DE E EM LAN DER".
Maandag 4 Mei 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
12"* Jaargang.
hfclLlu MOETEN,
N°. 260
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF Ca
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort f l.OOe
Idem franoo per post1.50*
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO.
Afzonderlijke nummers 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie*
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regelsf 0.50,
Elke regel mrero.llV
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling,
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor bundel en bedrit bestaan zeer voordoelige benalingev
tot het herhaald advertoeren in dit Blad, bij abonnement
Eone oiroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kennisgeving.
MILITIE.
6
Vr ij stelling van Geeste-
1 ij k e n enz.
De Burgemeester dor gemeente Amersfoort
maakt bekend^dat omtrent de hieronder genoem
de ingeschrevene voor de militie, lichting 1915,
dezer gemeente, op zijn aanvrage om vrijstelling
van den dienst wegens het bekleeden van een
geestelijk of godsdienstig-menschlievend ambt
of het opgeleid worden tot zoodanig ambt, door
Gedeputeerde Staten dezer provincie de achter
zijn naam vermelde uitspraak is gedaan
HENDRBCUS THEODORUS VAN
NIMWEGEN,
vrijstelling gevraagd als geestelijke.
Bij besluit van Gedeputeerde Staten van
Utrecht, d.d. 27 April 1914, 4e Afdeeling, no.
90/34, vrijstelling van den dienst bij de Militie
verleend voor den tijd van één jaar.
Van deze uitspraak kan gedurende tien dagen,
te rekenen van den datum dezer bekendmaking,
bij de Koningin in beroep worden gekomen
lo. door den ingeschrevene, wien de uitspraak
geldt, of door zijn vader, moeder, voogd of cu
rator
2o. door elk der overige voor de gemeente in
geschrevenen of door zijn vader, moeder, voogd
of curator;
3o. door den Commissaris der Koningin in de
provincie.
•7 personen, onder lo. en 2o. bedoeld, moe-
'iverzoekschrift, waarbij in beroep wordt
^rnen, behoorlijk met redenen omkleeden en
ter secretarie dezer gemeente inleveren.
Verzoekschriften, niet ingericht of niet inge
leverd op de hierboven aangegeven wijze, kun
nen geen gevolg hebben.
Amersfoort, den 1. Mei 1914.
-De Burgeiheester voornoemd,
VAN RAND WIJCK.
Gemeen teli j ke
Arbeidsbeurs.
In de jongste naadsvergadering is door
den heer Van Kalken 'n onderwerp ter spra-
ké gebracht, dat stellig de grootste aandacht
verdient. En hij heeft daarbij woorden ge
bezigd, welke te meer opmerkelijk zijn, nu zij
kwamen van de lippen van hem, die doorgaat
voor een onzer meest conservatieve raadsle
den. Wiji citeoren uit het (ndet-offioieele)
raadsverslag: ,,We beleven andere tijden, we
moeten cxns meer begeven op sociaal gebied."
Wanneer 'n dergelijke opmerking gemaakt
wordt door 'n man als de heer Van Kalken,
die geenszins tot de vooruitstrevenden be
hoort, dan kan men verzekerd zijn, dat h
zaak, welke hij op dien grond aanbeveelt,
niet onder de desiderata" maar op de
agenda" behoort.
Het was de stichting van 'n gemeentelijke
arbeidsbeurs, waarvoor de heer Yan Kalken
'n eerste lans brak en inderdaad het wil
ook ons voortkomen, dal het oogenblik daar
voor thans aangebroken is.
Dlait de Gemoenite zich op sociaal gebied
begeven moet, is 'n stelling, die in onze da
gen geen tegenspraak meer ontmoet. Het de
bat loopt nog slechts over het ,,hoe" en ,,wat'\
De geweldige achterstand, dien ons gemeen
tebestuur te doorworstelen had, zal stellig de
oorzaak zijn, dart; het op sociaal gebied, be
halve dan hel werkliedenreglement tot
dusver nog slechts betrekkelijk weinig tot
stand gebracht heeft en bijvoorbeeld ook 'n
zoo groot sociaal-hygiënisch bedang als de
volkshuisvesting maar liefst aan het particu
lier initiatief overliet.
De heer Van Kalken heeft er dus zeer goed
aan gedaan ook deze zijde van de taak der
gemeentelijke overheid eens naar voren te
brengen, al twijfelen wij niet, of ons ijverig
gemeentebestuur zal reeds in de binnenka-
meren z'n aandacht in deze richting hebben
laten gaan. En wij kunnen ook niet ontken
nen, dat de voorzitter gelijk had, toen hij
antwoordde, dat bij de vele werkzaamheden
wel eens schifting gemaakt 'oest worden en
de meest urgente zaken moesten voorgaan;
waarschijnlijk doelde de "oorzilter op het
volksbadhuis, dat zich nog steeds wachten
laat, hoewel het reeds jaren lang urgent is,
o.i. zelfs .urgenter dan do ioscoop-verorde
ning, waarvoor ons gemeentebestuur wel tijd
heeft kunnen vinden.
Wat nu de arbeidsbeurs bclreft, Amersfoort
behoeft alweer geen baanbreker te zijn; ar
beidsbeurzen bestaan reeds in 30 gemeenten
in ons land en de bestudeering van de wen-
scheilijkhelild zal geen hoofdbrekens kosten,
omdat de rajpporten uit al die gemeenten even
gunstig luiden.
Op kLOinere schaal, voor speciale betrek
kingen, zijn arbeidsbeurzen reeds lang be
kend; het oudst zijn waarschijnlijk wel de
dienstbodeiikanjtoren, op hun beurt weer 'n
herinnering aan de slavenmarkten van wel
eer. Ooik in .andere takken heeft de behoefte
aan hemdddelingsbureaux zich doen gevoelen,
en zoo ziien wij het particulier initiatief 'n
groote bedrijvigheid aan den dag leggen.
Maar de praktijk heelt feleerd, dat de par
ticuliere bureaux vaak let veel mo>eielij|klie-
deii, zelfs'tot misbruiken hebben aanleiding
gegeven. Diit laatste vooral in de groote ste
den en in 't buitenland; kort geleden nog
kregen wij 'n leerzame statistiek onder oogen,
volgens welke van dp ruim 5000 bemid-
deiingsbnreaux in Pruisen honderden gedre
ven werden door personen, die hij de justitie
of politie zeer ongunstig bekend'stonden. An
ders dan in sommige landen, Frankrijk bij
voorbeeld, waai- het dienslbodviikaiUoor, waar
madame Caillaux reecis jaren gewoon was
haar personeel te engageeren, in enkele we
ken beroemd geworden is, zijn in ons land
van de talrijke dienslbodenkantoren er slechts
zeer weinige, die werkelijk in goedeii reuk
staan; o. i. zooi het derhalve aanbeveling ver
dienen ook- de dienstboden !in 'de arbeids
beurs op hc nemen.
Om de arbeid zo ekenden te beschermen te
gen de gevaren van zeer vele partiouliore
bureaux, isiiel dus wenschelijk, dat de over
heid zelve liet werk ter hand neme. Maar <lit
is slechts één der argumenten voor de stich
ting van gemeentelijke arbeidsbeurzen, welke
zich van vrijzinnig standpunt nog bijzonder
aanbeveelt, daar cr anders allicht steeds meer
confessioneele arbeidsbeursjes verrijzen, wel
ke het heilloozc separatisme al weer verder
voortplanten. liet verheugt ons dan ook dub
bel, dal hel ditmaal 'ai roomsch-kathoiiek ge
weest i9, die dit punt aan de orde gesteld
heeft.
Hel doel der arbeidsbeurzen Is werkzoeken
den 'Gin werkgevers tot elkaar te brengen en
hen ou de moest eenvoudige v*'ze 4e doen
vernemen, waar werkkrachten, gevraagd en
aangeboden worden. Thans moot de patroon
z'in werkkrachten zoeken door middel eener
advertentie, door te schrijven o.p adverten
ties enz., en de werkzoeker heeft het nog
moeielijker: hij moot allerlei patroons afioo-
pen, hier informeeren en daar informeeren,
en vaak trekken van stad tol stad, wat maar
al te vaak de eerste schrede is op den wog
naar landlooporij of ina al schappelijke schip
breuk.
"Wanneer nu de beurzen van r verheidswege
uitgaan, kunnen zij 'n belangrijk elemenl wor
den in den strijd Legen de werkloosheid, in
dien, gelijk reeds dn andere landen het geval
is en ook m ons land beoogd wordt door de
„Vereen, van Ned. Arbeidsbeurzen.", zij on-
derLing met elkaar in verbinding staau, zoo
dat men. 'n overzicht krijgt van de over
heidsmacht oyot hel geheele land, wat juist
In 'n klein land als het onze oo gemakkelijk
bereikt kan werden. In dit streven ligt de
weerlegging van het bezwaar, als zou Amers
foort te klein zijn voor 'n arbeidsbeurs, wel
ke slechts voor 'n groote stad van noode en
van pas zou zijn. Het intercommunale en in
terprovinciale einddoel maakt de stichting
van arbeidsbeurzen ook in kleinere steden
noodzakelijk; trouwens de beurzen zijn ook
gewensoht voor de industrie zelve in die
plaatsen, daar deze hare arbeidskrachten an
ders slechts zou kunnen recruteeren óf uat
den beperkten kring van hen, die zich niet
lot de arbeidsbeurzen wilden wenden en
het zullen wel niet de beste krachten zijn,
die-de kleine markt verkiezen boven de groo
te uit de minderwaardigen, die zich
aan de arbeidsbeurzen in de groote sleden
tevergeefs aanmeldden.
Maar ook al bestond het intercommunale
einddoel niet, dan nog zou Amersfoort met
25,000 zielen on naar het schijnt oplevende
industrie, niet te klein geacht behoeven te
worden voor 'n arbeidsbeurs: in Frankrijk
immers is bij de wet voorgeschreven, da|t 'n
arbeidsbeurs van gemeentewege gesticht moet
worden in alle gemeenten met meer dan
1U,000 inwoners.
En wal misschien nog het meeste gewicht
in de schaal legt, de kosten van 'n arbeids
beurs zijn buitengewoon gering, vooral wan
neer 'n gemeente, welke allicht 'n lokaal be
schikbaar heeft, zich met de instelling belast
Ten slotte is het ook om de arbeidsbeurs
populair te maken verkieslijk dat zij uitga
van de gemeente, diaar deze, als een der
grootste werkgevers, reeds van den beginne
af de „vraag" tolt 'n zekere Voogte zal weten
op te voeren en aldus vanzelf het „aanbod"
zal doen toenemen.
Politiek Overzicht.
De volksverhuizing in de
Baikanianden.
De Grieksche regeering slaakt bittere klacli-
len over de vervolgingen, waaraan hare stam-
genooten in hel Turksch gebleven gedeelte van
Tiiracie zijn blootgesteld, en heeft cle hulp
van de groole mogendheden ingeroepen om
daaraan een einde te maken. Op hare beurt
liceïl de Porte eenc memorie opgesteld en aan
de ambassadeurs der mogendheden doen toe
komen, om de vervolgingen waara m de mo
hammedanen in Macedonië blool slaan, onder
hunne aandacht te brengen. En dcze'fde klach
ten worden aangeheven door de Bulgaren en
de Albaneezen tegen de Serven en de Grieken,
die hunnerzijds met tegenbeschuldigingen niet
achterblijven.
Men lieeft Jiier inderdaad Ie doen met eci
algemeen verschijnsel. En den terugslag daar
van ziet men in de groote volksverhuizing, die
thans in de Baikanianden plaats b< eft. Men
heeft daarbij niet meer te doen met menschen,
dio voor de verschrikkingen van den oorlog
vluchten, om bescherming te zoeken in stre
ken, die builen hel bereik zijn van zijn
brandenden Loorts, maar men slaat voor
eene werkelijke verhuizing van groo'e massa
die weldra aan den nieuwen Balkan, zooals
hij op dc conferentiën in Londen en Bukaresl
werd gevormd, een geheel ander aanzien zul
len geven. Eenige bijzonderheden, die wel de
aandacht verdienen, vinden wij daarover in
eene correspondentie uit Saloniki.
Deze volksverhuizing gaat naar vier rich
tingen. Men lieeft vooreerst de emigiatie vai
de mohammedanen uit de onder ciiristclijk?
heerschappij gekomen streken (Nicuw-Monte
negro, Nieuw-Servië, Nieuw-Griekerland en
Nieuw-Bulgarije), verder de emigraue van dc
Grieken uit dc door dc Bulgaren en ge
deeltelijk ook door dc Serven be«*eltc ge
westen, dan die van de Bulgaren uit de nieuwe
Servische en Grieksche lanaen en eindelijk
den aftocht van de Grieken uit oosle'ijk Thra-
cie. De oorzaken daarvan zijn slechts te ver
klaren uit den door den Balkanoorlog zeer
verscherpten onderlingen strijd tusschen de
verschillende nationaliteiten. De strijd om ui-
vrijheid op den Balkan was voortgekomen
uil de noodlottige vermenging van dc Balkan
volken. Als gevolg daarvan doet zien het stre
ven gelden om de vermenging van de cicmcn
ten zooveel mogelijk weer ongedaan te maken
en de concentratie van de slamgcaoolen te
bevorderen.
De mohammedanen, Turken en Ahaneezen
hebben reeds bij vroegere gelegenheden huu
weerzin tegen dc christelijke heerschappij kern
baar gemaakt; zij onderwerpen zich daaraan
niet gemakkelijk, vooral niet als zij door kleins
staten wordt uitgeoefend. Het is mogelijk, dal
er invloeden aan het werk zijn 0111 de moham
medanen naar Turksche streken te trèkkenj
maar als men de emigranten ondervraagt, dan
hoort men in de meeste gevallen de klacht,
dat het tien mohammedanen niet meer moge
lijk is met de christenen samen te leven, om
dat deze to brutaal tegen hen optreden. Dal
door de Grieksche en ook door de Servisch;
autoriteiten tegengesproken; maar men heeft
zich kunnen overtuigen, dat de mcnsriien geeu
ongelijk hadden. Do nieuwe heeren zijn van
meening, dat zij den mohammedanen kunne
laten ondervinden, wat do Turken hun
eeuwenlang hebben doen ondergaan. De po
gingen om dc mohammcdaanschc emigratie
lot slaan le brengen, zijn niet geslaagd. De
menschen zijn bereid have en goed voor een
groot deel in den steek te laten, en gelijk
hunne voorouders uit Azië zijn overgekomen,
trekken zij nu bij duizenden weer naar het
oosten. Men hen gaat, naast de armoede, oo';
een belangrijk deel van den welstand en vaa
rustige, plichtgetrouwe werkkracht uit liet
land. Het was nog niet mogelijk, hel aantal
inohammedaansche emigranten nauwkeurig
vast to stellen, maar het moet reeds hel cijfer
van 500.000 overschreden hebben en alles
duidt aan, dat de landverhuizing hog den gc-
heelen zomer zal duren. Zij hebben veel treu
rigs beleefd, de arme Turken; blinde woede
en wraakzucht hadden zij te verdurenbij dui
zenden werden zij gedood, hunne bclehuizon
werden ontredderd en verwoest, hoon en
smaad vergezelden hen overal. De riiristeiien
zien wel is waar daarin slechts eenc recht
vaardige vergelding voor dc vele ellende, dij
de Turksche horden eens over de bewoners
van deze landen hebben gebracht.
Do oorlog tusschen Bulgarije en Grieken
land heeft den reeds tusschen deze Lcide ras
sen bcstaanden haal nog verscherpt. Dc volks
verhuizing was le voorzien, wart aan een
vreedzaam samenleven van de beide volken
was na het gobcurde tijdens en na den oor
log niet meer te denken. Men heeft*'aan beide
kanten gezondigd, zooals onwraakbare getui
gen bevestigen. Over de leden der beide ras
sen is daardoor groot ongeluk gekomen; ds
verliezen aan have en goed zijn haast niet ta
berekenen. De Bulgaren gaan van het stand
punt uil, dat de Grieksche bevolking in hel
Tracische gebied hun slechts gevaarlijk kau
worden in het geval van een nieuw conflict
met Griekenland; zij zijn cr op uil, daar eene
bevolking le vormen, waarop zij kutnen ver
trouwen. Bovendien doet zich ook hier da
zucht gelden naar vérgelding van geleden on
recht als drijfveer voor de brutale behande
ling, dio aan dc Thracische Grieken ten deeH
is gevallen. Dc Bulgaren van Nieuw Grieken
land en Nieuw Servië moeten veel lijden; maar
men heeft hen afgeraden zich te wenden naar
het met vluchtelingen gevulde koninkrijk £iib
garije, omdat de lioop gering is, dat zij daar
gunstige levensvoorwaarden zullen vinden,
Duizenden van hen zijn naar Tliraciu gegaan,
om zich le vestigen in de door de Turken ea
Grieken verlaten dorpen. Dc trek daarheen
duurL nog voort, maar de toestand in Thraeie
is nog zoo weinig geregeld, hel bestuur is zoo
gebrekkig, dat de Buigaarscke landverhuizers
weinig aanmoediging vinden 'n daar cca
nieuw beslaan te vestigen.
Wilt gij veel van het leven ontvangen,
begin dan met weinig te eischen.
DOOK
Mrs. LITTLE (Zuster* Snöüinga.)
27 Vertaald door
M. MIDDELKOOP.
We verwekken als vreemdelingen natuur
lijk altijd opzien en worden voondurend be
keken, beoordoeld en besproken. Soms voel
ik me als n wild dier in een kooi, dat regel
recht uit het hartje van Afrika gekomen is.
De bloemen zijn altijd een goed aanknoo-
pingspunt. Je kiuit je niet voorsteilen hoe die
geliefd worden, ik heb mannen gezien die ze
voorzichtig tusschen hun vingers hielden en
er tegen praatten als legen kinderen. Het is
menigmaal gebeurd -dat soldaten, terugkee-
rond na een dag van hevig vechten, stilston
den om 'n stervenden kameraad 'n bloem in
de hand te geven.
O, lieveling, wat zijn blijspel en treurspel,
schoonc en het leelijke toch grappig door-1
gemengd.
léderen keer al£ ik naar "t hospitaal ga,
ik aan al de jaren en gelegenheden die
Kt verspild heb. Het is zoo gemakkelijk zon-
kösohijn en vreugde om ons heen le versprei-
oen en toch brengen millioenen van ons hun
ianscke leven door met het najagen vau hun
eigen kleine genoegens en staan nooit een
^►ogenblik stil om te denken aan hen, voor
wie het leven één igrooto worsteling is.
Ik ben niet van plan Zendelinge oi Heil
soldaat te worden, maar meL Gons hulp zal
iik helpen waar ik kan en m'n wachtwoord
zal zijn: „Troost voor de eenzamen."
ik beu nu veel beter dan ik geweest ben,
hoewel ik nog steeds met siupcioosneid te wor
stelen heb. M'n zenuwen spelen me nog wei
eens parten, maar gelukkig kwel ik me niet
meer zoo. Ik heb eindelijk ingezien dat God
zelfs, 'n klein, gebroken menschje zooals ik,
waardig gekeurd heeft als Zijn werktuig te
gebruiken en iederen dag heft m'n gewond en
verslagen hart zich tot Hem op in diepe, on
uitsprekelijke dankbaarheid.
Hiroshima, April 1905.
Ik houd je brief in m'n handen; 't is gedaan
met alle terughouding en waardigheid; ik ge
voel lust de heele wereld te omarmen. Ik tril
als 'n eleclrische batterij, kortom ik ben zoo
overmatig gelukkig, dat 't me geen zier kan
schelen wat ik zeg of doe.
Waarom heb je me niet dadelijk verteld, dat
het dr. Leet was? M'n hart was zoo vol van
Jack. dat ik vergat dat er ook nog andere
mannen op de wereld zijn. Het is onzin om
er nog langer omheen te draaien, lieveling,
er is geen minuut voorbijgegaan, sinds ik met
den trein van huis wegstoomde, dat niet alles
tn menaar Jack verlangde. Eerst snoerde trots
me den mond en dan maakte de ellendige ge
dachte, dat hij jou begon lief te krijgen, zich
\an me meester. Of wat heb ik me gemarteld
om eerlijk tegenover jou te blijven, edelmoe
dig jegens hem, en mezelf buiten spel te la
ten! En daar komt jouw" heerlijke brief die
al m'n angsten weglacht en zegt: Jack kiest
l n vrouw, zoowei als z'n vrienden, Yoor
ecuwig!"
lie kan niet onder woorden brengen wat er
iri me omgaat. Nu het geluk zich eenmaal van
me afgewend heelt, hen ik üoocLSDenauwd het
weer in l gelaaL te moeien zien. Maar ik houd
ook wel van ae keerzijde.
Laat er nooit een woord, van wat ik je ge
schreven heb over je lippen komen, maar als
je veel van me houdt tracht dan uit le viu-
dën of 't boven alle twijfel verheven is, dat
Jack nog geheel en al dezelfde in z'n gevoe
lens voor mij is gebleven als Yier jaar ge
leden. Als je mij je eerewoord daarop kunt
geven zal ik schrijven.
Ik heb een contract voor 'n volgend jaar
geleekend en dat moet ik uitdienen; ik zou
desnoods een jaar in de hel willen doorbren
gen ais dé hemel er maar op volgde.
Wat je me over dr. Leet schrijit verheugt
me ten zeerste. De beste aanbeveling is even
wel voor hem, dat jij z'n vrouw wilt worden.
Is het niet heerlijk, dat hij Jack's hospilaal
plannen ondersteunen wil? Als ik er aan denk
hoe Jack tien jaar onafgebroken gewerkt
lieeft, hoe hij al z'n bekwaamheid, z'n kracht,
z'n jeugd, zelfs z'n gezondheid er voor over
heeft gehad, verwondert het me niet, dat
mannen als dr. Leet gaarne hun geld en dien
sten ber zijner beschikking stellen. Je zegt dal
dr. Leet het op voorwaarde doet, (lat Jack
een poosje rust neemt niet waar? Sterk hem
daarin, liefste. Jack zal zich in den groud
werken als niemand hem terughoudt.
Ik heb al je brieven nog eens aandachtig
over gelezen en de geschiedenis van je liefde
er in nagegaan. Waarom heb je toch zoo mof-
stil gezwegen? Denk eens in, ik ben de eenige
die ie treheim weet en tot vandaaa was
ik op 'n verkeerd spoor. Maar 't doel er nip.
toe! Ik vergeef iedereen: ik ben dronken van
geluk en bijgevolg edelmoedig.
M'n donker levenspad ligt nu vermooid
voor me, zelis $le omheining van prikkeldraad
aan beide zijden schittert, liet huis is me te
Klein, ik ga naar buiten, naar de rivier, om
de kersebloesems op de berghellingen en het
zonlicht op het water te zien, en te kunnen
loopen waarheen ik wil.
Ik voel me als een schatgraver die eindelijk
op goud gestooten is. \vat ook de uitkomst
van dit alles moge zijn, dezen cencn dag iaat
ik m'n fantasie den vrijen teugel en ben weer
eens ongestoord gelukkig als voorheen.
Hiroshima, Mei 1905.
Voor m'n raam, in den zonneschijn, gonst
een groote gele bij en ik vraag me af, wie van
ons beiden zich het meest tot jubelen geneigd
voelt, zij of ik. Haar neus is geel van 't stuif
meel dat zij van dc een of andere bloem ge
stolen heeft, haar lichaam is dik en traag eu
zij schijnt volmaakt gelukkig te zijn in haar
bijenlevenlje. Maar ik heb toch iets bij haar
voor, daar alleen haar vleugels van -enot
kunnen trillen, terwij mijn hart een voort
durende lofzang zingt.
M'n keukenchef, 'n dreumes van 'n meter
hoog, merkte dezen morgen op: „Sensei, lijkt
zoo gelukkig als een kuikenl" Hij bedoelde als
een „vogel", maar dat deed er niets toe, als
t maar iets was met vleugels.
0, lieveling wat is het heerlijk nu te mogen
leven. We hebben al weken aaneen glorieuze
zonsopgangen, verrukkelijke dagen en vol I
maalrl mooie avonden rio blauwe reoeir b)W-
do reeds voor dc kersebloeseuis nog gclicei
weg waren en de aarde schittert in dc heer
lijkste kleuren, terwijl de hemei zich daarbo
ven welft in onveranderlijk teer-blauw, schoon
als de liefde zelf. lederen morgen open ik m'n
vensters op het Oosten en aanschouw het ver
heven wonder, hoe een nieuwe dag uit dc
handen des Scheppers te voorschijn komt, ea
iederen avond sta ik aan het tegenoverlig
gende venster en zie, hoe dczeLfde dag achter
uc bergen in dc eeuwigheid verdwijnt.
In de vlam-roode lucht, waar dan de zilve*
ren sikkel verschijnt, zweelt echter dc be
lofte van 'n nieuwen dag, 'n kans die ons go-
geven wordt weer opnieuw te beginnen.
Nog égn jaar en ik zal op weg naar huis
zijn, met het vroohjkste gezicht waarmee
ooit 'n eenzaam pelgrim Oostwaarts keek.
Toch zal het nog pijn doen Japan te veria-
ten; ik heb hier 's levens zwaarste lessen ge
leerd en de eenzaamheid en de afzondering,
die zoo mdbilijk te dragen waren, hebben me
ongekende diepten doen zien, wier beslaan ik
nooit vermoed had.
Wat zijn de menschen toch vreemde we
zens! Het kruis wordt ons dierbaar nadat wo
bet een tijd getorst hebben.
Drie nieuwe contracten zijn me ter onder-
teekeniug voorgelegd Nagasaki, Tokio en
hier maar ik laat de dingen voor de toe
komst op hun beloop. Wat er ook gcbeuie,
eerst kom ik thuis. Wacht me daar het geluk,
ik zal het met uitgestrekte armen begroe
ten; indien niet, zoo keer ik naar m n post
terug. - Goddank ben ik eindelijk zeker van
mezelfl
Slot volgt