Maandag 22 December 1913.
EEMLAN DER".
BUITENLAND.
FEUILLETON.
11°. 151 I2d* Jaargang.
DOKTER JOOST
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort v. f l.OO.
Idem franco per post 1.5Ö.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO.
Afzonderlijke nummers 0.05.
Deze Courant verschgnt dagelyk9, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Adveitentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN;
Van 15 regels.* f 0.50.
Elke regol moorO. lO»
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling.
Grooto letters naar pl tatsruiinte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeolige bepalingen
tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wirdt op
aanvraag toegezonden.
Hoofdredacteur: Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURG.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort,
Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer
Gemeente, dat de door den Directeur van 's Rijks
directe belastingen, enz. te Utrecht executoir
verklaarde kohieren Nos. 3 en 4 van de Bedrijfs
belasting over het dienstjaar 1913/1911, aan den
Ontvanger van 's Rijks directe belastingen alhier
zijn ter hand gesteld, aan wien ieder verplicht
is zijnen aanslag op den bij de wet bepaalden
voet te voldoen.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaat
sen aangeplakt te Amersfoort, den 20. Decem
ber 1913.
De Burgemeester voornoemd,
VAN RANDWIJCK.
Onze Enquête.
u.
GeaoMe Redactie.
Vergun mij dat ik de mij door u gestelde
'vraag: „Wat is er noodig en wat kan of moet
er. zoowel door de gemeente als door dc bur
gerij gedaan worden om de vestiging van
nieuwe gegoede inwoners in deze gemeente
te bevorderen?"
Minder beantwoord naar de scherpe formu
leering dan naar de strekking die ik opvat
als „op welke wijze kan uwe gemeente wor
den vooruil gebracht'
Alvorens echter tot de beantwoording over
gaan, acht ik gewensebt voorop te stellen
u ik niets geef dan een persoonlijke opinie
.!•- geenszins de pretentie heeft als de eenig
ware beschermd te willen worden en dat in
geen enkel opzicht crliek bedoeld wordt.
Amersfoort heeft door zijn natuurlijke lig
ging een voorsprong op vele plaatsen van
ons land. Met zijn gemakkelijke spoorweg
verbindingen met binnen- en buitenland, zijn
vaak schilderachtige natuur, moet het aan
trekkelijk zijn voor ieder die rustig wil le
ven, zonder le ver verwijderd te zijn van de
groote centra. Die gunstige natuurlijke om-
slandigheden zijn echter te weinig bekend.
Amersfoort moet naar buiten bekend ge
maakt worden in woord en beeld, een dank
bare taak voor de bestaande reclame-commis
sie. Doch deze bekendmaking moet geschie
den zoowel in de koloniën ais in het eigen
land. Lr zijn er nog le veel in ons land die
Amersfoort slechts van naam kennen en het
beschouwen óf als een der „villes mortcs", óf
als een dorpje waar inferieure tabak ver
bouwd wordt. Noch het een, noch het ander
is gelukkig waar, doch die nog al te vaak
bestaande meening dient bestreden door doel
matige reclame. Echter moet deze reclame
niet beperkt worden tot Amersfoort als
woonplaat.s, doch ook in andere richting moei
worden gewerkt. Gestreefd moet worden
naar vestiging hier van handel en industrie.
Vooral deze laatste kan onze plaats ten goe
de komen als krachtig middel om het pau
perisme te bestrijden, iets wat Jiier zeer noo
dig is. Laat ons trachten de gelegenheid tot
werken te scheppen voor de velen die hier
doelloos en werkeloos rondloopen en voor
een groot deel afhangen van dc publieke lief
dadigheid. Werknemers zijn hier te veel,
werkgevers te weinig. Elke industrie welke
zich hier vestigt zal daarin verbetering bren
gen en bijdragen tot een gezonder verhouding
liusschen de wel- en niel-bclastingbetalers.
Om het beoogde doel, vestiging van industrie,
te bereiken, dient krachtig gestreefd te wor
den naar verbetering van de Eem. Wed heb
ben wij prachtige spoorverbindingen, doch
slechts enikele industrieën kunnen het zonder
waterweg stellen. Ook die waterweg nu heb
ben wij, het is slechts een kwestie van aan
pakken om dien waterweg aan zijin doel te
doen beantwoorden. Hand in hand met de
vaarfcverbctering van de Eem moet gaan het
streven van het gemeentelijk grondbedrijf om
de beschikking te krijgen niet alleen over ter
rein voor villa-bouw, maar over terreinen
geschikt voor industrieele doeleinden, daar
de aandacht op te vestigen en deze op gun
stige voorwaarden ter beschikking te stel
len.
Zal echter de te maken reclame eenig blij
vend effect sorleeren, dan dienen wij te zor
gen dal onze gemeente ook inderdaad iets
aanbiedt.
Wat zij behoeft voor industrieele doelein
den heb ik boven reeds uiteengezet. Doch
ook voor de gegoede, rustende burgers die
men zoo gaarne hierheen ziet komen, moet
zij meer bicden dan thans. De algemeene wo
ningtoestanden dienen verbeterd. Er is te
weinig keuze en speciaal voor dc gegoede in
woner die een f 700 A f 800 wil verwonen is
hier te weinig of niets te vinden.
Rioleering van dc geheele stad wordt
langzamerhand urgent. Electriscilic verlich
ting is geen luxe meer, doch eisch van mo
derne samenleving. De middelen van verkeei-
dienen verbeterd te worden, of liever ei
dienen middelen van verkeer geschapen te
worden. Is niet een, voorloopig bescheiden
doch meer omvattend tramnet dan het tegen
woordige, aansluitend op de te bouwen elcc-
Lrische lijn Amersfoort—Zeist te ontwerpen?
Aanleg van verhoogde voetpaden in de voot-
naamste winkelstraten is noodzakelijk. En wat
de winkels zelve betreft het volgende:
Zoo dikwijls heb ik de klacht gehoord „dat
men hier niets kon krijgen" waarmede ge
doeld wordt op de beperkte sorleering in de
winkels. Ik deel die meening niet, doch heeft
degeen die dat wèl meent, wel altijd ernstig
geprobeerd hier ter stede te krijgen wat hij
behoeft, alvorens het elders te koopen? Laat
men desnoods den winkelier verzoeken van
elders te lalen komen wat hier niet in voor
raad is, ik heb de ondervinding dat men
bijna steeds zal slagen en het komt ons allen
ten goede. Iloe meer gevraagd wordt aan
de winkeliers, hoe meer hun streven om niet
achter te staan bij vakgenooten in andere
plaatsen aangewakkerd zal worden. Zij zul
len hun omzet zien stijgen en met succes in
voorraad kunnen en durven hebben wal zij
nu missen omdat er hier te weinig of geen
vraag naar is. En vormt het niet een aan
trekkelijkheid te meer voor de te verwachten
gegoede inwoners wanneer goede magazij
nen in de stad zelve in alles kunnen voor
zien?
Het goede onderwijs wat hier genoten kan
worden vormt een aantrekkingskracht. Ech
ter is dat voor meisjes nog niet op die hoogte
als dat voor jongens. Zeker de H- B. S. en het
G)Tnnasium staan open voor meisjes-leerlin
gen. Maar hij d>ie geen voorstander is van.
coöducatie en degeen die zijn kind niet di
rect voor den strijd om hel begaan wil zien,
«pgelcid, vindt hier geen voldoende gelegen
heid ter voltooiing van de opvoeding van een
meisje.
Afronding van het meisjes-onderwijs (en
ik heb goede gronden om te verwachten dat
deze niet larog meer op ziah zal laten wach.
ten) zal een aantrekkelijkheid te meer vor
men.
Ten slotte meen ik dat met alle kracht er
naar moet worden gestreefd om verdere ver.
hooging der plaatselijke belastingen te voor
komen.
Hoogachtend:
Uw dw. dn.
Mr. A. VAN TRAA.
Politiek Overzicht
De likwidat.e wan een
balkanoorlog.
De liUwi-daüe van Jen Balkanoorlog na dort
liare voltooiing. Slechts op twee punten laat
zij nog op zn.ii wachten, in liet westen moet
aan Albanië nog de definitieve vorm wor
den gegeven, in het zuid-oosten wacht de
kwestie van dc Eguscke eilanden nog op re
geling. Wat Albanië boireit, is men nagenoeg
aan het einue, althans wat de regeling van
de zaak op papier betreft. De commissie voor
uo regeling van de Zuid-Alhaneesche grens
heeft het slotprotoaol, waarin de uitkomsten
van haai" werk zijn neèrgelegd, onderteekond
en zich ontbonden. Als nu de bevolking in hot
betrokken gobied en het Gneksciie volk zich
neerleggen bij de resultaten van den door de
commissie verrichten arbeid, dan is daar alles
in orde. Maar helaas! daaraan ontbreekt i!og
wel iets.
Wat do Egeische eilanden betreft, is Sir
Edward Grey voor den dag gekomen met een
voorstel, dat ten doel heelt ooor eene vlugge
alwikkeling van de nog niet geregelde pun-
ton aan verdere moeieLijkheden den pas af te
snijden. De Britsche nota omvat tien para
grafen, die onder drie rubrieken vallen: 1.
Epirus en de termijn, waarbinnen de Grieken
de aan Albanië komende streken moeten ont
ruimen. 2. De Egeische enlanden, die door
Griekeutland bazel zijn. 3. De door Italië be
zette eilanden.
Wat de Egeische eilanden betreft, die door
Griekonland bezel zijn, wijst de nota er op,
dat de concessie, die van Griekenland met be
trekking tol Eprius verlangd wordt, door eene
compensatie in de Egeische zee moet wor
den goedgemaakt. Het vroegere voorstel, dat
Griekenland Chios en Mytiiene zou moeten
prijs geven, heeft men laten vallen en er
wordt slechts een waarborg voor verlangd,
dal Griekenland op deze eilanden geene ver
sterkingen zal bouwen en geene vlootstations
zal inrichten en verder een waarborg tegen
contrabande met de tegenover liggende kust
Met uitzondering van Imbros en Tencdos,
die onmiddellijk bij den ingang van de Dar
dancllen gelegen zijn, zullen al deze eilanden
in Grieksch bezit blijven.
Met betrekking tot dc Egeische eilanden,
die door Italië bezet zijn, wordt voorgesteld,
dat zij aan Turkije zullen worden teruggege
ven, wanneer het vredesverdrag van Lau
sanne ten uitvoer is gelegd. Dc eilanden zul
len dan een zeker zclibestuur krijgen onder
hot oppergezag van den sultan. Daar de Porie
besluiten lieelt uitgevaardigd, volgens welke
dc Tuirksche militaire en civiele autoriteiten
in Tripoli zijn teruggeroepen, zou het vredes
verdrag van Lausanne nu in hoofdzaak als
uitgevoerd beschouwd kunnen worden, of
schoon eenige weinige Turkschc officieren be
sloten hëbbon, zich met de Arabieren te ver
eenzelvigen.
In de bepaling van de Grieksch-Albameesche
grens houdt de nota zich aam het werk van
do internationale commissie; alleen voor de
ontruiming van de door de Grieken bezette
streken, die aan Albanië zijn toegekend, wordt
de termijn van 31 December verlengd tot hall
Janiuari van het volgende jaar.
Over deze voorstellen zijn de overleggin
gen n>u in gang. Voorshands hoort men van
alle kanten bezwaren aanvoeren. Dat was niet
anoers te verwachten, want dc aard van een
compromis, zooals het voorstel van den En-
gelsohcm minister is, brengt mee, dat van ieder
dor betrokken partijen gevergd wordt, iets
prijs te geven en een offer te brengen op het
altaar van het gemeen overleg. In eene mede-
deeling van ofiicieusen oorsprong uit Berlijn
wordt gezinspeeld op de wcnschelijkheid van
eene transactie tussclien het Engclschc voor
stel en de meer rechtstreeks belanghebbende
mogendheden. De Temps merkt naar aanlei
ding daarvan op: „Deze zinspeling doet ta
melijk omslachtige onderhandelingen voorzien
tusschen de beide groepen van mogendheden,
daar Frankrijk en Rusland zich zonder voor
behoud of aarzeling hebben aamgesloten bij
het plan van Sir Edward Grey. Aan den an
deren kant aanvaardt Turkije niet 't denkbeeld
dat de eilanden Chios cn Mylilcne aan Grie
kenland zullen blijven, en harerzijds toont de
Grieksche openbare mcening zich volstrekt
met gezind ze terug Le geven. Zij legt des te
groolor onhandelbaarheid op dat punt aan
den dag. omdat zij reeds zeer teleurgesteld
is door de grensbepaling van Zuid-Albanië,
die de Epiroten opoffert aam de eischen van
den driebond, en door de teruggave aam Tur
kije van de Twaalf eilanden, welker bevolking
niet minder Grieksch is dan die van de an
dere eilanden der Egeische zee.
„Onder deze omstandighedwen doet het
eilandenvraagstuk heel wat moeieLijkheden en
conflicten voorzien, voordat het komt tot eene
oplossing, die overigens niemand zal kunnen
tevreden stellen."
Duitschland.
Potsdam, 21 Dec. Het bericht dat
prins Wilhelm zu Wied op de reis naar Al
banië in Ivorfoe is aangekomen, is onjuist. De
Prins is thans op dc jacht in Schwarzburg en
keert heden avond terug naar Potsdam.
Nadat liet plan om alsnog te besluilcn, dat
Duitschland officieel zou deelnemen aan dc
tentoonstelling te San Francisco, op het ge
brek aan medewerking van de regeeiing is
afgestuit, heeft ook het comité, dat werkzaam
was om eene particuliere deelneming le orga-
niseeren, zicli ontbonden. Duitschland heeft
er dus definitief van afgezien, zich op deze
tentoonstelling le laten vertegenwoordigen.
Ook de Engclsche regeering is tot het be-
siluit gekomen, geen geld beschikbaar te stel
len voor cenc officiccle inzending op deze ten
toonstelling.
Stettin, 2 0 Dec. Op do werf Vulkan ia
heden van stapel gcloopen het groote passa
giers- cn vrachtstoomsehip von Tirpilz, dat
daar voor rekening van de Ilapagiijn wordt
gebouwd. Admiraal Dehnliardt hield dc doop-
rede; freule von Tirpilz volbracht den doop.
De 43 dagen gevangenisstraf, die de lmto
nanl von Forstner zijn opgelegd wegens het
gebeurde in Detlweiler, makon het minimum
uil van de straf, die in liet strafwetboek wordt
bedreigd tegen hol feit, waarvoor hij veroor
deeld is (mishandeling en ongeoorloofd ge
bruik van wapenen). De verdediger liet d«
noodweer, waarop de beklaagde zich beriep,
vallen maar verzocht in aanmerking te no-
in :i, dat de beklaagde gehandeld had conform
het bevel van zijn regimentscommandant,
kolonel von Reuter. Deze b'jzonder „schnei-
digc" hoofdofficier had tot hem gezegd: „Steek
een pistool bij u en houd den sabel gereed
en gebruik de beide wapenen als soldaat."
Verder had de kolonel gedreigd, dat li.j hem
voor een eeregoreclil zou brengen, als liij niet
krachtig genoeg optrad en de beleedigeri
over hoop slak.
Verder heeft luitenant ven Forstner nog
eene vervolging te wachten wegens de bclee-
digende uitdrukking over de Franscke vlag,
ddc hij heeft gebezigd. Kolonel von Reuter
zal zich voor. den krijgsraad moeten verant
woorden óver de op 28 November in Zabcrn
voorgekomen arrestatiën en vrijheidsberoo-
vin^cn.
Engeland.
P a r ij s, 2 0 Dec. De Engclsche ministci
Winston Churchill, die gisterenavond uit Lon
den is vertrokken, kwam heden morgen hior
aan.
liet parlement zal den lOen Februari van
het volgende jaar bijeenkomen voor zijne vol
gende zitting. De koning heeft de proclama
tie!' tot bijeenroeping van het parlement on
derteekend cn zal de zitting persoonlijk, in
tegc Aoordigheid van de koningin, openen.
Over de volgorde der werkzaamheden van
het parlement wordt bericht, dat eerst hot
wetsontwerp tot afschaffing van de staatskerk
in Wales aan de orde zal komen. Eerst daar
na zai het Ilomerule-ontwerp op de agenda
worden geplaatst. Dit geschiedt met het doel,
meer tijd te winnen voor de onderhandelin
gen tussohen dc partijleiders over dc Ulster-
kwestie.
•Over het bezoek van dc deputatie van om
streeks 50 liberale afgevaardigden bij den
eersten minister Asquitk oni tegen de vloot-
uitbreidingen te protesleeren, wordt nader
bericht, dat de uitkomst de ontevredenen niet
geheel gerustgesteld heeft. Dc verlioogingen
van liet budget, die voortvloeien uit dc voort
zetting van den aanbouw van eenmaal begon
nen groote schepen bij klimmende prijzen van
materialen cn loonen, neemt men natuurlijk
aan. Daarentegen werd het aan de deputatie
niet duidelijk, of de eerste minister het vra
gen van gelden voor geheel nieuwe schepen
zal afwijzen. Volgens eene door de Daily News
ontvangen mededeeling bestaat wel den in
druk, dat de heer Ascjuilh er niet aan denkt,
in plaats van de door het parlement van Ca
nada geweigerde drie dreadnoughts, dezen in
Engeland te verlangen of een afzonderlijk
Is er ooit een man geweest, die een vrouw
begrdfep?
EN ZIJN ZEVEN ZORGEN.
44 oooa
MARIE DIERS.
Wat ben jij, dwaas, ondanks al je gewich
tigheid? Ga uit den weg, de kogel rolt den
berg af!
„Peter! Wat beteekent dat?"
Het was don volgenden dag tegen zons
ondergang. In de lucht was hot zoo stil, dat
de gele, roode en bruine bladeren geruisch-
loos ter aarde vielen. De dokter sprong van
zij*! paard. (Sedert drie jaar was het niet
meer Achmed. Dit nieuwe heette „Vos", het
mocht geen echten naam hebben. Joost bad
nooit van verandering gehouden.)
Peterehen stond bij de huisdeur en liep
hem tegemoet en liet bem nauwelijks den tijd.
Yan het paard te komen. Daarbij zei ze niets
en trok hem met zich mee. Haar oogen fon
kelden van verontwaardiging.
„Wie heeft je wat gedaan?" vroeg hij.
Hij vroeg het, zonder het eigenlijk wil
len. Alsof hij het niet wist! Hij liet het paard
op straat staan, pakte haar bij de schouders.
en zij klemde zich vast aan zijn arm. Zoo
kwamen ze op zijn kamer.
„U is sterker dan hij!" riep ze plotseling
Luid uit en wierp zich aan zijin borst. Hij
heeft mij geplaagd en vervolgd! Nu is U er,
Vader. Zegt U bet hem, dat ik hier nooit
wegga. Zeg het hem: van mij wil hij het niet
aannemen!"
„Nou, of ik hel hem zal vertellen!" riep hij,
doll en duizelig van vreugde.
Hij ging ZLtten en nam haar op zijn schoot,
zoo^ls hij placht te doen, toen ze nog een
klein kindje was en de beentjes heen en weer
liet slingeren. Hij keek haar aan. Wat een af
keer gloeide er uit het gezichtje van het
trotsohe kind! Hij wilde allerlei vragen en
vroeg toch niets. Waarvoor zou het goed zijn?
l>e hoofdzaak zag hij immers helder, met
overweldigende duidelijkheid voor zich.
„Dus je wilt bij Vader blijven?" vroeg hij
roei gedempte stem.
„Ja! Altijd!"
„En als Vader sterft?"
Zij glimlachte slechts. Waar haalde het
kind dit engelachtige glimlachje vandaan?
„Wat zou dat, Vader? Wij kuuuen toch bei
den siterven, en wij kunnen toch beiuen le
ven. Daar heeft deze kwestie niets mee te
maken. Ik ga met niemand weg van U!"
„Je zou toch in de stad blijven, Peter."
Daar kwam weer die diepe verontwaardi
ging in haar oogen. Het trotsche gezichtje
werd bleek van toorn en pijn.
„Hoe kan U er nog van spreken, Vader!"
Hij sprak er van, ja, hij wil hek Hij moest
rich geweldig beheerschen, opdat he! gevoel
van geluk hem niet te machtig werd.
Een oogenhlik drukte hij, zond'er precies
te welen, wat hij deed, haar koude, jonge
handen in de zijne. Vervolgens liet hij baar
van de knie glijden en kuste haar op het
voorhoofd.
„Nu, ga dan maar heen, Peter. Dat is dus
afgedaan."
Dat is afgedaan!
Met allen angst, met alle ellende is het uit!
Ze wil op de heele wereld niemand dan mij
mij mij, den ouden Joost. De jeugd en de
kracht en het lokkende leven komen; en ze
wil niet. Heb je gezien, hoe haar oogen fon
kelden in het bleeke gezicht?
Wat kon ik je geven? Maar het was je
voldoende! Wat kon ik voor je zijn? Maar
het was je het hoogste!
Of we leven of sterven dat is onver
schillig. Maar dat we elkaar schragen en
liefhebben in het leven en in den dood, daar
op komt het aan.
Verzorgd zijn, dat is iets heerlijks voor
angstvallige ouders. Vrouw zijn, moeder zijn
zeker, dat is het doel en de beteckenis van
den kringloop. Maar dit sterke, jonge kind
heeft zich haar leven zelf gebouwd. Ze wil
hét leven, zoals zij wil, en niet, zooals ande
ren willen. En dat ik daarbij juist de geluk
kige moet zijn, wie kan daar iets aan ver-
aindoren, wie mag het veroordeelen?
Door het open venster woei zachtjes een
dor ahornblad. Een geel reflexlicht vulde na
zonsondergang de kamer. De maai begon
huiverig te worden, hij stond op en ging,
door een gevoel van onrust gekweld, heen en
weer.
Neen, neen, het is immers geen offer! De
sterke liefde kent geen offer, omdat zij geen
wenschen kent dan die, welke het geliefde
wezen betreffen. Ze is als een slaapwande
laarster.
Daar stond hij nu, de overrijke, de man,
die zoo onverwachts gezegend was met ga
ven en geschenken. Hij was een bedelaar ge
weest, hij had honger geleden, de honger had
hem razend gemaakt en wat nu? Toen
werd een onuitputtelijke rijkdom var. gaven
hom geschonken, steeds meer, steeds rijker,
steeds overweldigen cl er, en het was hem plot
seling, alsof hij de handen moest openen en
alles weer ter aarue laten vallen, den ge-
heelen schat. Hij beefde.
Wat is dat? Kan er dan ook te veel lief
de zijn op onze arme, naar liefde dorstende
aarde?
In diezelfde oogemblikke»n ging de blonde
Heide naar den tuin, om de jarige en „rooden
Hans" te komen roepen voor de kersentaart,
die altijd op verjaardagen een extra-maal
tijd uitmaakte. Vreemden waren er nooit op
deze familiedagen, uocli „roode Ilans" had
de familie Joost afgewend, hem daartoe te
rekenen. Voor een uur had Heide die beiden
naar den tuim zien gaan.
Maar ze waren niet te vinden. Ze ging
steeds verder, het laantje door, dat lot aan
den muur met den uitkijk leidde. Hier zou
den ze wel niet zijn, anders had ze stemmen
moeten hooren. Van zins, om te keeren, was
het haar, of ze plotseling eenig geluid vernam.
Ze bleef staan luisteren, heel onwillekeurig;
in een haag vermoeden trok zich haar hart
'samen.
Midden in het laantje stond een dicht ha
zelnoot-prieel met een verweerde, wankel
staande tafel voor een ronde bank. Hier had
den vroeger de kleine kinderen van den dok
ter verstoppertje met elkaar gespeeld; later
was hier zelden ieinaud geweest, uien had do
struiken nooït gesnoeid, zoodat de ingang
haast dichtgegroeid was.
Uit dit betooverde plekje echter kwamen
dolfe, onheilspellende geluiden.
licido bleef staan en boog een tak wat te
nt g. Daar zat Ilans Usedom, de wilde roode
Ilarns, had de armen en het hoofd op de
wankel staande tafel gelegd, en snikte even
onderdrukt, even bitter als een verlaten kind.
De blonde Heide aarzelde nog een oogen-
blik; toen het ze den tak uit de hand glijden,
met zacht schreden liep ze op den wanbopl-
gen man toe. Ze legde hem haar lieve, koele-
hand op het roodblonde haar.
„Arme, arme be6te dokter Hans
Hij schrok op.
Hoe kan er zooveel tot het uiterste gedro»
ven wanhoop in den blik van een mensch
liggen?Och ja, hoe kan echter ook een
man zijn heele, hoele leven aan de golven
toevertrouwen? Heeft hij het recht, boos te
zijn op de gplven, als zijn scheepje vergaat?
„Heideoch, jij lieve,' kleine Heide a
Hij stond naast haar. Toen sloeg de groote^
sterke man zijn beide armen om haar zwak
ke schouders, klampte zich daaraan vast,
verborg zijn gezicht tegen haar aan en barstte
in heftig geween uit
(Slot volgt.)