0-r
(?---■
wen, heide behoorende tot de tollooze uitge
zette Duitsciiers die Dinsdag van vier uur
des middatgs tot drie uur in den nacht hier
(doortrokken op weg naar hun vaderland,
llun ellende wafe onbloedig, maar komt die
der gewonden nabij. Er liggen hier rui on
geveer veertig strijders Van hot slagveld.
Wij zijn zoo dicht bij den strijd en toch
zoo ver af, want we weten niets beslist. De
Vlammen echter die we van de Maasbrug
in de richting van Luik zien opstijgen, doen
de geruchten haastt tot zekerheid worden, dat
Bassenge en Luik djn brand staan. Het is vree-
selijik, en dat de strijd niet ver af is bewij
zen de gewone Duitsche ,maar ook Belgische
soldaten, die nog steeds binnengebracht wor
den.
In het Roode Kruis-hospita al zijn op het
oogenblik 37 gewonden", op Calvariënborg 2?
en in Eysden 27. Morgen worden 3 Duitschers
begraven.
Een tafereel uit Visé: een Nederlandsche
dame met hare twee kinderen, wier man on
langs te Visé aan het station werd geplaatst,
was in den kelder gevlucht. Nadat bet stil
was geworden, kwam zij te voorschijn en
hoorde de Duitschcrs om proviand roepen
Ze sprak Duiheh tot hen en dadelijk werd ze
opgevorderd. Tusschen 2 soldaten mee to gaan
om den weg naar de Maas te wijzen, terwijl
zc met oen revolver bedreigd werd zoo ze
niet de waarheid zei. Toen moest ze naar
de winkels om proviand voor hen te halen
en eindelijk werd ze met haar echtgenoot
en kinderen met dc handen in de hoogte op
hun verzoek onder escorte over de grenzen
gezel. Hoe de familie hier ter stede aankwam,
ïaat zich begrijpen.
"W ij putten de onderstaande bijzonderheden
•mlrent de voorvallen aan onze Limburgsche
jrens uit een particulieren brief aan een
Ütrechtsche ingezetene,
Ik kom zoo juist van de grens, waarheen
<k met eenige collega's op een locomotief ben
heengereden. Ik heb de Duitsche cavalerie
gezien. Maar laat ik eigenlijk eerst beginnen
met den toestand te beschrijven.
Zooals U weet zijn de Duitschers in Luxem
burg binnengedrongen en probeeren thans
ook bij Visé over de Maas te trekken.
Honderden Duitschers trekken hier door,
lïtgcwezen uit Frankrijk en België. De men-
icken moesten twee uur na aanzegging
vertrekken, dus hebben alles achter moe-
en laten. Hartroerende tooneelen spelen
-dch hier af. Vrouwen met zuigelingen en
kleine kleuters, oude menschen, gebrekkigen,
alles met een klein pakje bij zich, worden hier
in de treinen geladen en vervoerd naar Sim-
pelveld, ons laatste slation. De verbinding met
Aken is verbroken. Ook de treinen van Lane-
aken naar Maastricht rijden niet meer, zoodat
die ongelukkige menschen zooals ze zijn, 2
uur van de Belgische grens, waar ze uitgezet
zijn, moeten loopen om hier naar het station
tc komen en dit duurt al den heelen nacht
door. Ze worden geescorteerd door Holland-
sche marechaussees; van alles is er bij. Heden
nacht is één van de vluchtelingen bevallen.
Het is gewoonweg verschrikkelijk om die too
neelen te aanschouwen. De stumperds hebben
eten noch drinken gehad. Evenwel zien we
oudit goede hoednnigfiëdên "valfdé*"men
schen opkomen. Hier wordt door menschen-
vrienden heele stapels brood, verder melk,
water, bier en wijn beschikbaar gesteld om
die menschen in hun ongeluk nog eenigszins
bij te slaan. De dankbaarheid is dan ook aan
doenlijk; het afscheid als die menschen, na
gelaafd te zijn. met den trein vertrekken is
aangrrnend om te zien en een gewuïf en vivat
la Hollande en tallooze dankbetuigingen. Ik
sprak vannacht een vrouw, die mij vertelde
al 30 jaar in Luik gehoond te hebben, zij
heeft 2 zoons in 't Belgische leger op 't
oogenblik, maar omdat zij Duitsche is. wordt
ze zoo maar 't land uitgezet met een paar
kleine kinderen.
Duitsche uitgewekenen uit Frankrijk zijn
al van Zaterdagavond op reis. Al hun bezit
tingen hebben ze achter moeten laten. Op het
oogenblik komt er weer een aantal op het
station. Mannen en vrouwen met een bundel
tje bij zich, luid sehreiënd. Ook de gegoede
stand is er bij, die dan alleen wat betere kleé*
ren aan hebben en overigens nergens anders'
van te onderscheiden is.
In Luik heerscht een soort revolutie, de
winkels met eetwaren worden bestormd. Voor
een brood moest men 1 frank betalen. De
geest onder de Belgische bevolking is zoo an-
fi-Duitsch, dat. wanneer die uitgewezenen
niet door soldaten en gendarmen werden
weggevoerd, zij op straat vermoord zouden
worden. Dit zijn de eerste verschrikkingen
van den oorlog, die wij hier te aanschouwen
krijgen; waar is het einde?
Gisteren zijn de Duitschers op Visé aange
rukt. De Belgen hebben de bruggen aan de
Maas opgeblazen. De sterke forten in den om
trek, die het Maasdal bestrijken zijn in volle
actie. Op het oogenblik is het kanongebulder
hier niet van de lucht. De Duitschers hebben
eerst gisteren Visé aan den rechterkant van
de Maas bezet. Helaas zijn in Visé, doordat de
bewoners uit de huizen op de Duitschers ge
schoten hebben volslagen straatgevechten ge
leverd, waarbij verscheidene menschen ge
dood werden.
De Duitschers hebben verschillende gebou
wen platgeschoten en verscheidene staan in
brand.
De stationschef van Visé met nog meer
ambtenaren zijn gedood.
Evenwel gelukte het de Duitschers gisteren
met een brug te slaan over de Maas, die daar
niet te doorwaden is. Tot driemaal toe is de
hulpbrug door de Belgische forten stukge
schoten.
In den nacht -ran 4 op 5 werd de algemeene
aanval verwacht. Van half vier af tot 7 uur
s morgens was het ecne verschrikkelijke ka-
nonnade en weer zijn dc Duitschers tot drie
maal toe teruggeslagen. De Duitsche paarden
komen hier zonder ruiters, maar met sabel
en tuig Maastricht binnen en worden hier dan
omgevangen. Wij hebben van de Duitschers
niets te duchten. Kennissen, die ze gisteren
aan dc grens gesproken hebben, zijn vol lof
over hun voorkomendheid. „Vir sind Freun-
de" zeggen ze.
Nu, heden morgen, ben ik dan persoonlijk
gaan kijken, tot vlak bij de grens en Vas er
Cetuiüe van dat de Duitsche ruiterii wzer te
ruggedreven werd en dat versche troepen
weer naar voren gebracht werden. Belgische
vliegmachines manoeuvreerden boven de stel
lingen en werden hevig beschoten met kanon
nen zonder evenwel geraakt te worden.
Duitsche gewTonden worden thans hier in
Maastricht binnengebracht om verpleegd tc
worden.
Ik heb de projectielen in de lucht, die op
de vliegmachines werden afgeschoten, zien
springen.
Het valt de Duitschers tegen, dat ze zoen
tegenstand in Visé ondervinden. Thans zijn ze
hierdoor al 24 uur opgehouden. Eén van de
Duitsche officieren verklaarde, dat ze 't koste
wat 't kost, heden de Maas zouden overtre*k-
kcn. Maar de Belgen geven tot heden to$
geen kans.
Achter de boomen langs den weg bij Visé,
die naar de Maas leidt, zag ik de Duitsche
cavalerie zich opstellen; ik kon ie naderen
tot pl.m. 800 meter. Ik vermoed dat de be
doeling is, dat, wanneer maar een brug zoo
ver gereed is, dat zij er over kan, dit in volle
vaart zal gaan en dat de hoogten, waar de
forten op liggen bestormd zullen worden. Het
vermoeden is hier, dat het in de omgeving
van Luik, wanneer de Duitschers Visé geno
men hebben, wel tot een geweldig treffen zal
komen, omdat in de buurt van Luik door de
Belgen een 300.000 man zijn samengetrokken.
Er schijnen thans, (12 uur 's middags) meer
hevige slagen gevallen te zijn. De kloosters
tc Eisden, ingericht tot hospitalen zijn vol ge
kwetsten. Door allerlei particuliere auto's
worden thans verscheidene gewonden Maas
tricht 'binnengebracht. Het zijn allen Duit
schers. Ik zie de auto s met hun vreeselijkc
last hier geregeld langs rijden. De gewonden
zijn voorloopig verbonden en liggen op bran
cards, zoodat wij ze zien kunnen.
Ik zal nu maar eindigen met al dit ver
schrikkelijke nieuws
Uit Roermond.
Men meldt ons uit Roermond:
Alhier komen aanhoudend troepen aan uit
Antwerpen met daar uitgezette Duitschers.
Oostenrijkers en Hongaren. Het station Roer
mond, waar eenige honderden bannelingen
gelegen zijn in afwachting van hun vertrek,
biedt een treurigen aanblik. Allen doen de
vreeselijkste verhalen over de wijze waarop
zij uit België werden verdreven. Een der vrou
wen kwam met een dood kind in haar armen
aan. Er hc^ft zich te Roermond een comité
gevormd, dat zorgt voor de voeding der on-
gelukkigen. Zij, die een pas hebben, kunnen
vertrekken in de richting Vlodrop. "Wie geen
pas heeft, gaat in de richting Vcnlo en bij Kal-
denkirchen over de grens.
Gastvrij Nederland,
De Anihemsche Ct. meldt:
't "Was Maandagavond; in emotievolle
«temming zaten de reizigers bij tientallen op
gepropt in de treinen, die via Essen van
België naar Nederland stoomen.
Maar in Essen word* de reis afgebroken.
De treinen gaan niet verder; het publiek
moet uitstappen. Daar staan nu de tientallen,
een kleine menigte, en weet eerst niet wat te
doen.^Doch^ spoedige is het t>esluit genomen,
levende trekkracht vóór zich heeft, is bruik
baar en weldra rolt een lange sleep karren,
nette en minder-nette, van Essen in de rich
ting van de Nederlandsche grens en van
Rosendaal.
't Is geen heel lange tocht, maar toch een
niet gewone. Ruim een uur hotst men op de
karreplanken en tusschen houten wanden,
waarvan er zijn, die nu jutet niet aangenaam
rieken, naar het vaderland toe.
Eindelijk: Rosendaal! Met blijdschap ont
waart men het station. Daar staan de treinen
gereed tot verder vervoer
Mis! De treinen vervoeren het gewone pu
bliek niet. 1 Is alles voor de soldaatjes, t
Vaderland eischt en de burger gehoorzaamt.
En de refelgers uit België begrijpen dit.
Maar de Rosendalers óók. Ze begrijpen het
zóó goed, dat op de meest welwillende wijzo
aan hen, die niet verder kunnen, gastvrijheid
wordt aangeboden. Huis en tafel staat voor de
vreemden open en, zonder daarvoor betaling
te vragen, geven de Rosendalers hun goede
zorgen aan de onverwacht dakloos geworden
reiri^rs.
Aldus vertelde ons een Arnhemsche dame,
die met drie dochters de gastvrijheid van Ro
sendaal heeft genoten en die er prijs op
stelde, dat we het mooie voorbeeld der hup-
sche Brabanders in ons blad vertelden.
We deden het gaarne. Een bravo vöor
Brahantsch Rosendaal.
De bloembollen-cultuur
in gevaar.
Naar het Hbl. uit kringen met de bloem
bollencultuur in verbinding staande verneemt,
dreigt deze cultuur de ondergang.
Het is namelijk door den oorlog onmoge
lijk, de verkochte bloembollen af te schepen,
terwijl zelfs het gevaar dreigt, dat, indien de
onverkochte bloembollen, nu nog naar Enge
land en Amerika worden verscheept, de prij
zen daardoor ginds zoodanig zullen worden
gedrukt, dat men tot hoogere prijzen afgeslo
ten contracten, op grond van force majeure,
in het buitenland zal trachten te annuleeren.
De afscheeptijd is, zooals hekend. in Sep
tember en het is te voorzien, dat de thans be
staande moeilijkheden vóór dien tijd niet zul
len zijn opgelost. Indien men weet, dat er
jaarlijks voor meer dan vijftien miUioen gul
den aan bloembollen wordt geëxporteerd en
in die cultuur jaarlijks voor ongeveer zeven
acht millioen gulden werkloonen worden
uitgekeerd, waarvan meer dan 5000 huisge
zinnen leven, dan kan men nagaan, welk een
vreeselijkc spanning in de streek in Noord
en Zuid-Holland, waar de bloembollencultuur
wordt gedreven, heerscht.
De bonden van de kweekers en van de han
delaren hebben zich thans tot het Bankcon-
sortorium te Amsterdam gewend en ge
tracht, daar steun te krijgen, doch waar het
onderpand en de waarde uitsluitend bestaat
uit bloembollen, is het voor dit consortorium
zeer moeilijk een weg tot hulp te vinden.
Toch schijnt de president, de heer Van
Aalst, zich alle moeite te willen geven om
voor de bedreigde cultuur een uitweg te zoei
ken. En daarom was er Woensdagmiddag te
Haarlem in het Gouvernementsgebouw een
conferentie tusschen dc besturen van genoem
de bonden en de commissarissen der Konin
gin van Noord- en Zuidholiand, welke confe
rentie bijgewoond werd door den heer Van
Aalst.
Alhoewel het Hbl. verneemt, dat niets defi
nitiefs kon worden tot stand gebracht, zoo
mag men .gezien de pogingen, die het Bank-
consortorium in alle richting in het werk
stelt om het economisch leven in Nederland
gaande te houden, de verwachting koesteren,
dat er een oplossing zal worden gevonden.
Indien de groote voorraad niet wordt ge
ëxporteerd, welke export als gezegd in strijd
zou zijn met de belangen van de cultuur, dan
zou het eenige middel zijn, de bollen te plan
ten, doch het gevolg daarvan zou zijn, dat het
volgend jaar een zoodanige overproductie
zou ontstaan, dat de cultuur daardoor zeer
zou worden geschaad. Daarom schijnt het
voornemen te bestaan om desnoods den ge-
heelen oogst ter waarde van plus minus tien
millioen gulden te vernietigen en door 't vor
men van een bond tusschen kweekers en han
delaren te trachten, de prijzen zoodanig in
de hand te houden en dus te verhoogen, dat
binnen enkele jaren door die verhooging van
prijzen de thans berokkende schade zou zijn
ingehaald.
Hypotheek-exocuti es huizen-
vellingen.
Het bestuur der Makelaars-Vereeniging
heeft, naar het Makelaars-Weekblad mede
deel*. aan de Vereeniging van Directeuren
van Hypotheekbanken in Nederland een brief
van den wigenden inhoud gericht:
„De hoogst ongunstige toestand der geld
markt, dde niet kan nalaten ook op de waarde
van vaste goederen van zeer nadeeligen in
vloed tc zijn. brengt ons er toe tot u het be
leefd, maar dringend verzoek te richten, de
bij uwe vereeniging aangesloten directies in
ernstige overweging te geven om als uitzon
deringsmaatregel te besluiten voorloopig geen
posten te executeeren en de eventueel reeds
aangekondigde executievedlflngen voor onbe-
paaMen tijd uit te stellen.
De vrees toch. dat bij veiling onder de ab
normale omstandigheden, die wij nu doorma
ken. geen koopers zullen kunnen worden ge
vonden, is zeker niet denkbeeldig en het
noodzakelijk gevolg van dat gebrek aan koop
lust zal zijn, dat bij executie de onderpanden
van de hand moeten worden gedaan tot prij
zen. die niet alleen den financieelen onder
gang van den debiteur volkomen maken, maar
bovendien ook voor derden zeer ver strek
kende gevolgen kunnen hebben.
Wij meenen ook de vrijheid te mogen ne
men tot de directies het verzoek tc richten,
om bij hertaxatie van afloopende posten den
tegenwoondigen ongezonden toestand niet als
factor voor de waardebepaling der onder
panden te willen doen gelden en voorts al die
maatregelen te nemen, die kunnen voorko
men, dat de onzekerheid, waaronder wij
thans gebukt gaan, nog grooter wordt.
Wij zouden u zeer verplicht zijn, indden u
de bij uwe vereeniging aangesloten directies
zoo spoedig mogelijk met bovenstaand in ken
nis zoikk willen stellen en zulks mest het oog
op de voor zoover het Amsterdam betreft
10 Augustus a.s. en daaropvolgende data."
Van dezen brief is een afschrift verzonden
aan de notarissen.
Het bestuur der Makelaars-vereeniging
wendt rich tot de leden mest het dringend
verzoek, alles te willen doen om, zoolang de
tegenwoordige ongunstige omstandigheden
aanhouden, het houden van veihngen, zoowel
executoriale als vrijwillige zooveel mogelijk
te ontraden; te trachten reedö aangekondig
de veilingen voor onbepaalden tijd uit te stel
len. wat kan voorkomen, dat de waarde van
vaste goederen onnoodig wordt gedeprimeerd.
Een manifest der huiseigena
ren. Een extra-nummer van „Het Eigendoms
recht" bevat don wigenden oproep aan de
Ver. van Huis- en Grondeigenaars „Het Eigen'
domsrecht":
In dezen emstigen tijd heeft het bestuur
der Vereeniging van Huis- en Grondeigenaars
-Het Eigendomsrecht" behoefte een woord te
richten tot de Nederlandsche huiseigenaars in
het algemeen en tot de leden zijner vereeni
ging in het bijzonder.
Als grootste organisatie van huiseigenaars
hier te lande meenen wij ons daartoe boven
dien geroepen.
Ook wij hebben onze plichten als mensch
te vervullen tegenover de samenleving. Meer
dan anders moeten wij ons daarvan thans
bewust zijn.
Wij huiseigenaars toch, zijn mede in de
eerste plaats aangewezen om den economi-
schen nood, waarin tal van Nederlandsche
gezinnen door den geweldigen toestand ver-
koeren, te helpen lenigen.
(Wij moeten onze sympathie voor de man
nen, die uit hun werk zijn gerukt om de onaf
hankelijkheid Van den Nederlandschen bodem
te verdedigen en dus -ook onze belangen te
dienen, uiten door oenze clemente houding
tegenover him beroofde gezinnen.
In deze dogen rust op ons de plicht Steun
te verleenen aan de noodlijdende gezinnen,
wier inkomsten, nu de kostwinners uit hun
arbeid zijn weggeroepen, onzeker zijn gewor
den.
Wij rekenen er op, dat dit enkele Woord tot
uw meuschelijk gewei u zal nopen de econo
mische gevolgen te helpen verzachten, welke
vooral in de gezinnen van onze minder be
deelde landgonooten zoo diep zullen worden
gevoeld*
In tusschen zal uw vereeniging et voor
waken, dat zij, die de stoornis misbruiken om
uw rechtmatige belangen te schaden, In hun
laakbaar pogen worden tegengegaan.
Uw organisatie zal, tegelijk dat rij eon be
liep doet op uw clementie tegenover on
macht! gen, uw rechten beschermen tegen on-
wiMgen, en met alle gepaste middelen brach
ten de onredelijken te venhinderoo u fn uw
bestaan te treffen.
Schoot- en Kerknieuws.
VGravenhage, 0 Augustus.
Examens Fransch, L. O., 0 Aug. voorm.
Geëxamineerd 18 candidaten. Geslaagd do
hseren: M. J. T. Hefting, Rotterdam i F.
Ritsma, WormerveerH. van Wamelen, Den
HaagJ. H. Boddé, HoogkerkP. J. Kuipers,
Hengelo j K. C. Minderhoud, Schiedam, en de
dames J. F. P. Cassa, Den HaagE. M. C. Dijk-
hoff, ZwolleS. de Groot, St. Jacobi Parochie
C. E. Pluim Mentz, Den Haag; A. M. Beaufort,
HaarlemJ. M. de Bruijn, RotterdamA. B. de
Ven, UtrechtH. A. E. de Ven, UtrechtM.
Grutterswijk, Den HaagJ. H. A. van der Heij
den, Utrecht.
Notarieel Staatsexamen.
Geslaagd, eerste gedeelte, A. H Kooman,
's-HertogenboschJ. B. G. J. hl Hubar, te
Oranjewoud (Schoterland).
's-G ravenhage, 6 Augustus.
Examens Fransch, M. O., akte A.
Geslaagd de dames B. van Thiel, Venray? E.
H Leeuwenberg, Vught; N. H. A. de Terrante,
RenkumJ. H. Timmer, Amsterdam, en de heer
A. F. Hoekstra, Bloemendaal.
Examens Fransch, L. O., 8 Aug. nam.
Geëxamineerd 21 candidaten. Geslaagd de
heerenB. J. de Jongh, Den HaagJ. Romken,
KesselC. Bouterse, RotterdamA. Drukker,
AmsterdamP. J. van Lent, Den BoschE.
Mulder, Rotterdamen de dames E. A. M.
Leeuwenberg, C. R. M. Stoffels en H. M. van
Berckel, VenrayG. van der Heijden, TielA.
M. de Meer, Dordrecht; J. C. E. Toose, Rotter
dam J. G. van Maanen, AmersfoortM. P.
Kraanen, Den HaagH. P. van Doorn, Utrecht
E. van der Giesen, HeemstedeL. van Groten
huis, RotterdamJ. P. G. van Rooy, Den Bosch.
Examens Hoofdakte, 5 en 6 Aug.
Geëxamineerd 11 candidaten. Geslaagd de
heeren P. van Schelt, Dordrecht j B. de Beer,
Rotterdam L. G. Vonk, SchiedamJ. Krabben
dam, SchiedamH. F. van der Hoek, 's-Gra-
venhageL. M. Verwey, UtrechtA. Verburg,
Rotterdam. Drie candidaten konden niet opko
men wegens de mobilisatie.
Acte-examens in handteekenen, L. O.
GeslaagdMej. B. W. E. Duendag, te Am
sterdam, en de heeren J- H. Heus, D. G. Neven,
HaarlemH. A. van der Heijden, LochemB.
R. A. van der Hoff, LemmerM. G. Hölhler,
Roelofsarendsveen F. K. Niewold, Groningen
W. G. d eWall, Rotterdam: A. Damen, 's-Grq-
venhageA. Dees, MiddelburgH. J. J. Des-
sens, VlaardingenW. G. van der Ham, Kat
wijk a/d. Rijn; H. R. Heidema, Arnhem; G. J.
Morren, UtrechtJ. M. A. Thumme, Maastricht.
Examen Ned. Toonkunstenaarsvereeniging.
Van de vijf candidaten zijn voor piano (lager
onderwijs) 4 afgewezen. Eén candidaat kwam
niet op.
Van den Hak op den Tak.
(Weekpraatje).
Wij eten te veelHet Engelsche tafeluur
zoo klaagt „de Hofstad" burgert zich steeds
meer bij overig Europa in, dot de hoofdmaaltijd
tusschen 6 en 7 uur bepaalt. Dat verhindert de
meeste menschen niet om dan tegen 10 U uur
weer iets tot zich te nemen, in de overtuiging
dat vast noodig te hebben. Wij zijn daardoor
slaven der eetgewoonte geworden, de keuken en
niet de maag beheerscht ons leven. Wat zou
den wij niet veel meer vrijheid genieten, als we
ons niet door al de vele voedingsuren lieten
inoerken! De oude Romeinen hadden vijf maal
tijden tiet «Ontbijt jjemaiuium vuui ac
deren), het voormiddageten (prandium een
ontbijt uit brood en ongekookte spijzen), het
middagbrood fmerenda voor arbeiders en
slaven), de hoofdmaaltijd (coena de echte
familiedisch) en het nachtmaal (comisatio
voor de feestvierende jongelingschap). Zoo
hield de Romeinsche zede aan één hoofdmaal
tijd en 'n klein voorloopig maal. Meer niet. Dat
is de meest gezonde leefregel.
„De Hofstad" staat niet alleen met zijn klacht.
Doktoren van naam, in verschillende landen van
de Oude en Nieuwe Wereld Rebben de laatste
jaren hun stem late nhooren tegen het over
matig eten, waaraan, volgens hen, verreweg de
meeste menschen zich schuldig maken.
Allerlei ziekten zouden hierin haar oorzaak
vinden. Eén dier doktoren, wiens naam reeds
over de geheele wereld door zijn methode ver
breid is geworden, is Horatius Fletcher.
Op 40-jorigen leeftijd was Horatius dik, paf
ferig, ongezond, lijdend aan de maag, slapeloos
heid, enz., zoodat de dokters hem niet veel jaren
meer gaven. Maar Horatius antwoordde „ik
zal leven" en hij leeft, 60 jaar oud en hij ziet
er beter uit dan 20 jaren geleden.
Hoe komt dat? Door het kauwen en kauwen
alleen. Horatius meent, dot de menschen mak
kelijk 100 jaar kunnen worden, als ze maar goed
kauwen en weinig eten. Het eten moet zoo lang
gekauwd worden tot het een papje is geworden,
dat van zelf naar binnen glijdt. Honderd en
meer vermalingen van één hap voedsel zijn met
te veel. Op die manier heeff men aan 30 hap
pen voedsel meer dan genoeg. Op een sjalot
kauwt Horatius graag 732 maal.
Behalve om het sanitair nut prijst Horatius
zijn methode ook wegens derzelver oeconomisch
nut aan, want ze bespaart minstens 300 percent
op het keukenbudget.
Naar een middel om lang en gezond te leven,
naar een serum tegen ouderdom, Is de weten
schap sinds lang zoekende.
't Is nog niet gevonden, maar de Parijsche
dr. Metchnikof, do beroemde professor van hot
„Instituut Pasteur", heeft goede hoop.
't Is toch eigenlijk onnatuurlijk, zei hij in een
lezing, dot men ouderdomskwalen krijgt juist
op een leeftijd dat men met zijn ondervinding
van nut zou kunnen zijn voor dc wereld.
En dan is men minder in tel.
Begroeven de Milanesiërs hun grijsaards niet
levend, en at men ln Vuurland, in tijden van
schaarschte, niet de oude vrouwen vóór de
honden, omdat de honden althans nog allerlei
diensten bewijzen kunnen?
In onze maatschappij gaat men zoo niet meer
te werk, maar de studenten protesteeren er toch
ooi: tegen oud-wordende professoren.
Enfin, er moet gezocht worden naar een
levensserum.
Wat is ouderdom? Een algemeene uittering.
Na het 50e levensjaar worden tot het tachtigste
de mannen gemiddeld 3, de vrouwen 4 c.M. kor
ter, terwijl een afnemen van gewicht van ge
middeld 6 kilo te constateeren valt. De spieren
worden dunner, en ook de heenderen worden
licKter en brozer.
Hoe komt dat? Door de overeenkomst, die
er bestaat tusschen ouderdom en ziekten als
tuberculose, is dr. Metchnikof op het Idee ge
komen, den ouderdom aan den invloed van mi
croben toe te schrijven. Het «ouden de macro-
pKagen xijn, die in de Jeugd ven den mensch
goede diensten bewijzen doó* ónder e, schade-
filké bacjUen ut 'V^rsllndell^thAaf die later i*
sterk in aantal schijnen te worden en zich dan
tegen het organisme wenden, dat ze eerst be
schermden, „gendarmes, die bij gebrek aan
misdadigers, de burgers-zelven aanvallen."
Die maken, dat men jong reeds oud en ah
ze 't ons met te lastig maken oud nog jong
kan zijn. De spreker toonde zijn hond van 17,
zijn papegaai van 65 jaar. Och, wat zag die
jonge hond er reeds oud uit en wat leek die
oude papegaai nog jong!
Hoe komt dat? Omdat hij zoogdieren de
dikke darm zoo bijzonder lang, bij vogels zoo
bijzonder kort is, en de dikke darm is letterlijk
een broeinest van microben. Men moest alle
kinderen bij him geboorte van de overbodige
ingewanden kunnen verlossen, maar aangezien
dat niet gaat, moet er gezocht worden naar een
doelmatige organisatie onzer microbenkolonies
Door water, melk, groenten en vruchten te
koken, zal men alvast heel wat minder schade
lijke microben binnen krijgengeen salade,
geen radijs, geen komkommers meerDooi
daarentegen zure melk te drinken, versterkt men
waarschijnlijk het aantal der goede microben.
Een zekere stam der Bulgaren, die bijzonder
veel zure melk drinkt, wordt opmerkelijk oud.
En zoo, nirtige voorloopige maatregelen vin
dend, zoekt de wetenschap naar een serum
tegen de macrophagen.
„Wij zijn dus nog heel in den aanvang onzei
bestrijding van den ouderdom, maar", zoo be
sloot dr. Metchnikof, „wij meenen de oorzaak
gevonden te hebben."
Allerlei remedies, dikwijls van uiteenloopen-
den aard, worden aan de lijdende menschheid
voorgehouden en voorgeschreven. Een goed
recept kreeg een Amerikaansche dikkerd. Dikte
is een lastige kweal. Maar wij achten ons ge
lukkig onzen lezers den naam te kunnen mede-
deelen van iemand, die zich in Amerika een
grooten naam heeft verworven als „ontvetter."
Dezer dagen ontmoetten wij een vriend, die uit
New-York terugkwam, zoo mager als een tal
hout, en er heen gegaan was zoo dik als een
beer.
Wat zie je er uitriepen we onwillekeurig
uit.
Ja, zeide hij, ik ben wel veranderd. Dc weeg
60 kilo minder
Hoe komt datP
Ik ben bij dokter Mac Hinchose te New-
York geweest. En weet je, wat die mij als kuur
voorgeschreven heeft? Ik moest hem eiken
morgen om 9 en eiken avond om 6 uur bezoe
ken. Dc visites waren kosteloos. Maar ik moest
hem 25 gulden betalen voor elk kilo, dat ik in
gewicht was afgenomen. Hij had veel patiënten.
Als ik bij hem binnentrad, drukte hij mij de
hand, geleidde mij naar 'n bascule, die mijn ge
wicht aanwees, en ik begaf mij naar de kas om
te betalen voor mijn verlies aan gewicht. Elke
visite duurde maar een paar minuten.
Dat is vreemd. Maar waardoor vermagerde
je don zoo
Doodeenvoudig. De dokter woont op de
23ste verdieping c-n de patiënten mogen niet
van de lift gebruik maken.
Een kern van waarheid schuilt er zeker wel
in dit berichtKeizer Wilhelm is geregeld aan
't blokjeszagen om niet te dik te worden. Zon
derlinge proeven worden er al zoo genomen, als
men de berichten mag gelooven. Zoo b.v. om
des menschen geheugen te versterken. Er zijn
menschen, van wie het geheugen terugreikt tot
hun tweede levensjaar. Andere herinneren zich
daarentegen nog slechts flauw de gebeurtenis
sen van hun zesde jaar. Vanwaar dit verschil
ran nennneringsgezicht P Waarom kan de een
de dingen, die gebeurden, toen hij nog nauwe
lijks tot zijn bewustzijn gekomen was, zich zoo
duidelijk voor den geest roepen, terwijl anderen
de gebeurtenissen van slechts enkele jaren te
rug als door een mist, een dikke mist, zien?
Tot voor slechts enkele jaren kon de weten
schap op deze vragen geen antwoord geven.
Maar sedert hebben verschillende psychologen
en andere deniers zich met de oplossing van
deze vragen bezig gehouden. Zoo is er een wer
kelijke geheugenleer ontstaan. Thans zijn er
dikke handleidingen over die geheugenleer ge
schreven. Er zijn vereenigingen opgericht, waar
van het doel was, de geheugenleer te ontwikke
len. Heden bestaan er tal van tijdschriften,
waarin geregeld de nieuwste snufjes omtrent de
heugenwetenschap te vinden zfjn.
Vooral in de Vereen. Staten is het aantal
experimenteele memorologen zeer groot. Zij
hebben daar een bloeiende vereeniging, en hét
aantal amateur-memorologen neemt er toe met
den dag.
Merkwaardige proefnemingen worden thans
door deze vereeniging gedaan. Zij meenen, dat
door middel van electriciteit het geheugen is tt
versterken. In hun laboratoria staat thans een
z.g. electrische stoel, waarin het proefkonijntje,
meest een Italiaansche bedelaar, die er even
artistiek als smerig uitziet, en die zich voor
twee dollar daags gaarne laat „bememorologen",
moet plaats nemen. De man moet allerlei her
inneringen uit zijn prilste jeugd meedeelen, en
wanneer er nu een electrische stroom door zijn
lichaam gaat, moet 's mans geheugen toenemen.
Zoo n electrische douche verfrischt dus het ge
heugen, en volgens de memorologen is spoedig
de tijd daar, dat iedereen zoo'n moderne bad
stoel op zijn studie heeft staan, waarin hij plaats
neemt, als hij heksenwerk heeft.
Men denke er aanhet gebeurt in Amerika
Andere proefnemingen zijn er op gericht om
iemand droomen te doen onthouden.
Er zijn. niet weinig menschen, die zich bij
het wakker worden aftobben om zich te herinne
ren, wat zij in den afgeloopen nacht hebben
gedroomd. Men heeft immers altijd groote
waarde gehecht aan droomen en waarschijnlijk
staan bepaalde zielstoestanden ook inderdaad
met onze droomen in verband, zoodat het voor
de kennis der psyche van belang kan zijn, dat
we ons deze steeds konden herinneren. DocK
dit gelukt ons dikwijls niet ondanks de uiterste
inspanning. Nu hebben verschillende geleer
den door experimenteele onderzoekingen vast
gesteld, dat de hersenmassa door het droomen
bepaalde kleine veranderingen ondergaat, die
echter spoedig weer vervagen. Men heeft zich
daarom afgevraagd of het niet mogelijk zou zijn
deze verandering te versterken, zoodat ze niet
meer geheel onder den drempel van het bewust
zijn blijven. Men kent n.l. stoffen, die ln staal
zijn chemische processen (en hiertoe behooren
de veranderingen van de hersenstof ten slotte
ook) te versterken, dit zijn de z.g. katalipators.
Prof. Blondin te Nancy heeft ontdekt, dat de
thioverbinding van antropine alkaloide, voor de
hersenprocessen als zulk een katallpator kah
dienen. Dit middel, dat door den ontdekker
„onierophor", d. i. „droombrenger" is genoemd,
wordt voor het slapengaan en na het ontwakeh
ingenomen. Natuurlijk zijn de onderzoekingen
in deze nog niet ten einde, maar de mogelijk*
held Is niet uitgesloten, dat zij in de toekomst
nog belangr^ke resultaten kan opleveren.
- KEUVELAAR. J