„DE EEMLANDER".
Donderdag 8 Februari 1917.
IS*" Jaargang
J BUITENLAND.
ZONNEWEELDE
N° 187
FEUILLETON.
MARIE VAN VERSENDAAL.
Hoofdredactie: D j VAN SCHAARDENBURO.
ABONNEMENTSPKIJ 3:
eoaandtifl tooi Amorsloort
i franco per post
1 l.SO.
1 N(1
I4*tr franco per post a"
Per week (root gratis vereekeriog tegen ongelukken) O.I»*.
JfAfcxidcrlijke nummers
VokelQkeeh bfcvoegsri mD* iiolUmdê** B"*"0""' <ODd**
redactie ran Thérèae Hoven) per '6 mod. 5O cis.
Tekalüfe* biivoega.) ,WtrMrnitt" p« S Bind. OS e»..
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Bureaus UTRECHTSCH ESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PttLJS UEK AO VKKTEN i'lliN
Van 1—5 regels
Elke regel meer
Dienstaanbiedingen 1—5 regels.,
Qroote lettors naar plaatstuimte.
Voor handel en bodr\jl bestaan zoor voordoolige bepalingen
^tol hei herhaald advortuerou in dit Blad, t>u abouuaniuuU
Eono «tirculaire. bevuttonde de voorwjuirdon, wordt
•tanvraag toegezonden.
f O.Ntf,
- 0.13#
- 0.30.
op
Dé oorlog.
Washington, 7 Febr. (R.) De Senaat
fceeft met 78 tegen 5 stemmen het afbre
ken van de diplomatieke betrekkingen met
Duitschland bekrachtigd.
Londen, 7 Febr. (R.) Bericht van
Lloyds uit Honolulu.
Negen Duitsche schepen hebben de ke
iels vernield en de machines ontredderd.
Zij rijn nu onder bewaking; de bemannin
gen rijn gevangen gezet.
N«w-Y ork, 7 Febr. (Havas). De New-
fork Herald bericht, dat Tarnowski, de
ftieuwe gerant van Oostenrijk-Hongarije, op
liet departement van Buitenlandsehe Zaken
rijne geloofsbrieven heeft aangeboden, maar
dat Wilson geweigerd heeft ze in ontvangst
te nemen.
N e w-Y ork, 7 Febr. (R.) De Herald
Verlangt de terugroeping van den gezant
van Oostenrijk-Hongarije Tarnowski onder
Opmerking, dat Pruisen en Oostenrijk voor
Amerika gelijk staan.
S a n y a n (Portorico), 7 Febr. Piketten
troepen bewaken de geïnterneerde Duitsche
schepen Oderwald en President en het En-
gelsche kolenschip Kb 3, dat in het begin
van den oorlog genomen werd door een-
Diritschen kaper en naar hier dè Wijk had
genomen. De Duitsche bemanningen zijn
aan boord van hunne schepen gecon
signeerd. Een Amerikaansche kustwacht ligt
in de buurt voor anker.
Rio de Janeiro, 7 Febr. (R.). Offi
cieel wordt medegedeeld, dat het antwoord
van Brazilië op de Duitsche nota gezonden is
oen den Braziliaanschen gezant te Berlijn.
I De nota protesteert tegen de schending
Aran de .internationale wet en merkt op, dat
«en dergelijke blokkade, wanneer rij effec
tief was, zou meebrengen de algeheelc af
sluiting van de vrije zee, een toestand, die
Onduldbaar is.
Brazilië protesteert bij voorbaat tegen
Iedere vijandelijke daad, waarvan Braziliaan-
•che koopvaarders nadeel zouden kunnen
ondervinden, en stelt Duitschland voor zulke
é&den verantwoordelijk.
B e r 1 ij n, 7 Febr. (W. B.) De besturen
der burgerlijke partijen in de Beiersche ka
mer ven afgevaardigden hebben aan den
koning van Beieren en aan den Duitschen
keizer telegrammen gericht, waarin verklaard
wordt, dat Beieren in onwankelbare honds
trouw met ijzeren wil den opgedrongen
strijd 2al voortzetten, en dat die wil niet kan
worden geschokt door het ontstaan van nog
een nieuwen vijand.
Frankfort a. M., 7 Febr. (W. B.) De
Frankf. Ztg. bericht uit Madrid: De Diario
Universal, het orgaan van graaf Romano-
nes, wenscht de Spaansche regeering er ge
luk mee, dat rij alle gevaren heeft weten
af te wenden, door de vredesnota van Wil
son niet te ondersteunen. Dat bespaart
Spanje thans het gebaar van het Ameri
kaansche volk na te moeten doen- Het
blad zegt: Wij hopen, dat de takt en voor
zichtigheid van onze regeering ons zullen
in staat stellen de stipte onzijdigheid, die
wij sedert het begin van den oorlog in acht
hebben genomen, ,te hand-haven.
Kopenhagen, 6 Febr. (WB.) De
nota van Wilson aan de onzijdige staten is
volgens een bericht in de avondbladen
heden gelijktijdig in Kopenhagen, Stock
holm en Christiania overhandigd. Wilson
spoort daarin de onzijdige staten aan het
voorbeeld van Amerika te volgen en de
diplomatieke betrekkingen met Duitschland
af te breken.
Naar met zekerheid verluidt, zal het ant
woord van de Deensche regeering op de
nota van Wilson er op wijzen, dat de stel
ling van de Vereenigde Staten feitelijk en
formeel geheel verschilt van de stelling van
Denemarken, zoodat het onmogelijk is ze te
vergelijken, en dat de Skandinavische lan
den Jt» c,orkholm onderhandelingen hebben
gevoerd om gemeenschappelijke Skandina
vische vertoogen op volkenrechtelijken
grordslag haar aanleiding van de Duitsche
blokkade-bepalingen in Berlijn te doen hoo-
ren.
De Berlingske Tidende wiist ook op het
verschil in de positie van Skandinavië en
die van Amerika, hetwelk o. a. tot uiting
komt in de door Amerika gevolgde export-
politiek. Niemand in de bevolking van de
Europeesche, vooral de Noord-Europeesche
landen kan blind zijn voor dit fundamenteele
'verschil In de omstandigheden van deze
landen en die van Amerika en men kan als
zeker aannemen, dat daarop de aandacht
gevestigd zal worden in de nota, die aan
Wi'son zal worden gezonden.
Extrabladet schrijft: De Duitsche zeeblok
kade bracht de kleine neutrale staten in een
zeer pijnlijken toestand; maar de nota van
Wilson maakt den toestand nog pijnlijker.
Het blad zegt tot besluit: Het is te hopen,
de4 de Skandinavische samenwerking, die
tot dusver de proef zoo gelukkig heeft door-
ges4 ook ditmaal de drie landen, ten
aanzien van wier vasten wil om de neutrali
teit te bewaren geen twijfel kan bestaan,
over alle moeielijkheden heen zal brengen.
Juist thans kon de Skandinavische eensge
zindheid eene grootere beteekenis hebben
d- ooit te voren.
Christiania, 7 Pebr. (W. B.) Over
de nota van Wilson schrijft Aftenposten:
Het moet aait de Europeesche stalen over
gelaten blijven om een dergelijken stap naar
hunne eigen omstandigheden te beslissen.
De Skandinavische landen sloten zich bij
Wilson aan, toen hij de oorlogvoerenden
uitnoodigde vrede te sluiten; maar zij heb
ben niet dezelfde redenen, wanneer Wilson
een stap doet, die tot dusver altijd tot den
oorlog heeft geleid.
Stockholm, 7 Febr. (W. B.) De uit-
noodigïng van Wilson aan de neutralen om
zich bij zijne actie aan te sluiten wordt door
de Zweedsche pers eenstemmig zoo
scherp mogelijk veroordeeld. Branting
spreekt de meening uit, dat de Vereenigde
Staten niet verdienen, dat men hen volgt,
omdat zij tot dusver elke gelegenheid heb
ben verzuimd om partij te trekken van hun
ne positie als de grootste onzijdige staat
tot het verkrijgen van een gemeenschappe
lijk optreden van alle neutralen.'
B e r 1 ij n, 7 Febr. (K. N.) Volgens de
Korr. Norden maakt het te Berlijn een zeer
goeden indruk, dat bijna de geheele neu
trale pers de uitnoodiging van Wilson aan
de kleinere neutrale staten om zich bij \me-
rika's optreden aan te sluiten, kalm en be
slist van de hand wijst, gelijk men dit ove
rigens in Duitschland niet anders verwacht
had. In welonderrichte kringen is men* van
meening, dat deze houding er niet weinig
toe zal bijdragen eventueeie wenschen dei-
neutralen, die uit den tegenwoordigen ge
heel veranderden toestand geboren worden,
te bevorderen en de afdoening van eventu
eeie klachten te vergemakkelijken voor zoo
ver zulks in Duitschlands vermogen ligt en
voor zoover de duikboot-oorlog daardoor
niet gehinderd zou worden, waarvan de
doorvoering in al haar verscherptheid thans
eenmaal een uitgemaakte zaak is.
Uit het Oostenrijksche oorlogskwartier
wordt aan het Berl. Tageblatt geseind, dat
de uitwerking van den verscherpten duik
bootoorlog op de militaire censuur naar Ita
lië reeds duidelijk te zien is. Tal van vracht
booten zijn op orders, die draadloos geseind
werden, naar de havens waaruit zij vertrok
ken waren teruggekeerd zonder de lading te
hebben gelost. Andere booten kunnen niet
uitvaren, daar voornamelijk het machineper-
soneel tengevolge van het toegenomen ge
vaar weigert dienst te doen. Een vloot von
kolenschepen, die Engelsche kolen voor de
Italiaansche spoorwegen en schepen naar
Italië moest vervoeren, is onder sterk es
corte van Engelsche torpedojagers uit Car
diff vertrokken en vereenigde zich voor Gi
braltar om gemeenschappelijk dwars door
de Middelfandsche Zee te varen. Slechts
een vijfde van de vloot slaagde er in de Ita
liaansche bestemmingshaven te bereiken.
Het overige vier vijfde gedeelte van de ko-
lenvloot is onderweg als offer gevallen van
Duitsche duikbooten, zonder dat de convoy-
eerende torpedoflottille zulks heeft kunnen
verhinderen.
Weenen, 7 Febr. (Corr.-bureau). Het
Fremdenblatt schrijft: Niemand zal ontken
nen, dat de positie van de onzijdigen in den
oorlog buitengewoon moeielijk is en dat zij
neteliger en pijnlijker wordt hoe langer de
wereldstrijd duurt. De centrale mogendhe
den gaven van den beginhe af h$t wacht
woord uit, dat de rechten van de onzijdigen
moeten, worden geëerbiedigd en dat de on
afhankelijkheid, ook van de kleinste stoten,
die z'rh eene stipte onzijdigheid toeleg
gen, als heilig moeten worden beschouw^.
Zelfs op het oogenblik, waarop Oostenrijk-
Hongarije eh Duitschland door de met het
volkenrecht strijdigè^en barbaarsche oorlog
voering van de tegenstanders genoodzaakt
werden tot werkelijke tegenmaatregelen
hunne toevlucht te nemen, grepen zij alles
aan om de belangen van de neutrale staten
te ontzien en dezen de grootst mogelijke
speelruimte te laten.
Dit was het geval, toen op 5 Februari
1Q15 de U-bootoorlog verkondigd werd.
Dit was het geval toen voor eenige dagen
de verscherping van dezen U-bootoorlog
moest worden uitgesproken. Niet door den
vierbond werden de handelingen onderno
men, die de neutralen tot nadeel strekken
en hen in een kritieken toestand brengen,
maar slechts de geallieerden droegen en
dragen daaraan schuld, die zich over alle
perken heenzetten en trachten den aardbol
een verpletterend juk op te dringen. Wan
neer de in een afweerstrljd zonder voor
beeld, in een strijd om het bestaan in den
volsten zin van het woord betrokken stateA
van der. vierbond nu een nieuw wapen aan
wenden, dat in staat is de tegenstanders in
het hart te treffen, dan doen zij dit niet
6lechts in hun eigen belang, maar ook in
dat van de onzijdigen, ja van de gansche
wereld, die er voor bewaard moet en zal
worden in slavenketenen gesmeed te wor
den door een kleine groep van onveranti*
woordelijke personen, die thans in het kamp
der Entente het element zijn, dat- de lakens
uitdeelt.
Keulen, 7 F e b r. (WB.) Een telegram
Aiit Berlijn van de Köln. Ztg. houdt het vol
gende in: Duitschland wachtte geduldig. Het
nam aan, dat Wilson de mogelijkheid wilde
om het door Engeland gebroken volken
recht te herstellen. Wilson's besluit om de
betrekkingen af te breken, werd kalm op
genomen. Duitschland zou ook het gezicht
verdragen van Wilson als bondgenoot van
den czaar.
Er wordt gewezen op het onderscheid in
de omstandigheden en belangen von de
Europeesche onzijdigen en die van dc Unie.
Duitschland's buren weten, dat het geneden
en ook in staat is hun de onvermijdelijke
bezwaren van den toestond zooveel mo
gelijk te verlichten. Terwijl Engeland het
postverkeer en den handel von de onzijdi
gen geweld oondoct en hunne kolenverzon*
ging benadeelt, deed Duitschland alles wal
kon worden verwacht voor hunne volkshuis
houding. Iedere druk kwam van Engeland;
iedere verlichting van Duitschland.
Men neemt hier aan, dal geen van de
neutrale staten op de uitnoodiging van Wif-
son zal ingaan. Indien Wilson den laatste»
stap mocht doen, dan zou hij ons toch op
onzen weg niet tegenhouden
B e r 1 lj n, 7 F e b r. (W. B.) Een van onze
terugkeerende duikbooten heeft, behalve de
twee reeds door de pers bekend geworden
Engelsche stoomschepen \an te zamen
7400 ton, nog in den grond geboord het
Italiaansch? stoomschip Bisacno (2252 tonV
het Portugeesche zeilschip Hinto (500 ton);
een bewapend vrachtstoomschip van 350Q -
ton in den Atlantische» oceaan en voorts
in een nachtelijken aanval in de Engelsche
wateren twee onbekende vrachtschepen
van respectievelijk 2000 en 4000 ton. Bo
vendien zijn een kanon buit gemankt en
drie gevangenen gemaakt.
Londen, 7 Febr. (R.) Bericht va».
Lloyds.
De visscherssehiuten Euonymous en
Primrose, de Perueonsche bark Larton, he#
Engelsche stoomschip Vestra rijn gezonken
Dit moet ook geschied rijn met het Engel»
sche stoomschip Crownpoint
De visscherssohult Romeo en het stoom
schip Ferruccio zijn in den grond geboord.
Londen, 7 Febr. (R.) Bericht van
Lloyds.
De Engelsche stoomschepen Azul en
ROMAN VAN
OLGA WOHLBROCK
met autorisatie vertaald
door
Mevr. I. P. WESSELINK—VAN ROSSUM.
8fl
H(j- glimlachte weer.
Ik zal heel braaf zijn elk kwartier mag
je een polka dansen in het atelier. Viermaal
in een uur denk eens aan. Maar den overi
gen tijd moet je je stil houden, wil je?"
Zij stond op, struikelde over het kleed, viel
rij" armen, lachte, wierp het hoofd naar
•chter en hief dreigend den vinger op:
..Maar dat zeg ik je, beste als je weer
loo n schandaal maakt als tegen een betaald
■KHiel, dan sla ik je kapot en reis af."
I Hij kuste haar op haar hals.
•Als je mijn w-erk vernietigt, krijg jc slaag
•Is een klein kind, en zie jc mij niet weer."
Zij keken elkaar aan. lachend en toch een
beetje weifelend. Daarna daalden zij eensge-
Sind de trap af naar het atelier.
Pas toen ïij voor het middagmaal plaats
ba men en de derde stoei leeg bleef, dachten
er aan naar Lou te vragen.
f juffrouw heeft hoofdpijn en laat zich
Srcroolschuldigcn" heette het,
„Wel. wel" zet Hörselkamp.
„Hoofdpijn? Dat is Iets heel nieuwst"
Nu begon Lou ook kunsten te maken! Die
vrouwen toch! kon men toch maar zonder
haar —1"
Ik zal dadelijk gaan kijken,zei mevrouw
Sina.
Maar zij waren nog aan hef dessert toen
de eerste gasten voor de thee kwamen. Daar
door vergat zij het. En toen Hörselkamp om
negen uur zacht aan Lou's deur klopte, wrong
de oude Seraphine zich voorzichtig door een
kier.
„Zij slaapt nu het haasje, niet wakker ma
ken, mijnheer Hörselkamp.
Den volgen-den morgen bracht de hofmees
ter van gravin Marie Antoinette Obcrwall een
biliet „persoonlijk voor mevrouw de vorstin
Sukewitsch. Eigenhandig,,
Lou had dien nacht nauwelijks twee uur
geslapen.
Heel voorzichtig klopte de oude Seraphine
aan de deur.
„Haasje, mag ik binnenkomen?"
Anders was Lou op dit uur meestal gekleed
en ontbeet in haar kamer, terwijl haar vroe
gere kindermeid tegenover haar zat op een
wit laag stoeltje en haar hart luchtte, Er viel
toch altijd wel wat te klagen over t geen er in
huis gebeurde.
„Haasje, maakt dat je trouwt. Wat moet ik,
oude vrouw in dit gekkenhuis beginnen. Nu
moet ik Anton den dienst opzeggen, omdat hij
de vorstin gezien heeft, toen zij blootsvoets
uit het atelier is geloopen. Zij zegt, dat hij aan
de deur heeft geluisterd. Dat was toch in het
fieheel niet noodig. Haasje. ze heeft waar
achtig spektakel genoeg gemaakt Beneden in
de keuken hebben zij het gehoord."
Vandaag lag Lou nog in bed en streek met
de vingers over de roodc oogleden, en drukte
ze tegen de pijnlijke slapen.
„Laat maar, Rateltje, dat Is altijd zoo, als
Papa werkt."
Dc oude streek boos over het zwarte alpaca
schort, waarboven de rinkelende sleutelring
bengelde. Haar kleine oogen fonkelden nijdig;
met een heftige beweging rukte zij de lichte
cretonnen gordijnen open.
Lou sloot de oogen. wierp zich yhterover
op het kussen. Het licht, grijs en toch stekend,
deed haar pijn. Het was, alsof zij dat steken
ir Tiaar geheele lichaam voelde, in elke kron
keling van haar hersenen.
Zonder medelijden, met het egoïsme van
den ouderdom, vervolgde zij:
„En buiten staat een heer sedert een half
uur te wachten; wil zich niet laten afwijzen.
Die kan lang'wachten. Mijnheer en mevrouw
mogen niet gewekt worden. Het was Goddank
weer drie uur, voordat het donker werd."
Lou strekte de hand uil naar het visite
kaartje, dat op haar lichtblauwe deken lag. Zij
las den naam van den vertegenwoordiger van
den agent in marmer.
Het kaartje beefde In haar hand. Wat was
dat weer? Zonder er iets van te begrijpen
staarde zij steeds weer_op dezen naam. Zij
was toch enkele weken geleden met haar stief
moeder voorgereden bij hem; haar stiefmoe
der was uitgestapt, een kleine, elegante por
tefeuille in de hand, waarin tien biljetten van
duizend mark zaten en na geruimen tijd was
zij teruggekomen met een lichte blos op de
wangen, glimlachend. Alsof een centenaars-
lazf haar van bet hart was 2evallen. En daar
na was ztj ook hartelijk en beminnelijk ge
weest, als zij alleen zijn kon. hnd over SDaren
gesproken, gelijk zeer aanzienliike dames er
over spreken, met veel gewichtigheid en
groote woorden. In Mei zouden zij allen naar
een der Italiaansche meren reizen „om weer
wat te bekomen". Er stonden daar verrukke
lijke villa's spotgoedkoop te huur. Geheel ge
meubileerd en met atelier. Daar behoefde men
geen partijen te g?ven, leefde slechts voor het
huis. droeg oude kleeren af en als het warm
werd. ging men naar 't een of ander nest in
de Zwitsersche bergen of naar Chamonlx
aan-den voet van den Montblanc.
En nu stond de man daar, die zich niet weg
liet sturen.
„Zeg hem, dat ik dadelijk kom. Tien minu
ten maar. ga gauw."
„Maar je moet toch ontbijten, Haasje."
„Later nu niet ik smeek je, ga."
J>e oude bromde wat bij zich zelf en liep
naar de deur:
„Luister. Haasje, Anton moet dadelijk het
huis uit. Die maakt beneden een spektakel
cn het kost geld ook. Wien krijg ik zoo op
eens? Bij alle verhuurbureaux hebben wij een
slechten naam. Voor drie maanden zijn drie
zilveren lepels verdwenen niet te vinden.
In den kelder worden acht flesschen Bour
gogne gemist. De een schuift het op den ander.
De menschen trekken zonder pak of zak bij
"ons binnen, als barbiersbedienden. De servet
ten verdwijnen van de tafel. De gasten steken
ze toch niet als zakdoeken in den zak."
Lou antwoordde niet. Zij luisterde ternau
wernood. Vluchtig stak zij haar witblond,
kroezend haar in een wrong.
„Zal ik meegaan, Haasje?"
De oude maakte er rich bezorgd over. zoo
bleek en doorwaakt als Lou er uitzag. Die h®d|
haar eigen leed te dragen en nu kwam zlfc.
domme oude vrouw, nog met haar klachteifc
Zij viel op een stoel, sloeg met de gebald#
hand krachteloos op haar knie.
„Zoo'n huis, zoo'n vervloekt huis." Zij greep
naar de punt van Lou's japon.
„Haasje, als je er een wilt hebben, ga er
dan van door met hem. Hoor Je. Alles
beter dan zoo. Zij rukken je de ziel uit het
lyf.^
Zij begon te schreien; zonder dat zij hel
merkte, had Lou dc kamer reeds verlate».
Daar stond zij In het Ijzige, groote saloi^
tegenover den vreemden heer, die dc jas niet
eens had afgelegd, den zwarten 6lappcn hoedl
in de hand hield in den vasten greep van zij»
brcede, stompe vingers.
„Wachmann is mijn naam ik moet mija«
heer Hörselkamp spreken."
Heel zacht sprak hij, heel hoffelijk.
Lou voelde haar angst verdwijnen. Bijn»
vriendelijk klonk haar
„Ja wat wenscht u?"
En daar zij merkte, dat de deur zacht ope»
ging en de oude Seraphine haar hoofd door
de "kier stak, wenkte zij haar weg te gaan,
met een haast ongeduldige beweging en
herhaalde nog vriendelijk
„Waar is het over,, mijnheer Wachmann?*
Even zacht maar koud als Ijs zei de man
„Ik wil in deze kwestie niets meer met
dames te maken hebben. ïk moet den heer
Hörselkamp spreken."
(Wordt na volgd.)