s
B
H
B
0
B
N utsspaa rba n k.
Haarden, Kachels, Waschmachines en Wringmachines.
W. REINDERS Co. - Utrecht.
„BOAZ",
eeopesd MAANDAG en DONDERDAG,
's avonds van 7 tot 9 uur.
Rente voor Spaargelden c|o.
Ciediet voer Middenstanders.
MHSMTSH
BiSSll- m IfflCKHIUIli!
Instituut vsor Physisclie Therapie.
Spoorstraat 4-6. BAARH. Telefoon ITT.
SOCIËTEIT AMICITIA AMERSFOORT
N. V. „Het Tooneel" Dir. W. Royaards.
7\ UUR
PEPERMAN'S PLESZIERRE1S
NAAR SPA
P. J. DE WIT AMERSFOORT
HOOFDAGENT voor
AMERSFOORT en OMSTREKEN
Limonade, Gazeuse-
en Mineraalwateren.
DRACHENQUELLE,
F. W. van der Wilde
JACQUES BEZAAN
ONDULATION MARCEL.
Firma II. A„ DE VRIES.
IJZERHANDEL. KAMPSTRAAT 15-16.
TEL. INTERC. 167.
Nieuw artikel geheel zinken Teiien
Speciaal adres voor Gereedschappen»
Magazijn van Porselein - Cristal en Aardewerk.
Groote keuze Tafelserviezen.
Huishoudelijke* en Lnxe Artikelen.
Firma ST E E N A A R T - U IJ E N,
Atelier tot het repareeren van alle soorten bont
werken en het vervormen volgens de nieuwste
modellen.
0OCI3 de ijeügd»
Coöperatieve Sps^r- en Voorschotbank
Kantoor Arnft wep H. Tele'- 305-
Raad van Toezicht:
JOH. KNOPPERS, Notaris.
K. d. BURG. Gemeente-Ontvanger.
B. J. BLOEMENPAAL, Dir. Stoom-Oliestagerll.
Dr. L. J. DE ROCHFMONT. Gep. Off. v. Geiondh.
Kassier en Bnelslionrter: IHr. I.. Stadie
/Mr. S. O VAN WEL HER EN baron
RENGER81
Kotlocrrachl tl. ToL 1^6.
Telegramadres „Wisselkantoor".
AseurantiCn. InoasBeerinp; van Wissols
Credieten. en Quil antifin.
Coupons. Vreemd geld.
Deposito's. Wissels op Binnen- en
Effecten. Buitenland.
Verhuurt loketten in ztfn daarvoor spe
ciaal gebouwde kluis (Safo Deposit) vol
gens tarief," op aanvrage vcrkivgbanr te
■/[inen kantoror 4
T' Jmisch Directeur: JAC'Q. DEKKER»
Sprecknnr: 1 "3—27e nur.
t\ HET INSTITUUT ZIJN 1FDEE-
J.KNGKN TO R
Bowecincskuren, Massage en Ademgymnastiok-
Clcctrischc-, Heotclucht en Wati rbehande,
line. Doucho massage on Medisohe baden.
RE SB A l>FMND TtM
Algemoeno Zwakte (bleekzucht, bloedarmoede
enz.) Gewricht?- en Spierrheu atisme. Jicht,
Zonuwziekfen. Hart en Vaatwandaandoenin*
g;n. Aandoeningen der Ademhalingswegen,
Votzufht enz.
De controloercnd Arts heeft spreekuur:
Maandag en Donderdag van 4—5 uur.
Spacing hehandeilw van Vo^tHjdsrs.
(Pijnlijke-, Zwakko- en Platvoeten).
nUVDAG 4 DECEMBER
GROOT SUCCES. GROOT SUCCES
Blüepel van MARTIN en LABICHE. In de hoofdrol: HUBERT LA ROCHB,
Verder de Vlaamsohe Artiaton.
Alg. Handelsblad: La Roche doet het prachtig!!
Nieuws v. d. Dag: Het publiek heeft zich kostelijk geamuseerd met Peper-
roan" en den goheelen avond hartelijk golaeheii. Maar hoe mooi wordt het
ook gespeeld. Het kon niot beter 1
Prijzen: le rang f 1 50 (Leden f 1.25), Parket f 1.25, 2e rang f 0.75,
8e rang f 0.50 plus aut.r. Plaatsbespreking op den dag der uitvoering 121.', uur.
De Nutsspaarbank «oer Amersfoort en omstreken houdt
zitting: Woensdagmiddag 4—5 en Zaterdagavond 61/,—7-A
in het gebouw der Fröbelschool, Beekenst. laan 25.
Rente 3.6 pet. Waarborgkapitaal f 20.000,
gedeponeerd bij de Nerferlandsche Bank.
Onder controle van den accountantsdienst van de Maat*
schappij tot Kut van 't Algemeen.
Breestraat 12, Int. Telef. 385.
HANDEL In
nnlnnrlfjk talelwater.
per flesch 20 ent., 1 liter inhoud
Stoovestraat 12, Teleph. no. 29
DAMES KAPPER. Langestr. 71
Telefoon 479.
Electrtsche haarUroKlng met coiffure
per nlit. h f o.tto.
Groole sorieering nek- en kapspelrtcn
ZEER BILLIJK. ZIE PRIJZEN,
Groote sorteering
In diverse uitvoeringen en afmetingen.
Hofleveranciers.
Oude Gracht 18 W.Z.
Pieter Bothlaan 20. Telefoon int. 461.
Wie was de schuldige?
Naar het Engelsch
JENNIE CHAPPELL.
Vrij bewerkt door C. H.
HOOFDSTUK IX.
„Nou begrijp ik er heelemaal niets meer
an!riep Rob uit, terwijl hij met zijn han
den in zijn zakken uit het raam stond te kij
ken. „De arme Phil is er al even onschul
dig aan als het mannetje in de maanl Ik
vind ten minste, dat zijn ongelukkige
wensch hem niet kwalijk te nemen is."
Rob bleef eenige oogenblikken zwijgen,
toen ging hij voort: „Ik begrijp nu, dat ik
veel meer ongelijk heb dan Phil. Ik be
gon."
En voordat zijn moed hem misschien
weer in den steek zou laten, bekende hij
ziin moeder, wat er eigenlijk tusschen Phil
en hem was voorgevallen, waarbij hij zich
zelf niet spaaide. „Ik heb er erg het land
over, dat ik mijn tong niet beter in be
dwang kon houden!" besloot hij berouw
vol.
„O, beste Rob," zei zijn moeder ernstig,
vat zul je nog veel moeten leeren en je
in zelfbeheersching moeten oetenen."
D.'t gesprek werd onderbroken door het
haar.'ig binnenkomen van Vic, die angstig
uitliep:
„O Moeder, het wordt zóó donker aan
den voorkant. Kijk, 't begint al te weer
lichten; dat dacht ik wel. Waar zou die ar
me iongen nu zijn?"
„Ik hoop, dat Thompson hem al inge
haald heeft en zij veilig met den trein huis
waarts keeren."
Spires is naar Whitford gegaan, niet
waar Moeder?" vroeg Vic.
„Ja, omdat er twee wegen naar Londen
gaan en wij niet weten, welken hij genomen
heeft.
„Hoe jammer, dat Vader zelf niet gaan
kon,zei Rob. „Maar hij kon natuurlijk zijn
patiënten niet in den steek laten. Spires is
te paard en Thompson op zijn fiets uitge
gaan, zoodat ze hem wel zullen inhalen, al
weten we niet, hoe vroeg hij misschien al
vertrokken is."
„Misschien loopt hij wel dwars door de
weilanden om een stuk af te snijden",
merkte Vic op; „en dan zouden ze hem niet
eens vinden. O, wat onweert hetf Vreese-
lijkl
„A's hij een eind geloopen heeft, zal hij
wel ran den kant van den weg zijn gaan
slapen," merkte mevrouw Holme op. „Hij
was nooit heel sterk."
„Ik wou voor een lief ding, dat hij dat
mooie horloge niet meegenomen had!" zei
Vic. „Wie weet of de een of andere slech
te man het hem niet ontfutseltl Zei u niet,
dat het minstens wel twee honderd vijftig
gulden waard was?"
„Dat is het zeker, om van den ketting
nog niet eens te spreken. Het spijt mij nu,
dat ik het hem zelf in bewaring heb gege
ven; maar aan zooiets heb ik natuurlijk
nooit gedacht. Laten we echter hopen, Vic,
dat we Phil spoedig weer In ons midden
hebben."
Dit gesprek had plaats op Woensdagmid
dag, zoodat Vic en Rob beiden thuis wa
ren. Mevrouw Holme wilde haar zoon geen
toestemming geven den vluchteling te zoe-
len, daar-dit hem toch niet gelukken zou.
Spires en Thompson kwamen beiden on
verrichter zake terug; zij hadden den ge-
heelen weg afgezocht en iedereen, dien zij
maar zagen, ondervraagd. De familie Hol
me begon nu te gelooven, dat de jongen
eerst een eind met den trein was gegaan,
doch de beambten aan het station ver
klaarden beslist, dat zi} geen jongen ge
zien hadden ,die beantwoordde aan de be
schrijving van Phil.
Dokter Holme was de eerste, wien de mo
gelijkheid te binnen kwam, dat de vluchte
ling misschien den weg naar Portsmouth
genomen had en zoodra hij zijn allernoo-
cligste bezoeken dien dag had afgelegd,
ging hij zelf in die richting zoeken. Hij
kwam niet vóór 's avonds laat terug, zoo
dat de spanning zijner huisgenooten van
uur tot uur toenam, al was het onweer dan
ook spoedig voorbij getrokken. En het eeni
ge nieuws, dat hij te weten was gekomen,
was, dat men Phil 's morgens vroeg op dien
weg gezien had, doch dat er sinds het on
weer geen spoor meer van hem gezien was.
De dokter besloot eenige uren te rusten en
vóór het aanbreken van den dag hem weer
opnieuw te gaan zoeken.
O, hoe eenzaam en verlaten rond Rob
dien nacht Phil's bed. Hij had een gevoel,
alsof hij den armen jongen het huis uitge
jaagd had. Waar zou Phil nu ergens onder
den blooten hemel slapen? Nog nooit had
Rob zulk oprecht berouw over zijn booze
woorden gehad als nu en snikkend begToet
hij zijn gezicht in zijn deken. En nog nooit
had hij zóó vurig om vergiffenis gebeden
en zoo innig beterschap beloofd. Menig
gebed van Vader, Moeder en de kinderen,
ja zelfs van Anna sleeg op, dat hij toch
beschermd mocht worden voor de vele ge
varen, die hem bedreigden en dat hij spoe
dig weer ongedeerd teruggebracht zou wor
den.
Midden in den nacht meende mevrouw
Holme die niet slapen kon van angst, dat
zij zijn voetstappen op de trap hoorde.
Onmiddellijk zat zij overeind in bed en
luisterde, doch alles was stil. Nauwelijks
lag zij echter weer, of zij hoorde duidelijk
het opengaan van een deur.
Zij was heelemaal niet bang voor inbre
kers, doch vroeg zich af, wie der huisge
nooten nu al op zou rijn en of er misschien
iemand ziek was. Zij stond op en had nau
welijks haar morgenjapon aangetrokken,
toen zij gerinkel van vallend glas hoorde,
gevolgd door allerlei kreten, hetgeen haar
niet weinig schrik aanjoeg.
HOOFDSTUK X.
Het was met een Vreemde mengeling
van gevoelens, welke hij nog te jong was
om te begrijpen, dat Phil Mervyn het tuin
hek geruischloos achter zich sloot en op
den mooien Juni-morgen den weg op stap
te, nog even omkijkend naar de villa, waar
hij gedurende ruim yier jaar een gelukkig
tehuis had gevonden.
Niettegenstaande het avontuurlijke van
de reis, die vóór hem lag, hem aantrok, zou
hij toch eigenlijk niets liever gedaan heb
ben dan weer naar mevrouw Holme en Vic
terugkeeren, doch daar het hem onmoge
lijk was nog langer onder verdenking te
blijven en hij evenmin zijn geheim kon be
kennen, daar niemand dan meer van hem
zou houden, maakte hij zich zelf wijs, dat
het zoo maar het beste was.
Hij vatte moed bij de gedachte aan het
wederzien van zijn vader en de verrassing
en vreugde van deze bij het onverwacht
verschijnen van ziin zoon in plaats van den
wekelljkschen brief -m m te krijgen. Phil
begon zijn tocht met eroote siappen. Het
was heerlijk, zoo vroeg 's morgens bulten
te zijn. Alles was zoo nieuw en frisch.
De zon scheen veel mooier dan later op
den dag, er woei een zachte wind en Pr
geur der hooivelden deed herr aangenaam
aan. Onzichtbare leeuwerikken zongen van
uit de onbewolkt blauwe lucht en ieder
grashalmpje was als bezaaid met dauwdrup
pels, die fonkelden als diamanten. Phil
dacht, dat als hij hier zou blijven, hij in het
vervolg altijd om vier uur zou opstaan v
Rob zou bewegen hetzelfde te doen.
Hij had nog geen half uur geloopen,
toen hij het raadzaam vond zijn boterham
uit zijn „knapzak" te voorschijn te halen
om den inwendigvn mencr.h te versterken
en vóór hij nog tweemaal zoover geloopen
had, vroeg hij zich af, hoe lang het nog du
ren zou, eer hij het volgende dorp bereikt
had en of hij daar misschien een bakker
zou vinden.
We kunnen Phil echter niet stap voor
stap volgen op zijn reis naar Portsmouth,
want als we het deden, zouden we mis
schien even moe worden als hij. Onze jeug
dige wandelaar was heel warm, moe en
stoffig terwijl zijn voeten hem pijn
deden toen hij nog vóór twaalf uur
in den middag onder een boom op het gras
ging zitten eten.
Zijn maaltijd bestond uit een paar brood
jes en een tleschje lauw geworden gember
bier.
Hij was nog bezig met eten, toen hij be
merkte, dat hij het voorwerp van groote be
langstelling was van een jongen, die op
kleinen afstand over een hek keek. Hij zag
er slordig en hongerig uit en leek veel op
een vogelverschrikker. Hij keek verlangend
naar elk hapje dat Phil in zijn mond stak,
tot de laatste het niet langer kon uithou
den.
„Ook een stukje?" vroeg hij, terwijl hij
den jongen een broodje voorhield.
De vogelverschrikker was al over het hek
en had het broodje in één hap verorberd,
zoodat Phil hem verbaasd aankeek.
„Je hebt zeker vreeselijken honger?"
vroeg hij.
De jongen knikte bevestigend. Phil keek
in zijn tasch, waar hij nog maar één brood
je in had. Het zag er lekker bruin uit, maar
hij zou nog wel weer langs een winkel ko
men, en de jongen zag er uit, alsof hij van
honger sterven zou. Phil had een goed hart
en je begrijpt dus al, hoe het eind was, maar
heelemaal het eind was het eigenlijk nog
niet
Terwijl Phil nog onder den boom zat en
de bijen om hem heen gonsden, viel hij
weldra in een vasten slaap, hetgeen door
het vroege opstaan en de lange wandeling
niet te verwonderen was. Toen hij n :er
werd voelde hij, r'— :nd in z;in vestjes
zak naar het horloge van zijn moeder
greep.
Word eens wakker, beste jongen!" zei
een vrouw, die over hem heengebogen was,
toen zij zag, dat hij de oogen opsloeg; „er
komt onweer opzetten; je moet hier niet
blijven liggen!"
Terwijl Phil nog droomerig om zich heen
keek werd hij heelemaal wakker door een
paar koele, dikke regendruppels op zijn ge
zicht. Hij sprong op en zag tot zijn ontstel
tenis, dat de lucht heel donker was, terwijl
de donder in de verte rolde.
„Och, lieve helpl Wat moet lk doen? Is
het volgende dorp nog ver'
„Een goed half uur," antwoordde de
vrouw. „Je zou tot op je huid nat worden,
vóór je halfweg was. Kom maar Uever met
mij mee naar huis.
De regen vief nu bij stroomen neer en
het lichtte feL
„Waar woon je?" vroeg Phil angstig.
„Nog geen vijf minuten hier vanda.ln,"
antwoordde zijn nieuw» kennis. „Kom
maar gauw meel"
Door de omstandigheden genoodzaakt
doch eigenlijk tegen zijn zin, ging de jeug:
dige zwerver mee. Zij liepen zoo vlug hus
voeten dit toelieten.
W'jrdt rervnt'jd
-r
J
Groot en klein.
Ik ben maar een heel klein konijntje
en jij een zoo groote giraf
toch wou ik niet graag met je ruilen,
komt strakjes de jager, pief-paf,
dan ben 'k in een wipje verdwenen
in 't holletje onder den grond
de jagersman kan mij niet vinden,
al kijkt hij ook overal rond.
Maar stumperd, al maak jij ook beeneiv
je lichaam geeft mikpunt genoeg;
kijk maar niet zoo trotsch naar beneder»
verhef Je, giraf, niet te vroeg
"k heb wel eens gehoord, dat de hoogmoed
ten slotte aan 't kortste eind trekt
geloof me, het sal je niet baten,
hoe fier je j» hals nu ook rekt.
Zoo sprak een» een heel wijs konijntje
in 't warme land ver hier vandaan,
en waarlijk, het is ook precie» zoo
als hij al voorspelde, gegaan
stijf opgezet is de giraffe
nu in een museum te kijk
't konijntje i* steeds nog springlevend
•n voek rich den koning te rijk.
HERMANN A.
