DE EEMLANDER".
Vrijdag 23 Februari 1917.
BIJITFNI AND. l
ZONNEWEELDE
N* 200
15"* Jaarcang.
FEUILLETON.
MARIE VAN VERSENDAAl.
BooWredactlet Mf D j van SCHAARDENBURG.
9?
Uitgevers: VALKHOFF Co.
-
AB0NNEMENT8FBUS:
'6 lt^AodoQ vooi Amamioori
liar ao
Idem tranoo per poat
Par week (metgratisveriekering tegen ongelukken) - U.I a®.
I.JIO.
- 1.80.
O.O*.
Afzonderlek© nummers
^•kelijkaak bijvoegsel mDt BoUandsehs Huisvrouw' (onder
red*ctie van Thérès© Hoven) per mod. ÜO cis.
Wekeiukeeh bijvoegsel nWtrtldr«vMs" per 8 rund. 58 Ct».
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENT!EN
Van 1—5 regels t O.SU,
Elko regel meerU. l ft.
Dienstaanbiedingen 15 regels.. O.fttK
O root*» lettere nam platUruimte.
Voor liaudel en bodLr^t boetauu zoor voordoolige bopalui^oft
tol het herhaald advertoerou ia dit Blad, bi| abonnement»
Eeno «uroulnire, bevattende do voorwaarden. wordt op
aanvraag toegezonden.
Kennisgevingen.
Barge mets.er en Nvethoudeis der gemeente
Ajnersi'oorV brengen ter voldoening aan arti
kel 10 der verordening op het beheer en den
dienst-van de Gemeente-Reiniging tar openbare
kennis, dot zij het tijdstip van de in werking tre-
dfoxg der genoemde verordening welke is vast
gesteld bij Raadsbesluit van 29 Februari 1916
en ter gemeente-secretarie ter inzag© ligt. heb
ben bepaald op 16 Februari 1917.
Amersfoort, 19 Februari 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Do Secretaris, Do Burgemeester,
A. R. VEENSÏRA. v. RANDWDCK.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Amers-
ioori.
Gelet op artt. 6 en 7 der Hinderwet,
v Brengen ter kennis van het pubriek, dat een
door het Gemeente»>estuur van Amersfoort bij
de Gedeputeerde Staten van Utrecht ingediend'
verzoek, met bijlagen, om vergunning tot het
uitbreiden van ae gemeentelijke gasiahriek door
cprichting van
een electrische transportinrichling voor kolen
«ft cokes met kolenlosinrichting aan de Eem
«en traverse met handbeweging en een elec
trische kaapstand met leid-/ en omkeerrollen
Yoor liet rangecren van waggons;
oen handdraaikraantje
twee-antmoniaiiwasschers en een-naphtaline-
wasscner met riemaandiijving;
een gascidiauster met stoommachine;
in het perceel alhier gelegen aan de Gaslaan
No. 3, bij het kadaster oekend onder Sectie
Dj No. 3üoi> op de Secretarie oer gemeente ter
Yisie ligt, en dat op Donderdag den ben- Maart
r ;;ftBnslaunde, des voormiddags te half elf uren
gelegenheid ten Raadhuize wordt gegeven om,
ten overstaan van het Gemeentebestuur of van
één of meer zijner leden, btzwuren tegen het
uitbreiden van de inrichting in te brengen.
Tot het beroep, bedoeld in art. 15, le lid der
Hinderwet, zijn volgens de bestaande jurispru-
Aentie, alleen zij gerechtigd, die overeenkomstig
artikel 7 der Hinderwet voor het Gemeentebe
stuur of één ol meer zijner leden zijn versche
nen, teneinde hunne bezwaren mondeling toe te
Jkhten.
Amersfoort, den 22. Februari 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
D© Secretaris. De Burgemeester,
A. R. VEENSTRA. v, RANDWDCK.
Treub weer minister.
Gisteravond bracht ons de verrassende
lijding, dat oud-minister Treub weder mi
nister van financiën wordt.'
Op het oogenblik dat wij dit schrijven
liggen de redenen van het plotseling aftre
den van minister Van Gijn „op grond van
gebleken diepgaand verschil met den mi
nisterraad" voor ons nog in het duister. Het
was ongetwijfeld 'n ernstige tijding; om
„finantiën" draait ten slotte alles en als
daar nu al weer 'n crisis uitbrak, en 'n knap
minister, goed financier, na zoo korten tijd
heenging, was zulks wel in staat het ver
trouwen der nalie te schokken.
Maar nu is dat weder geheel hersteld.
Want als één bericht vertrouwen wekken,
gerust stellen kan, dan is het wel dit, dat
Treub weer aan het roer komt.
Het aftreden van onzen grootsten staats
man was destijds 'n politieke noodzakelijk
heid, maar ook door z'n politieke tegenstan
ders werd deze zeer betreurd en door velen
werd het als 'n ramp beschouwd, 'n Ramp
fs het gelukkig niet geworden, maar 'n
zware slag voor de Regeering was het on
getwijfeld wel.
En het weder-opnemen van Treub in het
kabinét zal deszelfs positie in hooge mate
versterken, niet alleen door de aanwinst
van zijn geniale persoonlijkheid, maar ook
door het terugwinnen v8n het vertrouwen
van velen, die moede door het voortdurend
geïntrigeer van zekere zijde tegen de Re
geering, eindigden met zich min of meer
openlijk bij de malcontenten te scharen.
Het was nog geen leus, geen volkskreet
geworden, maar m vele gemoederen leefde
toch de wensch: „wij willen Treub terug".
En deze man met z'n helderen, ver vooruit-
zienden blik en z'n stoere werkkracht heb
ben wij zeer stellig in deze moeielijke dagen
in onze Regeering noodig.
Welnu, hij is er. Wij wenschen Regee-
rincr, i-nrf en volk geluk met deze terugkeer.
Politiek Overzicht
De wereldstriid op financieel
gebied.
in. (Slot).
Sedert in de eerste Augustus-dagen van
1914 de wereldstrijd begon, wedijveren de
oorlogvoerenden met elkaar in geldverspil
ling. Men geeft uit met volle handen om
elkaar te vernietigen. De regeeringen vja-
gen zonder ophouden nieuwe gelden van
hunne burgers, om hen in staat te stellen toi j ^e'1 gewapende., vrede drukkende lasten
nieuwe krachtsinspanning. waardoor zii ho- voor ooilogstoerustingen heeft opgelegd.
in het vredesaanbod, dat zij te ramen mettalen. Het zou voldoende rijn, dat Duitsch-| Stockholm, 22 Febr. (W.-B.). Vol
land, zoodra het door vaste, territoriale en gens het Stockholms Dagblud heeft di com-
militaire waarborgen onschadelijk is ge- missie voor maatregelen ter handhaving dei
hare bondgenooten deed, zich bereid over
het herstel van den vrede te onderhandelen
op den grondslag, dat er geene overwin
naars en geene overwonnenen zouden zijn.
Daarin lag opgesloten de gedachte, dat
iedere partij hare eigen kosten zou betalen.
Maar de Entente heeft daarvan niet willen
weten, en nu drijft ook in Duitschland weer
de gedachte boven, dot men de kosten ver
goed moet zien te krijgen. Niet alleen de
directe oorlogskosten, maar ook de indi
recte. In het debat, dat een paar dagen ge
leden in den Pruislschen landdag werd ge
voerd, werd er over geklaagd, dat door de
pogingen van de Engelschen om de Duit
sche handelsmarkten over de zee aan ziel®
te brengen, een moeitevolle arbeid van
tientallen van jaren van den Duitschen
koopman vernietigd is, waardoor een scha
de van millioenen berokkend is; er werd bij
gevoegd: „Natuurlijk moet daarvoor scha
devergoeding verleend worden."
Niet minder is men in Frankrijk er van
doordrongen, dat de Entente de kosten van
den oorlog van den vierbond terug moet
eischen. Hoe men zich dat voorstelt, heb
ben wij uit een bevoegden mond vernomen;
de senator Aimond, die in deze vergadering
rapporteur is van de financieele sommissie,
heeft ons dat in Le Journal aldus uiteen
gezet:
„Noodig zijn voor ons jaarlijks vijf milliar-
den, om de renten van onze oorlogskosten
te betalen. De centrale mogendheden zijn
zeer goed in staat, ons alle financieele ver
goedingen, die wij gerechtigd zijn te verlan
gen, te betalen, geheel afgezien van de ge-
biedswaarhorgpn, die wij voor onze veilig
heid behoeven. Het oorlogsdoel van de En
tente is de vernietiging van het Duitsche
militarisme, dat aan de valken van Europa
sedert 40 jaren onder de heerschappij van
nieuwe Jyachtsinspanning, waardoor zij ho
pen de tegenstanders op de knieën te bren
gen. Als dat oogenblik is gekomen, dan
zullen zij het gebruiken om de overwonnen
vijanden de kosten van den strijd te laten
betalen.
Dat is de gedachte, die bij allen voorzit
en hen aanspoort in den strijd te volharden.
In het Engelsche lagerhuis heeft de kanse
lier der schatkist Bonar Law gezegd: „Wij
moeten zulke vredesvoorwaarden stellen,
dat wij ons alle lasten uit den oorlog, dien
wij niet gewenscht en niet veroorzaakt heb
ben, besparen. Wij zijn den oorlog zeker
niet begonnen om iets te krijgen; maar wij
kunnen er nu ook niet meer genoegen mee
nemen, dat wij er met leege handen uit
komen."
Dezelfde gedachte heeft staatssecretaris
Helfferich reeds een kleine twee jaren gele
den in den Duitschen rijksdag uitgedrukt,
toen hij verklaarde, dat als er over den
vrede werd onderhandeld, de Duitsche re
geering er op bedacht zou zijn, voor zoo
veel dat mogelijk was, de kosten van den
maakt, door eene jaarlljksche betaling van
zes milliard gedurende 25 jaren onze oor
logsschuld ten bedrage van 100 milliard af
loste. Om dit te bereiken, moet wel is
waar de vijand op genade en ongenade aan
ons overgeleverd zijn. En daarvoor is een
werkelijk beslissende nederlaag noodig."
Dit betoog is zoo klaar als de dag. De
overwinnaar zal aan den overwonnene de
betaling van de kosten van den oorlog op
leggen. Maar om het tafereel, dat ons wordt
geschetst, tot werkelijkheid te maken, moet
er nog eene kleinigheid gebeuren. Er moet
een overwinnaar en een overwonnene zijn.
Daarvoor strijdt men nu welhaast 31 maan
den, zonder dat dit is bereikt. En om die
hersenschim verder na te jagen, gaat men
steeds voort goed geld naar kwaad geld te
gooien. Men stuurt, al strevende naar den
ondergang van de tegenpartij, tevens aan op
den eigen ondergang en brengt de gansche
wereld in een toestand, die steeds meer op
een noodtoestand gaat gelijken.
De oorlorj.
Naarmate de Duitsche duikboolcn van
hunne tochten binnen komen, worden de
slachtoffers van den verscherpten duikboot-
oorlog bekend gemaakt. Gisteravond wer
den 24 stoomschepen, 3 zeilschepen en Q
visschersschepen opgegeven als in den
grond geboord; hedenmorgen zijn er weer
drie stoomschepen, alle Noorwegers, bijge
komen.
Het den 19en Februari in de Middelland-
sche zee in den grond geboorde Italiaan-
sche transportschip had 1000 man troepen
aan boord; allen zijn omgekomen en de
geheele bemanning er bij, met uitzondering
van twee, die werden gered.
Stockholm, 22 Febr. (W. B.') Vol
gens uit Engeland afkomstige tnededeeün-
gen heeft de verscherping van den Duitschen
U-bo.otoorlog inzonderheid in Londen een
diepen indruk gemaakt, vooral omdat Enge
land slechts voor iets meer dan een maand
le\ensmiddelen in voorraad heeft.
In den Hongaarschen rijksdag heeft de
minister-president op een vraag of de regee
ring genegen is in te stemmen met de vor-
Wanneer men in de begrooting van de cen
trale mogendheden de uitgaven voor leger
en vloot schrapt, die voor Duitschland 2400
millioen, voor Oostenrijk-Hongarije 1690
millioen bedragen, in 't geheel dus 4100 mil
lioen, dan zouden daarmee in de begrootin
gen van de Entente-sïaten de jaarlijksche
lasten betaald kunnen worden, die door de
oorlogskosten zijn ontstaan. De draagkracht
van de centrale mogendheden zou daarmeem'n? van eene parlementaire commissie, die
nog niet aangetast zijn, evenmin als door de ovcr vredesvoorwaarden vertrouwelij
inbeslagneming van de staatsinkomsten uit i van gedachten kan wisselen, geantwoord
domeinen, bosschen, spoorwegen, enz., die j mel verklaring, dat „de oorlog zal worden
3864 millioen bedragen. Verder kunnen wij-evoerd tegen ieder en onder olie omstan-
echter de saldo's tegoed invorderen, van de dikheden, zoolang dit noodig is tot i ending
spaarbeleggingen in Duitschland, waarover jvan ons ';ven, onze veiligheid en onze be
de tegenwoordige staatssecretaris Helfferich i siaansbelangen, «naar geen minuut langer,
nog als directeur van de Deutsche Bank uit- j P a r ij s, 2 2 F e b r. (Havas.) Gerard heeft
voerige mededeelingen heeft gedaan. Vol- gisteren Parijs verlaten en is met een extra-
gens zijne opgaven bedroegen zij in 1913 trein naar Spanje gereisd.
12.400 millioen rit ark en zij zijn in den oor-Op de waag van een Franschen journalist,
log nog aanzienlijk gestegen. Natuurlijk zou wat zijn Thdruk van Frankrijk was, had de
het verkeerd zijn, opjleze sommen geheel gezant geantwoord: „Uw land wekt een ge-
beslag te leggen en daardoor Duitschland voel van moreele kracht en van kalme vast-
oorlog op de vijanden te verhalen. In De- economisch te rulneeren, zoodat het weldra beradenheid, die waarlijk bewcmderenswaar-
cember 1916 toonde de Duitsche regeering niet meer in staat zou zijn ons iets te be- dig is."
neutraliteit het door de regeering gevraag-
de bedrag van 30 millioen tot 10 millioen
verminderd. De conservatieve minderheid
der commissie heeft tegen dit besluit der
liberale en soc.-democratische meerderheid
geprotesteerd. De zaak zal s. Zaterdag in
den rijksdag behandeld worden. Stockholms
Dagblud is van meening, dat het optreden
dei linkerzijde, met het oog op de tegen
woordige tijdsomstandighedenuitermate
onverantwoordelijk is.
Londen, 23 Pebr. (R.) Gisteren zijn,
krachtens de wet op de landsverdediging,
in Dublin, Galway, Limerick, Skibbereen en
andere plaatsen in Ierland in 't geheel 32
personen in hechtenis genomen. Daa ronde*
zijn een aantal, die na den lautsten opstand
geïnterneerd werden, maar later vrijgelaten
zijn.
Londen, 22 Febr. (R.) in een ouden*
houd, dat onze vertegenwoordiger had met
Sir Robert Borden, den eersten minister van
Canada, die heden hier is aangekomen,
sprak deze over den steun, die door Canada
verleend wordt uuir het moederlund tot
voortzetting van den oorlog. Men is «laar
ten volle overtuigd, dot het een dringende
en gebiedende eisch is den oorlog tol een
zegevierend einde te brengen, en is vast
besloten de geheele kracht aan die tank te
wijden. Er zijn voor den overzeeschen
dienst reeds 400.000 mun^p de been ge
bracht, van wie bijna 300W)0 den Atlan.
tischen Oceaan zijn overgestoken. Er wordt
thans overwogen of men door zal gaqn mei
de rccruteering.
Er werken op het oogenblik meer dun
300,000 mannen en vrouwen in de muni
tiefabrieken van Canada.
V<5ór den oorlog zouden de deskundigen
op financieel gebied gespot hebben met hel
denkbeeld, dat er in onze koloniën een lee
ning van 20 millioen dollar zou kunne*
worden geplaatst. Twee jaar lang zijn v.ij
los geweest van de geldmarkt te Londen ca
onze leeningen, die in Canada onderge
bracht zijn, leverden een bedrog van meer
dan 300 millioen dollar op. Er is ook voor
zien, dat Canada de Britsche financiën zal
bijstaan met 52 millioen dollar in de beta
ling van munitie.
Het denkbeeld van den nationalen dienst
begint zich in- toenemende mate aan ons
volk op te dringen. De directeur van den
Cartadeeschen nationalen dienst heeft be
sloten de menschen in drie klassen te ver-
deelen: zij, die vechten, zij die werken en zij
die betalen.
In iedere provincie worden bonden voor
nationalen dienst opgericht, ten einde de
krachten van ons volk in een geordend ver
band te brengen en dienstbaar te maken.
De Canadeezen zien de toekomst met vas
ten wil tegemoet, in de onverwoestbare
overtuiging, dat er geen blijvende vrede zij»
kan behalve door de overwinning.
'usao| SppjeBAjip!! oor uagrp
.«eapq Tim ua uapjooM jooa Sireq ufiz fiy^
ROMAN VAN
OLGA WOHLBRÜCK
met autorisatie vertaald
door
lüevT. I. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
19
".Een mat glimlachje gleed over de scherpe
■rekken van den ouden heer.
.,Hoe zoo, Mama?''
Zij glimlachte heel vriendelijk.
„Als wij, vrouwen, ons bezig houden met
huisdiplomatie, noemt gij heeren dat „intri-
jgceren." Daarom wenschte ik een ruimer veld
froor je dipt&matieke bekwaamheden."
Een beetje spottend zei hij:
i „Dat klinkt bijna als een oorlogsverklaring 1"
Daarna bracht hij de zacht weerstrevende
Jtand zijner moeder aan zijn lippen en verliet
»e kamer.
Avonds was er consult van de doktoren,
^leixiel moest op het trapportaal gaan staan
jin dodelijk bericht brengen als de doktoren
Uch terugtrokken. In dien tusschcntyd kwam
Holmaan en bracht de laatste post,
„Leg alles op den schoorsteenmantel." beval
de gravin.
Zij was nu niet in staat, om ook maar een
brief tc lezen. Pas een uur laler kwam Mendel,
met haar lang, grauw gezicht en ontwijkenden
blik. Daarna verscheen graaf Oberwall voor
enkele oogenblikken. Hij was heel bleek en
sprak nog zachter dan anders. De doktoren
hadden weinig hoop gegeven. Als hel dan
al niet te laat was, zonden zij over vier dagen
weer samen komen. Afwachten was het
eenige. Toen voegde hij er aan toe nog
zachter en mei saamgetrokken wenkbrauwen:
„De moeder van Gerhard heeft geschreven.
Ik had haar meegedeeld, dat Gerhard ziek
was. Het bericht heeft haar zeer opgewonden.
Zij vraagt of zij mag over komen. Dat heeft
natuurlijk in het geheel geen zin, in het ge
heel geen doel. Een opwinding te meer, anders
niets. Ik wilde u alleen maar vragen, Mama,
haar dat te schrijven. Zoo zacht mogelijk. Als
ik het doe, klinkt het misschien ruw. En daar
is niet de minste reden voor."
Hij sprak afgebroken, met schuwe oogen,
kort§, haastige bewegingen. Hij wachtte het
antwoord niet of.
„Nu moet ik naar beneden, naar Gerhard.
Onze huisdokter zal vannacht hier blijven. Ik
moet het mogelijke doen. Wij mogen de hoop
niet opgeven..."
Hij had de kamer verlaten, voordat zij iets
had kunnen antwoorden, iets naders had kun
nen vragen.
Dien nacht woedde er een heftige April-
slorm rondom het huis.
Gravin Marie Antoinette zat in haar bed en
hield de rozenkrans tussché0 haar vingers
liet nachtlicht verspreidde een zacht oranje
kleurig licht in de lage maar breede kamer.
Mendel lag aangekleed op dc korte rust
bank; zij sliep mei open mond en zacht snor
kend geluid. De gravin wierp een boek op den
grond om haar wakker tè krijgen. Te vergeefs.
Nu cn dan drong een schril huilend geluid
door de stilte van den nacht tot haar door. Zij
hield haar ooren dicht en prevelde: „Meer, ik
bid u." Toen schudde er iets aan de ramen,
er kletterde ergens iets als van gebroken glas.
Met onnoemelijke moeite, tandenklapperend,
worstelde zij zich uit de kussens en raakte mei
haar nog altijd mooie, voor haar zwaar
lichaam te kleine, voeteh het kleedje van
tijgervel voor haar bed.
Haar met bont gevoerde peignoir lag over
de leuning van den naasten stoel.
„Infaam gespork!" prevelde zij en wierp
daarbij een woedenden blik-op Mendel Maar
zij maakte haar niet wakker. Met de voeten
glipte zij in de eveneens met bont afgezette,
zijden muilen. Daarna sloop zij de kamer uit,
knipte het licht aan In haar salon, liep ver
der tot aan dc hal. opende voorzichtig de
deur, alsof zij bang was iemand te zullen wek
ken. Het trappenhuis was maar flauw ver
licht. Eenige deuren stonden open. Een ver
pleger met een groote schotel ijs kwam uil een
gang, verdween achter de geopende deur. De
oude kamerdienaar van den gFaaf, zonder
boord, In ochlendlivrei, klopte aan dc deur,
die naar de vertrekken van zijn heer leidde.
Daarna was alles stil. Alleen een zacht ge
fluister lispelde in de donkere hoeken.
En daarna een stem luid en verstaanbaar
in juichende, ijlende klanken.
„Lou proumié jour de mai
Larirai...'*
„Lou proumié jour de mal..."
Een oud proyen^aalsch volkslied was het.
dat gravin Marie Antoinette door haar moe
der, de echlgenoote van generaal Rey, vaak
had hooren zinge», toen zij als kind onder
gejuich en gelach op haar schoot had geze
ten.
„Lou proumié jour de mai
Larirai..."
„Hoe was het lied ook verder..." Met kra
kende stem neuriede zij het refrein mee en
liet was als daalden met deze bekende en in
z.oo langen lijd niet gehoorde woorden
honderd fijne nevelsluiers, zoodat zij plotse
ling den tijd van haar kinderjaren voor zich
zag cn de mooie Fransche moeder, die haar
met teedcre oogen en lachenden mond van
„notie belle France" sprak, het vaderland,
dat zij in haar ziel tot haar dood trouw was
gebleven-
En nu zong de achterkleinzoon In zijn ijl
koorts het lied. dal zij zich trachtte te her
inneren, als het h 'invvee haar aangreep
alsof zijn ziel een lecre, brooze herinnering
had van iels, dat zijn geest niet wist, of z.ou
ook zijn moeder hem dit lied eens voorgezon
gen hebben? De zieke was stil geworden. De
oude. vrouw in den met bont gevoerdeu peig
noir boog zich ver over de trapleuning cn
luisterde met ingehouden adem. Zij hoorde
het zware, doffe tikken van de groote slaande
klok in de eetkamer. Zij hoorde zacht glijden
de voetstappen en het openen van een deur.
En daarna plotseling een gil... twee-, drie
maal. Heel duidelijk, als van een gemartelde,
wanhopig: Lou„Lou
Was dit alleen het begin van het lied, dat
de zieke niet verder kon zingen, of was het
een naamMisschien was het beide: her
innering en verlangen tegelijk. Daarna werd
alles weer slil.tat
Huiverend, met moeilijke bewegingen, ging
de oude gravin weer terug naar haar vertrek*
ken. In den haard was nog eenige gloed. Z|
strekte haar handen met de knokige vingers
uit, die er zoo opvallend uitzagen zonder d«
glinsterende ringen. Door dc opengebleven
deur van dc slaapkamer drong het luid ger
snork van Mendcl. De spiegel met gouden lijsl
b'oven den haard weerkaatste het beeld vaa
een zeer oud, zeer gerimpeld gezicht. lid
voor den nacht verwijderde blanketsel bedek
te nu niet de perkamenten, bruinachtig geta
hyid. Als twqe donkere, glinsterende punteft
staarden de oogen haar aan zonder eeniga
uitdrukking, nu de omlijsting der crayonstren
penK waarmee de wenkbrauwen werden aan
gebracht, ontbrak. Een, als een tulband g««
draaide, zijden muts bedekte het hoofd.
De jaren hadden alle verschil van geslacht
uitgewischt. Hel kon evengoed het hoofd vaa.
een ouden man zijn. Zij kromp eensklap in
een voor deze onverbiddelijke consequenti»
van het leven, die haar geopenbaard werd ia
hel beeld, dat de spiegel haar liet zien, en
onzegbaar groot verhief de angst voor dc be
slissende vernietiging van dil treurig «»vcr-
blijfsel van haarzelf zich Ln haar.
Het was alsof de dood in tastbare gestalte
on het huis draaide. Wie zou hij als slacht
offer halen? Haar de oude vrouw, of ginda
beneden dat beetje menschenleven? Eci
krampachtige siddering schokte haar lichaam,
„Mij niet, mij niet!" steunde zij ln waan
zinnigen doodsangst
(Wordt vervolgd^
