Vrijdag 11 Februari 1916.
„DE EEMLAN DER".
14d' Jaarpang.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE STERKSTE.
Na 192
S-
ABONNEMENTSPRIJS:
WeT 8 maanden voor Amersfoort t 1*00#
Idem franco per post 1
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukben) O.IO.
Afzonderl\ike nummers 0.05.
Wekelijks bijvoegsel „dt Hollandecht Huisvrouw" (onder redaotio
van Thórèse van Horen) per 8 mnd. 50 c'ts.
Wekelukscb bijvoegsel „Pok mt met" per 8 mnd. 40 ets.
Bureaus UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercom»:. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENT1ËN:
Vnn 5 reRela f n.50.
Elke regel meer0.1(1.
DionslannbiodiiiRon 35 cent* bi «ooruitbot-ilinR,
Grooto lattora naar plnatnruimt*.
Voor hantlfll an bedrijf bestaan tooi voordcoligo topalingoo
tot bet liorhauld advorteoron in dit Bind, bij abuiinoment.
Eono oirculairo. bevallende de voorwaarden, wordt op
aanvroAg toegezonden.
Hoofdredacteurs Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Kennisgeving.
De Burgemeester van Amersfoort,
Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer
Gemeente, dat het door den Directeur van
Rijks directe belastingen, enz. te Utrecht exe
cutoir verklaard kohier van de Grondbelasting
ever het dienstjaar 1916, aan den Ontvanger van
'■Rijks directe belastingen alhier is ter hand ge
steld, aan wien ieder verplicht is zijnen aanslag
op den bij de wet bepaalden voet, te voldoen.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaat
ten aangeplakt te Amersfoort, den TO. Febru
ari me.
Dc Burgemeester voornoemd,
VAN RANDWUCK.
Politiek Overzicht
Het einde van den strijd
in Kameroen.
De regeering van Spanje heeft stoom
schepen uitgezonden met de opdracht de
Duitsche soldaten, die over de grens van
Kameroen zich hebben gered op het Spaan-
«che gebied van Guinea, over te brengen
naar het moederland, waar zij zullen worden
geïnterneerd. Daarmee is het lang verwach
te einde van den strijd in Kameroen geko
men.
Na de bezetting van Jaunde, den zetel
van de regeering der Duitsche kolonie, op
T Januari j.l. heeft de hoofdmacht van de
Duitschers zich terug getrokken in de rich
ting van het Spaansche Muni-gebied. De
Engelsch-Fransche troepen hadden eene
betrekkelijk gemakkelijke taak te vervullen;
zij behoefden slechts den oorspronkelijk van
Ambam over Nkan, Ebolowa en Lolodorf
naar Kribi en Kampos aan de kust loopen
den halven kring nauwer toe te halen om
aan de Duitschers eiken anderen uitweg dan
dien naar het Spaansche gebied te ontne-
nemen. Zoo is de Duitsche hoofdtroep, waar
bij zich de gouverneur en de verdere hooge
ambtenaren bevonden, steeds dichter naar
de grens gedrongen, totdat eindelijk het
oogenblik gekomen was om de grens over
te gaan, waarmee het Duitsche gebied was
prijs gegeven en de vervolging kon worden
gestaakt.
Nu is het mogelijk, dat in Midden-Kame
roen enkele kleine Duitsche afdeelingen
zich nog korteren of langeren tijd staande
houden. Ook is er geen definitief bericht
ontvangen over het lot van eene sedert vele
maanden bij Molo ingesloten Duitsche com
pagnie. Maar dat heeft op de einduitkomst
geen invloed. Er kunnen niet vele Duitschers
nog in Kameroen zijn achtergebleven. Vol
gens eene berekening van de Frankf. Ztg. is
het gelukt vrijwel alle Duitschers op onzij
dig gebied in veiligheid te brengen. Vol
gens het laatste rapport van het koloniale
bestuur, dat het licht heeft gezien, waren in
Kameroen 1871 blanken aanwezig, waarvan
1643 Duitschers waren; onder dezen be
vonden zich 350 vrouwen en kinderen. Met
inbegrip vap de Europeanen in de gewapen
de macht van de kolonie, de „SchutztTuppe"
en de „Polizeitruppe", is het aantal weerbare
Duitschers in het begin van den oorlog op
hoogstens 1100 te berekenen. Dat getal is
sedert door overlijden en gevangenschap
met ongeveer 200 verminderd. Er bevinden
zich thans 900 1000 Duitschers in
Spaansch Guinea; men moet daarheen dus
ook de gewonden hebben kunnen redden.
De strijd in Kameroen is dus ten einde.
Na achttien maanden strijdens is de Duit
sche bezitting in Guinea den weg gegaan
van de kolonie in Zuidwest-Afrika. Die twee
waren de oudste bestanddeelen van het
Duitsche koloniale rijk. In Augustus 1883
werd door de Duitsche regeering besloten
aan de volksplanting van den koopman uit
Bremen Lüderitz in Angra Pequena hare be
scherming te verleenen, waarvan in April
1884 aan Engeland kennis werd gegeven.
Deze stap leidde, na een Iangdurigen diplo-
matieken strijd, tot de verkrijging van
Duitsch Zuidwest-Afrika. In Juli 1884 werd,
op aandrang var» kooplieden in Hamburg
en Bremen, de Duitsche vlag geheschen in
het gebied van Togoland en Kameroen, dat
in 1911 door een verdrag met Frankrijk
werd gebracht op den omvang, dien het had
toen de oorlog uitbrak. In het laatst van
1884 werden Duitsch Nieuw-Guinea en de
Bismarck-archipel verkregen. In 1885 werd
een stuk van Oost-Afrika onder Duitsch
protectoraat gebracht, in 1886 werden de
Marshall-eilanden verworven .Door verdra
gen van 1886 en 1899 kwam een deel van
de Salomon-eilanden aan het Duitsche rijk;
in 1893 werd Kiautsjoe van China gepacht,
in 1899 werden de Carolinen, de Palau-
eilanden en de Ladronen gekocht; in het
zelfde jaar werd het grootste gedeelte van
de Samoa-eilanden verkregen.
Van dit alles is nu nog slechts het gebied
in Oost-Afrika in Duitsch bezit. Al het an
dere is voor Duitschland verloren gegaan.
Over Oost-Afrika pakken zich donkere wol
ken samen. De hoofdrol bij de verovering
van Oost-Afrika is toegedacht aan een in
Zuid-Afrika aangeworven leger. Daarop
wijst de benoeming van generaal Smuts,
den minister van landsverdediging der Zuid-
Afrikaansche unie, tot opperbevelhebber
van de voor den veldtocht in Oost-Afrika
bestemde troepenmacht. Generaal Smith
Dorrien, die pas in December was benoemd,
heeft voor Smuts het veld moeten ruimen.
Duitschland heeft, tengevolge van dezen
oorlog, al zijne bezittingen in vreemde we-
relddeelen verloren op het ééne protecto
raat in Oost-Afrika na, en ook daartegen
wordt een aanslag voorbereid. De Frankf.
Ztg. troost zich er mee, dat het lot van het
Duitsche koloniale rijk nog geenszins voor
goed is beslist. De eindbeslissing wordt be-
heerscht door den loop van de gebeurtenis
sen op de andere oorlogstooneelen. Dat
kan worden toegegeven, maar met dit voor
behoud, dat om de eindbeslissing te bepa
len het feitelijke bezit een troef is, die de
tegenpartij in handen heeft en die deze niet
zal nalaten in zijn voordeel uit te spelen.
De oorlog.
B e r I ij n, 10 F e b r. (W. B.) Bericht van
het opperste legerbestuur uit het groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Ten noordwesten van Vimy ontnamen
onze troepen aan de Franschen een vrij
groot stuk loopgraaf. Zij wonnen in de streek
van Neuville een vroeger verloren mijn-
trechter terug.
Ten zuiden van de Somme werden ver-
soheidene Fransche partieele aanvallen af
geslagen. Ten noorden van Rocquincourt
gelukte het den vijand voet te vatten in een
klein deel van onze voorste loopgraven.
Op de Combre-hoogte sneden wij door
opblazing vijandelijke mijngangen af. Fran
sche opblazingen ten noordoosten van Celles
(Vogeezen) bleven zonder succes.
Pa rij s, 10 Febr (Havas). Namiddag-
communiqué;
Het artillerie-duel werd voortgezet van
hoogte 119 tot den weg NeuvilleTheles.
Een strijd met granaatworpen stelde de
Franschen in staat de Duitschers te verja
gen uit eenige gangen, die zij ten westen
van La Folie hadden bezet. Bij het vallen
van den nacht deden de Duitschers tegen
eene Fransche stelling aan den weg Neu
villeLa Folie een aanval, die werd terug
geslagen. De Duitschers konden slechts
voet krijgen in een van de trechters, die de
Franschen hun vroeger hadden ontnomen.
Ten zuiden van de Somme maakten de
Franschen in den loop van kleine aanval
len, die- den 8en en 9sn Februari werden
uitgevoerd, 50 gevangenen en namen twee
machinegeweren en een revolverkanon.
Van de rest van het front is niets te be
richten.
Parijs,10Febr. (R.) Avond-communi
qué.
Wij zeften onze vorderingen in Artois
voort, door dc gemeenschapsloopgraven ten
westen van La Folie te bombardeeren. Twee
Duitsche aanvallen ten westen van hoogte
140 werden geheel terug geslagen. De Duit
schers bliezen een mijn op ten noorden van
den weg Neuville—Thelus. Wij bezetten den
trechter.
Een vijandelijke troep beproefde een aan
val ten zuiden van de Somme, maar werd
onmiddellijk teruggedreven in zijn loopgraaf
door ons courtinevuur.
Onze artillerie vernielde een blokhuis in
het district Beauvraigne; zij bombardeerde
vijandelijke kantonnementen en richtte een
vernielend vuur tegen de werken te Mesnil
(Champagne) en het bosch van Mortmare
(Woëvre).
De Duitschers wierpen, even als op de
twee voorafgaande dagen, zware bommen uit
ver dragend geschut op de vesting Belfort;
maar slechts twee vuurden toen onze
artillerie haar vuur concentreerde op eene
Vijandelijke batterij, waarvan de plaats den
9en was bepaald, en tegelijk militaire inrich
tingen ten zuiden van Mulhausen, bombar
deerde.
Londen, 10 Febr. (R.) Communiqué
van het Britsche hoofdkwartier.
Achttien vliegtuigen wierpen met succes
bommen op vijandelijke barakken te Tér-
hóud. De vijandelijke artillerie was actief in
Fouguevillers en elders.
De vijand blies een mijn op ten noordoos
ten van Givenchy. Er werd geen schade
aangericht. Er was wederkeerig granaatvuur
ten zuiden van het bosch van Grenier. Wij
beschoten vijandelijke batterijen te Saint-
Julien.
B er 1 »i n, 1 0 Febr. (W. B.) Officieel be
richt. In den ftarpiddag van den 9den wier
pen eenige onzer watervliegtuigen op de
haven, fabrieken en kazernes van Ramsgate
ten zuiden van de Theems-monding, tal van
bommen.
Londen, 10 Febr. (R.) Het persbu
reau verstrekt over den luchtaanval, die den
9en op de kust plaats had, een nadere mede-
deeling, waaruit het ruwe en nuttelooze ka
rakter van den aanval blijkt.
De eerste aanvaller koos een tTamwagen
vol vrouwen en kinderen tot doel. Een bom
viel op den weg dicht achter den wagen,
maar richtte gelukkig geen schade aan. Er
ontstond geen paniek, hoewel men de vlieg
machine duidelijk op groote hoogte kon
onderscheiden. Drie andere bommen vielen
in een naburig veld.
De tweede vlieger deed een aanval op een
groote meisjesschool. Een bom drong door
't dak heen en ontplofte op de bovenste
verdieping, zoodat het plafond van een ka
mer instortte, waar aan kleine kinderen on
derwijs werd gegeven. Een klein meisje werd
aan den voet gewond, terwijl nog een ander
kind gekwetst werd.
Drie projectielen vielen op de speelplaats
van de school, terwijl er nog twee andere
bommen in de buitenwijken van de stad
neerkwamen.
De Britsche vliegtuigen, die de vijanden
vervolgden, konden hem niet inhalen, door
de haast waarmee zij vluchtten.
Rome, 10 Febr. (Havas). De Osserva-
tore Romano, het officieele orgaan van het
Vaticaan, protesteert in krachtige termen te
gen de luchtbombardementen op open ste
den en niet verdedigde streken.
B e f 1 ij n, 10 Febr. (W. B.) Bericht van
het opperste legerbestuur uit het groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Bij de legergroep Linsingen en bij het
leger van Bothmer werden aanvallen van
zwakke vijandelijke afdeelingen door de
Oostenrijksch-Hongaarsche troepen ver
ijdeld.
Weenen, 10 Febr. (W.-B.) Officieel
bericht van heden middag.
De vijand ontwikkelde gister in Wolhynië
en aan het Oost-Galicische front eene ver
hoogde werkzaamheid tegen onze voorpos
ten. Bij het leger van aartshertog Jozef Fer
dinand bracht hij op verschillende plaatsen
verkenningsrafdeelingen tot een batoillon
sterk tegen onze beveiligingsliniën. Inzon
derheid kwam het in de door het regiment
no. 14 uit Opper-Oostenrijk bezette stel
lingen tot hevige voorpostengevechten
die ook in den nacht voortduurden
maar ten slotte eindigden met de vol
ledige verdrijving van den vijand. Bij eene
verschansing, waarom met bijzondere hard
nekkigheid gestreden was, werden 200 Rus
sische lijken geteld. Er werden vele geven-
genen ingeleverd.
Ook bij onze voorposten ten noordwesten
vnn farnopol werd heden nacht met verbit
tering gestreden. De Russen oven'ielen we
derom eene schans, die reeds m een der laat
ste berichten werd genoemd; zij werden ech
ter door een aanval weder er uit verdreven.
Aan de Bessarabische grens wierp de
Kroatische landweer een Russisch bntaillo i
uit een goed ingerichte voorste Hing terug
naar de hoofdstelling.
Petersburg, 10 Febr. (Havas). Duit
schers, die in den sector van Dwinsk gevon-^
gen genomen zijn, verhalen, dat de koude
verschrikkelijk is. De Duitsche troepen zün
tegen zulk een temperatuur, die varieert tus-
schen 20 en 40 gTaden beneden nul, niet
bestand. Men schat het aantal Duitschers en
Oostenrijkers, die de ontberingen niet kon
den doorstaan, op 400.000. Dagelijks bren
gen treinen duizenden zieken naar Duitsch
land.
Weenen, 10 Febr. (W.-B.) Officieel
bericht van heden middag.
Aan het Italiaansche front is niets bijzon
ders gebeurd.
B e r lij n, 10 Febr. (W. B.) Bericht vart
het opperste legerbestuur uit het groota
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Op de oorlogstooneelen van den Balkan
is niets nieuws voorgevallen.
Weenen, 10 Febr. (W.-B.) Officieel
bericht van heden middag.
Van het zuidoostelijke oorlogstooneel Is
niets bijzonders te vermelden.
B e r 1 ij n, 10 Febr. (K. N.) Het Berl,
Tagéblatt verneemt uit het oorlogspèrskwar-
tier, dat de ontwapening der Montenegrin
nen door de Oostenrijksch-Hongaarsche
troepen nu in het geheele land h
doorgevoerd. Hier dient nadrukkelijk in het
licht te worden gesteld, dat de ontwapening
zonder eenigen tegenstand is geschied en
zelfs met bereidwillige medewerking der
Montenegrijnen en dat Ln Montenegro vol
ledige rust heerscht. Dit in tegenspraak met
berichten, welke het tegendeel beweren.
B e r 1 ij n, 10 Febr. (K. N.) De Loket
anzeiger verneemt uit Sofia, dat het orgaan
van Ranoslawof, de Narodni Prawa, in een
hoofdartikel de Grieksch-Bulgaarsche betrek
kingen behandelt om ten slotte de overtui
ging te uiten, dat de Bulgaren en hun bond-
genooten onder alle omstandigheden de En-
gelschen en Franschen uit Saloniki zullen
verdrijven. Wij erkennen, schrijft het blad,
dat met de verdrijving der Franschen en En-
gelschen Griekenland in de noodzakelijkheid
zal komen zioh voor een der machtsgroepen
*iit te spreken. Onze betrekkingen tot Grie
kenland zijn sedert de ongelukkige dagen
van 1913 gestadig verbeterd. Wij staan ook
nu met onze bondgenooten niet als vijan-
Een enkele vijand kan u meer kwaad dan
een dozijn vrienden goed doen.
ROMAN VAN ANNA WAHLENBERG.
Geautoriseerde vertaling door
B. NORTAKKER.
86 -
*t Leven noodigdc haar uit op een feest en
nog was ze jong. Nog kon ze omkeeren ei>
«een nieuwen, heerlijken weg inslaan, ze moest
•lechts niet omzien.
En Birger, zou hij ook niet omziend<aar
op kwam het aan. geen van hen bedden moest
terug zien in het verleden, opdat het geluk
tusschen hen kon bloeien
Ze vouwde de handen.' Iran?" welden op
londer haar gesloten oogleden.
„0 God, indien zc den moed had I"
XXIII.
Toen Birger ziin koffie haastig uitgedron
ken had. opgestaan was en uit de bibliotheek
was gegaan, was een ontstemd stilzwijgen
entsiaan.
liet uurtje vlak na tafel placht anders het
Dretügste van den Zondag te zijn. Men gaf
*ich langer rust om bij elkaar te rillen dan
®D een werkdag, om goed te Yocles dat deze
dag voor rust geschapen was. Maar Birger's
haasiig vertrek verstoorde de kalmte en de
gezelligheid voor het achterblijvende gezel
schap.
Mevrouw Ahrling trachtte nerveus het af
gebroken gesprek te hei-vatten, maar zweeg
toen niemand haar poging ondersteunde. De
rector had een verstoord gezicht en sloeg
een boek open. en Blenda beschouwde hem
heimelijk en schuw.
Ze had veel van haar vrijmoedigheid ver
loren sedert ze daar aan huis was gekomen.
Do-verwachting, die zij gekoesterd had. dat
deze verhuizing een eerherstel voor haar zou
zijn, was geen werkelijkheid geworden. Zoo
wel op school als thuis toonde men duidelijk
dat men haar niet met dezelfde oogen als
vroeger beschouwde.
Natuurlijk had juffrouw Pfeiffer haar ge
sprek met Kjell en zijn woorden laten uil-
lekken. De leernressen behandelden haar koel
en afgemeten, en zelfs bij haar schoolkame
raden bemerkte zij een zekere koelheid, ze
sloten zich niet bij haar aan als vroeger, zii
moest hen opzoeken, en zelfs d-an vond zij.
dal zij zich teruggetrokken.
Hel onderscheid tusschen hen en haar was
ook zeer groot. Ze flirten ook wel, evenals zij
had gedaan, maar zij bezaten meer tact en
kwamen niet in opspraak zooals zij.
't Ergst was het echter thuis. In het begin
was zij natuurlijk en vroolijk geweest, en had
vrijen loop gelaten aan haar invallen en
scherts. Ze wilde- oom Simon's goed vertrou
wen niet beschamen en het thuis voor Birger
zoo aangenaam mogelijk maken zoodat hij
opnieuw ziin gezelligheid daar zou zoeken.
Maar het duurde niet heel lang of ze merkte
dat z« schipbreuk had geleden. Birger bleef
nooit lang in den familiekring; hij verdween
of in ziin eigen kamer om te werken of ging
uit. En daar zat oom Simon en beschouwde
haar met verwiHende en ontevreden blikken.
Zij had ziin vertrouwen immers teleurgesteld.
En zii schaamde zich. God hoe schaamde
zii zich I
Het was haar or dc schande van den mor
een tot den avond op haar hoofd drukte en
haar brandde zoodra iemand do oogen op
haar richtte. Ze was voor de anderen niet
meer de persoon, die men in haar gemeend
had tc zien. Zelfs oom Simon begon haar te
wantrouwen, dat merkte ze. hij zag immers
dat men haar minachtte, en dat zij Birger's
belangstelling verloren had, en misschien had
liii do praatjes ook gehoord.
Na een paar minuten verdeelde zich het
kleine gezelschap in de bibliotheek, maar de
onrust en kwellende gedachten volgden Blen
da, waar ze ook ging. en nog zwaarder druk
ten ze haar toen zc in haar eigen kamer was.
het kleine kabinet naast haar moeders kamer,
dat nu vaai haar geworden was.
Ze wierp zich op de sofa met het gezicht
in de kussens en fluisterde Birger's naam
keer op keer. dezen al luider en luider her
halend. Ten slotte stopte ze haar zakdoek
tusschen de tanden om het snikken te onder
drukken, opdat haar moeder het niet zou
hooren»
Ze verlangde zoo naar hem. dat haar hart
pijp deed. En 't was hoar alsof ze altiid naar
hem verlangd had. vanaf het eerste uur dat
zo elkaar gezien hadden. Nu begreep zé niet
hoe zij zich van hem had kunnen afwenden,
nadat hii haar gekust had. Ze had immers
verlangd naar ziin teederheid vóór dezen kus
en nog veel meer daarna.
Wat was dal voor een ondoorgrondelijke
aandrift geweest, die haar zich deed terug
trekken. nadat ze hein eerst gelokt en aange
haald had
Tegen hem had ze gezegd, dat ze haar
eigen ik wilde leeren kennen, opdat ze geen
vergissing nicer zou begaan. Maar was,dat
volkomen war Misschien geloofde ze het
toen zelf. maar niet langer een naar mi
nuten. Zo wist, als hii haar nog eens gekust
had zou zo geer. icgenstand geboden hebben.
Ze had er immers naar verlangd dat hij hel
zou doen. dat hij haar in armen zou ne
men trots haar woorden, en ondanks haar
afwijzing.
Maar dat ze het waagde hem te laten gaan.
Ja. dat had alle prikkelende spanning van
het spel en gevaar gehad.
Ze herinnerde zich nog de wandeling in
de Diergaarde, 't Was heerlijk geweest de be
slissing te voelen naderen, te weten dat één
enkels warme blik, een woord die kon te
voorschijn roepen, en het toch nog te ver
schuiven.
Maar het wonderlijkste, het onverklaar
baarste was haar verhouding met Kjell Bor-
lin, met hem van wien ie niet hield, dien zc
eigenlijk in den grond van haar hart veraf
schuwde.
Want onder het flirten en schertsen had
ze toch altiid verlangd naar den anderen,
naar Birger, nu wist ze het, en diep in haar
hart had ze het toen ook geweten, en toch
had ze het gewaagd.
Ze was al te zeker geweestze had ge
dacht dat ze slechts behoefde te wenken
wanneer het haar behaagde, dan zou hii ko
men. Maar nu Ze was niet meer zoo zeker,
al dal gepraat en kwaadspreken trokken haar
naar beneden. Zij kon niet recht opgericht
blijven slapm. ze zag er zeker uil alsof ze
niet zware schuld beladen was. Misschien
dacht Kirger ook dat dit het geval was. dal
dit met Kjell iets ernstigs was Misschien be-
ereen hii niet dat het eigenlijk slechts een
wraak was. een doiume, redelooze wraak
voor het krenkende oordeel dat hii geuit had.
O, Kjell Borlin. wat haatte ze hem
Maar te midden van verdriet en droefheid
L\yam een gedachte bij haar op. die reeds
verscheidene malen vroeger bij haar opgeko
men was cn haar een soort troost had gcg€-
ven.
Als Birger nu eens verwachtte dal zij bil
hem zou komen om hem te zeggen dat zif
zich zelf genoeg onderzocht had, en nu zeketf
wist dat zc hem liefhad.
Maar op hetzelfde oogenblik dat deze mo«
gelijkheid bii haar opkwam, twijfelde zii ooB
reeds. Zijn blik was niet warm meer als htl
den hare ontmoette, eu toen zii getracht had
hem te naderen had hH dat niet willen ziern
Maar wie wist het. misschien wachtte lil»
toch i
De onrust dreef haar naar haar moeder. z«
moest iets doen, om van haar gedachten be-
vri'd te worden. Eu ze hielp haar moeda
het zilver in het buffet oo te bergen.
Wordt, vtrvuhjd.