„DE E EM LAN DER".
Vrijdag 13 Februari 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Op den Terpenberg.
Uitgever.: VALKHOFF Co
II*. 194
12"* Jaargang,
Hoofdredacteur! Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURQ.
f l.DOb
- 1.30.
ABONNEMENTSPRIJS»
Per 8 maanden voor Amersfoort
Idem franco por post
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) -
Afzonderlijke nummers - «.«3.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- ea
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie*
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT L
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.. f 0.50»
Elko regel meer- 0.10,
Dienstaanbiedingen 23 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen
tot. het herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement.
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
Het actoord over
de Armsnisctie herworraingen.
De zaken ill -het oosten beginnen up te kla
ren, ai geven zij nug aanieiuing tot niet ge
ringe zeugen. Pniis wiibeim zu vYieü iieeiL te
Leunen gegeven, uat inj ue kroon van Aioanie
zal aannemen, en maaki zien gereetl tot ue reis
naai- uen staat, waarover nij ue regeering op
zich zal nemen, voorzien van de niiliioeuen,
uie Oostenrijk en itaiie hem zuiien voorschie-
ien op ue leeniug, uie uoor ue' gezamenlijke
groote mogenuneuen zal women gegaran
deerd. De a.\veslie aer bepaling van ue grens
tussciien AJuanië en Griekenland is op uen
goeden weg 0111 op Vreeuzaiue wijze te worden
geregeld, en uatzellue kan worucn gezegd \an
«ie kwestie der eilanden in de Egciscne zee.
üok van ue onderhandelingen, uie meer bij
zonder betrekking hebnen op lUein-Azië, üat
nu het Jiooiubesianudeel van het Turksche
rijk is geworden, wordt gezegu, uat zij goede
vorderingen maken. Men bericht, daL lieL En-
gclsch-'l urkscne accoord gesloten is en uat
eene overeenkomst tusscnen Frankrijk en
Duitschland een goed eind op weg is. Van de
Russisch-ïurkscüe overeenkomst over de her
vormingen in Armenië werd bericht, dat zij
geparaleerd is en dat reeds maatregelen in
gang zijn tol benoeming van de beide inspec
teurs-generaal, die met de uitvoering van
dezen hervormingsarbeid belast zullen wor
den.
Geene van deze overeenkomsten is nog defi
tiof tot stand gekomen, en bun inhoud is nog
slechts onvolledig bekend .Intusschen is er wel
eenige juistheid in de opmerking van de
Temps, dat in deze zaken het op den tekst
zelf minder aankomt en dal de waarde van de
overeenkomst afhangt van wat de- geest waard
is^waarin zij zal worden toegepast. Het is in
zonderheid naar aanleiding van de overeen
komst over de Armenische hervormingen, dat
iet Parijsclje blad deze opmerking maakt; het
segt daarvan:
„Laten wij ons den oorsprong herinneren:
zij is opgeteekend in het eerste Geelboek be
treffende Armenië. Een hooge Turksche staats
ambtenaar zeide in 1892: „De Armenische
kwestie bestaat niet. Maar wij zullen haar
scheppen". Zelfs na het Berlijnsche congres,
waarin art. 61 Europa betrok in de verbetering
van het lot der Armeniërs, was de Armenische
natie van zich zelve niet bewust; de bevolking
verlangde slechts een geregeld bestuur onder
do Turksche heerschappij.
De Turksche moorden hebben die natie
wakker gemaakt. De knevelarijen van allerlei
aard van de Turken en Koerden hebben de
Armenische comités in 't leven geroepen,
waarvan Londen, door de daadwerkelijke
sympathie van de Engelschen, weldra het
middelpunt is geworden/' Turkije is voortge
gaan. door stelselmatig de vfeedzaamsten
van -ftjne onderdanen uit te dagen, heeft liet
hen tot den opstand gebracht, cn in den op
stand heeft het een voorwendsel gevonden tot
de afschuwelijkste slachting, waarvan de ge
schiedenis de herinnering bewaart. Dat was
de eroote krisis van 1898—1897, die hare op
lossing vond in de aanneming van een „her
vormingsplan".
Sedert zijn de moorden niet weer begonnen,
maar de kwellingen hebben niet opgehouden.
Men kon niet meer in 't groot dooden; men
heeft gedood in 't klein. Uit de langdurig
overwogen hervormingen van de mogend-
meden is volstrekt geene verbetering voort
gekomen. De Armeniërs voelden hunne hoop
herleven in 1903 bij het herstel van de grond
wet; de slachting van Adana heeft hen ge
leerd, dat wetten de zeden niet veranderen
ln de laatste maanden is hun bestaan haast
onhoudbaar geworden.
Zij hebben zich. beklaagd, maar vruchte
loos, zoo zelfs dat den I2en September j.l.
de Armenische patriarch, mgr. Archaroeni.
zijn ontslag heeft penomen en aan den hoofd-
patriarch der Armeniërs, den katholicos
George V, die verblijf houdt in Etsjmiadzin
(Russisch Armenië) de zorg heeft opgedra
gen, Europa te hulp te roepen voor de slacht
offers. Sedert is Rusland, dat in het groole
aantal van zijne Armenische onderdanen cene
bijzondere reden heeft om voor de bescher
ming vaii de Turksche Armeniërs op te ko
men, diplomatiek tusschen beide gekomen.
De Porie heeft, volgens hare gewoonte, ge
antwoord, dat zij eene commissie zou benoe
men om een hervormingsplan op te stellen
De Armeniërs wisten bij ondervinding wal
die belofte waard was.
Na eene moeielijke onderhandeling zal eene
nieuwe regeling in werking treden. De rege
len, die zijn aangenomen voor de vertegen
woordiging yan de verschillende rassen, de
inspecteurs-generaal, de Europeesche raads-
lieüen, hunne betrekkingen met de gezant
schappen, dit alles is rijpelijk overwogen.
Te goeder trouw uitgevoerd, kan het nieuwe
stelsel beantwoorden aan de eischen van den
toestand. Maar het moet worden herhaald,
dat het daaraan slechts beantwoorden zal,
als de Turksche autoriteiten de gewijzigde be
palingen toepassen in een gewijzigden geest.
DuitschiancL
Berlijn, 11 x e n r. Aam net feestmaal van
den lanuiDouw heelt üe rijkskanselier eene
reue genouuen, waarin mj zeiue:
Yvij alien, ciie uen. vuuexiandsch.eii grond
behouwen, zijn er over voldaan, dal ue tij-
uen vporrnj zijn, toen de lanubouw krachtig
iiad te sli ij uen om hare plaats, om erkenning
van hare ueteekems in net naüonaie econo
misch leven van Duitschland. De verbetering
van de tijuen kan üe Duitsche landbouw ües
ie gereeucr erkennen, omdat zij er zeker van
kan zijn, dat daarom üe regeering niet zal ver
slappen in hare zorg voor uen lanubouw.
Nu heelt graaf Scnwerin ons uit deii kring
van de landbouwbelangen gebracht naar he
ruimere veld van de politiek. Gocue oogsten,
ernstige politieke tijden, dat scheen mij den
totaalindruk' te zijn, uien hij had van hel af-
geloopen jaar. Ik wil niet ue moeieiijkheden
van Uen hinnenlandschen toestand kleiner
voorstellen, dan zij zijn. In de hoofopunten
zijn wij 't in ieder geval allen eens: dat is in
den door groote overwinningen aan de slem
bus versterkten hoogmoed van eene partij,
welker streven er op doelt de grondvesten van
het rijk te ondermijnen. Daarbij kan geen
sprake zijn van onderhandelen, maar slechts
van strijd. (Toejuichingen). Ik vat de besliste,
moedige, van de overwinning verzekerde
woorden van graaf Schwerin op als een on
derpand, dat de Duitsche landbouwers in
dezen strijd altijd in de voorste rij zullen
staan. Hij heeft gelijk, want met mismoedig
heid en verdrotenheid kunnen wij in dezen
strijd niet overwinnen. Wij leven in tijden
van misnoegdheid over den loop van de zaken
der binnenlandsche politiek. In zulke lijüen
zijn wij Duilsciiers helaas gewoon met bijzon-
uere voorliefde ons in onze eigen zwakheden
le verdiepen.
Zoo meldde zich ook nu weder de oude
Duitsche nationale zonde van het particula
risme op nieuw aan. De ilio in partes (het recht
ooi scheiding in partijen Le verlangen) is wel
een oud instituut, maar het iaat ons in den
steek, wanneer de tegenstander vast aaneen
gesloten staat Met alzondering van isoiemen-
len binden wij slechts krachten, die wij geza
menlijk nooüig hebben, in onvruchtbare twis
ten.
In dezen kring zal de richting verstaan wor
den, wanneer ik vraag: Moeten wij tegen de
ontaarding van de democratische instellingen,
uie de scneppers van het rijk in 't leven rie
pen met de uitdrukkelijke bedoeling de parti
cularistische neigingen van de Duitsche stam
men te bedwingen, hulp en tegenweer zoeken
in de herleving van zulke particularistische
neigingen. Laten wij ons le binnen brengeD
wat ons in de laatste dccennices ook over de
politieke twisten heen eensgezind en sterk
maakte en wat ons ook iu het heden eensge
zind en sterk maakt. Dat is de arbeid, waarin
het totaal van de economische en politieke
krachten der natie sterk werd en in den dienst
van elke vadcrlandsche vlijt als wereldomspan
nende ondernemingen rusteloos naar steeds
nieuwe inspanning dringt. De geest van dezen
arbeid zal in de aaneensluiting van alle bron
nen, door het slaatsbewustzijn gedragen ele
menten in het gehccle rijk ook sterk genoeg
zijn om de krachten te bedwingen, die «in de
gistende ontwikkeling van onzen tijd het ge
raamte van ons staatsgebouw niet willen ver
sterken en verbeteren, maar willen losser
maken en sloopen.
De rede van den rijkskanselier werden bij
herhaling door levendige bijvalsbetuigingen
onderbroken-
De buitengewone lengte van de rede, die de
90ciaal-democratisch.<- afgevaardigde Holf
mann in het huis van afgevaardigden van
den Pruisischen landdag heeft gehouden bij
de algemeene beraadslagingen over de be-
grooling van binnenlandsche zaken, heeft
aanleiding gegeven, dat de vraag is opgewor
pen hoe door wijziging van Qiet reglement van
orde zulke „Dauerreden" in de toekomst kun-
nejj worden tegengegaan. Men verwacht, dat
een voorstel zal worden ingediend om voor
den maximum-duur der redevoeringen een
zekeren tijd te bepalen; na afloop van dien
tijd zal de spreker slechts kunnen voortgaan,
wanneer de vergadering daartoe op voorstel
van den voorzitter vergunning geeft.
Eene aanvullingsverkiezing voor den rijks
dag, die heeft plaats gehad in het district Je
richo w, hij Maagdenburg, heeft 't opmerkelij
ke resultaat opgeleverd, dat yan de drie can-
didaten de conservatieve candidaat in her
stemming komt mei het grootste aantal stem
men, namelijk 11.773 tegen 11.603 op den so-
ciaal-democralischen tcgencandidaaL De libe
rale candidaat, die is afgevallen, had 6559
stemmen; hij had, vergeleken bij de vorige
maal, 1700 stemmen verloren, terwijl de con
servatieve candidaat 1900 stemmen was voor
uitgegaan. De sociaal-democraat was 300
stemmen achteruit gegaan.
Het merkwaardige hierbij is nog, dat de
omkeering in de stemming van de kiezers van
Jerichow niet als een op zich zelf staand ver
schijnsel schijnt te moeien worden be
schouwd. De correspondent van de Temips te
Berlijn gewaagt van een sociaal-demooratisch
afgevaardigde, die tegenover hein lucht gaf
aan zijne verrassing over do wijze, waarop
zijn hoorders in eenige vergaderingen in Zuid-
Duitschland, waar hij als spreker was opge
treden, hadden opgenomen hetgeen hij over
de zaak van Zabern had gezegd. Niets zou
onjuister zijn, zoo schrijft deze correspon
dent, dan zich een liberaal Duitschland voor
te stellen, knagende aan den stalen breidel,
dien bet Pruisische militarisme het aanlegt.
Het hedendaagsdie Duitschland aanvaardt
dezen dwang zonder ergernis.
In Zabern hebben, volgens een bericht van
de Strassburger Neueste Nachrichten, gevol
machtigden van de militaire overheid onder
handeld met de burgers, die op bevel van ko
lonel von Reuter opgesloten geweest zijn in
den pandoerenkelder, wier cisch tot schade
vergoeding binnen kort zal voorkomen. Er is
hen voorgesteld de zaak te schikken tegen een
uitkeering Yan 50 mark en betaling van de
gerechtskosten. Of dezo poging zal slagen is
nog niet bekend; velen staan er op, dat dc
zaak voor den burgerlijken rechter in het juis
te licht zal worden gesteld.
De meening is uitgedrukt, dat de regecring
beoogde de beraadslagingen op de lange baan
te schuiven van de door den rijksdag ingestel
de commissie, die zich naar aanleiding van
de zaak yan Zabern moet bezig houden met
het wapengebruik van de troepen. Naar aan
leiding hiervan heeft de voorzitter van de
commissie, de nalionaal-liberale afgevaardig
de Beek, medegedeeld, dat hem door de ver-
ttegenwoordigers van de regeering, met wie
üij voeling heeft gehouden, dadelijk op zijne
vragen beschéid werd toegezegd, hetgeen
eerstdaags door hem wordt verwacht, en dat
hij sedert volledige inlichtingen heeft gekre
gen over de overwegingen, die in den boezem
van de regeering over dit onderwerp tijn ge
voerd,
Engeland*
(Londen, 12 Febr. Het hoogerhuls heeft
het amendement op het adres, waarbij alge
meene verkiezingen worden gevraagd over
de homerule-kwestie, aangenomen met 243
tegen 55 stemmen. «Dit votum zal geene poli
tieke gevolgen hebben.
In het lagerhuis brachten de leden van de
Labour-party de kwestie van de deportatie
van de arbeidersleiders uit Zuid-Ajrika te
berde. Ramsay Macdonald diende een amen
dement in, waarbij werd gevraagd, dat aan
den gouverneur-generaal instructién zouden
worden gegeven om zijne sanctie te onthou
den aan de „indemnity bill", totdat een ge
rechtelijk onuerzoek zal zijn ingesteld naar
alle omstandigheden, inzonderheid van deze
deportatie. Hij verklaarde, dat er geene recht
vaardiging bestond voor de afkondiging van
de krijgswet en beweerde, dat de regeering
van de Zuid-Afrikaansche Unie 't had aange
legd op de vernietiging van de vakvereeni-
gingsbevveging aan, uen Rand.
De minister van 'koloniën Haxcourt zeide,
dat het een niet te rechtvaardigen beleid zott
zijn, waarvan geen precedent bestond, als men
een veto tegen de indemnity bill verlangde. De
regeering van de Unie was verantwoordelijk
aan het parlement van de Unie, en wanneef
dat parlement het wetsontwerp aannam, dan
zou het in de hoogste mae onpolitiek en on
verstandig zijn, dlc eindbeslissing aan de re
geering van het moederland voor te behou
den.
Het amendement werd verworpen met 214
tegen 50 stemmen.
Van den verkoop yan de bezittingen van do
familie Derby in Bootle komt niets. Het blijkt,
dat er misverstand is geweest; of liever lord
Derby en de aspirant-kooper baron de Foresl
hebben niet dezelfde beteekenis gehecht aan
dezeLfdc woorden. Lord Derby verstaat onder
het woord „estate" uilsluitend het grondbezit,
dat zijn geslacht sedert het begin van de 18<j
eeuw in de gemeente Bootle heeft gehad. Ba
ron de Forest verstaat onder hetzelfde woord
dat grondbezit en de waardevermeerdering,
die het heeft ondergaan door het gebruik, dal
gemaakt is van een deel der aanzienlijke in
komsten, die het heeft opgeleverd. In ieder
geval lord Derby heeft niet toegestemd in den
verkoop.
Londen, 12 Febr. De door Carnegie go
stichte bibliotheek in Noi talield, een voor*
stad in Birmingham, is hedenmorgen in
brand gestoken cn vernield.
Dit moet het werk van suffragettes zijn»
Birmingham, 12 Febr. Er is cerra
mislukte poging gedaan om de woning van
wijlen Arthur Chamberlain, die slccdits door
eene nauwe straat gescheiden is van de wo
ning van Jozef Chamberlain, in de lucht to
laten vliegen. De huisbewaarder vond in de»
morgen eene gasbuis, gevuld met een soort
poeuer en voorzien van een lont; daarachter
bevond zich eene photografische lamp, die
echter was uitgegaan.
Eene briefkaart, die het adres droeg van
den minister van binnenlandsche zaken, werd
in de nabijheid gevonden, met de woorden/
„De strijdlust is niet dood
Rusland.
Petersburg, 13 i'tur. De gewezen
minister-president Goremykin is benoemd tol
minister-president ter vervanging van Kct-
kowtzow.
Een brief van den Keizer aan Kokowtzo-w
doet zijne verdiensten ah minister van finan
ciën en minister-president uitkomen en houdt
in, dat de keizer uit dankbaarheid voor zijne
gewiohtige diensten hem den graventitel ver-
ieendt. De brief draagt het volgende onder
schrift: „U oprecht waardeerende, in voü#
dankbaarheid, Nicoiaas."
In den brief van den keizer aan den nieu
wen minister van financiën Bark wordt her*
innerd aan de persoonlijke waarnemingen van
den keizer op zijne jongste reis. Sints dien
hebben de genachten van den keizer steeds bij
deze waarnemingen vertoefd. Z. M. is tot het
besluit gekomen, dat het dringend noodig is
radicale hervormingen in het linancieele be
stuur en in het economische leven van hel
land ten uitvoer te leggen. Het kan niet wor
den toegelaten, dat üe gunstige toestand vaa
de schatkist afhangt van de verwoesting der
moreele en economische krachten van dm
groole meerderheid der Russische burgers.
(Men leert een mensah het best kennen in
rijn eigen huis.
oorspronkelijke roman
87 door
H. WITTE.
Frits nu had veel gevoel voor jonkvrouwe
lijke schoonheid, tn hij had daarbij een licht
ontvlambaar gesteL Die rijzige achttienjarige
trok hem zeer aan, zoodat een nadere ken
nismaking hem alleszins gewenscht leek, en
dit te meer, daar hij wel had opgemerkt dat
zij elke gelegenheid daartoe zorgvuldig ver
meed.
Een schuwe, mogelijk wel wat preutschc
schoone, dacht bij; nu, des te beter; zij is niet
de eerste van dien aard die ik bekeerd heb.
Met haar zal het ook wel terecht komen. Hel
toeval zal mij wel helpen.
En t toeval hielp iiem dan ook, toen hij
eens, Dubbelman willende bezoeken, Margo
alleen in het priëel zag zitten, bezig met een
handwerkje. Zoo althans scheen het, maar ze
was blijkbaar in nadenken verzonden, zoodat
zij hem niet had zien aankomen, en opschrik
te toen zij hem hoorde naderen.
Pardon, als ik u stoor; u scheen ergens
over na te denken; misschien over het getal
«teken van uw handwerk. Ik zoek meneer
Dubbelman. Is £ij in huist
Neen, mijnheer, hij is niet thuis en al een
uur geleden uitgegaan.
Dan wacht u hem zeker spoedig terug?
Dat kan ik u onmogelijk zeggen, want
dit is zeer ongelijk. Mogelijk is hij ver weg,
en dan
Maar 't is toch ook best mogelijk dat hij
niet ver weggeloopen is en dan ieder oogen-
niik kan terugkomen. Ik zou hem graag even
spreken. Mag ik, als mijn gezelschap u niet
hinderlijk is, hier even op hem wachten?
Daar kon zij naturlijk niets tegen doen;
een weigerend antwoord -toch, onuer welk
voorwendsel ook, zou een grove heleediging
zijn, waartoe geenerlei aanleiding bestond.
Zij hoog bij wijze van toestemming; daarmedt
kon hij zich tevreden stellen.
Na een korte pauze, die echter, naar Van
Waaldonk meende, niet te lang mocht duren,
ook daar hij, al ware het maar alleen be-
leeldheidshahe, een gesprek moest aanknoop
pen, begon hij over de schoonheid dezer
streek en hemelde daarna Dubbelman op, met
de betuiging dat hij op diens vriendschap
lioogen prijs stelde, waarna hij begreep met
zijn aanval te moeten beginnen, zoo hij deze
goede gelegenheid niet onbenut wilde laten
voorbijgaan.
Het is hier wel heel mooi, vooral in den
zomer, maar op den duur moet het toch, in
zonderheid voor een jonge dame als u, een
tonig en zelfs vervelend worden
Margo, die steeds strak op haar hand
werkje bleef kijken, schudde het hoofd, zeg
gende dat ze hier gelukkig was.
Van Waaldonk stond van zijn tuinstoel op
en vervolgde staande:
Ofschoon het mij bijna onmogelijk schijnt,
kan ik mij dit zelfbedrog want zelfbedrog
is het wel eenigszins verklaren. Het is de
newoonte. die dit eenzelvige leven tot een be
hoefte^ he eft gemaakt, en daarbij onbekend
heid met het meer gezellige leven in de stad,
waarvan u alleen heL rumoerige bekend is.
Ik vind het voor een zoo lief en mooi meisje
als u bent, zonde en jammer. Geloof nnj
Axargo ik mag u immers wel familiaar zoo
noemen? de omgang met jongelui van bei
derlei kunne, is opwekkend en verkwikkend
en die mist ge hier heelemaaL
Terwijl hij haar vertrouwelijk aldus toe
sprak,, was hij op kleinen afstand op haar
bank gaan zitten, wat haar aanleiding gal
om naar de uiterste punt op te schuiven.
Zeg eens Margo, je bent toch niet bang
voor me?
Geen antwoord, maar een hooge blos ver
ried haar verlegenheid.
Kom, wees nu niet preutsch. Dat staat
een zoo lieve meid als jij bent, wel aardig,
maar 't moet niet te lang duren. Heusch, jc
kunt op de bank niet verder, maar je meent
t toch ook niet, en hij schoof wat meer naar
haar toe.
Je ziet dat ik je in mijn macht heb. Aar
dig hè? En daar ik de sterkste benMaar
daar wil ik geen gebruik van maken. Ik wil
je zelfs geheel vrij laten, maar dan mag ik
toch zeker wel op een kleine vergoeding re
kenen. Veeleischend ben ik niet. Maar, zie je
ik heb al verscheidene dagen hunkerend naar
een gelegenheid als deze uitgezien. Met één
enkele kus maak je me gelukkig; maar die
moet ik dan ook hebben.
Nu hief zij fier het hoofd op en keek hem
vlak in 't gezicht.
Mijnheer Van Waaldonk, wees zoo goed
uw aardigheden vóór u te houden; die zijn
ongepast en doen u de beleefdheid, waarop
ik meen aanspraak te hebben, geheel uit he<:
oog verliezen.
Met die beleefdheid meende hij het echter
tegenover de nicht \an de huishoudster van
uen administrateur zoo nauw met behoeven
te nemen. Wat uie lui zich al verbeelden,
uaciit hij.
Beleefdheid. Wel, ik geloof dat lk je
daarvan hel beste blijk geef, wanneer ik zeg
uat ik je verrukkelijk vind. Ais je het echter
zóó opvat, Uan zal ik 'het recht van den sterk
ste moeien doen geiden, en nemen wat je me
niet vrijwillig geven wilt
En, de daad nij het woord voegende, wilde
hij haar omvatten, maar werd in zijn goede
voornemen op allesbehalve aangename wijze
gestoord door Hector, Dubbehnans jacht
hond, die, met beiden bevriend, maar bijzon
der aan Margo gehecht, als haar bescherm
engel tusschenbeiden kwam en Yroolijk legen
nuar opsprong.
Beroerde hondl mompelde Van Waal
donk, en hij ging, begrijpende dat ook Dub
belman in de nabijheid zou zijn, weêr op een
stoel zitten, het voorkomen aannemende alsof
er niets bijzonders gebeurd was.
Dat Hector daar zoo juist van pas Margo van
de wel niet bepaald kwaad gemeende, maar
toch ver van beleefde galanterie van dezen
bezoeker bevrijdde, scheen voor de ééne meei
gelukkig, voor den andere^en meer ongelegen
toeval dan het werkelijk toevallig was.
Toen Dubbelman huiswaarts keerde, zag
hij op een afstand juist dat Van Waaldonk
naast Margo op de tuinbank ging zitten
Weliswaar was deze bij hem in huis steeds
een welkome gast, maar, daar Margo hem
blijkbaar,-zooveel dit kon, ontliep, was hij met
haar toch niet gemeenzaam 'genoeg gewor
den om zulk een familiarieteit te billijken.
Ook wist Dubbelman heel goed, zoo wel uil
hun gesprekken als uit enkele ontmoetingen
op de jacht, dat hij een mooi meisje onmoge
lijk ongemoeid kon latea «oodat hii terstond
begreep was hier gaande was. Hij wilde daar
echter meer zekerheid van mebneu, die hij
gemakkelijk kon verkrijgen, door een pad iu
le slaan, hetwelk na een bocht bijna rakeling»
langs het, aan üe achlerzijue door dicht hees
tergewas gedekte priëel heenliep, terwijl hjj
zeker was dat geen van beiden hem op dieix
alstand hadden gezien, en hield daarbij deo
hond, die anders zijn aanwezigheid zou heb
ben kunnen verraden, aan een riem vast
Weldra vrij dicht achter het priëel gekomen,
kon hij de heide jongelui wei niet zien, maar
hij kon, zoo al niet duidelijk, toch voldoende
verslaan wat er gezegd werd, en liij boord®
genoeg om te begrijpen dat het zaak was aaa
dit gesprek een einde te maken. Hij liet daar-
om den hond los, hem toefluisterend: zoek
Margo op.
Dit was voor het schrandere dier, Margo's
Lieveling, dat alleen op een teeken van zijn
meester stil gebleven was, daar het aan de
slem Margo's nabijheid bemerkt had, voldoen
de om er op los te slormcn waartoe liij een
hoek ora moest, zoodat hij vooraf niet was
gezien, en Dubbelman volgde hem bedaard
als had hij volstrekt geen erg in Van Waal-
donk's aanwezigheid.
Toen deze hem zag aankomen, stond hij
op, om hem met toegestoken, hand tegemoet
te gaan. jl
Bonjour, amice. Ik heb hier een poosje
op je gewacht, wat mij door juffrouw Margo
gracieuselijk werd toegestaan.
't Spijt me dat ik je heb laten wachten
warlt ik had evengoed vroeger thuis kunnen
komen. Heb je lang op mij gewacht?
Dat geloof ik niet, maar precies weet lk
het niet, want in zulk aangenaam gezelschap
denkt men aan geen tijd.
Wordt vervolgd»
