Vrijdag 6 Juli 1917.
BHITFNI.AND.
16"' Jaargang.
FEUILLETON.
Strijdende Zielen.
abonnementsprijs
ttr 3 maanden vooi Amersfoort f
Idem franco per poat
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - ».8 4.
0.05.
Afzonderlijke nummers
W.kelijksoh bijTO.RMl „D« HoUanósdu Huuvrouw' (ouder
redeótie v»n Thérèee Hoven) per 3 mnd. 50 clv.
"Wekeliibaoh b(|voeg3»l Wtrtldrtcut" per 3 mnd. 5!» ets.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 40.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER AD VERTEN TI ÉN
Van 1—5 rebelsf 0.80.
Elke rogel moer«0.15.
Dienstannbiodingen 1—6 regels..-- O.ftO.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeor voordeeligo bepalingen
tot hot herhaald adyerteeren in dit Blad, bij abonnement.
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
De steun van Amerika
op het slagveld.
in. (Slot).
De Vereenigde Staten van Noord-Ame-
rlka zijn zonder twijfel voor de centrale mo
gendheden van Europa een tegenstander,
die in staat is eene groote macht in de schaal
te werpen op financieel en op economisch
gebied. Maar van den steun, dien het Ameri
kaansche leger op de slagvelden van Europa
can de Entente kan verschaffen, moet men
eich geene overdreven voorstelling maken.
Het is mogelijk, dat het Amerikaansche leger
Ün de toekomst daar eene beslissende rol zal
vervullen; maar op dit oogenblik is het daar
toe niet in staat en het zal nog een gerui-
men tijd duren voordat het daartoe geschikt
wordt.
Er is nog al ophef van gemaakt, dat
enkele dagen geleden de eerste Amerikaan
sche troepen op Franschen gTOnd zijn ge
land. Maar op het slagveld zal men van die
troepen vooreerst nog weinig of niets mer
ken. Zij bestaan gedeeltelijk uit oudgedien
de manschappen van het staande leger, die
reeds in Cuba en de Philippijnen kruit heb
ben geroken, gedeeltelijk uit jonge recruten,
waarvoor men vooral vrijwilligers uit New-
Orleans en de overige Fransche volksplan
tingen in de Vereenigde Staten schijnt te
hebben uitgezocht. De sterkte van dezen
troep is niet opgegeven. Sommige bladen
verzekeren, dat het twee divisiën zijn; maar
daarmee klopt de'opgave niet. dat de bevel
hebber, generaal Siebert, slechts den rang
heeft van brigade-generaal. Tn de Fransche
instructiekampen achter de fronten zal deze
troep opgeleid worden voor het weric, dat hij
later aan het front zal hebben te verrichten.
Men zal in den eersten tijd dus nog wel niet
hooren van daden, door dezen troep verricht.
Het zal wel in de bedoeling li?gen. dezen
eersten troep door verdere afdeelingen te
laten volgen. Maar er zal tijd mee gemoeid
zijn om eene Amerikaansche troepenmacht,
die iets beteekent in Europa te verzamelen.
Een Amerikaansche militaire schrijver, Frank
H. Symonas, heeft eene beschrijving gege
ven van de moeielijkheden, die bij de oor
logstoerustingen van de Vereenigde Staten
zijn te overwinnen, waaraan het volgende is
ontleend:
„De militaire toestand van Amerika is te
vergelijken met dien van Engeland in Augus
tus 1914, echter met dit verschil, dat de
Vereenigde Staten niet eene ondervinding
zooals die van den Boerenoorlog achter zien
hebben. Op het tegenwoordige tijdstip zou
Amerika voor een buitenlandschen veld
tocht slechts 1 divisiën beschikbaar kunnen
stellen. Wat de artillerie betreft, bezit dat
leger niet genoeg kanonnen om een leger
korps voor eene buitenlandsche expeditie
behoorlijk te verzórgen. Het heeft geene
kanonnen, die met de Duitsche zijn te ver-
De vriendschap vermindert als er te veel
geluk heerscht aan de eene en te veel te
genspoed aan de andere zijde.
Roman van Hclene Dickmar.
Geautoriseerde vertaling uit het Noorsch
door
A. M. VAN DER LINDEN-VAN EDEN.
39
Hij zweeg plotseling. Haar oogen vlamden.
Een verachtelijke blik trof hem. Zij strekte
haar hand gebiedend naar hem uit en over
haar lippen kwam één enkel woord, bijna
onhoorbaar:
„Ga!"
Dat had hij niet verwacht.
Hij boog zich lot haar. De aderen op ziin
voorhoofd zwollen, zijn oogen schoten vuur
en vlak in haar gezicht zei hij met'een sis
sende stem:
„•Ia, je hebt gelijk! De duivel mag voor mijn
part voortaan probeeren om met hysterische
vrouwen een verstandig woord te spreken!"
Ellen week terug, alsof zij een slag in haar
gezicht had gekregen, 't Begon te schemeren
voor haar oogen 't deed haar duizelen...
maar zij herhaalde slechts hartstocht riijk
fluisterend:
„Ga ga, zeg ik je!"
En zij stampte met haar voet pp den grond
wees naar de deur,
gelijken. Ook heeft het slechts eenige lang
zame vliegtuigen zonder bewapening en
mist het een bepaald stelsel van vliegtuig
bewapening. Het heeft verder geene reser
ve aan ervaren officieren, zooals Engeland
tot zijne beschikking had in de garnizoenen
van zijne koloniën en in Indië. De prakti
sche opleiding is in de Vereenigde Staten
sedert den burgeroorlog geheel verwaar
loosd; ook de oorlog met Spanje heeft daar
aan niets kunnen veranderen.
Het eerste wat Amerika heeft te doen, is
zijne talrijke menschenreserve militair te
organiseeren. De meening is zeer verspreid,
vooral in den gëneralen staf, dat dit het best
in het eigen land kan gebeuren en dat het
leger niet naar Europa moet worden overge
bracht, zoolang het niet volledig geoefend is.
Dank zij maarschalk Joffre, is deze meening
echter gewijzigd en is men meer gestemd
geworden voor eene opleiding van de Ame
rikaansche troepen door Engelsche en Fran
sche officieren, want slechts met die methode
schijnt het mogelijk de opleiding zoodanig
te bespoedigen, dat het Amerikaansche hulp-
korps nog in den veldtocht van 1918 kan
ingrijpen.
Wanneer de nog niet in voldoende mate
gunstig voor den oorlog gestemde bevolking
van Amerika behoorlijk op de hoogte wordt
gebracht, zal het waarschijnlijk mogelijk zijn,
tegen April 1918 zes tot zeven divisiën naar
Europa te zen-den, als althans daarvoor
scheepsruimte beschikbaar is. Echier zul
len deze troepen slechts oppervlakkig ge
oefend zijn. Minstens zes verdere maanden
oefening in Europa zullen noodig zijn, voor
dat deze divisiën naar het front kunnen
worden gezonden. Amerika zal, zooals ook
Engeland heeft ondervonden, een geruimen
tijd nocdig hebben om op het slag-veld met
nadruk in den strijd te kunnen ingrijpen.
Wat hét in 1918 ter beschikking van de
Ententemogendheden kan stellen, zal dezen
enkel zijne bereidwilligheid toonen om hen
te helpen en derhalve meer eene moreele
dan eene rnaterieele beteekenis hebben."
Tot zoover deze schrijver. Uit zijne mede-
deelingen blijkt dit ééne zonneklaar, dat de
steun van Amerika slechts op tijd zal kun
nen werken. Maar tijd is juist het artikel, dat
het allerminst kan worden gemist. Alles
dringt naar het einde. Wanneer er een vol
jaar moet voorbijgaan, voordat van Ameri-
ka's feitelijke deelneming aan den oorlog
iets zal zijn te merken, hoe lang moet het
dan nog duren voordat de beslissing daar
door kan worden teweeg gebraoht? En door
dat wachten op de beslissing zal weer de
ellende, die allen van den oorlog ondervin
den, belangrijk worden verzwaard. Inderdaad
het is een slechte dienst, die president Wil
son aan de menschheid bewezen heeft, door
zijne rol van vredesapostel te verwisselen
voor die van oorlogsdrijver.
De oorlog.
Op alle oorlogstooneelen was de strijdactie
gering. Uit het oosten meldt het Duitsche
avondbericht artilleriestrijd tusschen Zbo-
v=smri -!><:.• 'aro.AaMangaro
„Nu, je schijnt jezelvc niet meer meester te
zijn!" Hij keerde zich om en ging de deur uil.
Ellen bleef onbewegelijk staan. En zij
fluisterde met hccsehe slem telkens weer:
«.Hij is verschrikkelijk, verschrikkelijk! Ik
haat ik haat hem."
XIV.
Het was een heldere Septemberdag vol zon
licht.
Ellen kwam juist na schooltijd uit de gang
van het schoolgebouw, toen Harald uit zijn
kamer dicht hij den uitgang kwam en de deur
achter zich sloot.
Zii bleef even staan, alsof zij zich aan ziin
ODmorkzaamheid wilde onttrekken, maaj hij
had haar reeds gezien.
„Ben jij het, Ellen? Laten wij dan samen
naar huis gaan. Vandaag zul je me niet
ontsnappen, zooals in den laatsten tijd!" zei
hij schertsend, toen zij met elkaar de stoep af
gingen.
„Neen dat zal ik dan nu maar niet doen!"
zei Ellen op denzelfden toon.
Maar zij keek hem niet aan en wijdde al
haar aandacht aan haar japon, om die op te
nemen voor de Vele plassen, die na den regen
van de laatste dagen zich over de heele speel
plaats gevormd hadden. Want er was waar
heid in hetgeen Harald gezegd had. Niet dat
zij er veel om gaf dat Ragnhild en Richard
haar hadden willen bang maken. Maar toch
je moest er toch rekening mee houden dat
het gebabbel nu elke aanleiding zou te baat
nemen.
Richard had wel getracht alles weer goed
te maken na dien avond. Hij had zijn spijt
nügedrukt over hun heftig gesprek en haar
row en Brzezany. Het laatste Russische be
richt gewaagt van Duitsche tegenaanvallen,
maar zwijgt over-Russische aanvallen.
B e r 1 ij n, 5 Juli. (W. B.) Een van
onze duikbooten in de Middellandsche Zee,
onder bevel van den lste-luitenant ter zee
von Heimburg, vernietigde den 19en Juni
aan de kust van Tunis een gToote Fransche
duikboot, die door een torpedojager werd
geconvoieerd.
Luitenant von Heimburg heeft daarmede
zijn derde vijandelijke duikboot tot zinken
gebracht.
Londen, 5 J u 1 i. (R.) Van Duitsche
zijde is bericht, dat een bewapend en geës-
cortèerd stoomschip van 8700 ton, naar
allen schijn de Dover Castle, door een duik
boot tot zinken is gebracht. Het is moeielijk
te gelooven, dat dit in ernst zoo is bedoeld.
De Dover Castle is door de Duitschers ge
torpedeerd, zooals den 30en Juni in de En
gelsche pers is vermeld- Maar de Dover
Castle was een hospitaalschip en niet be
wapend. Het feit, dat dit schip geëscorteerd
was, is gemakkelijk te verklaren uit de
euveldaden, die vroeger door de Duitschers
zijn bedreven tegen het Roode Kruis.
B e r 1 ij n, 5 Juli. (\V. B.) De Züricher
Tagesanzeiger schrijft over den oorlogstoe
stand van het oogenblik: Aan strijd
krachten schijnt bij de Duitschers nog geen
gebrek te zijn. Dit blijkt niet alleen uil
hunne krachtige tegenweer tegen de Engel-
schen, maar ook uit hunne krachtige offen
sieve taktiek aan de Aisne en bij Verdun en
laatstelijk bij de geslaagde afweer van het
Russische offensief.
Weenen, 5 Juli. (Corr.-bur.) Naar de
dagbladen vernemen, werd aartshertog Jozef
Ferdinand belast met het ambt van inspec
teur over den geheelen militairen, lucht-
diensh
Washington, 5 Juli. (R.) Het oor
logsdepartement heeft aan de legercom-
missie van het huis van vertegenwoordigers
een wetsontwerp ingediend, bepalende dat
maatregelen zullen worden genomen om on
middellijk 22.GOO vliegtuigen te con-
strueeren, waarvoor 639 millioen dollars
worden aangevraagd.
Weenen, 5 Juli. (W. B.) Den 6en Juli
komen de Duitsche keizer en keizerin roet
gevolg in Laxenburg tot beantwoording van
het bezoek, dat het Oostenrijksche keizer
paar hun indertijd heeft gebracht.
Athene, 4 Juli. (R.) Generaal Sarrail
is hier aangekomen.
Stockholm, 5 Juli. (W. B.) De Nye
Dagligt Allehanda bericht, dat den len Juli
slechts zeer weinige Zweedsche schepen uit
Engelsche havens huiswaarts konden kee-
ren, omdat de Engelsche regeering de vol
gende voorwaarden stelde: 1. dat 25 pet.
van de waarde der vrijgelaten schepen gede
poneerd moest worden, 2. dat de schepen
dadelijk moesten terugkeeren en drie maan
den lang reizen voor Engeland ondernemen,
3. dat na afloop van dezen tijd zou worden
verzocht dat hot weer als van ouds tusschen
hen tfou zijnT Zij begreep de reden van deze
toenadering van zijne zijde niet reoht. Mis
schien had hij gevoeld dat zijn optreden niet
geheel naar bchooren was geweest en dit
was voor hem het voornaamste! 'of omdat
hij wel moest zien, hoe Ragnhild in dc nu
volgende dagen zoo vroolijk mogelijk w.as ge
weest en druk bezig zich klaar te maken voor
een langdurig verblijf in een sanatorium,
waaraan zij een bezoek bij haar rijke vrienden
op een landgoed in Zweden zou verbinden.
Zoo was zij afgereisd eii werd nog niet
terugverwacht.
„Kom. niet zoo haastig," klonk Haralds op
geruimde stem naast haar. „"Wat een prach
tig weer, laten wij er eohl van geniete n."
Ellen vertraagde haar schreden. en zij
liepen den slotheuvel af.
„Er is vandaag iets in de lucht, dat je blij
en vroolijk maakt," ging hij voort en haalde
diep adem, „de mensch moet leeren ieder
oogen-blik te grijpen, weet je, leven als bij
instinct zooals de dieren en de kleine kin
deren niet waar?"
Ellen zag bom aan, zooals hij daar naast
haar liep met opgeheven hoofd, terwijl hij met
geheel zijn wezen al het frissche natuurschoon
om hem heen in zich opnam. En op dit oogen
blik lag er iets jeugdigs over zijn bewegelijk
gelaat, bleek en mager als het was met de
vooruitstekende jukbeenderen en de vele
kleine rimpels bij de oogen en met die
eigenaardige schittering in zijn blik, die on
willekeurig deed vermoeden dat de bron van
tranen toch niet v^raf kon liggen.
„Ja, zooals jij dit nu zegt, kan ik er wel
mee instemmen," antwoordde zij glimlachend.
„Hoe racen je dal?"
overwogen onder welke voorwaarden de
overige schepen zouden worden vrijgelaten.
Deze voorwaarden, die naar de meening van
de Zweedsche reeders onvervulbaar zijn,
werden eerst in den voormiddag van 1 Juli,
dus met opzet te laat, bekend gemaakt.
B e r 1 ij n, 5 Juli. (W. B.) De rijksdag is
heden bijeengekomen. De voorzitter zeide:
De oorlog woedt verder. Welk een schrik
barende mate van oorlogsellende zou aan
de wereld bespaard gebleven zijn, nis onze
vijanden zich met ons hadden verstaan over
het grootmoedige vredesaanbod van den
keizer en zijne bondgenooten, het aan aan
bod om te overleggen over een vrede
die hunne belangen en die van alle
natiën beschermt. De oorlogsoogmerken van
onze vijanden zijn heden dezelfden als
destijds: verbrokkeling en vernietiging van
Duitschland en zijne bondgenooten. Daar
tegenover is het de eenstemmige, in ons
allen levende plicht van de geheele natie
om ons hiertegen met alle macht te verwe
ren en Duitschlands toekomst te verdedi
gen, wat het ook moge kosten. (Levendige
instemming.)
Wij zetten den ons opgedrongen verdedi
gingsoorlog voort in het bewustzijn van ons
recht. De krachtige, verwoede aanvallen der
vijanden mislukken door de ijzeren hardnek
kigheid van de troepen van ons en onze
bondgenooten. (Hernieuwde bijval).
Het met ongekende kracht ondernomen
voorjaarsoffensief werd gebroken door de
genialiteit van onze aanvoerders en den hel
denmoed van onze troepen, waarvan de mili
taire geschiedenjs de weerga niet kent. Het
leger thuis evenaarde deze praestaties op
waardige wijze.
Bewondering en dank aan hen en aan het
leger. (Hernieuwde bijval). Gelijke dank
komt toe aan de manschappen der duikboo
ten (bijval), voor de onvergelijkelijke doods
verachting, waarmee zij hun taak verrichten
tot schade voor den vijand. Dank is ook ver
schuldigd aan het vliegtuigpersoneel, welks
onovertreffelijke stoutmoedigheid het eilan
denrijk in zijn eigen hoofdstad bedreigt. (Bij
val). Ons volk, onder den invloed van den
oorlog, tot volkomen politiek besef gesterkt
en rijp voor de vervulling van zijn grootsche
taak in het binnenland en naar buiten,
draagt heldhaftig, evenals ons volksleger op
de slagvelden, de ontberingen en nooden,
welke de oorlog van ons allen vergt. Ook dit
heeft, evengoed als de heldhaftige verdedi
gers van het vaderland, recht op innigen
dank. (Bijval). Gedachtig het koninklijke
woord: „Duitschland werd nooit overwonnen,
wanneer het eensgezind was", treedt
Duitschland, vorsten en volk, nauw aaneen
gesloten en vastberaden, de gevaren tege
moet, die de aanval van bijna de geheele
wereld tegen ons dreigt op te stapelen, in 't
vaste vertrouwen, dat de overwinning en ons
recht ons blijft in dezen verdedigingsstrijd
voor het vaderland. (Levendige instemming).
Daarna wordt het crediet van 15 milliard
in eerste lezing behandeld.
Staatssecretaris Von Rödern verklaart:
„Och ik dacht eigenlijk niet, dat jc talent
voor dit leven hij instinct" zoo bijzonder ont
wikkeld was."
„Neen ach neen. dat is het ook niet ik
hebber in mijn leven als oude schoolmeester
niet veel gebruik van kunnen maken maar
een 'beetje van den dichter uil mijn groene
jeugd zit-er tocli nog altijd in! Wanneer dat
zooals vandaag nog eens recht voor den dag
komt dan voel ik. dat de pocet met den lust
om verzen te maken er nog in zit spring
levend."
„Laat het dan dadelijk naar builen komen.
Breng den dichter te voorschijn uit zijn
schuilplaats, schrijf weer gedichten, doe dal!"
„Je hebt een bijgedachte, Ellen! ik door
zie je", zei hij lachend.
„Zoo.. Iloud ik misschien niet van je ver
zen?"
„Ach ja, dat weel ik wel, cn ik ben je er
dankbaar voor, maar het is .nu omdat je
meent, dat ik hiermee meer onschadelijk
bezig zou zijn. Omdat we zulk een heerlijken,
rustigen tijd hebben gehad, zoolang ikv ge
noodzaakt was mijn pen te laten rusten cn
zoolang ik mij niet meer met iets inliet be
ken het maar dadelijk!"
„IIc, wat ben je achterdochtig! Maar als
liet nu eens waar was!"
Ellen lachte ook, onwillekeurig aangesto
ken door zijn opgewekte stemming.
,,En nu doe jc je best om het zoo te laten
blijven, is het zoo niet?"
Ilij liep eenige schreden zwijgend verder.
„Maar dat k a n ik niet!" riep liij opeens uit,
terwijl hij mcl energieke beweging als een
jongen de boeken verschoof, die hij onder zijn
arm droeg.
„Ik ben nu zooveel beter de doktoren
Onze maondelijksche oorlogsuitgaven be-»
droegen van Februari tot Mei drie milliard
mark tegen een dagelijksche oorlogsuitgave
van Engeland van 7 8 millioen. De toene
ming moet toegeschreven worden aan do
uitgaven voor wapens, munitie, sociale maat
regelen en rentebetaling.
De laatste oorlogsleening van 13.12 mil
liard overtrof verre onze verwachtingen en
werd door de grootere verdiensten en be
sparingen mogelijk gemaakt. Reeds den
21en Juni waen 96 procent gestort. Men
behoefde bijna geen inschrijvingen uit het
buitenland aan te nemen. De goudvoorraad
van de Rijksbank steeg tot den 15en Juni
tot 2,533 milliard ondanks den goud-uitvoer
naar het buitenland. Daarna nam zij echter
met 76 millioen af. Goud in den vorm van
sieraden en gouden munten moet de Rijks
bank worden toegevoerd.
De minister herdenkt den verrichten klei
nen arbeid op verschillend gebied en ver
zoekt verder mee te helpen op het gebied
van financieel beheer. Hij besluit:
Slechts hij verdient vrijheid en leven, die
dit dagelijks veroveren moet.
De zitting werd daarna tot Vrijdag vei*
daagd.
Weenen, 5 Juli. (Corr: bur.) In het
huis van afgevaardigden zijn de beraadsla
gingen voortgezet over de tijdelijke ophef
fing van de jury-rechtbanken en het stellea
van burgers onder de militaire rechtspraak.
De Czech Körner noemde de tegen het Bo-
heemsche volk gerichte beschuldiging van
hoogverraad een lastering. De Czechen heb
ben steeds hun plicht gedaan. Het amnestie-
besluit des keizers was een constitutioneel©
verstandige, menschelijke daad geweest, een
lichtstraal voor een betere toekomst.
Dobernitz sprak namens den Duitschen
nationalen bond, ten aanzien van het am-
nestiebesluit zijn verwondering uit, dat de
minister-president als raadsman van d®
Kroon zijn invloed niet in voldoende mate
had doen gelden, waardoor de Duitschers
de verdere houding der regeering 'slecht»
met wantrouwen konden tegemoet treden.
Het Duitsche volk, dat in deze tijden van
gevaar den keizer en het vaderland trouw
steunt, zal het vaderland thans en in de toe
komst onvoorwaardelijk ter zijde staan. Wij
waardeeren de nobele gevoelens, die den
keizer bezielen, met groote oprechtheid#
maar wij vreezen, of deze goedheid wel be
loond zal worden. Wij Duitschers kunnen d©
verantwoordelijkheid voor de niet te over-
iene gevolgen niet dragen. (Langdurige*
aanhoudende bijval.)
Fink verklaard, namens de Christelijke so
cialen: Wij erkennen de edele, verzoenen
de pogingen van onzen keizer. Op velen der
vei oordeelden rust inderdaad een zware
schuld en wij wenschen vurig, dat de edele
daad van onzen keizer ten zege moge zijn
van zijn rijk en van ijne volleen en niet met
ondank al worden beloond. (Luide bijval.)
De Duitscher Roller eide, dat wanneer d©
door de kroon verwachte uitwerking van het
amnestie-besluit zal komen, het Duitsche
zeggen dat je mot een hartkwaal zoo oud kunt
worden als Mcthusalem! En juist nu, in
onzen lijd, nu alle krachten strijden en.
gisten... Dan kan je toch niet rustig blijven
je er bij neer leggen, alleen maar toezien,
naar wat door anderen gewerkt cn opge
bouwd vrordtl Ik vind, het leven moet altijd
open voor ons liggen met vragen, die mis*
schien nooit beantwoord, maar die toch tel
kens opnieuw opgeworpen cn söhcrper be
paald moeten worden. En nu, nu is het juist
dc tijd om de stroomingen te peilen cn te
onderzoeken, wat zij ons gebracht hebben:
goed of slecht. Ik voel. dat 't mijn taak is om
aan te wijzen wat er licht en goed is. Wij
mcnschen mogen het geloof niet loslaten, wan
neer wij onszelven niet willen prijs geven.
Je weet niet, wat voor plannen cr in mijn
hoofd omgaan. Ik verheug mij er op, om er
met je over te spreken* wanneer alles eerst
helderder vóór mij zal staan."
„Kan je er nog niet even mee wachten?'1
Ellen sprak op ernstigen cn smeekenden
toon. „Wacht liever. Harald l Alles is nu zoo
goed, zooals je zegt je moet geheel op
krachten komen; de school Is nu in alle op
zichten zoo goed begonnen cn geeft je werk
genoeg. Neem nog een paar maanden rust 8
je weet hoe de menschen zijn ze zullen je
weer op allerlei manieren aanvallen en'
dat kan je nog niet hebben
(Wordt vervolgd.)
