R".
DE EEMLANDE
Donderdag 28 Mei 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.^
12"* Jaargang.
N°. 280
Bureaut UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Politiek Overzicht.
De strijd om Komerule.
lAWft LU I I n.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURO.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per B maanden voor Amersfoortf l.OO*
Idem franco per post1.50»
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.14*.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
l)eze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 f 0.8»,
Elke regel meorO.IO,
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryt bestaan zeer voordeelige bepalingen
tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement.
Eene circulaire, bovattende de voorwaarden, wordt
aanvraag toegozondon.
op
Beroepskeuze*
(Ingezonden).
Met groote belangstel Eng en, onverdeelde
HVroDatSiie heb ik kennis genomen van het
artikel van den heer Woltèrboek, geplaatst
In uw blad van Dinsdag j.L naar aanleiding
dier besprekingen in den gemeenteraa ge-
houden over het oprichten eener Gemeen-
tCliw A'mt hierover het aoo moeleüjke
«naiicstuk der „beroepskeuze" en het wil nuj
tornen. dkfrLHichbij debesludee-
rin>" van de oplossing va,n dit probleem niet
aMeen raoet .bepalen lot die ratefiorie van Jon
gelieden, waarvoor <le ouders 8ee" J
dc-re schoolopleiding verlangen doch zijne
bemoeiingen ook tot die jongdm zal mo
ten uitstreldken, die straks - na het verlaten
tact brengen van ouders en op
ten bevolken.
Het is immers de droovc ervaring
aan vele vakscholen opgedaan - dat bij de
keuze van hel vak van .den leerling, door
ouders en opvoeders, vaak ®oo bitter weinig
rekening gehouden wordt anet den n a t u u r-
lijken aanleg, de 1 ust e n net gin
gen en de lichamelijke gesteld
heid van het kind.
Allerhande bijkomstige, soms toevalloge
omstandigheden, ook dikwijLs zeer egoïsti
sche beweegredenen, bepalen de beroepskeu
ze van den leerling. Met tal van pakkende
voorbeelden zou ik deze bewering kuipen U-
lustreeren.
En toch, het is immers met alleen de vraag
een vak te kiezen, waarmede de leerlingen
later hun brood kunnen verdienen, maar
vooral d a t va'k te .kiezen, waarvoor de lust
en aanleg aanwezig zijn; waarin de leerEn-
gen dus goede vorderingen maken en opge-
■sv.'-kt werkzaam kunnen zijn.
ir is niets Heurigers te bedeaken idan ecu
v eik te moeten verrichten, waarvoor de aan
leg en dus de uoodirge ambitie ont-
breckl. Het blijft een levenslange
towelling, le'idt tot groote on
tevredenheid, terwijl men het
er nooit ver in brengt.
Mij dunkt dat in de lijn, zooals de heer
"Walterbeek die aangeeft: het in con
tact «brengen van ouders en op
voeders met de a rbe idsJbe urs een
oplossing van het vraagstuk kan worden ge
vonden.
In <len Iiaag heelt men de kwestie reeds
eenige jaren onder do oogen gezien. Men is
daar gekomen tot de orrdidhldaig van een
„Bureau voor Vakopleiding'', waarin zitting
hebben personen, die warme belangstelling
hebben voor 'het kind ten zijn toekomst. Du
^bureau" houdt geregeld eens per weck des
avonds zitting tot het geven (van voorlich
ting aan ouders en opvoeders, inzake de be
roepskeuze en het is verblijdend te kun
nen oonstateeren, dat er door belanghebben
den een zeer ruim gebruik van
gemaakt wordt. Het verslag 1912 zegt
o-a.: „Natuurlijk waren alle vragen niet even
gemakkelijk te beantwoorden. Er deden zich
gevallen vpor, waarbij het niet mogelijk ,was
te verwijzen naar bestaande vakscholen, 't
zij de betrokkenen daartoe te o u d waren,, of
beroepen werden bedoeld, waarvoor geen
schoolopleiding bestaat. In zulke gevallen
moest worden omgezien naar een patroon,
bij wien het mogelijk was leenige leiding te
vinden.
Daarover werden 'besprekingen gehouden met
den Directeur dier Arbeidsbeurs.
waaruit een voortdurende sar
menwerking voortvloeide voor die
gevallen, waarbij opleiding hij een patroon
moest worden gezocht. Deze samenwer
king is van buitengewoon belang
gebleken, -daar het plaatsen van leerlin
gen bij .patroons voor de leden vin het „bu
reau" veel tijd zou eisahen, terwijl in zekeren
zin dit op den weg Egt van de arbeidsbeurs".
Het wil mij voorkomen dat imen in den
Haag op den goeden weg is; immers de on
dervinding heeft daar gedeerd, dat het bu
reau voorziet in een bestaande leemte. Het
contact tusschen oudei's en opvoeders en d-e
arbeidsbeurs waarvan hierboven sprake
Ls dis op doeltreffende wijze verkregen.
Zooals reeds uit de korte aanhaling uit het
venslag 1 hieiboven blijkt, is de werkkring
van het „bureau vain vakopleiding" verre
van gemakkelijk integendeel vereischt
hij een groote mate van menschenkennis,
takt en liefde tot het 'kind en zijn toekomst,
bij haine leden. Zijn deze «goede eigenschappen
aanwiozilg, dan zullen 'de adviezen der Goiïl-
missie steeds het stempel dragen van waar
achtige 'belangstelling in het kind, en waar dit
door de ouders en opvoeders wordt gevoeld,
zullen de raadgevingen gaarne worden ge
volgd.
De werkkring Aan het bureau van vakop
leiding is niet alleen niet g e m a k k e 1 ij k,
doch ook a; ir uitgebreid; immers
moeten de leden zich op de hoogte stellen
van de meest udteenloopende beroepen, hun
eischen *en bezwaren. Zéér dikwijls moet het
advies van een geneeskundige den
school arts -worden ingeroepen. Daar
uit den aard der zaak de aahekïslbeurs zich
bepaalt tot de plaatsing bij patroons, en
zich niet kan belasten met het nagaan van de
loc-nlingon in venHnrxH anftt 'Hun co.
vooruitgang, moet zich langzamerhand een
systeem ontwikkelen, waardoor eenage ze
kerheid kan worden verkregen aangaan
de gemaakte vorderingen en eemig toezicht
kan worden uitgeoefend op en zoo noodig
—leiding kan worden gegeven ,aan die pa
troons, die zdch Act lot van bedoelde leer-
Engcn hebben aangetrokken.
G. A. GROOTE HAAR.
Amersfoort, 27 Mei 1914.
In den strijd om Homerule voor Ierland
is thans een nieu\ve en gewichtige stap voor
uit gedaan. De Homerule bill, de derde voor-
draait sedert Gladstone in 1886 aan de libe
rale partij den plicht heeft opgelegd om vol
doening te Verschaffen aan Het verlangen
van de leren naar nationaal zellbesLuur, is
in het lagerhuis definitief algedaan. De zit
ting, waarin dit gewichtige besluit genomen
werd, kemnerkLe zich door eene kalmte, die
merkwaardig afstak bij de woeligheid, die
in de vorige week den Spea«ker had genoopt
tot verdaging van de zitting. Ditmaal weid
er geene poging tot obstructie beproefd en
ging alles rustig in zijn werk.
Op verzoek van den Speaker verklaarde de
eerste minister Asquith zich bereid eene ver
klaring af te leggen over het wetsontwerp
tot amendeering van de bill, die hij voor
nemens was bij het hoogerhuis in te dienen.
Hij deelde mede, dat dit wetsontwerp zou in
houden elk compromis, waartoe de partijen
zouden zijm gekomen vóór zijne indiening.
Indien er geen compromis was verkregen,
dan zou het wetsontwerp, de concessiën aan
IJlster codificeeren, waartoe ide regeering
zich reeds had bereid verklaard, namelijk de
uitsluiting van de graafschappen, dio bij eene
te houden volksstemming togen. Homerule ge
stemd zijn, voor zes jaren; het zou echter vat
baar zij it voor wijziging of aanvulling. Deze
verklaring was kort, maar niet zonder ge
wicht, want zij gaf aan, dat de deur voor
gemeen overleg blijft openstaan en dat de rc-
geerring in de concession, die zij wil doen,
haar laatste woord nog niet heeft gezegd.
Toen de Speaker daarop het voorstel om
de bill tot de derde lezing toe te laten aan de
orde stelde, bleef een vooi-stel tot verwer
ping achterwege. Men kon dus met éénc stem
ming volstaan en daarbij werd de bill aan
genomen met 351 tegen 274 stemmen, dus met
77 stemmen meerderheid. De meerderheid
is kleiner dan die van de beide vorige jaren;
in 1912 had de regeering voor de derde le
zing van de bill eene meerderheid van 110, in
1913 eene van 109 stemmen. Dat doet echter
aait hot feiteEjke besluit niets af; de bill zou
zijn aangenomen, al bedroeg de meerderheid
slechts ééne slem.
.Na deze stemming verdaagde hel huis zich
voor veertien dagen, om zijn Pinkster-reces
te nemen. Vooraf echter bracht een ambte
naar van het huis de bill naar hel hooger
huis. De Ierschc léden sloten zich achter de
zen ambtenaar aan. Zij hebben daarmee de
bet eek eniis uitgedrukt, die de in de zitting van
25 Mei genomen beslissing voor hen heeft
Hun leider in het parlement, John Redmond,
W£t b<H0ciiv..« vu-..i.u6i.iA7i eene ver
klaring, die door hem is afgelegd aan het Du-
biinisohe orgaan van de nationalisten, het
Freeman's Journal; liij zegt daarin:
„Ik weet niet of ieder ten volle begrijpt,
dat de stemming van vandaag gelijkwaardig
is met het overgaan van de Homerule bill in
eene wet Toch is dit strikt juist Er zijn
slechts twee gebeurlijkheden en beiden zijn
onmogelijk, die zouden kunnen verhinderen,
dat de Homerule bill over eenige weken wet
WorcLt.
De eerste is, dat de tegenwoordige zitting
van 'het parlement binnen eene maand, van
dezen dag gerekend, Lot een plotseling einde
komt, eene geheel ondenkbare onderstelling.
De andere is, dat liet lagerhuis plotseling gek
werd en het besluit nam, dat dc bill niet aan
den koning ter bekrachtiging zal worden aan
geboden. Bij het achterwege blijven van deze
twee dwaze voorvallen, moet de bill automa
tisch wet worden.
Het hoogerhuis heeft de macht niet haar
tegen te houden, en zelfs de regeering heeft
niet de maait te voorkomen, dal zij langs den
gewonen weg den troon bereikt voor ae ko
ninklijke goedkeuring. De Parliament act be
paalt, dat ue bill aan den koning ter goeokeu,-
ring zal worden aangeboden.
Het is waar, dait wij het vooruitzicht heb
ben op iets wait genoemd of liever verkeerd
genoemd wordt een Amending bill (verbetc-
ringsontwerp). Laat hierover geen misverstand
bestaan: er wordt geene verbetering in de bill
verlangd, hetzij door de regeering of door de
Iersche partij. Wij gelooven, dat de bill is eene
goed uitvoerbare bill, en dat zij een vrijheids
charter is voor het Iersche volk. Maar wij
zijn praktische politiekere, en wij erkennen
allen, dat het de betaling van een grooten
prijs waard is om te verzekeren, dat de Home-
rule in werking zal Heden onder algemeene
goedwilligheid, en te voorkomen, dat dit ge-
oaard gaal met burgerlijke beroering van
welken aard ook.
Ik grijp deze gelegenheid van de derde en
finale aanneming van de Homerule bill aan
oui de ernstige hoop uit te drukken, dat thans
nu iedereen in Ulster en elders in Ierland het
onbetwistbare feit van de Homerule en van
een Ilomerule-parlement onder de oogen moet
zien, diegenen van onze landslieden, die op
recht zenuwachtig zijn over hunne positie, on
redelijke eischen zullen laten Yaireii en in eene
verzoenlijke discussie zullen Heden met hunne
landgenooten over de punten van de. Bill,
waarop zij nog meer waarborgen zouden ver
langen. Ik zeg namens de nationalisten in
Ierland, dat wij hunne medewerking en
vriendschap verlangen, en ik doe een beroep
op hen, in alle deelen van Ierland, om ons
de hand te reiken, tot het inaken van de rege-
Eng van de Homerule tot eene, die den voor
spoed en de vrijheid van aEe klassen in het
land zal verzekeren.
Wanneer de „Amending bill" de bepalingen
bevat van eene schikking, waardoor eenigen
van onze landgenooten in het noorden, die
thans onvoldaan en zenuwachtig zijn over de
toekomst, kunnen worden verzoend en die de
hoofdbeginselen van de Homcrule-regeling niet
aantast, dan hen ik overtuigd, dat iedere na
tionalist in Ierland zich daarover zal verheu
gen. Bevat de „Amending bill" geene schik
king, dan kan ik geen vooruitzicht zien dat die
wet zal worden; en in ieder geval zal, bij ge-
het duidelijk gemaakt hebben, dat hare han
den volkomen vrij zijn om elk voorstel, dat
wordt gedaan, te behandelen. De groote zaak,
waaraan wij moeten vasthouden, is dat, met
of zonder „Amending bül" de Homerule bill
nu feitelijk wet is."
Duitschland.
Breslau, 27 Mei. Het domkapittel heeft
bisschop Adolf Bertram, uit Hildesheim, tol
vofsl-hisscliop van Breslau gekozen.
België.
Uit de officieel*.-, c.j.os over de verleden
Zondag bij de verkiezingen voor de Kamer
uitgebrachte stemmen blijkt, dal op de geza
menlijke katholieke candidal en 20.000 slem-
men minder zijn uitgebracht dan de vorige
maal, terwijl de oppositie met 50,000 slem-
men is vooruitgegaan, in 't geheel staan, on
gerekend de 20,000 stemmen voor de chris
telijke democraten, 735,000 anti-clericale te
genover 572,000 clericale stemmen. De eleri-
calen hebben met hunne stemmen 41, hunne
tegenstanders 46 mandaten gekregen, waaruil
kan worden afgeleid, dat de evenredige Ver
tegenwoordiging in België niet wordt toege
past op eene wijze, die .geheel beantwoordt
aan de bedoeling.
Uil komt nog duidelijker uil, wanneer men
bij de tegenwoordige stem cijfers optelt die;
welke in hel jaar 1912 werden uitgebracht in
de vijf provinciën van h*t land, welke dit
maal niet meestemden. Men komt dan op
1,324.000 stemmen voor de oppositie en
1.297.000 steramen yoor de clericalen; der
halve krijgt men eene meerderheid van 27,000
stemmen voor do oppositie. De clericalen zijn
dus in het land in de minderheid en huuna
meerderheid in de Kamer zou bij eene recht*
vaardiger indeeiing van de kiesdistricten vew
dwiinen.
Engeland.
De propaganda van de daad, die de mili
tante suffragettes thans voeren, heeft geleid
tot de tijdelijke sluiting van verscheidene ge
wichtige kunstverzamelingen. De National
Gallery, de Tate Gallery, dc Wallace Collection
en de Tennant Gallery hebben hunne deuren
gesloten voor alle bezoekers. Het Brilsch Mu
seum laat vrouwelijke bezoekers slechts toe,
wanneer zij in hel bezit zijn van een permis
sie-biljet. De Royal Academy die in den kaat
sten lijd inzonderheid het voorwerp van aan
vallen is geweest, heeft den moed ook nu nog
van bijzondere voorzorgsmaatregelen af te
zien.
Het hoofdkwartier van de suffragettes ia
door de politie bezet, die de luiken gesloten
houdt, de kiesrechlvlag heeft neergehaald en
de suffragettes, die toegang verlangen, wel«»
gert toe te laten.
Denemarken.
K0p c 11 ha gc n, 27 Mei. liet koningspaar
is heden nadhl hier teruggekeerd.
Kopenhagen, 27 Mei. De minister voor
IJsland Hanfslein heeft ontslag, genomen.
Oostenrijk-Hongarije.
Budapest, 27 iviei. In uun 10op van hel.
debat in de Hongaarsche -delegatie verklaarde
graaf Bercbtold, in antwoord op eene vraag
die hem werd gedaan, daL thans tussohen de
regeeringen te Petersburg en tc 'sGraven-
hage onderhandelingen ioopon over het tijd-
cd»i> -- UiiAp.n.knmftn -a
sche vredesconferentie. Het instituut van de
vredesconferentie bezit de voile sympathie
van de receering van Oostenrijk-Hongarije,
die met de meeste bereidwilligheid eene uil-
noodifiii" voor eene derde conferentie zal
aannemen.
In de Hongaarsche delegatie legde minis
ter-president Tizza er naidruk op in de be
spreking van de verhouding lof. de Balkan-
staten, dat de monarchie builen alle torrio-.
riale aspiraliëu staat. De toongevende ver
antwoordelijke factoren van de monorchia
en van Italië stellen den hoogsten prijs op
eene goede verstandhouding en op weder-
zijdsch vertrouwen.
Bij de bespreking over de vorhoucLing lot
de groote mogendheden verkLaarde graaf
Tisza: Wij hebben mi et blijdschap de verbe
tering van -de verhouding tusschen Duilsch-
laud en Engeland begroet. Ook, zouden wij
met vreugde alles begroeten, wat eene zoo
groot mogelijke ontspanning in de verhou
ding tusschen DuilschLan'd en Frankrijk zou
brengen. Iedere juist denkende politieker v..u
Duitsohland kan eveneens slechts met vreug
de begroeten, wanneer de verhouding tus
schen Rusland en de monrachie Oostenrijtic-
Ilongarijc zoodanig wordt, dat dc wrijvings--
vlakkcn verminderen.
Laat niemand Eohaimelijk o~eestedijk lij
den door uw schuLd.
17
door MARIE DLL US
Schrijfster van
Dokter Joost en zijne zeven zoo-gen", enz.
vertaald door Cato W. Westenberg.
En loch kwam Chrisla de moeilijkheden te
boven. zjQ Kreeg meer en meer pieizier Yan de
kinderen, jus ze er ra siaague, ue luerae hdiui
zóó te voeaen, uat ze ïniucier sciueeuwue en
ftls 's Zaterdags ue weegbcnaal aanwees, dal
bc een ponuje aangekomen was, of als ze
fnerkle, noe langzamerhand ue tot nu toe
eeni&szins stompzinnige en zelfs hoosaardige
jongen zich aan haar hechtte, haar met zijne
fiikice hanüjes sHeeide en haar 's avonds aan
Eijn beoje wilde hebben, klopte haar liart
.pneller van geluk. Ze leerde hem „iante
Lütte" zeggen en kuste hem vol vreugde, toen
hij het kon.
Nu maakte ook de een weinig ziekelijke
nauwgezetheid van den eersten tijd plaats
Voor rustiger overleg. Ze leerde, hoe ze haren
dag moest verdoelen, opdat ze, vooral
avonds, tijd voor zich zelf zou behouden,
en ze gewende den jongen aan meer regel
maat. Daardoor was ze zelf bijzonder gebaat
'Hare bangheid verdween^e wend krachtiger,
[jpn hare groeiende frisohheid kwam woer den
Ikliideren ten goede. Weliswaar ging het niet
zonder snedigheid en dus ook niet zondei
manen en gcnuii Zo had bovendien uil on-
welenuhoid den jongen verwend, en daar
voor moesten ze nu met elkaar een poosje
boeten.
Lnlusschen hadden de klappen, die ze liem
gaf, eene goede uitwerking, zo was zelf vcr-
oaasd, hoe spoedig hij aan allerlei wende en
hoe weinig boos hij was, dat ze hem met de
band strafte. Dat goedhartige kereltjeI Eens
Loon ze weer voor rechter had moeien spe
len, viel hij haar ongedacht plotseling met nog
beHaande oogen om den hals, drukte zijn
gloeiend wangetje tegen haar gezicht en
snikte: „Weer goed zijn, tante Luttel"
Dat was haar gelukkigste uur in dit huis.
Doch dezelfde oorzaak, die dit resultaat
had gehad, vernietigde ten laatste alles. Den
vo«lgenden dag, toen Otto weer een klein lesje
verdiend had, kwam mevrouw Hma juist in
de kamer, toen tante Lütte dien kleinen zon
daar strafte en hij er eene keel van belang
bij opzette. Dat bracht eene vreeselijke op
schudding teweeg 1"
„Jij jij slaat heml" riep hare schoon
zuster haar toe, vuurrood van verontwaar
diging. „Dat heb je zeker met onbepaalde
macht bedoeld? Daarom wilde je dus de beide
kinderen aüeen hebben? Daarom mag nie
mand zijnen neus in de kamer steken? O,
wat een geluk, dat ik juist nu moest binnen
komen! Mijne arme, arme kinderen 1 Dat moet
ik Martin zeggen 1 Geen uur langer
Met deze woorden verliet ze 't vertrek.
Ghrista stond een ©ogenblik als versteend.
Kon ze op dit alles anders dan met een da
delijk weggaan antwoorden? Maar de kin
deren I
Om hunnentwille slikte ze de ontzettende
krenking en beproefde ze, tenminste met Mar
tin verstandig te praten. Het gelukte haar niet.
iiij stond onaer eten invloed zijner vrouw, zei
allerlei dingen, die niets met ae kwestie te
maken ihaauen, en wond .zich kunstmatig op,
lot hij in eene dolle, opgewonuea stemming
vemkeerae. Lhiisla merkte, dat het er iicni
alleen om begonnen was, het voor den voim
met zijne vrouw eens te zijn, opdat zij niet
voor üen twoeucn keer, en bovendien weer
om zijne zuster, zijnen schoonvader te hulp
zou roepen.
Toen keerde ze zich midden in eenen zin
0111 en verliet zwijgend de kamer. Aan hel
heele optreden van Irma zag ze, dat deze
reeds lang eene heimelijke geprikkeldheid
tegen haar bezat en haar nu lot eiken prijs
uit het huis wilde hebben. Haar,hart leed
zóó ora do kinderen, dat ze het nauwelijks van
zich kon verkrijgen, ze aan te zien, terwijl
ze haar koffertje weer pakte, voordat men
haar weg zou jagen.
Achter de Ludwigskerk, in eene der stra
len, die niet al te veel in het groote verkeer
betrokken zijn en daardoor dikwijls door de
kinderen tot speelplaats worden gekozen, von«l
Lütte op de derde verdieping van een buis,
achter den tuin van eene andere woning ge-
Legen, eenige vertrekken, die juist geschikt
voor haar waren. Ze wnlde niet in pension
gaan. Ten eersto vreesde ze, dat ze dan met
hare middelen minder ver zou. komen, dan
wanneer ze voor zich zelf kookte, en ten
tweede had ze nu een grenzeloos, bijna zie-
keEjk verianjgen, alleen te zijn en niet door
vreemden lastig gevallen te worden. Ze
vreesde weliswaar, dat Martin haar moeil-
lijkheden in den weg zou leggen. Hare jeugd
wtt eerst even in de twintig voowl hij
waarschijnlijk een beletsel voor liet alleen
wonen, en bij voelde zich door hare zelf
sianaigheid misciiien direct gtcompromil
teerd. oe nam zien evenwei vast voor, hein
uaarin geene slem toe le kennen. Daar hij, toen
ze weerioos was, met eens hare partij liaa
i.umien opnemen tegenover zijne vrouw, bau
u-jj ook geen «recht, haar leven op wente wijze
aan ook, naar zijne wensohen in te richten.
De kleine woning beslouü uit eene miuuel-
malig gioote kamer niet twee ramen, waar
door men hel uitzicht had op de aan alle kaa
ien door muren omgeven binnenplaats, eene
Kleine kamer, en een vertrekje, oat voor keu
ken kon oionen, Dit alles was door een klein
gangetje van het Happenhuis gescheiueii. In
net huis woonuen veel huurders, ook ondei-
wijzeressen, jongelui, che muziek studeerden,
en dergelijke menschcn, allemaal heden, die
niet ai te rijk voorzien waren van aardscne
goeder ai.
Toen de meubels kwamen, had Chrisla ver
scheiden dagen nooüig, om alles te rangschik
ken, daar ze niemand had, oie haar kon nei-
pen! Alles gelukte haar heter, dan ze zelf ge
nacht had, want lot nu toe had ze niet veel
•idee van hare eigen handigheid gehad. Toen
alles klaar was, zag het er vriendelijk en ge
zellig uit.
De gevreesde inmenging van Martin bleef
achterwege, hij hel zich eenvoudig heelemaal
niet zien, waarvan niet boosheid, doch eer
lijke schaamte de oorzaak was. Hij wist heel
goed, hoe onmannelijk hij zich tegenover haar
gedragen had.
Zoodra alles ingericht was, toen hare meu
bels en boeken haar aankeken en de branden
de pijn om de kinderen door al het nieuwe
wat meei- op den achtergrond gedrongen was,
moest Lütte er.zich in groote spanning eens
rekenschap van geveu, wat voor een leven zt
nu zou gaan leiden.
Ze had lijd genoeg, zich met alles, wal haar.
aantrok, bezig te huuucn. Wat viel er vesl
voor haar te zien cn Le leerc 11! En toch ook
weer had ze lang niet genoeg Lijd ^oor alles
was er te lecren was. z.e voelde dat veie o
geleerde als eene groote go if over zicli lcomcn.
Z.C abonneerde zich op kranten, ging naar
lezingen en kwam langzamerhand in het
oranke leven van den tegenwoordigen lijd. Ze
leerde de* vraagstukken der wrouwen-emau-
cipa'lie kennen; vooral leerde ze de groote
vragen naar den oorsprong cn het doel van
liet leven kennen. Vragen, uie ze nooit in haap
vroeger leven gokenu had, kwamen nu op
haar toe, klopten met stormachtige onstuimig-
neid aan haar hart.
Mot een heet hoofd cn luid kloppend hart
kwam ze dikwijls 's avoiius laat Ltiuis. Dan
stond ze nog lang in de duisternis met slap
neerhangende armen, sidderend onder da
maoht van liet ondoorgrondelijke leven, welks
oevers ze niet zag, en waarvan ze toch ook
een deeltje was.
In den beginne bekroop haar nog eea
groote angst, als ze alleen de volle zalen
moest binnentreden. Ze was ook s avonds op
straat bang. Doch ze voelde, dat ze dit moest
overwinnen, als ze de eene of andere bron,
die hier borrelde, wilde bereiken. De ontwik
keling, die ze aan haren vader te danken had,
hielp haar nu overal daar ze de kuust vas
luisteren en opnemen Terstond.
Worde vervolgd.
