19°. 106
Donderdag 30 October 1913.
B UITEN LANDT
FEUILLETON.
DOKTER JOOST
12° Jaargang.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort A f 1.00.
Idem franco per post 1.50.
Per week (mei gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Deze Courant verschynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familio-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.. f 0.50.
Elke regel meer0.10V
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handol en bedrijf bostaan zeer voordeelige bepalingen
tot het herhaald advorteoren in dit Blad, bij abonnement
Eono circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt oj
aanvraag toegezonden.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. EE LAN D E R,
Nabetrachting over den
Gemeenteraad.
Heeft de vrouwenbeweging mi alweer \n
overwinning tie boaken? Heeft nu de eerste
vrouw hare inilrede gedaan in de Anversfoort-
sobo raadzaal? Ja inderdaad, de eerste vrouw
heeft zich tusschcn onze vroede vaderen ge
waagd, maar wij behoeven in het vervolg
nog niet te gaan spreken vain „onze vroede
vaderen 'en vroede moederen", want de
vrouw, diie zich Dinsdag mot zooveel gemak
kelijke vrijmoedigheid door de raadzaal be
woog en vriendelijk noigcml nu eens den
heer Van Achterbergh, dan weer den heer
Van der Wal iets in het oor fluisterde
vraag niet wat, onbescheiden lezer terwijl
de wethouder Rijkens met deftige schreden
en z'n liefste glimlach haar ging opzoeken
en met gracieus gebaar 'n briefje vraag
nLet naar den inhoud, jaloersche lezeres
overhandigde, die vrouw was helaas geen
raadslid doch'n stcnografe, d)oor don
inannclijken stenograaf ter assdsüenlüe mee
gebracht, omdat hij wel had zien aankomen,
dat het, wat men noeraf, 'n „lange raad" zou
worden.
En dat werd het ook, meer dan. 4£ unr hcD-
ben de raadsleden het publiek en de versla g-
gevers, niet altijd even aangenaam, bezigge
houden en had de voorzitter niet zoon lange,
knallende zweep gehad, hot zou stellig wel 2
x 4J 9 uur geduurd hebben.
36 punten van de agenda werden vrij vlot
afgehandeld. De voorgestelde progressieve
heffing van de inkomstenbelasting, van d,e
opcenten op het personeel en van de school
gelden voor gymnasium en II. B. S. gingen
er grif door; slechts van den heer Wolter-
beek kwam eenige oppositie, ndet omdat hl]
tegen progressie was wie zooi daar nu
nog tegen kunnen of durven zijn? maar
omdat hij de voorgestelde schaal afkeurde.
B. en W. sprongen hem Ie hoog, d. w. z. hij
wilde de opklimming van het schoolgeld ge
leidelijker doen geschieden; zooals de schaal
thans was, waren op de grenzen der klassen
zeer onbillijke gevallen denkbaar. De heer
\V. heeft gelijk, met wat kleinere sprongen
zouden die grensgevallen van minder betee-
kenis zijn, maar... het is nu eenmaal de keer
zijde van het stelsel, trouwens vain ieder
klasse-stelsel, dat hij die juist in 'n hoogere
klasse valt door de bank er veel ongunstiger
aan toe is dan hij, die net nog in de vorige
klasse ondergebracht kan word-en. Daar is
nu eenmaal niets Legen te doen en in den
regel zorgt zoo n ongeluksvogel wesl, dat hij
het volgend jaar overstapt.
Met de invoering van het progressieve stel
sel heeft Amersfoort weer 'n schrede gedaan
in diemocraitlische richting en ditmaal nu eens
niet achter alle anderen aan.
Behalve het bezwaar dat wij vroeger reeds
opperden, bet o. i. niet gemotiveerde ver
schil in schoolgeld voor het gymnasium en
de 'H. B. S., is er nog iets, dJait ons in de
nieuwe regeling niet bevredigt; en dat is het
schoolgeld voor leerlingen van buiten. Voor
inwoners van Amersfoort begint bet mei
f 40 voor de H. B. S. en f 50 voor het gym
nasium, voor leerlingen van: buiten bedraagt
hel schoolgeld resp. f 125 en f 150. Het is
mooi en goed en zelfs plicht o-m de beletse
len weg te nemen, die de minder welge
stelde ouders zouden weerhouden hun kin
deren dóe opleiding te geven, welke liet meest
beantwoordt aan den aanlog; maar houdt
deze democratische opvatting bij de grenzen
der gemeente op? Of hebben buiben Amers
foort's palen alleen maar schatrijke menschen,
die f 150 sclioolgekl betalen kunnen begaaf-
1 de kindenon?
Toen kwam de begrooting aan de orde.
Maar eerst was nog, na inwilliging van het
verzoek om eervol ontslag van den gemeen
te-secretaris, mr. Werkman, die de gemeente
te kort scheen gediend te hebben om 'n of
ficieel bedankje deelachtig te worden, met
algemcenc stemmen tot z'n opvolger benoemd
de heer A. R. Veénsrtira, hoofdcommies en
waarn. sccr., die door deri burgemeestlor zoo
gloedvol werd toegesproken, dat Wij hierin
'n officicele erkenning mogen zien vair des
nieuwen secretaris' eminentherd, waarvan de
roep reeds rondgegaan was.
De algemeene beschouwingen bij de bc-
grooling lokten slechts 2 sprekers uit hun
tenten; als gewoonlijk de heer Gerritsen,
bijna volkomen tevreden en erkentelijk, en
de heer Van Aobtenbergh, vuur en vlam
spuwend.
Maar veel om het lijf hadden de begnbo-
tijigsdebalten ook dit jaar weer niet, princi
pieel© quaesties werden slechte even terloops
aangevoerd, zoo de abattoir-quaeatie, de
grondpohtick, dje onderwijzers-salairdeering,
het ambukunlisme, waarschuwend knalde 's
voorzitters lange zweep, zoodra iemand zich
aan dit spek wilde tegoed doen.
Om eenige kluifjes werd vinnig gestreden,
de voorgestelde adjunct-inspecteurs voor de
politie en voor het woningboezïoht werden
weinig vriendelijk verwelkomd; ondanks het
schitterend pleidooi van don voorzitter, werd
de eerste de begrootingsdeur uitgezet, en
den anderen wacht 'n zelfde lot, al werd
liem, door de gratie van den heer Kroes, nog
niet dadelijk het deurgat gewezen.
De heer Oosterveen wist gedaan lie» krijgen,
dat de ioonquaeslie van degemeentewerk
lieden nog eens in studie genomen zou wor
den, 'n commissie zal „mei spoed" die zaak
behandelen.
Het lof van de Kamperbinneiipoorl is be
slist, de torentjes zullen vallen; 'n stuk sle-
desclioon woïxlt opgeofferd aan de eisehen
van het verkeer. "Wij zijn vroeger meermalen
in het krijt gestreden voor hot behoud van'
dit schilderachtig© stadsdeel, wij blijven ook
mi njog de beslissing betreuren, maar het
noodlot is niet moer af te won,dien; intus-
sdhen feliciteoren wij andere gemeenten, die
zich verheugen in 'n meer „heemschut''tierig
bestuur.
Do hoer Van Achterbergh protesteerde to
gen de openlijke» begunstiging wan het sectia-
risch en separatistisch drijoron, nu weer zich
openbarend] in bet opnieuw voorgestelde
subsidie aan de roomsche leeszaal. De heer
Van dier Wal verdödligde di)t subsüdüe maar
op 'n wijze, wcjke hem de hevige verbolgen
heid der roomsche raadsleden op den hails
haalde; de hceren Jorisscn en Kroes pro
testeerden hartstochtjelijk, zij wanen belee-
digd door de „rimram" en de „onzin", zoo
als eerstgenoemde de rede van z'n medelid
weinig parlementair betitelde, terwijl de heer
Kroes hot „te min" vond er op irn te gaan. De
boer Van der Wal heeft dus Wel weinig plei-
zior gehad wan z'n vriiendeoiddJomsl; het is
trouwens uiterst moe ie lijk voor 'n vrijzinnig
raadslid om 'n zaak goed te pnajlcn, welke
van vrijzinnig standpunt niot tie vordjedigeu
is.
■De heer Jorisscn is 'n hypergeMotelig man.,
die zich ieder oogonblik beleedigd gevoelil óf
hij behoort Hot die categorie van personen,
die, als zij hun zin niet kunnen krijgen, hun
Itoevlucht nemen bot 'n probaat middel, waar
mode men goedige zielen onmiddellijk ver
murwt, n.l. boudceren, die bcloedigde on
schuld uithangen. En zoowaar, bij die rond
vraag was de heer Jorisscn alweer belee
digd, ditmaal door do opvoering valn Aller
zielen, welke hij niot bijwoonde, noch ooat
bijgewoond heeft en desalnfoLïemtni bcleedd-
gend vond. Maar niot alleen hij zelf, alle niet-
aanwezig/e katholieken waren beleedigd en
daarom betreurde hij, dat de burgemeester
de opvoering niiet verboden had. Uit de woor
den van den heer Jorisscn leidden wij af,
doft er zelfs pogingen in het werk gesteld
waren om den burgiemeester üe bewegen zich
even belachelijk te maken als enkekj zijner
collega's gedaan hebben. Prettige boodschap
voor wie daarmee belast was! Onize burge
meester is er echter nilet voor te vinden van
zijn recht tot etensuur ommootdaig gebruik te
maken en bij vond het zelfs zeer dubieus
of Allerzielen beloexügend is. „Dail kunnen
alleen wij, katholieken, udilmoken", repli
ceert de heer Jomssen. Maar dan dienen toch
eerst „wij, katholieken", het stuk tie gaan
zien! Van de talrijke roomscben, die de op
voering bijwoonden, zoowel hier („er was er
slechts één", zegt de heer Jonissen, die er
niet geweest is; „er waren cr verscbeidenen,
zeggen zij, die ©r wél geweest zijn) als el
ders (zelf hoorden wij eenmaal 'n goed ka
tholiek, trouw kerkganger, zeggen, dat hij
door Allerzielen meer gesticht was dan door
menige preek), zijn er in elk geval zeer wei
nigen, die zich beïeecEigd gevdeld hebben en
dan nog, omdaft zij vooruit wisten^ (hut zij
zich beleedigd gevoelen moesben.
•Nu gebleken, is, dot de burgemeester van
de toepassing van die oensuur aCköerig is, zal
naar men ons- meedeelt, de vereeniging „de
Vrije Gedachte" geen gevolg gevun aan haar
voornemen om den burgemeester te verzoe
ken in. het vervolg allo openbare godsdienst
oefeningen tie verbieden, omdat... vrijdenkers
cn ©hgcloovigen er zoo vaak bedeediigd wor
de i>1
Inöussohen heeft de heer Jorisscn 'n goede
reclame gemaakt voor die volgend© opvoe
ring van Allerzielen, welke wegens het enor
me suoces dezen winter hier gegeven zal
worden.
Aan het slot der vergadering, bij de rond
vraag, wend de heer Jorisscn, die de vorige
keer nieuwe-spolüng-spoken gezien had, ge-
rustgjesbeld door den wethouder van onder-
wij^: Qp het monopolie van de firma Do
Vries en Te Winkel was d'oor niemand in-
bixi.uk gemaakt De interpellant was nu te
vreden, en zeide slechts op 'n gerucht afge
gaan te zijp. Wij veroorloven ons te vragen
of de heer Jorisson dan niet verstandiger ge
daan had eerst eons te informeeren naar
de al dan niot gegrondheid van hot gerucht.
Politiek Overzicht
De verttiezingen in Italië.
Verleden Zondag waren in Italië de kies
gerechtigden opgeroepen naar de stembus lot
verkiezing van eene nieuwe Kamer van afge
vaardigden. De nieuwe kieswet, die het ka-
biuet-üioletti met de vorige Kamer tot stand
hteft gebracht, heelt daarmee haar proefstuk
afgelegd. Het aantal kiezers is door die wet
in reusacliLige male vermeerderd. De nieu
we lüeswet kent aan iederen dertig-jarige
van het mannelijk geslacht, krachtens zijn
leeftijd, het reolit toe mee ie beslissen over
hel lot van het lancL Wie zijn militairen
dienst heelt volbracht mag zelfs nog jonger
hef kiesrecht uitoefenen. Onder de werking
van de bepalingen der nieuwe wet is het aan
tal kiezers, dat 3.319.000 bedroeg, vermeer
derd met 5.353.000 en dus tot 8.672.000 geste
gen.
liet zijn geene uitgelezen elementen, waar
mee het kiezerskorps is versterkt. Zij missen
meerendeels de meest elementaire cultuur.
Men heeft in de wijze, waarop de verkiezings
strijd is gevoerd, den invloed daarvan ge
voeld. Niet met argumenten van het ver
sland heeft men zich lot de kfezers gewend;
er zijn krasser middelen aangewend 0111 hen
te bewerken. Iloe hst bij deze eerste proe
ven van liet algemeen stemrecht in Italië is
toegegaan, kan men zien uit den volgenden
noodkreet van de Messagero, die wel over
buitensporigheden van de tegenpartijen jam
mert, maar zeker wel weel, dat de eigen geest
verwanten dezelfdemiddelen aanwendden:
„Er gaat geen dag voorbij, zonder duit de knup-
pclgarde, waaraan de zaak van de conserva
tief-clericalc bende is toevertrouwd, aan hare
vroeger© gewelddadigheden nog nieuwe
en ergere toevoegt cn in dc plaats van do
propaganda van beginselen de brutale over
reding door stecnen, knuppels en messen
slelt... Gewapende overvallen, struikroovers-
arlitige aanvallen op woningen cn voertui
gen, onbehoorlijke slraatbetoogingen zijn de
wapen, waarnaar de clericaal-conscrvatic-
v rotten grijpen met dc wanhopige vast
beradenheid, die de zucht naar behoud in
geeft". De oppositie beschuldigt de prefecten
van partijdigheid in den strijd, hoewel de
minister van binnenlandschc zaken in herhaal
de officicele aanschrijvingen volledige onpar
tijdigheid heeft aanbevolen. Dat hij meerma
len zich genoopt heeft gezien, de organen van
het gezag in te scherpen, dat zij gewelddadig
heden moesten tegengaan, bewijst in ieder
geval, dat hat met den zin van de nieuwe
kiezers voor orde en recht slecht gesteld is-
Dal wordt trouwens bevestigd door de be
lichten, die mededeelcn hoe het op den dag
van de verkiezing en bij de verkondiging va*
den uitslag is toegegaan. „Meer of minder ge»
welddadige manifestation werden ongeveer
van overal gemeld", hebben wij gisteren on.
der de telegrammen bericht.
In togenstellinig hiermee vertoont de uit
slag van dezen strijd een beeld, dat van het
beeld, dat de vroegere Kamer te zien gaf,
slechts weinig verschilt. Ilct aantal herstem
mingen is kleiner dan werd verwacht. Iu
ieder geval zullen zij aan den politieken uit
slag van dc verkiezingen niets veranderen»
die mot eene kleine versterking van dc so-
ciaal-dcmocratie, welikc door de vernietigen
de nederlaag van de republikeinen worcK
uilgcwischt, de oude meerderheid van de to
genwoordigc regeering in liarc bcheerschcn-
de stelling laat. Er wordt verwacht, dat na
afloop van dc herslem min gen het kabinet
Giolilti in de 508 leden tellende Kamer 380
aanhangers zal hebben, dus eene overwegen
de meerderheid. Dit resultaat heeft voor hen,
die vertrouwd zijn met den toestand in Italië,
geene verrassing opgeleverd. Zoo schreef de
Vossische Ztg. vóór den verkiezingsdag
„De heer Giolilti, de „toovenaar van Mon-
tecltorio'', heeft zijne eigen methodes. Ilij is
de minister-president van dc zachte hand.
Ilij is geen vriend van sterke middelen. Din
gen, die willen rijpen, laat hij rijpen, zet
achter de coulissen datgene wat hij wil io
elkaar, en heeft liet onschatbare instinct, op
het juiste oogenblik zich zelf aan het hoofd
van dc ondernemingen dor anderen te kun
nen plaatsen. Hier is ook het geheim van zijn
aan het wonderbare grenzenden invloed op
de partijen der Kamer te zoeken. Niets m
Italië bestaat voor hem. Toen dc socialisten
hem een beetje lastig begonnen te worden,
had liij in een ommezien de gclicelc partij
in tweedracht cn scheuring gebracht, door
haar vertegenwoordiging in het Kabinet aan
te biedea. Toen bij de blijmoedige offervaar
digheid waarnam, waarmee de stedelijke cn
bóeren-arbeiders in Tripoli streden voor het
„grootere Italië" en de ontberingen van een
koloniale veroveringsstrijdwaarvoor zij
vroeger niet het minste voelden, op zich na
men, toen hij de groote beteekenis inzag van
het interesseer en der lagere klassen voor den
De vrouw is voor den man de grootste
zegen op aarde en in de meeste gevallen de
oorzaak van zijn ongeluk.
EN ZIJN ZEVEN ZORSEN.
1 DOOR
MARIE DIERS.
Het was op een winteravond. De venster
luiken van het stadje Geneucken waren in
alle straten stevig gesloten, alsof alle levende
wezens voor de snerpende koude en den guren
wind de wijk genomen hadden naar de war
me, helder verlichte woonvertrekken. Maar
in het huis, Poortstraat No. 78, had men ver
gelen, de luiken te sluiten, en uit de beide
verdiepingen wierpen zooveel verlichte ramen
een schijnsel op de hard bevroren sneeuw,
dat hel scheen, alsof daarbinnen, bij dokter
Joost, feestgevierd werd.
Dat zou niets bijzonders zijn geweesL Dik
wijls, als 'het geheele stadje, behalve een paar
café's, in duisternis en stille den vasten slaap
van rustige burgers sliep, was het bij <le fa
milie Joost licht geweest en hadden allerlei
geluiden er op gewezen, dat er nog mensahen
op waren. Verscheiden lieden keken met
Jaloersche blikken naar dit huis, dat daar zoo
zelfstandig en stevig stond, dat zoo zeer ver
schilde van alle andere huizen van denzelfde
soort: anderen daarentegen deden er voor hun
eigen somber, gcdriikl leven menige verster
king op, haalden er wat vandaan, dat hun
genachten en handelingen mooier en vrijer
maakte.
He'dcn werd echter in het doktershuis geen
feest gevierd. Integendeel, zij, die de ziel van
alle feesten, ja van het geheele huiselijke le
ven was geweest, wilde aüscheid nemen van
huis cn leven.
Ook daarbij werd niet geklaagd en gejam
merd. Evenveel kracht en helderheid van
geest, als Mevrouw Aranemarie Joost steeds
in hel leven geloond had, evenveel kracht cn
helderheid van geest toonde zij, nu zij den
dood^voor oogen zag. Voor veel („gedoé", al
ware 't ook het beste en meest gegronde,
was de doklersvrouw nooit te vinden geweest.
Misschien was het daarom in hel huis zoo
licht Men had bijna in alle kamers lampen.
Nu eens wilde Moeder dit, dan weer dat
hebben, zooals de schriften van de tweelin
gen, die eerst met Michaëlis op school waren
gekomen, de breikous van de achtjarige Heide
of het kasboek van de keukenmeid. Ook
duidde ze een vak in haar sahrijftafel aan.
waar eindelijk Maria, de oudste, een pakje
oude brieven vond. Die liet ze voor haar
oogen in de kachel verbranden. Dat waren de
eerste minnebrieven van haar jongen, on-
stuimigen en zoo onhandigen verloofde ge
weest, van denzelfde, die nu met zijn groo-
ten, versta ndigen, hulpeloozen doklerskop
naast haar stond en een gevoel had, alsoi
men zijn hart en leven in duizend stukken
ëcneurcte en hij de gunst had verkregen, daar
bij te mogen slaan toe kijken.
De lange, dikke, blonde vledhten der vrouw
lagen haar over de schouders en ze had de
handen op de deken. Met een vochtigen glans
in de oogen zag ze, hoe haar bruinlokkig
kind de brieven verbrandde. Toen was het
naar, alsof ze toch één enkelen keer het moest
uitschreeuwen van smart.
De man naast haar zag de pijnlijke bewe
ging, waarmee ze liel hoofd afwendde. Hij
had het nooit behoeven te beleven, dat zijn
vrouw iets te moeilijk of te zwaar was ge
weest Deze aanblik echter snoerde hem de
keel bijna dicht, liij sliet een rochelend geluid
uil en viel voor het bed op de knieën
Doch zij hief haar groote en toch mooie
hand op, streek hem daarmee door het haar
evenals in gelukkige tijden en was reeds weer
zich zelf
„Natuurlijk is het een bittere pil," zeide ze.
„Dat is nu eenmaal zoo, Eber. Wees niet ai
te bedroefd, het zal ook zonder mij wel gaan.
Zoo slecht, als 't maar mogelijk is, dat wil
ik wel gelooven, maar zooals de zaken nu
eenmaal staan, kan er niets aan veranderd
worden. Jullie moet eenvoudig zien, hoe jullie
ie redt, jullie arme menschenkinderen."
„Maria", zei ze vervolgens tot de elfjarige,
„iederen dag om dezen tijd kijk even op
de klok en prent je den tijd goed in 't geheu
gen ga je naar je zusje en zorg je er voor
dat ze voor den nacht gewassohen en aan
gekleed wordt en haar laatste fleschje krijgt.
Dat is je eerste plicht, en de andere zullen
ook nog wel komen. Jij zult het ook moeilijk
krijgen, Miez. Ja, er is niets aan te doen. Het
zal zoo wel goed zijn, anders was het toch
met gebeurd. Jullie moet ook dikwijls naar
de kerk gaan, kinderen, en ook meermalen
ouzen ouden, goeden dominee Moritz bezoe
ken, en dan moet je goed luisteren. Jullie zult
het mettertijd wel merken, wat hij te geven
heeft"
Ze verzonk in gepeins; ze wist, dat er nu
voor haar aankomende meisjes kritieke tij
den zouden aanbreken. Dan schijnt het den
jongen geest, die zelfstandig begint te wor
den en wat oppervlakkige kennis bezit, of hij
al het bestaande kan begrijpen en doorgron
den, dan gaat hij niet alleen gering denken
over het zichtbare, doch ook over de groote
waarheid, die daarachter verborgen is. Zij
wist ook vaak geen oplossing voor de dingen,
zij kon ook niet de sterren uit. den hemel ha
len, maar ze zou zich toch over de kinderen
ontfermd hebben, zou samen met ze hebben
trachten verder te komen, terwijl Eberhard.
Och, ja, de mannen, de mannen!
Ze lachte haar oud, zaoht lachje, dal eigen
lijk een mengeling van lachen en schreien
was. Ze (had den tijd gehad en rijkelijk de
gelegenheid, zóó té lachen, als mensch, als
vrouw, als moeder: dat lachen, onafscheide
lijk verbonden met schreien.
„Ga nu, Miez, en zorg voor Peterchen."
Dokter Joost stond op en ging op den rand
van haar bed zitten. Hij was een lange, ma
gere man met breeden sdhedeL Hij had het
zelfde gele haar als de boerenjongens op de
dorpen. Zijn vader was schrijnwerker ge
weest, was vroeg gestorven, en had hem noch
geld noch goed, doch, zooals zijn arme moeder
dikwijls vertelde, een goeden kop nagelaten.
Daarmee had hij ook langzamerhand be
reikt, wat hij wilde.
Hij was een stuursche, gesloten, eenzijdig
ontwikkelde jongen geweest, wien het leven
niet veel moois getoond had, totdat hij zijn
toekomstige vrouw leerde kennen, die, ook
wees, zich reeds vroeg een weg gebaand had
en toen aan het hoofd stond van. een inrich
ting voor drankzuchtige vrouwen. Ze was
groot en blond en haar schoone gestalte ge
tuigde van kracht en zielenadel; ze was hel
beeld van den zomer, waarvan buiten de
velden spraken. Zij had heni dadelijk lief,
terwijl hij nog lang wat stijfhoofdig en
schuchter naast haar leefde en zich zelf voor
praatte, dat hij haar thaatitf.
Toen hij getrouwd was, dacht hij dikwijls
in stille verbazing over zijtn leven na en over
peinsde alles, wat achter hem lag. „Dus dal
is het leven?" Hij had er vóór dien tijd zelfs
geen flauw begrip van gehad, hoe breed en
groot en diep het was, in hoeveel schoons
het den mcnscth een blik gunde. Dikwijls
pakte hij haar bij de armen cn schudde haar
heen en weer.
„Je hebt van een dier een menseh gemaakt!"
zeide hij dan tot haar, „kunje dat verant
woorden?"
Ze kregen kinderen, heel kort na elkaar,
en 't waren allemaal meisjes. Mevrouw Anne-
marie bromde daar dikwijls over, terwijl he/
bij hem niet opkwam, iets anders te wen-
schen, dan er geboren was, zoodat zij dan
ook al heel gauw bij iedere gelegenheid het
brommen vergat.
Heden zat hij op haar bed, en kon zijn
oogen niet van haar afwenden» zooveel U
minder, naarmate hij in zijn binnenste alleo
uit het verband voelde gaan, beet de tanden
op elkaar, zoodat zo knarsten, en had slechts
deze ééne gedachte: „Wat is ze toch een heer
lijke vrouw! Wat een schat van een vrouw
is ze toch! Er is er geen, die zich met haar
kan meten!"
Wordt vervolgd'