Zaterdag 7 April 1917. „DE EEMLANDER". BINNENLAND. ZONNEWEELDE. N° 236 Tweede Blad. IS'" Jaargang. FEUILLETON. H MARIE VAN VERSENDAAu. Hoofdredactie. Mr Q j yAN sCHAARDENBURO. ABONNEMENTSPRIJS o maanden voor Amereloort.. f 1.30, Idem franco per post1«£0. Per week (mot gratis verzekering tegen ongelukken) 0.12®. Xteonderliike nummers Wekelijksch bijvoegsel „Da Hollandsch* Huiêprmw (onder redactie van Thérèso Hoven) per 8 mnd. ttö cis. WokeJviksch bijvoegsel n Wereldrevue'per 8 mnd. 52 ets. Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 46. Intercomin. Telefoonnummer 66. PRIJS DEK ADVERTENTIE» Van 1-5 resela,. f o.-SO. Elke rog el moor0.15. Dienstaanbiodiugon 1—5 regols0.5t>. Grooto lettors naar plaatsruimte. Voor handel on bedrijl bestaan zoor voordooligo bepalingen tot het horhaold advortooron in dit Blad, b\i abonnement Eono oiroulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op aanvraag toogozonden. De Staatscourant van 5 April bevat o. a. de volgende Koninklijke besluiten: benoemd tot tijdelijk inspecteur der volks gezondheid D. H. Aldershoff, officier van gezondheid le klasse te Utrecht met bepa ling dat hij dit ambt tegelijkertijd met zijne functie hem als militair geneeskundige op gedragen zal vervullen en hem als ambts gebied aangewezen ""Noord-Holland en Utrecht en bepaald dat hij in het bizonder belast zal zijn met het toezicht op- en de handhaving van de wettelijke bepalingen be treffende besmettelijke ziekten en zaken ra- kend§ de hygiëne van den bodem, water en lucht; op vt.'zoek eervol ontslagen P. G. van de Ramhorst de Brouwer als directeur van het postkantoor te Vlaardingen; ontheven van he^beheer A. \\L IJzerman, belasting-ontvanger te Schoonhoven en hij tijdelijk werkzaam gesteld aan het ontvan gerskantoor te Utrecht; idem F. H. van Hei ten ontvanger te Alkemade en hij* geplaatst aan het hoofd van het eerste bureau der di recte belastingen te den Haag;* aan den landweerplichtigen tweede-luite-v nant C. F. S. Tonber, van het 14e bataljon Landweer-infanterie, ter zake van ongeschikt heid voor de verdere waarneming van den militairen dienst wegens lichaamsgebreken een eeryol ontslag uit den militairen dienst verleend benoemd bij het res.-personeel der land macht, bij het personeel van den geneesk. dienst, tot reserve-officier van gezondheid 2e kl. de heer P. P. Cappetti, arts benoemd tot reserve-tweede luit. der ar tillerie, de landstormpliohtige. sergeant bij dat wapen J. A. Paul tijdelijk benoemd tot reserve-tweede luit. bij het 2e regt. infanterie, de milicien-ser geant W. J. Lejienne van het 13e regt.; bij het 13e regt. infanterie, de milicien sergeant P. H. Gorissen van dat korps bif het 14e regt. infanterie, de milicien sergeant A. H. M. Testers van het 3e regt.; met ;n?|ifg van 1 Sept. 1917 aan den hoogleeraar te Breda C. van Aller, op zijn daartoe gedaan verzoek, op grond van zijn gevorderden leeftijd een eervol ontslag ver leend uit zijne betrekking van leeraar in de wiskunde aan de Kon. Mil. Academie, onder dankbetuiging voor de veeljarige goede dien sten - het militair onderwijs bewezen. Z. K. H. de Prins is voornemens de eerste algemeene vergadering van het 16e Nederlandsche Natuur- en Geneeskundig congres te 's Gravenhage, waarvan de Prins beschermheer is, op Donderdagmiddag 12 dezer in de groote zaal van het Koninklijk Zoölogisch Botanisch Genootschap bij te wonen. Voorts, zal Z. K. H. den avond van dien zelfden dag verschijnen op de receptie, wel ke het Haagsche gemeentebestuur den le den van het congres aanbiedt in het hotel de Wbfe Rnt". Ook is de Prins voornemens een der sectie-vergaderingen van het con gres bij te wonen. L. A. H. L a m i e. 4 In het overlij densbericht omtrent den oud-kapitein ter zee L. A. H. Lamie stond, dat hij de Militaire Willemsorde had.gekregen voor zijn beleid vol optreden bij een sloepoverval in ïndië. Men maakt de N. Ct. er op attent, dat deze gebeurtenis zich niet in Indië heeft afge speeld, maar aan de kust van Nieuw-Guinea bij St-George del Mina. Lamie diende toen als adelborst le kl. aan boord van de Vice Admiraal Koopman. Dat speelde zich af in den winter 1869-1870. Te Bussum is op 66-'jarigen leeftijd overleden de heer P. C. van Vrijberghe de Coningh, assistent-resident. „Inrfiiv Weerbaar". Door de Vereeniging „Moederland en Kolo niën"^ Den Haag, was Dinsdagavond een ver gadering belegd, waar leden-van de Deputatie „Indië Weerbaar" het vraagstuk „Indië Weer baar" inleidden. De voorzitter heette de leden der Deputatie, welke aan de bestuurstafel plaats haddep ge nomen, van harte welkom. Aanwezig waren o.a. de oud-minister, de heer Colijn, en de heeren Van Kol, Eerste Kamerlid, R. A. van Sondick, Van Heutsz, oud-Gouv.-Gen., het Kamerlid IJzerman, de secretaris-generaal van het depar tement von Koloniën, dr. Moresco en verschil lende andere belangstellenden in de Indische vraagstukken. Als eerste spreker voerde het woord de heer W. F. Rhemrev, die zeide, dat aan de actie Indië Weerbaar niet een politiek tintje zou wor den gegeven. In dë motie, op 31 Augustus aangenomen, blijkt dit dirideliik. De motie I viaagt niets anders dan een dadelijk en afdoend weerbaar, maken van Indië. Spr. hoopte, dat door de corporaties, personen en de pers in Nederland de actie, in Indië opgezet, zou wor den gesteund. Spr. vraagt, of er nog Nederlanders zijn, die niet overtuigd zijn dat Indië is de hoeksteen van Nederland's politieke beteekenis, dat Indië de kurk is, waarop Nederland's volkswelvaart drijft. Is het geen kaakslag voor U, Nederlan ders, dat de Indiërs moeten vragen om Indië weerbaar te maken, vraagt Spr. Hij vertrouwt er op, dat de Regeering spoedig aan Indië het zwaard zal geven om zich te verdedigen. De tijden van geleuter en gepeuter zijn voorbij. Da den moeten nu komen. De vraug is alleen deze: Moet Indië beschermd^ worden, ja of neen? De volksvertegenwoordi ger, die daarop neen antwoerdt, verzaakt zijn plicht. Wie door dezen oorlog niet heeft begre pen het woord van Cromwell: bidt God en houdt uw kruit droog, zullen nooit de oogen open gaan. In Amerika, Australië enz. weet men, dat er nu in Indië 'n actie gevoerd wordt om Indië weerbaar te maken, en dat de Indiërs on der Nederlandsch gezag willen blijven. Het ant woord dat Nederland zal geven op onzen kreet: „Indië weerbaar!" zal in de Aziatische landen worden gehoord. Spr. eischt als Nederlandsch Staatsburger, dat men aan Indië het zwaard niet langer zal onthouden. Dit eischt spreker in naam van de toekomst van Indië en Nederland. Hoe dit zwaard er uit moet zien? vraagt spre ker. De deputatie wil en kan in deze geen uit spraak doen. Dit wordt aan de Regeering over gelaten. Indië is zonder schuld. Wat is er tegen, om op Indië een zware hypotheek te nemen? Om een. vlooi te l7ouwen? Nederland moet een man kiezen met blanco volmacht, om te werken in de richting van „Indië Weerbaar". In 1912 heeft de bekende Staatscommissie reeds 'geconstateerd, dat het een krankzinnige en misdadige daad is, om Indië weerloos tc laten. En nu is het 1917 cn nog is er niets ge daan. Ons W&ehtwoord moet zijn: „Weg met den geest van Jon Salie", *,met den geest van de kruideniers." Heel Indië kijkt uit met ver trouwen naar Nederland, om een einde te ma ken $nn de weerloosheid van Indië. (Applaus). De heer Mas Ngabei Dwidjosowijo zou het betreuren, als Indië ten prooi zou vaüen aan een of andere mogendheid. Spr. gelooft in de toekomst van Indië, en dat Indië krachtens de wet der evolutie eens een belangrijke plaats in de wereld zal innemen. Dc Regeering heeft reeds een stap gezet op den weg naar zelfstandigheid, door de instelling van den volksraad, tevreden maar niet voldaan is Spr. Noodig is Indische volksvertegenwoordiging met wetgevende macht. In het midden van de vorige eeuw beschouw den de Javanen zich als slaven van de Neder landers en de Indische Grooten. Na T870 kwam hierin cenige verandering en sindsdien zijn de eigenwaarde en 't zelfbewustzijn gegroeid. Spr. herinnerde aan de onaangenaamheden, den ontwikkelden Javanen aangedaan. Zij mochten b.v. tot een blanke niet in dc Hollandsche taal het woord voeren. Het gebeurde, dut Javanen uit hun betrekking werden gestooten, omdat zij Hollandsch spraken. Door verschillende maatregelen in reac'ion- nairen geest meenden de Javanen, dat het de Regeering geen ernst was met de ontwikkeling van Javanen. Dank zij eenige hoogstaande Hollanders cn eenige Javaansche Grooten, welko bleven ijveren voor de ontwikkeling' van Indië, bleef de Indiër genegenheid voor de Nederlan ders voelen. Deze genegenheid versterkte door verschillende maatregelen, in de laatste twintig jaren door de regeering genomen. Er wordt echter lang1 niet genoeg gedaan. De voorziening in de behoeften aan goed en vol doend onderwijs is nog meer dan gebrekkig. Spr. begrijpt, dat niet ulLc. ii. eens kan worden gedaan. Maar dit begrijpt dc massa niet. De massa wordt ontevreden en verschillende zaken wakkeren deze ontevredenheid aan en wekken den indruk, dat het Gouvernement niet recht vaardig is. Is het volk in Nederland ontevreden, dan kiest het andere regeerders. In Indië keert zich dë ontevredenheid niet in de eerste plaats tegen de Regcering, maar tegen de Souvcreini- teit De wenschen gaan dan uit naar andere overheersching. Dit is een oprechte waarschu wing voor Nederland. Andere overheersching over Indië zou een ramp zijn. Schenk vertrouwen, zoo zegt spr., aan dc In- lo- bevolking. Geef Indië een militie, het geen" goedkooper en beter zal zijn dan een staand leger. Wat beteekent een staand leger in Indië zon der militie, zonder het vertrouwen van de Inland- sche bevolking. Naast de militie, is als ingrijpende verande ring noodig een volksvertegenwoordiging. De vraag', of de Inlander een goed volksvertegen woordiger kan zijn, kan eerst beantwoord wor den, als een proef genomen is. Verschillende maatregelen gaf spr. aan, waardoor aan de recht matige verlangens van de Inlondsche bevolking zou kunnen worden tegemoet gekomén^zmks in het belang van Indië en Nederland. (Langdurig applaus). De heer Abdoel Moeis begon met te zeg gen. dat toen de leuze „Indië Weerbaar" in Indië werd gehoord, de Sarekat Islam deze beweging van harte steunde. De Sarekat Islam is niet, zoo als vaak gemeend wordt, een revolutionaire be- we-' Zeer goed begrijpen wij, dot Indië niet zonder voogd kan, zegt deze spr. En een andere voogd don Nederland wil de Sarekat Islam. In Nederland begint men te begrijpen, dat een schuld tegenover den Inlander is af te doen. Wat geden is in de laatste twintig jaren, onder lei ding' van mr. Van Deventer, wordt dankbaar aanvaard, maar dc Sarekat Islam wil meer en zal daarvoor werken. Er zijn twee stroomingen in den strijd om Indië weerbaar te maken. Dc cene zegt: Indië verloren, is rampspoed geboren. Dat wil zeg gen rampspoed Voor Nederland. De Sarekat Islam wil Indië voor Nederland behouden in het belang van Indië in de ecrStc plaats. De tijd is voorbij, dat Nederland langer een bevolking van vijftig millioen zielen met den ijzeren vuist kan regeeren en behouden. Spr. wil wel eens zien, als de Inlanders, ook al hebben zij geen wapens, wanneer zij trouw blijven aan de drie kleur, er een andere mogendheid in Indië kan heerSchcn. (Applaus). Do misstanden in Indië zijn voor een deel dc schuld der Regeering. Spr. erkent echter, dat vaak goede bedoelingen der Regeering schip breuk leden op dè belangen van hen, die in Indië alleen een land zien om .er zich mede te bevoordeelen. Men zegt dat 99 pet. van de Sarekat Islam niet op het standpunt staat van het comité „Indië Weerbaar". Hoe komt men er aan? .Spr. zegt, dat meer dan dc helft der afdeelingen op het standpunt staan, oTï* Indië weerbaar te maken. Spr. las een motie voor, door de Sare kat Islam aangenomen, waarin adhaesie wordt betuigd met de motie van het comité „Indië Weerbaar". Voorts wordt "het in dc motie be treurd, dat door de Nederlandsche ambtena ren zoo vaak onrechtvaardig' en onheusch tegen de inlandsche bevolking wordt opgetreden en zij niet handelen overeenkomstig de ethische politiek. Uitgesproken wordt voorts, dat dc Sa rekat Islam krachtig zal blijven ijveren voor een zelfstandig Indië. Dc Sarekat Islam beseft, dat Indië weerbaar moet worden gemaakt, politiek en economisch en in militair opzicht, ^ogt spreker. Spreker besprak daarna de wenschen afzon derlijk, door de Sarekat Islam gesteld. Uit de motie 'blijkt, dot de Sarekat Islam niet is een oproerige vereeniging, het werk van eenige mannen. Het is het volk, dat recht ver langt, dat zich heeft georganiseerd. De Sa rekat Islam heeft gezegd: wij zullen Indic weer baar maken, moor geef ons recht. Alleen met opheffing van den inlander is In dië weerbaar te maken. Het is de roeping van Nederland, om van Indië een zelfstandig land te maken. (Applaus). Aangezien zich 7 personen opgeven voor bet debat, werd aan elk slechts 5 minuten toe gestaan. De heer Laoh van de Minahassa zegt, dat als Indië, het kostbare juweel, nog niet door bc- geerigen in bezit is genomen, dat alleen komt, doordat het bezit een twistappel zou worden. Indië is nog steeds niet beschermd tegen een inbraak. De Javanen smeeken om wapenen, om een evcntueelen inbreker te kunnen keeren. (Applaus). De heer hjeerens bestrijdt het standpunt, in genomen door den heer Van der Weyden, mi litie door dwang, een stelsel, door den minister van koloniën losgelaten voor een vrijwillige militie. Gedwongen dienstplicht is goed, wari r.cer 50 u GO pet. van de weerbare bevolking is in to lijven, maar niet wanneer, zooals in Indië, 5 of 6 pet. noodig is. Bij een vrijwillige militie krijgt men het beste gedeelte van het volk. Debater zou onderwijzers, ambtenaren, dessohoofden willen verplichten tot vrijwillige dienstneming. Geen betrekking non inlanders, indien zij niet vrijwillig dienst nemen. De verheffing «van den inlander moet een der grondpilaren zijn van dc Indische militie. De heer Borel stelde een vraag aan het co mité „Indië Weerbaar", n.l. hoe het komt, dat er geen Chineczcn in het comité Indië Weer baar zitting hebben. - De heer G on grijp, oud-resident vnn Rem bang, voelde zich geroepen le protesteeren te gen do meening, dat dc ambtenaren het Hol landsch spreken van inlanders tegengaan. Duf is niet waar. De inlanders weigeren gewoonweg tegen de ambtenaren het Hollandsch te gebrui ken. Ook is het niet waar, dat de schuld ligt bij do ambtenaren voo(- de fouten, in Indië ge maakt, dit is onjuist. Vonk hebben de ambtena ren geweigerd verderfelijke maatregelen in tc voeren. En velen hebben hieraan hun boter briefje te danken. (Applaus). De heer Abcndonon meent, dut niet in militair opzicht Indië weerbaar moet worden gëmaukt. De teekenen wijzen er op, dat na den oorlog beperking der bewapening overal zal worden ingevoerd. Economisch moet Indië weer baar worden gemaakt. Indië moet geregeerd ei> bestuurd worden door de Indiërs zelf. Drie gou- vérneurs-mililoiren heeft Indië gehad, zonder dut zij iets voor de weerbaormoking van Indië heb ben gedaon. Is het nu do tijd de inlanders te vergiftigen met het militarisme? Dc heer Soewardi Suryanin pfr a t be streed het betoog van den heer Rhemrev. De militieplicht mag niet worden opgelegd, maar moet voortkomen uit het volk. Het doet spreker genoegen, dat dc beide laatste sprekers niet alleen opkomen voor de wcerbauimaking van Indië, maar ook vragen recht cn zelfbestuur voor Indië. Spr. houdt vol, dat een groot dceT van de Sarekat Islam tegen Indië weerbaar iv. In Semorong is op Koninginnedag een contra motie aangenomen, waarin gezegd wordt, dat het vraagstuk Indië Weerbaar alleen door een Indisch parlement kan worden behandeld. In de eerste plaats moet dc economische en in- tellectueele weerbaormoking van Indië worden verzocht. De heer von Hinloopcn Labbc r l o n, de leider van het comité „Indic ^eerbaar", zegt dat bij de uiteenloopende groepen der bevol king en belangen het niet te verwonderen is, dal er groot verschil van meening', eens, datl Indic in militair opzicht weerbaar moet worden ge maakt. Dat is bok hedenavond gebleken. Indië moeten we ontwikkelen cn bij een federatie de* volkeren zcrl Nederland meer beteekenen als ver tegenwoordigster van een bevolking vun 50 miW lioen. In Nederland is grooto belangstelling geko men voor Indië, het fs alleen gebrek aan ken nis omtrent Indië, dat niet gedaan wordt hei geen in het belang van Indië noodig is. .Dwaas, is het van mr. Troelstro, om to zeggen, dat Ne derland Indië moet loslaten. Indië zou don ten prooi vallen aan wanorde cn anarchie. De heer Van Kol: Dat heeft Troelstra niet gezegdf De heer Labberton zegt het te hebben gelezen in Het Volk en haalt het nummer te voorschijn, maar hij knn niet spoedig vinden wat hij zoekt, waarom de voorzitter de aanwe» Als wij willen, kunnen wij smaTt en lijden ömzetten iï\ geneesmiddelen, die ons gezond ®n sterk maken ROMAN VAN OLGA WOHLBRÜCK met autorisatie vertaald 'door Mevr. I. P. WESSELINK- VAN ROSSUM. 84 „Mijn familie, in de eerste plaats mijn vader was hun veel dank verschuldigd Toen waren er nog niet zoo. velen, die, de xisico van een Corrida in Frankrijk op zich durfden nemen. Dc matadors waren vaak zelf ondernemers en als de middelen niet toerei kend waren, dan hielpen particuliere perso nen. Dè ouders van uw grootmoeder hebben destijds veel voor de Corridas gedaan." Gerhard was getroffen door de kalme en bevallige manieren van Gareto. Het was de eerste keer, dat hij moeite moest doen om fich te beheerschen, sedert hij in het geboor teland zijner moeder was. En onwillekeurig trok hij aan zijn das, aan zijn hoed en be tastte zijn vest en zijn jas. Nooit had een gast van zijn vader zich cor- feclor gedragen dan deze Spaauaehe sfiercn- bevechter, die met strak tegen het bovenlijf gedrukte ellebogen lusscben de twee vrouwen zat, en met zilveren langsteelige haakjes han dig en zeker de slakken' uit het huisje haalde. Den stierenvechter Bazadoz had hij als zijn pachter voorgesteld. „Ik heb daar in Andalusië een stukje land, want Spaansch geld moet aan den zonkant liggen om tc gedijen. Dat wisten onze vade ren niet. "Want die waren volgens hun aard zigeuners en leefden bij het oogenblik." Hij sprak heel zacht, zoodat Gerhard vaak moeite had hem te verstaan bij het harde ge trappel der paarden en het geratel der wielen. Hier in de lage, plechtige, stille kamer ldonk zijn stem week, alleen wat gedempt. Lou boog zich enkele keeren naar voren om beter te kunnen liooren. Daarbij zag „zij zijn magere en zeer breede handen, met d.e glanzig ge polijste nagels, en den matten olijfkleurigen tint van zijn scherp gesneden gezicht. „Kunt u mij nog iets van uw broer vertel len?" vroeg mevrouw Vidal, terwijl de dienst maagd twee groote kalkoenen presenteerde. „Was hij niet getrouwd?'' „Helaas, mevrouw. Hij trouwde een Engel- sche, een jong meisje, dal verliefd op hem was geworden, omdat hij haar op hol zijnde paar den lot siaan had gebracht. liet was een heel romantische geschiedenis met ontvoering en zoo meer. Iets onzirtnigs, natuurlijk. Dc jonge vrouw was telkens vóór een Corrida ziek, huilde gansche nachten, bezwoer hem zijn komst af te zeggen, stond er dan echter weer op er bij te'genwoodig te zijn en werd dan steeds bewusteloos weggedragen. Hij werd zenuwachtig en onzeker... Allen gaven hem den raad zich van zijn vrouw 19 laten schei den. Daartoe kon hij nicf besluiten. Niet om dat hij haar zoo lief had, maar omdat zij hem een kind zou schenken. Kort voor dc beval ling cn ofschoon hij het haar verboden had sloop zij bij zijn optreden de arena bin nen. Zij had het thuis niet kunnen uithouden. ITij merkte haar op onder de tocschouii^xs... schrik, boosheid,... misschien beide te zamen maken zich van hem meester... hij vergist zich... doet eeirWerkeerdc 'wending... dc vrouw boven slaakt een gil... en hij loopt den stier letterlijk in de horens. Het einde weet u. Eenige dagen later bevalt zijn vrouw van een dood kind en sterft in den nacht. Ilij werd als een koning, met eerbewijzen begraven. Zijn vrouw heeft men 's nachts heel stilletjes 'naar het kerkhof gebracht; want het volk gaf haar de schuld van zijn dood en hel zou den lijk wagen bestormd hebben/' Suzanna Oberwall haalde zwaai' adem. Haar wondermooie, stralende oogen brandden als kolen in haar eensklaps verbleekt gelaat. Of het ook zoo zou zijn gegaan, als zij zijn vrouw was geworden? Een lichte, koude huivering doorvoer haar volle schouders. De kaarsen flikkerden hij liet open en dicht gaan der deur; dc damp der spijzen, de aroma der wijnen vervulde de ruimte.- De dienst maagden brachten den zonuegloed binnenT met den van hooi doortrokken geur van haar jonge lichamen. Do neusvleugels van Senor Bazadoz bewo gen zich als dc neusvleugels van een stier. Hij sprak geen woord Frausch, lag met zijn zwaar lichaam half over de tafel, en verslond alles, wat hij bergen hoog op zijn hord had gelegd. Garelo dronk hem soms toe en dan ledigde de man telkens zijn^as in één slok, met een ernstig gezicht cn glinsterende oogCn, die haastig van den eenen hoek der kamer naar den anderen joegen. De secretaris, monsieur Olivier, glimlachte. Hij was maar weinig kleiner dan de pachter, had een zwaren, puntig toeloopenden knevel en zijn oogen schenen dc vliegen tegen den muur het zwijgen op te leggen, als Garelo be gon te pralen. Toen het gesprek meer alge meen werd, beproefde hij Lou te onderhou den. Hij vertelde echter alleen over Gareto en sprak over hem met de onderworpenheid van een kamerbediende en de zakelijke plechtig heid van een impressario. Lou wist heel spoe dig, hoeveel kostbare brillanten spelden Gareto bezat en hoeveel engagementen hij a oor dit jaar nog had aangegaan. Zij hoorde dc namen van de bewonderaarsters van Garelo en hoe hoog zijn honoraria waren. Voor den winter had hij een contract aange gaan om tegen een honorarium vaii zes maal honderd duizend francs naar Brazilië le gaan en in Madrid betaalde men hem te beginnen met het volgend jaar, tweeduizend francs voor eiken stier, dien hij doodde... dat- maakte zes tot achtduizend francs op een namiddag. Hij was dc laatste vertegenwoordiger der klas sieke matadors, de laatste, die de oude traditie hoog hield en alle kleine kunstgrepen ver smaadde. Ilij was een „aristocraat" in zijn beroep, en de werkelijke aristocratie verwend de hem grenzeloos. De mannen openlijk de vrouwen in het geheim. Men ontving hem in huis bij liet ontbijt en men gaf hem feesten in dc eerste hotels. Indien hij rust wilde hebben, moest hij incognito reizen, als een vorst. Maar daar er ternauwernood een Spaanschc waaier was zertrder zijn afbeeldsel hielp dat niet veel. Daarom reisde hij meestal 's nachts met dc luxe treinen. Voor. een paar jaar had hij in gevaar verkeerd iets van zijn populariteit lef verliezen. Het volk was tegen hem omgezet „door de concurrentie." Men ontving hem op zekeren dag met gefluit en gejoel in de arena. Het leek wel een revolutie. Teil slotte overwon zijn kunst en dc toeschouwers trap*» pelden als waanzinnig en verlangden het oor van den*slier voor hem. die hoogste onder- scheiding voor ccn matador. Maar hij was ge waarschuwd. Zoo eenzijdig mocht hij de aristocratie niet meer voortrekken. „De Terrero behoort nu eenmaal aan hel volk," besloot monsieur Olivier. „Daar moet ook Gareto zich naar voegen. En zoo heeft hif den raad opgevolgd, dien zijn trouwste aan-» hangers hem gaven. Hij heeft land gekocht in Spanje zeer veel land, heeft een eigen stic- renfokkcrij aangelegd cn zich omgeven door pachters waarvan deze brave man er ccn is* Deze pachters zijn zijn apostelen. Zij leven van hcifi, verbreiden zijn roem onder het volk en brengen hem in de nieuwsbladen. Deze pach ters reizen in dc provincies, naar het heet om de slierenkudden tc vermeerderen. In werke lijkheid zijn het verkiezingscampagnes, dio ondernomen worden om de populariteit van den matador tc handhaven. Sedert dien onver getelijke» dag in de arena laat men Garelo bi} alle mogelijke gelegenheden door een of twee van zijn pachters vergezellen. Hij spreekt ter* nauwernood met hen, maar hij laat hen deel nemen aan al het eerbetoon, dat hem bewe zen wordt. Hij geeft hun te" eten en tc drin ken, en drinkt hen zelfs toe zooals u ziet- E11 zij komen weer thii*« terug, bedwelmd /door zijn persoonlijkheid"*cji doordrongen va» zijn beteekenis."- (Wordt vervolgd*)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1917 | | pagina 5