DE E EM LAN DER".
Maandag 8 Juni 1914.
FEUILLETON.
TANTE LÜTTE.
N°. 288
42oe Jaargang.
BUITENLAND.
|^|Ioofdredacteur« Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
>1
Uitgevers: VALKHOFF Co,
ABONNEMENTSPRIJS:
JPer 8 maanden Toor Amersfoort f 1.00»
r Idem franco per post 1.50.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
I Afzonderlijke nummers 0.05.
!ï)eze Courant verechb'nt dagelijks, behalve op Zon- en
k Feestdagen.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en beriohten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regel. f 0.50.
Elke regel meer0.10,
Dienstaanbiedingen cents bij vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimto.
Voor handel en bodrijt bestaan zoer voordoolige bepalingen
bot het herhaald advertooren in dit Blad, bij abonnomont.
Eene circulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Waarom nu dat weer?
Wij hebben, onlangs 'n zaak recht gezet, die
idboor de Eembotde scheef was gesteld.
Gelukkig bleek ons vcrmoed-eoi, dal er geen
Icwiadje trouw in "t spel was, juist. Onze rooiii-
eche zuster van de Langegracht .praatte slechts
na> wait zij in andere kra-nten gelezen had.
(Tusschen haakjes: zou zij zelf langzameir-
humd ook niet gaan twijfeleto aan de be
trouwbaarheid van de „goede" pers?)
En nu geeft zij giif toe, dat onze lezing,
ontleend aan het olüdeele Hoornsche raads-
verstag, 'n anderen ikijfè jgeeft op ihet géval.
Tocli weet zij het boetekleed nog niet me(t
gratie te dragen. Als schaamde zij, zich eigen
lijk, bond ze er "n schootje overheen. Maar
juist dat schortje ontsierde, en niet het kleed.
Het is haar recht om te schrijven:
,Maar dan nog blijven wij de houding van
Uien vrijadnriTgen Moornisdhen raadsheer
(misprijzen".
ZelLs de vrijzinnige burgemeester en wet
houders waren het niet met idüt raadslid eens.
<IIoe zouden wij «don Jinstemmdaig (van dd
Roomsohe Eembod» verwachten?
Wat haar echter niet past, is deze toevoc-
öing.
„Het kermislawaai, hetwelk de devotie en
de stemming stoort en hindert, schijnt op de
vrijzinnigen meer indruk te maken dan de
godsdienstoefening.
Waarom nu dat weer?
Er zijn misschien wel lieden, op wie „heft
Skermislawaal meer tiindiruk maakt idian dij
godsdiieustoefening.Maar wij gelooven niet,
dat de meesten hunner onder <Le vrijzinnigen
gevonden zullen worden. iDe beste kermis
klanten zoeke de Eembode walt dichterbij.
En als ook het Hoornsche raadslid een van
diegenen is, solt! Wij gelooven het, op gezag
van de Eembode. Alaar er bestaat niet kdiej
geringste aanleiding om de beschuldiging uit
te strekken tot ,/lie vrijzinnigen".
Neen, het is 'n heel leelijlk schortje, dat zij
over het zuivere kleed gebonden heeft
politiek Overzicht.
0« kritis in Albanië.
Do internationale controle-commissie heeft
geen succes gehad met hare pogingen om den
vorst van Albanië en de opgestane Albanee-
zen tot elkaar te brengen. Er worden wonde
ren verhaald van de welsprekendheid van den
woordvoerder der commissie, den consul-ge
neraal van Oostenrijk-Hongarije Kral, die het
Albaneesch spreekt als zijne moedertaal; een
ooggetuige verzekert, dat zijne woorden zoo
zeer op het gemoed van de hodja's werkten,
dat de tranen hun in do oogen sprongen. Maar
helaas l het verlangen van de Albaneesche
re-bellen naar de vleesohpotten van Egypte is
te sterk om door woorden te kunnen worden
overwonnen. Zij weoschen -de Turksche heer
schappij terug. Het liefst zouden zij, onder
Turksche soil vereini teil, een mohammedaan-
schen vorst willen hebben. Desnoods zouden
zij 't ook willen doen met een niet-raoham-
medaanschen vorst. Maar zij verklaren een
stemmig, dat zij van den prins zu Wied niet
willen weten en weigeren hem als Yorst te
erkennen. De commissie heeft begrepen, dat er
met deze menschen verder niets was te be
ginnen zij is naar Durazzo teruggekeerd en
heeft aan den vorst verklaard, dat zij hiermee
haar mandaat om met de opstandelingen in
overleg te treden, als geëindigd beschouwt.
De vorst heeft de commissie geantwoord,
dat hij zich zijne beslissing voorbehield. Wat
zal het resultaat van zijne overwegingen zijn?
Die vraag biedt een ruim veld voor beschou
wingen, die naarmate van het standpunt,
waarvan wordt uitgegaan, somber of minder
somber gestemd zijn. Tegenover de bewering
van sommigen, dat de vorst bereid is om af
te treden cn daartoe reeds besloten is, ver
kondigen anderen, dat zijne positie in 't ge
heel niet bedreigd is en dat het aantal van
zijne aanhangers, die bereid zijn hem met de
wapenen te steunen, toenemend is. Er is veel
onzekers in den loestand van Albanië, en wat
de (toekomst daar brengen zal is onmogelijk
te zeggen. Maar dat met het mislukken van
de onderhandelingen der controle-commissie
met de Albaneesche opstandelingen het lot van
den vorst bezegeld zou zijn, is eene conclusie,
waardoor al te veel eer bewezen wordt aan
de beteekenis van die beweging. Men zou
daardoor den opstand en de opstandelingen
in een land, dat tot dusver eigenlijk perma
nent in opstand heeft verkeerd, zeer over
schatten. Het vorstendom Albanië is op de
Londensche conferentie door de besluiten van
de mogendheden in 't leven geroepen; door
hen is deze staat ingesteld en de vorst op den
troon geroepen in het belang van het behoud
van den vrede in Europa. Het is dus inoeielijk
aan te nemen, dat een besluit van Albanee
sche opstandelingen, die volstrekt niet geheel
Albanië vertegenwoordigen, zonder meer den
vorst tot heengaan zou nopen.
De bekende Hongaarsche staatsman graaf
Andrassy kenschetst in de Neue Freio 'Presse
Albanië als een slaat, die eigenlijk nog slechts
op het papier bestaat, maar in werkelijkheid
alleen in zoover, dat aan zijne grens het
Grieksohe en het Servische bestuur ophouden.
Het innerlijke leven van de verschillende dee-
len en stammen van Albanië is volkomen vrij
en wordt zonder eenige leiding van hooger-
hand op den ouden voet voortgezet Het vroe
gere Turksche bestuur, dat Yan minimalen
omvang was, heeft opgehouden te werken,
zonder dat eene nieuwe bestuursorganisatie
in zijne plaats is gekomen. Het oude Alba-
neesahe gewoonterecht werkt automatisch
verder, zonder dat ook maar het geringste
spoor ds te voelen van eene van boven af ge
leide organisatie van het nieuwe bestuur.
Onder de-ze omstandigheden kan men het
nieuwe régime er niet voor verantwoordelijk
stellen, dat het er niet in geslaagd is den
vrede in het land te handhaven. Feitelijk was
het in de onmogelijkheid, het gewapende ver
zet te verhinderen of te voorkomen. Maar nu
het zich tegenover dit verzet bevindt, moet
het geholpen worden. De Schr. zegt daarvan:
„De toestand is slechter geworden, maar
daarom is nog niet alles verloren. De eerste
cn dringendste stap, dien wij moeten doen, is
dat wij den persoon en de residentie van den
vorst tegenover de opstandelingen volkomen
beveiligen. 'Wij moeten zeker stellen, dat de
vorst zijne beslissingen over zijne verdere po
litiek in eene volkomen beschermde stelling
op grond van eene vrije overweging van wat
de doelmatigheid eischt kan nemen.
Een compromis met de opstandelingen kan
de vorst slechts in eene volkomen bescherm
de stelling sluiten, in eene positie waarin de
eventueele concessiën niet den schijn van
vrees dragen. Hoe ook de beslissing van den
vorst verder moge zijn, wij kunnen niet toe
laten, dat de eenige redding van den door
ons ondersteunden en door Europa gekozen
vorst in de vlucht op de oorlogsschepen be
slaat. Hoezeer ik het als een fout beschouw
de, dat de vorst tot dusver in Durazzo was,
thans moeten wij hem daar verdedigen en
hij moet daar zijne verdere politiek bepalen.
Daarom moeien naar Durazzo dringend in
ternationale troepen gezonden worden in
eene sterk/te, waardoor -de stad en hare omge
ving in veiligheid zijn; daarvoor zijn niet
eens vele troepen noodig. Als 0111 de eene of
andere reden de internationale bezetting niet
uitvoerbaar is, moeten wij de taak om voor
de persoonlijke veiligheid yan den vorst te
zorgen, met Italië op ons nemen. Onjuist zou
het odhtcr zijn, eene groole militaire expe
ditie tegen de Albaneesche opstandelingen in
de bergen te zenden en een uitgestrekt Alba
neesch gebied permanent te 'bezetten, omdat
dit veel geld zou kosten, eventueel aanzien
lijke strijdkrachten zou vasthouden en ons in
een twist met Italië zou kunnen brengen.
Maar zulk eene expeditie is ook volstrekt
niet noodig. Het is wel zeer wensdhelijk, dat
de binnenlandsche vrede in Albanië spoedig
hersteld is, eene brandende, dringende taak
is dit echter niet Laat ons niet te zenuwach
tig zijn. Laat ons niet vergeten, dat wij te
doen hebben met Albanië, waar de binnen
landsche vrede in de zeldzaamste gevallen ge
heel ongestoord was en waar eerder de oor
logstoestand den regel vormde die daar ook
niet met ondragelijke en ongewone econo
mische moeielijkheden verbonden is. Wonde
ren kunnen wij niet bewerken en wij moeten
er op voorbereid zijn, dat ook in het beste
geval de heersohappij Yan orde cn wet
slechts trapsgewijze, geleidelijk zal intreden.
Daarom kunnen wij den vorst tijd laten en wij
moeten er naar trachten hem de mogelijkheid
te bieden, uit eigen kracht te ovenvinnen. La
ten wij ons inmiddels er toe bepalen, eener
zijde voor zijne persoonlijke veiligheid zorg te
dragen en anderzijds de buren er van te weer
houden, diat zij de onlusten van het oogenblik
tot de omverwerping yan de besluiten van
Europa gebruiken."
Frankrijk.
Parijs, 0 Juni. Iu den loop van de bij
eenkomst van heden morgen in het ministerie
van binnenlandsche zaken van Viviani met
zijne eventueele medewerkers zijn nieuwe
moeielijkheden ontstaan over de zinsneden in
de regceringsverklaring betreffende de wet op
den driejarigen diensttijd. De combinatie is
mislukt, en Viviani heeft zich om 12.20 naar
liet Elysée begeven om de ontvangen opdrach!
terug te geven.
Tengevolge van het besliste verzet van dc
vereenigde radico-socialisten, wat de drie
jaren-wet betreft, cn vooral van Godard en
Ponsot, op wiens medewerking Viviani een
beroep had gedaan, is de ministerieele com
binatie niet tot stand kunnen komen. Presi
dent Poiucaró heeft afgezien van de reis,
die hij morgen naar Rouaan zou doen. De
minister van oorlog zal hem vervangen.
De reden der mislukking van de door Viviani
aangewende pogingen tot samenstelling van
een nieuw ministerie is in dc eerste plaats
hierin tè zoeken, dat Léon Bourgeois w eiger
de als minister van buitcnlandsche zaken in
het kabinet te treden. De motieven, die Bour
geois tot dit besluit hebben geleid, waren ge
deeltelijk van persoonlijken aard in verband
met zijn gezondheidstoestand, gedeeltelijk van
politiekcn aard, omdat Bourgeois aan <le aan
vaarding van eene portefeuille de voorwaarde
verbond, dat het kabinet zonder voorbehoud
zou opkomen voor de handhaving van den
driejarigen diensttijd.
Met het uittreden van Bourgeois uit de com
binatie ging voor Viviani de steun verloren
van den rechtervleugel van dc radicalen, die
op het standpunt van Bourgeois staan en wier
leider in de Kamer Delcassé is. Aan den an
deren kant had de groep der vereenigde ra-
dioo-sociolisten het besluit genomen, dat zij
het nieuwe ministerie slechts dan zou steu
nen, als dit het programma van Pau tot het
zijne maakte, dat het terugkeeren tot den twee
jarigen diensttijd verlangt. Nadat de mder-
liancJeling niet Bourgeois was afgesprongen,
had Viviani le kiezen tusschen drie dingen:
hij kon den steun voor zijn kabinet uitsluitend
zoeken bij de uiterste linkerzijde, door de op
lossing, die deze verlangt voor het militaire
vraagstuk, te aanvaarden; hij kon beproeven
de partijen tot aansluiting te bewegen op eene
bcmiddclingsf-ormule; of wel hij kon onder dc
gegeven omstandigheden er van afzien het ka
binet samen te stellen. Tot dit laatste besluit
is Viviani gekomen en hij heeft het mandaat,
dat hem door den president der republiek ge
geven was, weder in diens lianden gelegd.
Aan dit besluit is eene discussie voorafge
gaan in eene vergadering van de leden van
het kabinet, dat Viviani dacht te kunnen sa
menstellen. Hij had hen bijeengeroepen om
hunne instemming te verkrijgen met de ver
klaring, waarmee de nieuwe regeering voor
de Kamers zou optreden. Maar het bleek, dat
men 't niet eens kon worden over de zin
snede, die betrekking had op den driejarigen
diensttijd. Viviani wilde namelijk in de ver
klaring uitzicht geven op eene vermindering
van den diensttijd, zoodra de toestand in het
buitenland dit toeliet. Een van de nieuwe mi
nisters, de radico-socialist Godart, die voor
de portefeuille van arbeid bestemd was, stonci
er echter op, dat in de regeeringsverklaring
openlijk de toezegging zou worden ?edaan,
dat men zou terugkeeren tot den tweejarigeu
dienst. Anderen vielen hem bij, en de discus
sie, die daarop volgde, bracht Viviani tot de
overtuiging, dat zijne combinatie als mislukt
moest worden beschouwd. Zoo is het nieuwe
kabinet, nog voordat het zich definitief ge
vormd had, uiteen gevallen.
De president der republiek heeft, nadat Vi
viani het mandaat tot samenstelling van hri
kabinet had terug gegeven, zich gewend tol
den pas: herkozen voorzitter van de Kamer
Descbanel. Na diens weigering heeft) hij Del
cassé ontboden, die dien avond niel meer op
hel Elysée'kon komen en zijne komst lot deu
volgden dag uitstelde.
Engeland.
De Daily Mail wil vernomen lu bben, dal bij
de directie van de politie te Londen iuededee-
liugen zijn ontvangen, volgens wrelke dc suf
fragettes een aanslag in den zin hei/ben op
den derden zoon van den koning, prins Henry,
die zich thans in het Eton College bevindt.
Nadat er geruimen tijd beraadslaagd was,
werd besloten dadelijk twee geheime politie
agenten naar Ebon te zenden, <iie voor dc vei
ligheid van den prins zulien moeten zorgen.
De juistheid van dit bericht wordt betwijfeld.
Intusschcn is het juist, dat de suffragettes eene
groote belangstelling voor hel I10I aan den
dag leggen, Mrs. Panic burst heeft een huis ge
huurd tegenover Buckingham Palace, uitzien
de op den tuin, dat nu dag en nacht onder
bewaking staat.
De Evening Standard bericht, dat de suf
fragettes een met zorg uitgewerkt plan had
den beraamd om aan een der haren toegang
te verschaffen tol de groote hof-recoplie, die
eergisterenavond heeft plaats gehad. De poli
tie had daartegen de strengste voorróigsmaut-
regelen genomen; maar zij moest liet afleg
gen legen vrouwcnslimheid. Toen tegen half
twaalf de genoodigden aan het koningspaar
werden voorgesteld, viel eene dame 111 hof
toilet voor den koning op de knieën en begon
inet schelle slem hem toe te spreken. De dame
werd gezwind verwijderd cn dc voorstellingen
gingen door.
De regccring heelt or eindelijk toe besloten
de rijksfondsen van do suffragettes, clic niet
weinig bijdragen tot het levendig houden van
hare beweging, aan le lasten. Voorlaan zal iu
ieder geval, waarin openbaar eigendom door
hen' wordt vernield, eene vordering lol scha
devergoeding bij den reolilcr ingediend wor
den.
Londen, 7 Juni. Een werkman is gis
terenavond in Buckingham Palace gedron
gen. Hij was geklommen over een hoogca,
mot puntigo nagels bedekten muur, had ecu
toegang in de benedenverdieping geforceerd,
was bediiemLenkaniors doorgegaan en einde
lijk terechtgekomen in de slaapkamer van
oen van de pages der koningin, die alarm
sloeg.
Londen, 6 Juni. Een onbewoond gemeu
beld huis le Tylers Green (Buckinghamshire)
is door brand vernield. Een groote flescb
paraffine-walleu met essence gedrenkt cd
suffragette-gesohriften werden op de plaatj
gevonden.
Italië.
R o m e, 0 J u n i. De Kamer behandelt hedrn
financieele maatregelen. De minister van do
schatkist constateert de noodzakelijkheid van
dc door de vorige regccring voorgestelde
maatregelen. Die zijn noodig geworden door
de bezetting van Lybië, door belangrijke uil-
gaven voor den burgerlijken dienst, door do
vermeerdering der toerustingen van alle sla*
ten, waaraan Italië zich niel kan onttrekken.
Dc minister resumeert hel financieele pro
gramma van de regccring in dezer voege, dat
zij de aangegane verbintenissen wil eerbiedi
jen, dc middelen wil bcstudecrcn om dc las
ten van de begrooting te verminderen, rmt ge
matigdheid le werk wil gaan in het sluiten
Oprechtheid bestaat niet daarin, dait men
alles ze<gt wat men meent, dodh kderin, dat
men alles meetnit wa/t men zegt.
26
door MARIE DIERS
Schrijfster van
„Dokter Joost en zijne zeven zorgen", ene.
vertaald door Cato W. Westenberg.
„Waarom staart U zoo Ln de lucht, tante
Lütte?" vroeg eene slem achter haar. Ze keer
de zidh om, en daar stond de jongen in nacht
toilet, met wangen, rood van 't slapen en op
bloote voelen.
„Kurt", zei ze, terwijl ze hem bij de hand
pakte. „En nu ga je ook naar school.*'
„Waar ik geweest ben?" vroeg hij een
,klein beetje angstig. He* was, of de akelige
herinneringen aan 't verleden hem even de
den beven.
Toen ging tante Lütte zitten, trok hem op
haren schoot, nam zijne beide handen in de
en keek hem ernstig in de oogen. „Neen,
gaat naar 't gymnasium. En thuis help ik
j4-m En meegesleept door een zich-haan-hre-
%od gevoel van overgroote vreugde sloot ze
h«m in de armen, drigcie hare wang tegen
*$D gezicht, en riep uit: „Kurt, ik z-al jo hel-
Zie, al die dikke boeken daar heb ik
gewerkt, en de man daar in de lijst,
naifr lieve vader, heeft er voor Aezored, dat lk
dat allemaal weet. Kurt, zeg eens: mensa de
tafel, mensa rotunda de ronde tafel."
„Mensa rotunda de ronde tafel!" riep Kurt,
en een sdhelmsch lachje speelde hem om den
mond, blonk er in zijne oogen. Hij maakte
zich los en bekeek zijne beschermvrouw met
vroolijke, critiseerende oogen. „Tante Lütte
wil schoolmeester worden 1" lachte hij uitge
laten.
Och ja, tante Lütte moet schoolmeester wor
den en wat voor een! Honderd-dertig mark
in het jaar kost het op het gymnasium, en
die dure boeken, dat alles moet er aft En
pakken heeft de jongen noodig en kousen
verslijt hij en laarzen! Waar moet dat nog
heenl
Verder moet men nog bedenken, dat de
onpractische kleine Lütte midden in het ge
woel der groote stad leefde, terwijl niemand
uit hare omgeving haar juiste inlichtingen
kon verschaffen. Ze kon er niet aan denken,
zich tot Martin te wenden; die was toch al
verontwaardigd over haren „halfkrankzin-
nigen inval" en beproefde zonder omwegen,
haar dezen uit het hoofd te praten, waartoe
hij al zijn zakelijk koel mannelijk gezag aan
wendde. Die beste Martini Eigenlijk had hij
uog nooit het deksel opgelicht en het binnen
ste zijner zusier bekeken. Toen ze eens bij pe-
legenheid van een bezoek, dat hij haar bracht
omdat haar uitblijven opviel, allerlei aange
legenheden bespraken, deed ze niet veel an
ders dan zich verwonderen over het feit, hoe
de eene mensdh zóó volmaakt langs den an
deren heen praten kan, dat het bijna een in
teressant kunststuk wordt. Toen deed het
haar leed, dat zij en haar eenige bloedverwant
in zulke verschillende werelden leefde u.
Doch wat hielp het! Ze had door de«e ver
houding reeds zooveel geleden, dat *e hier
door nu niet weer harer kostbaren lijd en de
meer belangrijke kwestie mocht laten ver
knoeien. Heit kwam er nu voor haar op aan,
dat ze alles in het werk stelde, om haar plan
ten uitvoer te brengen en dat ze zich niet op
zijwegen liet leiden.
Daar niemand haar kon inlichten, zocht ze
in het adresboek het naaste gymnasium op cn
begaf zich met kloppend hart naar den rector.
Ze trof het goed. De rector, proffessor
Holtz, was een kleine heer met grijzen baard,
die de kunst had verstaan, zich niet onder
het stof der boeken te laten bedelven, en die
zich ondanks het vele werk, dat zijn beroep
meebracht, den tijd gunde, de mensohen nauw
keurig te bestudeeren. Ghrista had slechts
eenen eenvoudigen regenmantel aan want
het was intusscliien Maart geworden een
grijsgroen villen hoedje op en droeg haar
bruin baar eenvoudig met eene scheiding.
Doch hare manier van spreken en de wijze,
waar ze hem in de oogen bekeek, bevielen
hem buitengewoon goed.
In vijf minuten wist hij dc geheele geschie
denis en nog groote stukken van hare eigen
geschiedenis bovendien. En zelf had hij nau
welijks tien woorden gesproken. Hij trok aan
zijnen baard, zag haar een beetje donker door
zijnen bril aan en vroeg haar op grominen-
den toon, waarom zij er toah zoo op stond,
dat de kleine schavuit; die om zoo te zeggen
uit de lucht was gevallen, het gymnasium zou
bezoeken.
Hare diepe verontwaardiging over deze
vraag stemde hem in de hoogste mate vroo-
lijk. Ze vergat allen eerbied en gedroeg zich
ongeveer, alsof ze Martin voor zich had. „Hij
is nu toch zoo goed als mijn zoonl riep ze,
„en wat ik geleerd heb, kun hij toch waarlijk
ook w&i loeren. Hij ie krikD jt» dat is hij, en
ük wil het beste voor hem doen, dat ik maar
kan. Ik wil hem alles toegankelijk maken,
wat mij gelukkig en rijk lieefl gemaakt Ik
ben toch maar een meisje, en eigenlijk paste
het 'bij ons niet. Ik heb Ze hield plotseling
op, en een fijne blos kleurde haar gezicht. Ze
dacht er aan, welken prijs ze voor deze rijke
bezitting had moeten betalen, dat ze daar
gecne spijt van moest hebben, alsof alles, wat
er gebeurd was, eene noodzakelijkheid was
en dus goed. Op nieuw in vuur gerakend,
voer ze voort: „En voor hem zijn er niet al
die beletselen. Hij is een man, hij is vrij. Zijne
plichten zijn niet met elkaar in strijd, eu al
de conflicten, die er voor mij waren, beslaan
voor hein eenvoudig niet. Er is gcene reden,
hem ons hoogste goed. te onthouden.
Hare met verheffing van stem gesproken en
echt pathetisch wordende uitbarsting onder
brak de kleine heer, door met eene diepe,
rollende basstem te vragen: „En de middelen?
Neemt U me niet kwalijk, maar ik veronder
stel, dat er genoeg van het slijk der aarde
aanwezig is, om den deugniet niet slechts
alle klassen te laten doorloopen, doch ook om
hem later in staat te stellen, verder le slu-
deeren, zoodat niet alle op het gymnasium
aangewende moeite doelloos gemaakt wordt.
U wilt hem dus laten studeeren?"
Op deze eenvoudige vraag viel de arme
Lütte van de heerlijke hoogte, waarop ze ver
boven het hoofd van den kleinen nrofessor
verheven ziah met trots bewogen had, en'zat
weer heel nederig en armzalig in haar regen-
manteltjd op den stoei voor den gestrengen
rector.
„Ik heb niet veel geld," stamelde ze heel
bedeesd en rood van sahrik. „Een beetje meer
dan honderd mark per maand. Dat het daar
van niet gaat, weet ik natuurlijk. Doch ik wik
werken, ik kan het, ik ben gezond, en mijne
opleiding is heel goed geweest. Rector"
nu was ze even nederig en hulpeloos als een
stneekend kind „kunt U me niet een beetje
heipon? Kunt U me niet zeggen, hoe ik les
sen moet krijgen om leerlingen bij tc werken
of iets dergelijks? Ik zal niot duur zijn; ik
heb het me zelf al voorgerekend: als ik vijftig"
mark per maand verdien, kom ilk niet slechts
rond, doch dan kan ik reeds beginnen te spa
ren voor Kurt's studietijd en voor het jaar,
dat hij dienen moet. Hij moet zich later wel
flink inspannen natuurlijk
De baard van den rector kon het stille
glimlachje, dat er om zijne lippen speelde*
niet verbergen. „Uit principe beveel ik mijnen
leerlingen geene dames aan," zeidc hij. „Maar
nu ja hm er zijn echter soms bijzon
dere gevallen. Ja, in dit geval zou ik misschien
wel het allert>est kunnen raden. Een van
mijne leerlingen uit de tweede klasse b.v. heeft
een broertje, een ongelukkig, verlamd kind,
waarvoor eene onderwijzeres heel geschikt
zou zijn. E11 verder nu ja een klein
examen zou U zeker niet graag bij mij afleg
gen? Zou U er veel tegen hebben, als lk t?
eens aan den tand voelde? Ik bedoel: wat
dunkt U er van, als ik eens onderzocht, boo
eel of hoe weinig U weet?"
„O, heel graag 1" riep Lütte, rood van
vreugde.
„Zoo? Vooruit d*n maar. En wanneer zul-
len wc 't' hebben? Wilt U eerst wat door
lezen?" Hij glimlachte reeds weer erg spoV
T J
Wordt vervolgd.
