Zaterdag 7 April 1917.
„DE EEMLANDER".
BINNENLAND.
ZONNEWEELDE.
N° 236 Tweede Blad.
IS'" Jaargang.
FEUILLETON.
H MARIE VAN VERSENDAAu.
Hoofdredactie. Mr Q j yAN sCHAARDENBURO.
ABONNEMENTSPRIJS
o maanden voor Amereloort.. f 1.30,
Idem franco per post1«£0.
Per week (mot gratis verzekering tegen ongelukken) 0.12®.
Xteonderliike nummers
Wekelijksch bijvoegsel „Da Hollandsch* Huiêprmw (onder
redactie van Thérèso Hoven) per 8 mnd. ttö cis.
WokeJviksch bijvoegsel n Wereldrevue'per 8 mnd. 52 ets.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 46.
Intercomin. Telefoonnummer 66.
PRIJS DEK ADVERTENTIE»
Van 1-5 resela,. f o.-SO.
Elke rog el moor0.15.
Dienstaanbiodiugon 1—5 regols0.5t>.
Grooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handel on bedrijl bestaan zoor voordooligo bepalingen
tot het horhaold advortooron in dit Blad, b\i abonnement
Eono oiroulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toogozonden.
De Staatscourant van 5 April bevat
o. a. de volgende Koninklijke besluiten:
benoemd tot tijdelijk inspecteur der volks
gezondheid D. H. Aldershoff, officier van
gezondheid le klasse te Utrecht met bepa
ling dat hij dit ambt tegelijkertijd met zijne
functie hem als militair geneeskundige op
gedragen zal vervullen en hem als ambts
gebied aangewezen ""Noord-Holland en
Utrecht en bepaald dat hij in het bizonder
belast zal zijn met het toezicht op- en de
handhaving van de wettelijke bepalingen be
treffende besmettelijke ziekten en zaken ra-
kend§ de hygiëne van den bodem, water en
lucht;
op vt.'zoek eervol ontslagen P. G. van
de Ramhorst de Brouwer als directeur van
het postkantoor te Vlaardingen;
ontheven van he^beheer A. \\L IJzerman,
belasting-ontvanger te Schoonhoven en hij
tijdelijk werkzaam gesteld aan het ontvan
gerskantoor te Utrecht; idem F. H. van Hei
ten ontvanger te Alkemade en hij* geplaatst
aan het hoofd van het eerste bureau der di
recte belastingen te den Haag;*
aan den landweerplichtigen tweede-luite-v
nant C. F. S. Tonber, van het 14e bataljon
Landweer-infanterie, ter zake van ongeschikt
heid voor de verdere waarneming van den
militairen dienst wegens lichaamsgebreken
een eeryol ontslag uit den militairen dienst
verleend
benoemd bij het res.-personeel der land
macht, bij het personeel van den geneesk.
dienst, tot reserve-officier van gezondheid
2e kl. de heer P. P. Cappetti, arts
benoemd tot reserve-tweede luit. der ar
tillerie, de landstormpliohtige. sergeant bij
dat wapen J. A. Paul
tijdelijk benoemd tot reserve-tweede luit.
bij het 2e regt. infanterie, de milicien-ser
geant W. J. Lejienne van het 13e regt.;
bij het 13e regt. infanterie, de milicien
sergeant P. H. Gorissen van dat korps
bif het 14e regt. infanterie, de milicien
sergeant A. H. M. Testers van het 3e regt.;
met ;n?|ifg van 1 Sept. 1917 aan den
hoogleeraar te Breda C. van Aller, op zijn
daartoe gedaan verzoek, op grond van zijn
gevorderden leeftijd een eervol ontslag ver
leend uit zijne betrekking van leeraar in de
wiskunde aan de Kon. Mil. Academie, onder
dankbetuiging voor de veeljarige goede dien
sten - het militair onderwijs bewezen.
Z. K. H. de Prins is voornemens de
eerste algemeene vergadering van het 16e
Nederlandsche Natuur- en Geneeskundig
congres te 's Gravenhage, waarvan de Prins
beschermheer is, op Donderdagmiddag 12
dezer in de groote zaal van het Koninklijk
Zoölogisch Botanisch Genootschap bij te
wonen.
Voorts, zal Z. K. H. den avond van dien
zelfden dag verschijnen op de receptie, wel
ke het Haagsche gemeentebestuur den le
den van het congres aanbiedt in het hotel
de Wbfe Rnt". Ook is de Prins voornemens
een der sectie-vergaderingen van het con
gres bij te wonen.
L. A. H. L a m i e. 4 In het overlij
densbericht omtrent den oud-kapitein ter zee
L. A. H. Lamie stond, dat hij de Militaire
Willemsorde had.gekregen voor zijn beleid
vol optreden bij een sloepoverval in ïndië.
Men maakt de N. Ct. er op attent, dat deze
gebeurtenis zich niet in Indië heeft afge
speeld, maar aan de kust van Nieuw-Guinea
bij St-George del Mina. Lamie diende toen
als adelborst le kl. aan boord van de Vice
Admiraal Koopman. Dat speelde zich af in
den winter 1869-1870.
Te Bussum is op 66-'jarigen leeftijd
overleden de heer P. C. van Vrijberghe de
Coningh, assistent-resident.
„Inrfiiv Weerbaar".
Door de Vereeniging „Moederland en Kolo
niën"^ Den Haag, was Dinsdagavond een ver
gadering belegd, waar leden-van de Deputatie
„Indië Weerbaar" het vraagstuk „Indië Weer
baar" inleidden.
De voorzitter heette de leden der Deputatie,
welke aan de bestuurstafel plaats haddep ge
nomen, van harte welkom. Aanwezig waren o.a.
de oud-minister, de heer Colijn, en de heeren
Van Kol, Eerste Kamerlid, R. A. van Sondick,
Van Heutsz, oud-Gouv.-Gen., het Kamerlid
IJzerman, de secretaris-generaal van het depar
tement von Koloniën, dr. Moresco en verschil
lende andere belangstellenden in de Indische
vraagstukken.
Als eerste spreker voerde het woord de heer
W. F. Rhemrev, die zeide, dat aan de actie
Indië Weerbaar niet een politiek tintje zou wor
den gegeven. In dë motie, op 31 Augustus
aangenomen, blijkt dit dirideliik. De motie
I viaagt niets anders dan een dadelijk en afdoend
weerbaar, maken van Indië. Spr. hoopte, dat
door de corporaties, personen en de pers in
Nederland de actie, in Indië opgezet, zou wor
den gesteund.
Spr. vraagt, of er nog Nederlanders zijn, die
niet overtuigd zijn dat Indië is de hoeksteen
van Nederland's politieke beteekenis, dat Indië
de kurk is, waarop Nederland's volkswelvaart
drijft. Is het geen kaakslag voor U, Nederlan
ders, dat de Indiërs moeten vragen om Indië
weerbaar te maken, vraagt Spr. Hij vertrouwt
er op, dat de Regeering spoedig aan Indië het
zwaard zal geven om zich te verdedigen. De
tijden van geleuter en gepeuter zijn voorbij. Da
den moeten nu komen.
De vraug is alleen deze: Moet Indië beschermd^
worden, ja of neen? De volksvertegenwoordi
ger, die daarop neen antwoerdt, verzaakt zijn
plicht. Wie door dezen oorlog niet heeft begre
pen het woord van Cromwell: bidt God en houdt
uw kruit droog, zullen nooit de oogen open
gaan. In Amerika, Australië enz. weet men,
dat er nu in Indië 'n actie gevoerd wordt om
Indië weerbaar te maken, en dat de Indiërs on
der Nederlandsch gezag willen blijven. Het ant
woord dat Nederland zal geven op onzen kreet:
„Indië weerbaar!" zal in de Aziatische landen
worden gehoord. Spr. eischt als Nederlandsch
Staatsburger, dat men aan Indië het zwaard
niet langer zal onthouden. Dit eischt spreker in
naam van de toekomst van Indië en Nederland.
Hoe dit zwaard er uit moet zien? vraagt spre
ker. De deputatie wil en kan in deze geen uit
spraak doen. Dit wordt aan de Regeering over
gelaten.
Indië is zonder schuld. Wat is er tegen, om
op Indië een zware hypotheek te nemen? Om
een. vlooi te l7ouwen? Nederland moet een man
kiezen met blanco volmacht, om te werken in
de richting van „Indië Weerbaar".
In 1912 heeft de bekende Staatscommissie
reeds 'geconstateerd, dat het een krankzinnige
en misdadige daad is, om Indië weerloos tc
laten. En nu is het 1917 cn nog is er niets ge
daan. Ons W&ehtwoord moet zijn: „Weg met
den geest van Jon Salie", *,met den geest van
de kruideniers." Heel Indië kijkt uit met ver
trouwen naar Nederland, om een einde te ma
ken $nn de weerloosheid van Indië. (Applaus).
De heer Mas Ngabei Dwidjosowijo
zou het betreuren, als Indië ten prooi zou vaüen
aan een of andere mogendheid. Spr. gelooft in
de toekomst van Indië, en dat Indië krachtens de
wet der evolutie eens een belangrijke plaats in
de wereld zal innemen. Dc Regeering heeft reeds
een stap gezet op den weg naar zelfstandigheid,
door de instelling van den volksraad, tevreden
maar niet voldaan is Spr. Noodig is Indische
volksvertegenwoordiging met wetgevende macht.
In het midden van de vorige eeuw beschouw
den de Javanen zich als slaven van de Neder
landers en de Indische Grooten. Na T870 kwam
hierin cenige verandering en sindsdien zijn de
eigenwaarde en 't zelfbewustzijn gegroeid. Spr.
herinnerde aan de onaangenaamheden, den
ontwikkelden Javanen aangedaan. Zij mochten
b.v. tot een blanke niet in dc Hollandsche taal
het woord voeren. Het gebeurde, dut Javanen
uit hun betrekking werden gestooten, omdat zij
Hollandsch spraken.
Door verschillende maatregelen in reac'ion-
nairen geest meenden de Javanen, dat het de
Regeering geen ernst was met de ontwikkeling
van Javanen. Dank zij eenige hoogstaande
Hollanders cn eenige Javaansche Grooten, welko
bleven ijveren voor de ontwikkeling' van Indië,
bleef de Indiër genegenheid voor de Nederlan
ders voelen. Deze genegenheid versterkte door
verschillende maatregelen, in de laatste twintig
jaren door de regeering genomen.
Er wordt echter lang1 niet genoeg gedaan. De
voorziening in de behoeften aan goed en vol
doend onderwijs is nog meer dan gebrekkig.
Spr. begrijpt, dat niet ulLc. ii. eens kan worden
gedaan. Maar dit begrijpt dc massa niet. De
massa wordt ontevreden en verschillende zaken
wakkeren deze ontevredenheid aan en wekken
den indruk, dat het Gouvernement niet recht
vaardig is. Is het volk in Nederland ontevreden,
dan kiest het andere regeerders. In Indië keert
zich dë ontevredenheid niet in de eerste plaats
tegen de Regcering, maar tegen de Souvcreini-
teit De wenschen gaan dan uit naar andere
overheersching. Dit is een oprechte waarschu
wing voor Nederland. Andere overheersching
over Indië zou een ramp zijn.
Schenk vertrouwen, zoo zegt spr., aan dc In-
lo- bevolking. Geef Indië een militie, het
geen" goedkooper en beter zal zijn dan een
staand leger.
Wat beteekent een staand leger in Indië zon
der militie, zonder het vertrouwen van de Inland-
sche bevolking.
Naast de militie, is als ingrijpende verande
ring noodig een volksvertegenwoordiging. De
vraag', of de Inlander een goed volksvertegen
woordiger kan zijn, kan eerst beantwoord wor
den, als een proef genomen is. Verschillende
maatregelen gaf spr. aan, waardoor aan de recht
matige verlangens van de Inlondsche bevolking
zou kunnen worden tegemoet gekomén^zmks in
het belang van Indië en Nederland. (Langdurig
applaus).
De heer Abdoel Moeis begon met te zeg
gen. dat toen de leuze „Indië Weerbaar" in Indië
werd gehoord, de Sarekat Islam deze beweging
van harte steunde. De Sarekat Islam is niet, zoo
als vaak gemeend wordt, een revolutionaire be-
we-' Zeer goed begrijpen wij, dot Indië niet
zonder voogd kan, zegt deze spr. En een andere
voogd don Nederland wil de Sarekat Islam.
In Nederland begint men te begrijpen, dat een
schuld tegenover den Inlander is af te doen. Wat
geden is in de laatste twintig jaren, onder lei
ding' van mr. Van Deventer, wordt dankbaar
aanvaard, maar dc Sarekat Islam wil meer en
zal daarvoor werken.
Er zijn twee stroomingen in den strijd om
Indië weerbaar te maken. Dc cene zegt: Indië
verloren, is rampspoed geboren. Dat wil zeg
gen rampspoed Voor Nederland. De Sarekat
Islam wil Indië voor Nederland behouden in
het belang van Indië in de ecrStc plaats. De tijd
is voorbij, dat Nederland langer een bevolking
van vijftig millioen zielen met den ijzeren vuist
kan regeeren en behouden. Spr. wil wel eens
zien, als de Inlanders, ook al hebben zij geen
wapens, wanneer zij trouw blijven aan de drie
kleur, er een andere mogendheid in Indië kan
heerSchcn. (Applaus).
Do misstanden in Indië zijn voor een deel
dc schuld der Regeering. Spr. erkent echter, dat
vaak goede bedoelingen der Regeering schip
breuk leden op dè belangen van hen, die in
Indië alleen een land zien om .er zich mede te
bevoordeelen.
Men zegt dat 99 pet. van de Sarekat Islam
niet op het standpunt staat van het comité
„Indië Weerbaar". Hoe komt men er aan? .Spr.
zegt, dat meer dan dc helft der afdeelingen
op het standpunt staan, oTï* Indië weerbaar te
maken. Spr. las een motie voor, door de Sare
kat Islam aangenomen, waarin adhaesie wordt
betuigd met de motie van het comité „Indië
Weerbaar". Voorts wordt "het in dc motie be
treurd, dat door de Nederlandsche ambtena
ren zoo vaak onrechtvaardig' en onheusch tegen
de inlandsche bevolking wordt opgetreden en
zij niet handelen overeenkomstig de ethische
politiek. Uitgesproken wordt voorts, dat dc Sa
rekat Islam krachtig zal blijven ijveren voor
een zelfstandig Indië.
Dc Sarekat Islam beseft, dat Indië weerbaar
moet worden gemaakt, politiek en economisch
en in militair opzicht, ^ogt spreker.
Spreker besprak daarna de wenschen afzon
derlijk, door de Sarekat Islam gesteld.
Uit de motie 'blijkt, dot de Sarekat Islam niet
is een oproerige vereeniging, het werk van
eenige mannen. Het is het volk, dat recht ver
langt, dat zich heeft georganiseerd. De Sa
rekat Islam heeft gezegd: wij zullen Indic weer
baar maken, moor geef ons recht.
Alleen met opheffing van den inlander is In
dië weerbaar te maken.
Het is de roeping van Nederland, om van
Indië een zelfstandig land te maken. (Applaus).
Aangezien zich 7 personen opgeven voor
bet debat, werd aan elk slechts 5 minuten toe
gestaan.
De heer Laoh van de Minahassa zegt, dat als
Indië, het kostbare juweel, nog niet door bc-
geerigen in bezit is genomen, dat alleen komt,
doordat het bezit een twistappel zou worden.
Indië is nog steeds niet beschermd tegen een
inbraak. De Javanen smeeken om wapenen, om
een evcntueelen inbreker te kunnen keeren.
(Applaus).
De heer hjeerens bestrijdt het standpunt, in
genomen door den heer Van der Weyden, mi
litie door dwang, een stelsel, door den minister
van koloniën losgelaten voor een vrijwillige
militie.
Gedwongen dienstplicht is goed, wari r.cer 50
u GO pet. van de weerbare bevolking is in to
lijven, maar niet wanneer, zooals in Indië, 5 of
6 pet. noodig is. Bij een vrijwillige militie krijgt
men het beste gedeelte van het volk. Debater
zou onderwijzers, ambtenaren, dessohoofden
willen verplichten tot vrijwillige dienstneming.
Geen betrekking non inlanders, indien zij niet
vrijwillig dienst nemen. De verheffing «van den
inlander moet een der grondpilaren zijn van dc
Indische militie.
De heer Borel stelde een vraag aan het co
mité „Indië Weerbaar", n.l. hoe het komt, dat
er geen Chineczcn in het comité Indië Weer
baar zitting hebben.
- De heer G on grijp, oud-resident vnn Rem
bang, voelde zich geroepen le protesteeren te
gen do meening, dat dc ambtenaren het Hol
landsch spreken van inlanders tegengaan. Duf
is niet waar. De inlanders weigeren gewoonweg
tegen de ambtenaren het Hollandsch te gebrui
ken. Ook is het niet waar, dat de schuld ligt bij
do ambtenaren voo(- de fouten, in Indië ge
maakt, dit is onjuist. Vonk hebben de ambtena
ren geweigerd verderfelijke maatregelen in tc
voeren. En velen hebben hieraan hun boter
briefje te danken. (Applaus).
De heer Abcndonon meent, dut niet in
militair opzicht Indië weerbaar moet worden
gëmaukt. De teekenen wijzen er op, dat na den
oorlog beperking der bewapening overal zal
worden ingevoerd. Economisch moet Indië weer
baar worden gemaakt. Indië moet geregeerd ei>
bestuurd worden door de Indiërs zelf. Drie gou-
vérneurs-mililoiren heeft Indië gehad, zonder dut
zij iets voor de weerbaormoking van Indië heb
ben gedaon. Is het nu do tijd de inlanders te
vergiftigen met het militarisme?
Dc heer Soewardi Suryanin pfr a t be
streed het betoog van den heer Rhemrev. De
militieplicht mag niet worden opgelegd, maar
moet voortkomen uit het volk. Het doet spreker
genoegen, dat dc beide laatste sprekers niet
alleen opkomen voor de wcerbauimaking van
Indië, maar ook vragen recht cn zelfbestuur
voor Indië. Spr. houdt vol, dat een groot dceT
van de Sarekat Islam tegen Indië weerbaar iv.
In Semorong is op Koninginnedag een contra
motie aangenomen, waarin gezegd wordt, dat
het vraagstuk Indië Weerbaar alleen door een
Indisch parlement kan worden behandeld. In
de eerste plaats moet dc economische en in-
tellectueele weerbaormoking van Indië worden
verzocht.
De heer von Hinloopcn Labbc r l o n,
de leider van het comité „Indic ^eerbaar", zegt
dat bij de uiteenloopende groepen der bevol
king en belangen het niet te verwonderen is, dal
er groot verschil van meening', eens, datl Indic
in militair opzicht weerbaar moet worden ge
maakt. Dat is bok hedenavond gebleken. Indië
moeten we ontwikkelen cn bij een federatie de*
volkeren zcrl Nederland meer beteekenen als ver
tegenwoordigster van een bevolking vun 50 miW
lioen.
In Nederland is grooto belangstelling geko
men voor Indië, het fs alleen gebrek aan ken
nis omtrent Indië, dat niet gedaan wordt hei
geen in het belang van Indië noodig is. .Dwaas,
is het van mr. Troelstro, om to zeggen, dat Ne
derland Indië moet loslaten. Indië zou don ten
prooi vallen aan wanorde cn anarchie.
De heer Van Kol: Dat heeft Troelstra niet
gezegdf
De heer Labberton zegt het te hebben
gelezen in Het Volk en haalt het nummer te
voorschijn, maar hij knn niet spoedig vinden wat
hij zoekt, waarom de voorzitter de aanwe»
Als wij willen, kunnen wij smaTt en lijden
ömzetten iï\ geneesmiddelen, die ons gezond
®n sterk maken
ROMAN VAN
OLGA WOHLBRÜCK
met autorisatie vertaald
'door
Mevr. I. P. WESSELINK- VAN ROSSUM.
84
„Mijn familie, in de eerste plaats mijn
vader was hun veel dank verschuldigd
Toen waren er nog niet zoo. velen, die, de
xisico van een Corrida in Frankrijk op zich
durfden nemen. Dc matadors waren vaak zelf
ondernemers en als de middelen niet toerei
kend waren, dan hielpen particuliere perso
nen. Dè ouders van uw grootmoeder hebben
destijds veel voor de Corridas gedaan."
Gerhard was getroffen door de kalme en
bevallige manieren van Gareto. Het was de
eerste keer, dat hij moeite moest doen om
fich te beheerschen, sedert hij in het geboor
teland zijner moeder was. En onwillekeurig
trok hij aan zijn das, aan zijn hoed en be
tastte zijn vest en zijn jas.
Nooit had een gast van zijn vader zich cor-
feclor gedragen dan deze Spaauaehe sfiercn-
bevechter, die met strak tegen het bovenlijf
gedrukte ellebogen lusscben de twee vrouwen
zat, en met zilveren langsteelige haakjes han
dig en zeker de slakken' uit het huisje haalde.
Den stierenvechter Bazadoz had hij als zijn
pachter voorgesteld.
„Ik heb daar in Andalusië een stukje land,
want Spaansch geld moet aan den zonkant
liggen om tc gedijen. Dat wisten onze vade
ren niet. "Want die waren volgens hun aard
zigeuners en leefden bij het oogenblik."
Hij sprak heel zacht, zoodat Gerhard vaak
moeite had hem te verstaan bij het harde ge
trappel der paarden en het geratel der wielen.
Hier in de lage, plechtige, stille kamer ldonk
zijn stem week, alleen wat gedempt. Lou boog
zich enkele keeren naar voren om beter te
kunnen liooren. Daarbij zag „zij zijn magere
en zeer breede handen, met d.e glanzig ge
polijste nagels, en den matten olijfkleurigen
tint van zijn scherp gesneden gezicht.
„Kunt u mij nog iets van uw broer vertel
len?" vroeg mevrouw Vidal, terwijl de dienst
maagd twee groote kalkoenen presenteerde.
„Was hij niet getrouwd?''
„Helaas, mevrouw. Hij trouwde een Engel-
sche, een jong meisje, dal verliefd op hem was
geworden, omdat hij haar op hol zijnde paar
den lot siaan had gebracht. liet was een heel
romantische geschiedenis met ontvoering en
zoo meer. Iets onzirtnigs, natuurlijk. Dc jonge
vrouw was telkens vóór een Corrida ziek,
huilde gansche nachten, bezwoer hem zijn
komst af te zeggen, stond er dan echter weer
op er bij te'genwoodig te zijn en werd dan
steeds bewusteloos weggedragen. Hij werd
zenuwachtig en onzeker... Allen gaven hem
den raad zich van zijn vrouw 19 laten schei
den. Daartoe kon hij nicf besluiten. Niet om
dat hij haar zoo lief had, maar omdat zij hem
een kind zou schenken. Kort voor dc beval
ling cn ofschoon hij het haar verboden
had sloop zij bij zijn optreden de arena bin
nen. Zij had het thuis niet kunnen uithouden.
ITij merkte haar op onder de tocschouii^xs...
schrik, boosheid,... misschien beide te zamen
maken zich van hem meester... hij vergist
zich... doet eeirWerkeerdc 'wending... dc vrouw
boven slaakt een gil... en hij loopt den stier
letterlijk in de horens. Het einde weet u.
Eenige dagen later bevalt zijn vrouw van een
dood kind en sterft in den nacht. Ilij werd als
een koning, met eerbewijzen begraven. Zijn
vrouw heeft men 's nachts heel stilletjes 'naar
het kerkhof gebracht; want het volk gaf haar
de schuld van zijn dood en hel zou den lijk
wagen bestormd hebben/'
Suzanna Oberwall haalde zwaai' adem. Haar
wondermooie, stralende oogen brandden als
kolen in haar eensklaps verbleekt gelaat. Of
het ook zoo zou zijn gegaan, als zij zijn vrouw
was geworden?
Een lichte, koude huivering doorvoer haar
volle schouders.
De kaarsen flikkerden hij liet open en dicht
gaan der deur; dc damp der spijzen, de aroma
der wijnen vervulde de ruimte.- De dienst
maagden brachten den zonuegloed binnenT
met den van hooi doortrokken geur van haar
jonge lichamen.
Do neusvleugels van Senor Bazadoz bewo
gen zich als dc neusvleugels van een stier. Hij
sprak geen woord Frausch, lag met zijn zwaar
lichaam half over de tafel, en verslond alles,
wat hij bergen hoog op zijn hord had gelegd.
Garelo dronk hem soms toe en dan ledigde
de man telkens zijn^as in één slok, met een
ernstig gezicht cn glinsterende oogCn, die
haastig van den eenen hoek der kamer naar
den anderen joegen.
De secretaris, monsieur Olivier, glimlachte.
Hij was maar weinig kleiner dan de pachter,
had een zwaren, puntig toeloopenden knevel
en zijn oogen schenen dc vliegen tegen den
muur het zwijgen op te leggen, als Garelo be
gon te pralen. Toen het gesprek meer alge
meen werd, beproefde hij Lou te onderhou
den. Hij vertelde echter alleen over Gareto en
sprak over hem met de onderworpenheid van
een kamerbediende en de zakelijke plechtig
heid van een impressario. Lou wist heel spoe
dig, hoeveel kostbare brillanten spelden
Gareto bezat en hoeveel engagementen hij
a oor dit jaar nog had aangegaan. Zij hoorde
dc namen van de bewonderaarsters van
Garelo en hoe hoog zijn honoraria waren.
Voor den winter had hij een contract aange
gaan om tegen een honorarium vaii zes maal
honderd duizend francs naar Brazilië le gaan
en in Madrid betaalde men hem te beginnen
met het volgend jaar, tweeduizend francs voor
eiken stier, dien hij doodde... dat- maakte zes
tot achtduizend francs op een namiddag. Hij
was dc laatste vertegenwoordiger der klas
sieke matadors, de laatste, die de oude traditie
hoog hield en alle kleine kunstgrepen ver
smaadde. Ilij was een „aristocraat" in zijn
beroep, en de werkelijke aristocratie verwend
de hem grenzeloos. De mannen openlijk de
vrouwen in het geheim. Men ontving hem in
huis bij liet ontbijt en men gaf hem feesten in
dc eerste hotels. Indien hij rust wilde hebben,
moest hij incognito reizen, als een vorst. Maar
daar er ternauwernood een Spaanschc waaier
was zertrder zijn afbeeldsel hielp dat niet
veel. Daarom reisde hij meestal 's nachts met
dc luxe treinen. Voor. een paar jaar had hij in
gevaar verkeerd iets van zijn populariteit lef
verliezen. Het volk was tegen hem omgezet
„door de concurrentie." Men ontving hem op
zekeren dag met gefluit en gejoel in de
arena. Het leek wel een revolutie. Teil slotte
overwon zijn kunst en dc toeschouwers trap*»
pelden als waanzinnig en verlangden het oor
van den*slier voor hem. die hoogste onder-
scheiding voor ccn matador. Maar hij was ge
waarschuwd. Zoo eenzijdig mocht hij de
aristocratie niet meer voortrekken.
„De Terrero behoort nu eenmaal aan hel
volk," besloot monsieur Olivier. „Daar moet
ook Gareto zich naar voegen. En zoo heeft hif
den raad opgevolgd, dien zijn trouwste aan-»
hangers hem gaven. Hij heeft land gekocht in
Spanje zeer veel land, heeft een eigen stic-
renfokkcrij aangelegd cn zich omgeven door
pachters waarvan deze brave man er ccn is*
Deze pachters zijn zijn apostelen. Zij leven van
hcifi, verbreiden zijn roem onder het volk en
brengen hem in de nieuwsbladen. Deze pach
ters reizen in dc provincies, naar het heet om
de slierenkudden tc vermeerderen. In werke
lijkheid zijn het verkiezingscampagnes, dio
ondernomen worden om de populariteit van
den matador tc handhaven. Sedert dien onver
getelijke» dag in de arena laat men Garelo bi}
alle mogelijke gelegenheden door een of twee
van zijn pachters vergezellen. Hij spreekt ter*
nauwernood met hen, maar hij laat hen deel
nemen aan al het eerbetoon, dat hem bewe
zen wordt. Hij geeft hun te" eten en tc drin
ken, en drinkt hen zelfs toe zooals u ziet-
E11 zij komen weer thii*« terug, bedwelmd
/door zijn persoonlijkheid"*cji doordrongen va»
zijn beteekenis."-
(Wordt vervolgd*)