buitenland"
fetpiuteton.
DE E EM LAN DER".
Donderdag 24 Mei 1917.
Strijdende Zielen.
N° 274
15"* Jaargang.
Sfeelit voorbeeld.
Hoofdredacties
MARIE VAN VERSENDAAu
Mr, D. J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOFF a Co,
ABONNEMENTSPRIJS.
5er mymden voor Amersfoortf 1.30,
Idem franco per post1.80*
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken} - 0»ld&«
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Wekelijksoh bijvoegsel „D* Holland sch* Huisvrouw" (onder
redactie van Tbérène Hoven) per 3. mnd. 50 ct8.
Wekol^ksch bijvoegsel „Wtrtldrtvlte" per 3 mnd, 53 ois.
Bureaus UTRECHTSCH ESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER AD VERTEN TIÉN
Van 1-5 regel»f o.S».
Alko regel meer.. t< 40.15#
Dionstaanbiodingon 1—5 regels0.5O.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor liandol en bedrijt bestaan zoor voordoeligo bepalingen
tot hot herhaald advortooron in dit Blad, bii aboungment.
Eene circulaire, bevattende de voorsvaarden, wordt op
aanvraag toogozondon.
Het Verbond der Vrijzinnigen zal weldra
•'n einde nemen.
Onder het oude kiesstelsel was de Concen
tratie 'n politieke noodzakelijkheid. Zoolang
het ging om de helft 4- 1 moesten onze 7 par
tijen, van welke niet één meer dan 30 der
kiezers achter zich had, wel hun heil zoeken
in coalities en concentraties; bij invoering van
het evenredige stelsel komt elke groep lot
haar recht, ja wordt het, om van zuiver poli
tieke overwegingen maar te zwijgen, voor de
vrijzinnigen zelfs voordecliger om b ij de
stembus elk op zich zelf op te treden en
niet in 'n bondgenootschap dat aan do beide
uiterste vleugels menigen kiezer naar de
tegenpartijen zou drijven.
Er zijn er, die zich nog te veel blind staren
op het tol heden zeer zeker toepasselijke
„eendracht maakt macht" De toekomst ech
ter zal leeren dat voorlaan hel „gelrennt
marschieren, vereint schlagen" gelden moet.
Toch is daè»voor sommige vrijzinnigen 'n ge
vaarlijke leuze. Dat „gescheiden optrekken"
klinkt hun zoo aangenaam in de ooren, dat
zij de rest geheel vergeten. Dat zien wij nu
zelfs in de officiëelc weekbladen der vrijzin
nige partijen.
Nauwelijks is het gr op te woord van verbre
king der concentratie gesproken, of het" ge
harrewar begint alweer. De hatelijkheden zijn
er niet uit de lucht en er wordt 'n toon tegen
over elkaar aangeslagen alsof men van bond
genooten' geslagen vijanden geworden was.
Dat is toch geenszins het geval.
Is eenmaal de stembusstrijd gestreden
naar wij hopen met voor alle vrijzinnige
groepen even groot succes dan heeft men
elkaar weer even hard noodig als vporhecn.
Geen der vrijzinnige groepen toch behoeft
zich eenige illusie te maken dat zij op zich zelf
sterk genoeg uit den strijd zal treden om
'n geheel zelfstandige rol te spelen. Zeker, 't is
.veel aangenamer 'n onafhankelijke, zij het
ook vrij onvruchtbare oppositie te voeren dan
zelf de verantwoordelijkheid op zich te
nemqn; maar wie overtuigd is dat 's lands
belang voortzetting van het regeeringsbeleid
langs vrijzinnige banen eischt en hoe kan
imen zonder die overtuiging vrijzinnig zijn?),
zal toch begrijpen dat men ten slotte weer zij
aan zij moet staan.
Waartoe dan die bedekte of openlijke hate
lijkheden? Zijn soms de twee andere vrijzin
nige groepen d e groote vijand dien men be
strijden moet? Of bestaan er misschien nog
Ti paar andere tegenstanders die vjel zoo ge
vaarlijk zijn? Want dat dezen 'n wapenstil
stand zullen aanbieden om den vrijzinnigen
gelegenheid tc geven hunne krakeelljes uit
te vechten is weinig waarschijnlijk.
En wat denkt men eigenlijk met dat onder
linge bestoken te bereiken? De volgelingen
van de andere groep zal men stellig niet met
azijn voor zich winnen; en de twijfelaars zul
len zich het meest aangetrokken gevoelen lot
die groep welke zich het sympathiekst ge-
"drapgt.
Succes zal ten slotte slechts die groep heb
ben welke het overtuigendst eigen beginselen
en eigen program te verdedigen weet en prac-
Hsch het nuttigst werk tot stand brengt. Want
nog altijd gaal er meer lokkende kracht uit
van goede daden dan van woorden en mooie
beginselen.
Heeft men dan ook nog onweerstaanbare
behoefte om van'tijd tol lijd politieke vinnigr
heidjes le ventileeren, och dat men daarvoor
dan niet bij voorkeur z'n geestverwante doch
liever z'n principiéele tegenstanders uitkieze.
Dan is het althans zoo hel binnen de perken
blijft, n minder gevaarlijk vermaak.
De leidslieden moesten 'n beter voorbeeld
geven; het zou hun straks als men elkaar weer
noodig heeft, wel eens kunnen berouwen de
hartstochten onder hun volgelingen opge
wekt te hebben.
Politiek Overzicht
De financieele factor in
den wereldstrijd.
In den financieelen steun, dien het aan
de Entente-mogendheden verleent, gaat
Amerika met groote vrijgevigheid te werk.
Aile oorlogvoerenden kunnen het geld krij
gen, dat zij noodig hebben tot bestrijding
van de oorlogskosten, en het is den geld
gever niet om winstbejag te doen; hij ver
schaft hun het geld tegen de rente, die hij
zelf moet betalen, zonder er iets op te leg
gen. Maar ook zonder dat legt deze Mak hem
geene windeieren, ook niet in financieel op
zicht. Men kan dat zien uit eene opmerking
van den secretaris van het Britsche depar
tement van financiën Sir Samuel Lever, die
zijne groote ingenomenheid er over uil-
drukte, dat de Amerikaansche regeering dp
geallieerden „in hunne financieele moeie-
lijkheden" te hulp komt, en daaraan toe
voegde, dat deze ondersteuniing tevens ook
het Amerikaansche volk ten goede komt, om
dat de geleende gelden in Amerika uitgege
ven worden. Engeland alleen doet daar da
gelijks uitgaven tot een bedrag van 7 mil-
lioen dollars.
Ook Rusland krijgt zijn deel van den Ame-
rikaanschen millioenenregen. Alleen worden
er voorzorgen genomen, dat het geld, dat
Rusland krijgt, werkelijk voor oorlogsdoel
einden wordt besteed. Blijkens een bericht
van de Londensche Morning Post uit New-
York, is de Russische regeering er van in
kennis gesteld, dat verdere geldelijke bedra
gen, als dat noodig is, tot hare beschikking
zullen worden gesteld, echter onder voor
waarde, dat Rusland niet afzonderlijk
vrede zal sluiten en dat de gelden uitslui
tend worden aangewend voor militaire doel
einden, om den oorlog tegen Duitschland
voort te zetten. Indien Rusland zonder de
toestemming van ziine bondgenooten in
Europa of van de Vereenigde Staten vrede
mocht sluiten, zou de financieele over
eenkomst aanstonds vervallen.
Deze mededeeling werpt een zeer opmer
kelijk licht op de berichten, die ons berei
ken over de gebeurtenissen in Petersburg.
Daar doet zich, sedert de revolutie in Ma.art
het czarisme heeft weggevaagd, een elemen
tair verlangen naar vrede gelden. De vredes
beweging, die haar orgaan heeft in den
raad van arbeiders-en soldaien-algevaar-
digden, dringt de oorlogspartij meer en meer
terug. Zij heeft een en andermaal de voor-
loopige regeering gedwongen over het oor
logsdoel verklaringen af te leggen, die den
wensch uitdrukken om tot een vrede te ko
men, beantwoordende aan deze eischen,
dat alle veroveringsoogmerken worden prijs
gegeven, het eigen land niet wordt verne
derd en een duurzame vredestoestand wordt
verkregen in den internationaal-pacifisti-
schen zin van het woord. Ten slotte is eene
wijziging gebracht in. de samenstelling van
de voorloopige regeering, waardoor Miljoe-
kow en Goetschkow, de hoofden van de oor
logspartij, uit de regeering verwijderd zijn,
en aan den arbeiders- en soldatenraad recht
streeks een gewichtige invloed op de re
geering is verzekerd, maar tevens op hem
een deel van de verantwoordelijkheid voor
het regeeringsbeleid is gelegd.
Men zou kunnen meenen, dat hiermee
een grondslag is gelegd, die toelaat met alle
kracht op den vrede aan le sturen. Daarmee
moet men echter voorzichtig zijn. In de ver
klaring, waarmee de nieuwe voorloopige re
geering is opgetreden, wordt over de wijze
waarop zij zich voorstelt werkzaam te ziin,
gezegd „In de b.uitenlandsche politiek wijst
de voorloopige regeering in overeenstem
ming met het geheele volk elke gedachte
van een afzonderlijken vrede af en stelt zich
openlijk als-doel het verkrijgen van een al-
gemeenen vrede, die noch eene beheer-
sching van andere volken, noch eene beslag
legging op hunne nai'onale goederen, noch
eene gewelddadige toeëigening van gebied
van een ander beoogt van een vrede zonder
veroveringen en zonder schadevergoedingen
op den grondslag var*, het recht van zelfbe
paling der vólken. In de vaste overtuiging,
dat de val van de re r eering van den czaar
en de bevestiging van de democratische be
ginselen in de finnen- en buitenlandsche
politiek voor de verbonden democratien
nieuwe waarborgen voor een duurzamen
vrede en voor de broederschap der volken
hebben verschaft, zal'de voorloopige regee
ring stappen ondernemen om eene overeen
komst met de bondgenooten op den grond-
siA van de verklaring van den 9en April
voor te bereiden. Overtuigd, dat eene ne
derlaag van Rusland en zijne bondgenooten
niet alleen een bron van het grootste onge
luk voor het volk zou zijn, maar ook het "'.ui
ten van een wereldvrede op de boven ge
noemde grondslagen zou verschuiven of on
mogelijk zou maken, gelooft de voorloopige
regeering vast, dat het revolutionaire leger
van Rusland niet zal toelaten, dat de Duit-
sche troepen onze westelijke bondgenooten
vernietigen, om zich dan op ons te werpen
met de geheele macht van hunne wapenen.'
Het is duidelijk, dat deze verklaring op
twee gedachten hinkt. Als einddoel wordt
de gedachte verkondigd van den algemee-
nen vrede, steunende op de grondslagen,
die vroeger reeds daarvoor zijn aangegeven.
Maar als het doel, dat het naast voor de
hand ligt, wordt verkondigd, dat moet
wóraèn gSICr^d,
ief
dst Ruslands bondge
nooten nief dpor Duitschland worden
vernietigd. Daarom wordt het denkbeeld
om afzonderlijk met Duitschland vrede
te sluiten, afgewezener wordt aangekon
digd. dat de versterking van de militaire
macht van het leger, de offensieve zoowel
als de defensieve, de gewichtigste taak van
de voorloopige regeering zal vormen. En het
geld, dat daarvoor noodig is, zal Amerika
verschaffen.
De oorlog,
B e r 1 ij n, 2 3 Mei. (W. B.) Onze U-boo
ten in de Middellandsche zee hebben we
derom een groot aantal stoomschepen en
zeilschepen met een gezamenlijken inhoud
var. 53.000 bruto-registertonnen tot zinken
gebracht. In den Atlantischen oceaan en dé
Noordzee zijn vier schepen en vijf zeilsche
pen in den grond geboord met 17.200 ton
vrachtruimte.
Berlijn, 24 Mei. Door nieuwe U-boot
successen in den Atlantischen oceaan zijn
22.500 ton vrachtruimte in den grond ge
boord. Onder de tot zinken gebrachte sche
pen zijn drie groote bewapende stoomsche
pen, welker gezagvoerders gevangen zijn ge
nomen.
Christiania, 23 Mei. (W. B.) Het
vice-consulaat* in Lerwick bericht, dat het in
Drontheim thuisbehoorende stoomschip
Arnfinn Jarl, groot 1097 ton, den 20en Mei
in de Noordzee in den grond geboord is. De
bemanning is in Lerwick aan land gebracht.
Londen, 23 Mei. (R.) De Morning
Post bericht uit Parijs; Een bijzondere cor
respondent van de Temps is in Londen ont
vangen door lord Milner, die het vraagstuk
van den duikbootoorlog met hem besproken
heeft en hem verzekerde, dat de toestand in
Engeland niet kritiek zou worden, zelfs wan
neer het aantal thans wekelijks in den grond
geboorde schepen niet verminderd werd.
Lord Milner zeide: Ik geloof, dat de dag niet
vèr af is waarop wij de duikbooten meester
zijn, zooals wij de Zeppelins en al de ver
dere helsche machines, die door de Duit-
schersin dezen oorlog zijn gebruikt, mees
ter geworden zijn. In ieder geval bedreigen
de duikbooten slechts ons gerief, niet ons
bestaan en onze macht om den oorlog voort
te zetten. Noch in dit jaar, noch in het vol
gende jaar zullen de Duitschers in staat zijn
ons te dwingen eene krachtige oorlogvoe
ring op te geven.
Londen, 2 3 M e i. (R.) Blijkens de
laatste weekopgave van de admiraliteit zijn
in de Engelsche havens 2664 schepen aan
gekomen en 2759 vertrokken. 18 schepen
boven de 1600 ton en 9 daar beneden zijn
tot zinken gebracht, 9 zonder succes aange-,
vallen, drie visschersschepen gezonken.
De berichten van de oorlogstooneelen
melden niets van eenig belang, behalve dat
aan het Isonzofront sints het middaguur van
gisteren een infanterieslag aan den gang is
op het Karslplatéau.
Bij de hervatting der zittingen van he#
Fransche parlement heeft mïnlster-pre3:denf
Ribot eene verklaring afgelegdwaaruit,
blijkt, dat het standpunt van de Fransche
regeering tegenover het herstel van den
vrede onveranderd hetzelfde is. De Fron-
sche vrede zal, volgens de omschrijving d?6
Havas geeft van de woorden van den eersten
minister, moeten brengen: het hei stel, ver
schuldigd aan de volken die de slachcoffers
van den Duitschen overval en overstrooming
zijn geweest, den ongeschonden wedei op
bouw van het vaderland en de bill.jkheid en
gerechtigheid weer op den troon in de
wereld.
Washington, 23 Mei. (R.) De nieu
we Russische minister van buitenlandsche
zaken Terestsjenko heeft eene nota overge
seind, waarin hij aan hot staatsdepartement
verzekert, dat de Russische democratie be
zield is met een grooten geest van solidari
teit tegenover de Vereenigde Staten. Na te
hebben' gezegd, dat de Amerikaansche repu
bliek, aan hare Iraditiën van vrijheid ge
trouw, de zaak van de coalitie tot verclcdh
ging van de gerechtigheid heeft omhelsd,
gaat hij aldus verder: Evenals de Vereenigdo
Staten, streeft het bevrijde Rusland niet naar
verovering of eenig begeerig doel in dezen
strijd. De oorlog moet worden voortgezet om
de vrijheid van de volken te verzekeren en
de wereldvrijheid te verkrijgen en een duur
zamen vrede, effectief gewaarborgd tegen
alle latere aanvallen. Het verheugt mij te be
vinden, dat de verheven beginselen, die zoo
welsprekend zijn uitgedrukt in Amerika, een
warmen en eenstemmigen weerklonk op
wekten in het vrije Rusland, dat nu meester
is van zijn lot.
In Hongarije heeft het kabinet-Tisza ont
slag verzocht en gekregen om redenen van
bin.nenlandsche politiek.
Christiania, 23 Mei. (R.) In de zit
ting van de storting van gister diende een
lid eene interpellatie in welke maatregelen
*de regeering dacht te nemen betreffende het
opbrengen van het Noorweegsche post-
stoomschip Harold Haarfager cn van hot in
de Noorweegsche kustvaart varende stoom
schip Thorsun Trak en verder wat de regee
ring dacht te ondernemen om te verhinderen,
dat de Noorweegsche kustvaart zou over
gaan aan buitenlandsche maatschappijen.
Een ander lid- richtte tot den minister van
justitie de vraag, waarom en met welk recht
de namen van personen, die wegens spio
nage aangeklaagd of veroordeeld zijn, ge
heim gehouden worden.
Parijs, 2 4 Mei. (R.) Viviani en Joffre
zijn uit Amerika teruggekeerd. Zij hadden
eene warme ontvangst.
Washington, 23 Mei. (R.) De vier
leden van de Russische missie naar de Ver
eenigde Staten zijn behouden hier aangeko
men.
Londen, 23 Mei. (R.) Het wetsont
werp, dat de wijzigingen in de kiesrecht
regeling bevat waarover in eene conferentie
Schoon niets zoo kostbaar is als "de tijd,
vordt niets zoozeer verspild.
Roman van IIe 1 ene Dickmar.
Geautoriseerde vertaling uit het Noorsch"
door
A. 31. VAN DER LINDEN-VAN EDEN.
5
Sigrid antwoordde op Ragnhilds laatste
woorden: „Ja, dat vind ik erg prettig voor
je, Ragnliild en het komt zeker wel omdat
Richard en Harald in zulke verschillende
levensbetrekkingen zijn. geplaatst, omdat
Richard meer een man van zaken is, misschien
ook een weinig..."
„Ja, natuurlijk, dat begrijp ik heel goed."
Ragnhild was dadelijk weer zachter gestemd.
Want inwendig was zij het geheel met
Richard eens en deze bezoeken van TIarald's
vrienden en collega's door wie hij zoo ge
waardeerd werd als schrijver en leeraar
vond ze in haar hart „gruwelijk vervelend"
«ooals zij gewoon was te zeggen.
En nooit zou zij dien éénen keer vergeten,
toen zij deze vrienden bij zich aan huis moest
ontvangen. Wat had zij zich een moeite gege
ven, de tafel met bloemen versierd, zich zelve
en de kamer mooi gemaakt en zij waren
gekomen en waren aan tafel gaan zitten zon
der er eenige notitie van te nemen! Haar
tafelheer had niet veel met haar gepraat. Nu
ja, gepraat had hij genoeg over politiek cn
boeken en socialisten, dingen waar zij geen
zier om gaf. -En na tafel hadden zij zich in
Harald's kamer teruggetrokken en haar ver
der den gehcelen avond aan haar lot overge-
lalen. Ragnhild had zich voorgenomen in
stilte wel te zullen- zorgen dat zulke avonden
zich niet dikwijls zouden herhalen! Zij hield
meer van de kleine dineetjes bij Richard
waar dc dames in mooie'toiletten kwamen en
de heeren op allerlei manieren toonden dat
zij haar bewonderden. Het w a s *r misschien
een beetje stijf maar zij hadden ten minste
dén tact om over iets te spreken, waaraan
ieder in het gezelschap deel kon nemen.
„Ik moet je zeggen. Sigri^," zei ze, na
een kleine pauze, op een toon, die opeens
eenige graden vertrouwelijker was gewor
den... „dat naar mijn meening, het wel wat
de schuld van mijn schoonmoeder is, dat
Harald niet luistert naar anderen, bijv. naar
wat Richard zegt, maar bij zijn eigen meenin-
gen, zijn eigen ideeën, staan blijft.
De wederzijdsebe vergoding daar in Holle-
garden is meer dan erg. Mijn schoonmoeder
cn Harald, ze zijn één; ze gelijken in en uit
wendig op elkaar. Ik vind het ook geen pretje
iederen Zondag bij moeder te zitten maar
daar is niets aan te veranderen, Harald slaat
in dit opzicht Yast op zijn stuk!''
„Maar je moet niet vergeten dat de oude
mevrouw Lassen verlamd is en nooit buitens
huis komt, Ragnhild," zei Sigrid vergoelijkend.
„Ben jij iederen Zondag bij je ouders?"
vroeg Ragnhild scherp.
„Ja, natuurlijk of zij komen bij ons."
„Maar Richard?': ze begreep opeens dal ze
daar aan een beter adres was.
„Je weet dat mijn ouders Richard's pleeg
ouders zijn. daarbij behoort hij tot onze naaste
familie. Wij zijn het hierin volmaakt eens en
bijna altijd gaan wij samen, .alleen een enkele
maal gaat hij liever wandelen en bij heeft
gelijk, want wanneer een man iederen dag
op -liet kantoor zit, ten minste denTieclcn
voormiddag, dan heeft hij 's Zondags wel eens
behoefte aan frisschc lucht... Maar hij ver
hindert mij nooit cr heen te gaan. integen
deel," zei ze, met opgetogenheid.
Maar Ragnhild had niet naar dc laatste
woorden van Sigrid geluisterd Zij was geheel
verdiept in haar eigen grieven.
„Nu, ik vind liet toch al te dwaas van
Harald, die anders zoo goed en gemakkelijk
is, dal hij er mij toe dwingen wil.. In de week
behoef je er niet heen te gaan, wanneer je er
geen lust in hebl. zegt hij" er verscheen nu
een harde, spottende glimlach om den ver
raderlijken mond „maar je weet niet hoe
saai het is, Sigrid, om van 3 uur af op een
vierde étage tc zitten staren naar den klok
van dc Uraniênborgkerk, hoe de wijzers van
het uurwerk ongcloofelijk langzaam voort
kruipen... En dan dat praten over dc school
cn nog eens dc school. Dé opvoeding van
meisjes, dat is natuurlijk het stokpaardje van
moeder, omdat Harald's .school toevallig een
meisjesschool is. En altijd is er iets dat zij
welen wil. De vorige week was het over een
he'el bijzondere ventilatie waarover zij gelezen
had. Om nog niet eens te spreken over alles,
wat Harald in tijdschriften cn kranten schrijft.
Zoo .gebeurt liet soms dal ik alles op nieuw
moet aanhooren; want thuis leest Harald mij
voor wat hij schrijft, ten minste als ik hem
niet verzoek om cr van verschoond le blij
ven... En is Hans thuis dan moeten wij
's avonds whisten en is bij niet thuis hij
is nog zoo jong en neemt niets geen notitie
van je, dat ik maar blij ben als Iiij_ weg is
dan zijn er weer andere vervelende dingen
moeder wil altijd over Harald's jeugd praten,
toen zij op Lofoten woonde, waar haar man
predikant was alle ongcloofclijke dingen
die hij zei cn deed, worden opgehaald... En
je begrijpt, Sigrid, dal dit alles heel vervelend
is."
Toen Ragnhild legen vier uur met Sigrid
en Richard thuis kwam was zij vroolijk cn
opgewekt ep zij nam hel heel kalm op dat
Harald alleen aan tafel zat cn niets anders
zei dan „dal hij wel begreep, dat hel z.ekcr
bijzonder dringende dingen waren, die haar
gedwongen hadden zoo lang weg tc blijven
Zij hoorde aan den loon waarop hij spruk,
dat hij ontstemd was. Maar daar zij haar
hart nu eens goed gelucht hnd cn het prettig
had gehad, deed zij, alsof zij dit niet merkte.
Zij wist immers, dat hij liecl spoedig weer
even vriendelijk zou zijn, dc arme man.
III.
Ragnhild stond voor haar toilettafel in dc
slaapkamer cn was bezig zich tc klodden voor
het groote diner.
Zij had juist den lichlblauwcn, zijden japon
aangetrokken, en Gurine deed al haar best
om alle drukknoopjes tc doen sluiten, wat
voor haar een heel ding was.
Bovendien had zij vandaag iels in het ge
laal van haar mevrouw opgemerkt waardoor
hei haar raadzaam scheen om vooral-miel te
veel van haar geduld te vergen.
Maar dal maakte Gurine juist zenuwachtig
cn daardoor werden haar stijve vingers cr
niet vlugger op; hé, zij, werden zoo klam cn
vochtig (lat zij ze nu cn dan aan haar zakdoek
moest afvegen!
En daar ging nu ook nog dc lelefoonbcl!
Het was Harald, die vandaag niet met zijn
vrouw naar het diner kon gaan er was een
vergadering, die hij moest bijwonen door
een misverstand had hij cr niet eerder van
gcweUyi hij zou dus van middag in dc stad
eten en niet vóór van avond thuiskomen.
Kom, dat ontbrak er nog maar aan dat
ontbrak cr nog aan! Dit was nu de derde keer,
dat Ilarald verhindering had, wanneer ze
ergens dinecren moesten natuurlijk juist
bij die menschcn, waar hij behoorde te komen
het was onverdragelijk, vooral omdat cr
uit bleek hoe weinig hij om haar dacht...
En nu vandaag, bij Consul Holms, haar vader's
oucicn vriend cn een lid van één der aanzien
lijkste families een van de rijksten van de
stad! Het zou op die manier de menschcn
gauw gaan vervelen hen te inviteeren cn
dan zoo op het laatste oogenblik Neen,
Harald kende zijn wereld niet. dat begreep zij
nu meer cn meer!
Ragnhild was zeer ontstemdZij liep met
haastigen tred dc kamer op en neer en had
moeite om niet in tranen uit tc barsten,
Gurine, ga naar beneden naar de MivilleS
en vraag of ik met hen mee kan rijden cn
telefoneer naar den stalhouder om het rijtuig
af te zeggen kom dan terug cn zie dat jé
eindelijk met het kleedcn klaar komt."
(Wordt vervolgd.j