„DE EEMLANDER". Donderdag 8 Februari 1917. IS*" Jaargang J BUITENLAND. ZONNEWEELDE N° 187 FEUILLETON. MARIE VAN VERSENDAAL. Hoofdredactie: D j VAN SCHAARDENBURO. ABONNEMENTSPKIJ 3: eoaandtifl tooi Amorsloort i franco per post 1 l.SO. 1 N(1 I4*tr franco per post a" Per week (root gratis vereekeriog tegen ongelukken) O.I»*. JfAfcxidcrlijke nummers VokelQkeeh bfcvoegsri mD* iiolUmdê** B"*"0""' <ODd** redactie ran Thérèae Hoven) per '6 mod. 5O cis. Tekalüfe* biivoega.) ,WtrMrnitt" p« S Bind. OS e».. Uitgevers: VALKHOFF Co. Bureaus UTRECHTSCH ESTRAAT 46. Intercomm. Telefoonnummer 66. PttLJS UEK AO VKKTEN i'lliN Van 1—5 regels Elke regel meer Dienstaanbiedingen 1—5 regels., Qroote lettors naar plaatstuimte. Voor handel en bodr\jl bestaan zoor voordoolige bepalingen ^tol hei herhaald advortuerou in dit Blad, t>u abouuaniuuU Eono «tirculaire. bevuttonde de voorwjuirdon, wordt •tanvraag toegezonden. f O.Ntf, - 0.13# - 0.30. op Dé oorlog. Washington, 7 Febr. (R.) De Senaat fceeft met 78 tegen 5 stemmen het afbre ken van de diplomatieke betrekkingen met Duitschland bekrachtigd. Londen, 7 Febr. (R.) Bericht van Lloyds uit Honolulu. Negen Duitsche schepen hebben de ke iels vernield en de machines ontredderd. Zij rijn nu onder bewaking; de bemannin gen rijn gevangen gezet. N«w-Y ork, 7 Febr. (Havas). De New- fork Herald bericht, dat Tarnowski, de ftieuwe gerant van Oostenrijk-Hongarije, op liet departement van Buitenlandsehe Zaken rijne geloofsbrieven heeft aangeboden, maar dat Wilson geweigerd heeft ze in ontvangst te nemen. N e w-Y ork, 7 Febr. (R.) De Herald Verlangt de terugroeping van den gezant van Oostenrijk-Hongarije Tarnowski onder Opmerking, dat Pruisen en Oostenrijk voor Amerika gelijk staan. S a n y a n (Portorico), 7 Febr. Piketten troepen bewaken de geïnterneerde Duitsche schepen Oderwald en President en het En- gelsche kolenschip Kb 3, dat in het begin van den oorlog genomen werd door een- Diritschen kaper en naar hier dè Wijk had genomen. De Duitsche bemanningen zijn aan boord van hunne schepen gecon signeerd. Een Amerikaansche kustwacht ligt in de buurt voor anker. Rio de Janeiro, 7 Febr. (R.). Offi cieel wordt medegedeeld, dat het antwoord van Brazilië op de Duitsche nota gezonden is oen den Braziliaanschen gezant te Berlijn. I De nota protesteert tegen de schending Aran de .internationale wet en merkt op, dat «en dergelijke blokkade, wanneer rij effec tief was, zou meebrengen de algeheelc af sluiting van de vrije zee, een toestand, die Onduldbaar is. Brazilië protesteert bij voorbaat tegen Iedere vijandelijke daad, waarvan Braziliaan- •che koopvaarders nadeel zouden kunnen ondervinden, en stelt Duitschland voor zulke é&den verantwoordelijk. B e r 1 ij n, 7 Febr. (W. B.) De besturen der burgerlijke partijen in de Beiersche ka mer ven afgevaardigden hebben aan den koning van Beieren en aan den Duitschen keizer telegrammen gericht, waarin verklaard wordt, dat Beieren in onwankelbare honds trouw met ijzeren wil den opgedrongen strijd 2al voortzetten, en dat die wil niet kan worden geschokt door het ontstaan van nog een nieuwen vijand. Frankfort a. M., 7 Febr. (W. B.) De Frankf. Ztg. bericht uit Madrid: De Diario Universal, het orgaan van graaf Romano- nes, wenscht de Spaansche regeering er ge luk mee, dat rij alle gevaren heeft weten af te wenden, door de vredesnota van Wil son niet te ondersteunen. Dat bespaart Spanje thans het gebaar van het Ameri kaansche volk na te moeten doen- Het blad zegt: Wij hopen, dat de takt en voor zichtigheid van onze regeering ons zullen in staat stellen de stipte onzijdigheid, die wij sedert het begin van den oorlog in acht hebben genomen, ,te hand-haven. Kopenhagen, 6 Febr. (WB.) De nota van Wilson aan de onzijdige staten is volgens een bericht in de avondbladen heden gelijktijdig in Kopenhagen, Stock holm en Christiania overhandigd. Wilson spoort daarin de onzijdige staten aan het voorbeeld van Amerika te volgen en de diplomatieke betrekkingen met Duitschland af te breken. Naar met zekerheid verluidt, zal het ant woord van de Deensche regeering op de nota van Wilson er op wijzen, dat de stel ling van de Vereenigde Staten feitelijk en formeel geheel verschilt van de stelling van Denemarken, zoodat het onmogelijk is ze te vergelijken, en dat de Skandinavische lan den Jt» c,orkholm onderhandelingen hebben gevoerd om gemeenschappelijke Skandina vische vertoogen op volkenrechtelijken grordslag haar aanleiding van de Duitsche blokkade-bepalingen in Berlijn te doen hoo- ren. De Berlingske Tidende wiist ook op het verschil in de positie van Skandinavië en die van Amerika, hetwelk o. a. tot uiting komt in de door Amerika gevolgde export- politiek. Niemand in de bevolking van de Europeesche, vooral de Noord-Europeesche landen kan blind zijn voor dit fundamenteele 'verschil In de omstandigheden van deze landen en die van Amerika en men kan als zeker aannemen, dat daarop de aandacht gevestigd zal worden in de nota, die aan Wi'son zal worden gezonden. Extrabladet schrijft: De Duitsche zeeblok kade bracht de kleine neutrale staten in een zeer pijnlijken toestand; maar de nota van Wilson maakt den toestand nog pijnlijker. Het blad zegt tot besluit: Het is te hopen, de4 de Skandinavische samenwerking, die tot dusver de proef zoo gelukkig heeft door- ges4 ook ditmaal de drie landen, ten aanzien van wier vasten wil om de neutrali teit te bewaren geen twijfel kan bestaan, over alle moeielijkheden heen zal brengen. Juist thans kon de Skandinavische eensge zindheid eene grootere beteekenis hebben d- ooit te voren. Christiania, 7 Pebr. (W. B.) Over de nota van Wilson schrijft Aftenposten: Het moet aait de Europeesche stalen over gelaten blijven om een dergelijken stap naar hunne eigen omstandigheden te beslissen. De Skandinavische landen sloten zich bij Wilson aan, toen hij de oorlogvoerenden uitnoodigde vrede te sluiten; maar zij heb ben niet dezelfde redenen, wanneer Wilson een stap doet, die tot dusver altijd tot den oorlog heeft geleid. Stockholm, 7 Febr. (W. B.) De uit- noodigïng van Wilson aan de neutralen om zich bij zijne actie aan te sluiten wordt door de Zweedsche pers eenstemmig zoo scherp mogelijk veroordeeld. Branting spreekt de meening uit, dat de Vereenigde Staten niet verdienen, dat men hen volgt, omdat zij tot dusver elke gelegenheid heb ben verzuimd om partij te trekken van hun ne positie als de grootste onzijdige staat tot het verkrijgen van een gemeenschappe lijk optreden van alle neutralen.' B e r 1 ij n, 7 Febr. (K. N.) Volgens de Korr. Norden maakt het te Berlijn een zeer goeden indruk, dat bijna de geheele neu trale pers de uitnoodiging van Wilson aan de kleinere neutrale staten om zich bij \me- rika's optreden aan te sluiten, kalm en be slist van de hand wijst, gelijk men dit ove rigens in Duitschland niet anders verwacht had. In welonderrichte kringen is men* van meening, dat deze houding er niet weinig toe zal bijdragen eventueeie wenschen dei- neutralen, die uit den tegenwoordigen ge heel veranderden toestand geboren worden, te bevorderen en de afdoening van eventu eeie klachten te vergemakkelijken voor zoo ver zulks in Duitschlands vermogen ligt en voor zoover de duikboot-oorlog daardoor niet gehinderd zou worden, waarvan de doorvoering in al haar verscherptheid thans eenmaal een uitgemaakte zaak is. Uit het Oostenrijksche oorlogskwartier wordt aan het Berl. Tageblatt geseind, dat de uitwerking van den verscherpten duik bootoorlog op de militaire censuur naar Ita lië reeds duidelijk te zien is. Tal van vracht booten zijn op orders, die draadloos geseind werden, naar de havens waaruit zij vertrok ken waren teruggekeerd zonder de lading te hebben gelost. Andere booten kunnen niet uitvaren, daar voornamelijk het machineper- soneel tengevolge van het toegenomen ge vaar weigert dienst te doen. Een vloot von kolenschepen, die Engelsche kolen voor de Italiaansche spoorwegen en schepen naar Italië moest vervoeren, is onder sterk es corte van Engelsche torpedojagers uit Car diff vertrokken en vereenigde zich voor Gi braltar om gemeenschappelijk dwars door de Middelfandsche Zee te varen. Slechts een vijfde van de vloot slaagde er in de Ita liaansche bestemmingshaven te bereiken. Het overige vier vijfde gedeelte van de ko- lenvloot is onderweg als offer gevallen van Duitsche duikbooten, zonder dat de convoy- eerende torpedoflottille zulks heeft kunnen verhinderen. Weenen, 7 Febr. (Corr.-bureau). Het Fremdenblatt schrijft: Niemand zal ontken nen, dat de positie van de onzijdigen in den oorlog buitengewoon moeielijk is en dat zij neteliger en pijnlijker wordt hoe langer de wereldstrijd duurt. De centrale mogendhe den gaven van den beginhe af h$t wacht woord uit, dat de rechten van de onzijdigen moeten, worden geëerbiedigd en dat de on afhankelijkheid, ook van de kleinste stoten, die z'rh eene stipte onzijdigheid toeleg gen, als heilig moeten worden beschouw^. Zelfs op het oogenblik, waarop Oostenrijk- Hongarije eh Duitschland door de met het volkenrecht strijdigè^en barbaarsche oorlog voering van de tegenstanders genoodzaakt werden tot werkelijke tegenmaatregelen hunne toevlucht te nemen, grepen zij alles aan om de belangen van de neutrale staten te ontzien en dezen de grootst mogelijke speelruimte te laten. Dit was het geval, toen op 5 Februari 1Q15 de U-bootoorlog verkondigd werd. Dit was het geval toen voor eenige dagen de verscherping van dezen U-bootoorlog moest worden uitgesproken. Niet door den vierbond werden de handelingen onderno men, die de neutralen tot nadeel strekken en hen in een kritieken toestand brengen, maar slechts de geallieerden droegen en dragen daaraan schuld, die zich over alle perken heenzetten en trachten den aardbol een verpletterend juk op te dringen. Wan neer de in een afweerstrljd zonder voor beeld, in een strijd om het bestaan in den volsten zin van het woord betrokken stateA van der. vierbond nu een nieuw wapen aan wenden, dat in staat is de tegenstanders in het hart te treffen, dan doen zij dit niet 6lechts in hun eigen belang, maar ook in dat van de onzijdigen, ja van de gansche wereld, die er voor bewaard moet en zal worden in slavenketenen gesmeed te wor den door een kleine groep van onveranti* woordelijke personen, die thans in het kamp der Entente het element zijn, dat- de lakens uitdeelt. Keulen, 7 F e b r. (WB.) Een telegram Aiit Berlijn van de Köln. Ztg. houdt het vol gende in: Duitschland wachtte geduldig. Het nam aan, dat Wilson de mogelijkheid wilde om het door Engeland gebroken volken recht te herstellen. Wilson's besluit om de betrekkingen af te breken, werd kalm op genomen. Duitschland zou ook het gezicht verdragen van Wilson als bondgenoot van den czaar. Er wordt gewezen op het onderscheid in de omstandigheden en belangen von de Europeesche onzijdigen en die van dc Unie. Duitschland's buren weten, dat het geneden en ook in staat is hun de onvermijdelijke bezwaren van den toestond zooveel mo gelijk te verlichten. Terwijl Engeland het postverkeer en den handel von de onzijdi gen geweld oondoct en hunne kolenverzon* ging benadeelt, deed Duitschland alles wal kon worden verwacht voor hunne volkshuis houding. Iedere druk kwam van Engeland; iedere verlichting van Duitschland. Men neemt hier aan, dal geen van de neutrale staten op de uitnoodiging van Wif- son zal ingaan. Indien Wilson den laatste» stap mocht doen, dan zou hij ons toch op onzen weg niet tegenhouden B e r 1 lj n, 7 F e b r. (W. B.) Een van onze terugkeerende duikbooten heeft, behalve de twee reeds door de pers bekend geworden Engelsche stoomschepen \an te zamen 7400 ton, nog in den grond geboord het Italiaansch? stoomschip Bisacno (2252 tonV het Portugeesche zeilschip Hinto (500 ton); een bewapend vrachtstoomschip van 350Q - ton in den Atlantische» oceaan en voorts in een nachtelijken aanval in de Engelsche wateren twee onbekende vrachtschepen van respectievelijk 2000 en 4000 ton. Bo vendien zijn een kanon buit gemankt en drie gevangenen gemaakt. Londen, 7 Febr. (R.) Bericht va». Lloyds. De visscherssehiuten Euonymous en Primrose, de Perueonsche bark Larton, he# Engelsche stoomschip Vestra rijn gezonken Dit moet ook geschied rijn met het Engel» sche stoomschip Crownpoint De visscherssohult Romeo en het stoom schip Ferruccio zijn in den grond geboord. Londen, 7 Febr. (R.) Bericht van Lloyds. De Engelsche stoomschepen Azul en ROMAN VAN OLGA WOHLBROCK met autorisatie vertaald door Mevr. I. P. WESSELINK—VAN ROSSUM. 8fl H(j- glimlachte weer. Ik zal heel braaf zijn elk kwartier mag je een polka dansen in het atelier. Viermaal in een uur denk eens aan. Maar den overi gen tijd moet je je stil houden, wil je?" Zij stond op, struikelde over het kleed, viel rij" armen, lachte, wierp het hoofd naar •chter en hief dreigend den vinger op: ..Maar dat zeg ik je, beste als je weer loo n schandaal maakt als tegen een betaald ■KHiel, dan sla ik je kapot en reis af." I Hij kuste haar op haar hals. •Als je mijn w-erk vernietigt, krijg jc slaag •Is een klein kind, en zie jc mij niet weer." Zij keken elkaar aan. lachend en toch een beetje weifelend. Daarna daalden zij eensge- Sind de trap af naar het atelier. Pas toen ïij voor het middagmaal plaats ba men en de derde stoei leeg bleef, dachten er aan naar Lou te vragen. f juffrouw heeft hoofdpijn en laat zich Srcroolschuldigcn" heette het, „Wel. wel" zet Hörselkamp. „Hoofdpijn? Dat is Iets heel nieuwst" Nu begon Lou ook kunsten te maken! Die vrouwen toch! kon men toch maar zonder haar —1" Ik zal dadelijk gaan kijken,zei mevrouw Sina. Maar zij waren nog aan hef dessert toen de eerste gasten voor de thee kwamen. Daar door vergat zij het. En toen Hörselkamp om negen uur zacht aan Lou's deur klopte, wrong de oude Seraphine zich voorzichtig door een kier. „Zij slaapt nu het haasje, niet wakker ma ken, mijnheer Hörselkamp. Den volgen-den morgen bracht de hofmees ter van gravin Marie Antoinette Obcrwall een biliet „persoonlijk voor mevrouw de vorstin Sukewitsch. Eigenhandig,, Lou had dien nacht nauwelijks twee uur geslapen. Heel voorzichtig klopte de oude Seraphine aan de deur. „Haasje, mag ik binnenkomen?" Anders was Lou op dit uur meestal gekleed en ontbeet in haar kamer, terwijl haar vroe gere kindermeid tegenover haar zat op een wit laag stoeltje en haar hart luchtte, Er viel toch altijd wel wat te klagen over t geen er in huis gebeurde. „Haasje, maakt dat je trouwt. Wat moet ik, oude vrouw in dit gekkenhuis beginnen. Nu moet ik Anton den dienst opzeggen, omdat hij de vorstin gezien heeft, toen zij blootsvoets uit het atelier is geloopen. Zij zegt, dat hij aan de deur heeft geluisterd. Dat was toch in het fieheel niet noodig. Haasje. ze heeft waar achtig spektakel genoeg gemaakt Beneden in de keuken hebben zij het gehoord." Vandaag lag Lou nog in bed en streek met de vingers over de roodc oogleden, en drukte ze tegen de pijnlijke slapen. „Laat maar, Rateltje, dat Is altijd zoo, als Papa werkt." Dc oude streek boos over het zwarte alpaca schort, waarboven de rinkelende sleutelring bengelde. Haar kleine oogen fonkelden nijdig; met een heftige beweging rukte zij de lichte cretonnen gordijnen open. Lou sloot de oogen. wierp zich yhterover op het kussen. Het licht, grijs en toch stekend, deed haar pijn. Het was, alsof zij dat steken ir Tiaar geheele lichaam voelde, in elke kron keling van haar hersenen. Zonder medelijden, met het egoïsme van den ouderdom, vervolgde zij: „En buiten staat een heer sedert een half uur te wachten; wil zich niet laten afwijzen. Die kan lang'wachten. Mijnheer en mevrouw mogen niet gewekt worden. Het was Goddank weer drie uur, voordat het donker werd." Lou strekte de hand uil naar het visite kaartje, dat op haar lichtblauwe deken lag. Zij las den naam van den vertegenwoordiger van den agent in marmer. Het kaartje beefde In haar hand. Wat was dat weer? Zonder er iets van te begrijpen staarde zij steeds weer_op dezen naam. Zij was toch enkele weken geleden met haar stief moeder voorgereden bij hem; haar stiefmoe der was uitgestapt, een kleine, elegante por tefeuille in de hand, waarin tien biljetten van duizend mark zaten en na geruimen tijd was zij teruggekomen met een lichte blos op de wangen, glimlachend. Alsof een centenaars- lazf haar van bet hart was 2evallen. En daar na was ztj ook hartelijk en beminnelijk ge weest, als zij alleen zijn kon. hnd over SDaren gesproken, gelijk zeer aanzienliike dames er over spreken, met veel gewichtigheid en groote woorden. In Mei zouden zij allen naar een der Italiaansche meren reizen „om weer wat te bekomen". Er stonden daar verrukke lijke villa's spotgoedkoop te huur. Geheel ge meubileerd en met atelier. Daar behoefde men geen partijen te g?ven, leefde slechts voor het huis. droeg oude kleeren af en als het warm werd. ging men naar 't een of ander nest in de Zwitsersche bergen of naar Chamonlx aan-den voet van den Montblanc. En nu stond de man daar, die zich niet weg liet sturen. „Zeg hem, dat ik dadelijk kom. Tien minu ten maar. ga gauw." „Maar je moet toch ontbijten, Haasje." „Later nu niet ik smeek je, ga." J>e oude bromde wat bij zich zelf en liep naar de deur: „Luister. Haasje, Anton moet dadelijk het huis uit. Die maakt beneden een spektakel cn het kost geld ook. Wien krijg ik zoo op eens? Bij alle verhuurbureaux hebben wij een slechten naam. Voor drie maanden zijn drie zilveren lepels verdwenen niet te vinden. In den kelder worden acht flesschen Bour gogne gemist. De een schuift het op den ander. De menschen trekken zonder pak of zak bij "ons binnen, als barbiersbedienden. De servet ten verdwijnen van de tafel. De gasten steken ze toch niet als zakdoeken in den zak." Lou antwoordde niet. Zij luisterde ternau wernood. Vluchtig stak zij haar witblond, kroezend haar in een wrong. „Zal ik meegaan, Haasje?" De oude maakte er rich bezorgd over. zoo bleek en doorwaakt als Lou er uitzag. Die h®d| haar eigen leed te dragen en nu kwam zlfc. domme oude vrouw, nog met haar klachteifc Zij viel op een stoel, sloeg met de gebald# hand krachteloos op haar knie. „Zoo'n huis, zoo'n vervloekt huis." Zij greep naar de punt van Lou's japon. „Haasje, als je er een wilt hebben, ga er dan van door met hem. Hoor Je. Alles beter dan zoo. Zij rukken je de ziel uit het lyf.^ Zij begon te schreien; zonder dat zij hel merkte, had Lou dc kamer reeds verlate». Daar stond zij In het Ijzige, groote saloi^ tegenover den vreemden heer, die dc jas niet eens had afgelegd, den zwarten 6lappcn hoedl in de hand hield in den vasten greep van zij» brcede, stompe vingers. „Wachmann is mijn naam ik moet mija« heer Hörselkamp spreken." Heel zacht sprak hij, heel hoffelijk. Lou voelde haar angst verdwijnen. Bijn» vriendelijk klonk haar „Ja wat wenscht u?" En daar zij merkte, dat de deur zacht ope» ging en de oude Seraphine haar hoofd door de "kier stak, wenkte zij haar weg te gaan, met een haast ongeduldige beweging en herhaalde nog vriendelijk „Waar is het over,, mijnheer Wachmann?* Even zacht maar koud als Ijs zei de man „Ik wil in deze kwestie niets meer met dames te maken hebben. ïk moet den heer Hörselkamp spreken." (Wordt na volgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1917 | | pagina 1