DE E EM LAN DER". Maandag 4 Mei 1914. BUITENLAND. FEUILLETON. 12"* Jaargang. hfclLlu MOETEN, N°. 260 Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. Uitgevers: VALKHOFF Ca ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoort f l.OOe Idem franoo per post1.50* Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO. Afzonderlijke nummers 0.05. Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie* advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden. Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—5 regelsf 0.50, Elke regel mrero.llV Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling, Grooto letters naar plaatsruimte. Voor bundel en bedrit bestaan zeer voordoelige benalingev tot het herhaald advertoeren in dit Blad, bij abonnement Eone oiroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Kennisgeving. MILITIE. 6 Vr ij stelling van Geeste- 1 ij k e n enz. De Burgemeester dor gemeente Amersfoort maakt bekend^dat omtrent de hieronder genoem de ingeschrevene voor de militie, lichting 1915, dezer gemeente, op zijn aanvrage om vrijstelling van den dienst wegens het bekleeden van een geestelijk of godsdienstig-menschlievend ambt of het opgeleid worden tot zoodanig ambt, door Gedeputeerde Staten dezer provincie de achter zijn naam vermelde uitspraak is gedaan HENDRBCUS THEODORUS VAN NIMWEGEN, vrijstelling gevraagd als geestelijke. Bij besluit van Gedeputeerde Staten van Utrecht, d.d. 27 April 1914, 4e Afdeeling, no. 90/34, vrijstelling van den dienst bij de Militie verleend voor den tijd van één jaar. Van deze uitspraak kan gedurende tien dagen, te rekenen van den datum dezer bekendmaking, bij de Koningin in beroep worden gekomen lo. door den ingeschrevene, wien de uitspraak geldt, of door zijn vader, moeder, voogd of cu rator 2o. door elk der overige voor de gemeente in geschrevenen of door zijn vader, moeder, voogd of curator; 3o. door den Commissaris der Koningin in de provincie. •7 personen, onder lo. en 2o. bedoeld, moe- 'iverzoekschrift, waarbij in beroep wordt ^rnen, behoorlijk met redenen omkleeden en ter secretarie dezer gemeente inleveren. Verzoekschriften, niet ingericht of niet inge leverd op de hierboven aangegeven wijze, kun nen geen gevolg hebben. Amersfoort, den 1. Mei 1914. -De Burgeiheester voornoemd, VAN RAND WIJCK. Gemeen teli j ke Arbeidsbeurs. In de jongste naadsvergadering is door den heer Van Kalken 'n onderwerp ter spra- ké gebracht, dat stellig de grootste aandacht verdient. En hij heeft daarbij woorden ge bezigd, welke te meer opmerkelijk zijn, nu zij kwamen van de lippen van hem, die doorgaat voor een onzer meest conservatieve raadsle den. Wiji citeoren uit het (ndet-offioieele) raadsverslag: ,,We beleven andere tijden, we moeten cxns meer begeven op sociaal gebied." Wanneer 'n dergelijke opmerking gemaakt wordt door 'n man als de heer Van Kalken, die geenszins tot de vooruitstrevenden be hoort, dan kan men verzekerd zijn, dat h zaak, welke hij op dien grond aanbeveelt, niet onder de desiderata" maar op de agenda" behoort. Het was de stichting van 'n gemeentelijke arbeidsbeurs, waarvoor de heer Yan Kalken 'n eerste lans brak en inderdaad het wil ook ons voortkomen, dal het oogenblik daar voor thans aangebroken is. Dlait de Gemoenite zich op sociaal gebied begeven moet, is 'n stelling, die in onze da gen geen tegenspraak meer ontmoet. Het de bat loopt nog slechts over het ,,hoe" en ,,wat'\ De geweldige achterstand, dien ons gemeen tebestuur te doorworstelen had, zal stellig de oorzaak zijn, dart; het op sociaal gebied, be halve dan hel werkliedenreglement tot dusver nog slechts betrekkelijk weinig tot stand gebracht heeft en bijvoorbeeld ook 'n zoo groot sociaal-hygiënisch bedang als de volkshuisvesting maar liefst aan het particu lier initiatief overliet. De heer Van Kalken heeft er dus zeer goed aan gedaan ook deze zijde van de taak der gemeentelijke overheid eens naar voren te brengen, al twijfelen wij niet, of ons ijverig gemeentebestuur zal reeds in de binnenka- meren z'n aandacht in deze richting hebben laten gaan. En wij kunnen ook niet ontken nen, dat de voorzitter gelijk had, toen hij antwoordde, dat bij de vele werkzaamheden wel eens schifting gemaakt 'oest worden en de meest urgente zaken moesten voorgaan; waarschijnlijk doelde de "oorzilter op het volksbadhuis, dat zich nog steeds wachten laat, hoewel het reeds jaren lang urgent is, o.i. zelfs .urgenter dan do ioscoop-verorde ning, waarvoor ons gemeentebestuur wel tijd heeft kunnen vinden. Wat nu de arbeidsbeurs bclreft, Amersfoort behoeft alweer geen baanbreker te zijn; ar beidsbeurzen bestaan reeds in 30 gemeenten in ons land en de bestudeering van de wen- scheilijkhelild zal geen hoofdbrekens kosten, omdat de rajpporten uit al die gemeenten even gunstig luiden. Op kLOinere schaal, voor speciale betrek kingen, zijn arbeidsbeurzen reeds lang be kend; het oudst zijn waarschijnlijk wel de dienstbodeiikanjtoren, op hun beurt weer 'n herinnering aan de slavenmarkten van wel eer. Ooik in .andere takken heeft de behoefte aan hemdddelingsbureaux zich doen gevoelen, en zoo ziien wij het particulier initiatief 'n groote bedrijvigheid aan den dag leggen. Maar de praktijk heelt feleerd, dat de par ticuliere bureaux vaak let veel mo>eielij|klie- deii, zelfs'tot misbruiken hebben aanleiding gegeven. Diit laatste vooral in de groote ste den en in 't buitenland; kort geleden nog kregen wij 'n leerzame statistiek onder oogen, volgens welke van dp ruim 5000 bemid- deiingsbnreaux in Pruisen honderden gedre ven werden door personen, die hij de justitie of politie zeer ongunstig bekend'stonden. An ders dan in sommige landen, Frankrijk bij voorbeeld, waai- het dienslbodviikaiUoor, waar madame Caillaux reecis jaren gewoon was haar personeel te engageeren, in enkele we ken beroemd geworden is, zijn in ons land van de talrijke dienslbodenkantoren er slechts zeer weinige, die werkelijk in goedeii reuk staan; o. i. zooi het derhalve aanbeveling ver dienen ook- de dienstboden !in 'de arbeids beurs op hc nemen. Om de arbeid zo ekenden te beschermen te gen de gevaren van zeer vele partiouliore bureaux, isiiel dus wenschelijk, dat de over heid zelve liet werk ter hand neme. Maar <lit is slechts één der argumenten voor de stich ting van gemeentelijke arbeidsbeurzen, welke zich van vrijzinnig standpunt nog bijzonder aanbeveelt, daar cr anders allicht steeds meer confessioneele arbeidsbeursjes verrijzen, wel ke het heilloozc separatisme al weer verder voortplanten. liet verheugt ons dan ook dub bel, dal hel ditmaal 'ai roomsch-kathoiiek ge weest i9, die dit punt aan de orde gesteld heeft. Hel doel der arbeidsbeurzen Is werkzoeken den 'Gin werkgevers tot elkaar te brengen en hen ou de moest eenvoudige v*'ze 4e doen vernemen, waar werkkrachten, gevraagd en aangeboden worden. Thans moot de patroon z'in werkkrachten zoeken door middel eener advertentie, door te schrijven o.p adverten ties enz., en de werkzoeker heeft het nog moeielijker: hij moot allerlei patroons afioo- pen, hier informeeren en daar informeeren, en vaak trekken van stad tol stad, wat maar al te vaak de eerste schrede is op den wog naar landlooporij of ina al schappelijke schip breuk. "Wanneer nu de beurzen van r verheidswege uitgaan, kunnen zij 'n belangrijk elemenl wor den in den strijd Legen de werkloosheid, in dien, gelijk reeds dn andere landen het geval is en ook m ons land beoogd wordt door de „Vereen, van Ned. Arbeidsbeurzen.", zij on- derLing met elkaar in verbinding staau, zoo dat men. 'n overzicht krijgt van de over heidsmacht oyot hel geheele land, wat juist In 'n klein land als het onze oo gemakkelijk bereikt kan werden. In dit streven ligt de weerlegging van het bezwaar, als zou Amers foort te klein zijn voor 'n arbeidsbeurs, wel ke slechts voor 'n groote stad van noode en van pas zou zijn. Het intercommunale en in terprovinciale einddoel maakt de stichting van arbeidsbeurzen ook in kleinere steden noodzakelijk; trouwens de beurzen zijn ook gewensoht voor de industrie zelve in die plaatsen, daar deze hare arbeidskrachten an ders slechts zou kunnen recruteeren óf uat den beperkten kring van hen, die zich niet lot de arbeidsbeurzen wilden wenden en het zullen wel niet de beste krachten zijn, die-de kleine markt verkiezen boven de groo te uit de minderwaardigen, die zich aan de arbeidsbeurzen in de groote sleden tevergeefs aanmeldden. Maar ook al bestond het intercommunale einddoel niet, dan nog zou Amersfoort met 25,000 zielen on naar het schijnt oplevende industrie, niet te klein geacht behoeven te worden voor 'n arbeidsbeurs: in Frankrijk immers is bij de wet voorgeschreven, da|t 'n arbeidsbeurs van gemeentewege gesticht moet worden in alle gemeenten met meer dan 1U,000 inwoners. En wal misschien nog het meeste gewicht in de schaal legt, de kosten van 'n arbeids beurs zijn buitengewoon gering, vooral wan neer 'n gemeente, welke allicht 'n lokaal be schikbaar heeft, zich met de instelling belast Ten slotte is het ook om de arbeidsbeurs populair te maken verkieslijk dat zij uitga van de gemeente, diaar deze, als een der grootste werkgevers, reeds van den beginne af de „vraag" tolt 'n zekere Voogte zal weten op te voeren en aldus vanzelf het „aanbod" zal doen toenemen. Politiek Overzicht. De volksverhuizing in de Baikanianden. De Grieksche regeering slaakt bittere klacli- len over de vervolgingen, waaraan hare stam- genooten in hel Turksch gebleven gedeelte van Tiiracie zijn blootgesteld, en heeft cle hulp van de groole mogendheden ingeroepen om daaraan een einde te maken. Op hare beurt liceïl de Porte eenc memorie opgesteld en aan de ambassadeurs der mogendheden doen toe komen, om de vervolgingen waara m de mo hammedanen in Macedonië blool slaan, onder hunne aandacht te brengen. En dcze'fde klach ten worden aangeheven door de Bulgaren en de Albaneezen tegen de Serven en de Grieken, die hunnerzijds met tegenbeschuldigingen niet achterblijven. Men lieeft Jiier inderdaad Ie doen met eci algemeen verschijnsel. En den terugslag daar van ziet men in de groote volksverhuizing, die thans in de Baikanianden plaats b< eft. Men heeft daarbij niet meer te doen met menschen, dio voor de verschrikkingen van den oorlog vluchten, om bescherming te zoeken in stre ken, die builen hel bereik zijn van zijn brandenden Loorts, maar men slaat voor eene werkelijke verhuizing van groo'e massa die weldra aan den nieuwen Balkan, zooals hij op dc conferentiën in Londen en Bukaresl werd gevormd, een geheel ander aanzien zul len geven. Eenige bijzonderheden, die wel de aandacht verdienen, vinden wij daarover in eene correspondentie uit Saloniki. Deze volksverhuizing gaat naar vier rich tingen. Men lieeft vooreerst de emigiatie vai de mohammedanen uit de onder ciiristclijk? heerschappij gekomen streken (Nicuw-Monte negro, Nieuw-Servië, Nieuw-Griekerland en Nieuw-Bulgarije), verder de emigraue van dc Grieken uit dc door dc Bulgaren en ge deeltelijk ook door dc Serven be«*eltc ge westen, dan die van de Bulgaren uit de nieuwe Servische en Grieksche lanaen en eindelijk den aftocht van de Grieken uit oosle'ijk Thra- cie. De oorzaken daarvan zijn slechts te ver klaren uit den door den Balkanoorlog zeer verscherpten onderlingen strijd tusschen de verschillende nationaliteiten. De strijd om ui- vrijheid op den Balkan was voortgekomen uil de noodlottige vermenging van dc Balkan volken. Als gevolg daarvan doet zien het stre ven gelden om de vermenging van de cicmcn ten zooveel mogelijk weer ongedaan te maken en de concentratie van de slamgcaoolen te bevorderen. De mohammedanen, Turken en Ahaneezen hebben reeds bij vroegere gelegenheden huu weerzin tegen dc christelijke heerschappij kern baar gemaakt; zij onderwerpen zich daaraan niet gemakkelijk, vooral niet als zij door kleins staten wordt uitgeoefend. Het is mogelijk, dal er invloeden aan het werk zijn 0111 de moham medanen naar Turksche streken te trèkkenj maar als men de emigranten ondervraagt, dan hoort men in de meeste gevallen de klacht, dat het tien mohammedanen niet meer moge lijk is met de christenen samen te leven, om dat deze to brutaal tegen hen optreden. Dal door de Grieksche en ook door de Servisch; autoriteiten tegengesproken; maar men heeft zich kunnen overtuigen, dat de mcnsriien geeu ongelijk hadden. Do nieuwe heeren zijn van meening, dat zij den mohammedanen kunne laten ondervinden, wat do Turken hun eeuwenlang hebben doen ondergaan. De po gingen om dc mohammcdaanschc emigratie lot slaan le brengen, zijn niet geslaagd. De menschen zijn bereid have en goed voor een groot deel in den steek te laten, en gelijk hunne voorouders uit Azië zijn overgekomen, trekken zij nu bij duizenden weer naar het oosten. Men hen gaat, naast de armoede, oo'; een belangrijk deel van den welstand en vaa rustige, plichtgetrouwe werkkracht uit liet land. Het was nog niet mogelijk, hel aantal inohammedaansche emigranten nauwkeurig vast to stellen, maar het moet reeds hel cijfer van 500.000 overschreden hebben en alles duidt aan, dat de landverhuizing hog den gc- heelen zomer zal duren. Zij hebben veel treu rigs beleefd, de arme Turken; blinde woede en wraakzucht hadden zij te verdurenbij dui zenden werden zij gedood, hunne bclehuizon werden ontredderd en verwoest, hoon en smaad vergezelden hen overal. De riiristeiien zien wel is waar daarin slechts eenc recht vaardige vergelding voor dc vele ellende, dij de Turksche horden eens over de bewoners van deze landen hebben gebracht. Do oorlog tusschen Bulgarije en Grieken land heeft den reeds tusschen deze Lcide ras sen bcstaanden haal nog verscherpt. Dc volks verhuizing was le voorzien, wart aan een vreedzaam samenleven van de beide volken was na het gobcurde tijdens en na den oor log niet meer te denken. Men heeft*'aan beide kanten gezondigd, zooals onwraakbare getui gen bevestigen. Over de leden der beide ras sen is daardoor groot ongeluk gekomen; ds verliezen aan have en goed zijn haast niet ta berekenen. De Bulgaren gaan van het stand punt uil, dat de Grieksche bevolking in hel Tracische gebied hun slechts gevaarlijk kau worden in het geval van een nieuw conflict met Griekenland; zij zijn cr op uil, daar eene bevolking le vormen, waarop zij kutnen ver trouwen. Bovendien doet zich ook hier da zucht gelden naar vérgelding van geleden on recht als drijfveer voor de brutale behande ling, dio aan dc Thracische Grieken ten deeH is gevallen. Dc Bulgaren van Nieuw Grieken land en Nieuw Servië moeten veel lijden; maar men heeft hen afgeraden zich te wenden naar het met vluchtelingen gevulde koninkrijk £iib garije, omdat de lioop gering is, dat zij daar gunstige levensvoorwaarden zullen vinden, Duizenden van hen zijn naar Tliraciu gegaan, om zich le vestigen in de door de Turken ea Grieken verlaten dorpen. Dc trek daarheen duurL nog voort, maar de toestand in Thraeie is nog zoo weinig geregeld, hel bestuur is zoo gebrekkig, dat de Buigaarscke landverhuizers weinig aanmoediging vinden 'n daar cca nieuw beslaan te vestigen. Wilt gij veel van het leven ontvangen, begin dan met weinig te eischen. DOOK Mrs. LITTLE (Zuster* Snöüinga.) 27 Vertaald door M. MIDDELKOOP. We verwekken als vreemdelingen natuur lijk altijd opzien en worden voondurend be keken, beoordoeld en besproken. Soms voel ik me als n wild dier in een kooi, dat regel recht uit het hartje van Afrika gekomen is. De bloemen zijn altijd een goed aanknoo- pingspunt. Je kiuit je niet voorsteilen hoe die geliefd worden, ik heb mannen gezien die ze voorzichtig tusschen hun vingers hielden en er tegen praatten als legen kinderen. Het is menigmaal gebeurd -dat soldaten, terugkee- rond na een dag van hevig vechten, stilston den om 'n stervenden kameraad 'n bloem in de hand te geven. O, lieveling, wat zijn blijspel en treurspel, schoonc en het leelijke toch grappig door-1 gemengd. léderen keer al£ ik naar "t hospitaal ga, ik aan al de jaren en gelegenheden die Kt verspild heb. Het is zoo gemakkelijk zon- kösohijn en vreugde om ons heen le versprei- oen en toch brengen millioenen van ons hun ianscke leven door met het najagen vau hun eigen kleine genoegens en staan nooit een ^►ogenblik stil om te denken aan hen, voor wie het leven één igrooto worsteling is. Ik ben niet van plan Zendelinge oi Heil soldaat te worden, maar meL Gons hulp zal iik helpen waar ik kan en m'n wachtwoord zal zijn: „Troost voor de eenzamen." ik beu nu veel beter dan ik geweest ben, hoewel ik nog steeds met siupcioosneid te wor stelen heb. M'n zenuwen spelen me nog wei eens parten, maar gelukkig kwel ik me niet meer zoo. Ik heb eindelijk ingezien dat God zelfs, 'n klein, gebroken menschje zooals ik, waardig gekeurd heeft als Zijn werktuig te gebruiken en iederen dag heft m'n gewond en verslagen hart zich tot Hem op in diepe, on uitsprekelijke dankbaarheid. Hiroshima, April 1905. Ik houd je brief in m'n handen; 't is gedaan met alle terughouding en waardigheid; ik ge voel lust de heele wereld te omarmen. Ik tril als 'n eleclrische batterij, kortom ik ben zoo overmatig gelukkig, dat 't me geen zier kan schelen wat ik zeg of doe. Waarom heb je me niet dadelijk verteld, dat het dr. Leet was? M'n hart was zoo vol van Jack. dat ik vergat dat er ook nog andere mannen op de wereld zijn. Het is onzin om er nog langer omheen te draaien, lieveling, er is geen minuut voorbijgegaan, sinds ik met den trein van huis wegstoomde, dat niet alles tn menaar Jack verlangde. Eerst snoerde trots me den mond en dan maakte de ellendige ge dachte, dat hij jou begon lief te krijgen, zich \an me meester. Of wat heb ik me gemarteld om eerlijk tegenover jou te blijven, edelmoe dig jegens hem, en mezelf buiten spel te la ten! En daar komt jouw" heerlijke brief die al m'n angsten weglacht en zegt: Jack kiest l n vrouw, zoowei als z'n vrienden, Yoor ecuwig!" lie kan niet onder woorden brengen wat er iri me omgaat. Nu het geluk zich eenmaal van me afgewend heelt, hen ik üoocLSDenauwd het weer in l gelaaL te moeien zien. Maar ik houd ook wel van ae keerzijde. Laat er nooit een woord, van wat ik je ge schreven heb over je lippen komen, maar als je veel van me houdt tracht dan uit le viu- dën of 't boven alle twijfel verheven is, dat Jack nog geheel en al dezelfde in z'n gevoe lens voor mij is gebleven als Yier jaar ge leden. Als je mij je eerewoord daarop kunt geven zal ik schrijven. Ik heb een contract voor 'n volgend jaar geleekend en dat moet ik uitdienen; ik zou desnoods een jaar in de hel willen doorbren gen ais dé hemel er maar op volgde. Wat je me over dr. Leet schrijit verheugt me ten zeerste. De beste aanbeveling is even wel voor hem, dat jij z'n vrouw wilt worden. Is het niet heerlijk, dat hij Jack's hospilaal plannen ondersteunen wil? Als ik er aan denk hoe Jack tien jaar onafgebroken gewerkt lieeft, hoe hij al z'n bekwaamheid, z'n kracht, z'n jeugd, zelfs z'n gezondheid er voor over heeft gehad, verwondert het me niet, dat mannen als dr. Leet gaarne hun geld en dien sten ber zijner beschikking stellen. Je zegt dal dr. Leet het op voorwaarde doet, (lat Jack een poosje rust neemt niet waar? Sterk hem daarin, liefste. Jack zal zich in den groud werken als niemand hem terughoudt. Ik heb al je brieven nog eens aandachtig over gelezen en de geschiedenis van je liefde er in nagegaan. Waarom heb je toch zoo mof- stil gezwegen? Denk eens in, ik ben de eenige die ie treheim weet en tot vandaaa was ik op 'n verkeerd spoor. Maar 't doel er nip. toe! Ik vergeef iedereen: ik ben dronken van geluk en bijgevolg edelmoedig. M'n donker levenspad ligt nu vermooid voor me, zelis $le omheining van prikkeldraad aan beide zijden schittert, liet huis is me te Klein, ik ga naar buiten, naar de rivier, om de kersebloesems op de berghellingen en het zonlicht op het water te zien, en te kunnen loopen waarheen ik wil. Ik voel me als een schatgraver die eindelijk op goud gestooten is. \vat ook de uitkomst van dit alles moge zijn, dezen cencn dag iaat ik m'n fantasie den vrijen teugel en ben weer eens ongestoord gelukkig als voorheen. Hiroshima, Mei 1905. Voor m'n raam, in den zonneschijn, gonst een groote gele bij en ik vraag me af, wie van ons beiden zich het meest tot jubelen geneigd voelt, zij of ik. Haar neus is geel van 't stuif meel dat zij van dc een of andere bloem ge stolen heeft, haar lichaam is dik en traag eu zij schijnt volmaakt gelukkig te zijn in haar bijenlevenlje. Maar ik heb toch iets bij haar voor, daar alleen haar vleugels van -enot kunnen trillen, terwij mijn hart een voort durende lofzang zingt. M'n keukenchef, 'n dreumes van 'n meter hoog, merkte dezen morgen op: „Sensei, lijkt zoo gelukkig als een kuikenl" Hij bedoelde als een „vogel", maar dat deed er niets toe, als t maar iets was met vleugels. 0, lieveling wat is het heerlijk nu te mogen leven. We hebben al weken aaneen glorieuze zonsopgangen, verrukkelijke dagen en vol I maalrl mooie avonden rio blauwe reoeir b)W- do reeds voor dc kersebloeseuis nog gclicei weg waren en de aarde schittert in dc heer lijkste kleuren, terwijl de hemei zich daarbo ven welft in onveranderlijk teer-blauw, schoon als de liefde zelf. lederen morgen open ik m'n vensters op het Oosten en aanschouw het ver heven wonder, hoe een nieuwe dag uit dc handen des Scheppers te voorschijn komt, ea iederen avond sta ik aan het tegenoverlig gende venster en zie, hoe dczeLfde dag achter uc bergen in dc eeuwigheid verdwijnt. In de vlam-roode lucht, waar dan de zilve* ren sikkel verschijnt, zweelt echter dc be lofte van 'n nieuwen dag, 'n kans die ons go- geven wordt weer opnieuw te beginnen. Nog égn jaar en ik zal op weg naar huis zijn, met het vroohjkste gezicht waarmee ooit 'n eenzaam pelgrim Oostwaarts keek. Toch zal het nog pijn doen Japan te veria- ten; ik heb hier 's levens zwaarste lessen ge leerd en de eenzaamheid en de afzondering, die zoo mdbilijk te dragen waren, hebben me ongekende diepten doen zien, wier beslaan ik nooit vermoed had. Wat zijn de menschen toch vreemde we zens! Het kruis wordt ons dierbaar nadat wo bet een tijd getorst hebben. Drie nieuwe contracten zijn me ter onder- teekeniug voorgelegd Nagasaki, Tokio en hier maar ik laat de dingen voor de toe komst op hun beloop. Wat er ook gcbeuie, eerst kom ik thuis. Wacht me daar het geluk, ik zal het met uitgestrekte armen begroe ten; indien niet, zoo keer ik naar m n post terug. - Goddank ben ik eindelijk zeker van mezelfl Slot volgt

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1914 | | pagina 1