DE EEMLAN DER".
Dinsdag 23 September 1913.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
la Klokken die verklonken.
NS 72
12* Jaargang.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOFF 6 Co
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort v. f 1.00»
Idem franco per post- 1.50*
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10,
Afzonderlijke nummers - 0.05»
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen,
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, •familie-
advertenties en beriohten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f ©-5©i
Elke regel moer0.10.
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bodryf bestaan zeer voordeoligo bepalingon
tot het herhaald adverteoren in dit Blad, bij abonnement.
Eone ciroulaire, bevattende do voorwaarden, vrordt op
aanvraag toegezonden.
l>e verkeerde Iticliiiiig.
Door B. en W. dezer gemeente is aan den
Raad voorgesteld! ora aan de r.-k. bouwvor-
eeiug&Dg St. Bouafacius voor den bouw van
SO arbeiderswoningen 'n voorschot te verke
nen van hoogstens f 178,218.70, mits 'n even
hoog bedrag door het Rijk aan de gemeente
wordt in voorschot gegeven.
Wij namen reeds eenogen tijd geleden ïn
ons blad hot raadsstuk op, waarin B. en W.
hun voorstel motiveeren en waarin de ver
dere waarborgen vervat zijn, welke het risi
co der gemeente vrijwel geheel opheffen.
Financieel zijn or geen ernstige bezwaren
Legen het voorstel aan te voeren; ook tegen de
statuten der vereeniging is formeel niets
in te brengen, alles is vermeden wait de over
heid zooi kunnen nopen het verzoek dei* ver-
t.-erriging zonder meer tea* zijde te leggen.
Noch uit ünandiieel noch uit wettelijk oog
punt zou men zich dus tegen het voorstel van
B. en W. kunnen verzetten, al zullen cr on
getwijfeld lieden zijn, die er over vallen,
(lat 'n zoo aanzienlijk voorschot gegeven
wordt aan 'n noomsche verceniging; in hun
oogien is alles wat van roomsoho zijde uit
gaat', verkeerd, althans in liooge mak ver
dacht: en zoo zal ook dit voorstel van B. en
W. bij hen geen genade kunnen vinden. Maar
zóó mag men die zaak niet beschouwen, om'
zoo oppervlakkige en Louter subjectieve re-
'icoten mag men zich van zulk 'n belangrijk}
onderwerp niet afmaken. Bij de bespreking
van het voorstel dient aan het „antipapisme"
hot zwijgen opgelegd.
Er is geen sociale kwestie van grooter prac-
Lisch belang dan volkshuisvesting. Voor do
gebeele bevolking is hel uiit velerlei oogpunt
van het hoogste gewicht, dtajt in de gemeente
gezonde wonaiigtoestjanden hoerschen. Voor
betwidting is dit niest vatbaar en evenmin zal
men tegenspreken, dat bet in Amersfoort,
nog treurig,, nog in*tre>urig gesteld is met
lo \olkshuisvestingOok aan ons gemeente-
iestuur is zulks niet oautguan en meermalen
reeft het getoomd de urgentie van het wo
ningvraagstuk te beseffen.
Maar voel verder dan tot dit besef is het
niet gekomen en het particulier infuliiatief i»
te hulp moeten snellen om ook daadwerke
lijk betere woningtoestanden te scheppen.
Naat genoeg te loven is hot ernstige streven
vtam Amersfoontsche burgers cxm hun slecht
gekjuSsveste medeburgers 'n mensch waardig
verblijf te bezorgen. Waar de overheid aen-
Ier wege bleef, was hot 'n treffend en verhef
fend schouwspel, dat dé weldeaukenden el
kaar zochten en de hoofden bij elkaar staken
om gemeenschappelijk, onverschillig hoe zij
in andere opzichten tegenover elkaar ston
den, de hand aan de ploeg te slaan en het
werk van de overheid over te nemen. Nog
maals hulde aan de mannen en vrouwen, die
bewezen hun burgerplicht te kennen je
gens de gemeenschap.
Helaas I Zelfs dit voorbeeld is voor ons ge
meentebestuur geen prikkel geweest om ook
zelf in te grijpen en zich te kwijten van
de overheidsplicht jegens alle ge-
meenbenaren.
Wij zijn niet onbillijk tegenover ons ge
meentebestuur, welks voortvarendheid op zoo
menig ander gebied wij zeer weten te waar-,
deeren Men ver wijle ons ook geen ongeduld,
men wijze ons niet op de omstandigheden,
welke het o^erheids-indtuojtnlef moesten uit
stellen. Wij vs eten dit, maar wij weten ook
dat die omstandigheden thams vrijwel opge
heven zijn on nog zien wij geen aanstalten
om zich het lot van alle naar uitkomst hun
kerenden aan te trekken, nog zien wij 'n
streven om particulieren te laten doen wat'
dor overheid is.
•Konden wij hiermede vrede hebben, toen
die particulieren ook wcifloclijk deden wat
de overheid gedaan zou hebben, thans kun
nen wij ons n'iot neerleggen bij dit van-zich-
af-schuiven. Wam* nu zijn het geen particu
lieren, dio zich tegenover de gemeenschap,
tegenover al hun ongelukkige medeburgers
geroepen gevoelen werkzaam te zijn in het
belang der volkshuiisvesting nu zijn het
particulieren, die door zeer bijzondere, van
vrijzinnig standpunt zelfs afkeurenswaardigc
motieven gedreven worden; want hét is hier
'n exoludivisrt&sdhe vereeniiging met laag-bij-
de-grondsch, scctarisch drijven. En of het nu
'n roomsclie o»f 'n socialistische of 'n (wat on
denkbaar is) -vrijzinnige bouwvereeniging
was, wij zouden het even sterk afkeuren, dat
de overheid zou medewerken het separa
tisme, de steeds verder doorgevoerde split-
King van do inwoners naar derzetver gods
dienstige of .politieke richting te bevorderen.
Dit toch is stellig het geval: partijgangers,
zij mogen roomsch of socialistisch, anti-rev.
of liberaal zijn, zij zullen zich niet de moei
te getroosten om 'n vereeniging te vormen*
waarvan slechts leden hunner partij lid mo
gen zijn, wanneer hot ook niet hun al of niet
uitgesproken bedoeling is slechts hun me
deleden-geestverwanten er van te doen pro-
Bleeren; niemand, die hierin iels onbillijks
ontdekken kaïn, zij hebben gelijk en hel is
hun recht. Maar, zoo vragen wij ons af, mag
de gemeente hieraan meedoen Bischt niet
het vrijzinnig standpunt, dat het geld der ge
meente aok in zake voorziening in den wo
ningnood niet aan 'n speciaal gedeelte, maar
aan alle arbeiders gelijkelijk zonder on
derscheid van hun politieke of godsdiensti
ge inzichten ten goede komt?
Hoe is hel be rijmen, dat van vrijzinnig
standpunt wèl afgekeurd zou moeien worden
do oprichting van confessioneole geiten/fok-
vereemgingen., de splitsing der geilen naar
de overtuiging hunner eigenaars, maar niet
afgekeurd, integendeel gesanctionneerd zou
worden de oprichting van confessioneele
huisbauwvei^eemgiingen eni de groepeering
<lcr huizen naar de overtuiging hunner be
woners? Wij zijn van meaning, daft men con
sequent doorgaande por slot van rekening
eindigen moet mot finaal prijsgeven van het
vrijzinnig standpunt, wanneer men zich een
maal op het gladde pad begeeft, waanop B.
cn W. verzeild zijn. Wij zeggen „verzeild"
zijn, want wij golooYon nog niet, dait zij zicli
voldoende rekenschap geven van hun voor
sbei en meer oog hebben voor den schoonen
schijn dan voor liet wezen der zaak.
liet wil er bij ons nog niet in, daJt B. en
W. zonden wensohen aan te moedigen 'n te
rugkeer van vroegere, eerst langzamerhand
uitgeroeide gketuo-toestanden, de afscheiding
der burgers naar hum godsdienstige of poli
tieke overtuiging in verschillende wijken der
stad, het ontslaan van roomsche straten, soc.-
dom. pleinen, anllli-rev. wegen en liberale
lanen.
Dat dit clericale streven niet door B. en
W. gedeeld wordit, staat wel bij ons vast,
maar waarom dan ©r toe medegewerkt. En
wanneer zij het verzoek der bouwvereeni
ging slechts beschouwd hebben uit het oog
punt van volkshuisvesting, waarom dan ein
delijk niet voor den dag gökomen met *n
voorstel tot woningbouw van gemeentewege?
Nogmaals, wij nemen aan, dat er formeel
tegen helt voorstel van B. en W. niets in
gebracht kan worden en dat dit collego niet
mocht afwijzen 'n poging, welke strekte
tot verbetering der woningtoestandlen maar
ware het dan toch niet veel verkieslijker ge
weest en zou het niet veel meer gelegen heb
ben in de tegenwoordige richtfing, in do
lijn van moderne gemeentepolitiek om zelf
te gaan bouwen? De voordooien hieraan ver-
boniden zijn tallooze, wij behoeven er hier
geen pleidlood voor te houden, stippen slechts
enkele punten aan: lo. bij gemeentelijken
houw zullen de woningen aan de hoogste
eisohen van soliditeit, hygiëne enz. voldoen;
2o. geen oonflicllem tusschen gemeente en
bouwondernemers; 3o. alle arbeiders zul
len gelijkelijk kunnen profitecren, geen on
gezonde ghette-loestianden, geen gevaar voor
godsdienstigen of polBtiekon dwang voor de
bewoners; to, de huurprijizen zullen zoo bil
lijk kunnen zijn als maar eenig&zins moge
lijk is; 5o. door de bevordering van 'n ruim
woningaanbod verhoogt dq gemeente den wo-
ningslandaard en verlaagt zij den huurstaai-
daard (en handelt zij dius consequent aan,
haar standpunt in zake grondpolitiek.)
Wij gaan er hier niet verder op in en wil
len nog slechts even wijzen op de bevredli-
gjendes resultaten elders door gemeenbebe-
moleiiinig verkregen. Het vroeger wel eens
vernomen argument, dat gemeentelijke wo
ningbouw ,^odali3il|iscihw zou zijjn, zal nu
iocli wel afgedaan hebben, sinds gemeenten
als Venko, ZaaxLvoooit, Gehemuidon, Nijkerk
en...., Bunschoten, ora van de andere niet
te spreken, er too overgingen.
En voor Amersfoort komt er nog 'n nieuw
argument bij,. De gemeente heeft thans terrei
nen, bestemd voor arbeiderswoningbouwZou
heit dus niet van onvergeeflijke kortzicht!g-
h'.ad getuigen, indien zij nu allerlei parti
culiere verieonigingen in de gelegenheid stel
de redksen arbeiderswoningen te slichten om
dan eindelijk, misschien wanneer er w wo
ningnood geen sprake meur zou zijn, ook zelf
hare terreinen eens te gaan bebouwen? Zou
de gemeente dam niet leelijk achter het net
dissohen en zichzelf ook finantieol geducht be
nadeeld hebben?
Zaot, vóÖr eigenbouw en tegen het voor
stel van B. en W. liggen de argumenten maar
voor het grijpen. Wij stipten enkele slechts»
heel even aam, vertrouwende, da* do raads
leden deze zaak intensiever bcstudeoren zul
len om B. en W. te kunnen overreden.
Dal hot voorstel van B. on W. niet zoo
maar passceren zal, mogen wij gerust geloo-
ven. Herinneren wij ons niet, dal nog slechts
enkele maanden geleden, toen in den (recht*
schcn) Bussumschen gemeenteraad 'n derge
lijk voorstel van het in meerderheid) reclit-
sohc college van li. on W. in behandeling
kwam, de gehoelo vrijzinnige fractie, mot den
vrijz. wethouder aan liet hoofd en gesteund
zelfs door een der roomsche raadsleden, als
één man zich tegen het voorstel verzette. Met
7 tegen 8 Stemmen moesten zij het tem slotte
na langdurige discussie tegen do cleriaalc
meerderheid afleggen.
Politiek Overzicht.
Het vredesverdrag tusschen
Bulgarije en Turkije.
Binnen enkele dagen zal de vrede tusschen
Turkije en Bulgarije, indien zich geen nieu
we strubbelingen voordoen, formeel gesloten
zijn. Nadat men over de grenskwestie tot
overeenstemming gekomen was is zulks ook
geschied met het vraagstuk der nationalitei
ten; dezer dagen worden nog een aantal on
dergeschikte punten geregeld en dan zal, ver
moedelijk den 23en of 25en, namens beide rij
ken het vredesverdrag worden geteekend.
Adrianopei, lvirkkilisse, Demotica blij
ven definitief in het bezit van Turkije dat
daarmede een deel der in Thracië verloren
gebieden opnieuw bezet hetwelk zelfs den
rechteroever van de Maritza overschrijdt De
opofferingen waarin Bulgarije eindelijk heeft
berust doen het voor een deel de vruchten
zijner schitterendste overwinningen verlie
zen, overwinningen die, naar do meening der
Bulgaren, dezen Macedonië lot aan het meer
van Ohkrida cn tot Albanië in handen zou
den geven. Adrianopei, waarom de oorlog be
gon, is, zonder slag of sloot, weer Turksch
geworden; de Ottomaansche troepen trokken
cr binnen toen Bulgarije zijne troepen cr uit
terugriep om de Grieken en Servcn te gaua
bevechten, en zij zijn in Adrianopei gebleven.
Terwijl het Bulgaarsche leger zijn noodlol
tegemoet ging versterkte Turkije zijne strijd
krachten, en het door niemand voorziene cn
verwachte is gebeurd; Bulgarije, dat tegen
over het krachtig zich toerustende Turkije
een tweede fiasco zal gevreesd hebben, koos
eieren voor z'n geld. En het Europccsch con
cert? Verlangend nieuwe crisissen te vermij
den, berustte het erin dat de grensregeling,
dio op de Londcnsche gezaiitenconferentio
zoo netjes was vastgesteld, zonder meer werd
uitgewischt.
Bulgarije dat door den gang van het nood»
lot en door de fouten ecner verkeerde po,
litiek zlcli alles weer ziet afgenomen
wat het geluk in den oorlog voorspiegelde,
is thans diep ontmoedigd. Het verlies van
Macedonië, het voornaamste doelwit der Bul
gaarsche bcgeerighedd, de afstand van een
deel van Thracië, de vernietiging van den
droom van een Groot-Bulgarije, dat alles
zal bij het Bulgaarsche volk bittero gevoe
lens achterlaten, waarin de lust tot revan
che telkens nieuw voedsel zal vinden.
Geen wondor dat in het verdrag dat thans
slaat gesloten te worden, de vaak gebezigd©
formule van hernieuwde en duurzame vriend*
schap ontbreekt!
Bulgarije zal thans al zijne krachten moe
ten inspannen om hot deel van Thracië, het
welk 't nog overgehouden heeft cn waar d«
zucht tot onafhankelijkheid den laatsten tij/
duidelijk aan den dag is getreden, te pacifi*
ceeren en daadwerkelijk voor zich te win
nen. Hot heeft bij de grensafbakening <lc
zwaarste offers gebracht en genoegen willen
of moeten nemen met een betrekkelijk ge
ringe grensuitbrciding in het Zuiden en met
den smnllcn uitgang naar zee, een aan
winst die tegen het verlies van zoovclo dui
zenden aan mcnschcnlevons geenszins op
weegt „Niettegenstaande dat" aldus
de Ncue Freic Presse „heeft
Bulgarije de schoonste on zwaarste over»
winning bevochten, die op zichzelve, en
op eigen verlangens. Daarin ligt een bewijs
voor de Innerlijke gezondheid van het Bul
gaarsche volk, en deze gezondheid doet ho
pen, dat de toekomst voor Bulgarije verblij
dender zal zijn dan hot wrange heden".
Terwijl do Temps, optimistischer, haar
meening als volgt samenvat: „De winst van
Bulgarije, zelfs verminderd tot hetgeen zo
thans worden zal, is nog toereikend genoeg
om aan zijn werkzame bevolking eon benij
denswaardige toekomst te verzekeren. De
toegang tot de Aegeïsche zee, de haven van
Dedeaga'tsj door een spoorweg met Moestafa
Pacha verbonden, geven aan dc economi
sche bestaansvoorwaarden des lauds oen
nieuwen vorm cn openen ruime cn schoono
verschieten voor de ontplooiing van zijn©
werkzaamheid. Zoo Bulgarije al van alle op
perheerschappij op den Balkan moet afzien
wat het overblijft is de moeite waard om er
de inspanning aan te besteden, w-clkc ge
diend heeft voor zijn noodlottige pogingen!
tot gebiedsuitbreiding.
„Men kan twisten over de mindere of meer
dere wijsheid of billijkheid in het onderhavige
verdrag. Maar het heeft de onbclwisilbaro
verdienste onder de belanghebbenden, een der
Het is geen verdraagzaamheid maar on
verschilligheid of lafhartigheid, wanneer wij
ons niet ernstig verzetten tegen begrippen
of vooï-steliingen, van welker verderfelijk
heid wij overtuigd zijn.
GO
VICTOR R&KOSI.
Uit het Hongaarscli vertaald door
JE.VO «EBESTYÈ.V
©n J. A. RA ABE Jr.
Toen Pali thuis kwam, dronk hij eerst een
kop kokend heete koffie, ging daarna naar
3ed en sliep spoedig als een marmot.
De graaf iixlusschen bracht zijn gasten re
gelrecht naar de Todorescu's, van wie hij
wist, dat zij een groot, comfortabel st-eenen
huis bewoonden. Men kan zioh de verrassing
van de priestersfamilie voorstellen, toen
graaf (Baranghy met den Engelsehen lord en
den 'Riussi&clien attaché zoo onverwachts zioh
tieten aanmelden. De dain-es verdiwencn ter
stond om Loilet te gaan maken, terwijl To-
dorescu, die den graaf al sinds lang persoon
tijk kende, geheel confuus de heeren ontving
en iplaatsen aanbood.
„Eerwaarde heeir", zei de graaf op zijn
gewone vriendelijke manier, nadat hij zijn
vrienden voorgesteld had, „wilt gij er u
maar op voorbereiden, dat wij hier blijven
roolang, totdat do sneeuwstorm, die ons gis
teren tussdhen de bergen heeft verrast, geheel
voohblj zal zljnï-
Irtk wel mij daardoor zeer vereerd en ge
lukkig, mijnheer de graaf."
„Gelooft u ook, dat de storm ieder oog°ri-
blik opnieuw kan losbreken?"
„Daar ben ik yasi van overtuigd. Gewoon
lijk dunrt zoo'n storm hior drie dagen met
eenige rustpoozen er tussehenin. Het zou
eenvoudig onverantwoordelijk zijn nu ver
der te reizen."
„Dan vragen wij dus voorloopig een kamer
en water om ons te wassclien. Ook zou ik"
gaarne mijn kamerdienaar Pista hier hebben."
.yZooals u beveelt, mijnheer de graaf."
En Todorescu haastte zich weg. Binnen
tien minuten hadklen de heeren zidh verkleed
en begaven zioh toen op uiitnoodiging van
den priester naar de eetzaal, waar de dames
hen reedis wachtten met dc koffie.
Mevrouw Todorescu gevoelde zich alles be
halve op haar gemak, maar Florica had zich al
weer spoedig ,van de verrassing hersteld. Zij
zag er heel lief uit in haar eenvoudig beige-
kleurig kleedje, naar de laatste mode, met
het kokette witte schortje voor. In heur over
vloedig ravenzwart haar had zij een paar
gouden haarnaalden gestoken. Zeer verrast
keken de heeren op en stelden zich beurte
lings aan haar voor, waarbij het jonge meisje
de in Boekarest geleerde révérance met on-
berispeijke gratie in toepassing bracht. Lord
Harrington draaide zijn knevel op en kolonel
Vensolow meende zijn scheiding en das in
orde te moeten maken.
,;Vergeef ons, mevrouw, dat wij zoo maar
onverwachts uw woning binnengevallen zijn"
verontschuldigde zich de graaf „maar
wij konden in het minst niet vermoeden, dat
hier ook een volwassen jonge dame in huis
zou zijn. Sinds wanneer is dat het geval?"
~9~
,Jn den vorigen herfst is zij van het pen
sionaat thuis gekomen: Florica, mijn doch
ter
„O, ik ken mijrfheer de graaf nog wel van
uit mijn kindertijd. Ik herinner mij, dat u
tweemaal hier geweest i«."
,yU hebt gelijk juffrouw Todorescu, bij ge
legenheid van de afgevaardigden-verkiezin
gen" lachte de graaf „u is in dien tus-
schentijd een lieve jongedame geworden, ik
echter een oude man."
„Ik herinner mij ook nog, dat mijnheer de
graaf mij eens in de ludht gelild, gekust, en
daarna beloofd heeft, mijn getuige te zullen
zijn, als ik ging trouwen
„Nu, wat dien kus betreft, dat zou Ik nog
wel gaarne eens over willen doen..."
„Ja mijnheer de graaf, maar dat gaat niet,
want als ik u dat toestond, zou het mijner
zijds eon groole grofheid zijn
,yHoe dat zoo, juffrouw?"
„Dan zoudt u kunnen gelooven, dat ik u
werkelijk voor een ouden man hield..."
Lachend keek dc graaf haar aan.
„Weet u wel, juffrouwtje, dat dit een prach
tig gevat antwoord is? Zoo iets hoort men
niet in elk dorp tusschen de sneeuwbergen."
En hij verhaalde het voor de heeren in het
Duitsch. i
„Waarde graaf" ,zei de lord „ge be
reidt ons allerlei verrassingen. Wie was gis
terenavond ook weer (die knappe, zwart-
oogige jonge man, die ons in het berenhol
zulke verstandige jdingen vertelde?"
,;De .protestantsche prédikant van hier,
heeft hij immers zedf gezegd?"
,jDat is waar ook. Ik was zeer slaperig, en
had het daarom vergeten. Wee* u, ik zou
dolgraag eens nader kennis met hem ma
ken, en een onderhoud met hem hebben."
,yGoed, dan zullen wij licm uitnoodigen
Wij blijven liier toch waarschijnlijk wel een
dag óf twee opgesloten
Florica wendde zich met vuurrood gezicht
naar het venster. De weinige woorden, die
zij over Simaridy had vernomen, hadden
haar, zij wist zelf niet waarom, met trots
vervuld. De onverwachte komsJt van de hee
ren had haar zeer in verwarring gebracht,
omdat zij daardoor omtrent Siméndy noch
Gyorgye informaties had kunnen inwinnen,
terwijl zij, na een onrustigen, bijna slape-
loozen nadhi met het grootste ongeduld hun
terugkomst tegemoet zag. Wel had zij vluchtig
met een half oor opgevangen, dat zij thuis
gekomen waren, maar zij brandde van ver
langen de bijzondenheden te vernemen, en dat
was haar nog altijd niet gelukt.
Na het smakeijke ontbijt staken de heeren
een sigaar op, en in zijn stoel achterover
leunend, zei do lord, een geeuw onderdruk
kend:
,<Nu eerst begin ik terdege de nawerking
van de doorgestane koude te ondervinden.
Ik gevoel mij slap, loom en uitgeput."
„Zijn onze bedklen al opgemaakt, mevrouw?"
yroeg graaf Baranghy.
,}0m u te dienen, mijnheer de graaf/'
„Vindt u het dan goöd, dat wij naar bed
gaan? Gisteren hebben wij den gehoelen dag
gesleed, en van nacht maar weinig geslapen.
U zult het ons dus zeker niet kwalijk nemen,
als wij nu wat gaan rusten."
„O, volstrekt met, volstrek#: niet", ant
woordde Todoresau minzaam.
„Pistal" beval de graaf den, bij de deur
in de houding staanden huzaar, breng al
onze spijzen en dranken in de keuken voor
de bedienden van mevrouw. Laat hen, als
het u belieft, alles maar op gebruiken, me
vrouw! O ja, en dan wilde ik nog gaarne
hebben, dat we vanmiddag niet vóór tweè
uur dineerden."
„Zooals u het beveolt, mijnheer de graaf!"
komaan mijne heeren", spoorde deze
daarop zijn vrienden aan, „laat ons dan tot
aan hot diner wat rust gaan nemen!"
De Engelsohman en. de Rus, wier oogon aJ
bijna dicht vielen, gaven zo<nder dralen aao
deze oproeping gehoor.
De graaf was reeds in zijn kamer, toen
hij, zidh omdraaiend, den priester nog vixieg:
„Dat is waar ook, kent u den gereformeer
den predikant van hier?"
Jawel, mijnheer de graaf."
,>Doe mij dan het genoegen hem tot het di
ner uit te noodigen.*
„Zooals u wilt, mijnheer de graaf.'"
De heeren verdwenen, en juist toen zij hun
hoofd neerlegden, gierden de eerste aanvallen)
van den opnieuw losbrekeuden storm door
het dak
Met stralend gezicht stond Florica voor don
spiegel; ook Simónd'y zou dus hedenmiddag
hier komen! iWat moest zij nui doon om or
zoo lief mogelijk uit te zien? (Eindelijk dau;
zou zij zitten naast hem of tegenover hemf
zou zij dezelfde lucht met hem inademen, zou
zij voortdurend zijn stem hooren- En hot;
hart (van de kleine Florica word zoo hevig
samengenepen, dat plotseling al hot bloed
naar haar gezicht gejaagd werd. Toen barstte
zij in een ivroolijken lach uit, klapte .uitgela»
ten in de handen en ging haastig naar de
keuken. Vandaag zou ook «zij iets koken.
Wordt vervolgd*
