DE E EM LAN DER".
Maandag 3 November 1913.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DOKTER JOOST
M°. 109
12°* Jaargang,
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
-J*
Uitgevers: VALKHOFF 6 Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort v. f 1.00.
Idem franco per post1.50,
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) 0.10.
Afzonderlijke nummers 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
DER ADVERTENTIËN:
f 0.50»
PRIJS
Van 15 regels
Elke regel moerO.IO,
Dienstaanbiedingen 25 cents bfl vooruitbetaling.
Grooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryf bestaan zoor voordeeligo bepalingen
tot het herhaald advertoeren in dit Blad, by abonnement.
Eene circulairo, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kroniek van de Week.
(November! De maand van den weemoed.
October heeft ons de allerlaatste zomer-
iagen gebracht, zomerdagen, die wij, omdat
wij ze de Laatste wisten, moer waardeerden
dan wij het gedaan hebben de zomer-zonnc-
dagon in hun volste pracht en heerlijkheid.
Telken morgen bij het ontwaken zien wij
het booge, Lot voor kont nog zoo dichte bla
derdak doorzichtiger, wel schitterender steeds
in tanben- en kleurenrijkdom, maar wij be>-
grdjipen, dJait hot de luister is van wat in
schoonheid, sterven wil.
In November weten wij, dart. we nMs meer
(ie wachten hebben, wij wijden weemoedige
heiunnieringen aan hot licihlo voorbijgegane,
en wij z&eiii nader spooden «die dreigende duis
ternis van den barren wdimbar, 'n sombere
koude toekomst, waarachter niet allen de da
geraad zien gloren van 'n nieuwe lente.
October! De maand ran de gemeente-be-
grootinjgen.
De kranten hebben in de afgeloopen week
volgcstoan van begrootingsdiscussies. In tal
van gemeenten hebben» dje kemphanen van dc
podiJlliiekie fracties de gelegenheid benut
om hun hart eens officieel te luchten en al
lerlei stembus-histories op be rakelen, net
2ooals wij diat weldra zullen zien gebeuren
ón de Tweede Kanier. In de Vaderlander, het
orgaan van dJe Liberale Unie, heeft de heer
Roodhuyzen 'n ernstig woord gesproken
de heer Roodhuyzen lean ook wel eens ern
stig zijn en er op aangedrongen dien kos-
telijikien tijd toch niet te vermorsen aan het
uitspinnen van allerlei schandaaltjes uit den
stembusstrijd; in de afdeelingen is daar al
genoeg over gepraat.
"Wij zullen afwachten' of de wenk ran den
Briielscheai afgevaardigde ben' haakte zal ge
nomen worden; wij vreezen er voor. Het peil
van de oppositie-leden is hiofc zoo hoog, dat
zij zich verheven zullen gevoie&en boeven zulke
laag-bij-de-grondsche strijdwijjae en er zijn
geachte afgevaardigden, die het heabe jaar
beren op den roem in het begrootiings-tour-
noofi behaald. En dan hebben ze niog niet zoo
beelemaol ongelijk waait het is wel zoo ge-
tmaikkalijk oan welsprekend te zijn over de
slechtheid der tegenpartij dan over moeie-
Jijke politieke en sociale problemen.
BeiangrijJke discussies zijn bij' de beliande-
Eing ran de genieontebegrootiimig iin Amster
dam gehouden. Ondanks den economischen*
voorspoed zijn de finanrtdén der hoofdstad
erre van rooskleurig; kon verleden jaar met
;unst- en vliegwerk de begroeting nog zonder
aelastlingverhooging sluitend gemaakt wor
den, ditmaal hadden B. en W. er geen kans
toe gezien en moesten zij voorstellen het
heffingsperc©rataige dor inkomstenbelasting te
verhoogen van 51 bot pet. Het was op de
vingers na te tollen, dat B. en W. tot zulk
'n gevaarlijk geneesmiddel, waarvan zij als
onvermijdelijk gevolg n nieuwen uittocht van
'n aantal belastingbetalers bonden voorzien-,
noot zouden zijn overgegaan, indien er nog
maar één andere remedie mogelijk geweest
was. En ook de raadsleden zelve begrepen,
dat dte dans niet te ontspringen was; in den
beginne meenden sommigen nog redding te
klimmen vinden bij de bedtrijlven, maar na
heel kor ben tijd reeds legdicn zij het hoofd
in den schoot.
Terwijl in Rotterdam en don Haag de finan-
laeele toestand zeer bevredigend is, openbaart
,ydie nood dter gemeenten" zich wel het nij
pends t in Amsterdam, waai- zich steeds nieu
we zwarte wolken aan den hemel samenpak
ken.
Waar het heen moet?
Alle heil wordt nog slechts ran het Rijk
verwacht.
'n Lichtere toekomst zou reeds voor de be
narde gemeenten aanbreken, indien niet lan
ger naburige gemeenten door het enorme be
lastingverschil, als bloedzuigers haar het bloed
uitzogen. Ook voor de gemeenten de onlwik-
keüngs-voorwaarden meer gelijk te -maken,
ligt thans op den weg der rijk®eering.
Politiek Overzicht
De toestand in Portugal.
Over de laatste poging tot opstand, die in
Portugal is beproefd, is men thans in het be
zit van mededeclingen, die meer vertrouwen
schijnen te verdienen, dan de eerste berich-
len, die al te zeer den stempel droegen, door
de censuur te zijn besnoeid en verminkt. Over
den aard van de beweging laat een bericht
gever van de Köln. Ztg. zich aldus uit:
„Over de beweging zelve is niet veel te zeg
gen. Zoolang revoluLièn met beroepsrevolu
tionairen, d. w. z. met gehuurde elementen,
moeten worden gemaakt, is er op succes niet
al te zeker te rekenen. Het is niet ieders zaak,
zijne huid voor een paar zilverlingen te ver-
koopen. Voor zoover de gebeurtenissen thans
zijn te overzien, kan worden gezegd, dat heden
gelijk op den 'Sen, 4cn en 5en October 1910 de
burgerlijke elementen hun plicht hebben ge
daan, ierwiji het grootste gedeelte van de
militaire krachten in gebreke bleef. In ieder
geval is echter gebleken, dat de monarchis
tische beweging zeer ver verspreid is, veel
verder dan de republikeinsche van 1910, en
dat de mislukking het gevolg van onvol
doende voorbereiding, niet echter van onvol
doende krachten was. Ook hebben de monar
chisten niet met de beroepsspionnen gerekend,
die, zooals uit de vroegere processen geble
ken is, zich enkel laten aanwerven om aan de
regeering de plannen van de samenzweer
ders te verraden. Zoo gebeurde dan ook dit
maal wat gebeuren moest. In Lissabon heeft
het gebeurde zich bepaald tot eenige onbe
duidende schermutselingen, waarbij het ont
breken van de anders gebruikelijke bommen
©ene aangename verrassing is. De aandacht
verdient de zeer talrijke deelneming van de
politie aan de beweging, hetgeen nu juist geen
gunstig teeken is. Met betrekking tot dc pro
vincie en de grens is men nog aangewezen op
de offioieele berichten, of op datgene wat be
langhebbenden mededeelen. Het schijnt, dat
kleine benden cene poging hebben beproefd
om de grens op verschillende punten over te
gaan, meer als manifestatie en om de aan
dacht af te leiden, dan als een ernstige aan
val.
Van de „overwinning" wordt natuurlijk
ruimschoots partij getrokken, om allerlei las
tige en onaangename personen althans voor
ecn-igen tijd achter slot en grendel te zetten.
Zoo werd b.v. dr. Gavalho Monteiro, een
van de rijkste burgers van Lissabon, omstreeks
70 jaren oud, gevangen genomen. Tegen een
der meest bekende advocaten van Tortugal,
dr. Cunlia e Costa, een van de oudste repu
blikeinen, werd een bevel van inhechtenisne
ming uitgevaardigd. Het gewezen hoofd van
de afdeeling voor handelspolitiek van het
ministerie van builenlandsche zaken, Constam-
cio Roque e Costa, werd eveneens gear
resteerd.
Van de talrijke beroeringen, die dit jaar zijn
voorgekomen, was dit de eerste van zuiver
monarchistischen aard, zoodat de vraag ont
staat, of het gevaar van een nieuwen opstand
blijft bestaan, of wel de verijdelde poging
waarvan hier sprake is, de laatste was. Al
is het moeielijk deze vraag met zekerheid te
beantwoorden, er moet toch gezegd worden,
dat het gevaar van eene ernstige revolutie in
Portugal steeds blijft bestaan. Hierbij wordt
eigenlijk eerst in de tweede plaats aan een
monarchistischen opstand gedacht, ofschoon
de atmosfeer daarvoor zeer gunstig is; eerder
wordt gedacht aan eene poging om de tegen
woordige regeering met geweld ten val te
brengen, want Affonso Costa zal op vreedza-
men weg het veld niet ruimen. Als een tee
ken des tijds moet worden geconstateerd, dat
het dagblad Republica de regeering niet eens
in vragen van verdediging der republiek on
dersteunt en dat het blad van den revolutie
held Ma&hado dos Santos in beslag is geno
men. Wanneer de republikeinen reeds zoo ver
zijn gekomen, dat zij elkaar reeds in levens-
kwestiën in den steek laten, dan kan men
aan de republiek slechts moeilijke uren voor
spellen. Portugal kan niet verdragen, dat de
steunpilaren van den tegenwoordigen regee-
ringsvorm elkaar bestrijden, terwijl de vijand
aan alle kanten op den loer ligt."
Bij dit weinig rooskleurige oordeel sluit
zich aan wat in een brief uit Madrid aan de
Frankl'. Ztg. wordt medegedeeld. De schrijver
zegt: „Zal de Lusitanische republiek hiermee
hare laatste vuurproef hebben doorgestaan?
Om het te gelooven, zou men niets moeten
weten van de geschiedenis d^r repubLicken en
bovendien ook voorbij zien den bijzonderen
aard van den politieken strijd aan deze zijde
van de Pyreneeën, inzonderheid het gemis
van vaderlandslievend en gemeenschapszin, dat
op het Iberische schiereiland de partij tot
clientèle maakt. Het gebeurt echter gemakke
lijker, dat strijdende partijen datgene wat hen
scheidt bij eene vaderlandslievende gedachte
achterstellen, dan dat concurrecrende clien
teles hunne belangen, die elkaar wederkeerig
uitsluiten, prijs geven. En dit Iberische kwaad
bedreigt de Lusitanische republiek misschien
met grooter gevaar dan zij kan ondervinden
van monarchisten, die wel wat laat op de ge
dachte komen, dat de trouw aan het konings
huis niet alleen voordeden biedt, maar in
sommige gevallen ook plichten oplegt."
Aan den ltalkan.
Sofia, 2 Nov. Het orgaan van Geschow
spreekt tegen, dait Bulgarije bondgenootschap
gestoten 'heeft mét Turkije en Rumenië en
Oostenrijk gepolsft heeft over het sluiten van
van een bondgenootschap met het oog op de
verdteellng ram het Servische gebied.
Door Rusland zijn nieuwe stappen gedaan
met het oog op de hervatting van dc diplo
matiek© betrekkingen liussohon Bulgarije en
Servië.
C e t >t i n j e, 2 N o v. Eene koninklijke ukase
bericht, 'dat de M-onbenegriij'iische regeering
tot 1 Februari 1914 oude stijl alle bons, tier
waarde van 2 milltoen, da© bij gelegenheid
van den oorlog zijn uitgegeven, uit den om
loop zal nemen.
Konstantinopel, 2 Nov. Er zijn
moelelijkheden ontstaan in de Turksdi-Griek-
sche oód eihandelingen op twee punten, die
buiten die vajkoefkwestiie staan: het eerste
punt betreft de nationaliteit vam do nieuwe
Grioksche onderdanen, hel tweede heeft be
trekking op de kwestie van de pérs-oneu, die
zich aan liun dienstplicht onttrokken.
Uit Konstantinopel wordt aan de Frankf.
Ztg. bericht, dat men in de kringen van de
Porto niet in twijfel trókt, 'dat de vrede tjirs-
sohen Turkije en Griekenland weldra zal
worden gesloten. Indien tegen de verwach
ting het sluiten vaïi don vrede ctyi nieuw
uitstel tmocht ondergaan, (dam zal Turkije de
reeds lang in overweging zijnde vraag der
uitzetting van de Grieksche onderdanen, die
ïïu zkh vrij bewegen in Konstantinopel, ter
hand nemen. Uk den mond van den Gritek-
schen gezant Levid'is heeft deze correspon
dent vernomen, dfat Griekenland bijna alle
Turksche wemsohen heeft aangenomen en
zelfs bereid is een aantal moskeeën op staats
kosten weder oip te richten. Door Konstanti
nopel worden echter steeds nieuwe eischen
gesteld, die storend werken.v
In den Albaneesohon grens/strijd met Grie-
kenlahd herinnert eene officieus© nota van
'dë Romeinlsche Tri buna aan 'de beslissingen
van de conferentie te Looiden, die ten deele
definitief waren, zooals in de 'toebedeeling
van de zeeëngte van Korfoe tot Flelio eh van
het eiland Sasteno, voorts valn Koritza aan
Albainië, en voor een ander deel aan de in-
ternatioinale gi^iscoanmi'ssi© de grenSbopa-
paiing van Zuid-Albanië o verliet ten. De werk
zaamheden van kie commissie, die don len
September zijn begonnen, moeten naar den
wil van de conferentie kien 30en November
geëindigd zijln; dan zullen de Grieksche troe
pen het aan Albanië toegekende gebied moe
ten ontruimen, waartoe zij tol don 31en De
cember tijd hebben. In dit betwiste gebied,
waartoe Argyrocastro behoort, tracht nu de
Grieksche regeering otf eene door haar ge
leide organisatie doui arbeid vau 'de commis
sie te belommeren, die gericht moet zijn op,
vaststelling van «hhigrafisohe en geo
grafische grondslagen en op het onderken
nen van de moedertaal in de Jumiliën, zon
der acht to geven op kunstmatige plebiscic-
tetn an politieke manifestation. Die pogingen
kunnen slechts ten doel hebben wartkelijk AJ-
baneescho streken aan het nivjuwe Albanië
te onttrekken, waarom men het begrijpelijk
zal viindqn, dat do coanmissio daar, waar
Griekenland de vaststelling van de nationa
liteit verhindert, overal de Albaneesehe na
tionaliteit aanneemt. In geen geval kan de
Uouditng van Griekenland een reden zijin om
de ontruiming van (liet Albaneesehe gebied
te vertragen. Di t standpunt van de bei do
A dria-ni ogend heden word, iin hot belang van
eene vreedzame afdoening der door alle ctein-
fercaitie-mogendhodcn goedgekeurde besluitèL
aan Griekenland mddegcdëcld, dat slechts
door zijne obstructie te staken, dc uitvoering
ran dc Lomdenisohe besluiten mogelijk kan
maken.
Belgrado, 1 Nov. Er loopt een gerucht,
dat zich samenscholingen van Albancczcm
vormen aan de grens in de streek van Dja-
kova en Prizrend.
Rome, 1 Nov. Eon«e officieus© n/ola ver
klaart hdt gerucht betreffende het oponicn
ran oaidterimndoliiigcn van do Italiaanscho
regeering in Athene met liet oog op eerae
ar Li-Slavische entente tussclien Italië, Oosten
rijk on Griekenland geheel van grond ont
bloot is.
"Weenon, 1 Nov. Hot gerucht, dat een
stap van het kabinet te Rome in Athene voor.
de deur zooi staan betreffende die mooielijk-
hecten bij die lx paling van cLe Albaneesehe
grens woixlt weersproken door de heden
morgen door de dagbladen te Weenen gepu
bliceerde berichten. Daarin wordlt gezegd,
diat dje Itjaliaanschc regeering zich er tloe be
paalde, met volledige goedkeuring van hot
kabinet te Weenen, de aandacht van dc mo
gendheden tie vestigen op de langzaamheid,
waarmee hot wenk ran de internationale com-
missie vordert.
Hot Extirablartt schrijft: Italië denkt er niet -
aan oen ultimo/kim naar Athene tc zenden,
omdat er nog vier weken blijven voor de be-
paling van do grens. Niettemin kan, evenzeer
als IUaliö Oostenrijk heeft gesteund bij zijn
ulhtiinatjuim aam Servië, hot kabinet tie Rome
rekenen op den volledigcn steun van Wee
nen in alle -slappen, die hel eventueel in
Atüione mocht willen doen. Aan den anderen
kamt moont do Neuo Fred© Presse tie weten,
dart alle tegenwoordige moei'elijkhodon bin
nenkort zullen zijn uit dien weg geruimd.
Boedapest, 1 Nov. De Pester Lloyd ver
neemt uit welingelichte bi-on, dat Oostenrijk
en Italië dc grootc mogendheden hebben tc
kennen gegeven, dat ze hel noodig achten dat
de besluiten der Londensche conferentie,
wélke betrekking hebben op de afbakening
der Zuid-Albaneesche grens, voor 30 Novem- -
ber ten uitvoer gebracht worden. Indien noo
dig zullen de beide mogendheden te Athene
stappen ondernemen.
Athene, 1 Nov. Italië en Oostenrijk heb-1
ben gisrtereai eehe collectieve 'nota overhan
digd, die eene klacht inhoudt, dal het werk
van <le internationale commissie voor de
grens tusschen 2)uid-Albanië on Epirus nioei-
EN ZIJN ZEVEN ZOR0EN.
DOOK
MARIE DIERS.
'Maria zat er werkelijk bij 'l raam te lezen.
Het was er ijskoud, de kachel brandde niot,
rij zat in een grooten doek gewikkeld en haar
gericht was bont en blauw van kou. Toen ze
haar vader zag, schrok ze. Hij zag er ook
waarlijk uit om bang van te worden; op zijn
gezicht lag een Uitdrukking, alsof hij 't eerste,
dat hem legemioet trad, tegen den grond zou
laan en toch was hij slechts een diep-wan-
hopiges, arme man, die zich om de ellendige
smart, welke bij het zien van deze kamer
.ïcli van hem meester maakte, 't allerliefst
luid schreeuwend van smart op den grond
bad geworpen om zich te ialen vertrappen.
„Ik zarwëT weer naar boven gaan sta
melde Maria in den angst van haar slecht
geweten. Ze was een smal, bleek ding, was
wat hoekig, zooals een kind in de ontwikke
lingsjaren is, had een grooten mond, een zeer
hoog voorhoofd, en een merkwaardig ver
sta ndigen blik; over 't geheel was ze een
lec-iijk klein persoontje, maar zij had haar
aantrekkelijkheden, die vooral daarin be
stonden, dat alles, wat haar door hoofd en
hart ging,.zicii duidelijk op haar gezichtje
^eerepiegelde". 'J-
„Ja, naar boven moet je," zei de vader op
barschen toon.
Daarmee scheen 'l gesprek voor dezen keer
geëindigd.
Ze ging naar de tafel en pakte haar boeken,
die 'daar lagen, bijeen.
Iets aan haar viel hem op. Waarom zat ze
in deze ijzige kamer kou te lijden? En plotse
ling trof hem de stille manier, waarop ze de
boeken bij elkaar pakte. Het was, alsof hel
haar zwaarder viel, dan ze kon zeggen.
Ilij schudde over zidh zelf het hoofd» Was
het misschien niet weer de zwarte jurk, die
aan deze jonge kinderen dat verlaten iets gaf,
waar hij zich niot overheen kon zelieoi?
„Wat moet dit eigenlijk?" zeide hij (gemelijk.
Als dit een vraag was, dan was het in
ieder geval moeilijk, ze te begrijpen. Maria
liet de armen langs haar lidhaam hangen en
zocht haar een goed, duidelijk antwoord,
maar ten laatste kreeg ze er toch niets uit
dan het hulpelooze zinnetje: ,Jk ga altijd wel
naar Petercheai, als het tijd is."
Hij merkte wel, dat er lets was, wat ze
nog voor hem verborg, misschien iets heel
kinderachtigs, dwaas, slechts, misschien ook
iets anders. Als hij naar de tafel ging, waai
de boeken lagen, kwam hij er misschien aoh-
ter. Doch hij voedde zich zeif eensklaps zoo
ruw en plomp tegenover deze kleine, teere,
angstige meisjesgestalte, dat hij bang was
voor haar en voor zich zelf en geen stap
verder ging en niets meer vroeg.
„Ja, ja, doe 1 maar goed zei hij. Peter-
chen en de anderen mogen niet alleen gela
ten worden. Vraag het mij maar Maria, als
je eens iets niet weet"
Haar oogen hadden zich met tranen ge
vuld; ie zag hem aan, e?n ♦rok met d*»n nu>nd.
als wilde ze wat zeggen. Haar jong, bang
hartje opende zich een oogenbiik heel wijd,
gereed, hem tegemoet te vliegen. Och, als ze
slechts mocht
Maar ze was bang voor zijn oogen, en haar
gezichtje werd weer bleek en stiL Hij keek
haar aan, en 't was hem, alsof hij haar op 't
hoofd Moest leggen. Hij kwam er echter niet
toe. Hij keerde zich om en ging. Buiten trok
hij de pelsmuts over de ooren, sprong op zijn
paard en daar ging heen in het gedwarrel
der sneeuwvlokken naar don eenzamen, met
sneeuw bedekten straatweg.
Dominee Moritz was de geestelijke van de
St. Jakobskerk; zijn kerk was een oud, som
ber gebouw van overwegend Romaanschen
stijl. Dit grijze, tengere mannetje met zijn
baardeloos, rimpelig gezicht en zijn zeer
nonchalante kleeding was een celibalaire, die
heel ver stond ran 't leven der zoogenaamde
uitgaande kringen, en dien velen zich slechts
herinnerden, als het er op aankwam, een
nieuwe anecdote van hem te vertellen. Hij
had een heesch, zwak orgaan en een bijzon
der eenvoudige voordracht. AI wie in Ge-
neucken waarde hechtte aan een goede com
positie en een geestige voordracht van de
preek, ging naar een der schotone, nieuwe
kerken van de kreitsslad Gossen, die een uur
sporens van Geneucken verwijderd lag.
Doch alles, wat daar een verleidelijken en
inleressanten glans kreeg, zag er bij dominee
Moritz zoo natuurlijk en helder uit als het
bronwater, dat over steenen huppelt.
Wat nu dokter Joost betrof, zoo kon ook
de oude Moritz er zich niet op beroemen,
hem als vroom toehoorder aan zijn voeten te
zien zitten. Hierop echter let men van oudher
niet zoo precies bij de geneeskundigen.
De verhouding van dokter Joost tot hem
was steeds in orde, al vond men daarin ook
op wonderlijke wijze samengevoegd een licht
tintje ironie, wat medelijden, en een klein
weinigje bewondering. Joost zeide vaak
eenige keeren achter elkaar van hem: „Hij
is een wonderlijke snuiter", doch hij kreeg
steeds, als hij hem in zijn kale jas in de hutten
der armen aantrof, een gewaarwording, alsof
men in een donker hoi een kaars aanstak.
Eens in de kroeg hadden de melkmuilen
uit het stadje, namelijk de referendarissen
van het kantongerecht, zich vroolijk willen
maken over dominee Morilz' onverslijtbare
jas, die op de naden reeds grijs werd. Toen
ha>d dokter Joosit met zijn sitok op de tafel
geslagen, dat de glazen dansten en de kanton
rechter Mottie van schrik zijn bier over zijn
allernieuwste das goot, en hij had een on
weer laten neerdalen op de spotters, zoodat
ze zich de oogen uit het hoofd schaamden
Wat gewicht, inhoud en kracht betrof, was
het een ware volksredevoering geweest, en
het was alleen maar jammer, dal ze niet
voor de nakomelingschap bewaard bleef, want
door haar eigen spektakel gingen de fijne
zeilen en mooie gezegden voor 'l meerendeel
verloren, en later wist niemand meer juist,
de idokter incluis, wat hy eigenlijk allemaal
had gezegd
Slechts dat Moritz nu juist voor nieuwe
jassen geen geld had en zelfs bijtna niet ge
noeg te eten kreeg, daar hij alles voor 't volk
uitgaf, en dat hij dat zelf moest weten, etn dat
iedere fatsoenlijke kerel den hoed wel mocht
afnemen voor een dergelijke spaarzaamheid
dat bleef zoo ongeveer als de kern van de
morgeatpreek in alle hoofden hangen. Tot»
laatje beproefde men achter lachen schaam-
te en verlegenheid te verbergen, doch in V
vervolg liet mén op publieke p la alben den
oudien Moritz ongemoeid
'Dat dokter Joost den hoed voor deze soort
spaarzaamheid afnam, 'had hij overigens^
vóór dien datum Met teens geweten, (doch nu
hij zelf gezegd liad, moest het Wel waar
zijn. En 't was ook waar.
Mevrouw Annemarie ha»d het nog beleefd,
dat (haar main met de(n ouden Mjorilz eenige
ma Len op den wal Dij de stadspoort hteen en
weer was gewandeld. Dait had haar hart goed
gedaan, en ac had er nog op 1 sterfbed aan y
gedacht
Bij dae gelegenheid, hajd dominee Morilz
Joosrt verteld, dal hij nooit tot trouwen waaU
gekomen, omdait hij er 'geen tijd voor had
gehad. Ja, waarvoor gehruikt'e deze oude'
vriend zijjn tijd dan? Voor rtndde? Och, lieve
Godil De bescheiden bibliotheek op de paaa>
armzolige plankjes, die men in de pastorie
der St. Jakobskerk kon vinden, die zou wei
zeker geen man het trouwen moeilijk gemaakt
hebben. 'Dan moest men eeras de bibliotheek
van andere hoeren zienl
Dokter Joost keek grijnzend den ouden
Moritz in 't eerlijke, gdedte gezicht „Ja, ja,
ik begrijp het al. Natuurlijk, wie zoo den
lieven, langen dag met zijn werk bezig is
Plotseling schoten hem, van waar ze kwa
men, wist hij niet, teen paar woorden uit een
kerklied te bómen: „Waar men lijdt, en zurht
en smeekt n Ja, daar moest dan altijd da
delijk deze oude, «brave kaars aangestoken
worden,
'ordt vervolgd*
