„de eemlan jbuÏt en landT^ feuilleton. 13d" Jaargang. ffi" 125 Maandag 23 November 1914. De Familie neimarel Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post- 1 Per week (met gratis verzekering tegen ongelukkon) 0.10. Afzonderlijke» nummers - 0.05. Dezo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Advortentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie- advertenties en berichten vóór 2 uur in te zendon. Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels.* f 0.50. Elke regel meer- 0.10 Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handol on bedrijt bestaan zeor voordoeligo bepalingen tot het herhaald advorteeren in dit Blad, bij abonnomont. Eene circulaire, bevattonde de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. I>e oorlogsleenïng. De lieer II. de Jong Jr., inspecteur der Registratie alhier, schrijft in de N. R. Ct.: In sde reeks van ingezonden stukken, waar toe iliet ontwerp van wet tent het aangaan eener leening van f 275.000.000 aanleiding gaf, trof ik tot dusver geen opmerking aan over de wnaag of -de heffing van opcenten over -de successierechten ten behoeve van het Lee- ningglonds 1911 wel gerechtvaardigd is. In de Memorie van ToelianLing en de ais bijlage daarbij gevoegde nota wordt de vraag niet aangeroerd. Aangezien ik van mecniiig ben, dat de vraag ontkennend moei worden beantwoord, zal het mij aangenaam zijn die meening te mogen uiteenzetten. De leening zal na ten hoogste 15 jaren al- gekost moeten zijn, terwijl zij reeds na 3 jaren afgelost kan worden. Waar van vele zijden e>r op wordt aangedrongen om aan een oorlogsschatting in eens .de voorkeur te ge ven ix>van eene ooriogsleening, is de kans niet gering dat ina eenigen lijn, wanneer >de waarde dei' vermogens met grootere zekcr- heiid bepaald kan wonden, door een ooilogs- sc'liaü'ing in eens de schuld zal worden ge delgd. Intusschen ilioe dit 'Ok zij vast staal, dat aan de leening een kort levon is be schoren en dat zij na ten hoogste 15 jaren tot hel verleden zal behooren. Np is het redelijk uat ter beschikking van het Leehiugsfomds 1914 gedurende dien tijd van ten hoogste 15 jaren -worden gesteld op centen op die be.aslnigcn, welke jaarlijks of voortdurend als het ware door iedereen wor den betaald en uil de jaaiiLijlksehe ihkoniiHen wolfden besta-eden, zooals cbe diabete belas tingen, de accijnzen en de meeste invoer rechten. Maar dit kan niet worden getuigd van die belastingen, welike het kapitaal trelfen cn die aiiet jaarlijks, zooals de directe belastingen, of voortdurend, zooals de accijnzen en de in voerrechten, vörschulüdgid worden, do oh Slechts wanneer zioh bizon-de re omstandighe den voordoen. Theoretisch geldt dit bezwaar ook voor de heffing van opcenten over het zegelrecht op buiteniandsche effecten en o-vor de registratie rechten; doch gewoonlijk zijn die rechten, wanneer zij verschuldigd worden, in verhou ding tot het gcheele vermogen zoo gering, dat men ter wille van de praktische voondee- len over het niet groote theoretische bezwaar lieenstapt. Maar mot de heffing van opcenten over de successierechten is het een andor geval. Die rechten vormen een zuivere kapitaalsbelas ting, die zoo hoog is, dat zij slechts bij uit zondering uat het inkomen van één jaar be streden wordt en kan worden, en waarvoor gewoonlijk een greep in hot vermogen moet worden gedaan. Is het dan niet zeor onbillijk om, waar het tijdelijke op den voorgrond sHiat, opcenten te heffen van de successierechten? Indien een sterf gioval plaats heeft binaven 15 jaren, moet boven het soms roods zeer hoogc successie recht, diat reeds tot 20 pet. kan klimmen, een vermeerdering van 20 opcenten worden ge legd, waardoor de verschuldigde quolile.it lot >4 pcL der erfenis kan stijgen. Daarentegen blijven, de erf on essen van de personen, die niet binnen hot tijdvak van 15 jaar overlijden, van die verhooging der successierechten ver schoond. Nog sterker doet de onbillijkheid zich gevoelen, indien (hetgeen niet onwaar schijnlijk is) binnen de 15 jaren, b.v. reeds na 3 jaren, eene belasting in eens geheven wordt. Het aantal erfenissen, waarvoor dan de extra-eijns geheven is, is .dan in verhou ding tot het aantal kapitalen, waarvan niet geofferd werd, nog veel geringer en dus is ten opzichte der erfenissen de onrechtvaar digheid zooveel te grootor. Een voorbeeld verduicLclijhe dit Indien iemand aan een kind van een nog in leven zijnde broeder of zusier zijn vermogen heeft nagelaten, betaalt dit kind een -recht afhankelijk van ide hoegroot heid der erfenis en schommelende lusschen 15 en 20 procent. De venmeordering met 20 opcenten komt dan neer op oene kapitaals- lasting van 3 5 4 percent. Indien mi b.v. na 3 jaren eene belasting iii eens geheven wordt, zal het bewuste kind nog eens opnieuw door eene kapitaalsbelasting worden getroffen, of schoon het reeds 3 5 4 percent van hel ver mogen extra heeft moeten betalen. De heffing van opcenten op de successie belasting werkt alleen dan niet onbillijk, in dien zij geheven wordt gedurende zoodani- gen tijd, dat ongeveer het geheele nationale vermogen door erfenis is overgegaan, en dat duurt veel langer dan 15 ja-ren. Het ware zeker billijker om het aantal op centen op de aanslagen (althans de hoogerc), in de vermogensbelasting en bedrijfsbelasting met een zoodanig aantal te verhoogen, dal daardoor het bodrag van f 3.400.000 's jaars kan worden gevonden, dal de minister zich belooft uit de 20 opcenten op de successiebe lasting. Dan worden zooveel mogelijk alle ka pitalen gelijkmatig belast: terwijl hel bij het heffen van opcenten op de successierechten van het toeval afhangt of de een te veel en de ander niets betaalt. Nu ik toch over successierecht schrijf, grijp ik deze gelegenheid aan om er dc aandacht op te vestigen, dat af en toe zeer aanzienlijke bedragen voor successierecht aan de schat kist wo-rden onthouden d-oor schenkingen on der de levenden. Het valt natuurlijk niet met zekerheid te zeggen hoeveel jaarlijks op die wijze aan de schatkist ontsnapt, maar het zou mij niet-verwonderen indien het een mil- lioen bedraagt. Mij is althans een goyal be kend, dat in één boedel meelrdere tonnen gouds op die wijze door de verkrijgers wer den bespaard. Politiek overzicht. De wereldstrijd. Er is ééne noot, die thans klinxt in alle tbe- ricklen, die van het oorlogstooneel ons berei ken- De klacht over den winter, die nu is in gevallen, overheersclit allee. Die klacht komt u-Jl Servië, vanwaar hel Oostenrijksche hoofd kwartier Ibericht, dat men op de hoogten den last olndervindt van hel ongunstige weder, ter wijl i'n de laagten de sneeuw ligt tot een Me ter hoog. Men verneemt <:e klacnt uit het oos ten en uit het westen, cn uit het wekten nog het meest. „De doorweekte, half bevroren grond en de sneeuwstormen berokkenden moeielijkheden aan onze bewegingen," be richt het Duicsclie iuoofdkwairtier en den weer klank daarop geelt het bericht uil Parijs: „In bel noorden was het weder zeer slecht; hot heeft gesneeuwd." Een correspondent be schrijft den toestand in do woorden: „Van daag zipi do vlagen misschim wat minder hevig en de tussehenpoozeh langer geweest, maar het geheele grensland is doorweekt cn met regen gedrenkt, in eene mate,, die dc gan- sehe aandacht ven do legers iin beslag moet nemen en slechts hier en da-ar ©enige mannen overlaat om den slag voort te zetten." Verschrikkelijk moet onder die omstandig heden het lot zijn van de 'in het vc'ld staande troepen. Vooral in de loopgraven, waar reeds bij milde weersgesteldheid het verblijf alle aantrekkelijkheid mist. Een soldaat van hel Fransche leger, dio in het burgerlijke leven hoog'leeraar m de rechtsgeleerdheid is, schrijft: „Een eentoniger besiaun dan dat in de loopgraven kammen zich' niet voorstellen. De Dnitsdlicrs zijn weinige honderden Meters van ons vandaan, en alles bepaalt zich tot eenige kanonschoten per dag, hetgeen ons ge wone levens-elameirl is geworden." Een an der schrijft: „Het Heven in de loopgraven is verschrikkelijk; het zijn vochtige hólen in den grond, waar men eet cn slaapt, maar meestal waakt, en waaruift men onverstandig doet zich te verwijderen, omdat men dan dadelijk lol mikpunt genomen wordt van de vijande lijke loopgraven uil, welker juiste ligging wij niet kennen." Algemeen was vroeger reeds de klacht over de koude, die men in dc loopgra ven had door le staan. Nu is daar nog de winterkoude bijgekomen. Den invloed daarvan bespeurt men in deze mededeeling van een correspondent, die Lij hetEhgelsclie leger ver toeft: ^D'e veldhospitalen hebben vele man schappen opgenomen, die tijdelijk verlamd zijn van rheumatism©. Dat is dc onvermijde lijke uitkomst van jlauge uren, doorgebracht in 'loopgraven, waar men soms tot aan de knieën, in liet water slaat. Dc Hegen bommen beschutting biedend© borstweringen zijn niet bestand tegen den fijn on, doordringenden re gen, die gepaard gaat met den bdlDerkouden wind." Van generaal: von Hindenburg, den opper bevelhebber van dc Duitsche strijdkrachten in Oost-Pruisen en Russisch. Polen, vermeldt een corresfpöndenl de opmerking, dat men met sentimentaliteit geen oorlog kan voeren, en dat een© oorlogvoering, hoe onbarmhartiger zij geschiedt, eigenlijk het barmhartigs! is, om dat zij dan des te zekerder den oorflog ten einde brengt. Dit werd gezogd met luet oog op den nood, dien in hel oosten hel Russische leger on ook de burgerlijke bevolking door den oorlog lijden. Maar in het westen zijn hel de bedde partijen, die lie lijden hebben onder de onbarmhartigheid van den oorlog in dc loopgraven. Vriend en vijand hebben gelijke lijk de ontberingen" van ajilerlci aard te ver duren, die daaraan zijn verbonden. Die zijn mede oorzaak van den stilstand in de krijgs verrichtingen, waarvan ook heden weer de telegrammen gewagen. Alleen dc artillerie blijft levensleeken cn geven. Dat bewijst hel bombardement, waaraan Yperen gisteren heeft blootgestaan. De vermaarde Lakenhal is daarvan het slaclïtotfor geworden. De ver woesting van dit bouwwerjc, een dei* schoou- slen onüer de schoonc monumenten uit den bloeitijd van Vlaanderen, sluit zich waardig aan bij de daden van vandalisme, die in de zen oorlog reeds tegen het arme België zij ij gepleegd. In vroegere eeuwen, toen de oorlog een handwerk was, dat uitsluitend dooi* huurlin gen werd uitgeoefend, was de oorlogvoering m één opzUiht barmhartiger. Wanneer het barre weder in aantocht was, dan betrokken de lcgiers liuune winterkwartieren en werd dc strijd gestaakt tot een mi'lder jaargetijde. Maar thans, dn do eeuw van de volkslegers, nu van dc oorlogvoerende vojlken lot den laal- siten weerbaren man 'too onder de wapenen wordt geroepen, stoort men zich er niet aan of het zomen' of winter is. De ooriog mag niet stilstaan; hij moet worden voortgezel tot ei ken iprijs. In de Preussische Jalubücher heeft een Bcrlijnsche hoogleeraar, prof. Carl Ballot!dc mogelijkheid bekandejld van een wïntorveld- tocht in Rusland. Dat die van Napoleon mis lukte, berustte, z. i'. vooral op gebrek aan le vensmiddelen, en eerst in de twioede of derde plaats op koude en verliezen. Prof. Balllod zet uiteen, wat men daartegen doen kan. In plaats van den ouden weg van Napoleon over Kow- no naar Moskou en den weg over St. Peters- burg naar Moskou, beveelt hij als occono- misch belangrijksten weg om Rusland bi muon te dringen aan, dien van Galicic uit naarKievv en vandaar Uangs de Dnjepr naar Jekateri- neslaw, vandaar over Poltawa, Gliarkow naar hot Donelzgebied en vervolgens naar Tsari- tsyn, de plaats waar de groote Russische ka- non gieterij en zijn. Langs dezen weg lig gen de kolen- en ijzerfabrieken, zuidelijk daar van het buitengewoon vruchtbare korenuil- voergebiëd van Rusland, dat dn gewone jaren een uitvoer van tien millioen tonnen graan mogdlijk maakt. Ilier zou men Rusland in zijn Levenszenuw treffen. liet zou den Russen nijol mogelijk zijn deze streek .geheel te ver woesten en zij zou gemakkelijk levensmidde len kunnen opleveren voor een leger van een niilliccu man. De afstand van Leniberg naar Tsarilsyn bedraagt echter 1500 Kilometer, waarvan een groote uitgestrektheid over dik ke sneeuw zou moeten gaan. HeA zooi volstrekt noodig zijn, de soldaten te voorzien vair pelzon van schapanvacht, «laai de» troepen onmogelijk in de dorpen zouden kunnen overnachten, maar op den marsch zouden moeten bivakkearen. Om den Iflxdn niet al te groot tc maken, zou niets anders overblijven dan dat do infanterie levensmiddelen voor zestüg dagen op handsle den meenam. Dat is niet iets onmogelijks, want ook de ronsel en do munitie, die de sol daat bij zijn marschcn moet dragen, zouden ojp do slcdt'/n gelegd kunnen worden, evenals de pels en een paar schoenen. Don heelenlasl van een dergelijke slede berekent Ballod op 842/io killogram. Als gemiddelde voorwaarls- bevveging met inborckeniing van rustdagen cn gevechten, neemt hij aan 12 Kilometer per dag. Ook meent hij, dat de toevoer voor de aitiillerie mogelijk is. Zmj jpen eeliter geen handsleiden meenemen en vaocr Je verzorging een ircinpark organiseeron, dan zouden nog van 100,000 lol 150,000 paarden noodig zijn. behalve do 120,000 die iBallod noodig acht voor de artillerie en ruiterij. Men ziet, dc weg is aangegeven, dion dc Duitsck-Ooslenrijksühe (legers hebben te vol gen om iin den nu ingetreden winter Rusland ui zijn hart le treffen. Maar voordat die weg voor hen open ligt, moet eerst de strijd, die nu reeds welhaast vier maanden, op het uit gestrekte front OosA-Pruisen—Russisch Polen -Gailticié gaande is. in 'hun voo-rdeel besiisl zijn. De oorlog. Parijs, 21 Nov. (R.) Communique van drie uur namiddags. In België won bij Dixmuidcn onze artillerie het bij die van den vijaud. In de buurt van Verdun cn in de Vogeczen hebben wij vorderingen gemaakt. Op som mige punten hebben wij loopgraven gemaakt op minder dan 30 Meter afstand van de Duil- sclie stellingen. Communiqué van elf uur des avonds. Heden is er niets van belang gebeurd, be halve in dc Woëvre, waar vijf Duitsche aan vallen, die iu twee uren lijds werden uitge voerd, zijn gestuit door dc Fransché artillerie. B e r 1 ij n, 22 N o v. (W. B.) Officieel bericht van het opperste legerbestuur uil hel groote hoofdbestuur van lieden voormiddag. Op hel westelijke oorlog toonccl is dc toe stand onveranderd. Parijs, 22 Nov. (R.) Communiqué van drie uur namiddags. De dag is rustig geweest op liet geheele front. Communiqué van elf uur des avonds. Den 22cn heeft een hevig bombardement van Yperen plaats gehad, waardoor dc laken hal cn hel stadhuis zijn verwoest. In do streek van Soissons cn van Vailly is eene vrij sterke kanonnade voorgekomen. Londen, 22 Nov. (R). Het persbureau bericht met betrekking tot dc toestand in Yperen: Naar aanleiding van onjuiste berich ten. inhoudende dat (le Duilschcrs in dc stad zijn 'binnengedrongen cn er weer uit verdre ven zijn, constaleeren wij, dat Yperen in han den van de bondgeuootcn is cn dat, met uit zondering van gevangenen en mogelijke spion nen geenc Duilschcrs er in geslaagd zijn in de stad te komen of zelfs in de buurt er van le komen. De stellingen van de bondgenooten zijn er sterker dan ooit We enen, 21 Nov. (W. B) Officieel be richt 'van lieden middag. De aanval van dc verbonden legers op de Russische hoofdmacht iu Russisch Polen gaat voorwaarts op het geheele front. In de gevech ten len noordoosten van Czcnslochau gaven twee vijandelijke balaiilons zich over. Namens den chef van den generaled staf Gencraal-majoor von Ilöfer. Petersburg, 21 Nov. (R.) Uit liet leger wordt bericht, dat eene verwoede actie zich aankondigt in de streek van Krakau. Dc Duit- sellers begrijpen, dat deze vesting met lia're forten hunne laatste borstwering is op dat front. (Telegraafagentscliap). Mededeeling vaj den general en staf van den opperbevelhebber. Dc gevechten tusschen de Wcichsel en de Warthe en op het front Czcnslochau—Krakau duren voort. In Oost-Pruisen hebben den 20en slechts kleine fusillades plaats gehad. Iu Wcst-Galicic rukten de Russische troepen steeds vooruit. B e r 1 ij li* 22 Nov. (\V. B.) Officieel bericht van het opperste legerbestuur uit het groote hoofdkwartier van heden voormiddag. In Polen wordt nog om de overwinning ge streden. De worsteling ten zuiden van Plo/.U, in den omtrek van Lodz en bij Czenslochaa duurt voort. Verlaat niet uw eigen veld om bij een ander onkruid te wieden. Roman door GERDA HAVERMAN, la Nu hoorde Atie iets dat het aanzwellen van een slevigen bries evenaarae. tret Kwam naai haar toe inet rollenue, soepele goiven, cue tot rust geKomen zicu in een ltuweeng met bloemen uezaaid moslapijt ontplooiden. On willekeurig wilde ze cien geur vau cue bloe menpracht inademen, maar dan kwam ze weer tot de werkelijkheid terug; daar liaat je liet weer, uie eigenaardig prikkelende lucht, die ze maar niet wist waaraan loc le schrijven: aan de ingedroogde ver! van oud décoratief, aan de geicalkle muren, aan nieuw gelakte requisielcn? liet vervolgde haar overal, niet alleen op het tooncel, maar in de gangen, op de trappen, lot zelfs, al was het in mindere mate, ia de kleedkamers. Die wa ren het eenige wal haar tegengevallen was. In die prozaïsche vertrekjes met weinig ruimte en slechte spiegels moesten dus groote, licht aan invloed onderhevig zijnde kunste naressen het uiterlijke beeld van de door hen te spelen rol scheppen? Moesten ze dan ook daarbij niet i-, rd worden? De mees len hunner hadden wel getracht de naakte kaalheid der muren te verbergen opder een origiueele wandversiering van geestige en perverse platen, scherpe karikaluur-teekc- mngeii en portretten' van huitenlandsche ac trices, maar dat was ook alles wat ter bevre- uiging van liet schoonheidsgevoel gedaan was Evenwel, toen de avond der „generale' daar was, werd ook deze eenige desillusie sterk getemperd door een bijzonderen, eigen- uommelijken fleur. Toen het schelle electrische licht scheen op stapels kleurige schitterende costumes, die up stoelen en kasten waren neergeworpen toen kleedsters van de eene naar de andere Kamer snelden om aan ongeduldig roepen te voldoen en in botsing kwamen met degenen die met losfladdcrcncie haren in looppas naai den kapper holden, waar gekibbeld werd om het eerste gepruikt of geschminkt te worden, toen er in de lange gangen luid en hartelijk gelachen werd als iemand door een donker gelinten en van een zwarten baard voorzie- nen vreemdeling aangesproken werd met de stem van zijn blonden altijd zorgvuldig ge schoren vriend, en toen leven, licht, kleur en dartele geest de kamers en gangen vulden, werd alles wat op proza en saaiheid leek weggevaagd werd als zandkorrels door een Hinken zeewind. Atie's oogen schitterden, haar adem ging snel; zoodra ze klaar was, zocht ze samen met Do Arends haar oude plaatsje tusschen de coulissen op; daar klonken de eerste tonen van het groolsohe voorspel tot hen door, daar hoorden ze onder plechtige stilte de gordijnen openschuiven. Ze spraken niet gedurende de oogenblikken die nog voor hun opkomen moesten verstrijken, ze genoten van hetgeen ze hoorden, van hel weinige wat re konden zien. Atie vergat alle gewetensbezwaren cn was volkomen gelukkig. Na alioop van den tweeden cn laatslen avond haastte ze zich. naar huis cn ging da delijk naar hoven; Mama sliep al, Freddy was nog op, maar tot haar verbazing vcr- uwcen Alic na een kort gocdcnnachl in haai kamer en sloot de deur. Ze kon met i-reddy toah niet pralen over dat gene waarvan haai hart tot barstens toe vol was, en over iets anders zou ze mi zelfs niet hebben kunnen denken. Nadat ze het licht uitgedraaid had, drukte ze haar gloeiend hoold in dc koele kussens, en barstte in snikken uit. Een week lang had den haar hersens talrijke emoties in zich moeien opkroppen, zonder ze een uitweg te kunnen geven; ze hadden, hqewel nog half verdoofd door de zware bedwelmende mu ziek, steeds op hun qui vivc moeten zijn geen enkelen droppel van hun vurig tintelenden in houd te verliezen. Nu ontspanden zich haai zenuwen. „Uit voorbij was alles weer. Ze was in- geltikkig geweest, le hebben meegewerkt aan zoo'n geniale kunstschepping nu voelde zv zich als uit de wolken gevallen. Ze had het leeren kennen, het eenige leven dat haar ooit bevrediging zou kunnen schenken; maar wat moest, wat kon ze nu doen wie zou haar begrijpen, wie zou haar helpen? Ze vergeleek zioh zelf met een vogel, die wéét dat ergens een heerlijke lommerrijke tuin is en die de kracht zijner vleugels kent. er heen wil vliegen, maar merkt dat bij ge vangen is en niet weg lean. Ook zij zou haar wieken willen uitslaan, haar ideaal te gemoel, maar helaas, het lot hield haar vast en maak te haar vleugel lam. Daar kwam haar oude veerkracht echter weer hoven ze wilde zich niet laten kortwieken zc moest geduld hebben en den moed niet verliezen; en dan dc gedachte dat er over een jaar weer een tijd zou komen als die, welke haar ook nu zooveel genot verschaft had, schonk haar tenminste eenigen troost, 't Was nog wel niet dat 'l was nog maar een klein beetje van wal ze eigenlijk wilde, maar het was toch alvast iels, het gaf haar voldoening en ze zou het voor geen geld ter wereld willen missen. Dien zelfden avond had mevrouw Ilellingh, alleen zijnde met Fredyy, geklaagd over Atie's uithuizigheid. „Wat moet ze iederen avond toch naar die familie Arends toe kan ze niet eens één keer thuis blijven?" Hel had Freddy veront rust dat mama zoo op gevaarlijk terrein kwam, en ze had zich gehaast sussend te zeg gen: „Ach, het schijnt daar erg vroolijk te /.ijn, ze kan niet tegen dc stilte hij ons ze verveelt zich hier, geloof ik." Als mama er nu maar niet verder op door ging. Ze was bang om voor Atie in de bres le springen en wisi niet goed hoe er zich uil te redden. Maar na een poosje liad hel geklonken: „Jij verveelt je toch ook niet waarom kan zij zich niet even goed schikken - als jij" Freddy had zich dieper over haar borduurwerk gebogen. „O ik mama, ik ben ook heel anders, ik hou wel van stilte, ik mag zulke kalme avondjes wel." „Jij bent m'n tevreden huiselijk meisje; jf verlangt niet naar uitgaan en naar andere beuzelachtige pretjes, hè?" „Neen mama ik vind het prettig om bij u te zijn" Ze had haar handwerk opgerold. na eon haastigen blik op de pendule ge worpen te hebben, had ze haar moeder goe- dennacht gekust. Een jaar lang te moeien wachten op iels had Atie in den beginne ecu eeuwigheid toe geschenen; looh stond hel einde van dal tijds verloop eerder voor dc deur dan zc had ge dacht. Misschien kwam dol wel doordal de orellige herinnering aan een heerlijken, af wisseling rijken zomer in haar gedachten voortleefde. Freddy en zij hadden met mama een tijd lang op Bosohlust doorgebracht en van hieruit hadden de meisjes met hun oom een autotocht van eenige dagen gemaakt, waarbij ook Dolf van Woerden van de pai was geweest. Den eersten dag den besten was Atie onder den invloed der snelheidsbacil geraakt; hel ,was haar een genot geweest om in razende vaarl door üosschen, langs weiden en riVien-n le vliegen, en zelfs had zc liaar oom, die stuurde, eens verzocht om haar beschutte olaalsje in den tonneau tc mogen ruilen mot de open plaats naast hem, teneinde nog beter te kunnen genieten van het schecren langj boomen, boerderijen en builen dorpen es het heerlijke op cn af deinen van sterk hel lende bruggen. Ze liad, tol groote verlegen heid van Freddy, haar zin gekregen. Zoodra ze echter bij hun eerste pleisterplaats gestopt hadden, was haar zuster naar haar toegeko men en had haar aarzelend gevraagd haar oude plaatsje weer in te nemen, er zachtjes- bijvoegende dait ze het niet beleefd vond tegen» over hun reisgenoot; net alsof zijn gezelschap haar verveelde. Wordt vtrvolyd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1914 | | pagina 1