lacht-Veiligheidsdienst
„DE EEMLANDER".
Woensdag 2 Mei 1917.
BIMTF.NI.AND.
ZONNEWEELDE.
15,Ie jaargang.
N* 256
Eerste Amersfoortsche Gecontroleerde
FEUILLETON.
MARIE VAN VERSENDAAL.
Hoofdredactie. Mr D f yAN SCHAARDENBURa.
ABONNEMENTSPRIJS:
3 maanden too* AuMMfooct f 1.30.
'Idem Iranoo per pogt1.80.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.lfi*.
4tfwaderlijke O.Otf.
,Wekel(jksch bijvoegsel Dt Botton'.iuk* Huitvrouw' (onder
redactie van Thérèae Hoven) per 3 mnd. 50 ets.
^ekelijksch bijvoegsel „WtreidretUe" per 3 nand. 53 C4«.
Bureaut UTRECHTSCHESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER AD VERTEN TI EN
Van 1—5 revoltf O.gO,
Elko regol moer- 0.15.
Dienstaanbiedingen 1—5 regels.. - 0.50.
Qroote letters naar plaatsruimte.
Voor handel on bodr(jt bestaan zeer voordoeligo bepalingen
tot het herhaald advoiteeron in dit Blad, b(i aboiinomeut.
Eono circulaire, bevattonde do voorwaarden, wordt op
aanvraag toogozonden.
S. H.
„Help maar 11 zeil, zoo lielpt
u Gort".
(Ingezonden).
„Wat beteekenen toch die letters S. H.
op dat insigne, dat u daar op uw jas draagt",
ceoo vroeg mij laatst iemand, die tegenover
mij in de spoorweg-coupé was gezeten.
Hoewel ik de vraag niet nauwkeurig ver
stond, begreep ik uit de gebaren van mijn
overbuurman toch wel, dat hij nieuwsgierig
was naar de beteekenis van genoemde let
ters en antwoordde: „Die letters beteekenen
„SI echt-Hoorena" en duiden op het gebrek
•van hem of haar die het insigne draagt. Het
is ingesteld door de „Vereeniging tot be
vordering der belangen van sledithooren-
den".
„Ik wist niet, dat er zulk een vereeni
ging bestond", was het antwoord, „zou u mij
daar iets meer van willen vertellen? U moet
weten, ik h.eb een broer, die erg aan dat ge-.
brek lijdt, misschien op den duur wel heele-
maal dool wordt. Hij heeft voor eenigen tijd
ontslag uit zijn betrekking moeten nemen
en dat v il wat zeggen voor iemand met een
huisgezin en betrekkelijk .nog zoo jong
nog geen 40 jaar. Niet alleen is zijn maat
schappelijke positie gebroken, maar ook zijn
zenuwgestel heeft een geweldigen knak ge
kregen. Vroeger nam hij een werkzaam aan
deel aan bet maatschappelijk leven; nu is hij
overal uit en 't is of hij'menschenschuw is
geworden. Ik weet niet wat dat op den duur
worden moet".
„Ik heb diep medelijden met uw broer,
maar mij dunkt, dat hij toch niet goed doet,
zich zoo van alles terug te trekken. Ik weet
wat het zeggen v/il, zoo gaandeweg, nu van
dit en dan van dat te moeten afstand doen".
Het spreekt van zelf, dat een S. H. slechts
op zeer bescheiden schaal aan het openbare
leyen kan deelnemen en wat zijn arbeid
betreft, ligt er maar een zeer beperkt ter
rein voor hem open. Wij moeten dit alles
echter gewillig aanvaarden en daarbij voor
al niet vergeten zelve de har.d aan de ploeg
te slaan in volle vertrouwen op Gods hulp.
En veel kracht kan de S. H. vinden, door
zich bij zijn lotgenooten aan te sluiten; alle
valsche schaamte op zij te zetten en open
lijk voor zijn gebrek uit te komen; daarbij
blijmoedig en dankbaar elke zonnestraal op
te vangen, die zijn leven kan verhelderen.
Veel zal hij kunnen leeren en vinden in
onze Ver., die nu reeds over de 1300 leden
telt.
Wat .die Ver. al reeds gedaan heeft?
In de eerste plaats noem ik de school
voor Slechthoorenden in Amsterdam met
speciaal voor het doel ingerichte leermid
delen en waar ook het onderwijs in „het af
zien van den mond" z.g. „liplezen" een
ruime plaats inneemt. Hoeder men het in
die kunst kan brengen, leert ons mej. Tine
Marcus, de ziel. onzer Ver., die, hoewel stok
doof, vrijwel een geregeld gesprek met u
kan voeren, mits ge langzaam spreekt.
Dan „Ons Landhuis" te Lunteren, waar
S. H. die rust behoeven een heerlijk plekje
vinden, om weer op krachten te komen. De
kweekerij daaraan verbonden is bestemd
voor werkverschaffing aan S. H.
De Commissie voor arbeidsbemiddeling
heeft reeds menig S. H. aan zich verplicht.
Een proefkist met-tal van gehoorinstrumen-
ten is steeds beschikbaar voor de leden. In
verschillende kerken zijn op haar initiatief
telefonen voor S. H. aangebracht. Bekwame
oorartsen dienen de Ver. van advies. Niet
lang geleden hield de Ver. een Tentoonstel
ling, van alles, wat op haar werk betrekking
heeft, te Haarlem, Hengelo en Enschede.
Binnenkort worden deze gevolgd door een
expositie te Utrecht, n.I. van T2 tot 21 Mei,
Nobelstraat 12. Het door de Ver. uitgegeven
„Maandblad" is zeer interessant ook
voor goedhoorenden.
Mij dunkt dat ieder S. H. of doove in zijn
eigen belang lid der Ver. moest zijn; dat is
nog heel wat meer waard, dan die luttele
stuiver in de week." -
Politiek Overzicht
De nieuwe koers in Oostenrijk
en de vredesstrooming.
Gelijk alles wat wij thans zien gebeuren,
staat ook de nieuwe koers in Oostenrijk met
den wereldstrijd in verband. Het getuigt van
de kracht van de strooming, die zich in Oos
tenrijk doet gelden om den oorlog 1e beëin
digen, dat zij ook op de binnenlandsche po
litiek een overwegenden invloed uitoefent
en een factor is geweest, die heeft bijgedra
gen tot het besluit om den rijksraad te her
stellen in de plaats, die hem in het constitu-
tioneele raderwerk toekomt. Een der getrou
wen van den Oostenrijkschen minister-pre
sident, het -lid van het heerenhuis graaf Nos-
titz, heeft hierover eene opmerkelijke verkla
ring afgelegd. Hij begint met te erkennen,
dat het parlement is bijeengeroepen, zonder
dat vooraf zekere „Staatsnotwendigkeilen"
bij keizerlijk besluit, dus buiten medewerking
van den rijksraad, werden afgedaan. Maar
tot toelichting van dit besluit, waartoe men
is gekomen in atwijking van wat vroeger was
bepaald, zegt hij
„Aan hen, die opmerkzaam ons parlemen
tair leven gadesloegen, kon het echter niet
ontgaan, dat door het uitbreken van de Rus
sische revolutie ook de binnenlandsche poli
tieke toestand van Oostenrijk en Duitsch-
land aan zekere er op inwerkende invloeden
was blootgesteld en dat men met de moge
lijkheid van een naderenden vrede heeft te
rekenen. Als draagster van de vredesgeaach-
te vertoont zich in Rusland de Russische de
mocratie en de sociaal-democratie. De cen
trale mogendheden zijn ijverig aan het werk,
hier een aanknoopingspunt te zoeken en in
den geest van de door de verbonden regee
ringen afgelegde verklaringen te komen tot
overleg. Tegenover deze voor onze toekomst
beslissende gebeurtenissen moeten natuur
lijk alle andere gebeurtenissen op den ach
Reclame.
Kiel Cw perceel ouder onze bewaking: ter TOOKliOHIIVG
Tan ongeregeldheden.
Tarief I, per week 25 cent.
Speciale bewaking billijk tarief.
SocRterweg 33, Tel. 205 De Directie.
Hoek Stationsstraat. C. J. IV. VAN UIHEKEV «V Co.
Abonnementen per week. maanrt oi kwartaal.
wmmMBMBi
tergrond treden. Wanneer de door alle lagen
der bevolking reikhalzend verwachte vrede
werkelijk in aantocht is, dan hebben alle
toongevende factoren van onze buitenland-
sche politiek het beslissende woord. Wan
neer deze er nadruk op leggen, dat het par
lement eene groote en gewichtige rol speelt
als vertegenwoordiging van de vrije volken
van Oostenrijk,,wanneer zij met den vinger
aanwijzen, dat het bijeenkomen zoo spoedig
mogelijk van den rijksraad eene onafwijs
bare voorwaarde voor eene gunstige afwik
keling van de vredesgedachte is, dan moet
iedere gedachte zwijgen, die door de bestuur
ders van de binnenlandsche politiek tegen
eene niet met waarborgen omgeven zitting
van het parlement zou kunnen worden aan
gevoerd."
Het zijn dus voor een goed deel overwe
gingen van buitenlandsche politiek, die de
mannen, in wier banden bet hoogste gezag
in Oostenrijk berust, bewogen hebben tot
het aannemen van den nieuwen koei's in
het biiTnenlondsche -^geeringsbeleid. Men
verwacht van het parlement steun bij de
pogingen tot het verkrijgen van den vrede,
dien men voelt naderen. Men vertrouwt, dat
van den rijksraad een krachtige drang zal
uitgaan ten gunste van den vrede. En opdat
die drang zich ten volle zal kunnen doen
gelden, wil men het parlement, na de on
vrijwillige rustpoos die het is opgelegd, weer
tot den arbeid roepen, omgeven van het
volle aanzien, dat het toekomt als orgaan
van cle wetgevende macht. De bedoeling is
aanvankelijk geweest, vóór de bijeenroeping
van den rijksraad, eenige organieke maat
regelen, van gewicht voor den binnenland
sche vrede dien men nastreeft, vast te stel
len bij keizerlijk besluit, dus buiten mede
werking van het parlement. Daarin was de
nawerking te bespeuren van de in 't verle
den opgedane ondervinding, toen de rijks
raad, in plaats van den wotgevenden arbeid
te bevorderen, veeleer als Temschoen
werkte en van zijne laak eene opvatting
had, die het afdoen van de' zaken op wet
gevend gebied tegenhield. Maar als men
daaraan was blijven vasthouden, dan zou
men op den tot een nieuw leven geroepen
rijksraad een stempel van minderwaardig
heid gedrukt hebben, door hem als mee
werkende factor bij het tot stand brengen
van maatregelen, die den binnenlandschen
vrede trachten te bevorderen, uit te scha
kelen. Dat is nu vermeden, en door den
rijksraad in zijne volle waarde als orgaan
op het gebied der binnenlandsche wetgeving
te erkennen, is tevens zijn aanzien naar bui
ten weer op hel goede peil gebracht. Sterk
door den steun, dien zij van den rijksraad
verwacht, zal de regeering met des te groo
teren nadruk hare pogingen tot herstel van
den buirenlandschen vrede kunnen voort
zetten. In die pogingen zij haar van harte
succes toegewenschl.
De oorlog.
Washington, 1 M ei. De Senaat heeft
met algemeenc stemmen het voorstel goed
gekeurd, bepalende dat de regeering gerech
tigd is bezit te nemen van vijandelijke sche
pen in de Amerikaansche havens en ze in
gebruik te nemen onder de hoede van de
Shipping board.
B e r 1 ij n, I Me i. (W. B.) Behalve de tot
dusver bekend gemaaakte U-boot-suecessen
in April zijn in het Kanaal, den Atlantischen
oceaan en de Noordzee wederom 112,000
bruto-registertonnen vrachtruimte van han
delsschepen door onze duikbooten in den
grond geboord.
C h r i s t i a n i a, 1 Mei. (W. B.) Het
Noorweegsche telegraafbureau bericht, dat
vier zeilschepen en de stoomschepen Virjo
en Hidelven in den grond geboord werden
13 personen worden vermist; een Deensche
zeeman is verdronken.
Drontheim, 1 Mei. (W. B.) Het dag
blad Dagesposten bericht uit Berlevaag, dat
hei Russische stoomschip Oio Avrida, groot
2400 ton, van Newcastle naar Kola met ko
len onderweg, op 80 miilen afstand van de
Noordkaap in den grond geboord is.
De U-boot, die het schip tot zinken braqht,
was van de nieuwste constructie. Volgens
de verklaring van den kapitein bevinden
zich 16 U-booten tusschen de Noordkaap en
de Moei-manRust.
Ook van gisteren zijn geene gewichtig®
strijdhandelingen gemeld. Intusschen valt
daaruit zeker niet af te leiden, dut men reeds
aan het ^inde van den strijd is. Sedert ver
scheidene dagen reeds staat het postverkeer
met Duitschlond stil; de Duitsche dagbladen
blijven nagenoeg alle achterwege. Dot is
vroeger ook wel voorgekomen en was.toen
het gevolg van een groot vervoer van troe
pen, dat het gewone verkeer stop zette. Ook
nu zal dat wel het geval zijn.
Londen, 1 Mei. (REerste minister»
Lloyd George, is heden avond naar Frank
rijk \ertrokken.
V' e e n e n, 1 Mei. (W. B.) Grootvizier
1 aluat Poeha is heden morgen uit München
hier aangekomen. Hij werd aan het station
feestelijk ontvangen.
W e e n e n, 1 Mei. (W. B.) De keizer
ontving heden namiddag om half een, de
keizerin om kwart voor twee den Turkschen
grootvizier Talaat Pacha in Laxenburg in bij
zondere audiëntie.
In den namiddag waren de Turkschö
grootviezer en zijne geleiders, de Turksche
gezant met de heeren van de ambassade.en
de minister van buitenlandsche zaken graaf
Czernin <lc gasten van H.H. M.M. aan tafel.
Washington, 1 Mei. (R.) Vivioni en
Joffre zijn heden in den Senaat ontvangen,
die het debat over het ontwerp van de lcger-
wet staakte om de aanzienlijke gasten te
begroeten.
Londen, 1 Mei. (R.) Aan de leden van
de rijks oorlogsconferentie, den maharadja
van Bikanir, generaal Smuts, Sir Edward
Morris, Sir James Meston en Sir Salyendra
Sinaa, vertegenwoordigers van Indië, werd
heden in de Guildhall het e ereburgers chap
van de City van Londen toegekend.
Generaal Smuts, de maharadja van Bika
nir en Sir Edward Morris voerden hierbij
het woord. Aan de lunch, die op deze plech
tigheid volgde, vestigde de minister Austen
Chamberlain de aandacht op het belang van
deze bijeenkomst van rijksafgevaardigxlen,
op een tijdstip, waarop de vooruitgang der
wereld van het einde van den strijd afhangt.
Dit was- nog niet in het gezicht, maar hij
hoopte, dat men vóór het einde van do
ambtstermijn van den lord-mayor (9 Novem
ber) te zamen de vredespijp zou kunnen roo-
ken, na eene overwinning, die het doel, dat
allen voor oogen hadden, zou verwezenlij
ken.
Saloniki, I Mei. (Havas). Prins
Alexander van Servië heeft bij gelegenheid
van het orthodoxe Paaschfeest een dagorder
gericht aan het Servische leger, waarin l\ij
zijn onvoorwaardelijk vertrouwen uitdrukt in
de toekomst van het Servische vaderland en
zegt, dat dioor den wil van God de eind
overwinning en de bevrijding van Servië
en van alle Serviërs meer en meer zeker
wordt.
Ber 1 ij n, 1 Mei. (W. B.) Aan den op
roep van het bestuur van de sociaal-demo.
cratische partij en het algemeen comité van
vakvereenigingen in Duitschland; waarin den
Zoodrat de enkeling in een gemeenschap
wordt opgenomen, doet hij afstand van zijn
persoonlijkheid en het meest zelfzuchtige
wezen wordt in staat zijn leven te geven
voor de triumf van de overtuigingen, welke
hem zijn aangepraat.
ROMAN VAN
OLGA WOHLBRÜCK
met autorisatie r/ertaald
door
Mevr. I. P. WESSELINK- VAN ROSSUM.
104
Zii vlei afgemat "in het gras om uit te
rusten. De zes uren moesten al lang voorbij
*ijn haar voeten konden haar ternauwer
nood meer dragen. Zij tastte naar haar arm
band piet hel kleine horlogetje zij had het
ivergeten. Zij had gedurende deze maanden
.verleerd naar de klok te kijken. De uren zei
den haar niets meer zij at wat chocolade,
jflie zij had meegenomen, liet een stukje sui
ker in haar mond smelten, om haar dorst te
Jesschen. Daarna stond zij op en liep verder.
'Zij moest van den goeden weg zijn afgeraakt
het was niet anders mogelijk meermalen
Jladaen wegen elkaar gekruist en zij was
f©chts gegaan en eens links, omdat daar de
breedste weg was omdat alleen de groote,
breede weg naar de „groote stad" kon leiden.
Anders trokken wel vrachtwagens over den
heirweg heden lag hij als uitgestorven, en
slechts karren half gevuld met roode klei,
waaruit aluminium werd gewonnen, stonden
daar, verlaten door de arbeiders, die hun
rustdag hadden.
Niemand was er wijd noch zijd to zien, aan
wie zij had kunnen vragen en nog onduide
lijk waren de sporen van breede wielen in
het fijne, witte zand.
Zij beproefde die sporen te volgen, stapte
In het diepe zand rond steeds rechtuit, de
heuvels voorbij met de roode aarde, steeds
dieper het land van de Provence in. Steeds
dieper in den gloed van den dag.
Nu omzoomde geen wit gras meer de
breede wegen, maar grijze losse sleenen en
de gele kiezelbedding van een uitgedroogde
beek. Groote, blauwe distels bleven aan haar
rok hangon en aan haar kousen reten haar
huid bloedend open, zoodat zij zich moest
bukken en met vermoeide vingers de bolletjes
losmaken.
Jk moet nog verder ik moet
Zij zei het luid bij zich zelf, alsof zij zich
zelf moest overtuigen, en alsof de klank van
deze woorden haar den moed kon terug
geven, die haar wilde begeven.
Zij moest verder verder, tot aan de
warme stad, om haar man tot bezinning te
brengen hem er aan te herinneren, wie hij
was welken naam hij droeg. Dat was haar
plicht. Dien had zij met den naam Oberwall
op zich genomen....
Rood gloeiend rood kroop de vurige bal
nader nader, steeds nader, zond haar stra
len op de doode steenen, zoodat zij als zen
gende zwaarden in de aarde boorden, tus
schen het dorre gras en liet witte stof.
Lou kon niet verder. Ilaar voeten waren
opengereten, haar. becncn. wilden haar niet
meer dragen zij kon niet weg" uit deze
doode steenhoopen, niet naar de beek, die
slaperig cn zoo dun als een draadje tusschen
de groote, gele kiezelstecnen siepelde.
Slechts weg uit de zon. Uil de hel van
dezen wit gloeienden, laaicnden gloed!
En daar spookachtig nevelig en reus
achtig groot als een grijs wolkgevaarte,
verhief zich voor haar door dc zon vermoei
de en ontstoken oogen de stad! De warme
stad. Dc warme stad. Zij slak haar armen uit
als kon zij ze grijpen, met de handen, grij
pen, al die muren, alsof zij ze zoo binnen kon
vliegen in beschuttende bescherming van
do schaduwverbreidendo huizon.
Mot hijgenden adem strompelde zij over de
puntige sleenen, waadde door wit, difc slof,
steeds hooger op, dc kronkelingen van den
weg volgend, de zon tegemoet. Zij waagde het
ternauwernood naar de spookachtige, grijze
muren tc .kijken, die haar nu toeschenen als
een deel der grijze, zich hoogverlicffendc rot
sen. Misschien waren deze muren een zinsbe
goocheling, zooals schipbreukelingen ze had
den op de zee, of karavanen in de woestijn,
of ook wel de herders in dc Camarguc, als
in den herfst dc moerasnevels over aardheu-
vels en weiden trokken.
Maar neen neen daar keek een huis,
een werkelijk huis uit do sleenenmassa der
rotsen uit en daar een tweede cn daar
een derde, een vierde. Aan beide zijden van
den weg stonden zij, de grijze, groote huizen
huizen zonder ramen huizen zonder
poorten cn deuren huizen zonder daken,
aan ontzaglijke urnen gelijk.
En daar tusschen muren, afgebrokkeld, ver
weerd en knoestige boomstammen, die or
zich aan vastklemden, als met verminkte,
reusachtige vingers; bosjes leere, blauwe
klokjes straalden uit spleten en scheuren,
van de vervallen muren als een droomerige
lacli.
En Lou wankelde rond tusschen de doode
huizen van deze doode stad met haar doodon
blik, die niets meer zag, met afgematte lede
maten. die niets meer voelden.
En toen drukte de zon haar op den grond,
veegde haar met haar heete stralen in een
verborgen hoek van het laatste huis van deze
verlaten, doode stad, die sedert vele honder
den jaren weerstand bood aan de vernieti
ging van de vlammende zon en den wnrrelen-
den wind van, dc Provence.
Iloe lang zij zoo had neergehurkt in deze
akelige eenzaamheid wist zij niet. Misschien
had zij haar bewustzijn verloren, misschien
had zij ook geslapen, uitgeput van vermoeid
heid en angst. Een ding wist /ij slechts, zij
moest verder moest naar haar man.
Maar telkens als zij zich naar voren waagde,
dan was het haarj alsof dampende golven
haai in het gelaat sloegen en zij viel weer
terug op den koelen, gelen leemgrond, die
door deze grijze oude muren omsloten werd
als een graf.
Nog eens beproefde zij haar zwakte^ te
overwinnen, nog eens vermande zij zich.
In dc verte op den landweg palden witte
stofwolken samen en het geluid drong door
de luclit van het getrappel van paardenhoe
ven.
„Halt]'' riep zij. „Halt ...1'?
Zij schreeuwde het mcl ccn stem, die haar
bijna begaf; zij hief beide armen op, strekte
haar handen uit, alsof zij dc paarden bij den
teugel wilde grijpen.
„Halt halt
Onder een wit linnen dak zat een jong
echtpaar. Grondbezitters uit den omtrek.
„Ik moet naar Arles ik ben verdwaald
neem mij mee!''
Zij verzocht niet, zij eisclite. Zij keek de
menschcn niet aan, zij greep zich aan den
wagen vast, alsof zij eerder de wielen over
zich licen zou laten gaan, dan haar handen
loslaten.
„Graag", zei de man.
En hij hielp er haar in.
„Hoe ver is het nog naar Arles?"
„Drie uren," antwoordde de vrouw en
maakte plaats voor haar naast zich.
Toen sprak niemand meer. En het paard
met zijn broeden, gelen hoed draafde ver
der, langzaam cn afgemat onder dc zachte
aanraking van de zweep, die de groote brom
vliegen verjoeg, welke zich vastzogen op den
van het zweet glanzenden bruinen rug.
Gehuld in witgloeiende stofwolken reden
zij verder, den weg terug, dien Lou geloo|>eii
had tusschen grijze stccnen en wit gras.
„Dat was het Helledal," zei dc man. „Om
vyf uur zijn wij in Arles."
„Om vijf uur!"
Als een kreet ontsnapte het aan haar lip*
pen en zij keek met verglaasde oogen naai
den raao.
(Wordt vervolgd.)
