13ie Jaargang.
DE EEMLANDER".
Zaterdag 25 Juli 1914.
BUITENLAND.
N° 22 Eerste Blad.
SFOORTSCH
Hoofdredacteur: Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOPP Co.
4
ABONNEMENTSPRIJS:
Por 8 muuideii voor Amersfoort f 1.00.
Idem franco per post I.50*
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummera - ©.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Adrertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureaut UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
ADVERTENTIËN:
f 0.50.
- O.IO.
PRIJS DER
Van 15 regels.
Elke regel
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrjjt bostaan zoor voordeolige bepalingen
tot het herhaald advertoeren in dit Blad, bij abonnoment.
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kennisgevingen.
Burgemeester van Amersfoort,
Brengt tor kennis van de ingezetenen dezer
Gemeente, dat het door den Directeur van
Rijks directe belastingen, enz. te Utrecht exe
cutoir verklaard kohier No. 1 van de Bedrijfs
belasting, over het dienstjaar 1914/1915, aan
den Ontvanger van 's Rijks directe belastingen
alhier is ter hand gesteld, aan wien ieder ver
plicht is zijnen aanslag op den bij de wet be
paalden voet to voldoen.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaat-
■n aangeplakt te Amersfoort, den 23. Juli 1914.
De Burgemeester voornoemd,
VAN RANDWUCK.
MILITIE.
TWEEDE ZITTING VAN DEN MILITIERAAD.
De Burgemeester der gemeente Amersfoort
maakt bekend, dat de Tweede Zitting van den
Militieraad voor de ingeschrevenen voor de
m'iitie, lichting 1915, dezer Gemeente zal plaats
hebben te Utrecht, in het Gebouw voor Kunsten
Wetenschappen, Mariaplaats (ingang over
e Bolerhol), op Woensdag, den 5. Augustus
li, des vóórmiddags te 10 uur.
in de tweede zitting wordt uitspraak gedaan
omtrent
lo. geschiktheid voor den dienst van hen, te
wier aanzien het gevoelen der geneeskundigen
van den Keuringsraad niet van gelijke strek
king was
2o. geschiktheid voor den dienst van hen, van
wie een nieuw geneeskundig onderzoek is aan
gevraagd
3o. vrijstelling van in hetzelfde jaar geboren
broeders
io. vrijstelling, waaromtrent buiten schuld
van hen, wie zij geldt, in de eerste zitting van
den Militieraad geen uitspraak kon worden ge
daan
5o. uitsluiting van hen, te wier aanzien sedert
de eerste zitting van den Militieraad eene reden
tot uitsluiting bekend geworden is, voor zoover
zij niet reeds bij onherroepelijk geworden uit-
praok vrijgesteld of ongeschikt bevonden zijn.
Amersfoort, den 23. Juli 1914.
De Burgemeester voornoemd,
VAN RANDWIJCK.
Kroniek
van
F. SMIT KLEINE.
Delftsch Studentenleven. Me
vrouw Jo van AmmersKuiler.
Een Amerikaansch romanschrijver.
Zijn oordeel over romankritiek.
Realistische romantiek. De
tragedie van het leven. De dood
van een hoogwaardigheidsbekle
der. Het decreet van den Juris
tenkring. „Koppen" en Schrik
bewind.
Is het de nabijheid van den Haag lc
charmant village cosmopolite dat het
Delftsche Studentenleven nóg aantrekkelijker
maakt dan lui leven van den Alma Maler-
zoon te Groningen en te Utrecht? Miaar
moet dfeua ook niet Leiden genoemd worden
als Voorstad van den iiaag en onder de rook
van dat ontspanningsoord gelegen?! Ja, in
geographischen zin. Neen, wanneer het ka
rakter van het Delftsche cn het Leidschc stu
dentenleven onderzocht moest worden, dat in
zichzelven teveel verschilt om zich door het
rcsidentalc vereenigingspuint anders dan
vluchtig tc verbinden. Klikspaan heeft stu
dententypen, Piel Paalt'jens sludentilkozitcit,
Hildehrand studenten jonkheid vereeuwigd
maar dat alles was op het tooneel der Leid-
sche Alma Maler bestudeerd en zou evenmin
in het kader van onzen tijd als in de sfeer
van het Delftsche academieleven gepast heb
ben. Elke academiesc'he periode heeft in elke
academiestad hare bijzondere karaktertrek
ken en wie nu in het Deutsche studentenle
ven van 1900 een blik wil slaan, apene het
hoek van Mevrouw Jo van Ammers—Küller:
De Roman van een Student (Haarlem H. D.
Tjeenk Willink Zoon, 1911).
Mag ik U even Mevrouw van Ammers voor
stellen? In haar auteursbedrijf natuurlijk en
met de woorden die zij zelve omtrent haar
letterkundigen arbeid bezigt. Welnu dan, Me
vrouw is jong evenzeer naai- het tijdperk van
haar sterfelijk leven van mensch als van haar
bestaan als romandichter, ol, wil men alge-
meencr term, als kunstbeoeienare.s. Zij noem*
zich een aawvangster en de weinige schreden
door haar op hel pad der kunst gezet, ziji^
haar zoo welbehaaglijk geweest, dat zij veer
krachtiger dan te voren wcnschte voort te
schrijden. Per aspera ad astra> klinkt
Kaar leus en als een andere Erato schrijft
zij. na de novellen in Groot Nederland en het
drama „Zijn Heilige", het minnedicht van den
Delflsdhcn student Fred. Walda.
Wij hebben in den laatsten tijd dezer en der
Vorige eeuw niet te klagen over het aantal
schrij\cr3 in het algemeen en liet getal schrijf
sters in hel bijzonder. Dat laatste is zo'o toe
genomen, dat het tijd wrdt een afzonderlijke
litteratuur-geschiedenis over onze vrouwelij
ke auteurs saam le stellen. Met een bloote
opsomming van namen en werken zou men
kunnen beginnen en doaraan een korte ken-
scheK v. i binden van dc persoon als let
terkundig arbeidster. Zulk een geschied boekje
zou bruikbaar kunnen zijn voor onze jonge-
meisjesscholen van algemeenen en bijzonde
ren aaird en naast de vrouwen van letteren
do critici hunner werken leeren kennen. Er
zijn onder de sterkere helft die critisdh op
treden zulke aartsvlerken. Mevrouw van Am
uiers heeft echter over hun bedrijf niet te
klagen. En „Zijn Heilige" is door do drama
tsiche critici en haar roman door de litterai
re met tegemoetkoming, ja, zelfs met lof ont
vangen. Een enkele criticus, waarschijnlijk
te veel vertrouwd met de eischen der sociale
cn litteraire zedeleer, heeft gemeesmuild over
zooveel stoutigheid van een schrijfster, die
Delftsche miheux met heuschelijke jonge en
oudere inenschen afbeeldde en in die aibeek
ding hef toppunt van vrijmoedigheid (men
fluisterde natuurlijk een krasser woord) be
steeg door het analyseeren van hartstochte
lijkheden tusschen 'behaagzieke vrouwen en
zonen der Alma Maler. En dan komen weer
in gesprekken gesteld dal er in ons va
derland, buiten beroepskringen en academi
sche groepen, over nieuwe romans wordt ge
sproken de oude stokpaardjes van idealis
me en realisme, photographie mót of zonder
retouche en persoonsafbeeldingen naar le
vend of historisch model voor den dag. Dat
is een even aangename tijdpasseering als hel
praten over de zomerhitte of de film van Pa-
thé frères. Natuurlijk dal hel zedelijk gehalte
van de film grooter is dan dat van den auteur,
die scxueele verhoudingen bij zijne roman
figuren ontkleedt. Maar in elk geval zoekt
men bij dergelijke overwegingen het zwaarte
punt van een romantisch verhaal niet daar,
waar het bij richtige opvatting van de taak
des kunstenaars moet liggen: belangwekkend
te zijn door een artistiek beeld le ontwer
pen yan een geval uit de werkelijkheid.
Met haar book: „De Roman van een Stu
dent" is Mevrouw van Ammers daarin vol
komen geslaagd. Eenmaal met de lectuur be
gonn-en, gaat men dooj*, wordt vastgehouden,
in spanning gebracht en voelt men ontspan
ning bij het einde van den roman, dat als zoo
vele einden van zoovele menschenkinderen
in desesperaitie verloopt
Het is een verdienste van haar boek dat zij
zooals de Amcrikaansche romanschrijver
W. D. Howells zou zeggen „held her ear
close to Nature's lips and caught her very ac
cent". -Voor een aanvangster is dat een bui
tengewone verdienste „het oor te leggen ddchl
bij de lippen der Natuur en op le vangen wal
zij meèdeelt." Wie zoo iets gemakkelijk acht.
zegt de beroemde novellist van ,,The Lady of
t!he Aristook", weet er niets van. Bij alle
auteurs zijn die gelukkige momenten zeld
zaam cn Howells acht het slechts onder die
voorwaarde mogelijk in de romanlick werken
voort te brengen, die eenvoudig, natuurlijk en
juist of eerlijk gevoeld zijn.
iDie oogenblikken komen herhaaldelijk in
„De Roman van een Student" voor cn ik ben
blij er eenigen le kunn-en noemen.
Haar studententypen zijn krachtig geretou
cheerd. Het zijn geen poppen, het zijn frisch
en wild, kloek of kranig, altijd natuurlijk
zich bewegende jongemannen. De roeiwed
strijd is een levendig geschreven, met helle
kleuren geLooide episode; hel studenlen-diner
na afloop is van een plastisch realisme vol
goeden smaak, gelijk trouwens aüle tooneelen
tusschen de onderscheiden hoofd- en bijper
sonen. Er is hier een smaakvolle opmerkster
aan het woord, wier talent wind en weer
dienende aan omvang kan winnen, doch
wier rijpe kennis van den drang der men-
sckelijke hartstocht vlagen reeds nu bewon-
dcrenswaard is. Daardoor doet zij zich zoo
wel in de korte novellistdsche schets 't Skelet,
dezer dagen als feuilleton in de Nieuwe
Rotterdamsche Courant verschenen,
als in de novelle „De Uitkomst" (Sept. 1913
in Groot-Nederland) kennen als een auteur
met ras-sualiteiten, die met vaste hand en
vasten blik haar plan velvoert en een voor
treffelijken dialoog schrijft.
Er zijn talrijke schrijfsters van beleekenis
in onze hedendaagsche letteren en het bin
nen de cultuur onzer letteren levend publiek
weet haar te waardecren.
Tot dat publiek wend lk mij het liefst en
beveel aan die lezer^-en lezeressen het nieu
we werk van Mevrouw van Ammers aan. De
zielsontleding die zij haar personen doet on
dergaan heeft daarbij deze groote, weinig
voorkomende deugd, dat zij de taai-taai me
thoden der allervervelendste uitpluizerij niet
toepast. De uitpluizerij van tallooze onbe
duidendheden van gemoedstoestanden en
van décor, costuum, milieu etc., waaraan de
realistische romantiek zich te buiten gaat,
is alleen voor een artistieke keurbent te ge
nieten, maar bij de analyse van het uitwendi
ge en inwendige décor zij men ter dege be
dacht, dat de belles lettres enkel door
matiging in de analyse schoon blijven. Want
schoonheid met verveling maakt den heston
lezer gemelijk.
De booge tragedie van het leven zet zich
sinds de schepping der wereld voort en het
verhevenst schepsel genaamd mensch schrijft
er voortdurend bedrijven bij.
Die tragedie is eeuwigdurend en eetf poos
een korte poos spelen ook wij een klei
nere of grootere rol, want zegt niet de oud
testamentische dichter van het boek Job: „De
mensch van eene vrouw geboren, is kort van
dagen en zat van onrust; hij komt voort als
eene bloem en wordt afgesneden, ook vlucht
hij als eene schaduw en bestaat niet".
Toen Amersfoort dezer dagen het stoffelijk
hulsel van den vice-president van den Raad
van State heen zag trekken naar Leusden.
heeft de toeschouwer aan een voornamen doo
de gedacht, die „woning zocht in het land,
vanwaar nooit een pelgrim keerde".
Wat weet, buiten een beperkten kring van
landgenooten, het overgroote deel van een
vice-president van den Raad van State? Do
hoogwaardigheidsbekleders in den lande
zijn tijdens hun leven groote onbekenden
voor 9 van de 10 hunner tijdgenootcn en van
hun dood, bemerken, zelfs bij een zoo groote
dagbladvlueht als wij thans genieten, bitter
weinigen iets.
Zij zijn als de geesteskinderen van den man
in het land Uz wiens naam was Job, van wie
geboekt staat dat „zij zijn van gister en niets
welen".
Maar op de tafelen der historie, zal deir
naam van Joan Röell gegrift worden als
een keurling om zijn trouw aan „Vaderland
en Vorst".
Een van zijn oudste en trouwste vrienden,
Amersfoort's afgevaardigde ter Tweede Ka'
mer, rouwt met de gansche iamilie de Beau-
lort over hun lieren aanverwant, die, zooals
de .Minister Cort van der Linden aan de groe
ve zei: een conservatief was naar gezindheid
in politiek en dus meer het abstracte idee
van den idealen Staat dan het concrete denk
beeld van zijn levend organisme voorstond
Maar een conservatief uit de liberale school
van Tborbecke, liberaal in alles wal den op
bloei van den goeden geesl" onder de lands-
bewoners kon bevorderen.
Maar gelijk ik de^er dagen uit een verstan-
digen- mond hoorde „de mensch pasL maar
in een kort tijdsbestek". Ik dacht cr aan bij
RócU's teraardebestelling. WTat zou dacht
ik de jurist Röell wel gezegd hebben van
de élite onzer juristen, die in den onlangs
gehouden Juristenkring naast het recht van
staking een recht van posten erkent?
Misschien zou hij, met den peinsblik naar
u gericht en den wijsvinger der linkerhand
in de kinholte gelegd, u hebben geantwoord.
Summum jus summa injuria.
De mensch past maar in een kort tijdsbe
stek en menschen die het voorrecht derven
van jurist te zijn en nooit hebben geleefd on
der een schrikbewind gelijk de „koppen" der
stakers op de werkwilligen uitoefenen, kun-
nen niet de loftrompet over die Terreur
steken.
Politiek Overzicht.
De Costenrijksch-ServiscSie
spanning.
De inhoud van de nota, die eergisteravond
i doo-r den gezant van Ooslenrijk-Hongarije,
namens zijne regeering, aan dc Servische re
geering is overhandigd, beantwoordt ge
heel aan de verwachting. Up een lang zon-
dehregisler, dat aan de Servische legeering
wordt voorgehouden en dat aan de leden van
die regeering het schaamrood op de wangen
moet brengen als zij daarvoor vatbaar zijn,
volgt eene opsomming van de maatregelen,
die men 111 Weeucn verlangt dal Servië zal
nemen om op afdoende wijze aan de grieven
tegemoet te komen, en ten slotte wordt dc
eisch gesteld, dal binnen 48 uren antwoord
zal worden gegeven, of Servïc bereid is te
voldoen aan 't g&en wordt verlangd.
Deze laatste eisch drukt op dc nota den
stempel van een ultimatum met korten ter
mijn. Men ziet daaruit, dat 'het Oosteiirijk-
Ilongarijo bittere ernst is met wat het van
Servië verlangt. Volledige en onmiddellijke
onderwerping, aan de gestelde eischen wordt
verlangd, én anders zal men in Belgrado
de gevolgen moeten ondervinden. Was een
langere termijn gesteld, dan zouden natuur
lijk de in de nota vervatte eischen het onder
werp van lange diplomatieke onderhandelin
gen tusschen dc beide regeeringen uitmaken.
Daarmee zou, volgens de vroeger opgedane
ondervinding, weinig zijn lc bereiken en het
einde was niet te voorzien. Maar Ooslenrijk-
Hongarije wil spoedig weten op welken voel
het staat met Servië. Daaraan beantwoordt de
korte termijn, die voor het geven van bescheid
is gesteld. Wanneer dit antwoord bevestigend
en zonder voorbehoud uitvalt, dan zal de zaak
terstond zijn afgedaan cn de spanning, die in
het onheilspellende woord „oorlog" hare laat
ste uitdrukking vindt, zal zijn geweken. Indien
echter Servië onder volkenrechtelijke beden
kingen, die altijd zijn le vinden, dc Oosten-
rijksche eischen geheel of gedeeltelijk mocht
weigeren, dan zou het met den aard
van de nota als ultimatum overeen
komen, als Oostenrijk er toe over
ging zijne eischen met geweld door tc
zetten. Dan zou de toestand intreden, dien
men oorlog of ook strafexpeditie zou kunnen
noemen. Wanneer die toestand, in overeen
stemming met dc wenschen van andere mo
gendheden gelocaliseerd bleef, dan zou hij in
korten tijd met een gedwongen toegeven van
Serviö moeten eindigen.
Zal echter een eventucele oorlog tusschen
Oostcnrijk-IIongarijo en Servië gelocaliseerd
blijven? 'Die vraag houdt, zooals te begrijpen
is, niet eerst sedert vandaag of gisteren alle
diplomatieke kringen bezig. Zij biedt een ruim
veld voor beschouwingen en onderstellingen.
Het oog richt zich daarbij in de eerste plaats
op Rusland. Zoo schrijft het Eugclsche regee-
ringsorgaau, de Westminster Gazette: „Zooals
natuurlijk is, schenkt men groote aandacht
aan de- mogelijke houding van Rusland. Wij
mogen niet vergelen, dat de Russische regee
ring zich genoopt zou kunnen voelen, eene
actie te beginnen, die zij, als het op haren
wensch aankwam, niet gaarne zou beginnen.
Het Slavische sentiment is de eenigc snaar,
waarmee het Russische gevoel altijd meetrill,
en hel is dwaasheid te beweren, dal dit gevoel
niet tot in zijne wortelen zou worden geschokt,
wanneer Ooslenrijk-Hongarije een orthodoxen
slaat, zooals Servië is, aanvalt."
De in Berlijn heerschende opvatting wordt
door een correspondent van de Frankf. Ztg.
aldus vermeld: „De meerderheid van de poli
tiek ervaren beoordeelaars taxeert zeer hoog
het gewicht van de redenen van politieken,
militairen, financieelcn en economischen aard,
die er voor spreken, dat Rusland het conflict
niet zal aanstoken, maar in hel belang van
den vrede zich er aan gelegen zal laten zijn
het bij te leggen. Zoo weinig men echter de
redenen van binnenlandsche cn algemeene po
litiek en van militairen en financieelcn aard
mag onderschatten, die aan de Russische re
geering eene gereserveerde houding voor
schrijven, zoo zou men. aan den anderen kant
den onder omstandigheden noodlottigen in
vloed van nationale stroomingen en chauvi
nistische beroering miskennen, als men niet
ook met de mogelijkheid rekende, dat Rusland
zou streven naar inmenging in de rol van een
beschermer van Servië. Zulk eene poging zou
niet nieuw zijn. Soortgelijke gebeurtenissen in
den laatsten tijd zijn bekend. Ook hun afloop
is bekend en zij hebben daardoor veel verlo
ren van den schrik, dien zij inboezemden. De
vraag, welke gevolgen eene inmenging van
Rusland zou hebben, houdt verband met de
bekende verdragen van bondgenootschap. Wij
zouden dan getuige zijn van eene aanvanke
lijk diplomaliekcn veldtocht, zooals wij hem
tijdens den Balkan-oorlog hebben beleefd, zon
der dat hel daarna tot een militairen veld
tocht kwam. Zekerheid van de ontwikkeling
op dit gebied, waarop in de laatste linie legers
optreden, beslaat niet; cr zijn alleen waar
schijnlijkheden."
Frankrijk.
In het verhoor van mevrouw Gueydan, dc
eerste colitgenoole van Caillaux, wiens twee
de vrouw zich nu voor hot hof Van assises
heeft le verantwoorden wegens den moord op
Cahnelte, leverden de bekende intieme brie
ven, waarvan de origineelcn verbrand zijn
maajr de •photogrofieên eene zoo groote rol
hebben gespeeld, het hoofdmoment.
De president stelde aan de getuige de vraag
of zij photografieën van de brieven had ach
tergehouden. l>jfl spraik zij tegenluwe zuster
had ze haar gebracht; zij had ze, nadat haar
echtgenoot haar had verlaten, aan verschil
lende personen getoond om zich te rechtvaar
digen, maar anders had niemand ze gezien.
Over den inhoud van de brieven ontspon
zich een levendig debat tusschen den advo
caat van de civiele partij en mr. Labori. Mr.
Ghenu verlangde, dat de brieven zouden
worden bekend gemaakt; daarentegen betoog
de mr. Labori, dat zij van geen overwegend
belang voor de verdediging waren en dat hij
zijnerzijds er van afzag te verlangen, dat ze
zouden worden afgegeven, omdat hij de fijn
gevoeligheid van eene vrouw wikle ontzien.
Mr. Gheiïu vroeg of de getuige niet althans
kon verklaren wat de brieven bevatten. Me
vrouw Gueydan antwoordde„Niels wat het
publiek kaii interesseeren, maar slechts ge
heel intieme zaken." Mr. Clienu vToeg ver
der, waar de photografieén zich nu bevonden
en of zij or niet kennis van wilde geven aaD
den president. Mevrouw Gueydan verklaarde
zich bereid ze aan de jury ter hand te stellen,
en toen deze daarop niet reageerde, stelde zij
voor ze aam mr. Labori tc geven, hetgeen
deze aannam. De uitlevering van de photogra
fieén geschiedde daarop terstond, en de zit
ting werd geschorst, om mr. Labori gelegen
heid te verschaffen, van de brieven kennis te
nemen. De president kreeg eene reeks andere
brieven, die in hel bezit van mevrouw Guey
dan zijn.
Na de hervatting van de zitting verklaardp
de president, dat de aan hem overgelegde
brieven geene betrekking hadden op het te
genwoordige proces. Mr. Labori vroeg ver
gunning aan mevrouw Gueydan, de brieven
ook te mogen voorleggen aan mr. Öicnu tfi
ze zoo uit het debat te verwijderen, zondet
dat ze in hot publiek werden gebracht.
De Figaro trekt uit de verklaringen van
mevrouw Gueydan de conclusie, dat daar
door hot gchcelc vordodigmgsslelsel van hot
echtpaar Qaillaux wordt vernietigd Deze
brieven bevatten niets wat aan mevrouw Cail
laux angst kon inboezemen, niets, wat den ge-
wezen minister van financiën niet tot eer kou
strekken. Dan kunnen de geruchten van de
onmiddellijk voor de deur staande bekendma
king van de brieven niet de oorzaak van de
vermoording van Colmcltc geweest zijn. Cal-
metle werd vermoord, zoo besluit de Figaro,
omdat hij hol „groene stuik" bezat, omdat het
heette, dat hij het rapport-Fabre zou bekend
maken; hij werd vermoord, omdat dc zege
praal van zijn veldtocht onmiddellijk voor de
deur sïond.
Dc Figaro blijkt niet vatbaar tc zijn, om
ziclh te laten overtuigen door de verklaring,
die de procureur-generaal Iierbeaux, daartoe
door de regecring gemachtigd, heeft afgelegd
over de waarde, die dat „groene stuk" heeft,
dat hij kenschetste als een zoogenaamd af
schrift van een stuk, dal niet beslaat cn nooit
bestaan heeft.
Engeland.
Londen, 24 Juli. Dc conferentie in
Buckingham Palace kwam heden om elf uur
bijeen, een half uur vroeger dan in dc vorige
dagen, omdat hot lagerhuis heden vroeger
dan anders bijeenkomt. De menigte in den
omtrek van het paleis duidt aan, dat dc be
langstelling van het volk aanhoudt.
Tweede telegram. De conferentie
eindigde om 12.10. Zij vergaderden geduren
de 70 minuten. Daarna bleef dc Speaker met
de vier unionisten en Dillon in het palcis. 20
minuten later verliet Dillon het paleis. La
ter wisselden Redmond, Asquith, Dillon cu
Lloyd George bezoeken in Downingstreet. De
eerste minister ontbood den minister van ma
rine ChurchilL
Derde telegram. Men zegl, dal he
den avond in hel lagerhuis eene mededcëJing
met betrekking tol dc conferentie zal worden
gedaan.
Vierde telegram. Officieel wordt be
richt, dat dc conferentie geëindigd is cn niet
weer zal bijeenkomen.
Vijfde telegram. Men bericht, dal de
conferentie volstrekt niet lol overeenstem
ming heeft geleid. Het kabinet vergadert thans
om den toestand te overwegen.
Londen, 24 Juli. Eerste minister As
quith deelde in liet lagerhuis mede, dat de
conferentie niet in staat is geweest om, hetzij
in beginsel of in détail, hel eens Le worden
over het van de Homerule-wct uit le sluiten
gebied. De beraadslagingen van dc conferen
tie zijn daarom ten einde gebracht.
De „amending bill" zal den 23en in twee
de lezing aan dc orde worden gesteld.
Tweede telegram. In redevoeringen
die zij respectievelijk in Cambridge cn in
Londen hebben gehouden, betreurden dc mi
nisters Birrell en llaldane de mislukking vair
de Iiomcruie-oonlcrcnlie. Zij verklaarden
dal de regeering zonder wankelen zou voor
waarts gaan mei dc iiomeruie voorstellen,
iiaue.
Volgens een berient van dc Poliliselie Kor-
icspondenz uit Rome is de onlangs bevolen op
roeping vuil dc lichting lo9i der reserveinan-
s chap pen, zeer geregeld ten uitvoer gelegd. Er
zijn meer dan èU.uuu man onder dc wapenen
gekomen. Het aantal der tenge\olge van ziek-
le of afwezigheid mol opgenomen manschap
pen is ditmaal veel geringer aan het vroegen*
gemiddelde cijier. lac mcc/iing, dat de oproe
ping m verband slaat met den internationalen
toestand is algemeen ais onjuist erkend.
Oostenrijk-Hongarije,
Weeueu, 24 J un. Aan nvia, die gis
terenavond aan de Servisene regeering is
overhandigd, is toegevoegd een memorandum,
waarin de uitkomsten zijn vermeid van het
onderzoek, dat naar aanleiding van den moord
van het troonsopvoigerspaar in •berajewo is
ingesteld.
liet plan om den Iroonsopvoigcr te ver
moorden, word in Belgrado door Prinzip, Ga-
brinowics, Milan Ciganowics cn Trilko Gru-
bez onder steun van den majoor oja iankose
opgesteld. Zes bommen eu vier browninpPisto
len, waarvan de misdadigers zich hebben be
diend, wérden aan Fnnzip, Gaonnowics cn
Grabez in Belgrauo overhandigd door Ciga
nowics en Tankocs. Dc bommen zijn hand
granaten uit hel wapendepot van het Ser
visolie leger te Ivragujcwacs afkomstig. Om
hel slagen van den aanslag lc verzekeren,
werden Prinzip, Grabez en Gabrinowics door
Ciganowics in hel hanteeren van de granaten
en hel schieten met brownings onderwezen.
Om aan Prinzip, Gabrinowics cn Grabez dea
overgang van dc Bosnische grens en het bin
nensmokkelen van wapenen mogelijk te
maken, organiseerde Ciganowics een geheim
transport sic lseL De overgang van dc misda
digers en van de wapenen op hetBosnische
gebied werd door grenswachters van Scha-
bats cn Loznica en door lolamblciiaren van
Rudivoi Grbics en Loznica met hulp van ver-
