van Duit-
soke krijgskunst en legeraanvoering beleeke
urn, omdat bekende generaals onderwijzers
en organdsaleurs van het Turksche leger zijn
geweest. Hoe beperkt onder Abdul Haznid
de werkzaamheid van deze Duitsche raiü-
litaire hervormers was, is bekend, en de oor
zaken va-n de nederlagen van Turkije, die met
het Duitsche onderwijs niets te maken heb
ben. zijn eveneens bekend. Maar kwaad bloed
heeft deze kleincorimg van dc militaire flink
heid van Duiitschlawd toch gezel, en zoo zijn
do woorden van koning Konstantijn hoofd
zakelijk als eene officie?Ie erkenning van de
leeringen en de beginselen van het Duitsche
leger en zijn generalcn staf en daarmee als
een soort voldoening uit bevoegden mond op
te vatten
De betrekkingen van Duilseliland tot Grie
kenland: zijn vriendschappelijk en hebben
door Duitsohland's houding tijdens den Bal
kanoorlog, vooral ook bij de vredesonderhan
delingen van Bukarest, vool gewonnen. Daar
over kan men voldoening ondervinden, maar
nu reeds ver reikende conclusion te trekken
over toekomstig poli lick samengaan van de
beide landen, is voorbarig. Griekenland moet
ook, nadat de oorlog zegevierend ten einde
is gebracht, juist door zijne overwinningen cn
de verkregen aanwinsten in menig opzicht
rekening houden met buren, <lie meer in
zijne nabijheid liggen, en als Middelland-
sche zeeslaat inzonderheid letten op de
andere Middellandsclfe zoe-staten cn mo
gendheden; en bij dc niet gemakke
lijke taak, die het in de naaste toe
komst zal hebben te vervullen, kan het zijne
politiek niet uitsluitend richten naar de ge
voelens van eene zeker echte dankbaarheid,
zooals in dc toespraak van koning Konstan-
gaarschon predikant?" vroeg de prics-
térsvrouw.
„Ja, mevrouw, die ben ik."
„Ik begon heusch te vreezen, dat uw mijn
heer dood of anders met de noorderzon ver
trokken was. In een maand ongeveer heb ik
taal noch leeken van hem vernomen."
„Kent mevrouw hem dan?"
„Natuurlijk, in den vorige n herfst zijn wij
samen met denzelfden wagen naai" huis ge
reden. En dan heeft 'hij ons ook nog eens vain
de houthakkers bevrijd; u moet er ecihter
maar niet over spreken, want als hij toch mol
alle geweld liever een kluizenaars-leven lei
den wil, laat hem dan zijn gang maar gaan.
„O, mevrouw, dominee heeft het zoo druk,
dat hij geen tijd heofl om visites te maken.
En trouwens, hij vindt liier niemand, dio bij
hem past, dus waarom zou hij dan uitgaan?"
De pricsteravrouw wierp een toornigen
blik op de oude juffrouw, die 'do bedoeling
ervan maar al te goed voelde, en na een eer
biedigen handkus zoo gauw mogelijk maakte,
dat zij weer wegkwam.
Schrikaanjagende, donkergrauwe wo-Lken be
dekten den ganschen hemel als een onbedrie-
gelijk teeken, dat een hevige sneeuwstorm op
de komst was. Duizenden kraaien Streken in
en om het dorp neer, als waren ook zij ang
stig voor hetgeen los zou barsten.
's Avonds kwam juffrouw S5ra onthutst de
kamer van Simóndy binnen, en verteld© hem,
dat do herders van de sneeuwbergen terug
gekomen waren, maar den kleinen Gyorge
onderweg verloren hadden. In den mist was
hij in een diepte verdwenen, en nadat zijn
kameraden een tijdlang om hem geroepen
hadden, moesten zij verder gaan, daar de
mist steeds dikker werd en de schapen voor
lijn is uitgedrukt. De goede betrokkingen
tussclien dc staten en dc vriendschappelijk®
gevoelens van volk tut volk zijn oen verblij
dend feit; dc verdene reëel-politieke ontwik'
keling mooi inen kalm afwachten."
Aan <lcn Balkan.
De sultan heeft den mufti van Adrian op et
ontvangen, die hem kwam bedanken voor
zijne gift van 2000 Turks olie ponden ten be-
hoeve van de armen van Adrianopel. De sul*
tan verklaarde, dat hij Adrianopel, waaraan
hem onvergetelijke herinneringen waren bij»
gebleven, in zijn hart had gesloten. De inno
tning van Adrianopel door dc Bulgaren had
licm diep geschokt; hij had toen verscheidene
dagen geweend cn niets gegeten. Dc sultan
beval dc bevolking van dc stad aan, dat zij
zich niet ongerust moest maken, want Adria
nopel zou onder zijn schep ter blijven.
De bevolking van XanUü en Dedeugalsoh
heeft zich vcrecnigd met die van Gumuidjina
en zich aangesloten bij de onafhankelijkheids
verklaring. die deze heeft laten uitgaan. In
eene zes punten bevattende memorie worden
Uc redenen voor dezen stap uiteengezet. Zij
zijn samen tc vatten in de vrees, dal dc twee
de bezetting van hun gebied door de Bulga»
ren eene herhaling zal brengen van de afgrij
selijke tooneelcn, die hebben plaats gcliaü on
het bloed doen stollen. liet hoofd der re gee-
ring van westelijk Tliracie zijn naam ia
nog ombekend heefl zich tot den Fransehen
consul te Adrianopel gewend, om hem als
een onverzettelijk besluit mede te deelen, dat
Bulgarije slechts over dc lijken van dc gc-
heele bevolking do bezetting zal kunnen uit
voeren. Er is ook eene deputatie naar Kon-
stantinopel onderweg, om van dit besluit aan
de ambassadeurs der mogendheden mede*
deeling te doen.
Het district Gumuidjina telt ongeveer
400,000 inwoners.
Ko n s l a n li n o p c 1, 11 Sept. De Tanir.
constateert, dat de Porte in den loop van de
onderhandelingen heeft aangedrongen ojj liet
bezit van Ortakcui en van Dimoliku, en geeft
aan Bulgarije den raad zich te haasten om toe
tc geven, omdat, als de beweging in Gu
muidjina zich uitbreidt, hot Turksche kabinet
zich aan het hoofd van die beweging zal moe
ten plaatsen of ontslag nemen.
Het comité voor de mohammcdaansche
emigratie heeft aan den grootvizier een me
morie ter hand gesteld, waarin aan de Porte
gevraagd wordt de rechten van de mo
hammedanen in Bulgarije te ^schermen.
Sofia, 11 Sopt Do aan Nats je wies en
Sa vow toegeschreven verklaringen over de
Turksch-Bulgaarsche onderhandelingen wor
den uitdrukkelijk tegengesproken.
Konstantinopcl, 11 Sept. Nalsjcwies
heeft, namens de Bulgaarsehe gedelegeerden,
aan de Porbe verzocht dc zitting t'ot Zater
dag te verdagen onder voorwendsel, dat hij
geenie ins'lructicn uit Sofia heeft ontvangen.
Tweede telegram. De Bulgaarsehe
gedelegeerden hebben instruction, ontvangen
maar te laat o-m ze te kunnen ontcijferen/ en
bespreken.
Sofia, 11 Sept. Bevoegde kringen ver-
klaren, dat de ministerraad dc Bulgaarsehe
gedelegeerden hoeft uit genood!gd to volhar
den avond onder dak gebracht moesten wor
den. Terstond ging Simóndy op weg naar
Todorescu. De priester was buiten bij de
schaapskooi, en omdat er vijf schapen ont
braken, had hij na een horigen- twist dc her-
dors gestraft met de inhouding van een gov'
deedte van hun loon.
De verwaarloosde, magere gestalten slon-,
den gebogen in het schamele, onzekere licht
van de srtallamp, en op hun gezicht was grooto
neerslachtigheid le lezen. Nu toch zouden ze
ontvangen hebben de sjofele belooning voor;
de rabeitevolle inspanning van een geheel
jaar, en zie, daar ontgleed zelfs ook deze'
kleinigheid nog aan hun hand. Dc priester)
haxl de big al onttrokken aan hun loon en ookj
hun aandeel in dc maïs reeds ingepalmd. Over^
den brandewijn durfde zij ai niet eens meer,
spreken. Die was eigenlijk imaar een toegift,
welken zij gewoon waren bij, deze gelegen
heid op te drinken onder iliet bespelen van'
den doedelzak. Juist toen de priester met'
schorre stem nog wat namompelend in huis)
terug ging, riep Pali hem een goeden avond
toe. Todorescu ontving hem knorrig en vroeg)
wat or van zijn dienst was?
„Ik zou u graag even willen spreken."
„Kom dan, als het u belieft, mee naar mijip
kamer, want ik ben door en dool" koud ge-s
woerden." j
Zwijgend gingen zo naar binnen en bi} d<i
keukon riop de priester:
„Vrouw, breng eens even een öcsdh bram,
dewijn met trwee glazen in de studeerkamerl"(
Wordt vorvoh/'d-
