Donderdag 23 April 1914.
FEUILLETON.
HEILIG MOETEN,
n\ 25i
12de Jaargang.
BUITENLAND.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. ,,D 13 EEMLANDER'. Uitgevers: VALKHOFF Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Idem franoo per post- 1.51>.
Per week (mer gratis verzekering tegen ongelukkeu) O.IO.
Afzondorlyko nummers 0.05.
Deze Courant verBohijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefat vóór 11 uur, familie-
advertentiea en beriohten vóór 2 uur in te zenden.
Elke regel meert< tt m <j>,io.
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Grooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bodrijt bestaan zoor voordoolige bepalingoi
tot het herhaald adverteoron in dit Blad, bi» abonnement
E«?ne circulaire, bovnttonde du voorwunrdon, wordt ou
aanvraag toegezonden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomin. Telefoonnummer 66.
Kennisgevingen.
EERSTE ZITTING VAN DEN MILITIERAAD.
De Burgemeester van Amersfoort maakt be
kend, dat de uitspreken in de eerste zitting van
den Militieraad voor deze Gemeente zullen ge
schieden op Maandag, den 27en April 1914,
aanvangende des voormiddags 10 uur, te
Utrecht, in de zaal, genaamd „Groot Kunstlief
de" win het gebouw voor Kunsten en Weten
schappen aan de Maiiaplaats, in te gaan tegen
over de Botermarkt.
De uitspraken geschieden in het openbaar,
nadat belanghebbenden, op plaats en tijd bo
vengenoemd, in de gelegenheid zullen zijn ge
steld hunne aanvragen om vrijstelling toe te
lichten of te doen toelichten.
Belanghebbenden zijn niet verplicht in deze
zitting van den Militieraad te verschijnen.
In de eerste zitting van den Militieraad wordt
uitspraak gedaan omtrent vrijstelling wegens
eigen militairen dienst of broederdienst en om
trent uitsluiting van den dienst, behoudens het
volgende
In de tweede zitting van den Militieraad, In
Augustus wordt uitspraak gedaan omtrent
lo. geschiktheid voor den dienst van hen, te
wier aanzien het gevoelen der geneeskundigen
van den keuringsraad niet van gelijke strek
king is;
2o. geschiktheid voor den dienst van hen, voor
wie een nieuw geneeskundig onderzoek is aan
gevraagd
3o. vrijstelling van in hetzelfde *jaar geboren
broeders
4o. vrijstelling, waaromtrent buiten de schuld
van hen, wie zij geldt, in de eerste zitting geen
uitspraak kon worden gedaan
5o. uitsluiting van hen, te wier aanzien sedert
de eerste zitting een reden tot uitsluiting' be
kend geworden is, voor zoover zij niet reeds bij
onherroepelijk geworden uitspraak vrijgesteld
of ongeschikt bevonden zijn.
Amersfoort, 21 April 1914.
De Burgemeester voornoemd,
v. RANDWUCK.
Burgemeester en Wethouders van Amers
foort brengen ter openbare kennis, dat bij hun
besluit van 17 dezer aan I. J. Kreupeling en
zijne rechtverkrijgenden vergunning is verleend
tot het uitbreiden zijner steenhouwerij door ver
grooting der werkplaats op het perceel alhier
gelegen aan het Smailepad bij het kadaster be
kend onder sectie D no. 3020 ged.
Amersfoort, 21 April 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
A. R. VEENSTRA. v. RANDWUCK.
Uit Parijs.
- Ik behoor tot de dierenvrienden. Dieren-
i-.scherming heeft m'n volle sympathie en
vivisectie verafschuw ik. De gehechtheid van
sommige huisdieren aan den mensch is vaak
treffend en aandoenlijk, en ik kan me begrij
pen dat van zijn kant ook de mensch den
trouwen kameraad 'n warm hart toedraagt.
Maar ziekelijk noem ik 'n zekere dieren-
vcTcering 'n ciierencullus, waarvan 'k juist
dezer dagen 'n aantal uitingen waarnam.
DnT hobt ge de mode o het is slechts 'n
mode, maar welke helaas periodiek terug
keert de mode om schoothondjes mee te
dragen en te knuffelen. Als dierenvriend be
klaag ik dé stakkers, die mét wezenioozen
i Uk .ils aangeldecde aapjes stijl onder den
arm van hun meesteres gedrukt in de meest
ongemakkelijke houding overal meegesjouwd
worden. En dc kokette kusjes van de gew erf
de lippen op den snuit van het arme troetel
dier zullen hem het gemis zijner vrijheid niet
vergoeden. Ik walg van de mode, die hel
heest tot 'L lijdend voorwerp maakt van 'n
ziekelijke genegenheid of 'n wansmakige ko
ketterie.
De couranten meldden dezer dagen, dat
iemand 'n groot legaat vermaakt had aan z'n
hond. De juridische zijde van het geval, de
vraag of 'n dergelijk legaat rechtsgeldig is
de erfgenamen betwisten het natuurlijk
laat ik in het midden; 'k wil slechts consta-
tceren, dat de excentrieke dierenvriend het
welzijn van zn hond alweer opofferde aan
z'n eigen ziekelijke genegenheid. Want öf het
legaat wordt ongeldig verklaard en hel dier
zal in de erfgenamen weinig liefdevolle mees
ters vinden, óf het legaal wordt toegewezen
en Cesar zal alledag suiker kunnen eten, tot
dat hij na (i weken aan indigestie crepeert.
Even buiten Parijs, op 'n eilandje in de
Seine, bezochten wij dezer dagen het kerk
hof voor honden, katten en papegaaien. On
der het heerlijk-jonge loover van 'n ontwa
kende natuur slapen in vaak zeer rijk ver
sierde en gebeeldhouwde graven en grafkel
ders de viervoetige of gevleugelde huisvrien
den van ontroostbare'' rijkaards, 'n Bezoek
aan dit dierenkerkhoi' is stellig leerzaam voor
hem, die menschenkennis opdoen en „docu
ments humains" vergaren wil. 'k Denk voor
al aan de grafschriften op deze dierengraven.
De meeste getuigen van de getrouwheid der
beesten en de sentimentaliteit der meesters.
„II était trop affectueux et intelligent pour
vivre" zoo las ik op 'n eenvoudige grafsteen
en 'k m-aakte de opmerking, dat de arme
hond zeker in politieke kringen verkeerd
had.
„Plus Je vois les hommes, plus j'aime mon
chien'', luidde 'n ander opschrift en wie dat
durfde neerschrijven moet wel n goed men-
schenkenner geweest zijn.
Het schijnt vaker voor tc komen, dat hon
denvrienden geen menschenvrienden zijn; ook
het volgende epitaaf is 'n bewijs daarvan: „Ta
vie ne fut que souffrance, la mienne en fut
parsemée, nous les confondimes cspérant les
adoucir mais la cruauté des hommes sut mel-
hre un terme k ce bonheur passager aldus
schrijft 'n meesteres op het graf van haar
poes, die door 'n buurman in 'n valstrik ge
vangen was.
Twee hondehokjes van graniet op het graf
van Boiby en Roby hebben het volgende graf
schrift: ,,Le Deslin qui les unit sur terre, les
réunit dans le Néant.''
Maar niet altijd getuigen de grafschriften
van sentimentaliteit, vaak spreekt er ook pië
teit uit. „11 m'a sauvé la vie, je lui dédie ce
souvenir'' of „reconnaissance d'une mère k
qui Loulou rendit son enfant qui en 1895 se
•noyait dans la Garonne; le brave Loulou
n'avait que 9 mois et de plus une patle cas-
sée".
En ten slotte wil ik nog vermelden het
fraaie groote monument voor den St. Ber
nard Barzy met het aandoenlijke opschrift:
„11 sauva la vie de 40 personnes. il fut tué
par la 41e".
Van het paradijs der honden naar de we
reld der politiek is 'n groote afstand maar
'k verzoek toch den sprong te wagen, al
vrees ik, dal ook wij de verzuchting zulten
slaken: plus je vois les polilieiens, plus j'aime
mon chien.
Jlet is nu de laatste week vóór den dag van
dc stemming en de verkiezingsdrnkte bereikt
thans haar hoogtepunt. De lezers weten na
tuurlijk, dat cr ditmaal 'n zeer verbitterde
verkiezingsstrijd in Frankrijk gevoerd wordt,
niet tusschen rechts en links maar tusschen
de linksohe partijen onderling, 'n strijd dus,
waarbij slechts de rtchtsche groepen zijde
kunnen spinnen. Nu is daar geen dreigend ge
vaar bij, omdat de rechterzijde uiterst zwak
is, bij de voorgaande verkiezingen voortdu
rend zetels verloren heeft en daarbij gesplitst
is in talrijke groepjes. Niettemin, de twee
spalt onder de republikeinen heeft al wal niet
republikeinseh is tot groote activiteit geprik
keld en de verschillende rechlsche organen,
die gewoonlijk onderling duchtig plukharen,
zijn thans eensgezind in hun campagne tegen
het radicale ministerie.
Ik acht mij niet bevoegd noch geroepen
hier partij te kiezen voor een der groepen,
welker bijna gelijkluidende en vaak mislei
dende namen ik niet eens uit elkaar houden
kan („liberale actie„progressisten", „re-
publikeinsche democraten'', zijn namen van
groepen derrechterzijde); over de Fran-
sche inkomstenbelasting, den driejarigen
dienstplicht wil ik m'n oordeel niet uitspre
ken; alleen wil ik opmerken, dat de Fransche
■democratie zich vaak in zeer zonderling ge
waad aandient; maar bovenal komt het mij
voor, dat de „broederstrijd" tusschen de ra
dicalen onderling zeer demoraliseerend
werkt. Scherper, heftiger dan één vrijzinnig
blad ten onzent bij de vorige verkiezingen de
coalitie bestreed, is hier de campagne van
linksohe bladen tegen het ïninisterie-Doumer-
gue en vooral legen den persoon van den af
getreden minister Caillaux. Het lijkt wel of
de gcheele strijd tegen hem gaat. Maar wat
zien wij nu in het kiesdistrict van Caillaux?
Hebben dc linkschc oppositionistcn, de Bri-
andislcn of welke andere groep ook, 'n ge-
duchten republikeinschen tegcncandidaat ge
steld? Neen, in hel kiesdistrict van Caillaux
zijn slechts 2 candidaten: Caillaux zelf en 'n
aarts-conservatief van de rechterzijde, '11 roy
alist! Wat doen nu de Briandisten in dit dis
trict? Zullen .zij Caillaux stemmen? Het ziet
er niet naar uit, wanneer we de hatelijke op
merkingen lezen, welke over zijn campagne
geschreven worden. Zullen zij zich onthou
den? Zullen zij rechts stemmen? Hel een
schijnt al even inconsequent als het ander.
Waarlijk, als wij met de Fransche politiek
kennis gemaakt hebben, dan moeten wij tooh
erkennen, dat de politieke strijd ten onzent
veel loyaler en ook veel gezonder is dan hier.
Wij, Nederlanders, wij mogen vrijzinnig, cle-
ricaal of socialist zijn, wij strijden niet l e -
gen personen maar voor onze beginse
len; en onze vrijzinnigen besloken niet elkaar,
heimelijk noch openlijk, zij lonken niet naar
rcclils maar hebben slechts voor oogen het
hooge vrijzinnige ideaal.
Over de verkiezingscampagne zelve kan 'k
uit eigen ervaring zeggen. In Parijs merkt men
er betrekkelijk weinig van; de stad is te eos-
mopolitisch. Het aanplakken van biljetten is
slechts toegelaten op borden, welke op plei
nen, hoeken van stralen en bij de stations van
de métro, speciaal voor dat doel opgesteld
zijn. Op die borden nu ziel men aangeplakt
de „geloofsbelijdenis" van den enndidaat,
want hier bestaat de slechte gewoonte, dat
de candidaat zich zelf aanbeveelt en 'n beroep
doel op de kiezers om hem hun stem le ge
ven. Sommige „professions dc f-oi" zijn zeer
waardig gesteld, maar andere onderscheiden
zich door/veelheid van beloften en meer of
minder bedekte aanvallen op den legencandi-
daat. Op een der borden zag 'k 'n eigenhan
dig geschreven manifest van 'n „candidal de
la miscre" die verklaarde geen geld le heb
ben om biljetten te doen drukken. Er zijn
ook andere eandidatcn-voor-de-grap ot re-
.clame-candidaten zooals die drukker, wiens
„geloofsbelijdenis'' niet anders is dan "n re
clame voor z'n drukkerij.'
Dc politieke vergaderingen worden druk
bezocht. Tot dusver licb 'k tevergeefs getracht
er een bij te wonen; tweemaal werd !k af
wezen omdat 'k geen „élècteurwas en toen
'k mij de derde maal aanmeldde met het kies-
biljcl van m'n concierge, was dc zaal zóó vol,
dal dc deuren reeds vóór den aanvang ge
sloten warén. Maar nu ben k zoo ge lutkig 'n
introductie tc hebben van den hoofdredacteur
van Briand s lijforgaan en daarmee gewapend
zullen, naar mij verzekerd werd, alle deu
ren voor de vergaderingen der Briandisten
zich openen. En voor de vergaderingen der
andere partijen, althans in liet district waar
ik woon, heb 'k nog altijd hel kiesbiljet van
m'n concierge, waarvan ik van avond hoop
te profiieeren om „onzen" royalistischen af
gevaardigde Denys Cochin tc hooren. Men
zegt maar het zullen wel spotters zijn
dat deze royalistische afgevaardigde, ditmaal
de stem zal krijgen van.... den president der
Republiek, die in dit district stemmen moet.
Builen Parijs schijnt de strijd heftiger ge
voerd te worden; dat laat zich begrijpen, er
is daar minder vertier en de verkiezingen be-
hooren op het platteland tot dc weinige amu
sementen. Geen dag gaat voorbij of 'k lees in
dc bladen van politieke vechtpartijen, soms
met doodelijken afloop. Teekenend is, wat 'k
heden morgen uit 'n stadje in het Zuiden las
over 'n handgemeen tusschen twee kiezers:
„een van de tegenstanders heeft 3 fl...men in
het gezicht gekregen, n krab aan de slaap,
'n beet in den neus en 'n heel stuk is hem uit
de baard gerukt. Den ander is z'n overhemd
stuk gereten, z'n oor half afgescheurd, een
oog blauw geslagen en 4 knoopen van z'n vest
zijn tijdens de worsteling afgetrokken".
Plus que je vois les hommes, plus j'aime
mon chien!
Politiek Overzicht
De liereeiiigue biaie» en
Iriieanco,
Wanneer men de boodschap van president
Wilson aan hot congres der Vereenigde Sta
ten letterlijk o-pvat, dan is hot nog geen oor
logstoestand, die op dit oogenbliiv heerscht
tusschen de Vereenigde Staten en. Mexico,
liij wil slechts, nu de gewone middelen van
overreding gefaald hebben, -door buitenge
wone middelen redres van grieven verkrij
gen# Maar het spreekt van zelf, dat het op-
U eden van de Unie, waarvoor nu de boestem
ming van liet congres is gevraagd en verkre
gen, hoelwat meer beteokenl dan cone poging
om voldoening tc krijgen voor hei n: lige
incident van Tampico. Hét betcckeht de ge*
wapende iiülervGiiilbe.
Van deze interventie is reeds lang sprak*
geweest. Lang Ji-ocil dc president der Ver
eenigde Staten getracht liaar te veriniirleu
Van vele zijden is hom sinls lang votorgJhou-
don, dal luj slechts le kiezen had iusseher
tweo wegen: of de erkenning van Uuertu ól
de. iiïletrvxmlic. Hij heeft gehoopt op ccue
derde mogelijkheid: namelijk die van lui in
een vallen van hot rcgocringsstclsei van
Huenta. Nu is hij blijkbaar tol hel inzicht
gekomen, dat hij zich door die hoop nul lan
ger meer in zijne handelingen mocht luien
lei dén. l>e vernedering, zijne tot dusver te
genover I liter ba £u voerde politiek openlijk
als mislukt be verklaren, heeft hij zich zcl!
en zijn land willen besparen. Derhalve Ideel
Dl 11JOWJ ,v .Jy. !->! ">L-YOU, Wal
met wapengeweld, mol dc inlVrvcnlie, kan
werden Yorkregan. Daartoe is nu dc mach
tigiing van het congres gevraagd en verkre
gen. En het gebruik maken van dez mach
tiging heeft zich niet laten wachten. Nu moge
president Wilson aarzelen le crlunnen, dut
hij buiten d ?n vredestoestand is getreden, maai
daarmee woi'dt het feit wiel tc niet gedaan,
dat maatregelen als dc bezetting van dc stad
Veracruz en de inbeslagneming van het daar
gevestigde belastingkantoor oorlogshandelin
gen zijn. ILuerta lieeft ze blijkbaar ook als
zoodanig opgeval, want hij Ik .-ft zijn ver
tegenwoordiger te Washington gewaar
schuwd, dat hij zioli gereed moet houden
zijne passen te vragen. Wie zulke ..tappen
do>e.t, neemt ook de verantwoordelijkheid oy
zich voor de gevolgen, dio daaruit kunncr
voortvloeien.
Op die zijde van de kwestie vestigt de Dailj
News de aandacht, die erkent, dat presi
dent Wilson eerst tol directe pressie is over
gegaan, toen de onhandige onbeschaamd-
heid van IInoria hem gec-no andere keus liet
inaar er op wijst dat het Ml, dat het onwil'
lig tor hanid is genomen, niet het gwaai
vain het nieuwe wapen vermindert, en lo-
toelichting liiervan schrijft:
„Het is volstrekt niet zekor, in koever <1<
slrijd nu kan worden beperkt binnen dc naiu-
wen kring waarin president Wilson no£
tracht liean te bepalen. Ilol is misschien mo
gelijk Huerta door den nood tot onderwer
ping le dwingen; maai* hot onmiddellijke ca;
haast natuurlijke gevolg van een ernstiger,
inval zou zijn alle Mexicanen le veresmigeu
tegen de vreemde invallen. Dat is hot doel,
dat Huerta tracht le bereiken on waarover
hij reeds oiwlc-rhaandelt m,t Cananza en Yrlla
en waarvoor hij jingo-proclamaties laat uil
gaan en zich bij andere staten beklaagt over
de beleodiging, Mexico's waardigheid aange
daan. Wanneer het bereikt wordt, dan zul
len de moeielijkhoden van dc regeeriug te
Washington reusachtig verzwaard v .den.
De gehecle zaak, beginnende met een vuilen
moord cn eindigende met een luetigen twist,
is van buitensporige laagheid en U c i.ilioi d
geweest; maar dscl is ocne reden om ccsnc
droevige bladzijde in de geschiedenis zoc
sliil en zoo vlug le besluiten als ma ar kan.
President Wilson hoopt nog in zijne bood
schap aan het congres, dal er ,,nu nog niet
van oorlog sprake is." Dal is een wel wat
stoute hoop onder de bestaand?, om?t.:.Mig-
heden. Maar het is eenc hoop, die i'-d r ver
standig man in Amerika zoo lan/* als hel
Evenmin als het vuur het vuur kan blus-
sdhen, kan het kwade het kwade overwinnen.
poon
ffir». LflTTLE (Zuster Snöfiinga.)
Vertaald door
M. MIDDELKOOP.
Miss Lessing heeft moeite gedaan haar iD
een hospitaal ie krijgen, maar men wilde geer»
ongeneeslipien opnemen.
riet idee van jacks hospitaal komt me nu
toch niet meer zoo dwaas voor als vroeger.
AH er nog meer zulke hulpeiooze, verlaten
kinderen, als dit ééne, op de aarüe zijn, zou
het stichten van een blijvend tehuis voor hen,
mij alle schitterende carrières van de wereld
waard zijn.
Hiroshima, Maart 1904.
Was je nu maar hier om al deze gebeurte
nissen mee te maken! De oorlog is nu wer
kelijk uitgebroken en als je me kondt zien,
hoe Lk 's nachts -uit m'n raam hang en om <,en
extra blad schreeuw, dan net zoo lang heen
ea weer vlieg tot ik iemand opgepikt heb, die
het voor me vertaalt en bij iedere overwin
ning van dit moedige, kleine landje, als dol
ronddans, zou je wel tot de conclusie komen,
jtjfiil ik nog net zoo kinderachtia ben -als vroe
ger. Ik verzeker je, dat ik op m'n eigen \a-
derlaud niet trolscher zou kunnen zijn! Denk
eens in, dit kleine, dappere Japan heeft al
drie slagen op die brutale, zelfvoldane Russen
gewonnen. Ik gevoel soms grooten strijdlust
naar den Keizer te gaan cn hem te omarmen.
En dan do schoolmeisjes 1 Hun kalme gezicht
jes gloeien nu geestdriftig van vaderlandslief
de. Eens in de week komt een verpleegsicr
voordrachten over ziekenverpleging houden
en na afloop vind ik in ieder hoekje 'u groep
meisjes, die zich in verbinden oefenen. Zelfs
het steminigste, kleinste meisje koesterl de
hoop nogeens op 't slagveld te kunnen helpen
of op de een of andere manier haar vader
land te kunnen dienen.
ik ben bang, dat ik het op school dezer da
gen, niet al te nauwkeurig neem, maar t wil
mij voorkomen, dat onderwerpen als moed,
zielenadel en zelfopoffering het minstens even
waard zijn om besproken te worden als be
weegkracht of waarnemingsvermogen.
Een Engelsche gast, die alles haat wat Ja
pan betreft, vindt m'n geestdrift onuitstaan
baar, maar daar geef ik minder om. Hel heele
land is in rep en roer, zelfs 'n houten Indiaan
zou er opgewonden door worden.
lederen middag wandelen we langs de zee
om te kijken naar de toebereidselen, die ge
maakt worden voor 'n langdurig beleg. De
haven is vol met honderden groote schepen,
om van de kleine nog niet eens te spreken en
duizenden koelies werken als bezetenen. Ik
zou je 'n massa interessante dingen kunneD
vertellen, maar ik ben bang voor den censoi.
Wanneer hij al m'n brieven ontcijfert, zal hij
hoogstwaarschijnlijk yoot 't einde van den
oorlog wel aan zenuwkoortsen lijden.
De oorlogsschepen worden door vrouwen
van kolen voorideik Die stumperde 'Irageq
zware, volle korven aan de uiteinden iii een
slok. dien ze op de schouders torsen en daar
bij allen nog een kind op den rug. De ma
nier waarop de vrouwen hier wen<en is iets
verschrikkelijks; vaak trekken ze vrachten,
waarvoor ze Hij ons een paard zouden nemen.
Zij sloepen zich op de wegen voort, gekleed
als mannen, met open mond, de oogen dicht
geknepen en zonder eenige uitdrukking ui de
gezichten.
Eens gebeurde het, toen Miss Lessing cn ik
'n poosje aan den wegkant uitrustten, dal
zoo n vrouw vlak bij ons stilhield om op adem
te komen- Zij duwüe een zware kar en haar
arme, oude lichaam trilde van uitputting.
Haar beenen waren naakt en haar vocien
door de sleenen verwond. He^ door weer en
wind gebruinde gezicht drukte absolute
slompzinnigheid uit en de handen waarmee
zij haar pijp aanstak waren zwart en knokig,
liet gelukt Miss Lessing altijd de mensdien
aan 'l spreken te krijgen; ik denk dat het komt
door haar lief, vriendelijk gezicht, waarop
haar ziel zich weerspiegelt. Zij vroeg de oude
stakker of zij erg moe was. Lungzuain keek
do oude vrouw op alsof zij ons toen eerst be
merkte en knikte. Er kwam een eigenaardige
uitdrukking in haar gelaat en zij vroeg Miss
Lessing, of wij bij die menschen behoorden,
die een nieuwen God hadden. Miss Lessing
vertelde haar, dat we Christenen waren. Met
'n blik, vol droef verlangen, die men soms
ook in de oogen van 'n hond ziet, zei zij:
„Als ik uw God met veel gebeden en offers
betaalde, denkt ti, dat Hij dan m'n afheid
lichter zou willen maken? Ik ben zoo moe!
Miss Lessing vroeg haar naast ons in 't gras
te komen zitten en sprak tot haar* in 'i Ja-
pansch van dien nieuwen God, die geen be
taling voor Zijn hulp vraagt cn die haar iets
in t hart kon geven, dat haar kracht zou
schenken om de zwaarste iaslen te dragen.
ik verstond niet veel van wat er gezegd
werd, maar heel voor mezelf hield ik n kiei-
ue godsdienstoefening.
Hiroshima, April 1904.
Gisteren kwam eindelijk de mail aan, na
drie weken vertragingl Geen van ons allen
deugde dien dag nog ergens toe. Twintig
brieven en twee en vijftig tijdschriften voor
mij. Verwondert het je nog, dat ik haast een
gat in het vloerkleed danste?
Het nieuws van thuis was zoo prettig tn
opvroolijkend en jouw brief was zoo n bun
deltje troost voor me, dat ik me geheel ver
jongd voelde. Het was juist iets voor jou om
zoo n buitenpartij op touw le zetten en cr
Jack in te betrekken, door z n hulp te vra
gen. Ik volgde alles wat je deed met de le\en-
digste belangstelling, van de dageiijksche wan
delingen in de bosschen, tot de gezclige avon
den rondom het blokkenvuur. Ik zie dien ouden
Jack voor me; eerst zich doodelijk vervelend
maar vast besloten, indien noodig, op hel al
taar der vriendschap te sterven, langzamer
hand ontdooiend, zooals hij altijd doet in de
vrije natuur en ten slotte eindigend met de
ziel van de beweging tc zijn.
"Wie is die dr. Leel, die ook van dc partij
was? Ik herinner me, in prae-liistorische tij
den, eens 'n cotillon gedanst te hebben met
'n bijzonder knap jongmensch, dat zoo heette.
Hij was toen student te Yale, heel rijk en heel
elegant Ik heb z'n broederschap-speld 'n
heele week op m'n borst gedragen.
We hebben ontzettend veel pleizier geliad
over de Amerikaansehe oorlogsberichten. Uit
dc couranten komen wij de allerwonderlijk
ste dingen over Japan en zijn inwoners te we
len. Men verplaatst groote steden, zonder mik«
ken of blozen, van de kust naar 'n eiland in dc
binnenzee, men transporteert troepen vanuit
plaatsen die geen haven hebben en van 'l v olk
vertelt men uooil-gekoorde gewoonten.
We leven nog akijd in veelbewogen lijden.
De stad is overstroomd door troepen en we
zijn van alle zijden omringd van soldaten.
Natuurlijk zijn buitenlandsche dames *n rari
teit voor hen en dikwijls volgen zij ons en
maken allerei grappige opmerkingen, maar
nog nooit hebben we iets ruws van hen ge
hoord. Onder al do duizenden soldaten,
die hier ingekwartierd zijn, heb ik er slechla
twee in dronken toestand gezien en die wa
ren alleen nog maar 'n beetje aangeschoten
van saki, Japansch bier. Er heerscht volmaak
te orde en de discipline is zeer streng; 's avondi
na negen uur zijn de straten even rustig cis
in 'n landelijk dorpje.
Laatst is 't gebeurd, dat vijf soldaten in
burgerkleeding, midden in den nacht voor de
grap gingen wandelen, 's Morgens bij 't appd
-werden zij vermist en een wacht werd ui' ge
zonden om hen te zoeken. Toen men ze vond
verzetten zij zich bij dc arrestatie en drie mi
nuten later bovonden zij zich in do andeTd
wereld.
Wcrrdt vervolgd*
