„DE EEMLAN DER".
Zaterdag 6 Juni 1914.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
TANTE LÜTTE.
ff287 Tweede Biad.
12de Jaargang. -
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
KOLONIËN.
AMERSFOORTSCH DAGBL
redacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
ABONNEMENTSPRIJS!
Per maanden voor Amersfoort f l.OO*
Idem franco per post1*50*
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Deze Courant versohynt dagelyks, behalve op Zon- ea
Feestdagen.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËNi
Van 1—5 regelsf 0.50.
Elke regel meer0.10»
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling. 1
Grooto letters naar plaatsruimte.
1 Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordoolige bepalingen
tot het herhaald advorteeren in dit Blad, b\j abonnement
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Oe „Onafhankelijken" en
de „Amersfoortsche
Inzenders".
.Voor den oningewijde diene dSat de ten
toonstelling van de „Onafhankelijken" is eene
enloonstelling waar ieder lid zander bcoor-
deeling het recht heeft (kunst)werken in te
zenden.
Dat is een prachtig iets! Hoe vele jonge
tulenten zijn niet in 't hoekje geduwd door
dat zij niet voor den dia-g konden ikomen op
onze tentoonstellingen! Een vrije opvmtting
van wat kunst eigenlqjk moet geven, een eigen
visie c*p de dingen tot zijn recht te laten
Komen, kijk het zijn prachtige zaken maar
er 2ijn grenzenl
Doch wat de 3de Internationale Jury-vrije-
Tentoonstelling vóór heeft hij vele anderen
men kan zich amuseeren op den Amstel-
vcenschen weg! -Burgers, hoeren en Ibuiten-
lui gaat er heen in groote getale en amu
seert u! En ails ten sLolte u braaf en dapper
gelachen heeft -da-n ook <z>al de expositie
van de „Onafhankelijken" .doodgelachen zijn!
Als het niet zóó in-treurig was dan was
het werkelijk oer-komisch!- maar: ce n'est
que de ridicule qui tue! En al staan wij;
ikrantenschrijvers bloot aan een pak slaag
zooals die Aimsterd-aimsche verslaggever
(die nota bene alleen gezegd heeft dat aij
(sommige inzenders) het publiek bedotten)
dan nog zeg ik met een historisch figuur
„God helpc me ik kan niet anders!"
ik heb me op 2den Pinksterdag geamuseerd,
kostelijk geamuseerd bij de« „Onafhankelij
ken", en alleen om eens tot de absolute we»
tensahap te komen hoe kunst (sic) niet moet
zijn a's een bezodk aan dc 3de warm aan
te bevelen. Van al het moois cn fraais wat ons
geboden wordt, komt liet grootste gedeelte uit
den vreemde. GelukkigBij ons zijn maar
enkele afdwalingen te constate eren.
In éón van de periodieken heb ik niet lang
geleden reproductiën gezien van teekeningen
cn schilderijen van krankzinnigen. Het in-
treu-rige diep-tragische -van 'die afbeeldin
gen kon niet anders dan een smartelijk ge
voel van d'iep-mcdelijdcn opwekken voor die
ongelukkigen, die helaas het Goddelijk ver
sland missen maar hier wonden u met een
brutaliteit, die -alle grenzen te buiten gaat,
beknoeide, -bemorste lappen met verf voor
gezet, en U als kunst geboden, die U voor een
onnoozele 10 duizend mark of 8000 frs. kan
koopen!
En als men dan de moed durft te hebben
die als uitbraaksels van menschelijken wan
smaak te classificeeren, dan loopt men nog
kans een pak slaag te krijgen van de belee-
diigdte kunstenaars!!
Daar een van de keeren-arfcisten onlangs
in de Telegraaf heeft geschreven dat er op
deze 3de expositie geen kubisme en futuris
me aanwezig was en één der patiënten zal
zelf toch wel het 'beste kunnen oordeelen!)
moet ik het beeldwerk van den Parijzenaar
Ardhipenko dan maar onderbrengen onder
de rubriek „Stopverf-poppen" uit een veel
belovende kinderhand!
Zijn „Venus" (titel is ook niet gering!) is
t e bespottelijk om één druppel inkt er ver
der aan te vermorsen.
De nummers 74, 75 en 76 van den Parijze
naar M. Chagall zijn (als het een variété-pro
gramma betrof) één van de meest aantrek
kelijke nummers op het programma, omdat
hiervoor ide prioest- en lachbuien bij som
mige -kijkers overgaande in lachkrampen
•wel het meest stof tot onbedaarlijk lachen
geven
Kees van Dongen (de Holla ndsche Parijze
naar) geeft 8 kunst(!)wenken te aanschou-
fwen (het beste van wat dk heb, isdhneef
hij, zal ilk naar Amsterdam sturen waar
van de een nog meer dan de ander zijn ge
breken als scheppend kunstenaar aan het
licht brengen! Vooral „le Mediterranee" is
stupide idioot!
In mijn aanteekeningen heb ik bij de In
zending van Mad.11e Anne Gerebtzoff uit Pa
rijs gezet (excuseer du peu!): rijp voor Mce-
reriberg! Ik heb me wel "eens laten wijsma
ken dat Italië zulke prachtige vrouwen lieeft
doch als no. 166 er een type van is dan
is het maar goed dat Italië zoover van Amers
foort afligt! Hot is walgelijk!
Doch niet alleen Parijs levetrt het lach-
materiaal iMünohen met zijn groote Kan-
■dinsky levert stof te tover om je dood te er
geren of suf te lachen naar verkiezing!
En men kan die voor de onnoozele prijzen
van 10.000 mark (of 5000) in wettig eigendo-m
bekomen! Zijn er liefhebbers??
Of neem een andere schotel idlie van
Francis Picabia „Force comique". waar in
rechte en gebogen lijntjes met vlakke,
schreeuwende kleuren ingevuld U een
handweric wordt aangeboden van 1500 frs.!
De grootste clown is echter Bossané uit
Sevres, die U in beschilderd gegalvaniseerd
staal in ijzer olie en lijmverf kunstpro
ducten te aanschouwen geeft, die alleen ver
mogen dat U medelijdend Uwe schouders
ophaalt. Zou 't niet tijd worden dat de medi
sche wereld een onderzoek naar die toere
kenbaarheid dezer kunstenaars instelde? Dan
wisten we ten minste dat wij (evenals bij een
goochelaar) bij den neus genomen worden!
Maar niet alleen om al die idiotie nonsens
is 't, dat Jk de aandacht op de „Onafhanke
lijken" vestigde; in de catalogus vinden wij
een paar namen, van Amersfoort er-sdie ge
lukkig in hun wörken een betere kijk goven
op hetgeen artisten eigenlijk moeten doen:
ons (het publiek) opvoeden om met vrucht
te kunnen genieten van wat de Goddelijke
natu-ur voor schoons heeft voortgebracht! En
nu mag de een -dat eens beter doen dan den
ander, een voorrecht is het op een expositie
als deze 3de weitken aan te treffen, tdiie
treffen door fijnheid van stemming die
kleursmaak combineeren aan goede vormen
en daarom misschien juist op deze tentoon
stelling meer naar voren springen. Ik bedoel
de inzendingen van Biirnie en Oosterhoudt.
De laatste geeft ons een „Nacht bij Maan
licht" te zien (molen bij Bavoort) «die duide
lijk laat uitkomen dat nootam-bulen ook wel
eens voor wat anders deugen dan 's nachts
laat wandelen.
Dót zijn nuttige, vruchtdragende nadht-
wandelingen geweest naar Ba voort en dra
gon Veel bij tot de juiste beoordeeling van
een talent, dat in ernstig zoeken en stroven,
zijn doel weet te bereiken-
Het tsrbuk is vol maan-poëzie tfoed
teekend en met veel liefde voor het sujet
geschilderd!! Wij kunnen niet anders dan
den artist met zoon werk geluk wenschen!
Minder gelukkig lijkt „nacht" (opkomende
Maan) ons dat meer van een plaatje heeft
vooral door het wolkeffect!
En -de tweede kunstenaar uit onze stad
geeft in een 5-tal weiken ons de enorme
vooruitgang te aanschouwen, die Hij-, hard
werkend, in de laatste jaren heeft bereikt!
■De lucht van Avo-ni is prachtig de 2
riviergezichten zijn etherisch fijn van stem
ming en kleur!
Het zijn schilderijen, «dio door distinctie uit
munten.
Het spreekt vanzelf dat behalve onze stad-
genoolon er ook wel andere kunstenaars
zijn die werk -ingezonden hebben, dat het be
kijken niet alleen waard is, doch ons zelfs
hebben doen genieten, als is dan ook de in
vloed (van de meeste van die vreemde
knoeiers niet achterwege gebleven en heb
ben zelfs artisten als: O o 1 r o t, F i 1 a r s k i,
(die heelemaal in de war is), Maks, die be
paald naar -een herstellingsoord zal moeten
Metman, die in een emmer met ge
kleurde krioelende palingen ons „Volupté"
voorzet Loe Saalborn, die in Burght-
vrouw en Palais mascotte stom-idiote din
gen laat zien, -of Smorenberg, die jam
mer genoeg voor de kunst., in zijn 5 kunst
werken niet gesmoord is Wichmann,
die ons raadseltjes opge^It om Piet van
Wijng-aerdt niet te vergeten, due abso
luut van de kook raakt, de verderfelijke in
vloed ondervonden van menschen, die
weren, dat hun kunst de eenige ware is
en onze grootmeesters van enkele jaren te
rug (om op onze Gouden Eeuw niet eens
terug te komen) het niet bij bet rechte eind
hadden!
Wie zelf /daarover wil ooncbeelen hij
ga naar de „Onafhankelijken" maar ver
zuimt dan vooral niet, na afloop, naar Aril
te gaan om te zwommen in genets-wellust
van de heerlijke Goddelijke meesterwerken
van Albert Neuhuys die ons in een 150-tal
kunstwerken, laat zien, hoe een waarachtig
kunstenaar moet werken om zijn naam te
krijgen onder de „Onstorfelijken". En won-
neen U zich dan geërgerd of geamuseerd!
heeft bij de „Onafhankelijken'', ga dan naar
Arü om Kunst te genieten
Vesalinus.
Oost-In <lië.
Het aftreden van den heer Lovink.
Omtrent het waarschijnlijk aftreden van den
heer Lovink in Deccmuer a.s.A zeiae heb Bat.
iNbl. nog, aat volgens geruchten den heer L.
van regeeringswege in Nederland een bijzon
der mooie positie zou worden aangeboden,
waarover geheimhouding gelast is, aooli die
als een soort appreciatie beschouwd kan wor
den van de belangrijke diensten door hem
aan Indië bewezen. Het blad noemt ais op
volgers dr. J. C. Koningsberger en dr. C. J
J. van Hall.
Hetzelfde blad vernam, dat de heer Rilsema
van Eek voornemens was persoonlijk bij. den
landvoogd protest aan te teekenen tegen bet
schorsingsbesluit, als gevolg van zijn aanval
in dc» „Java Bode" op den heer Lovink.
Indische journalistiek*
De correspondent te Batavia van het
Hbld. seint, dat de heer 1L Tersteeg, gewezen
hoofdredacteur van de Java-Bode, is benoemd
tot redacteur van het So-erabajasch Handels
blad.
Tentoonstelling Semarang.
Omtrent de Nederlandsche inzendingen
to Semarang wordt gemeld:
Hoewel door de omstandigheden en de
groote daaraan verbonden kosten is afgezien
moeten worden van het bouwen van een spe
ciaal Nederlandsch paviljoen ter Koloniale
tentoonstelling te Semarang en hoewel daar
door de velschillende inzenders uit ons land
ook over verschillende gebouwen zullen wor
den verdeeld, zal toch een enkel, zij het ook
bescheiden paviljoen aan zuivere Nederland
sche inzendingen gewijd zijn. Dit paviljoen
wordt voor de eene helft ingenomen door de
kunstinzendingen, georganiseerd onder lei
ding van den Larensclien kunsthandel, welks
directeur, de heer Van Harpen, spoedig naar
Indië vertrekt, terwijl de andere helft wordt
gevuld met inzendingen van socialen cn maal-
sökappelijken aard, die eenigszins een kijkje
geven op wat in Nederland in dat opzicht ge
schiedt.
Uit den aard der zaak is veel van het sociale
en maatschappelijk werk reeds ondergebracht
in het afzonderlijk paviljoen „De Vrouw",
maar ook aan deze inzendingen van het comité
zelf is van tal van zijden medewerking ver
leend. Het overzicht, dat ter Entos te Amster
dam van de Nederlandsche koopvaardijvloot
is te zien geweest, zal ook in Indië worden
geëxposeerd en worden geflankeerd door de
noodige statistieken en grafische voorstellin
gen. De gemeente Rotterdam en de Verccni
ging voor het Vreemdelingenverkeer aldaar
zenden een aantal fraaie tableaux en kaarten
omtrent den groei van het Rolterdainsch. ha
venbedrijf im Het Centraal Bureau voor de
Statistiek heeft een uitgebreide reeks van gra
fieken bewerkt; de Nederlandsche Heidemaat
schappij heeft een inzending van haren ar
beid in de verschillende doelen des lands; de
Afgemeene Nederlandsche Bond „Vrede door
Reoht", de Nederlandsche Coöperatieve Bond,
de bond „Heemschut", het Centraal Bureau
voor sociale adviezen; het Algemeen Neder
landsch Verbond; de Vereeniging „Oost en
West", de vereeniging voor Economische Geo
grafie -hebben alle door inzendingen van ver
schillenden aard blijk gegeven er prijs op te
stellen, dat ook te Semarang een juisteu in
druk zal zijn te verkrijgen van aller werk
zaamheid.
Bijzondere zorg is bij deze inzendingen aan
het onderwijs gewijd. De inrichtingen van
onderwijs, die in het bijzonder op Indië be
trekking hebben als de Rijks Hoogere Land-,
Tuin- en Boschbouwscliool te Wageningen; de
Koloniale Landbouwschool te Deventer; de
Kweekschool voor Machinisten te Amsterdam;
de Middelbare Technische School te Dor
drecht, zijn alle door een bijzondere inzending
vertegenwoordigd. Daarnevens zorgt een rijke
collectie van leermiddelen, boeken, atlassen
en schoolplaten er voor, dat men in Indië
zich een indruk kan vormen van hetgeen in
het algemeen op onze lagere en middelbare
scholen omtrent de koloniën, hare geschiede
nis en hare voortbrengselen wordt geleefd.
Dank zij do medewerking van de uitgevert
der verschillende boeken, atlassen cn platen
is het mogelijk geworden deze collectie ecu
vrij volledige te doen zijn.
Vulkanische uitbarsting.
Eenige vulkanen van do Sangir-eilandcn
zijn in werking. De lavastroom heeft bosschen
en cacao-plantages afgebrand; een stcenen*
regen heeft schade aangericht in het orarin*
gende gebied. Meer dan honderd huizen zijn
ingestort. f
Do Staatscourant van Zaterdag 6 Juni be
vat o.a. de volgende Koninklijke besluiten:
op verzoek eervol ontslagen inr. J. C. van
Kempen, als secretaris van den voogdijraad
Amsterdam Ij
benoemd tot notaris te Kapello J. C. A-
Huvers, candidaat-notaris te Kampen.
Den 2en Juni is aan H. M. dc Konfingia
de eerste nieüwe Hollandsche haring aange
boden, welke werd aangevoerd door het
sloomharingschip „Louis Groen", behoorendo
aan de Naamlooze Vennootschap Nederland
sche Stoomvisscherij te IJmuidcn.
Do directie der Naaml. Venn, ontving van
II. M. de Koningin een bedrag van 1 150 ter
verdeeling onder de bemanning van bel
schip, dat deze haring aanbracht.
Totdeopiunioverc en komst zijn
nog niet toegetreden: Turkije, Griekenland cn
Servië.
Militaire feesten te Kampen.
De minister van Oorlog heeft den comman
dant van het instructie-bataljon te Kampen
verzocht, hem te vertegenwoordigen bij de
groote militaire feesten, welke aldaar door de
plaatselijke aldeeling der vereeniging „Ons
Leger" worden georganiseerd ter herdenking
yan den Quatre-Bras-dag op 9 cn 10 Juni a.s.
De Eerste Kamer vergadert do vol
gende dagen na hun wederbijcenkomst op 16
dezer, in de afdccliugeu tot onderzoek der
beiastingonlwerpèn.
Dc volgende week wordt in de residentie
verwacht do regeeringscommissaris voor do
bestuursorganisatie in Ned.-Indië, de heer Do
Graaff, ten einde aan het departement van
Koloniën zijn rapport te dier zake af to wer
ken.
D c O n d e r w ij s c o m m i s s i e. Dc bi/
eenroeping van dc Staatscommissie voor hei
onderwijsaccoord in deze maand, zal alhan'
gen van liet reces der Tweede Kamer, waan
.•an de fractie-vertegenwoordigers lid del
commissie zijn.
Door den heer G. W. Koopmans, lid vaif
den gemeenteraad van Leeuwarden, is
Ged. Staten van Friesland een protest iugc
zonden tegen het besluit van den raad die*
gemeente van 26 Mei ji., waarbij is aangeno
men het voorstel van B. en W. om toe te tre
den tot de door de vereeniging van Neder
landsche gemeenten op te richten gemeente
lijke credielbank.
iDe deugd bestaat niet in het zuchten over
de aonde, ma-ar dn het nalaten er van.
24
door MARIE DIERS
Schrijfster van
„Dokter Joost en, zijne zeven zorgen", enz.
vertaald door Cato W. Westenberg.
Toen nam ze haar kasboekje uit het vak en
keek do bladzijden door. Ze werd al maar
vroolijker en hoopvoller. Och, lieve hemel,
wat had ze toch veel geld voor nietigheden
uitgegeven, bij voorbeeld voor een strikje,
eenen kop chocolade, een photo, -dat ze aar-
had gevonden, en dergelijke dingen meer.
hadden lezingen, concerten, en enkele
£i*fc«celvoorslelldngen haar eene betrekkelijk
^pote som gekost. Ja, ja, tante Lutle, zulke
«Ogen kun je voortaan wel laten. Nu is de
M&s: spaarzaam zijn, want je hebt eenen zoon!
was zoo innig gelukkig, jubelde inwen-
I too en was zoo vervuld van alles, wat de
komst haar nu wel kon brengen, dat ze het
meer kon uithouden, naar het bed liep
i er voor neerknielde. En toen ze den jon-
die in eenen rustigen -morgenslaap ge
ilen was, aankeek, was het haar, alsof de
ste genade, die een menschenkind deel-
htig kan worden, haar geschonken was.
SS?. kuste zacht hetkleine handje; toen
i ze het prentenboek od dat ihem in den
nacht -ontgleden was en stepte het hem weer
voorzichtig in den arm.
Nu had tante Lütte eensklaps, wat
wenschte. Weg was het leége gevoel in haar
hart, het drukkende verlangen, de knagende
honger. Ze was zoo rijk en gelukkig, dat haar
lichaam en hare ziel er den weldadigen in
vloed van ondervonden, zoodat ze er zoo
mooi uitzag, dal het voor de menschen een
genot was, haar aan te zien.
Haai\allereerste werk was, den jongen weer
gezond te maken. Hoe ze met zulke ziekten,
die door kouvatten ontstaan waren, moest
omspringen, herinnerde ze zich nog wel uit
den tijd, dat ze in Bunlhorp woonde, waar
hare moeder dikwijls voor dokter gespeeld
had, en waai' zij, vooral hij kinderen, had
moeten helpen. De geneesmiddelen waren:
lekker warm inpakken, warme dranken, een
niet al te krachtig soepje, frissche lucht,
schoon linnengoed.
O ja, ze moest, als 't eenigszins kon, het
zonder dokter klaar spelen. Foei, foei, tante
Lütte, begin je ook al zoo? Wat zei vrouw
Relihock ook weer? „Een standje schoppen
is gemakkelijk, dat kan ik ook wel."
Maar tante Lütte sloeg dat in den wind. Ze
kuste den jongen, -beval hem voor een uurtje
aan in de zorg van de goedhartige, voort
durend verbaasde juffrouw Treu en tramde
naar eenen winkel, waar ze ondergoed voor
Kurt kocht. Belast en beladen met hemden,
ander ondergoed en een aardig pakje keerde
ze met stralende oogen naar huis terug. Toen
zo aan dc kas haar blinkend goudstuk neer
gelegd ha-d, had ze een klein schietgebedje
o-pgezonden: „Lieve God, behoed ons voor de
dokters!"
Ja, veel blinkende gbüdstukkèn bézat ze
niet meer. De goede God had medelijden met
hare slecht voorziene beurs. Hij zond zijnen
zegen op hare verv armingsmiddelen, hare
soepjes en gaf, dat Kurt's gezondheid met den
dag beter werd.
Lütte kon ook nu nog niet koken. Wat ze in
Bunlhorp niet geleerd had, had ze in hare
eenzaamheid heelemaal niet geleerd. Maai-
ter wille van den jongen moest ze nu oppas
sen. 't Was niet alleen zaak, dat hij voedzame
spijzen kreeg, doch ze moesten hem ook sma
ken. Toen overtrof Lütte zich zelf.
Er was helaas niemand, die haai' nu kon
bewonderen. De kleine bengel at haar heer
lijkste soepje cn coteletjc, alsof het de natuur
lijkste zaak van de wereld was, dat hij ze
kreeg. Juffrouw Treu, die ze eens liet proe
ven, was ook niet buiten zich zeil van ver
bazing en zei niets meer dan: ,,'t Smaakt heel
,oed." Zoo moest dan Lütte, als ze eenen be
wonderaar wilde hebben, zelf deze rol op
zich nemen. Het is ook altijd de veiligste ma
nier, men weet, wat men aan zich zelf heeft
en in hoeverre de waardeering gerechtvaar
digd is. Van dit standpunt gezien is er eigen
lijk niets, dat gelukkiger maakt dan onze
eigen, gerechtvaardigde bewondering.
Kurt 'had zich als een" echt kind heel snel
naar de veranderde omstandigheden geschikt.
In den beginne, toen Lütte hem vertelde, dat
hij bij haar mocht'blijven, had hij hel niet kun
nen gelooven. Als de huisbel ging, schrok hij
op, en 9taarde met groote oogen naar de deur,
om te zien, of niet iemand hem kwam halen.
Bat had den tweeden avond de koorts weer
zeer doen toenemen, 's Nachts gooide hij zich
van do eene zijde op de -andere, kreunde en
ging dikwijls met eenen uitroep van schrik
rechtop zitten. Dan zat Lütte naast hem, halve
nachten Ia nu en hield zijne hand vast. Het
trof haar diep, als hij weer vrij en rustig
ademde, als de angstige uitdrukking van zijn
gezicht plaats maakte voor een dankbaar
glimlachje, dat nog een poosje om de lippen
speelde, als reeds het hoofdje doodmoe weer
in de kussens gezonken was en de oogen zich
gesloten hadden.
Niet lang daarna, toen Lütte nog over
allerlei nieuwe kalmeerende middelen peins
de was de angst reeds verdwenen, en hel kind
was hier bij haar thuis.
Nu was er werkelijk een springend voetje
Ln hare kamers, een onderzoekend handje
pakte alles aan. „Wat is dit, tante Lütte, wat
is c(at?" Ze nam hem hij de hand en hij ging
mei haar boodschappen doen. In de winkels
waar men haar reeds jaren leende, was men
er verbaasd over, dal ze nu steeds eenen jon
gen bij zich had. Ze gaf niet veel inlichtin
gen, maar aan ieder woord, iederen blik kon
men merken, hoe trotsch ze was.
's Avonds had ze hem ontzettend verwend,
want ze bleef bij hem zitten, tot hij sliep. Dal
dateerde nog uit den tijd, toen hij door angst
gekweld werd, en nu kon ze niet anders. Wal
een liefelijke aanblik was het, te zien, hoe de
jonge leden zich zachtkens ontspanden en
eindelijk in eene aanvallige, weeke houding
van rust in het bed lagen. Wat een fiju ge
zicht, wat een mooi voorhoofd had de jongen!
En hier ben je veilig, hier ben je veilig!
dacht ze telkens weer in onuitsprekelijke
dankbaarheid.
Op zekeren dag want de verandering in
haar leven had Lütte dermate overvallen, dat
alles haar slechts langzamerhand te binnen
schoot kwam ook de gedachte aan de school
bij haar op de jongen moet immers naai
school!
Hii zelf had er ook reeds eenige keeren
over gesproken; zij had er dan geen acht op
geslagen. Later sprak ook haar leverancier
er met haar over. „O, dat komt immers wel
in orde." Het was, of al haar versland haar op
dit punt in den steek liet, lol plotseling op
eenen vroegen morgen de gedachte in ai hare
volheid, met al hare macht zich op haar
stortte.
Tante Lütte, waar heb je je hoofd! dacht zo
ontsteld. Jij hebt wat moois aangericht! Als
deze zaak eerst volledig door de politie on
derzocht is, staat hier op eenen goeden keer
een diender voor je cn neemt je gevangen,
omdat je den jongen verwaarloost. En dan
zou de familie Kohnock in haar vuistje lachen.
Nu had ze weer andere zorgen. Het school
geld! Nu ook dat nog!
Het was toevallig, dat ze juist weer onder
liet portret van haren vader stond. Dat scheen
zoo spottend en toch zoo lief te glimlachen.
En van de schrijllafel keken de dikke gram
matica's en woordenboeken op baar neer.
Toen geraakte ze plotseling in geestdrift
Dat is het juist! Wat heb ik eigenlijk tot nu toe
gedaan? Ik hob rondgeloopcn en ben blij
geweest cn heb me nu en dan eene lekkernij
of een aardig, klein voorwerp ontzegd. Had
dat eigenlijk wel iets te bctcekenen? Ver
diende ik eigenlijk daarmee het groote ge
luk, dat een heel, jong menscihenleven mij
toevertrouwd werd? Maar dat alles was im
mers slechts een spelletje. Nu, nu zal er ge
werkt worden. Nu is arbeiden mijne leus! Nu,
moet ik aanpakken. Dat was me ook eene
mooie heldendaad, kleinigheden te ontberen
cn daarvoor oneindigheden in ruil te krijgen!
Dat ik me daar niet zelf een beetje over ge
scbaamd heb! Maar nu
Wordt vervolgd*
