„de eemlan
jbuÏt en landT^
feuilleton.
13d" Jaargang.
ffi" 125
Maandag 23 November 1914.
De Familie neimarel
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- 1
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukkon) 0.10.
Afzonderlijke» nummers - 0.05.
Dezo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advortentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zendon.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.* f 0.50.
Elke regel meer- 0.10
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handol on bedrijt bestaan zeor voordoeligo bepalingen
tot het herhaald advorteeren in dit Blad, bij abonnomont.
Eene circulaire, bevattonde de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
I>e oorlogsleenïng.
De lieer II. de Jong Jr., inspecteur der
Registratie alhier, schrijft in de N. R. Ct.:
In sde reeks van ingezonden stukken, waar
toe iliet ontwerp van wet tent het aangaan
eener leening van f 275.000.000 aanleiding gaf,
trof ik tot dusver geen opmerking aan over
de wnaag of -de heffing van opcenten over -de
successierechten ten behoeve van het Lee-
ningglonds 1911 wel gerechtvaardigd is. In de
Memorie van ToelianLing en de ais bijlage
daarbij gevoegde nota wordt de vraag niet
aangeroerd.
Aangezien ik van mecniiig ben, dat de
vraag ontkennend moei worden beantwoord,
zal het mij aangenaam zijn die meening te
mogen uiteenzetten.
De leening zal na ten hoogste 15 jaren al-
gekost moeten zijn, terwijl zij reeds na 3
jaren afgelost kan worden. Waar van vele
zijden e>r op wordt aangedrongen om aan een
oorlogsschatting in eens .de voorkeur te ge
ven ix>van eene ooriogsleening, is de kans
niet gering dat ina eenigen lijn, wanneer >de
waarde dei' vermogens met grootere zekcr-
heiid bepaald kan wonden, door een ooilogs-
sc'liaü'ing in eens de schuld zal worden ge
delgd. Intusschen ilioe dit 'Ok zij vast
staal, dat aan de leening een kort levon is be
schoren en dat zij na ten hoogste 15 jaren tot
hel verleden zal behooren.
Np is het redelijk uat ter beschikking van
het Leehiugsfomds 1914 gedurende dien tijd
van ten hoogste 15 jaren -worden gesteld op
centen op die be.aslnigcn, welke jaarlijks of
voortdurend als het ware door iedereen wor
den betaald en uil de jaaiiLijlksehe ihkoniiHen
wolfden besta-eden, zooals cbe diabete belas
tingen, de accijnzen en de meeste invoer
rechten.
Maar dit kan niet worden getuigd van die
belastingen, welike het kapitaal trelfen cn die
aiiet jaarlijks, zooals de directe belastingen,
of voortdurend, zooals de accijnzen en de in
voerrechten, vörschulüdgid worden, do oh
Slechts wanneer zioh bizon-de re omstandighe
den voordoen.
Theoretisch geldt dit bezwaar ook voor de
heffing van opcenten over het zegelrecht op
buiteniandsche effecten en o-vor de registratie
rechten; doch gewoonlijk zijn die rechten,
wanneer zij verschuldigd worden, in verhou
ding tot het gcheele vermogen zoo gering,
dat men ter wille van de praktische voondee-
len over het niet groote theoretische bezwaar
lieenstapt.
Maar mot de heffing van opcenten over de
successierechten is het een andor geval. Die
rechten vormen een zuivere kapitaalsbelas
ting, die zoo hoog is, dat zij slechts bij uit
zondering uat het inkomen van één jaar be
streden wordt en kan worden, en waarvoor
gewoonlijk een greep in hot vermogen moet
worden gedaan.
Is het dan niet zeor onbillijk om, waar het
tijdelijke op den voorgrond sHiat, opcenten
te heffen van de successierechten? Indien een
sterf gioval plaats heeft binaven 15 jaren, moet
boven het soms roods zeer hoogc successie
recht, diat reeds tot 20 pet. kan klimmen, een
vermeerdering van 20 opcenten worden ge
legd, waardoor de verschuldigde quolile.it lot
>4 pcL der erfenis kan stijgen. Daarentegen
blijven, de erf on essen van de personen, die
niet binnen hot tijdvak van 15 jaar overlijden,
van die verhooging der successierechten ver
schoond. Nog sterker doet de onbillijkheid
zich gevoelen, indien (hetgeen niet onwaar
schijnlijk is) binnen de 15 jaren, b.v. reeds na
3 jaren, eene belasting in eens geheven
wordt. Het aantal erfenissen, waarvoor dan
de extra-eijns geheven is, is .dan in verhou
ding tot het aantal kapitalen, waarvan niet
geofferd werd, nog veel geringer en dus is
ten opzichte der erfenissen de onrechtvaar
digheid zooveel te grootor. Een voorbeeld
verduicLclijhe dit Indien iemand aan een kind
van een nog in leven zijnde broeder of zusier
zijn vermogen heeft nagelaten, betaalt dit
kind een -recht afhankelijk van ide hoegroot
heid der erfenis en schommelende lusschen
15 en 20 procent. De venmeordering met 20
opcenten komt dan neer op oene kapitaals-
lasting van 3 5 4 percent. Indien mi b.v. na
3 jaren eene belasting iii eens geheven wordt,
zal het bewuste kind nog eens opnieuw door
eene kapitaalsbelasting worden getroffen, of
schoon het reeds 3 5 4 percent van hel ver
mogen extra heeft moeten betalen.
De heffing van opcenten op de successie
belasting werkt alleen dan niet onbillijk, in
dien zij geheven wordt gedurende zoodani-
gen tijd, dat ongeveer het geheele nationale
vermogen door erfenis is overgegaan, en dat
duurt veel langer dan 15 ja-ren.
Het ware zeker billijker om het aantal op
centen op de aanslagen (althans de hoogerc),
in de vermogensbelasting en bedrijfsbelasting
met een zoodanig aantal te verhoogen, dal
daardoor het bodrag van f 3.400.000 's jaars
kan worden gevonden, dal de minister zich
belooft uit de 20 opcenten op de successiebe
lasting. Dan worden zooveel mogelijk alle ka
pitalen gelijkmatig belast: terwijl hel bij het
heffen van opcenten op de successierechten
van het toeval afhangt of de een te veel en de
ander niets betaalt.
Nu ik toch over successierecht schrijf, grijp
ik deze gelegenheid aan om er dc aandacht
op te vestigen, dat af en toe zeer aanzienlijke
bedragen voor successierecht aan de schat
kist wo-rden onthouden d-oor schenkingen on
der de levenden. Het valt natuurlijk niet met
zekerheid te zeggen hoeveel jaarlijks op die
wijze aan de schatkist ontsnapt, maar het
zou mij niet-verwonderen indien het een mil-
lioen bedraagt. Mij is althans een goyal be
kend, dat in één boedel meelrdere tonnen
gouds op die wijze door de verkrijgers wer
den bespaard.
Politiek overzicht.
De wereldstrijd.
Er is ééne noot, die thans klinxt in alle tbe-
ricklen, die van het oorlogstooneel ons berei
ken- De klacht over den winter, die nu is in
gevallen, overheersclit allee. Die klacht komt
u-Jl Servië, vanwaar hel Oostenrijksche hoofd
kwartier Ibericht, dat men op de hoogten den
last olndervindt van hel ongunstige weder, ter
wijl i'n de laagten de sneeuw ligt tot een Me
ter hoog. Men verneemt <:e klacnt uit het oos
ten en uit het westen, cn uit het wekten nog
het meest. „De doorweekte, half bevroren
grond en de sneeuwstormen berokkenden
moeielijkheden aan onze bewegingen," be
richt het Duicsclie iuoofdkwairtier en den weer
klank daarop geelt het bericht uil Parijs: „In
bel noorden was het weder zeer slecht; hot
heeft gesneeuwd." Een correspondent be
schrijft den toestand in do woorden: „Van
daag zipi do vlagen misschim wat minder
hevig en de tussehenpoozeh langer geweest,
maar het geheele grensland is doorweekt cn
met regen gedrenkt, in eene mate,, die dc gan-
sehe aandacht ven do legers iin beslag moet
nemen en slechts hier en da-ar ©enige mannen
overlaat om den slag voort te zetten."
Verschrikkelijk moet onder die omstandig
heden het lot zijn van de 'in het vc'ld staande
troepen. Vooral in de loopgraven, waar reeds
bij milde weersgesteldheid het verblijf alle
aantrekkelijkheid mist. Een soldaat van hel
Fransche leger, dio in het burgerlijke leven
hoog'leeraar m de rechtsgeleerdheid is,
schrijft: „Een eentoniger besiaun dan dat in
de loopgraven kammen zich' niet voorstellen.
De Dnitsdlicrs zijn weinige honderden Meters
van ons vandaan, en alles bepaalt zich tot
eenige kanonschoten per dag, hetgeen ons ge
wone levens-elameirl is geworden." Een an
der schrijft: „Het Heven in de loopgraven is
verschrikkelijk; het zijn vochtige hólen in den
grond, waar men eet cn slaapt, maar meestal
waakt, en waaruift men onverstandig doet
zich te verwijderen, omdat men dan dadelijk
lol mikpunt genomen wordt van de vijande
lijke loopgraven uil, welker juiste ligging wij
niet kennen." Algemeen was vroeger reeds de
klacht over de koude, die men in dc loopgra
ven had door le staan. Nu is daar nog de
winterkoude bijgekomen. Den invloed daarvan
bespeurt men in deze mededeeling van een
correspondent, die Lij hetEhgelsclie leger ver
toeft: ^D'e veldhospitalen hebben vele man
schappen opgenomen, die tijdelijk verlamd
zijn van rheumatism©. Dat is dc onvermijde
lijke uitkomst van jlauge uren, doorgebracht
in 'loopgraven, waar men soms tot aan de
knieën, in liet water slaat. Dc Hegen bommen
beschutting biedend© borstweringen zijn niet
bestand tegen den fijn on, doordringenden re
gen, die gepaard gaat met den bdlDerkouden
wind."
Van generaal: von Hindenburg, den opper
bevelhebber van dc Duitsche strijdkrachten in
Oost-Pruisen en Russisch. Polen, vermeldt een
corresfpöndenl de opmerking, dat men met
sentimentaliteit geen oorlog kan voeren, en
dat een© oorlogvoering, hoe onbarmhartiger
zij geschiedt, eigenlijk het barmhartigs! is, om
dat zij dan des te zekerder den oorflog ten
einde brengt. Dit werd gezogd met luet oog
op den nood, dien in hel oosten hel Russische
leger on ook de burgerlijke bevolking door
den oorlog lijden. Maar in het westen zijn hel
de bedde partijen, die lie lijden hebben onder
de onbarmhartigheid van den oorlog in dc
loopgraven. Vriend en vijand hebben gelijke
lijk de ontberingen" van ajilerlci aard te ver
duren, die daaraan zijn verbonden. Die zijn
mede oorzaak van den stilstand in de krijgs
verrichtingen, waarvan ook heden weer de
telegrammen gewagen. Alleen dc artillerie
blijft levensleeken cn geven. Dat bewijst hel
bombardement, waaraan Yperen gisteren
heeft blootgestaan. De vermaarde Lakenhal
is daarvan het slaclïtotfor geworden. De ver
woesting van dit bouwwerjc, een dei* schoou-
slen onüer de schoonc monumenten uit den
bloeitijd van Vlaanderen, sluit zich waardig
aan bij de daden van vandalisme, die in de
zen oorlog reeds tegen het arme België zij ij
gepleegd.
In vroegere eeuwen, toen de oorlog een
handwerk was, dat uitsluitend dooi* huurlin
gen werd uitgeoefend, was de oorlogvoering
m één opzUiht barmhartiger. Wanneer het
barre weder in aantocht was, dan betrokken
de lcgiers liuune winterkwartieren en werd dc
strijd gestaakt tot een mi'lder jaargetijde.
Maar thans, dn do eeuw van de volkslegers,
nu van dc oorlogvoerende vojlken lot den laal-
siten weerbaren man 'too onder de wapenen
wordt geroepen, stoort men zich er niet aan
of het zomen' of winter is. De ooriog mag niet
stilstaan; hij moet worden voortgezel tot ei
ken iprijs.
In de Preussische Jalubücher heeft een
Bcrlijnsche hoogleeraar, prof. Carl Ballot!dc
mogelijkheid bekandejld van een wïntorveld-
tocht in Rusland. Dat die van Napoleon mis
lukte, berustte, z. i'. vooral op gebrek aan le
vensmiddelen, en eerst in de twioede of derde
plaats op koude en verliezen. Prof. Balllod zet
uiteen, wat men daartegen doen kan. In plaats
van den ouden weg van Napoleon over Kow-
no naar Moskou en den weg over St. Peters-
burg naar Moskou, beveelt hij als occono-
misch belangrijksten weg om Rusland bi muon
te dringen aan, dien van Galicic uit naarKievv
en vandaar Uangs de Dnjepr naar Jekateri-
neslaw, vandaar over Poltawa, Gliarkow naar
hot Donelzgebied en vervolgens naar Tsari-
tsyn, de plaats waar de groote Russische ka-
non gieterij en zijn. Langs dezen weg lig
gen de kolen- en ijzerfabrieken, zuidelijk daar
van het buitengewoon vruchtbare korenuil-
voergebiëd van Rusland, dat dn gewone jaren
een uitvoer van tien millioen tonnen graan
mogdlijk maakt. Ilier zou men Rusland in
zijn Levenszenuw treffen. liet zou den Russen
nijol mogelijk zijn deze streek .geheel te ver
woesten en zij zou gemakkelijk levensmidde
len kunnen opleveren voor een leger van een
niilliccu man. De afstand van Leniberg naar
Tsarilsyn bedraagt echter 1500 Kilometer,
waarvan een groote uitgestrektheid over dik
ke sneeuw zou moeten gaan.
HeA zooi volstrekt noodig zijn, de soldaten
te voorzien vair pelzon van schapanvacht, «laai
de» troepen onmogelijk in de dorpen zouden
kunnen overnachten, maar op den marsch
zouden moeten bivakkearen.
Om den Iflxdn niet al te groot tc maken, zou
niets anders overblijven dan dat do infanterie
levensmiddelen voor zestüg dagen op handsle
den meenam. Dat is niet iets onmogelijks,
want ook de ronsel en do munitie, die de sol
daat bij zijn marschcn moet dragen, zouden
ojp do slcdt'/n gelegd kunnen worden, evenals
de pels en een paar schoenen. Don heelenlasl
van een dergelijke slede berekent Ballod op
842/io killogram. Als gemiddelde voorwaarls-
bevveging met inborckeniing van rustdagen cn
gevechten, neemt hij aan 12 Kilometer per
dag. Ook meent hij, dat de toevoer voor de
aitiillerie mogelijk is. Zmj jpen eeliter geen
handsleiden meenemen en vaocr Je verzorging
een ircinpark organiseeron, dan zouden nog
van 100,000 lol 150,000 paarden noodig zijn.
behalve do 120,000 die iBallod noodig acht
voor de artillerie en ruiterij.
Men ziet, dc weg is aangegeven, dion dc
Duitsck-Ooslenrijksühe (legers hebben te vol
gen om iin den nu ingetreden winter Rusland
ui zijn hart le treffen. Maar voordat die weg
voor hen open ligt, moet eerst de strijd, die
nu reeds welhaast vier maanden, op het uit
gestrekte front OosA-Pruisen—Russisch Polen
-Gailticié gaande is. in 'hun voo-rdeel besiisl
zijn.
De oorlog.
Parijs, 21 Nov. (R.) Communique van
drie uur namiddags.
In België won bij Dixmuidcn onze artillerie
het bij die van den vijaud.
In de buurt van Verdun cn in de Vogeczen
hebben wij vorderingen gemaakt. Op som
mige punten hebben wij loopgraven gemaakt
op minder dan 30 Meter afstand van de Duil-
sclie stellingen.
Communiqué van elf uur des avonds.
Heden is er niets van belang gebeurd, be
halve in dc Woëvre, waar vijf Duitsche aan
vallen, die iu twee uren lijds werden uitge
voerd, zijn gestuit door dc Fransché artillerie.
B e r 1 ij n, 22 N o v. (W. B.) Officieel bericht
van het opperste legerbestuur uil hel groote
hoofdbestuur van lieden voormiddag.
Op hel westelijke oorlog toonccl is dc toe
stand onveranderd.
Parijs, 22 Nov. (R.) Communiqué van
drie uur namiddags.
De dag is rustig geweest op liet geheele
front.
Communiqué van elf uur des avonds.
Den 22cn heeft een hevig bombardement
van Yperen plaats gehad, waardoor dc laken
hal cn hel stadhuis zijn verwoest. In do streek
van Soissons cn van Vailly is eene vrij sterke
kanonnade voorgekomen.
Londen, 22 Nov. (R). Het persbureau
bericht met betrekking tot dc toestand in
Yperen: Naar aanleiding van onjuiste berich
ten. inhoudende dat (le Duilschcrs in dc stad
zijn 'binnengedrongen cn er weer uit verdre
ven zijn, constaleeren wij, dat Yperen in han
den van de bondgeuootcn is cn dat, met uit
zondering van gevangenen en mogelijke spion
nen geenc Duilschcrs er in geslaagd zijn in
de stad te komen of zelfs in de buurt er van
le komen. De stellingen van de bondgenooten
zijn er sterker dan ooit
We enen, 21 Nov. (W. B) Officieel be
richt 'van lieden middag.
De aanval van dc verbonden legers op de
Russische hoofdmacht iu Russisch Polen gaat
voorwaarts op het geheele front. In de gevech
ten len noordoosten van Czcnslochau gaven
twee vijandelijke balaiilons zich over.
Namens den chef van den generaled staf
Gencraal-majoor von Ilöfer.
Petersburg, 21 Nov. (R.) Uit liet leger
wordt bericht, dat eene verwoede actie zich
aankondigt in de streek van Krakau. Dc Duit-
sellers begrijpen, dat deze vesting met lia're
forten hunne laatste borstwering is op dat
front.
(Telegraafagentscliap). Mededeeling vaj den
general en staf van den opperbevelhebber.
Dc gevechten tusschen de Wcichsel en de
Warthe en op het front Czcnslochau—Krakau
duren voort.
In Oost-Pruisen hebben den 20en slechts
kleine fusillades plaats gehad. Iu Wcst-Galicic
rukten de Russische troepen steeds vooruit.
B e r 1 ij li* 22 Nov. (\V. B.) Officieel bericht
van het opperste legerbestuur uit het groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
In Polen wordt nog om de overwinning ge
streden. De worsteling ten zuiden van Plo/.U,
in den omtrek van Lodz en bij Czenslochaa
duurt voort.
Verlaat niet uw eigen veld om bij een ander
onkruid te wieden.
Roman door
GERDA HAVERMAN,
la
Nu hoorde Atie iets dat het aanzwellen van
een slevigen bries evenaarae. tret Kwam naai
haar toe inet rollenue, soepele goiven, cue
tot rust geKomen zicu in een ltuweeng met
bloemen uezaaid moslapijt ontplooiden. On
willekeurig wilde ze cien geur vau cue bloe
menpracht inademen, maar dan kwam ze
weer tot de werkelijkheid terug; daar liaat
je liet weer, uie eigenaardig prikkelende
lucht, die ze maar niet wist waaraan loc le
schrijven: aan de ingedroogde ver! van oud
décoratief, aan de geicalkle muren, aan nieuw
gelakte requisielcn? liet vervolgde haar
overal, niet alleen op het tooncel, maar in de
gangen, op de trappen, lot zelfs, al was het
in mindere mate, ia de kleedkamers. Die wa
ren het eenige wal haar tegengevallen was.
In die prozaïsche vertrekjes met weinig
ruimte en slechte spiegels moesten dus groote,
licht aan invloed onderhevig zijnde kunste
naressen het uiterlijke beeld van de door hen
te spelen rol scheppen? Moesten ze dan ook
daarbij niet i-, rd worden? De mees
len hunner hadden wel getracht de naakte
kaalheid der muren te verbergen opder een
origiueele wandversiering van geestige en
perverse platen, scherpe karikaluur-teekc-
mngeii en portretten' van huitenlandsche ac
trices, maar dat was ook alles wat ter bevre-
uiging van liet schoonheidsgevoel gedaan was
Evenwel, toen de avond der „generale'
daar was, werd ook deze eenige desillusie
sterk getemperd door een bijzonderen, eigen-
uommelijken fleur.
Toen het schelle electrische licht scheen op
stapels kleurige schitterende costumes, die
up stoelen en kasten waren neergeworpen
toen kleedsters van de eene naar de andere
Kamer snelden om aan ongeduldig roepen te
voldoen en in botsing kwamen met degenen
die met losfladdcrcncie haren in looppas naai
den kapper holden, waar gekibbeld werd om
het eerste gepruikt of geschminkt te worden,
toen er in de lange gangen luid en hartelijk
gelachen werd als iemand door een donker
gelinten en van een zwarten baard voorzie-
nen vreemdeling aangesproken werd met de
stem van zijn blonden altijd zorgvuldig ge
schoren vriend, en toen leven, licht, kleur
en dartele geest de kamers en gangen vulden,
werd alles wat op proza en saaiheid leek
weggevaagd werd als zandkorrels door een
Hinken zeewind.
Atie's oogen schitterden, haar adem ging
snel; zoodra ze klaar was, zocht ze samen
met Do Arends haar oude plaatsje tusschen
de coulissen op; daar klonken de eerste tonen
van het groolsohe voorspel tot hen door, daar
hoorden ze onder plechtige stilte de gordijnen
openschuiven. Ze spraken niet gedurende de
oogenblikken die nog voor hun opkomen
moesten verstrijken, ze genoten van hetgeen
ze hoorden, van hel weinige wat re konden
zien. Atie vergat alle gewetensbezwaren cn
was volkomen gelukkig.
Na alioop van den tweeden cn laatslen
avond haastte ze zich. naar huis cn ging da
delijk naar hoven; Mama sliep al, Freddy
was nog op, maar tot haar verbazing vcr-
uwcen Alic na een kort gocdcnnachl in haai
kamer en sloot de deur. Ze kon met i-reddy
toah niet pralen over dat gene waarvan haai
hart tot barstens toe vol was, en over iets
anders zou ze mi zelfs niet hebben kunnen
denken.
Nadat ze het licht uitgedraaid had, drukte
ze haar gloeiend hoold in dc koele kussens,
en barstte in snikken uit. Een week lang had
den haar hersens talrijke emoties in zich
moeien opkroppen, zonder ze een uitweg te
kunnen geven; ze hadden, hqewel nog half
verdoofd door de zware bedwelmende mu
ziek, steeds op hun qui vivc moeten zijn geen
enkelen droppel van hun vurig tintelenden in
houd te verliezen. Nu ontspanden zich haai
zenuwen.
„Uit voorbij was alles weer. Ze was in-
geltikkig geweest, le hebben meegewerkt aan
zoo'n geniale kunstschepping nu voelde zv
zich als uit de wolken gevallen. Ze had het
leeren kennen, het eenige leven dat haar ooit
bevrediging zou kunnen schenken; maar wat
moest, wat kon ze nu doen wie zou haar
begrijpen, wie zou haar helpen?
Ze vergeleek zioh zelf met een vogel, die
wéét dat ergens een heerlijke lommerrijke
tuin is en die de kracht zijner vleugels kent.
er heen wil vliegen, maar merkt dat bij ge
vangen is en niet weg lean. Ook zij zou haar
wieken willen uitslaan, haar ideaal te gemoel,
maar helaas, het lot hield haar vast en maak
te haar vleugel lam. Daar kwam haar oude
veerkracht echter weer hoven ze wilde
zich niet laten kortwieken zc moest geduld
hebben en den moed niet verliezen; en dan
dc gedachte dat er over een jaar weer een
tijd zou komen als die, welke haar ook nu
zooveel genot verschaft had, schonk haar
tenminste eenigen troost, 't Was nog wel niet
dat 'l was nog maar een klein beetje van
wal ze eigenlijk wilde, maar het was toch
alvast iels, het gaf haar voldoening en ze zou
het voor geen geld ter wereld willen missen.
Dien zelfden avond had mevrouw Ilellingh,
alleen zijnde met Fredyy, geklaagd over Atie's
uithuizigheid.
„Wat moet ze iederen avond toch naar die
familie Arends toe kan ze niet eens één
keer thuis blijven?" Hel had Freddy veront
rust dat mama zoo op gevaarlijk terrein
kwam, en ze had zich gehaast sussend te zeg
gen: „Ach, het schijnt daar erg vroolijk te
/.ijn, ze kan niet tegen dc stilte hij ons ze
verveelt zich hier, geloof ik." Als mama er nu
maar niet verder op door ging. Ze was bang
om voor Atie in de bres le springen en wisi
niet goed hoe er zich uil te redden. Maar na
een poosje liad hel geklonken: „Jij verveelt
je toch ook niet waarom kan zij zich niet
even goed schikken - als jij" Freddy had
zich dieper over haar borduurwerk gebogen.
„O ik mama, ik ben ook heel anders, ik
hou wel van stilte, ik mag zulke kalme
avondjes wel."
„Jij bent m'n tevreden huiselijk meisje; jf
verlangt niet naar uitgaan en naar andere
beuzelachtige pretjes, hè?"
„Neen mama ik vind het prettig om bij
u te zijn" Ze had haar handwerk opgerold.
na eon haastigen blik op de pendule ge
worpen te hebben, had ze haar moeder goe-
dennacht gekust.
Een jaar lang te moeien wachten op iels
had Atie in den beginne ecu eeuwigheid toe
geschenen; looh stond hel einde van dal tijds
verloop eerder voor dc deur dan zc had ge
dacht. Misschien kwam dol wel doordal de
orellige herinnering aan een heerlijken, af
wisseling rijken zomer in haar gedachten
voortleefde. Freddy en zij hadden met mama
een tijd lang op Bosohlust doorgebracht en
van hieruit hadden de meisjes met hun oom
een autotocht van eenige dagen gemaakt,
waarbij ook Dolf van Woerden van de pai
was geweest.
Den eersten dag den besten was Atie onder
den invloed der snelheidsbacil geraakt; hel
,was haar een genot geweest om in razende
vaarl door üosschen, langs weiden en riVien-n
le vliegen, en zelfs had zc liaar oom, die
stuurde, eens verzocht om haar beschutte
olaalsje in den tonneau tc mogen ruilen mot
de open plaats naast hem, teneinde nog beter
te kunnen genieten van het schecren langj
boomen, boerderijen en builen dorpen es
het heerlijke op cn af deinen van sterk hel
lende bruggen. Ze liad, tol groote verlegen
heid van Freddy, haar zin gekregen. Zoodra
ze echter bij hun eerste pleisterplaats gestopt
hadden, was haar zuster naar haar toegeko
men en had haar aarzelend gevraagd haar
oude plaatsje weer in te nemen, er zachtjes-
bijvoegende dait ze het niet beleefd vond tegen»
over hun reisgenoot; net alsof zijn gezelschap
haar verveelde.
Wordt vtrvolyd.