DE E EM LAN DER".
Dinsdag 17 Maart 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Op den ïerpenberg.
N°. 221
12da Jaargang
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF Ca
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoort f l.OO»
Idem franco per post1.50*
Por week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Deze Courant verschynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Aavertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zonden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.. f 0.50.
Elke vogel meer- O.IO»
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling,
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijt bestaan zeer voordoolige bepalingot»
tot het herhaald ad verteeren in dit Elad, bij abonnomoni:
Eene circulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
Oe parlementaire crisis in
Oostenrijk.
iNa ecne pauze van acnt uagen heeft verle
den Donderdag hel huis van afgevaardigden
van den Oostenrijkschen rijksraad zijne zit
tingen hervat. Maar de toestand bleek dezelf
de le zijn als eene week geleden; de obstruee-
rende elementen onder de Gz/eeliische afge
vaardigden waren niet teruggekomen van hun
denkbeteld om te beproeven door het voeren
van obstructie in den rijksraad do zaken in
J: ,/wiT. .ii heen le brengen over bel doode punt,
waarop zij zich zoo lang reeds bevinden. Maar
zij hebben hunne berekening buiten den waard
gemaakt. De regeering heeft zich niet gezind
geloond verder dit tijdverspillende spet aan
te zien.
Toen de dag van Donderdag weder nutte
loos was voorbijgegaan, heeft de minister
president graaf S'türgkh in hel „Senioren-kon-
vent", de centrale aifdeeling in den Oosten-
rijkschen rijksraad, een soort ultimatum ge
steld. Onder opmerking, dat hiji 't niet aan
pogingen had laten ontbreken om in de be
hoeften van staat en volk met medewerking
van het parlement te. voorzien, verklaarde
graaf Stürgkh, dat nu hot oogenbüik was aan
gebroken, waarop het voldoen aan de „Staats-
notwendigkeiten" geen uitstel meer kan lijden.
Als „Staalsontwendflgkeiten" woes hij aan hel
votoeren van de wetsontwerpen tot vermeer
dering van de legersterkte in vredestijd, tot
uitgifte van eene leening ten laste van deD
staal en Lol aanlog van strategische en andere
spoorwegen in Bosnië, Nu waren er twee mo
gelijkheden. Het huis zou kunnen hesduiten,
onder erkenning van de dringende noodzake
lijkheid der bethandeling van deze zaken,
daaraan met kracht te 'beginnen, niet terzijde-
zetting van overwegingen van parfijttaktóek. In
dit geval, dat door afdoende besluiten van het
Senioiren'konvent en van de vergadering moes!
worden uitgedrukt, was het de wensch van
de regeering hiertoe hare medewerking te
verleenen. Maar als dat niet gelukte, dan
moest aan de staatsbehoeften voldaan wor
dien, zonder dat het parlement gjeroepen werd
daartoe mede te werken. Een middenweg,
waarop schijn arbeid werd verricht, of door
uitstel van de debatten de tijd verzuimd werd,
die noodig was om de parlementaire behan
doling van de genoemde onderwerpen binnen
een zekeren termijn mogelijk te maken, was
er nu niet meer.
Het scheen een oogenbük, alsof de verga
dering, onder den indruk van deze pertinente
regeenngsverklaring, zich tot beterschap wil
de 'bekeeren. Namens de obstrueerende par
tijen werd verklaard, dat de zestig sprekers,
die zich hackten aangemeld om het woord
te voeren over onderwerpen huiten de agen
da, van het woord hadden afgezien en dat
men zich er niet tegen zou verzetten, dat het
wetsontwerp tof vermeerdering van het re-
cruten-conlingent, dat reecls omstreeks half
October was ingediend, eindelijk tot de eerste
lezing werd toegelaten. Z/elfs is er nog eene
uiterste poging beproefd, om te bewerken, dat
door gemeen overleg van de heide partijen de
obstructie uitgeschakeld en een grondsla:
voor vruchtbaren arbeid verkregen zou wor
den. Maar deze poging schijnt te zullen mis
lukken, en dan blijft er niets anders over, dan
den rijksraad naar huis te zenden. Aan de
Frankf. Ztg. wordt uit Weenen over den stand
van zaken bericht:
„Voor het parlement wordt verder het
doodsklckje geduid. De onderhandelingen tus-
schen Duilscüiers en Czeohen zijn tot dusver
zonder resultaat verloopen. Wanneer men
zich er in kan schikken, dat de Duitschcrs
nog eenmaal zich hebben laten vinden tol on-
derhandeüngen om het parlement, dat niet
hun bezit, maar dat van aille volken is, door
parliouldere onderhandelingen met de Cze-
chen over het doode punt heen te brengen,
dan moet men toestemmen, dat hetgeen de
Datdlschers verlangden, mannelijk en niet
overdreven is geweest. Zij hebben van de Cze-
chcn niets verlangd, dan prijsgave van alle
dubbelzinnigheid en de noodige wettelijke
waarborgen tegen het misbruik van de over
macht in den Boheemschcn landdag. Het is
echter ook aan den anderen kant van de Gze-
chen niet te verwonderen, dal zij op deze
eischen niet zijn ingegaan. Hunne gcheele po
litiek is ingericht op nationale veroveringen.
De termijn was daahbij veel te kort om aan
de Czechen zelfverloochening op te leggen.
Men neemt aan, dat Dinsdag het huis van
afgevaardigden in 't geheel niet meer zal bij
oen komen, wanneer definitief is gebleken,
dat de onderhandelingen tusschen Duitschers
en Czechen zonder resultaat zijn gebleven."
Dultschland.
De rijksdag houdt gedurende de eerste helft
van deze week geene openbare zittingen, om
aan de begroolingscommissie gelegenheid, te
geven met haar werk op te schieten. De
Paaschvacantie zal den 2i>en Maart beginnen
en tot den 28en April duren. Daarna zal er
nog gewerkt worden lot 20 Mei, waarna de
verdaging der zittingen tot het late najaar zal
intreden.
Frankrijk*
Parijs, 10 Maart. Die Senaat heeft 'de
begroeting van oorlog aangenomen.
De Sena af heeft bij de behandeling van
het ontwerp der inkomstenbelasting een ar
tikel aangenomen dat een stelsel van abon-
nement toepast op de vreemde waarden, met
uitzondering van de ©taatsfiondsien en de
koloniale keningen.
Par ij s, 16 Maart. Heden namiddag
schoot mevrouw Caiilajux, de moeder van
den minister van financiën, in heL redactie-
bureau van de Figaro cenige malen met een
revolver op den hoofdredacteur Calmette.
Calmelte is gewond.
Tweede telegram. Het was de vrouw
van Caülaux, niet zijne moeder, die op Oal-
raeLle heeft geschoten.
Derde, telegram. Calmette is overle
den.
(Dit misdrijf is een gevolg van den mee-
doogenk>ozen veldtocht, dien Caüm&tte in zijn
blad voerde legen het beleid van Caillaux,
minister van financiën en voorstander van
de inkomstenbelasting. In de vorige week
leverden de aanvallen van Cahnette nog de
stof tot eene interpellatie, waarover de Ka
mer, op voorstel van den minister-president
tot de orde van den dag overging.)
Parijs, 17 Maart Het door de genees
heer en, die Calmelte hebhe nbijgeslaan, op
gestelde bulletin houdt het volgende in: Op
het oogenbük van de aankomst van Calmelte
in dc verplegingsinrichling, was de toestand
van den gewonde zoo, dat elke poging om hem
te opereeren, onmogelijk scheen. Ondanks de
inspuiting van serum in de aderen, kwam de
gewonde niet geheel bij kennis. Om kwart
over twaalven besloot men partij - trekken
van eene geringe verbetering om de operatie
le beproeven; maar door zijne buitengewone
zwakte bezweek Calmette toen de operatie
pas begonnen was.
P a r ij s17 Maart De ministers, die
heden avond eene vergadering hielden, ont
vingen daarin mededeeling, dal Caillaux ont
slag had gevraagd als minister van financiën.
Malvy en daarna minister-president Doumer-
gue begaven zich naar Gaiüaux, om hem te
bewegen zijne ontslagaanvrage in te trekken.
Caillaux weigerde, maar de ministers, van
oordeel zijnde dat de beslissing van Caillaux
niet definitief kon zijn, verdaagden elke be
slissing hunnerzijds tot den volgenden dag.
Zwitserland.
Bern, 16 Maart. Het üd van den natio
nale n raad Gobat, directeur van het interna
tionale vredesbureau, en houder van den
Nobelprijs, is heden namiddag aan eene be
roerte overleden, terwijl Jdj eene zitting van
de vredesconferentie presideerde.
Engeland*
De minister "Winston Ciiurchiü heeft te
Bradford in eene i^ede gezegd, dat het aan
bod van Asquith omtrent de stelüng van Ul
ster tegenover Homerule een grooten stap
voorwaarts beteekent. Dit aanbod komt hem
echter principieel voor het laatste te zijn, dat
de regcering kan e:i mag doen. Het is zeker,
dat de eerste Brilsche soldaat die door
Orangisten zou worden aangevaüeu of ge
dood, aanleiding zou geven tot eene uitbar
sting van toorn van het Brilsche volk, zooals
de tory's zich wel niet voorstellen, en die
de grondslagen van den staat zwaar zou
schokken. Men zal zich door de dreigementen
van de Ulstermannen geene vrees laten aan
jagen; het gezag van de wet en de orde moe
ten gehandhaafd worden. Groot-Brittannië
wil niet dalen tot het oeil van Mexico. Wan
neer de Oranjemannen van Ulster meenen, dat
eene revolutie het eeni?e middel is dat hen
kan helpen, laten zij dan dat geneesmiddel
op de proef stellen.
Lord Hugh Cecil, een der unionistische lei
ders, heeft in eene rede tc Bristol verklaard,
dat de voorstellen a an de regeering met be
trekking lot Ulster, voor zoover ei* sprake was
van 't vermijden van den burgeroorlog, eene
redelijke basis voor discussie waren.
De onder-staatssecretaris in het departe
ment van buitenlandsche zaken Acton heeft in
eene rede gezegd, dat de liberalen zich
moesten gereed maken voor nieuwe alge-
me ene verkiezingen in Juli 1915. In geüjken
zin heeft zich ook de „chief whip" van de
liberale partij Illingworth uitgelaten, die heeft
verklaard, dat er geene algemeene verkiezin
gen zouden zijn, voordat dc Homerulé voor
Ierland, de opheffing van. .dc staatskerk in
Wales cn de afschaffing van het meervoudig
kiesrecht voor het parlement kracht van wet
hadden gekregen.
De door het hoogerhuis ingestelde commis
sie tot nader onderzoek van de Marconi-zaak
heeft zicli geconstitueerd, Dc vijf leden van
de commissie zijn juristen van naam, wier ge
zag de onpartijdigheid van het onderzoek ten
voile waarborgt. Twee van ue leden zijn übe-
raien, waaronder de gewezen lord-kanselier
Loreburji; twee zijn min of meer partijloos;
voorzitter is de lord-kanseiier in het laatste
conservatieve kabinet, lord Halsbury. De com
missie zal strong zakeüjk Le werk gaan; in
de eerste zitting werd van de raadslieden van
de Morning Post en de National Review, de
beide bladen die inzonderheid den gewezen
„whip" der liberalen in het lagerhuis, lord
Murray, over zijn aandeel in de Marconi-spe-
culatiën hebben aangevaüeu, verlangd, dat zij
bepaald geformuleerde beschuldigingen zou
den overleggen; om hun hiertoe gelegenheid
Le geven, werd de zitting verdaagd.
Twaalf leden van het lagerhuis hebben een
wetsontwerp ingediend tot invoering van
Homerule in Wales, "olgens de bepalingen van
dit ontwerp zullen de plaalseüjke aangelegen
heden van Wales behartigd worden door een
vergadering van 90 leden, te kiezen door de
tegenwoordige kiezers voor het rijkspai lcment
met toevoeging van vrouwen en peers, onder
het stelsel van evenredige vertegenwoordi
ging. Het aantal vertegenwoordigers van
Wales in het rijks parlement zal worden ver
minderd tot 27, hetgeen in verhouding staat
lot de vertegenwoordiging, die het aanhangige
Homer ui e-onlwcrp aan Ierland toestaat. Dit is
als eene tijdelijke regeüng gedacht, (tie zal in
stand blijven totdat de plaatselijke belangen
van Engeland door een zuiver Engelsch lager
huis geregeld worden.
Do bevoegdheden van het parlement van
Wales omvatte alles wat aan liet Iersche'par
lement opguragen zal zijn, behalve het be
stuur der posterijen en de macht om de in
directe belastingen le veranderen, maar met
toevoeging van het beheer over de leef tij ds-
pensioenen, de nationale verzekering en de
arbeidsbeurzen.
Londen, 16 Maart. Niet minder dan
26 vragen werden heden aan Asquith ge
daan. om inlichtingen te verkrijgen over de
bijzonderheden van de voorstellen, die dc
regeering in de zitting van den 9en aankon
digde betreffende de Homerule bill. Eer
ste minister Asquith verklaarde, dat deze
.voonsik4ien waren aangekondigd nietl om
dat zij verb e telingen waren van de Home-
rule bill, maar met de bedoeling en in de
hoop, dat zij. den grondslag zouden vormen
van eene schikking. De regeering was in
dit stadium niet er op voorbereid, een in
bijzonderheden uitgewerkt plan over te leg
gen. Wanneer de voorstellen werden aange
nomen ais basis voor eene schik king, dan
was het duidelijk, dat de artikelen van de
Homeru'lc hill moesten worden aangevuld
met een aantal bepalingen, betrekking lub
bende op de regeüng van üet bestuur en
van de financiën. Die bepaüngen worden nu
uitgewerkt, maar op sommige punten i-s men
nog niet tot een vast besluit gekomen.
De verklaring van Asquith werd met de
grooldte ontevredenheid door de appositie
ontvangen. Er volgde eene vinnige discus
sie. Bonar Law vroeg hoe de oppositie k-on
.oordeclen over de voorstellen, als zij ze niet
onder de oogen kreeg. Asquith antwoordde:
„De wijze waarop de voorstcüen worden
ontvangen, is niet zeer bemoedigend voor
mij. (Maafr ik hoop nog altijd, dat zij naaif
hunne verdiensten zullen worden bcooix
deeldf. Sir Edward Carson vroeg, .of Asi
quitili nu niet moest erkennen, dat zijne voor*
stelten eene schijnheilige misleiding van do
oppositie waren. (Toejuichingen.) Ten slot
te kondigde Bonar Lew aan, dat hij een!
votum van afkeuring legen de regeering zoy
indienen.
Birmingham, 16 Maart Dc brands
weer werd heden te middernacht geroepen
naar het rangeerterrein van den Midland
spoorweg te Kingsnorton, waar een aantal
spoorwegrijbuigen in brand stonden. Zes daar*
van werden geheel vernield, drie anderen
zwaar beschadigd. De schade bedraagt meer
dan 1000 p. st. In de buurt werd suffragette»
lectuur gevonden.
Oostenrijk.
Over de laatste onderhandelingen, die ge*
voerd zijn om de obstructie t. breken, die
door een deed van de üzeokischc partijen in
den rijksraad wordt gevoerd onder dc leus;
„Geen landdag in Bohcmcn, geen rijksraad
in Oostenrijk', wordt het volgende berichtt
„De Duidsch^Bolicemsclic ertrouwensmau-
nen verklaarden zich bereid, toe te stemmen
in het uiLsahrijvcn van de verkiezingen voor
een nieuwen landdag van Bohomen. Deze
landdag zou echter onkel ecne nieuwe ver*
zoeningsconrmissie mogen insteüen cn niet
een nieuwen „Landesausschuss'' (college van
dagedijksok bestuur) mogen kiezen. De bij do
ontbinding van den vorigen landdag inge
stelde koninklijke besliuurscommissic zou in
functie moeten blijven tiot aan de volledige
oplossing van alle kwestiên, die in gesold!
zijn; alleen de benoeming yam den voorzit
ter dezer commissie lot ObcrsAfandmarschaU
zou men wiüen toeslaan. Al aeze concession
zouden echter alhaiikoüjk zijn van de dade
lijke staking der obstructie m den rijksraad-
De Gzochen daarentegen volharden bij dea
eisüh, dat de nieuwe landdag da.delijk den
nieuwen „Landesausschuss" zal benoemen en
dat het autonome landsbestuur in zijn vollen
omvang weder zal worden ingericht op den
vorigen voet. Zij willen de obstructie in den
rijksraad eerst staken na de verYirlling van
deze voorwaarden.
Rusland.
Graal Witte schijnt thans zeer toegankelijk
te zijn voor de mannen van de pers. Ook do
Berlijnsche Lokalanzeiger brengt een interview,
dat liij heeft toegestaan aan haren correspon
dent te Petersburg. Voorop stellende, dal da
poütiek in Rusland aüecn wordt gevoerd door
den czaar, wiens uitvoerend orgaan de minis
ter Sazonow is, verklaart graaf Witte overtuigd
le zijn, dat de Czaar door en door vredelie
vend is. Datzelfde geldt ook van Sazonow, dio
reeds van nature een zeer vreedzaam gezind
mensch is. Niemand, zoo min de czaar ais da
diplomatie en de egeeringskringen, deukt aaa
een oorlog met Duitschkuid. De geheele pers
campagne van de laatste weken is aan graaf
Witte onverklaarbaar. Rusland doet natuur
lijk zijn best sterk te zijn, rite ar het stuurt vol
strekt niet op den oorlog aan. De opgewonden
stemming is misschien tot intriges terug to
brengen, die de beide stalen uit elkaar willen
brengen. „Onze betrekkingen met Duitschland
zijn van den meest vredelievender aard", zoa
besloot graaf Witte.
Alleen luj, die de vrijheid van anderen eer
biedigt, is zelf de vrijheid waard.
oorspronkelijke roman
66 door
H. WITTE.
ders was aiit het geval!
En wat de heer "Wetrmann betreft, nadat
hij van zijn eerste verbazing,* die een ge-
mengden indruk op hem maakte, was terug
gekomen, vereenzelvigde hij zich geheel met
liet denkbeeld, dat de Voorzienigheid hem in
den zoon wilde vergoeden, wat hem vroe
ger door een ontrouwen vriend ontroofd was,
1 w elnu, hij zou toonen dat hij die nalatenschap
waard was. De gelegenheid daartoe zou wel
niet lang meer uitblijven.
Daar dacht ik niet aan, en het zal mis
schien wel e enige moeiüjkhccLen geven. Dat
ge dan met uw waren naam voor den dag
zuil moeien komen, hieraan valt niet te twij
felen. Maar daar zal toch wel een mouw aan
te passen zijn. Ik heb veel invloed, al maak ik
daar weinig gebruik van. Gij weet wat Molière
Tartuffe laat zeggen: il y a avec le ciel des
accommodemenls. DR zullen we wei kunnen
regelen, zonder dat er openbaarheid aan
wordt gegeven.
Hiermede eindigde een gesprek, dat voor
den éen zoo wel als voor den ander in hooge
mate verrassend was.
Voor Dubbelman was het zeer geruststel
lend. Dat hij Doublet heette, moest meende
hij« bij zijn aanstaand huwelijk büjken uit het
bewijs zijner geboorte-inschrijving; hij kon
inbrengen dat dit verloren was geraakt, maar
daar zou men geen vrede mede hebben; het
uiGLEl dan maar te Batavia aangevraagd wor-
ck cn daar hij wist dat zijn famiüenaam met
aan den heer Wermann bekend was, vrees
de hij terecht dal die naamsverandering door
een man van zoo s. .:ge beginselen niet goed
öDjïenomen zou worden. En. hoe geheel an-
Twintigste Hoofdstuk.
De herfst had zijn gezag op zeer kalme, men
mocht haast zeggen vriendschappelijke wijze
aan den winter afgestaan. Hij schudde de
gele, bruine, ook nog wel groene bladeren
van de boomen af, aan zijn opvolger de taak
overlatende de naakte takken in een wil
sneeuwgewaad le hullen en aan de natuur
een heel ander, maar bij wijlen niet minder
idylüsch aanzien te geven.
Op afgelegen plaatsen, zooals de Terpen-
berg, is 't dan stil; er heerscht een rustige
kalmte, waarin maar bij zeldzame uitzonde
ring eenige afwisseling komt Die er niet moet
wezen komt er dan niet, misschien enkele
jagers uitgezonderd, en van wandelaars is
bijna geen sprake; alleen op een mooien, hel
deren, niet al te kouden dag komt een enkele
natuurvriend er het eigenaardige winter-
schoon bewonderen.
Toch is er op zulk een uitgestrekt landgoed
ook.dan geen gebrek aan geregelde dageüjk-
sche bezigheid. Aüeen wanneer een dikke
sneeuwlaag de werkzaamheden builen zoo
coed als onmogelijk maakt moet er voor do
vaste arbeiders wel eens naar werk gezocht
worden, wat gewoonlijk gemakkelijk genoeg
le vinden is in bezigheden binnen, die uitge
steld werden tot het buitenwerk nel moge
lijk zou zijn.
Ligt er geen sneeuw, dan is er, ook bij
vriezend weer, in de bosscken weak, genoeg.
Uit do lootboomen worden de overtollige
lakken verwijderd; te dicht hij een slaandcn
worden ten deele geveld, meestal door de
stammen even boven den grond af te zagen,
het aan de Natuur overlatende 't verblij
vende gedeelte langzaam te doen vermolmen.
Het meeste werk geven dan de dennebos-
schen, die gedund worden, terwijl de dun
nere en dikkere stammen, madat er de takken
afgehakt zijn, regelmatig op rijen langs Ue
paden of wegen gelegd worden, afgewisseld
met op hoopen getasie takkenbossen, een en
ander voor de weldra aangekondigde hout-
verkoop in gen, Somtijds wordt ook een. zestig
of zeventigjarig bosch (ook wel eens een
jonger), na in zijn geheel verkocht te zijn, ge
veld, lot niet geringe ergernis van hen, die
's zomers dn zulke streken wandelen en daar
dan later een uitgestrekte open vlakte terug
vinden, die de streek onherkenbaar maakt.
Hierbij mag echter niet uit het oog verloren
worden, dat die Losschen niet werden aau-
gelegd ter verfraaiing der landstreek, maar
als exploitatie en om het land reulabel tc
maken. Zij-n dan de boomen zwaar genoeg
voor verschillende doeleinden en dus prijs
waardig, dan worden ze verkocht, gesloopt
en worden de bewerkte vlakten weer, voor
toekomstige bosscken, met jonge dennen bc-
plant(vroeger bezaaid).
Dit uitdunnen, of afzagen van boomen, het
verzamelen van het rijshout, hef hinden tot
takkenbossen, het na de verkooDincen wi
karren wegvoeren van dit aücs, geelt veel
werk en in de bosschen, waai* gedurende den
zomer niets te doen is, ook niet weinig leven
digheid; niet all ij d ten genoege der wande
laars, die de karrevoerüers vaak verwen
seden, omdat zij de boschwegen niet zelden
zoo goed als onbegaanbaar maken.
Daar er nu ook op den Terpenberg vele
uitgestrekte dennenbosschen van verschillen-
den leeftijd waren, viel or voor Dubbelman
genoeg te doen, maar alles ging zijn goed ge-
regelden gang. Dat hij dokter Mendel thans
nog drukker bezocht dan vroeger, en dat hij
daar, na Margo s vertrek, een zeer aangena
me afwisseling voor zijn nu wei wat een
zaam en eentonig leven vond, is ücht te be
grijpen.
Zoo was het December geworden, zonder
dat er iels bijzonders was voorgevallen. Dub
belman ging geregeld eiken voormiddag naar
het heerenüuis, waar hij, ais zijn werk dit
loeüet, niet zelden een paar uren met den
lieer Wermann gezeüig bleef zitten praten.
Deze had liem toch duiüeüjk aan het verstand
gebracht, dat er in het vervolg van onderge
schiktheid van welken aard ook, hoegenaamd
geen sprake meer mocht zijn.
Hij beschouwde zijn vroegeren administra
teur als een hem zeer diernaren vriend, die
uit belangstelling cn vriendschap het beheer
over het Jandgoed bleef voeren, en daarvoor
een ruime toelage ontving, niet als salaris,
maar een voudig a» vergoeding voor zijn tijds-
opolfering en genomen moeite; wat Dubbel
man toch niet belette in zijn begunstiger
steeds den eigenaar van deze rijke bezitting
te zien, wien hij, hoezeer de andere zich daar
tegen verzette, ontzag verschuldigd was.
Had Margo's verplaatsing in DubbeJnian's
heerlijke leven een zeer merkbare vereen
zaming ten gevolge, het tegendeel was uit dea
aard der zaak bij dokter Mendel het geval
Zoo eenzaam als deze het vroeger had, zoo
gezellig was het nu, door de gestadige tegen*
woordigheid, en voegen wij er bij de liefderijke
kinderlijke zorg van zijn liem zoo dierbaar
geworden huisgenoote. Hij vertoonde ziclt
veel minder op den Terpenberg, waar hef
vaak gure en onaangename winterweer ook
goeddeels oorzaak van was.
Vroeger kon hem dit niet verhinderen
daar afwisseling van zijn eentonige leven to
zoeken, en trotseerde hij sneeuw en regenf
maar daar was nu geen reden meer voor,
en zijn grootste genot vond bij in de voort
zetting van zijn vroeger onderwijs aan zijn
aangenomen" dochter, behalve in de plant*
kunde, zijn lievelingsvak, in de Fransche ca
Duilsche talen, en, mocht dit onderwijs be-
trekkeüjk elementair zijn, zij bracht het er
door oefening toch ver genoeg in, om zich te
kunnen uitdrukken en boeken in die talen,
al was het ook nog wat gebrekkig, le kun
nen lezen.
Hij gevoste zich inderdaad overgelukkig
en als zij met de een of andere bezigheid
tegenover hem zat en hij haar, ongemerkt be
gluurde, was hij geheel vol van' de gedachte»
„m ij n dochter, m ij n kind, mijn eigen
kind", en dan kon hij t maar niet vinden met
de toch zoo goed als stellige zekerheid, dat
hij haar in afzienbaren tijd zou moeten at
staam
Wordt vervolgd'
