N° 288
15*" Jaargang.
DE EEMLANDER".
Maandag 11 Juni 1917.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Strijdende Zielen.
Hoofdredactie:
MARIE VAN VERSENDAAu
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOFF Coi
ABONNEMENTSPRIJS:
maanden voor Amersloort f 1.30.
Idem franco por post;. iim». 1.80.
Per week- 0.13®.
Afzonderlijke nummers Ö.05.
Wekelijksoh bjjvoeg9el „D* Hollandschs Huisvrouw' (onder
redactie van Thérèae Hoven) per 3 mnd. 50 ets.
Wekeliiksch bijvoegsel WsrsldrevUsper 3 mnd. 52 ets.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DUSR ADYERXENTIÉN
Van 1—5 regels.. #t t,
lSlke rogel moer..
Dienstaanbiedingen 1—5 rogols.,
Qrooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bodrfji bestaan zeor voordeolige bopalingou
tot het herhaald advertoorou in dit Blad, bij abonnement.
Bene olroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt
aanvraag toogozonden.
f O.80.
- 0.15.
- 0.50.
op
Politiek Overzicht
De verandering in het oorlogs
doel der Entente.
De conferentie te Stockholm, waarvoorde
tijd nu is bepaald en de uitnoodigingen zijn
gedaan, schijnt voor de Entente de béte
noire te zijn. Een kenschetsend bewijs hier
voor levert het besluit, waartoe de Engel-
sche regeering na rijp beraad gekomen is,
om aan vertegenwoordigers van de georga
niseerde arbeiders paspoorten voor de reis
naar Petersburg uit te reiken, mits de hou
ders van die paspoorten geen deel zullen
nemen aan de internationale conferentie te
Stockholm, of zich rechtstreeks in betrek
king zullen stellen met deelnemers aan die
conferentie, die thuis behooren in vijande
lijke landen. Niet dan schoorvoetend, en
omdat men niet tegen een uitdrukkelijk ver
langen van de Russische regeering zich
heeft durven verzetten, is aan de vertegen
woordigers van de den vrede gunstig ge
zinde minderheid de/ Britsche arbeiders
vergund naar Pêtersburg te reizen- Maar
hen toe te staan direct in aanraking te ko
men met elementen uit de landen, waarmee
de Entente in oorlog is, die evenals zij naar
den vrede verlangen, daartoe is de Engel-
sche regeering niet kunnen komen.
Och, dergelijke beperkende bepalingen
zullen aan de vredesbeweging niet ernstig
afbreuk kunnen doen. Die beweging zal ha
ren weg blijven volgen, wat men ook moge
beproeven om haar te dwarsboomen. De
Entente zal zich op den duur daartegen niet
niet kunnen afsluiten. Zij ondervindt nu
reeds den invloed er van. Een bewijs levert
de wijziging, die is gekomen in het stand
punt van de Entente tegenover de even
tueel te stellen vredesvoorwaarden. Dat
standpunt was vastgelegd in eene reeks
verdragen en afspraken, neerkomende op
eene verdeeling van de huid van den beer,
die nog geschoten moest worden. Maar dat
standpunt is nu onmogelijk meer vol te hou
denhet is door den loop, dien de gebeur
tenissen hebben genomen, weggevaagd.
Men zal, hetzij men wil of niet, genoodzaakt
zijn de vroeger gemaakte afspraken, waarin
het oogmerk waarvoor men gezamenlijk in
den oorlog is gegaan, was neergelegd, moe
ten herzien. Een der gezaghebbende orga
nen van de pers in Engeland, de Manches
ter Guardian, heeft dat gevoeld en zijn ge
voelen daarover gezegd. In de eerste plaats,
zal, naar de meening van dit blad, het denk
beeld der verbrokkeling vaa Oostenrijk-
Hongarije niet gehandhaafd kunnen worden.
Wanneer de denkbeelden, die daarover
vroeger in de bekende nota van de Entente-
mogendheden aan president Wilson zïjxi ver
kondigd, werden uitgevoerd, dan zou aan
keizer Karei minder dan de helft van zijn
rijk blijven. „Indien dat de bedoeling van
de nota was, dan zou men het inderdaad
eene verbrokkeling kunnen noemen, en wij
gelooven dat de tijd gekomen is om te con-
stateeren, dat zulk eene bedoeling niet be
staat. Zoowel met het oog op Oostenrijk als
op de andere vijandelijke landen is de tijd
nu rijp om eene nieuwe verklaring over de
oogmerken van de geallieerden af te leggen.
Die zou alle misverstand aan de zijde van
onze vijanden uit den weg ruimen en de
geallieerden dobr betere overeenstemming
nauwer aan elkaar verbinden."
Uit het verdere betoog van de Man
chester Guardian blijkt, dat het blad aan
neemt, dat het democratische Rusland op
Konstantinopel en op Galicië geene aan
spraken meer maakt. Voor zoover Rusland
in aanmerking komt is de weg naar den
vrede klaarblijkelijk vrij. Niet zoo eenvoudig
is het voor Ruslands bondgenooten de for
mule „geene annexatiën en schadevergoe
dingen" aan te nemen, want er is een „on-
verlost" Frankrijk en Italië. Ook is de vraag
te bedenken van het door Rusland bezette
Armenische gebied van Turkije, dat on
mogelijk kan worden teruggegeven.
In een later artikel, waarin de Oosten-
rijksche troonrede en het nationaliteiten-
vraagstuk besproken worden, zegt de Man
chester Guardian, dat het woord „bevrij
ding" van de onderdrukte volken der mo
narchie, dat de geallieerden in hunne hier
boven reeds genoemde nota hebben ge
bruikt, verschillend kan worden opgevat.
Over 't geheel zou de Entente tevreden ge
steld zijn," wanneer in Oostenrijk-Hongarije
het dualisme door het trialisme vervangen
vwerd. Verder zouden aan Italië de Oosten-
rijksche landstreken moeten worden af
gestaan, die de monarchie vóór het
uitbreken van den oorlog bereid was.over
te geven. Italië zou zijne aanspraken
op de kust van Dalmatië moeten mati
gen, voor zoover zij niet overeenstemmen
met de formule der bevrijding van de
onverloste Italianen. Moeielijk is alleen de
vraag der toekomst van^ Triest. Het schijnt
echter niet onmogelijk deze stad aan
Italië af te staan en hierbij met Oostenrijks
aanspraak op een vrijen toegang naar de
Adria/ekening te houden. Als van zelf spre
kend moet worden beschouwd, dat Oosten-
rij k-Hongatoje Rumenië en Servië moet ont
ruimen en de onafhankelijkheid van de
beide landen moei herstellen. Hierbij moet
Servië een uitgang naar de Adria krijgen,
waartoe het evenzeer gerechtigd is als Oos
tenrijk. Van vergoedingen op kosten van
Montenegro kan geen sprake zijn, want de
geallieerden zouden niet toegeven, dat het
bezit van den kleinste hunner bondgenooten
geschonden werd.
Zoo stelt de Manchester Guardian zich
het nieuwe oorlogsdoel van de Entente voor,
voor zooveel Oostenrijk betreft. De**Neue
Freie Presse maakt zich daarover ernstig
boos en zegt, dat „de grappen van de Man
chester Guardian een treurig bewijs zijn
voor het volslagen gebrek aan zin voor de
werkelijkheid en aan politieken ernst bij de
Entente." Maar ols men dit programma ver
gelijkt met het vroegere, dat men in de nota
van 30 December T9I6 omschiepen vindt,
dan ziet men hoeveel de Entente thans
reeds, nu haar wachtwoord nog is „Vrede
door overwinning", van hare oorspronke
lijke denkbeelden heeft laten varen. Men
mag wel de verwachting uitdrukken, dat zij
daarmee nog niet aan het einde is geko
men.
De oorlog.
Parijs, 10 Juni. (Hovas). De corres
pondent van de Petit Parisien seint uit
Washington, dat president Wilson onder
een heete zon eene .cvue gehouden heeft
over 2500 reserve-officieren, die thans
hunne opleiding ontvangen in het fort
Mayen (Washington) en bestemd zijn om
dienst te doen bij de Amerikaansche troe
pen op het Fransche front.
W a s h i n g t o n .9 J u n i. (R.). De schat
kist verstrekte heden leeningen van 75 mil-
lioen dollars aan Engeland en van drie mil-
lioen *aan Servië.
Washington, 10 Juni. (R.). Hier
onder volgt de tekst von Wilsons boodschap
aan de Russische regeering, die de gezant
der Vereenigde Staten te Petersburg heeft
overhandigd
.,In verband met het aanstaande bezoek
der Amerikaansche delegatie aan Rusland,
om uiting te geven aan de vriendschappe
lijke gevoelens van het Amerikaansche volk
en de meest doeltreffende middelen voor de
samenwerking tusschen beide volken te be
spreken, om den strijd voor de vrijheid der
volkeren tot een zegevierend einde te bren
gen, komt het mij gewenscht voor, wederom
in het licht van dit nieuwe bondgenootschap
te verklaren, welke motieven de Vereenigde
Staten "hebben geleid, toen het aan den oor
log ging deelnemen. Het oorlogsdoel der
Vereenigde Staten is in de laatste weken
minder duidelijk geworden door onjuiste
voorstellingen. De zaak, waar het om gaat,
is echter van te groot gewicht, te overweldi
gend, van te groote beteekenis voor de gan-
sche menschheid, om te gedoogen, dat eenig
misverstand, hoe gering ook, onopgehelderd
wordt gelaten.
Op het oogenblik is een keerpunt geko
men in den oorlog ten nadeele van Duitsch-
land en in hun wanhopig verlangen om de
onvermijdelijke nederlaag te ontgaan, bezi
gen degenen, die in Duitschland de macht
in handen hebben, elk middel en maken zij
zelfs gebruik van den invloed van groepen
en partijen onder hunne eigen onderdanen,
tegenover wie zij nooit oprecht hebben ge
handeld of verdraagzaamheid hebben be
toond, om aan beide zijden van den Oceaan
een propaganda te voeren, waardoor zij hun
invloed in het eigen land en hun macht in
het buitenland willen behouden en ten na
deele van dezelfde lieden, van wier diensten
zij gebruik maken.
De positie van Amerika in dezen oorlog is
zoo duidelijk uiteengezet, dat niemand ver
ontschuldigd kan worden, die .er een ver
keerde voorstelling van heeft. Het zoekl
geen materieel voordeel of uitbreiding van
eenigen aard. Het strijdt voor geen voordeel,
geen eigen zelfzuchtig doel, maar voor de
bevrijding van alle volkeren van de aanvals-
zuQht van een autocratische macht.
De heerschende klassen in Duitschland
zijn in den laatsten tijd begonnen eenzelfde
vrijzinnige en rechtvaardige opvatting van
hun doel te verkondigen, maar alleen ter be
waring van de macht, welke zij zich in
Duitschland verworven hebben, van de zelf
zuchtige voordeelen, welke zij ten 'onrechte
voor zich verkregen hebben en van hunne
persoonlijke heerschzuchtige plannen, van
Berlijn tot Bagdad en nog verder!
Regeering na regeering is door hun in
vloed, zonder openlijke verovering van
grondgebied, verstrikt in. een net van intri
ges, dat tegen niets minder gericht was don
tegen den vrede en de wijheid der wereld.
De mazen van dat web moeten verbroken
worden, maar men kan ze niet verbreken, als
niet het reeds begane kwaad teniet wordt
gedaan. Er moeten voldoende maatregelen
genomen worden om te voorkomen, dat het
net opnieuw geweefd en hersteld wordt.
Natuurlijk trachten de keizerlijk Duitsche
regeering en zij, van wie zij tot hun eigen
nadeel gebruik maakt, beloften te verkrij
gen, dat de oorlog zal eindigen met het
herstel van den Status quo ante. Het was
de Status quo ante, waaruit deze onrecht
vaardige oorlog voortkwam om de macht
der keizerlijk Duitsche regeering binnen het
rijk en haar vèr strekkende overheersching
en invloed daarbuiten te vergrooten. De
Status quo ante moet zoodanig veranderd
worden, dat een zoo afschuwelijk iets voor
goed vermeden wordt.
Wij strijden voor de vrijheid, voor het
zelfbestuur en voor de onbelemmerde ont
wikkeling van alle volkeren, en alle onder-
deelen van de regeling, die een einde aan
dezen oorlog zal maken, moeten met dat oog
merk worden overwogen en uitgevoerd.
Het onrecht moet allereerst hersteld wor
den en dan moeten er voldoende waarbor
gen worden geschapen om te voorkomen, dat
het begaan wordt. Wij moeten geene mid
delen tot herstel overwegen alleen omdat zij
een aangenomen en sonoren klank hebben.
Practische vraagstukken kunnen slechts
door practische middelen worden opgelost.
Frasen zullen tot geen resultaat leiden.
Afdoend herstel, elk noodzakelijk herstel
zal en moet verkregen worden; maar het
streven daartoe moet geleid worden-* door
een beginsel en dat beginsel is eenvoudig
dit: Geen volk moet onder een gezag ge
dwongen worden, waaronder heti niet
wenscht te leven. Geetv grondgebied moet in
andere handen overgaan, behalve met het
doel aan hen, die er op leven, een billijke
bestaansbasis en vrijheid te verzekeren.
Er moet niet op schadeloosstelling worden
aangedrongen, behalve op die, welke een
vergoeding is voor aangericht kwaad.
Geen machtsherstel moet plaats vinden,
behalve datgene, dat er toe zal bijdragen
den vrede der wereld en de toekomstige
welvaart en het geluk van hare volken te
verzekeren.
En dan moeten de vrije volken der we«
reld zich aaneensluiten in een of ander bond
genootschap voor een of andere practische
somenwerking, die htfn macht zal samen
voegen, om vrede en gerechtigheid te waar
borgen in de onderlinge betrekkingen tus
schen de natiën. De broederschap der
menschheid moet niet langer een schoone,
maar ledige frase zijn. Zij moet tot een le
vende werkelijkheid worden. De natiën moe
ten tot een gemeenschappelijk leven komen
en een actief bondgenootschap stichten, om
dit leven te beschermen tegen aanvallen
van een autocratische, zelfgenoegzame
macht.
Voor deze dingen kunnen wij goed en
bloed offeren, want dit zijn dingen, die wij
altijd hebben nagestreefd en als wij thans
niet goed en bloed daarvoor veil hebben en
slagen, zullen wij nooit in staat zijn ons
aaneen te sluiten of ooit weer onze over
winnende kracht te toonen in de groote
zaak der menschelijke vrijheid. De dag is
gekomen om te overwinnen of onder te
gaan. Indien de autocratische machten ons
kunnen verdeelen, zullen zij ons de tolas
worden. Indien wij aaneengesloten blijven,
zullen wij zeker de overwinning behalen en
de vrijheid veroveren, die de overwinning
zal brengen. Wij kunnen dan edelmoedig
zijn; maar dan mogen wij nu niet zwak zijn
of eenigen waarborg van gerechtigheid of
veiligheid achterwege laten.
B e r 1 ij n, 9 J u n i. (W. B.) Officieel.
In de Noordelijke blokkade-zónes zijn
19.100 bruto registertons scheepsruimte
vernietigd.
In de Mfddellandsche zee zijn verscheide
ne stoom- en zeilschepen, gezamenlijk me
tende 28.150 bruto ton, lot zinken gebracht.
Slechts in twee gevallen konden de namen
der vernielde schepen worden vastgesteld;
ook de aard van den inhoud der meeste
schepen bleef onbekend. Een stoomschip
had een lading van 4000 ton kolen voor
Italië.
B e r 1 ij n9 J u n i. (W.-B.). Avondberichl
uit het Duitsche hoofdkwartier.
Nadat de gevechten van gisteravond ge
ëindigd waren, zijn er tot dusver geene
nieuwe aanvallen van de Engelschen tus
schen Yperen en Armentières geweest.
P a r ij s, 9 J u n i. (Hffvas). Namiddag
communiqué.
De Fransche batterijen waren zeer werk
zaam gedurende den nacht in de streek ten
noorden van Saint-Quéntin en op den Che-
min des Dames. De Duitschers herhaalden
hun aanvalspogingen op verschillende pun
ten van het Fransche front, van ten zuiden
van Filain tot ten oosten van Cerny, terwijl
de artilleriestrijd hevig voortduurde in de
zen geheelen sector.
Vier achtereenvolgende aanvallen op de
Fransche loopgraven ten noordoosten van
Cerny werden gebroken door ons vuur
Twee Duitsche raids ten noorden van de
hofstede Froidmont ondergingen hetzelfde
lot.
De Duitschers leden opnieuw gevoelige
Zedespreuken lezen de menschen zeer
gaarnehet is dan ook inderdaad aange
namer ze te lezen dan ze na te leven.
Roman van Helene Dickmar.
Geautoriseerde vertaling uit het Noorsch
- door
M. VAN DER LINDEN-VAN EDEN.
19
Het vorige jaar was zij naar een buitenland-
sche badplaats geweest en- dezen zomer had
zij. tot herstel harer zenuwen, in één van de
aanzienlijkste sanatoria in de bergen door
gebracht. Haar mooie blauwe oogen, die zoo
gevaarlijk konden schitteren, hadden er zeker
wel schukf aan, dat men een weinig oVer haar
bad gepraat. Men had de mooie vrouw
coquet, niet voorzichtig genoeg, gevonden.
Maar koel van aanleg als zij w^s, liet zij haar
aanbidders nooit tc ver gaan.
Intusschen bleef Harald met de .kinderen en
'de trouwe Gurine in de stad. Hij had slechts
imidden in de vacanlie lijd voor een kort uit
stapje in de bergen. Want hij was nu de
eenige directeur. Ragnhild had dien avond
jgoed voorspeld. Claussen had het beter gevon
den zich terug te trekken „met het oog op zijn
gezondheid," nadat Harald door zijn beruchte
artikelen over het christendom en de daar
mee in verband slaande practische verande
ringen in hel godsdienstonderwijs in de
school, in een gevaarlijke positie tegenover
de „tradities'' was komen te slaan.
Deze teleurstelling had Harald in de ziel
gegriefd. Deze twee mannen waren het theo
retisch zoo eens geweest.
Maar hij ging onverdroten voort met zijn
arbeid en bleef den weg volgen, dien hij voor
den rechte hield: namelijk om de waarheid
te zoeken die e? lag in het denken van dezen
tijd en dc jeugd te doen opgroeien in de meer
dere kennis en in de meer humane inzichten,
die hiervan de vruchten waren.
Maar de strijd tegen de buitenwacht en dc
aanhoudende spanning waarin zijn ziel leef
de, gevoegd bij het besef van verantwoorde
lijkheid, één cn ander sloopte hem naar
lichaam en geest.
Ellen Miville, de nieuwe leerares, was hom
in den laatsten tiid een goede hulü geweest-
Zij ging steeds met meer ijver en met klaar
der inzicht op zijn idcccn in, cn oefende zelve
een groolen inlloed uit op de leerlingen.
Maar ondanks hun samenwerken en hun
gemeenschappelijke belangen bleef er toch
altijd iels tusschen hen, dat tot nu toe een
volledige wederzijdschc waardeering had
teruggehouden, denkelijk als een gevolg van
het verschil in aanleg en ontwikkeling.
Daarentegen was er dadelijk een hartelijkA
verhouding ontstaan tusschen Harald en zijn
veel jongere nicht Margrelha. Bij haar, Mar
gretha Miville, verdwenen alle scherpe kan
ten, wanneer men met haar in aanraking
kwam. Er lag een natuurlijke frischlieid en
bekoorlijkheid over haar waaraan men moei
lijk weerstand kon bicden. En, zonder dal zij
het zelve vermoedde, was zij nu, door deze
gelukkige gave, dc band geworden, die al deze
verschillende elementen in de familie op
Sunny Hill en Holtegndcn bijeenhield, van „den
Squire" zooals zij spottend Richard noemde,
lot aan Sigrids baby, die juist begon te loo-
pen, toe.
Er ging van haar een stroom van welwil
lendheid uit. die alle moeilijkheden effende.
Hel is in het begin van September, op den
middag.
De zon staat in vollen glans aan den hoo-
gen, helderen hemel. Geen enkel wolkje belet
het oog om diep, diep in deze donkerblauwe
heerlijkheid te staren, die in haar onmetelijk
heid en doorzichtigheid de harten der men
schen omhoog 'trekt cn blij maakt. •-
In dit heldere zonlicht liggen de grasper
ken in den tuin als dikke, uitgerolde tapijten
\an zacht groen, en er overheen dc donkere,
rustige* schaduwen van een groep loofboomen
en dicht struikgewas.
In scherpe omtrekken leekenen de lioogc
bladcrenkoepcls, de slanke toppen, dc waaier
vormige dennen zich af op den lichten grond.
Langs de gazons, legen het grintpad aan,
loopt een bonte rand van nagelbloemen, asters,
geraniums en violieren, omzoomd met een
band van donker blauwe lupinen. Al die kleu
ren gloeien en blozen in den zonneschijn als
jubelen zij dc vreugde uit. tc mogen leven en
bloeien in zulk een feestelijke stond,. En in de
warme, welriekende lucht ruischt hel bezig
en heerlijk geluid van den zomer en vlucht
der insecten.
Over dc licht golvende oppervlakte der' zcc
trilt een schitterend spel van licht in de stra
len der zon als van milliocnen glasfacellcn.
En het oog wordt verblind cn wendt zich
onwillekeurig af, om uil tc rusten in het don
kere dennenwoud rechts, dat daar zoo roer
loos staat, als om den schaduwrijken vrede
onder zijn dichte kruinen met hun fijne, lange
franjes van grijsgroene naalden, te bewaken.
„O, wat is het hier mooi maar wat is het
warm!"
Margretha Miville slond naast haar neef
Hans Lassen op het kleine balcon van dc
bovenverdieping van Sunny Ilill. Beiden zagen
er verhit uit. Zij had haar hoed in dc hand
genomen cn wuifde er zich koelte mee toe.
zoodat haar lichtbruin krulhaar om voorhoofd
cn slapen woei. „En wat helf je me laten loo-
pen!"
„Jij liep zoo hard je werd boos
„Boos, welncen, gekheid. Ik zei «Heen maar
dat ik 't niet gaarne zien mag, als, te midden
van zooveel ziekte cn ellende in het hospi
taal, er pret en gekheid gemaakt wordt! En
begrijp je dat niet dan kan ik dal. niet hcl-
pent"
Het was ccn strenge blik die den zijne ont
moette, terwijl cr zich tegelijk eenige schalk-
schc trekjes vertoonden om den mond met dc
kuiltjes in <lc beide wangen. Maar zij keer
de zich dadelijk weer af en bewaaide zich
met nog meer ijver.
Hans Lassen, candidaat in de medicijnen,
•had zijn niet lange, maar krachtige gestalte
opgericht, 'liet hoofd achterpver geworpen,
waardoor zijn korte neus nog korter leek dan
hij in werkelijkheid was^. en draaide met een
spottend lachje zijn knevel op. Zijn gezicht,
blank en frisch, met dc bijziende, trouwhar
tige oogen achter het lorgnet, had iets joviaals
en kinderlijks.
„Les extremes se louchenl, zeggen wij Fran-
schen..." zei hij, terwijl hij voor zich uitkeek.
„Ik dacht dal juist dit contrast lot zoo iels
uitlokte."
„Gelukkig weet ik dal je niet meent w al je
zegt, Hans" Er sprak eenige verontwaardiging
uit haar toon.
Ifij drukte zijn hoed vaster op liet blonde
haar, stak zijn stok onder den arm. legde
beide handen op zijn rug en keek recht voor
zich uit al neuriënde.
Zij keek hem aan met een gezicht alsof zij
ten .diepste verontwaardigd was, bleef ook
staan en recht voor zich uitkijken.
„In allen ernst nu, Margretha ik houd
ook niet van dat, waarvan jij niet houdt, dat
weet je maar al te goed!" Hij keerde zich lot
haar... Lieve hemel, wat was zij toch mooi
en lief zooals zij daar slond met haar fijne
blanke huid en haar mooie, bruine oogen
en wat was zij vol vuur en wat bezat zij een
warm hart!
„Kom, wees nu weer lief, Margretha, je
houdt tdch>ook wel van een prolje— Jets om
weer op je verhaal te komen als je zenuwach
tige dames hebt gemasseerd. 7o<fn bezoekje
aan dc bodega als vandaag, bijvoorbeeld?
Ilij zei dit heel vroolijk en kwam zoo dicht
bij haar, dat zij zich onwillekeurig omkeerde.
„Stil Ilans wie haalde cr mij toe over,
als ik vragen mag? En het is dan ook maar
dezen éénen keer," zei ze haastig en beslist
„Je moet na al dien regen toch iets begin**
nen. Willen we van middag naar Holmcnhol-*
len gaan, Margretha?" vroeg hij met een vlug-
gen overgang.
(Wordt vervolgd.)
