tQoov de |Jea§d6
Een heerlijke vacantio.
Kaar liel Engclscli van N. C. U s h e r.
Vrij bewerkt door C. II.
HOOFDSTUK III.
tEen leven, beslaande uit louter zonneschijn
is niet denkbaar op deze aarde cn nauwelijks
iwas het eerste wolkje van Elsje's horizont
.Weggedreven, of er begonnen zich nieuwe te
kvcrloonen. Dc dokter had nog niet opgehou
den Jantje te bezoeken, toen hij bij den vader
jyan den jongen geroepen werd.
Nog nooit had Elsje haar vader ziek ge
kend, doek nu zag zij, zoo jong en oner
varen als zij nog was dal zijn wangen
mager werden en zijn oogen hol stonden. Ilij
hoestte leelijk cn hel geluid deed haar hartje
inéén krimpen. Zij was echter een dapper
vrouwtje cn hielp haar moeder zooveel zij
maar kon; cn hoewel haar tcckcning hierdoor
opnieuw werd verwaarloosd, mopperde zij
nooit, qls zij allerlei huishoudelijke plichten
te vervullen had in plaats van tc doen wal zij 1
zelve het liefst wilde.
wijl zij"liaar kus niet beantwoordde. <Jcn tuin der Tuilcricif. Ginds in de grootste haar vader te Wecncu bewoonde, tot in dc
„Zij slaapt," zei haar moeder, tocH zij weer zaal van hel paleis werden Napoleon en Maric kleinste bijzonderheden hier in dc Tuilcriên
beneden kwam. „Zij is nog slechts .een kind Louise in den echt verbonden, omgeven door laten #namaken. Alles 'was hier uit Weeneu
cn zal maar half begropen hebben, wat je Koningen cn Koninginnen, door booge ad eb overgebracht. Met dc joogen \ol tranen had
haar \crtelde." lijlcc hceren en dames, door kardinalen en Marie Louise bij het afscheid van haar ge-
Doch ELje lag met wijd-open, brandende bisschoppen, in tegenwoordigheid van nrlit liefde ouders haar kamer verlaten, cn gezegd:
oogen in haar bed cn herhaalde steeds; duizend gasten. Dc trouwplechtigheid leidde „Dal ie. ik nu alles niet weder", cn hier
Wat moei ik doen? Ik kan dien armen kardinaal Fcsch, groot-aalinoczcnicr in Frank- vond /ij nu aflos, alles net zoo terug! Zelfs de
Vader nicl teleurstellen, maar ik Iran mijn ldik- '«We lievelingsdieren der Keizersdochter, den
l;ans op het uitstapje naar Londen toch ook Dl' vcIc feestelijkheden .op den dag. waren papegaai en het hondje, had Napoleon niet
niet opgeven! O, wat moet ik doen? Wal sncl voorbij geganu; maar eerst des avonds vergelen, cn ze laten meebrengen naar Parijs,
m o e l ik doen?'' zou liet feest zich in al zijn luister tooncn. De verrassing was zóó buitengewoon groot,
Vuurwerk, verlichting, kortom allerlei lieei;- dat zelfs de jeugdige Dcsnoucltcs liet lange
HOOFDSTUK IV. lijkheden zouden dc Parijschc bevolking wor- wachten gaarne voor dit éénc opgenblik over
had. en geheel tegen dc hofvormen ia, vol
deelnemende vreugde een glimlach niet ver
bergen kon.
„Kom hier, Philip!'' zei dc Keizer met ver
heffing van stem: „Jc licbl goed opgepast cn
jc plicht trouw vervuld! Hier-vóór u," wendde
hij zich tot Marie Louise, „staal mijn licvc-
lingspagc; hij liceft mij eens hel leven gered.
Om liein ook verder mijn dankbaarheid Ic
den aangeboden.
Klokkc-licn gingen Vader cn Moeder naar Slechts één onder die allen mocht aan dal
bed cn werd het slil in huis. Elsje kon liet genoegen geen deel nomen, kon de seliiltc-
likken van de klok in dc gang duidelijk lioo-1 rende illuminatie niet van nabij- bezien en
Ven. Het was, alsof de vrecselijkc vraag in mocht het heerlijke concert niet aanhoóren,
liaar hoofdje hamerde „Wal iri o c l ik maar loefde eenzaam in een stil, afgelegen
doen? Wat moet ik doen?*' vertrek der Tuilerieën.
Hoc nicer Elsja er (Tver nadaclil, hoe min- Dal was Napoleons gunsteling, dc page
der zij zich in staal voelde tc beslissen. Philip Desiioncltes. De Keizer mocht hem
Dc maan wierp plotseling haar stralen in gaarne lijden, omdat dc jongen hem eens bij Joor.cn, zal hij van lieden af ook in uw dienst
liaar kamertje cn scheen een kalmeerenden Ccn aanslag op zijn leven uil een groot gevaar Z1J"' cm ,_m. op.ul u.w GcvolS-
- - - - - Dc jonge Keizerin wierp een vricndelijken
blik op den hupsehen, opgewekten knaap, die
zijn knie voor.haar boog. Zij reikte hem vrien
delijk dc hand. welke PhiLip eerbiedig kuste.
In dit oogenblik zwoer DcsnoucUes zijn
nieuwe meeslcressc trouw fii zijn jeugdig, rid-
tïmomn klagen, wanVhci dcriijk hart. En dc Keizerin vergat hem nooit,
iuccr-ia..it i„.tion,nr,rr,p„ hoe droevig ook later haar lol als vorstin
Dc hand, waarmee zij de tcckcning vast
hield, beefde.
„O, Vader! Maar dat mecnlu toch niet?!
Dc ziekte van haar aader was gelukkig niet invi0Ccl op het ongelukkige kind uit tc oefenen gered had. Van dat oogenblik af behoorde liij
ernstig. liet bleek weldra zwaar gevalle koude £ij herinnerde zich nu, dat zij liaar avond- t0i zjjn page-korps. De jonge Philip had ccn
tc i:ijII cn nn enkele dagen moclit hij weer hij gebed nog niet opgezegd had en nadat zij uil opdracht gekregen, die nauwkeurig cn prompt
den haard in de huiskamer zitten. Lisje, die baar bed gestapt was, begroet zij haar gezicht ten uitvoer gebracht moest worden. De knaap
dolveel van haar vader hield, kwam licm dik- j,aar banden. Toen zij klaar was, stond zij moest slipt gehoorzamen en hij deed dit ook,
wijlt gezelschap houden. Gewoonlijk liad hij nog n;cl dadelijk op cn fluisterde na ccnigeu doch inwcuding vond hij, dal hij wel reden
Ik. te druk om veel vrijen tijd voor zijn kin- tij af „O God, ik weet, dat hel heel slecht van had om tc morren en tc klagc
deren over te houden, cn zijn dochtertje ge- mij is Vader niet te helpen, maar ik kan het verschil tusschen hedenmorgen en nu was
noot dus dubbel van deze gelegenheid. niet alleen doen. Ais Gij mij helpen wilt, zal a] tc groot. Trotsch had hij hij den intocht
p een avond liet zij hem liaar werk voor ik mjsschien in staat zijn den tcckcnwedstrijd mee op dc kroningskoets gezeten, was als ccn
fc'itoonsteUing zien, toen haar ader ter- op ,e gCVCn. Help Gij mij, Almachtige God. gewichtig personage moe aangegluurd en lic-
liné zd-Z'Jn arm °m S' p Tocn .,(rooP z'i wcer in haal" 1,cd cn slicP" wonderd; nu was hij echler tol volslagen een-
Vi -' ii -ii wc^ra 'n- zaamheid veroordeeld. Dc tranen slonden
V fi'a' Z0U !°,i,c Dcn volgenden dag voelde^Vader zich veel hem in dc oogen, maat het liiclpjiicts; liij
1 11 NNcdstnJd °P lc 8CVC heler en kwam hij beneden ontbijten, juist op moest nu op zijn post blijven, wilde ïiij zijn
het-oogenbMk, dal Elsje naar school zou gaan. plicht trouw nakomen.
Zij zette een stoel voqi- hem bij den haard IX kamer, waarin Philip zieh bevond, lag
klaar en omhelsde hem vóór zij wegging. De aan het einde van een lange, smalle gang. die
IraIonnISi«-nutcckcmng op de tweelingen stonden al ongeduldig te wachten, slechts zuinig verlicht was, maar in hel ver-,
Vol r Vimn'** ^onir,ivifi in terwijl de voordeur reeds open was. Toch trek zelf straalden ccn menigte kaarsen cn
,/eke kindje antwoordde haar vader bolde Elsje „og even terug. lampen. Op deze eenzame plek va» hel paleis
!vM ivU n'\T,n^WCi!:l'n'pr-,r.' J 2C1 z'i haas"g- '"Wijl zij al haar had het hoofd der pages Malviradc den jfagc
v a J .S.J moed verzamelde, „ik zal den teeken wedstrijd gebracht cn tegen hem gezegd:
v I ?°i', m0C opgeven cn mij op hel examen toeleggen." ./Wacht en blijf hier, totdat je afgelost
geven, ader. Dag en pacht denk ik aan mijn \aór haar vader nog antwoorden kon, was wordt..Iliei' zijn ecu hond en ccn papegaai,
uitstapje naar Londen. ader, dat k u n l ir Elsje reeds verdwenen. ,)as Desnouettes! dal de houd niet blaft en
immers niet mecncn! riep Elsje tut, terwijl '7 v
i. fll,ol, de papegaai niet krijscht. Zoo luidde hel
h.iai ooeen -\ol lianen stonden. j)e maanden,-die volgden op dec veel-bcwo- bevel.
.Uir vader keek liaar ernstig aan. gen wckcn Waren vreedzaam en gelukkig. Dc kamer, die Philip dadelijk met een cri-
>j 1zal je eens als een groot mense elsjc voed<le WCJ js Waar geen lioop meer tisch oog gemonsterd liad, was blijkbaar een
behandelen en niet als een kind. Jc liebt al Londen tc zien, doch haar werk gaf haar vol- pronkvertrek. Hier hijigen leckcningen en
zoo dikwijls gevraagd, waarom w,j er geen doening. schilderijen aan den wand, het huisraad vcr-
dic istbodc i.iccx op nahouden cn waarom ader en MoVdcr waren mensclicn van wei- vie(j gCCnszins den glans der nieuwheid en
hiei in huis zooveel veranderd is. kAïl je nig moorden cn weiden niet veel tegen hun was stellig niet ill Parijs gemaakt. In een
verlclv'" te begrijpen, als ik je dc reden dochtertje over haar opoffering, doeli zij g100ie kooi kwinkeleerden cn sprongen
l i omhelzing verried Elsje's dankbaar- 'r.ach'icn haar °P al'erl,ci manieren vergoe- vogels. Op een vergulde slang zat cen groene
ding tc geven cn moedigden haar aan in haar papegaai. Nu eens zat hij in elkaar gedoken,
stelde vertrouwen in haar wcrk v00r hct naderend examen. Tocn liaar dan weer richtte hij zicli hcclemaal op, krab-
t?icïA ;i. v, i moeder zag. hoe druk Elsje hel had, vroeg zij belde met zijn poot, knabbelde cn schuurde
i -vrïpl', 1 ,,ni( S'T lv. *ui^r ^.U?P 'n huishouding nicl meer en met zijn krommen snavel. Den kop in de hoog-
v' da -ntb Iit i.•■'00Jv1e".iVJi l'laatslc zij een gezellig tafeltje in Elsje's tc rukkende, keek hij met zijn heldere, ver-
t i f i.rVl.- 'ii' V1"' i' Pc' a. slaapkamertje opdat zij ongestoord zou standige oogen scherp liaar een hondje, dat
in de fabriek gestoken de vaste overtuiging, liUnncn werkcn. Als ,lct koud was, stak Moe- voor hem op
dat het zijn rente zou opbrengen. IIcl is ccli- (jer ecn pètrolcumkachelfjeLaan. Dc tweelin- laj
ter anders uitgekomen en al hetgeen ik over- gen moesten hun zusje niet rust laten en zelfs
S^?1. 1S NNCo het kleintje moest leeren begrijpen, dat
Ijsjes groole oogen keken haar vader vol" Elsjc niel allijd kon komen> als hij lc
verbazing aan, docli zij was ccn praclisch schreien.
meisje en kwam dadelijk met ecn voorstel Zoo ging liet voorjaar voorbij, begon hel
xoo' den dag. zomer te worden en naderde hel examen. Elsje
„Kunt u mijnheer Alcroft niet vragen u perkte heel hard, zóó hard zelfs, dat haar
meer sa aiis tc geven, aclcivroeg zij. wangen niet meer zoo rond cn blozend waren
„Dat heb ik gedaan, Lisje; maar onze ajs vroeger.
werd.
op een wollen dclccn uitgestrekt
fabriek is kleiner dan dc meeste andere cn
hij kan mijn salaris niel verhoogen. Maar nu
begrijp jc zeker nog nicl, wat dit mei je tce-
kening tc maken lieefl?''
Dal was li&i juist, wat Elsjc zich reeds afge
vraagd had, maar.ziji was onzelfzuchtig ge
noeg 0111 haar eigen belangen niet aan te roe
ren, zoolang haar vader over dc zijne sprak.
Lieve kind, jc kunt Vader helpen, als jc
v\ilt. Jc weet, dal ik jullie allemaal graag ecn
goede opvoeding geef, doch zooals de zaken
nu slaan, /.ic ik daartoe geen kans, als jij me
niet helpt."
Lisje drukte Vadcr's hand vol innigheid.
„O Vader! Natuurlijk wil ik dat, als ik kan;
im.ar wat moet ik doen? Ik heb immers geen
gold.'-
„Luister eens. Mijnheer Curzon, dc eigenaar
der greote molens aan dc overzijde der rivier,
Eindelijk brak dc examen-weck aan! Dag
aan dag blokte Elsje, terwijl hoop en vrees
elkander aflosten. Zaterdag zou de uilslag be
kend gemaakt worden cn Elsje was één en al
spanning. Zij kon nauwelijks ademhalen, toen
hel hoofd der school met de lijst in de hand
binnenkwam.
„De prijs voor opleiding lol onderwijzeres,
uitgeloofd door den heer Curzon, is door Elsje
Roosen behaald," zei zij plechtig.
\Elsjc hoorde deze woorden als in ccn droom,
liet drong nauwelijks tot haar düor, dat dit
heerlijk nieuws haar gold. Daarop feliciteer
de iedereen haar cn zij mérkte amper, wat cr
om haar heen gebeurde. Op dit oogenblik was
zelfs hel uitstapje naar Londen geheel uil
haar gedachten verbannen.
Hel licerlijkst oogenblik van den dag was
echler 's avonds, toen zij ter eere van het
-V h.ct™ei?'e- tfschc'; t«;aa'f-«» veertien J(!csl ,aat morht Hoe m
da' de hoo-sle DUnl<!n hr l,;'''11 zij met Vaihrr cn. Moeder br babbelent
jaar, dat de hoogste punten behaalt op het in
Juli tc houden examen kosteloos een opvoe
ding voor onderwijzeres geven."
,.Ja Vader", antwoordde Elsjc haaslig.
„Als jc je daarvobr inspande, zou jc hard
moeten werken
„O, zeker zou ik dat!"
Haa; vader hield even op, keek haar ernstig
aan en vervolgde:
„Het zou al jc lijd in beslag nemen en jc
noodzaken den teekenwedstrijd op tc geven."
Elsjc was plotseling heel bleek geworden.
Zij sprak geen woord, doch hield Vader's
hand stevig vast, terwijl haar borst op en
aiecr ging.
adcr's slem klonk licel vriendelijk, terwijl
hij zei:
„Ik wil je niet voorschrijven wat je doen
moet, mijn kind. liet is aan je zelf tc beslissen
aqn welken wedstrijd jc wilt meedoen. Hel
„AVal ben ik blij, dal ik dezen wedstrijd
gekozen heb!" riep zij uit. „Bent u nu tevre
den over uw dochter, Vader?"
„Meer dan tevreden, lieveling; doclr het
meest gelukkig zijn Moeder en ik. omdat ons
meisje geloond heeft niet egoïstisch tc zijn."
Dezen papegaai en dezen hond had dus dc
jeugdige Philip tc bewaken. Dc beide dieren
moesten zich liccl rustig houden cn wel
zooals wc dadelijk zullen zien om ecn -zeer
bepaalde reden.
Philip wachtte cn wachtte. De tijd verliep
heel langzaam. Dc stemmen der jubelende
menigte drongen uil den tuin naar voren lief
open venster in cn ook het volksconcert be:
reikte 'hel oor van den eenzame. Philip werd
ongeduldig cn pruttelde voortdurend, dat men
hem in deze gevangenis gestopt had. Nog
ónrustiger - waren echter beide dieren. Mis
schien waren zij nog nicl gewend aan hel
nieuwe verblijf; misschien hinderde hen ook
dc muziek, waarvan zij niet wisten, waar zc
vandaan kwam. Maar Philip trachtte hen
zoo snel mogelijk tot bedaren tc brengen.
Zacht streelde hij den hond.
„Arm dier!"-zei hij tegen hem, „wat wilMl
zc toch met jc uitvoeren? Nee. wacht maar,
dat zal je wel*gauw' zien. Hier heb je al vast
een beschuitje met ccn klontje." Ook den op-
rocrigcn papegaai sprak hij vriendelijke woor
den toe, en hel verstandige dier luisterde op
lettend en deed precies alsof hij alles begreep.
Eindelijk, nadat er verscheiden uren vcr-
loopcn waren, hoorde men' in dc gang voet
slappen. De papegaai stak den kop op om te
luisteren: de liond stónd op om naar de deur
te trippelen. Hij wilde juist beginnen tc blaf
fen. doch Philip riep hem fluks lot dc orde.
Voorpret.
van 't zonvcr mogen we naar zee,
lm •nieuwe emmertje gaat ïiiec,
ik heb 't zoo juist gekregen
voor mijn verjaardag; 'k ben tien jaar
wc spelen strandje met elkaar
maar binnen, om den regen.
We kunnen nu niet in den tuin,
en maakten binnenshuis een duin
tijk maar eens naar het plaatje;
wc klimmen, klaul'rcn op cn neer,
cn tuimelt cr soms centje weer,
k dan klinkt er een hoera'lje.
H c r m a n li a.
Van alles wat.
Hat zou ik willen worden
eii waarom
Dc spelenden nemen allen plaats iii ccn
groolen kring.v Ieder doet nu aan het oor van
zijn rechter buurman fluisterend de eerste
vraag: „Wal wil dk worden?" welke door hem
beantwoord wordt. Is dit in den licclen kring
gebeurd; dan komt dc tweede vraag: „Waar-
om?" die eveneens fluisterend, doch nu aan
De deur ging open. cn ecn zeer deftige dame ];nkerblll,rman wordt gedaan,
trad binnen; zij was nog heel jong, eigenlijk js 0ÜJ- j1ierop liet antwoord zaclit gevolgd,
nk l vecl mcer dan ..opgeschoten "«isjc", dau decU icdcr „lcdc,„elcr luid de beide anl-
Er waren tranen in Elsje's oogen, doch n}aar «®n schitterend feestgewaad eii met w00rd(,n mce, Wclke hij gekregen liceft. Jullie
dezen keer waren hel tranen van vreugde. ccn !e, L gezie JC- ^U kleef een, kunl begrijpen, dat hel daarbij nooit aan de
„Prijst u mij alsjcblidi^iiet Vader; u weet "Ogooh ik staan, ddar zij verblind was door do]st(, ongcrijmdstc uitkomsten hapert,
iet, hoeveel strijd het hiij-gekost liecfl." het licht, toen keek zij om zicli lieen. Met v Antwoord A: Ik word "kunstenaar
ïitcnnnntiid vuL-lr> iïf*l nrmnir» viMi miiffon/l
I niet,
I „Doch in dien strijd heeft ons Elsje over-
nen," zei Moeder, terwijl zij dc lippen van
haar dochtertje sloot'met ecn kus.
(Wordt vervolgd).
Een bruiloftsgeschenk.
Parijs vierde een groolen feestdag, zóó scliil-
Wal ioor kntje -/.ou «Int wel zijn
Raadsel
Naar het Duitsch van H. PAPPENHEIM
door C. H.
Ik ken een lief, klein katje,
Dat nooit een kindje krabt.
Het loert ook niet op vogels,
't Heeft nooit een muis gesnapt.
Dat katje komt in 't voorjaar.
Maar och, 't verdwijnt weer gauw,
En hoe of 'k heb geluisterd,
Ik hoorde nooit „miauw!"
Nog één ding mag je weten:
't Groeit aan een dunnen tak.
Meer kan ik heusch niet zeggen;
Je raadt het met gemak.
RAADSELTJE.
In 't kleine, witte Bedje
Met 't neteldoekscb gordijn,
Daar kun j'iets moois bekijken.
Wat zou dat toch wel zijn?
't Heeft groote, blauwe oogen,
Een mondje rozerood
En handjes als twee bloempjes
En beide beentjes bloot.
't Heeft zachte, donzen lipjes,
Een lach van zonneschijn.
Wie denk je, dat er in ligt?
Wat zou 't wel kunnen zijn?
Jij denkteen heel mooi popje,
O nee, je hebt het mis.
Ik zeg je dat 't een kindje,
Mijn kleine broertje is.
TRUUS SALOMONS.
in spanning rukte liet hondje zicli blaffend j omdal ;k 2Q0 mooi schoenen kan pocHen.
van Philip los cri sprong naar haar toe. Zon- j Al,,w0(>rd B. Ik word dokter - omdat ik
Jer zicli om haar kostbaar kleed te bekonmie-1 graai, hulspol eet
ren, knielde zij op den grond, nam hel hondje j ongcwo„cr antwoorden op de tweede
op cn liefkoosde liet, Terwijl ecn vreugdekreet
haar ontsnapte. Hel was liaar lieve Polly uit siaai°
Wcenen ,cn zij was zijn oude meesteres. De
vreugde van liet wederzien was groot.
„Maar wat zie ik!" riep zij uit, terwijl zij
verward om zicli heb 11 keek, „dit is dezelfde
kamer als degene, die ik in We enen had.
vraag zijn, hoe grooter vroqlijkheid er onl-
ïinnsijc om achter iemands
ouderdom te komen.
Schrijf in één getal op: de dag cn dc maand
der geboorte van dengeen, van wicn men den
examen-zal mij dc kosten .van jc opleiding be- terend als deze stad, die van oudsher aan
sparen, de leekening zal je ccn weck genot pracht cn praal gewoon was, nog maar zel-
A ei schaffen <Jcn gczjcn had. Keizer Napoleon I en zijn Waarlijk, dat is hetzelfde lapijl, dat mijn
- og kon Lisje niets zeggen.. Zij sloeg haar jonge bruid, prinses Marie Louise van Oosten- vader mij gegeven heeft, cn liier zijn de leekc-
armen om haars adcr's h'dls, omhelsde hem rijk, hielden hun intocht in Frank rijk's lioofd- ningen van mijn zuster Clementine, het hor-
rn fPn£ zonder ccn woord te spreken stad. Vandaag was het hun bruiloftsdag, duurwci-k mijner moeder, de schilderijen van ouderdom wenscht uit lc vorschen. B v. 3 Juni
naar hoven naar haar eigen kamertje. Doch Reeds in den vroegen morgen reed dc pracli- 00111 Karei, mijn hoeken, mijn vogels! En jij (3de dag van dc Gdc maand) is 36; 10 Novem
ber is 1011, 12 December is 1212 Vcrmcnigvul;
dig dit getal met 2, tel daarbij 5~*bp cn ver
menigvuldig dezen uitkomst met 50. Hierbij
telt degeen, wiens leeftijd men wil raden, het
getal Van zijn eigen leeftijd op (doch zóó,
toen zij de deur gesloten liad cn zich in liet tigc kcizerskoels nicl het jonge paar dc rijk bent er ook. mijn lieve Fritsje!
donker op liaar bed geworpen liad, barstte zij versierde hoofdstad binnen. De schitterende i Lij deze, laatste woorden krauwde zij den
in een stioom van tranen los. wagen werd door acht parade-paarden ge-' papegaai, die heftig zijn kuif cn vleugels op-
„Ik kan het niet opgeven," snikte zij; „ik trokken. Dc klokken luidden gedurende den zette.
a n het niet. Nooit zal ik mcer zoo'n builen- intocht, de artillerie vuurde saluutschoten af,„E11 jij. mijn lie
■k a n Jiel niet. Nooit zal ik meer zoo'n builen- intocht, de artillerie vuurde saluutschoten af,,',En jij. mijn lieve, trouwe Polly!" En weer
'kansje hebben. Een heelc weck met die lieve uitgezochte soldaten uit het leger presenteer- liefkoosde zij den hond. Toen sprong*zij ech- j dat hij, die het kunstje opgeeft, liet getal niet
juffrouw Browning naar Londen! O, ik moet den hel geweer cn slonden in dubbele gele- ter op cn zei geroerd: kar. zien). Bij deze som wordt 115 opgeteld en
Allerlei.
Zoo dikwijls als ik hoor sproken van kei
zwakke geslacht, gelijk men dc vrouwen ge
woon is tc betitelen, komen mij allerlei vrou-
wen voor den geest, die waarlijk den naam
van zwak niet verdienen. Ik wil jullie- eens
verfellcn van de overeenkomst, die cr beslaat
tusschen drie van de sterkste algemeen be
kende personen, nl. deze, dat zij allo drie door
vrouwen zijn overwonnen.
Dc eerste, waarvan ik jullie vertellen wil, is
eigenlijk een fabelachtig persoon, wiens naam
nog op aller lippen zweeft, als men iets krach
tigs wil uitdrukken. Hercules is ecn der be
roemdste helden der Grieksche fabelwereld.
Hij bezat een buitengewone sterkte cn zijn
moed was onoverwinlijk. De heldendaden,
welke hij verrichtte, bestonden voornamelijk
in het bestrijden van gedrochtelijke dieren en
reuzen. Die sterke man ontving van zijn cdit-
genoole, de schoone Dejaitira, een overrok ten
geschenke, welke zoo sterk vergiftigd was, dat
Hercules, door de felste pijnen gemarteld, op
het punt stond te verbranden, tocn liij door d€
goden in hun kring werd opgenomen.
Over den tweede kan ik heel kort zijn. "Wie
kcn^nict'dcn held uit het Oude Testament, die,
evenals wij, raadsels kon opgeven, den sterken
Simson? Jullie weel zeker ook allen hoe c-cn
vrouw hem zijn kracht ontnam.
Van den derde wil ik iets meer vertellen,
Milo van Crotona was ccn sterk worstelaar.
Ilij liep steeds met een zware knots in de hand
cn was met een leeuwenhuid omhangen, ter
wijl liij dikwijls tol hel hoofd van legerben
den werab gekozen en vele overwinningen be
haalde. Pausanias verhaalt van hem, dat nic-
^11 and hem durfde weerstaan. Hij hield zich
'zoo vast slaande op een discus, (ecn soort
platte schijf) welke men vooraf met olie be
streken had, dat het gnmogclijk was hem er al
lc krijgen. Ilij hoorde op zekeren dag de lessen
van Pythagoras aan, toen de kolom, welke dc
zaal ondersteunde, eensklaps begon lc wanke
len. Ilij ondersteunde die alleen, gaf den
anderen den tijd zich le bergen en beveiligde
daarna ook zichzelf. Hij droeg eens een stier
van vier jaar op zijn schouders', sloeg hem,
thuis komende,-met zijn vuist dood en at hem
in één dag geheel op Toen hij oud werd, ver
gat hij echter, dat hij zijn krachten verloor.
Eens zag hij op zijn weg ccn ouden eiken
boom, dien men had willen kloovcn c n waarin
men de beitels had laten-sicken. Ilij trachtte
den boom met zijn handen vaneen le splijten;
de ljpitcls* vielen cr uit cn dc boom sloot zich
weer. waarbij Milo bekneld geraakte en door
dc wolven werd verscheurd.
Die worstelaar, zoo sterk cn trotsch op zijn
krachten, was dc zwakste der menschen ten
opzichte van zijn vrouw, door wie hij zich ge
heel liet ovcrliecrschen en die alles mei hem
deed, wal zij wilde.
KeizerKareloverden vrede.
Björn Björnson, de leider van de Korr. Nor
den, heeft een gesprek van anderhalf uur
gehad met keizer Karei van Oostenrijk in
het park van het slot te Laxenburg.
Op de vraag, wat de vredesgedachte r an
hem heeft te verwachten antwoordde de kei
zer: Het besle. Ik geloof beter op de hoogte
van den oorlog te zijn dan de meeste man
nen aan het hoofd der entente-staten. Ik ken
niet alleen de financiëele en oeconomische
uitwerkingen' van den oorlog, maar weet
ook,-wat het beteek'ent, in de loopgraaf te
sterven. Ik heb 'ang den strijd in het veld
meegeleefd. Ik heb menschen vóór mijn
voel werken, ik kan hel niet opgeven!" deren langs den gcheelen weg; jonge meisjes' „O Sire, wat zijt ge toch goed!" Tccdcr J er daarna 3.65 afgetrokken. IIcl cijfer, dat nu
-rust
-r 1 O - x* vu r,v 'rvVrwit v_ J11
iniusschen maakte haar vader zicli onge- strooiden bloemen op den grond,
ist over haar. Toen zijn vrouw uit de keuken Vóór <lcn stoet uit reed kcizcrlijki
kwam, deelde hij haar zijn gesprek met Elsje daarop volgden landen
keizerlijke ruiterij,
voeten zien vallen en sterven. En daarom
weet ik ook misschien beter dan menig
sloeg zij haar armen 0111 den hals van den als uitkomst verkregen wordt, zal zonder fout j ander vorst, wat de vrede voor een \olk be
teekent.
die haar in dc kamer gevolgd was cn in volgorde den dag en de maand der gc-
s cn jagers met nu naast haar stond. Ilct was ccn krachtige,
£i?P en vroe^ ^aar oens rianr Liet kind tc gaan muziek; hierbij sloten zich herauten aan, ge- kleine gestalte, ecu man van middelbaren
in srhil Inrrmrt l-ndtiinn Flo trpftnlnmo,-.
El'
kleed in schitterend kostuum. De grootmaar- leeftijd. Zijn oogen fonkelden cn straalden
a evife uitbarsting van smart had schalk en de overste der keizerlijke garde, lc van vergenoegdheid, over zijn gelaat gleed
boortc, benevens den leeftijd dien je wenscht
le welen, aangeven.
Vooral als jc de getallen, waarmee jc op-
lellen, aftrekken en vermenigvuldigen moet en
druir uitgekleed cn was naar bed gegaan, paard, gezeten, beschermden He keizerlijke een glimlach vol bevrediging. Het was hem de volgorde, waarin dit-moet plaats hebben,
Verberi? 7" T?.rc*r*et voor iedereen wilde koels voor hel al le dicht naderen der jubc- immers volkomen gehikt om zijn jongc-vrouw, Uit je hoofd leert, kun jc veel plezier met dit
0cn. ij wilde haar vader- cn moeder lende menigte. Duizenden menschen vulden hij liet binnentreden van haar nieuw tehuis, kunstje hebben.
