f Toon we edhter den vo-lgeiidon dag onzen
lötrek namen, stonden wij allen verstomd
WD wat we zagön en de alQomeene opinio
ft as, dat hier eem> volslagen gek gewerkt had.
[)p de eerste zaal lagen bijna uitsluitend am
putaties, jammerend van de pijn. Op een vol
gende zaa1 lagen bijna alleen gipsverbanden,
bó de meest erctormtefrwniarjfnflfgioab:
Uit den omtrek.
Van den Bak op den Tak.
Kecfl gtstanmoffigpn cenige bezoeken daar ter
Stede afgelegd.
H. M. reed reeds om kwart voor tienen uit
en begaf zich naar het tehuis „Koningin
Wilhelniiha" op de Keizersgracht 569, van
yeike inrichting de echtgenoote van onzen
burgemeester, mevrouw Roëll-baronesse de
Vos van Steen wijk, eere-presidente is. De
stichting stelt zich ten doel gelegenheid te
Verschaffen tot het gebruiken van het twaalf
uurtje voor meisjes en het des avonds nuttig
bezighouden van meisjes, die anders op
straat hun vermaak zouden moeten zoeken.
Behalve de eere-presidente was het be-
)rtuur der inrichting tegenwoordig om H. M.
Üe Koningin-Moeder te ontvangen.
Do meisjes die in het benedenlokaal aan
een tafel zaten en onthaald werden op limo
nade met Amstcrdamsche korsjes, zongen
"der Vorstin „Dat 's He-eren zegen op U
Haal" too.
H. M. bezichtigde daarna de verschillende
reien, om na een kwartier in het gebouw te
hebben vertoefd, onder den zang der kinde
ren van1 het „Wilhelmus" het tehuis te ver
laten.
De Koningin-Moeder begaf zich toen na-air
het „Tehuis voor Vrouwen" op de Prinsen
gracht 139, waar de Vorstin, evenals in het
tehuis Wilhelmdna, bloemen worden aange
boden.
In het „Tehuis Voor Vrouwen" werd II M.
ontvangen door de directrice, mej. M. Amsen
en het bestuur.
Ook hier nam de Koningi/n-Moeder do
Verschillende lokaliteiten ln oogensch'ouw.
Het goheele bezoek aan het „Tehuis voor
Vrouwen" duurde ongeveer een kwartier.
Ten slotte volgde een bezoek aan het Ste
delijk Museum. Aldaar werden de teekenin-
Cvan Rembrandt bezichtigd. Slechts een
f uur vertoefde de Vorstin ln het Stede
lijk Museum, waarna zij om kwart over olven
het Museum verliet, om ruim half twaalf op
het paleis terug fce zijn.
Vandaag werd de Vorstin meermalen
levendig begroet
De eerste audiëntie van den nieuwbe-
noomden minister van Marine, den heer
iRamlhoinmel werd gister bezo- lht door vele
Vlag-, hoofd- en verdere officieren der zee
macht.
Bij deze gelegenheid maakten ook de pas
aangestelde adelborsten le klasse hunne op
wachting bij den minister.
De Eerste Kamer is ter vergade
ring bijeengeroepen op Dinsdag 16 September
q.s., des namiddags half vier.
Tengevolge van de mcerderheids-verwis-
•eling in de Tweede Kamer zullen in de ver
gaderzaal 7 leden van links op de banken
«Ier rechterzijde plaats moeten nemen, waar-
roor bestemd is hot vak, dat zich in het ver
lengde van de ministertafel uitstrekt.
Wethouders-pensioen. Ook de
Raad van Haarlem heeft «een. regeling ge-
Iroffen voor pensionneering der wethouders.
Bepaald werd nu dat "de wethouders pen
sioen zullen krijgen, wanneer zijl vijf jaar of
ianger onafgebroken wethouder zijn geweest
en dat het pensioen zal Bedragen zooveel
maal het 1/40 van de wedde als zij halve ja
ren iin functie zijn geweest, met dien ver
stande, dat het bedrag der halve wedde niet
lal worden overschreden.
Een wethouder die binnen vijf jaar moet
aftreden, ontvangt een tijdelijk pensioen ge
durende één jaar, gelijkstaande aan het be
drag der volle jaarwedde, en wanneer dit
aftreden plaats heeft ten gevolge vajn ziels-
of lichaamsgebreken, kan gedurende acht
laar jaarlijks een vierde van dte volle jaar
wedde worden toegekend.
Bovendien werden bepalingen gemaakt
frver het vervallen van bet pensioen bij het
aannemen van een bezoldigde openbare be
trekking.
Een congresse n-ambtenaar.
Naar verluidt, moet van Regeeringswege, in
verband met hot steeds toenemend aantal
hier te lande, speciaal te 's Gravenhage, bij
eenkomende internationale conferentién ten
congressen, ernstig overwogen worden, aan
een der Departementen een ambtenaar aan
te stellen, meer in het bijzonder belast mot
den daarmede verband houdenden arbeid,
speciaal met de voorbereiding van officieele
ontvangsten en andere van Regeeringswege
tel' gelegenheid van deze internationale bij
eenkomsten te ofl'ganiseeren feestelijkheden.
Mr. Tr oe 1 stra is aangewezen als ver
tegenwoordiger der Sociaal-Democratische
Arbeiderspartij in Nederland op het partij
congres der sociaal-democraten, dat deze
maand te Jena gehouden wordt
Ambulance Dis van Tienhoven.
Dr. Van Tienhoven schrijft uit Waljewohet
ha volgende:
Sedert een weck zijn we mét onze geheele
ambulance verhuisd van het gymnasium naar
de kazerne van het 17e Regiment. Deze ver
guizing is plotseling gegaan en wel om eene
bijzondere reden. Ln gemoemde kazerne werk
te tot voor een week een Servische chirurg,
totdat er in de couranten allerlei artikelen
Verschenen, waarin zijn beleid als minder
goed werd gecritiseerd. Een in loco ingesteld
onderzoek bevestigde cLe gerudhbecn en werd
ons gevraagd genoemd ziekenhuis over te ne
llen, daar de kolonel van den geneeskundi
gen dienst alhier telegraphisch de overplaat
sing van genoemden collega bad verzocht.
Zulks geschiedde ook per omgaande en met
Ongeveer $0 onzer zwaarste patiënten naanen
'yro onzen intrek in de kazerne.
iDen avondje voren spraken we den collega
■Wiens 'hospitaal wij, den volgenden dag zou-
ttetn overnemen, en vertelde hij ons dat alles
pr keurig in orde was, en geen enkele patiënt
Heard was, met uitzondering van een
die onmiddellijk moeöt worden ge
ard.
ter hoorden we dat deze door een willekeu
rige soldaat werdon ingegipst. Hét laat zich
dan ook begrijpen, dait toen wij de gips afna
men, er ongeveer een 20 verlamde beenen
voor den dag kwamen.
Alle patiënten op 3 na hadden hooge koorts
en waren vreoselijk geïnfecteerd. Behalve dat
we al deze zware patiënten, die onmiddellijk
hulp noodig hadden, moesten helpen, was het
ook van het grootste belang alles te organi-
seeren. De gebouwen waarover we de be
schikking kregen, waron voor ziekenhuis
zeer goed bruikbaar. Rondom een sooirt grool
plein staan langs drie zijdon vier lange ge
bouwen. In het midden der vierde zijde is een
klein gebouwtje, tarwiji er in het midden van
het plein wederom een groot vierkant gebouw
staat. De vier Lange gebouwen herbergen
ieder 5 lange zalen. 4 zalen van 24 bedden
cm een kleinere van 18 bedden, terwijl er nog
2 igroote en 2 kleinere ikamors in zijn.
Van de kamers in de diverse pavilloens
hebben we er 9 in beslag genomen, voor on
ze behuizing en een voor Röntgenikamcr. Een
der kleinere zalen is eet- on conversatiezaal
Het kleine gebouwtje bevattende 2 grootc
en een kleine kamer dient ons als verband-
kamer en septische operatiekamer. Het klein
ste kamertje is sterilisatdokamer en bevat een
groote en een kleine autoclaaf en een kast
voor verband materia al. Het groote gebouw
midden op het plein beVat dc groote frissche
keuken, 2 kamers voor de administratie en
dc aseptische operatiekamer.
Deze operatiekamer is uitstekend inge-
riclif. Geheel wit en met linoleum op den bo
dem ziet het er gezellig uiit. Een mooie gla
zen kast bevat de instrumenton en een andere
kast de overige benoodigheden. In de hoek
staat eén autoclaaf en een instrumenten ste-
relisator en boven de operatie-tafel hangen
2 groote elocCrische lampen. Aan dc zijde te
genover deh ingang staan de waschbakken.
Daar er geen dag voorbij gaat dat er geen
aseptische operaties zijtn, is deze tak van
dienst opgedragen aan de zusters de Groote,
Kurtz en Vermaas.
We hadden deze week bezoek van een
Poolsch medicus, die m Belgrado werkte cn
nu met een Poolsch en journalist een reis door
Servië maakte. Deze zcidc niet te hebben
kunnen denken, dat se in Waljewo een der
gelijk hospitaal zou'don vLnden, daar het in
elk opzicht beter was ingericht dan welk re
serve-hospitaal Ln Belgrado ook.
Ondanks liet drukke werk zijn de zusters
•allern opgewekt cn nu zuster Westerhof, die
een zeer ernstige handinfectie had, ook we
der aan de beterende hand is, laat de stem
ming, -die een paar dagen een beetje gedrukt
was, niets te wenschen over. Hoe ons werk
wordit gewaardeerd, las mem <xns dezer da
gen voor uit de te Belgrado verschijnende
„Tribuna", hetwelk ik hieronder in zijn ge
heel laat volgen:
Do hospitalen in Waljewo- zij{n vol gewonden
die Iliomza heldhaftig gewroken hebben. Vier
artsen en meer dan 40 verpleegsters werken
er dag en nacht onvermoeid en kunnen hel
werk niet af.
Toen zijn ons 2 artsen, 2 studenten ln de
medicijnen en 9 geschoolde verpleegsters ter
hulp gekomen. Zij hebben alle noodzakelijke
dingen meegebracht, ja zélfs een Röntgen-
apparaat, dat uitstekend werkt Ik moet voor
al den ijver en het plichtsgevoel van deze
Hollamdsdho ambulance bewonderen. Wat was
de oorzaak dat deze ijverige werkers voor
de leidende menschheidi hun vaderland ver
lieten* om ons ter hulp te snellen? Rekenden
zij op een groote belooming of op roem? Neen.
niéts van dat alles, dat zullen zij- genoeg in
hun eigon land vinden. Zij verlieten hunne
familie, hunne kennissen, hunne haardste
den, hunne eigon zaken, om ons in don nood
oprecht de hand te bieden, godreven door
bun gevoel van plicht, humaniteit en naas
tenliefde. Daarom is hunno hulp ons van on
schatbare waarde. Wij willen hun niet schul
dig blijven. Het ligt in ons karakter dankbaar
le zijh, en wij hopen dat onze sympathieke
vrienden deze dankbaarheid als hun hoogste
loon willen opvatten, welke dankbaarheid
komt uit het diepste hart van een volk.
De zwaar gewonden helden, die aan hen
hun leven danken, zullen in de gelukkigste
oogenblikken huns levens en als zij op den hei
ligen dag der Slava, de kaarsen aansteken,
God bidden voor de gezondheid en een ge
lukkig leven voor hunne redders en hen tot
het einde huns levens vol liefde en piëteit
berdenken.
Opdat iedereen onze vrienden, die ons zoo
lief en dierbaar geworden zijn, zal kennen,
noemen wij hier hunne namen: Dr. A. van
Tienhoven en dr. A. W. S. van Hamel, artsen
H. C. W. Serie en J. Riedijlk, semi-artsen, en
de zusters J. M. de Groote, A. E. Kurtz, J.
Vermaas, A. Westerhoff, H. van der Made, J
Koning, G. van der Zwan, A. Schuitemaker
en G. Joon.
Een vreemde opvatting. Men
schrijft aan Het Vad.:
Te Varsseveld wordt deze week door de
orhodoxe em niet-orthodoxe bevolking elk
twee dagen afzonderlijk, het onafhankelijk-
heidsfeest gevierd. Toen de niet-orthodoxen
gisteren feest vierden, was 't dorp fraai ver
sierd, maar van het gemeentehuis woei geen
vlag. De- feestvierders waren hierover zeer
ontstemd en bevestigden nu aan 't gemeente
huis een vlag met de portretten van de Ko
ningin en haar Gemaal. Toen <ïe burgemees
ter dit vernam, Wet hij deze verwijderen en
hield djaarbij een toespraak tot de menigte
om er op te wijzen, dat gevlag niét te pas
kwam, waar hiter geen nationaal maar
een p a r t ij feest werd gevierd. Van het ge
beurde werd aan den Commissaris dor Ko
ningin bericht gezonden.
De vrouwenbetooging in
's Gravenhage. Het uitvoerend neutraal
vrouwencomité voor eene betooging op
Woensdag 17 dezer te 's Gravenhage, heeft
aan den burgemeester dier gemeente kennis
gegeven, dat het ln hil voornemen van het
comité ligt een groep wouwen, als stille, zwij
gende getuigen op het Binnenhof te zamen te
brengen, op genoemden dag, des middags te
12 uur, zoodat deze groep zoo is opgesteld,
dat cLe leden van de Tweede Kamer der Sta-
ten-Generaal, die zich ter vergadering bege-
TOKwem. wier wensch is „grondwet
telijke gelijkstelling van man en wouw"
kunnen overzien.
Voor het houden dezer betooging heeft het
comité den burgemeester vergunning ver
zocht. onder te kennen geving dat bij de de
monstratie gewaakt zal worden tegen luid
ruchtigheid in welken vorm ook van de zijde
der vrouwen.
Ontginning op de Veluwe. Een
Veluwnaar schrijft aan de N. R. Ct.
Aardig, zooals het ontginnen tegenwoordig
ln de lucht zit! Eeuwen lang hebben op onze
oude Veluwe onafzienbare heidevelden gele
gen. Er werd wel eens wat ontgonnen, een
stukje hier, een hoekje daar, maar wat de
hei aan den eenen kant verloor, werd aan
den anderen kant voor een deel weer ge
wonnen door verwaarloozing van oude bos-
schen, die zoetjes aan zóó achteruit gingen,
dat de hei weer de overhand kreeg. Tegen
woordig, nu het productief maken van al
les, dus ook van waardelooze gronden, een
eisch van den tijd is, begint de ontginning
links en rechts om zich heen te grijpen.
Op het Wieselsche veld en elders bij Apel
doorn worden op initiatief van den Prins der
Nederlanden uitgestrekte stukken hei ont
gonnen; bij Beekbergen en bij Ilattem o.a.
is de Heidemaatschappij aan den gang; op
de zandheuvels van Kootwijk werkt de staat.
Nu beginnen sedert een jaar of wat ook de
gemeenten zich te roeren. Zwolle, dat zich
verheugt in een groot bezit van heidegron
den bij Wezcp, waar het water voor haar
verbruik onttrokken wordt, laat deze gron
den ontginnen. Het heeft daartoe het staats-
boschbeheer in den arm genomen, met het
resultaat, dat men nu reeds naast bloeiende
heide, jonge dennen en berken flink ziet
groeien. Heerde is nu ook bezig; daar trek
ken acht ossen met bedachtzamen, loggen
gang ,het zijn stiaatsossen f) den zwaren ploeg
door de hei. Hier ook heeft het Staatsbosch-
beheeT de leiding; de Staat schiet een ge
deelte van het geld voor de ontginning voor,
en zijne ambtenaren maken de plannen en
honden toezicht.
Als je dat allemaal nu zoo ziet zou je aan
het droomen raken, zie je de Veluwe al be
dekt met zware bosschen, hoor je het rui-
scKen van de boomen! maar er moet
rog heel wat meer gebeuren vóór dat de
Veluwe weer, als in oude tijden, één bosch
is. Dat oude bosch van vroeger is er nog wel.
bij Putten bijv. en bij Elspeethet is zelfs
nog heel mooi, echt oerbosch, maar droevig
verwaarloosd. Als Veluwenaar gaat het je
aan het hart zoo langzaam maar zeker dat
bosch te zien verdwijnen, en moet je je wel
verbazen, dat men aan den eenen kant zoo
veel moeite doet om dorre hei in bosch te
veranderen, maar geen hand uitsteekt om
zoo'n bosch ln stand te houden, nog wel een
eiken en beukenbosch, terwijl op de ontgon
nen gronden zoo wat nlefs als dennen en nog
eens dennen geplant worden, omdat die dor
re grond ln den eersten eeuw niets anders
dragen kan. Wat is dat voor een oeconomie,
die het bezittende verwaarloost en zich
slechts moeite geeft om het nieuwe te ver
krijgen I
Men zou eens wat zien als bijv. het Elspce-
ter bosch in kundige handen kwam. Wat een
rijkdoim gaat daar verloren! Als je ziet hoe
de eiken en lijsterbessen, niettegenstaande
alle verwaarloozing, nóg welig opstaan,
heusch dan sla je de handen ln elkaar, dat
men zoo iets ongehinderd te gronde laat gaan.
Tk wou dat ik Minister van Landbouw was,
dan zou ik mijne schouders eens onder die
zaak Zettenhelaas, ik ben maar een rustige
vergeten huisbewoner en kan slechts mijne
beschouwingen ten beste geven.
Coöperatief kosthuis voor
gepensionn-eerde militairen. Men
schrijft uit Putten aan de Tel.:
Toen een-ige jaren terug doér hét bestuur
der afd. van den Volksbond tegen drankmis
bruik alhier eon Tehuis werd opgericht ten
behoevte van de gepensionneerde militairen
van het O.-L ten W.-I. leger was dit slechts
•een eerste stap fn de richting van hulp en
steun te verleenen aan mannen, die eenmaal
hun leven in den dienst voor het vaderland
gegevend hebbend, door allerlei oorzaken in
treurige levensomstandighedten waren ge
raakt, die een aanklacht zijn tegen ons land
en volk, dot zóó zijn helden eertl
Reeds toen werd, als een séhier onbereik
baar ideaal, gesproken over een gemeen
schappelijk wonen, waaraan land- en tuin
bouw, kippen- en varkensfokkerij1. zou kun
nen verbönldien worden, om hen zoodoende
op te voeren uit den poel der ellenkle, waar
in ze voelal waren gezonken. Maar dit ideaal
scheen, door de financieele bezwa/ren, zóó
onmogelijk te bereiken, dat er nog wel eens
aan werd gedacht, maar de bespreking er
van vrijwel nutteloos scihoen. In het najaar
van 1913 echter kwam er weer licht en hoop,
toen vanwege het „Permanent Comité ran
den Volksbond ten dienste van gepensi on neer
den van het ö.- en W.-Indische leger" op
nieuw werd aangedrongen, die zaak nog eens
ernstig in studie te nemen en vooruitzicht
werd geopend op krachtigen financieelen
sLeurn. Het gevolg hiervan is geweckt, dat de
zaak, opnieuw in studie genomen en na be
spreking met de belanghebbende oud-mili
tairen, een groot getal van hen verklaard
hébben gaarne in zulk een coöperatief kost-
buis to willen wonen. 'Bereids is thans de
hand gelegd op een flink perejeel, dat uit
muntend geschikt is een 12-tal personen huis
vesting te vcrleemen. "Wordt dte toegezegde
steun verleend, dan kan reeds met 1 Januari
het eersto ctoöperatieve kosthuis worden ge
opend, dat, bij welslagen, zeker veel zal kun
nen bijdragen tot verbetering ran het lot de
zer oud-strijders voor den roem van het va
derland.
GEMEENTE AMERSFOORT.
Opgave van personen, die zich in de Gemeente
hebben gevestigd van den T. September
1913 tot en met den 6. September 1913.
Nicolaas van Keulen, Oliesteeg 4, van Nijme
gen (Kazerne Prins Hendrik).
Wilhelmina Cornelia de Jong, Utrechtsche
weg 61, van Scherpenzeel.
Ma. Ga. Reemers, Woestijgerweg 67, van Wil-
Hch (Duitschland),
IJozeph Reemers, Woestijgerweg 67, van Wil-
lich (Duitschland).
Geert1. Reemers, Woestijgerweg 67, van Wil-
Hch (Duitschland).
Johan Flaman, Woestijgerweg 67, van Glad-
bach (Duitschland).
Weinand Flaman, Woestijgerweg 67, van
Gladbach (Duitschland).
Johannes van Deventer, Woestijgerweg 67,
van Keulen (Duitschland).
Hendr. v. d. Giessen, Brouwerstraat 8, van
Nijmegen.
Idzert Willem Krol, Lieve Vrouwestraat 41,
van Amsterdam.
Jan Willem van Reenen, Havik 17, van Drie
bergen.
Jan Egberts Prins, Kleine Spui 46, van Wou
denberg.
Henri A. J. Alma, Hendr. van Viandenstraat
36, van Wijk bij Duurstede.
Emil Johs. Mooij, Langestraat 35, van Nit-
kerk.
Th. M. Ongerboer, Utrechtsche weg 97, van
T eteringen.
Henda. Franc*. Rijnders, Zuidsingel 44, van
Voorburg.
Adr\ Petro". Corn0, van Zonneveld, Wester
straat 81, van Heemstede.
Anth1. Boers, Brouwerstraat 23, van Veenen-
doal.
Chra. Middegaal, Eemstraat 26, van Bussum.
Cornells Overeem, Arnhemsche weg 133, van
Soest.
Cornelis van Nellestijn, Krankeledenstraat 1,
van Haarlem.
Alijda Kortes, Laaglandscheweg 4, van Soest.
Ag1. Joh*, de Bont, Hof 20, van Zaandam.
Corn. Barth. Schimmel, Vijverstraat 19 (Art. 7
Kon. Besl. 27 Juli 1887, Stbl. 140).
Johan L. van de Stoop, Utr. weg 188 (Ambts
halve).
Opgave van personen, die de gemeente hebben
verlaten van den len September 1913
tot en met den 6en September 1913.
H. de Jonge, Arnhemsche weg 55, naar Bram
men.
F. Meerbeek, Arnhemsche weg 55, naar Bram
men.
F. A. Pot, Weltevreden, naar Leerdam.
H. J. de Vries, Paulus Buijslaan 7, naar Am
sterdam.
Johs. Albs. Werij, Hellestraat 46, naar Ede.
W. H. Meur sing, Weijersstraat 6, naar Bus
sum.
J. W. K. de Bas, Utrechtsche weg 88, naar
Groningen.
Corns. Cornet, Kampstraat 14, naar Zwolle.
A*. Ha. van Griethuizen, Paulus Buyslaan 10,
naar 's Gravenhage.
P. C. Bonk, Bergstraat 13, naar Deventer.
J. Mol, Hooglandscheweg 12, naar Oost Voor-
ne.
W. J. H. Schophuys, Schimmelpcnninckstraat
30, naar Arnhem.
N. v. d. Heuvel, Stellingwerfstraat 9, naar
Eindhoven.
M. Meinesz, Muurhuizen 7, naar Zoel en.
Corns. Sterk, Monnikenpad 47, naar Apel
doorn.
J. W. van Geenen, Aldegondestraat 5, naar
Amerika.
G4. O. E. Maten, Leusderweg 22, naar Ave-
reest.
A. J. Bouwensch, Joh. v. Oldenbarneveldlaan
14, naar Ede.
Leentje Dij9, Lieve Vrouwestraat 45, naar
Weesp.
Catharinus Dijkhuis, Woestijgerweg 67, naar
Leusden.
Gerritje Apeldoorn, Wilhelminastraat 15, naar
Driebergen.
Aartje Endendijk, Hendrik van Viandenstraat
7, naar Amsterdam.
W°. O. Vallentgoed, Pieter Bothstraat 6, naar
Edam.
H. D. Steenbergen, Nieuwe weg 5, naar Maas
tricht.
A\ O. Court, echtgen. von L. J. Eilerts de
Haan, Langestraat 29a, naar Utrecht.
W. van Maanen, Hendrik van Viandenstraat
20, naar Amsterdam.
W\ E. Kronenberg, Schimmelpenninckstraat
44, naar Leiden.
D. Leijenhorst, Westersingel 36, naar Barne-
veld.
M. H. Oosterbroek, Soesterweg 204, naar
Apeldoorn.
W. Lugtenberg, Heiligenbergerweg 23, naar
Semarang O.-I.
(Weekpraatje).
Men hoort tegenwoordig van medische zijde
dikwerf de opmerking, dat de meeste menschen
te veel eten. Doch dat vroeger het geslacht der
veelvraten vooral in Engeland welig tierde, be
wijst het volgende verhaal, dat wij uit een En-
gelsch blad overnemen.
In Kent moet het eetvermogen in vroeger tijd
op zeer hoog peil gestaan hebben.
Een zekere Nicholas Word de geschiede
nis heeft den naam van dezen bewonder ens-
waardigen eter bewaard at een geheel varken
op en als toespijs een 30 dozijn duiven. (Wie
het maar gelooven wil).
Withal, een vriend van den dichter Taylor,
ging met dezen laatste een weddenschap aan,
dat hij zooveel pudding zou eten als de Theems
op een zeker punt meters breed is. Den uitslag
van dëze weddenschap vermeldt het blad niet.
Dat ook in Duitschland sterke magen worden
aangetroffen, bewijst het volgende verhaal
Een pakjesdrager at achter elkaar op zes
la'nscoteletten, twaalf eieren, een gans, een
eend, zes pond aardappelen en 22 pond hooi1
Deze laatste spijs werd niet dan met groote
moeite naar binnen geslagen, hoewel de man
het hooi eerst tot asch liet verbranden en toen
tusschen zijn aardappelen mengde.
Smakelijk etenOf liever eten 1 de lezer
vuile zelf de ontbrekende letters maar in. Die
pakjesdrager-veelvraat scheen te begrijpen, dat
hij bij de dieren thuis behoorde, dewijl hij ook
hooi tot zijn voedsel koos.
Zij, die him maag zoo te goed (lees kwaad)
doen, leven in den regel niet lang. De levens
duur van een mensch is voorts van verschillende
factoren afhankelijk.
Mademoiselle Roy te Parijs, een geleerde jon
gedame, met een „Dr." voor haar naam, die
als medici enne of hoe moeten wij een vrou
welijke arts anders tituleeren? al naam be
gint te maken, heeft voor eenigen tijd de resul
taten gepubliceerd van een hoogst interressant
onderzoek. Zij heeft de verhouding willen bepa
len, die bestaat tusschen beroep en levensduur.
Wanteigenlijk moet in het midden worden
gelaten ook volgens juffrouw Roy of het
«eroep wel voortdurend invloed op den levens
duur heeft. Evengoed kunnen zich immers zwakt»
ke personen, die naar alle waarschijnlijkheid nog
slechts enkele jaren te leven hebben, tot een be
paald beroep voelen aangetrokken, terwijl sterke
menschen weer een ander vak zullen kiezen.
Mejuffrouw Roy heeft geconstateerd, dat men
in kunstenaarskringen de meeste grijsaards aan
treft. Speciaal de schilders worden in den regel
oud. Albani werd 82 jaar, Bellini 89, evenals
Michel Angelo. Ticlan bracht het bijna tot 100.
Van Dijck stierf op 78-jarigen leeftijd, Frans
Hals blies op zijn 86e jaar den laatsten adem
uit.
Geestelijken en wijsgeeren bereiken ook dik
wijls een zeer hoogen ouderdom.
Musici sterven veelal tusschen de vijftig en de
zestig. Schrijvers sterven niet jong, zij worden
ouder dan de musici, maar de schilders, geeste
lijken en wijsgeeren winnen het van hen.
Hoogleeraren worden oud, onderwijzers be
reiken daarentegen zelden een hoogen ouder
dom. Toch winnen de onderwijzers het van de
administrateurs.
In de steden wordt de handwerksman niet heel
oud, maar op het platteland kon hij heel wat
jaren bereiken.
„Boeren" is niet zoo'n gezond werk als alge
meen wordt aangenomen.
Als zeer ongezonde beroepen worden ge
noemd t metselaar, schilder en steenhouwer.
Een hooggeleerde heer meent echter de steen
der wijzen„hoe men het langst leeft" gevon
den te hebben in een trouw acte!
Onbegrijpelijk zal men zeggen, maar toch Is
het heel duidelijk. Een Amerikaansche professor,
zekere heer Willcox, heeft de ontdekking gedaan,
dat het huwelijk de beste waarborg is voor een
lang en gezond leven. Hij heeft in de statistie
ken der Vereenigde Staten gedurende de laatste
jaren nauwkeurig nagegaan, welke de levensduur
was van gehuwden en ongehuwden. Daarbij is
hem gebleken, dat de vrijgezellen heel wat eerder
sterven in 't algemeen. Volgens de in een New-
ybrksch blad gepubliceerde statistiek sterven er
jaarlijks op do 100 mannen van 30 tot 40 jari
gen leeftijd 6 gehuwden en 13 ongehuwden. Bij
de 4050 jarigen is dit onderscheid nog groo-
ter. De vrijgezellen staan hier bovenaan met
19.5 pCt. tegenover de gehuwden met 9.5 pCt.
Tusschen 60- en 70-jarigen leeftijd bedraagt het
doodencijfer voor de ongehuwden 51 en voor de
gehuwden slechts 32.
Als verklaring voor deze zooveel van elkander
verschillende cijfers voert de professor aan, dat
menschen, die zich in bloeiende gezondheid mo
gen verheugen, eerder tot 'n huwelijk besluiten,
dan dezulke, die zich te zwak of ziekelijk voe
len, om de verantwoordelijkheid van de zorg
voor een huisgezin op zich te nemen. Een an
dere, en veel gewichtiger factor ligt veelal hier
in, dat gehuwde mannen een veel solider leven
leiden, dan de ongehuwden.
De bekende Fransche geleerde Bartillon, die
zich met een speciale studie over hetzelfde
onderwerp heeft bezig gehouden, constateerde,
dat de gehuwde man uit verantwoordelijkheids
gevoel tegenover zijn vrouw, zijn gezondheid en
levenswijze veel meer in acht nam dan de vrij-
gezel.
Bij vrouwen treedt het „levenselixer der echt"
iets minder naar voren als bij mannen. Zoo ster
ven tusschen 20- en 30-jarigen leefti'd meer ge
huwde dan ongehuwde vrouwen. De geboorte
der kinderen kan hier wel als de groote oorzaak
genoemd worden, daar op ouderen leeftijd de
cijfers voor de gehuwde dames veel gunstiger
waren dan die der oude vrijstersen met het
stijgen der jaren worden deze cijfers veel dui
delijker. Ook bij gescheiden vrouwen en wedu
wen is de kans op sterven zooveel grooter als
bij vrouwen in gehuwden staat. Opmerkelijk is 't
voorts, dat zelfmoordenaars of -moordenaressen
verreweg voor 't grootste deel ongetrouwd ble
ken te zijn.
Zoo zien wij, dat in het algemeen het huwe
lijk als een waar levenselixer voor het mensche-
lijk lichaam werkt.
Wie lang wil leven, trouwe dus.
In kunstenaarskringen worden veel grijsaards
gevonden, zeiden we hierboven. Hieruit moet
echter niet woi den afgeleid, dat kunstenaars in 't
algemeen zoon gelukkige jeugd genieten. Het
tegendeel is vaak het geval geweest.
Adeline Patti b.v. is een van die kinderen van
kunstenaars, die in haar jeugd de ergste mis
handelingen ondervond en daardoor of on
danks dat? een groot, een beroemd zangeres
is geworden. Adeline kreeg, evenals haar zuster
haar muzikale opleiding van haar vader, difl
langen tijd in verschillende Italiaansche opera'i
als tweede tenor optrad. De vader mishandeldv
de dochters op ergerlijke manier. Toen Char
lotte, de jongere zuster van Adeline, eens haai
les niet goed naar zijn zin kende, wierp hij haaj
met zooveel kracht tegen de deur, dat deze open>
ging en het meisje van de trap viel. Ze werd
bewusteloos opgenomen en had een ernstige
beenbreuk bekomen. Haar leven lang bleef Char
lotte gebrekkig, zoodat ze nooit het tooneel heeft
kunnen betreden.
De beroemde zangeres Malibran heeft een nog
ellendiger jeugd meegemaakt. Ze was de doch
ter van den Spaanschen zanger en componist
Garcia. Haar jeugd is al heel treurig geweest
haar vader was een streng leeraar en sloeg haar
bij de kleinste fout op hardvochtige wijze. Meer
malen werd het kind zoo mishandeld, dat men
haar ver in de straat kon hooren gillen. Mali-
bron werd geprotegeerd door gravin Marlin.
verweet Garcia meermalen de onmcnschelijko
manier, waarop hij zijn dochter behandelde hij
liet er zich niet door beïnvloeden, maar zei al
tijd, dat Marie nooit een groot kunstenares zou
worden als hij haar niet ranselde. „Als ze nu
weent", placht hij te zeggen „zal ze later
lachen."
Hij heeft zich daarin vergist. De treurige in
drukken uit haar jeugd hebben haar nooit ver
laten en hebben een schaduw geworpen op haar
later leven als kunstenares. Niet zelden werd
ze aangegrepen door hevige buien van melan
cholie. Gravin Marlin vertelt, dat ze een avond
diep getroffen was, toen ze zag, dat Malibran
tijdens het zingen weende. De gravin zag groote
tranen langs haar bleeke wangen rollen, terwijl
de zangeres op roerende wijze doorzong. Later
vertelde Marie aan de gravin, dat zij zich daar
aan had gewend tijdens de lessen van haar
vader. Als ze dan gestraft was en leed, gin^
ze bij het zingen achter den stoel van Gardé
staan en wist haar stem zoo te beheerschen, daé
hij niet merkte, dat de tranen rijkelijk vloeidoft-
Ondanks het overweldigend succes, dat M
libran in alle groote steden van Europa en Aig«F
rika heeft gehad, is haar leven toch tragisdp
geweest. Na een kort en ongelukkig huwelfflj
met Malibran, scheidde ze van dezen Franscffc
man en huwde met den Belgischen violist 4^
zanger Bériot, die korten tijd later blind we**»
En Marie zelf stierf reeds in 1836 op 28-jarig**-
leeftijd aan de gevolgen ven een val van hrf*
paard. KEUVELAAR.
