DE E EM LAN DER".
Donderdag 14 Januari 1915.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
N* 168
Eiü m&mmi mei
13" Jaargang.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
ptr 8 maanden Toor Amersfoort t
Idem franco per post
Per week (met gratis veriekering tegen ongelukken) -
Afzonderlijke nummers
Pmo Courant verschijnt dageHjka, behalve op Zon- en
Adradenoïn gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
sdvertonties en berichton vóór 2 uur in te lenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN:
Van 15 regels f 0.50*
Elke regel meer «0.10
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijt bestaan zeer voordeelige bepalingen
tot het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kiezerskweek.
In Januari begint de electorale zaaitijd.
Dan zijn de bestuurders van kiesvercenigin-
gen di uk in de weer on de propagandisten
gaan avond aan avond cr op uit om allerlei
zich schuil houdende candidaten-voor-dc-
kiezevalijest op te sporen.
Waar deze zaaitijd verwaarloosd wordt,
is geen goede oogst te verwachten.
Wij vreezon echter, dat dit jaar de animo
geringer zal zijn dan ooil te voren. liet vree-
selijivC gebeuren 0111 ons lieen trekt de aan
dacht jS za-Iió van hetgeen andtrs onze groot-
sle bvhingsleliing genoot. ILet op zich zelf
misschien niet kwaad, dat veler blik eena
ruimer veld tc overzien krijgt dan dat ligt
tusschen de stadswallen of 's lands palen,
^iaar itooli mag niet vergeten worden, dat
wal zich thans over onze grenzen afdeelt,
eenmaal och, mocht het zijn spoedigl
eindigen zal, terwijl onze eigen politieke be
langen juist dan meer dan ooit naar voren
85ullv.n treden.
De menseh onderscheidt zich van alle an
dere levende wezens dooi* z'n eigenwijsheid.
Hii redeneert en dat is vaak verkeerd. Zoo
redeneert hij nu misschien: kiezerskweek is
dit jaar niet noodüg, want wij leven in 'n tijd
van ,.go<lsvj*ede".
Maar dal is juist 'n reden te meer om zich
wèl op klezerskwcek toe te leggen, want kie-
aerskweok is geen strijd, maar juist 'n werk
des erodes. Benut dus dezen godsvrede voor
dit werk des vredes.
Velen vinden kiezerskweek ignobel. Wij
ook. Wij verafschuwen dat werk, maar juist
'daarom bGvelcn wij het zoo aan, opdat onze
gelederen versterkt worden, totdat wij mach
tig genoeg zijn om 'n kieswet af le schaffen,
welke «kiezersikweek noodzakelijk maakt.
Kik verzuim thans gepleegd, kan volgend
jaar slechts met dubl>ele inspanning inge
haald worden. En volgend jaar za'l onze in
spanning gevraagd worden voor zoovele an
dere zaken.
In yele opzichten levem wij iu 'n tijd van
gedwongen ledi-gang. Er zijn tal van vraag
stukken, welker studie tliaus geen interesse
voor ons heeft, noch voor anderen kaïn wek
ken. De tijd, anders daarvoor bestemd, moe
ten wij nu bestellen 0111 vooruit te werken
voor volgend jaar. Elke kiezer, <liie wij nu
op de lijst brengen, bespaart ons in 1915
'dubbel zooveel lijd als nu van ons gevraagd
wordt. Nu is de lijd nog goedkoop, dan zal hij
duur zijn.
De arueid mag niet geheel aan de kieöver-
eenigingen overgelaten worden. Indien slechts
enkelen op kiezerszoek uitgaan, zullen
er velen niet gevonden worden. Allen
moeten dus aan het werk, ieder in eigen om
geving en hvist nog iels verder.
Verloden jaar hebben velen de handen
Hink uit de mouwen gestoken. Mogen wij er
op rekenen, dat diezelfden ook nu weer den
zelfden ijver aan den dag zullen, leggen? Zij
kennen het werk en hel i6 hun toevertrouwd.
Eflmood Rostand.
MUe. Laugel, permettez moi d'abord de
ous rcmcrcier de l'honneuii" que vous m'avez
fait en consacrant un tres long article a ma
causerie cl hier soir. C'est un honneur au quel
ne «m éltais guère allendu el j'cn serais toat
lait flatlc, sil nc 111 avail pas apporté en
meme temps une amère désiillusion. Car,
encore u-ne fois de plus, je me suis apergu
qu'il u'y a rien de plus ingrat que de parler
en public, puisqu' on court tcujours risque
detrc mal compris, mdmc par les pers onnes
les 1 us inteliligentes.
Je compronds fort bien que „je n'ai pas
dit ce que vous auriez dit", rnais vous me
faites dire -des dhoses que jc n'ai pas dites.
Vous terminez voire article en disanl: ,,Quo
si vcvus ne voulez voir en Rostand que le poète
lyrique'etc. Or, je 11 ai jamais prélendu
que Rostand est senlemcnt poète lyrique,
ce serail vraimènt pas- Iron absurde, maas
que dans Chantecler il s'est montrc
avai l tout poète lyrique. J ai mcrae d'it, en
parlant d'une autre pièce, que R. est un mer-
veil'cux auteur dramatique, qu'il est „le théü-
tre fait homme".
Je ne sais pas si vous ajtaahez une grande
importance 5 l'opinion d'nn de nos grands
critiques, contemporains, M. Rcné Doumic,
mais je tiens pourtant a vous citer un peu ce
qu'il a <lit dans un article public dans la Re
vue des Deux Mondes, pour v.ous prouver que
je me trouve en assez bonne oempaguie
Chantecler", dit il, est un trés beau p o m e
lyrique. Dans aucune de ses oeuvres, M.
Rostand ne s'étoit montré aussi exdusivemenl
poète. „Conime certaines ooméclies de Mus
set, transportées k la scène en dépit d'elles
mèmes et des «diieux, Chantecler est p e i n c
une pièce de thé&ttre". „M. Rostand a fait
craquer les barrières étroites du theatre. Lui
auEsi, il a forcé les ressources de son art.
Le poète a fait violence k Tauteur dramatique"
Et quant k 'la repTésentation de la pièce,
doni vous êtes revenue ra vie, rnème après
l'avoir vu jouer dans les plus mauvaiscs con
ditions, M. Doumic qui l'a vue dans les meil-
leures conditions, c. >d. au t'héatre de la
Porte Saint-Martin, en d'it: „Je n'ai pas sou
venir qu'une oeuvre ait été si complètcment
desservie par la mise en scène". Et voila tout
ce que j'ai prétendu, moi aussi, en disant que
la pièce est plu/tót destinée k ét-re lue qu a
ctrc representée su-r la scène.
Finalemcnt vous me reproohez encore que
je n'ai pas dit. par ce que je ne 1 aipas vu, que
dans Chantecler Rostand a donné un petit
croquis du monde tel qu'il est. Permettez-moi
de vous rappeler le passage de ma causerie
cnü j'ai par-lé de la génèse de la pièce et oü
j'ai dit que „ce petit monde du pou la idler est
apoa-ru a R. comme une image de notire mon
de. II est bien vrai que je n'ai indiqué cette
idèe qu'en passant et que je ne l'ai pas déve-
lop~ée mais j'ai voulu avant tout faire res-
sortir la figure lumineuse du héros de la
picce, et pour ne pas êlre trop long, j'ai du
me borner.
Da.is cette réponse aussi j'ai dü me borner
car je ciaindrais d'abuser de la lftbérolité de
la rédacüon de ce journal. D'ailleurs j'ai peur
aussi qu'une telle discussion purement litté
raire ne puisse quo médiocrement intéresser
les lecteurs, et c'est ipourquoi je promets so-
lenneHcmciit de ne pas revenir la charge e*
de vous laisser Phonneur de la réplique.
si le coeur vous en dit.
I. M. J. HOOG.
Politiek Overzicht.
De kans op uitbreiding
van den wereBdstrijd.
Een telegram van de Time- uit Sofia, dat
gistereu in ons middagblad is opgenomen,
bevat de mededeeling, dat Rumenie besloten
is in hel concert van do mogelheden der
triple-entente te treden, ze'fs al mocht Italië
onzijdig blijven. Hol schijnt oppervlakkig zon
derling, dal men uit de hoofdstad vau Bul
garije verneemt wat Rumtnaë en Italië van
plan zijn le doen, wat hunne verdere hou
ding in den wereldstrijd betrefl. Daarvoor is
echter wel eene verklaring te vinden. Italië
en Rumenië nebben tot dusver als belang
stellende toeschouwers den wereldstrijd gade
geslagen, zonder de neutraliteit te verlaten,
die naar het oordeel der regeeringen van de
beide landen ue houding schijnit, die het
meest mei hun belang strookt. Maar het is be
kend. dat in de beide landen machtige invloe
den werkzaam zijn 1 m ze er toe te brengen,
dat de tot dusver in acht genomen onzijdig
heid wordt prijsgegeven en dal zij in den strijd
een werkdadig aandeel nemen. Hel ligt voorde
hand, dat de Iriple-entente doet wal zij ver
mag om de stroomingen, die aanwezig zijn, te
leiden in de voor haar gunstige richting,
wand als zij kon bewerken, dat Italië en Ru
menië besluiten in den oorlog te gaan en hare
zijde te kiezen, dan zou dat diplomatieke suc
ces zeker niet zonder uitwerking blijven op
den verderen loop van den strijd op het slag
veld. En het kan ook geene verwondering
wekken, dat de regceringeu te Rome en te
Bukaresl, met het oog hierop, de behoefte
voeien 0111 met elkaar in overleg te treden,
want wanneer zij samen ééne lijn trekken en
hunne houding in onderling overleg bepalen,
dan moet van hen meer kracht uitgaan dan
als zij ieder afzonderlijk blijven. Er hebben
dus thans levendige diplomatieke besprekin
gen plaats 'tusschen deze twee regeeringen.
Daarnaast zijn ook de regeeringeu van Ru-
menie en van Bulgarije met elkaar in eene
gcdachlenwisseling, die waarschijnlijk be-
oo"' zich met elkaar te verslaan over de po
sitie van deze twee naburige Balkanlanden
tegenover den Eur^peeschen oorlog. Bij die
gedacklienwisseliing komt het aan op deze
twee vragen: of het in het belang ligt van
de beide landen om te komen tol overeen
stemming over de hen rakende kwesliën, die
met den tegenwoordigen Europeeschen oorlog
in verband» staan, en onder welke voorwaar
den deze overeenstemming zou zijn te ver
krijgen.
Ook op deze gedachten wisselingen tracht de
dipiomaue van de triple-entente invloed uit te
oefenen. Er is vooral Rusland veel aan ge
tegen, Rumenië en i/ulgarijc tot deelneming
aan den oorlog le bewegen. Een blik op dc
kaart is'voldoende om te doen zien in hoeveel
gunstiger positie Rusland zou komen le staan
zoowel tegenover Oostcnrijk-Hongarije als
tegenover Turkije, wanneer Rumenië en Bul
garije als zijne bondgenooten In het strijd
perk treden. Om dat doel te bereiken zijn de
schranderste koppen van de Russische diplo
matie 'thans werkzaam. Naar Sofia is als Rus
sisch gezant gez >.idcn prins Troebetzkoi, die
vroeger als directeur van de af deeling Oos-
tersche zaken in het departement van buiten-
landsehe zaken werkzaam is geweest. Het
schijnt, dai Sofia het punt is, waar de ckaden
van het door Rusland uitgezette netwerk sa
menkomen. Dit zou als verklaring kunnen die
nen hoe het komt, dat het hierboven aange
haalde bericht van de Times, waarin melding
gemaakt wordit van een besluu waartoe Ru
menië zou zijn gekomen, komt uit Sofia.
Men behoeft echter dat bericht geenszins op
te vatten als een Kwijs, !at men hier te doen
heelt met eene beklonken zaak. De hoogste
kringen in Rumenië waren tot dusver afkee-
rig van een samengaan met de triple-entente,
waarin Rusland het drijvende element is. De
overleden koning rarol heel. als zijn politiek
testament den raad nagelaten, dat men nooit
od Russische Deioften moet vertrouwen. De
eerste regeeringsda-ad van zij.i opvolger was
do verklaring, cat hij dien raad lei* harte had
genomen en hem to-l richtsnoer voor zijne
handelingen zou kiezen. Hij heeft daarin steun
gevondeu bij de uit de liberale partij voortge
komen regeering en ook bij de leiders van
de conservatieven, die vóór de tegenwoordige
regeering aan het bewind ziju geweest. De be
weging, die aanstuurt op prijsgave van de tot
heden gevolgde afwachtende politiek, gaat uit
van politiekers, die nog geene overwegende
rol hebben gespeeld in 's lanu^ bestuur. Deze
oiocten, om Rumenië aan Ruslands zijde in
den oorlog te doen treden, er in slagen het
wantrouwen weg tc nemen, dat tegen- Rus
lands bedoelingen beslaat. Da. is geen gemak
kelijke taak en zij komt in geen gunstiger
licht te staan, wanneer men di voordeelen
beziet, waarop het uitzicht aan Rumenië ge
opend wordt in ruil voor de diensten, dien
het aan Rusland zal bewijzen.
Die voordeelen komen hierop neer, d»t iu
uitzicht wordt gesteld ee..e gebiedsvergrooting
op kosten van Oostenrijk-Hongarije, waardoor
de in oostelijk Hongarije en Zevenburgen wo
nende bevolking van Ruraeenschen stam met
Ruinenië zal worden vereenigd. Meer Yoor de
hand zou het -ggen, dait Rusland aan Rume-
nië's wensch 0— zijn gezag uil te strekken
over zijne slamgenootcn, voldoening schonk
in Bessarabic, t in 't zuiden en westen aan
Rumenië grenzende rvussische gebied, waar
een millioen Rumenen (50 pet. van de bevol
king) wonen, i-en gedeelte van Bessarabie
werd door den Parijschen vrede van 1856 ge
voegd bij net vorslendoi 1 Moldavië, uit
welks vereeniging met Wallachije het tegen
woordige koninkrijk Rumenië is ontslaan.
Door den vrede van Berlijn van 13 Juli 1878
werd dit gedeelte weer aan Rusland alge-
staan. Nu verlangt ..usland in den oorlog, dien
(iet thans heelt te voeren, zeer naar Kurae-
nië's hulpmaar hel denkt er toch niet aan,
van Bessarabie ten behoeve van Rumenië af
stand te doen. Rui. eaië zou de gebiedsver
grooting, die Rusland het gunt, zeil zich moe
ten veroveren en op zijne beurt Bulgarije in de
Dooroecisja tevreuen moeten stellen.
Van veel waarde zijn de voordeelen dus
niet, die Rumenië zich zou kunnen verwer
ven, door de zijde te kiezen vaA de triple-en*
lente en te haren behoeve in den oorlog t$
gaan, met terzijdezetting van dc redenen, di«
het tot dusver bewogen onzijdig te blijven.
Dit in aanmerking nemende, zouden wij* mee*
nen, dat het «bericht yan de Times met om
zichtigheid moet worden opgevart. Wel echtef
is er alle aanleiding om met aandacht het
diplomatieke spel in het zuidoosten van Euro
pa te blijven volgen, en uit te zien naar de
verrassingen, aie ons wellicht van daar nog
zullen bereiken.
De oorlog.
Berlijn, 13 Jan. (W. B.) Bericht van
hot opperste legerbestuur uit hol groote hoofd
kwartier van heden voormiddag.
In den omtrek van Nieuwpoort heeft een
hevige artilleriesitrijd «plaats gehad, die de ont
ruiming van een vijandelijke loopgraaf bij
Palingsbrug, eene voorstad van Nieuwpoort.
ten gevolge had-
De vijandelijke aanvallen op hel kanaal van
La Bassée zijn definitief afgewezen. De Fran-
sche aanvallen op de hoogte van Nouvron
werden teruggeslagen. Op den mislukten
Franschen aanval van gisteren op de hoogte
van Grouy volgde een Duitsche tegenaanval,
die eindigde met eene volkomen nederlaag
van de Franschen en met de zuivering van
de hoogten ten noordoosten van Cuffies en ten
noorden van Crouy.
Onze Markers stelden zich in het bezit van
twee Franschc stellingen. Zij maakten 1700
gevangenen en veroverden vier kanonnen en
verscheidene machine-geweren.
Een Fransohe sappenaanval in de streek
van Saint-MïMel is mot succes afgewezen.
Onze troepen stelden zich in heü bezit van de
hoogten ten noorden en ten noordoosten van
Nomeny. De toestand Ln de Vogcezen is on
veranderd.
f
Parijs, 13 Jan. (R.) Namiddag-commu
niqué.
Het aanhoudende slechte weder belemmer
de de operfyliën langs bijna hot Keheele front.
Aan de Aisne, noordoostelijk van Soissons,
was de strijd rondom de hoogte 110. 132 zeer
hevig. Dc Duitschers brachten zeer groote
strijdkrachten in het vuur. Wij handhaafden
ons op den top van «de westelijke hellingen
van de lioogüe; naar het oosten moesten onze
troepen terrein ruimen. De strijd duurt voort.
Tusschen Soissons en Berry-au-Bac veroor
zaakte onze artillerie ontploffingen te mid
den van de vijandelijke batterijen. Van Reims
tot de Argonjie waren arlilieriegeveohten van
groote hevigheid. In de streek van Soaioiu
blijft de hoogte ten noorden van de hofstede
Beauséjour in onze handenWij maakten
oen loopgraaf binnen 60 Meter van de Duit-
sch loopgraven.
Van de Argonne tot dc Vogcezen waren
hij tusschenpoozcn kanonnades. In de Vo-
geozen was hot weder mistig cn viel veel
sneeuw.
Avond-communiqué.
Ten noordoosten van Soissons komt onzo
aanval langzaam vooruit tusschen (Juffies en
Crouy, maar zij kon zich niet ontplooien iu
Crouy. Hevig aangevallen ten oosten van dio
Diants, weken onze troepen een weinig terui
in den omtrek van het dorp Moncel, dat za
bezetten. Zij houden Sainlc Marguérite en
Missy sur Aisne vast.
Overigens is 'niets bericht.
levensbeeld door
JOANNES REDDINGIUS
29
Look Here keek verwonderd op en was
gaübcneiijü niet op zijn gema^, toen hij vlak
'bij zijn iiooiu üie auucre"uuoi«e»i zag. Jtiii
tkeek eerst Ainerl aan en toen mts, 01e bc-
flon le fcriiiucücii. Auuert aaiue Suei over de
neus vau ruis en sioeg loeu met zijn üorslei
.OP Look Here's gespannen Pioen.
Aauwl nep ueze en sloeg in de lucht
naar ainerts noofu.
Zeg. ik wil wel met Jet trouwen.
Loon Here mopperde wal en dreigde met
zijn been alsof hij hem een trap wilue geven.
Albert streek, 0111 zich een iiguur te geven,
nogmaals over I-rits' neus, wat mj met een
Lachop tegen zijn knie moest bekoopen, 't
fcuiJen stond hem nader dan 't lachen, want
de schoenen van Frits, waarop reeds een der
broers had gcloopen, waren dik van zool.
Net goed zei Look Here, die vent moet
Ook altijd pesten.
Frits, aie zijn hoofd scheef hield, knikte
bh wijze van instemming, bewoog de punt
tjran zijn neus cn zeide zijn stopwoord:
Flauwe kc. ei.
r*. Herman 2-«n jas al aan en slenterde
naar het raam, dat biauk was van de ijsbloe
men. Oudergewoonte hield hij zijn linker-
uaiid in zun broekzak.
IJsbrand stond te ademen voor 't venster,
de bloemen werden als van matglas, maar liet
uuurde hein te lang. Met zijn zakmes benon hij
:u het ijs le krassen, 't Krapscl spatte in 't
rond, hij bleef maar krabben en krassen.
Nauwelijks had hij door een smal kiertje naar
ouilen gekeken, of hij deed een sprong van
uleizier en schreeuwde:
't Sneeuwt, 't sneeuwt 1
Als geëlectriseerd schoten de jongens toe,
om ook le zien; ook de onderwijzer kwam
wijken, ia, 't sneeuwde waarachtig.
Wie nog niet klaar was, haastte zich om
gereed te komen. IJsbrand stormde de deur
al uit, Albert hinkelde langs de bedden, onder
hand ziin knie wrijvend. Look Here liet zijn
spiegeltje tusschen de waschkommen slaan,
maar Herr Öbermann hield hem tegen en
liet hem het ding opbergen. Katjang smeet al
zijn rommel in zijn vvaschtafel eu snelde weg,
met zijn ias onder den arm. Herman hoorde
zijn zware stappen op de trap.
Bram kwam achteraan.
Toe jongen, gauw wat, zei Ilerr Öber
mann.
Ja mijnheer, mijn knoopie
Jij hebt nou ook altijd wat, toe dan.
Bram zei hiets, maar ging naast Herman
door de gang, morrelend aan zijn boord.
Jong. wat zullen wij een lol hebben, zei
zijn makker, 't is leuk, dat je toch mag mee
doen, ondanks je examen, 't heeft moeite
gekost, maar ik heb den baas aan zijn ver
stand gebracht, dat het zoo goed voor je zou
zijn en hij gaf toe, 't Is jammer, dat je gis
teren niet hebt mee gedaan, we hebben zoo'n
lol gehad, mpaj- er liggen notr prettige dagen
voor ons, vooral de avonden zijn zoo leuk.
Zie je, zei Bram, ik vind 't zoo aardig,
dat je dat voor mij
Hou maar op, jong, je doet mee en daar
komt het op aan.
Sprekend waren zij de trap af langs de
linnenkamer gegaan en door de benedengang
in de eetzaal gekomen. Daar stonden o-^ de
lange tafel de leege bordjes bij de kleine melk-
giazen, een balf opgedraaide petroleumlamp
"gaf een onzeker licht, 't Buffet stond opun,
uitwasemend een benauwde lucht van wrijf-
was, oude kaas en kruiden. Herman zag uit
naar mevrouw, die voor 't raam hij een ander
lampje boterhammen zat te smeren. 7 had
nu het mes neergelegd en liet zich handjes
geven door <le voorbijtrekkende jongens, haar
half-open mond onder de schele oogen zakte
telkens open met een schokje:
Dag Han, dag Ilan
Mevrouw zag slecht en noemde iedereen
Ilan, om niot met de namen in 4e war te ko
men. 't Was een goedig mensoh, die op haar
manier moederde over de jongens. Ze woog
zeer zwaar, en keek verbazend scheel, dat *af
soms aanleiding tot allerdwaaste vergissin
gen. Zoo stond er eens op een Zondagmiddag
een halfvolle schaal met appelmoes op tafel
en een schotel met een kliekje koude rijst;
Albert en Katjang zaten naast elkaar.
Ilan, fluisterde mevrouw, eet jij dat
happie maar op.
Katjang, graag-van-eten als altijd, keek snel
op, met kaar eene oog keek mevrouw naar
hem, met hei andere naar het schaaltje an-ri-
moes.
S il vous plait, madam", zei hij, stak snel
zijn hand uil en keerde 't schaaltje met appel
moes boven zijn bord om. Hij moest met zijn
bord naar den hoek. omdat mevrouw niet
hem. maar Albert, niet 't schaaltje mei appel
moes, maar dal met rijst had bedoeld.
Herman ging langs mevrouw.
Dag mevrouw.
Dag Ilan.
Toen Bram:
Dag mevrouw.
Dag Han.
Herman werd even nijdig om den vervelen
den dreun, üie dag aan dag klonk, maar even
daarna schaamde hij zich er over, daar hij iu
ziju hart medelijden niet haar voelde, die
mj eens in de linnenkamer had zien huilen
Toen had hij haar zonder iets te zeggen een
zoen gegeven en sinds dien tijd kou hij "b"
haar geen kwaad doen; 's morgens 0111 half
acht moest hij in dc eetzaal komen om een
rauw ei slikken en nu en dan kreeg hij
een kopie slappe thee.
Mevrouw was de oudste van vier zuriers,
de baas vroeg de jongste ten huwelijk, maar
deze had hem niet willen hebben, toen had
iiij deu oudsten maar genomeu en als bruid-
schal 't instituut gekregen. Hij was wel eens
onvrienJelnk tegen haar en Herman had T
huilen van mevrouw in verbaua gebracht met
üet huwelijk zonder liefde.
Toen Bram langs haar gegaan was, smeerde
mevrouw weer boterhammen.
De vrienden gingen door 't schoollokaal
over de „Kippenplaats" naar de gymnastiek-
zaaL
De ..Kippenplaats" lag als een blank veld
met geheimzinnige hoogten in 't och'.nd-
duister. TJet hek der beteerde schutting stond
open, naast het kippenhok waren de jongens
al bezig de kar van sneeuw te bevrijden, van
clan, dadelijk op marsck te gaan. Hè, wat
was 't koudl
Graat was nergens te zien. IJsbrand alna
iu de gymnastiekzaal kijken, maar kwam
weldra te^ug, zeggend, dat hij hem nergens
nad gezien.
ik heb hem toch binnen zien gaan. be
weerde Bram, net toen ik uit school kwam.
WdjJ-stappend met zijn lange beencn, trad hn'
op de deur toe.
Weldra klonk in de zaal een luid lawaai:
Bram had Graat gevondeu achter een hoop
groen, bezig met het opeten der meegebrachte
boterhammen, hij riep, dal Graat stiekem alle
boterhammen opvrat, en toen kwamen de an
deren binnenstormen.
Frits, 't eerst binnenkomend, lichtte hem
beentje, zoodat Graat op den grond viel,
haast stikkend in een oude knar. Ieder
trachtte nu te halen, wat er nog te halen ./as
en wie een paar boterhammen had, zocht eet
goed heenkomen.
lierman, met twee sneecn brood in zija
zakdoek, was naar buiten gcloopen en had
een pijpje aangestoken, zich voelend manlijk-
sterk als een houtvester, die vroeg in den mor
gen aan 't werk gaat. Achter zich hoorde hij
de jongens schreeuwen en morrelen aan de
kar. Hij begreep uit hun woorden, d:.t zij
het dorp wilde doortrekken, naar de kweek
tc Naarden. Hij wist het gebouw nu achter
zich, de eikenboschjes waren bevracht door
de gevallen sneeuw, de paaltjes langs hel
terrein droegen een witte muts, ze stonden
zoo stil-stijf achter de magere struiken.
Wordt vervolgd-
