N" 4
16,le Jaargang.
DE EEMLANDER".
Donderdag 5 Juli 1917.
Amersfoort's Mannenkoor.
BIJITFNI AND."
FEUILLETON.
Strijdende Zielen.
RSFOORI
Hoofdredactie:
MARIE VAN VERSENDAAL.
Mr. O. YAN SCHAARDENBURG.
1»
Uitgevers: VALKHOFF Co.
abonnementsprijs
Per 8 maanden vooi Amersfoort T
Idem trnuoo per po3t
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken)
Afzonder! like nummers 0.«5.
Wekeli.iksoh bijvoegsel „De Uollandech* Huuvroxue' (onder
redactie van Thérèse Hoven) per 3 mnd. 50 ets.
"Wekeliiksoh bijvoegsel Wereldrtout%' per 3 mnd. 5» CO.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 46.
Intercoirim. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Vsn 1-5 recels
Elke regel moer - 0.15.
Dienstaanbiedingen 1—5 regels0.5ol
Groote lettors naar plaatsruimto.
Voor handel en bedrijl bestaan zeor voordoolige bopalingon
tot het herhaald adv^rteeren in dit Blad. bi» abonnement.
Eene oiroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgeiv.cesier <ler gemeente Amersfoort
maakt bekend, dat
De Minister van Landbouw, Nijverheid: en
Har.del heeft gQedgevonden
I. Met betrekking van het terzake bepaalde in
zijne beschikking d.d. 3 April j.l. No. 28600a,
afdeeling Handel, voor gezouten varkensvleesch
vast te stellen een maximum inkoopprijs voor
de gemeenten ingevolge artikel 3 der Distribu
tienet 1910 van f 1.50 per K.G.
II. Aan de gemeentebesturen in overweging te
geven een verkoopprijs van gezouten varkens
vleesch, ingevolge artikel 3 der Distributienet
1913 van 7 0.35 per K.G.
III. Met intrekking van het terzake bepaalde
in zijn beschikking d.d. 3 April j.i. No. 28ü0Ub,
afdeeling Handel, voor zoover betreft sub 7, in
gevolge artikel 2 en 8 der Distributiewet 1916,
vast te stollen d'e navolgende maximumprijzen in
den kleinhandel voor gezouten varkensvleesch.
per a K.G.
a. Gezouten karbonaden f 0.70
b. Gezouten rollade f 0.75
c. Gezouten fricandeau f 0.75
d. Gezouten vette lappan f 0.50
e. Gezouten doorregen lappen f 0.55
f. Gezouten magere lappen f 0.70
g. Gezouten gehakt f 0.60
h. Gezouten vet spek f 0.50
i. Gezouten mager spek f 0.60
j. Gezouten krabbetjes f 0.40
k. Gezouten kruisschijf f 0.40
1. Gezouten hamschijf. f 0.45
Amersfoort, 5 Juli 1917.
De Burgemeester voornoemd,
VAN RANDWUCK
De Burgemeester en \veihouders van Amers-
foorr, doen te weten, dat door den Raad dier
gemeente in zijne openbare vergadering van den
27. Februari 1917 is vastgesteld en, bij Koninklijk
Besluit van den 25. April 1917 No. 65, is goed
gekeurd de volgende, verordening
Verordening tot'wijziging van du Veror
dening op de heffing eencr plaatse
lijke directe bekisting naar het inko
men (vastgesteld bij raadsbesluit vun
den 28. October 1913, No. 477).
Art. 1. Na art. 15 wordt ingevoegd art. 15a,
luidende
Wanneer na de vaststelling van den aanslag
blijkt,, dat deze te laag is geschied, kan, zoo
lang met twee jaar na den aanvang van liet be
lastingjaar zijn verstreken, voor de te weinig
geheven belasting een nadere aanslag worden
opgelegd.
Art. 2. Deze verordening treedt in werking op
heden.
En is hiervan afkondiging geschied waar het
behoort, den 2. Juli 1917.
De Secretaris, Do Voorzitter,
h. R. VEENSTRA. v. RANDWUCK.
HINDERWET.
Burgemeester cn Wethouders van Amersfoort
brengen ter openbare kennis, dat bij hun besluit
van 2 Juli 1917, aan J. G. Fontein, Directeur
der N. V. Fijn-houtbewerking en kunsthandel
en zijne i echtverkrijgenden voorwaardelijk ver
gunning is verleend tot het plaatsen van een
draaibank, een fraisbank, een lintzaag, een vlalc-
bank, een van-dikte-bank cn een boorbank, ge
dreven door een electromotor van 4 Hv. P. en
een <üto van 5 H. P. en dienende tot fijn-hout
bewerking var* meubelen en schilderijlijsten in
een bestaand fabrieksgebouw, alhier gelegen aan
de Muurhuizen no. 91, kadastraal bekend ge
meente Amersfoort, sectie E, No. 4373.
Amersfoort, 3 Juli 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
De Secretaris. De Burgemeester,
A. R. VEENSTRA. v. RANDWUCK.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort
brengen ter openbare kennis, dat bij hun besluit
van 2 Ju!i 1917, aan I. de Groot en zijne recht
verkrijgenden voorwaardelijk vergunning is ver
leend tot het oprichten van eene inrichting tot
heft sorteeren en bewaren van lompen en het
drogen van hazen- en konijnenvellen, in het per
ceel alhier gelegen aan de Teut No. 44, kadas
traal bekend gemeente Amersloort, Sectie E No.
4815.
Amersfoort, 3 Juli 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
De Secretaris, De Burgemeester,
A. R. VEENSTRA. v. RANDWUCK.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort
brengen ter openbare kennis, dat bij hun besluit
van 2 Juli 1917, aan de fa. Rcodestein en Co.
en hare rechtverkrijgenden voorwaardelijk ver
gunning is verleend tot het plaatsen van een ge
combineerde lint-, cirkelzaag-, frois- en boor
machine, in het perceel alhier gelegen aan de
Scherbierstraat no. 3, kadastraal {bcxend ge
meente Amersfoort, Sectie E No. 4905.
Amersfoort, 3 Juli 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
De Socretaris, De Burgemeester,
A. R. VEENSTRA v. RANDWUCK.
5 Juli 1907—5 Juli 1917.
(Ingezonden).
Waar 's menschen zang wordt aangeheven
Daar is 't alsof een teed'rc hand,.
Met hechten draad heeft saamgeweven,
Een trouwen vriendschapsband.
Als we uit onze herinneringen naar voren
brengen den voor ons gedenkwaardigen zo
mer van 1007, dan denken wij onwillekeu
rig terug aan het Amersfoort van dien tijd,
toen het zich nog niet bewust was van het
tijdperk van bloei dat het tegemoet ging.
Een klein, slijf provinciestadje, waar het
gezellig vereenigingsleven niet te vinden was
en waar het niet mogelijk scheen een lief
hebbert j-vereeniging tot vollen bloei te kun
nen brengen.
En wanneer men als vreemdeling daar zijn
tenten had opgeslagen met het idee er voor
langen tijd te verblijven, \*os het een groote
toer daar in te burgeren en zich met de
Amersfoortsche toestanden en gewoonten
eigen te maken.
Zoo ging het velen die zich daar langza
merhand wegens hun werkzaamheden had
den gevestigd. Veelal overgekomen uit groo-
ter plaatsen waar men lid was geweest van
een of andere liefhebberij-vereeniging, misto
een zeker deel der hier geimporteerden een
mannenzangvereeniging.
Hoe hierin te* voorzien?
Het was- ondergeteekende ter oore geko
men, dat zich onder de nieuwere bewoners
goede zangers bevonden, 't Was dus ge-
wenscht bij deze menschen mijn licht op
te steken, om dan verder te overwegen wat
in deze richting gedaan kon worden.
Al spoedig had ik een goed adres getrof
fen en deelde men mij mede. dat reeds
eenige heeren bezig waren met de uitvoe
ring van een dèrgelijk plan en raadde men
mij, een oproep van die heeren in de plaat
selijke pers af te wachten. En werkelijk, kort
na dit onderhoud verscheen in onze bladen
een oproep om tot oprichting van een man
nenkoor te geraken.
„Zou Amersfoort dus ook zijn liedertafel
krijgen?" dacht ik onwillekeurig toen ik mij
gereed maakte de vergadering te bezoeken.
Een vraag die zeer spoedig bevestigend zou
beantwoord worden.
Wat een eigenaardige mengeling van per
sonen op die eerste bijeenkomst! We weten
't ons nog zoo goed te herinneren, hoe ami
caal het er toe gingf Al spoedig werd een
commissie van 5 personen benoemd, die
verdere pionnen zou overwegen en opdracht
kreeg een concept reglement te ontwerpen.
Dank zij dei\just en den iivër dezer com
missie was het mogelijk 5 Juli daaropvolgen
de reeds tot oprichting te kunnen overgaan.
Eenparig was men van meening, dat het
jonge kindje „Amersfoort's Mannenkoor" ge
doopt moest worden. Ook werd nog dien
zelfden avond als directeur benoemd de heer
N. Hazendonk, terwijl de voorloopige com
missie werd aangezocht het bestuur te willen
vormen. Gaarne werd dit door de heeren
aanvaard en werden de functies onderling
verdeeld.
Zoo staat dan in de annalen van Amers
foort als datum van oprichting van Amers
foort's Mannenkoor 5 Juli opgeteekend. Zou
ze het redden in-deivlevensstrijd, of zou ze
het lot van zoovele soortgelijke vereenigin-
gen moeten deelen, die na korten tijd van
bestaan blijken geven geen levenskracht te
bezitten?
't Was weer een vraag die ik mij onwille
keurig stelde, maar d'e band die reeds op de
eerste repetitie-avonden gelegd werd toen
men elkaar allengs leerde kennen was zóó
hecht en de gesloten vriendschap zóó op
recht, dat we geen oogenblik twijfelden of de
zaak zou best marcheeren. En we bedrogen
ons niet!
We kunnen dan ook niet anders dairden
goeden toon roemen, die steecis in onze ver-
eeniging heerscht. Geen domineeren van
een of andere persoonlijkheid en geen op
dringen van meeningen in het bestuur, geen
politiek of anderszins te dulden op de repeti
ties, ziedaar een richtsnoer welke het bestuur
zich had gesteld bij Se aanvaarding van zijn
taak. Dit is dan ook de oorzaak ven het
steeds in bloei toenemen van onze vereeni-
ging en wij gelooven stellig, dat vele zuster
verenigingen daarop niet prat kunnen gaan.
Wat een heerlijk schoone herinneringen zijn
ons van deze tien jaren bijgebleven! En wat
is men gehecht aan een vereeniging waar
van men tien jaren deel uitmaakte. Een ver
eeniging waar vriendschap en prettige sa
menwerking hoogtij viertTien jaren in
dienst van den mannenzang!
't Is niet de bedoeling in dit korte bestek
de prestatie van Amersfoort's Mannenkoor
naar voren te brengen, alleen willen wij er
op wijzen, dat dank zij de energie van haren
directeur, den heer N. Hazendonk, de ver
eeniging een zeer goeden naam heeft in
Amersfoort en Omstreken en een breede
kring donateurs en kunstl. leden met de ver
eeniging meeleeft ert steeds met lof spreekt
over haar goed georganiseerde concerten.
Ook moeten wij nog wijzen op het belang
rijk feit, dat het geheele bestuur op een en
kele uitzondering na vanaf de oprichting
van de vereeniging steeds met grooten lust
en ijver haar functie blijft vervullen. Dit is
niet alleen een groot bewijs van vertrouwen
dat de vereeniging het schenkt, maar het
schijnt tevens een der factoren, die meewer
ken om een vereeniging tot bloei te brengen!
Inzonderheid brengen wij hier een woord
van hulde aai» onzen alom geachten voor
zitter, den heer R. Koerselman, die steeds
wanneer de belangen van de vereeniging
dat eischen, gereed is bij ieder die het wel
meent met Amersfoort's Mannenkoor die
belangen le verdedigen. Hij is het, die, beter
dan anderen, zich vrij kan bewegen onder
koorleden en nieuwelingen en gaarne voor
ieder een vriendschappelijk woord over
heeft Moet zulk een omgang dan niet de
vriendschappelijke verhouding bevorderen
Moge onze sympathieke voorzitter kort
geleden benoemd tot bibliothecaris van het
Hoofdbestuur nog lang den voorzitters
hamer van onze liedertafel hanteeren f
ls er nu naar aanleiding van het boven
staande geen voldoende reden voor ons
feest te vieren ter herdenking van dit feit?
Zeer zeker; maar gezien de nog steeds druk
kende tijdsomstandigheden wij missen
nóg steeds een 20-tal zangers door de mo
bilisatie kunnen we niet doen wat we zoo
gaarne wilden. Hoe gaarne zouden we b.v.
een zangersfeest georganiseerd hebben,
waartoe wij de vrienden zangers van onzen
bond hadden willen uitnoodigen. Onze stad
ligt zoo mooi in het centrum en een dag van
ontspanning in onze schoone dreven, met
zijn heerlijke dennenbosschen en vergezich
ten, zou 'werkelijk voor velen een genot zijn
geweest. Maar nu deze plannen niet voor
uitvoering vatbaar bleken zelfs konden we
geen toestemming van de autoriteiten krij
gen voor het houden van een tuinfeest
zullen we ons tienjarig bestaan maar in ei
gen kring vieren en ter herdenking van het
feit den lof zingen der Muze, en de vriend
schapsband die onze vereeniging omsluit zal
dan weer nauwer worden toegehaald. En
don is immers een hooggestemd loflied op
onze vereeniging zeker gewettigd en is er
een geldend motief om van onze blijdschap
uiting te geven om te jubelen met den dich
ter
Hoe lieflijk klinkt der voogl'Icn lied.
Hun fluiten, kwinklen, kweelen.
Als 't, waar de lieve lente keert.
Weer 's menschen oor komt streden.
Maar tienwerf schooner klinkt de zang,
In 't diepst van 's menschen ziel geboren
Als tolk van 's harten hcil'gen drang
Hij lokt des luisfraars ziel in de ooren.
Heil u, heil u, rijkbegaafden,
Toovenaars, met woord en klank
Wie 't waarachtig schoone minnen
Brengen u verrukt hun dank.
Heerlijke, onvergeeflijke uren
Die des menschen ziel doorleeft
Als ze op vlcuglen uwer tonen,
In een reiner dampkring zweeft I
Amersfoort's MannenkoorDe beste wen-
schen vergezellen u op uwen verderen
levensweg. Moge de opgewekte en prettige
stemming die steeds uw bijeenkomsten ken
merken bestendigd blijven, en moge uw
ledental en uw trouwe rei begunstigers nog
meer worden uitgebreid. Dan zijn wij er van
overtuigd, dat uw bestuur met nog meer lust
en ijver op den ingeslagen weg zal voortgaan
en al zijne krachten zal aanwenden om van
Amersfoort's Mannenkoor in de toekomst
een vereeniging te maken, die waard is een
eerste plaats in te nemen onder de mannen
koren in ons land.
En besluiten wij met den wensch dat gij
uw volgende gedenkdagen of lustrums in op
gewekter tijden moogt vieren.
G. BENDERS.
Amersfoort, Juni 1917.
Politiek Overzicht
De steun van Amerika
op het slagveld.
n.
Het is alleszins te verklaren, dat de tij
ding, dat eene Amerikaansche troepenafdee-
ling den voet heeft gezet op den Franschen
grond, in de Entente-landen eene blijde
stemming heeft gewekt. Men ziet daarin een
bewijs, dat Amerika niet alleen in den oorlog
is gegaan wegens de grieven, die het had
tegen de Duitsche duikbootoorlogvoering.
Dat is de aanleiding geweest voor Amerika
om zich in den strijd te begeven. Maar nu
Amerika zich er in bevindt, werkt het samen
met de Entente niet als een losse strijder,
die zijn eigen weg gaat; het wil zijne hulj>
bronnen in dienst stellen van de algemeene
zaak. Niet met geld alleen wil het de oorlog
voerenden te hulp komen; het wil gezamen
lijk met de anderen den strijd op het slag
veld voeren.
Die steun is voor de Entente van groote
waarde. Hij is voor hen meer waard dan de
financieele steun, dien Amerika reeds heeft
verleend en onbekrompen blijft verleenen.
Hare oorlogsoogmerken schijnt de Entente
niet te kunnen en te willen opgeven. Zij
staat daarom voor de vraag hoe zij eene
macht van zoodanige sterkte kan bij een-
Dat liefde vergankelijk is, gelooft niemand
op gezag van een ander; die ervaring doet
men liefst zelf op.
Roman van Helene Dickmar.
Geautoriseerde vertaling uit het Noorsch
door
a. M. VAN DER LINDEN—VAN EDEN.
38
„Dat doet. zij well" antwoordde hij scherp
en de blos op zijn gelaal.verried 'zijn stijgen
de woede. Men moet het samen kunnen vin
den Ragnhild is gemakkelijk om mee om le
gaan, 't is een lieve, gelijkmatige vrouw zon
der kuren en grillen zonder ideeën over
vrouwenrechten en zoo meer Harald heeft
alleen niet op de rechte manier met haar
welen om te gaan dat is mijn opinie. Hij
heeft niet gewild, dat is 't als men iets
ernstig wil. dan gaat het vanzelf!"
.Maar het geluk het geluk dan! Wat
jvordt daarvan?''
Zij riep het (uit, voordat zij het wist, zon
der dat -zij h et wilde. Het was als een macht
binnen in haar, die haar dwong dit woord
uit te spreken, het naar Richards hoofd te
Blingeren uitdagend, als een vijandelijke
strijdkreet!
»Het geluk opwinding!" Hij zocht naar
woorden, een oogenblik zijn bezinning ver
liezend. „Het geluk", daar was het koude
spottende lachje weer. „"Wie bereikt het
geluk, hier in deze wereld, Ellen het ware
geluk ligt in de vervulling van onze plichten
en in niets anders, geloof mijl"
,.Neen, dat is een leuken! Dat mag je
niet zeggen! Je weet zelf, dat het niet waar
is." riep zij hartstochtelijk uit. Iedere zenuw
in haar gelaat trilde.
„Maar weet je wat ik vind, Richard? Het
komt mij voor dat de menschen dikwijls niet
veel anders gedaan hebben, dan elkander
verkeerd verstaan, zoodat zij ten slotte zeiven
niet meer weten wat de oorspronkelijke be-
teekenis van een woord is geweest. Er i s iets,
dal geluk heel, iets, wat een mensch zich niet
laat ontnemen! Alle menschen hongeren
naar geluk, alle menschen hebben recht om er
naar te hongeren; zij m o e t e n zij zullen!
want het geluk is geen vermaak cn zelf
zucht en gemakzucht geluk verrijkt on ver
edelt. Het geluk maakt dat de menschen niets
liever doen dan zich zelf vergelen!... En wij
wij die Zij zweeg een oogenblik en
drukte de hand tegen haar borst, alsof haar
hart te snel klopte om adem te halen. ,/Wjj
o n g e h u w <Lc n hebben hier misschien een
woord mee te spreken; want wanneer wij het
woord geluk hooren, dan weten wij ook, dat
is
Zij hield plotseling op.
Het was opeens alsof een stem in haar ziel
jammerde en klaagde: Waarom waarom
deed zij dit? Waarom legde zij haar ziel bloot
voor hem?
Maar Richard's gelaat was geheel veran
derd. Hij was opgestaan cn liep een paar keer
driftig de kamer op en neer .Toen ging hij
vóór haar staan mot beide handen op den
rug van «en stoel, eu zei nu niets ontziende,
brutaal: „Ja ik begrijp ik begin den
samenhang te vermoeden. Dal komt uitstekend
uit. Wanneer c-en huwelijk geen „geluk"
brengt, welnu, dan gaat men het bij een
andere zoeken. Niet vaar, dat is tegenwoor
dig zoo het gebruik!...
Wanneer men nu maar in staat is, zulke
dingen als plicht, moraal weg te cijferen
wat kan een mensch dan „gelukkig" wor
den! Dan is er niets in den weg, als zich zoo
iets aanbiedt dan kan er zelfs iels verlek
dclijks in zijn. En daar je moeielijk zult
kunnen beweren dat de gevoelens, die je voor
Harald koestert eenig en alleen die van een
nicht, een collega zijn en daar Harald ook
tamelijk vrijzinnig is, wel, dan..."
Een gloeiende blos overstroomde Ellens ge
laat.
Zij was van haar stoel opgesprongen cn
stond nu opgericht voor hem.
Met" de éóne hand steunde zij op de schrijf
tafel cn haar boezem ging snel op cn neer.
„Ik duld zulke woorden niet, Richard!'
sprak zij zacht en duidelijk, maar haar keel
was droog, zoodat haar stem onnatuurlijk
klonk. „Ik duld het niet" herhaalde zij en het
was of zij langer werd, haar gestalte meer
waardigheid verkreeg. „Ik vind ook niet, dal
het je zelf eer aandoet. Wij vrouwen zijn nu
waarlijk toch wel zoo ver gekomen, dat wij
aan die soort 'voogdijschap ontgroeid zijn. En
en jelui mannen moest je daarover verheu
gen. Want dit, d i t, dat je de macht hebt
gehad dat heeft dc meesten uwer ruw
van ziel gemaakt! Ja ik kan geen ander
woord gebruiken. Wat mij aangaat, ik ben ge
lukkig onafhankelijk. Ik ben Voor mij zelve
verantwoordelijk en ik zorg voor mij zc-Ivc.
Daar heb ik van mijn jeugd af voor gezorgd.
'En in zooverre ben ik modern, dat ik vind
dat de vróuw, die haar eigen brood verdient
-- evenmin als een man aan niemand
rekenschap behoeft te geven van haar han
delingen of van haar gevoelens!'*
„Maar, wanneer dc menschen over je gaan
praten, wat dan?"
Hij boog zich nu naar haar toe en zag haar
uitvorschend aan.
Het was of er een schok door Ellen voer.
En zij weck onwillekeurig terug: „Wal meen
jo daarmee?"
„Ik meen., en ik kan jc vertellen, dat het
Ragnhilds woorden zijn zij mag toch zeker
wel een stem in deze zaak hebben dat de
menschen er heel gauw over zullen gaan pra
ten, cn dal..."
„Dal is schandelijk!" riep Ellen harts
tochtelijk uil en haar gestalte richtte zich op
nieuw op. In hel volgende oogenblik zei ze
kalmer: „De menschen mogen, wat mij aan
gaat, zegftefi wal ze willen je mooi zelf..."
„Neen, dat mogen zij niet!... Ik wil je slechts
één ding zeggen, Ellen." klonk het bijna drei
gend „ik laat niet toe dal ei' een smet op onzen
naam geworpen wordt onzen naam dien
wij van onzen vader geërfd hebben, cn dien
mijn kinderen van mij zullen erven. Ik heb,
God zij dank, dien naam geëerd en onbesmet
kunnen bewaren, en dal dank ik aan de liefde
voor de nagedachtenis van mijn vader, mijn
moeder, mijn vroeger tehuis! En in onze
lijden, waarin alle zedelijke steunpunten schij
nen weg te vallen, zal mijn huis. mijn naam
verdedigd cn bcwri3kl worden. Ycrsta-je?"
Eliens gelaat was door een doodeüjke
'bleekheid over togen. Haar oogen verwijdden
'zich, fn de handen drukte zij zoo vast legen
■haar horst alsof iets daarbinnen zou sprin
gen. Zij opcmle haar mond om le >prckcn,
maar er kwam geen geluid; zij beet zich op
'haar lippen dat het bloed te voorschijn kwam.
Ais een onweer waren dc laatste woorden
van haar broeder tot haar doorgedrongen.
•Verschillende trekjes, vluchtige "woorden,
onklare indrukken, de geruchten die zij ge
hoord had en die zij wist dat waarheid bevat
ten. alles vercenigde zich nu in haar be
wustzijn tot een helder beeld. Richard
Richards naam! Hij had zijn naam onbesmet
bewaard? Hij, die in ieder geval in zijn eerste
jongelingsjaren zoowel in zijn eigen land als
in T buitenland wal men noemt „sterk" ge
leefd had; die dezen naam bezoedeld had met
verachtelijke genietingen, dezen naam ver
laagd had in liefdesbetrekkingen, waarin het
woord „liefde" slechts werd gehoond en ont
heiligd. En die, na daarmee afgedaan te heb
ben, zich mocht verheugen in hel vertrouwen
der maatschappij, ja zelfs in het heiligdom
van het familieleven.
Richard wist ,een oogenblik niet wal te
doen. Haar zwijgen en haar veranderd uit
zicht gaven hem een onaangenaam gevoel,
alsof hij te ver was gegaan. ITct was zijn be
doeling geweest haar te waarschuwen, haar
terecht te zetten misschien haar tc doen
schrikken maar dc manier waarop zij zijn
woorden had opgenomen, had hem de gal
doen overloopcn.
„Dc waarheid is altijd hard om te hooren,
Ellen," begon hij op zachter toon, „maar het
is tot jo eigen best ik meende niet
(Wordt vervolgd.)