„DE EEMLANDER".
Maandag 20 Augustus 1917
_BUITENLAND._
TOEWIJDING.
N'. 43.
16" Jaargang
FEUILLETON.
Hoofdredactie:
MARIE VAN VERSENDAAL.
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers. VALKHOFF Co,
ABONNEMENTSPRIJS:
P«r 8 tManden tooi Am.r»loortt 1.50.
Idem franco per post
Per week (metgratiecerxekering tegen Ongelukken) ».ll.
Afzonderlijke nummers 0,05.
Wekelijksoh bnvoegsel tiollandtcht Uuinrmm" (onder
redactie t»d Thérèse Hoven) per 8 mnd, 50 cl».
Wekelpkseb bjiToegeel WtreJdrtvlu" per 3 mnd. 50 ot».
Bureau: Arnhemsche Poortwal, boek U trechtschestr,
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER AL> VERXENTIEN.
Van l b refoldf O.SO.
Elke reaol moor - 0.15.
Dienstaanbiedingen 15 regols M 0.50.
Grootu lt-ltors naar plaatsruimte.
Voor hnndol an.bedryt bostaan /.eer vnoideeligo bepalingen
tot liet herhaald ndvortooron ui klit Kind, bil Abonnement.
Eene circulaire, bovnltonde do voonvu.irrioft. wordt op
oauvraag toogozondeu. v
Politiek Overzicht
Het vredesvoorstel van
den Paus.
Er zijn na de eerste aankondiging, dat de-
Paus een stap had gedaan om tot den vrede
te komen, eenige dagen voorbij gegaan
voordat de nota, waarbij dat is geschied,
volledig ter kennis van het algemeen is ge
komen. Dat zal wel hieraan te wijten zijn,
dat de nota gericht is tot de hoofden van de
oorlogvoerende staten in plaats van tot de
regeeringen, zoodat er wat meer tijd noodig
- is geweest om haar onder het publiek te
brengen. Dat neemt echter niet weg, dat men
'deze nota kan beschouwen als gericht niet
enkel tot de hoofden der staten en de mi
nisters, die namens hen het bewind voeren,
maar ook tot de volken zelf.
Wanneer de stem van den Paus alleen
de hoofden der staten en hunne ministers
bereikte, dan zou ook van dezen stap wei
nig ten goede te verwachten zijn. Het is nog
in de laatste dagen gebleken, dat bij de re
geeringen der Entente-staten de wil om tot
den vrede te komen niet aanwezig is. Het
Engelsche parlement is met vacantie ge
gaan, zonder dat aan de regeeringstafel ook
maar een enkel woord gesproken is, dat zich
liet duiden als eene aanwijzing, dat eene
kentering ophanden is. Men blijft daar ver
kondigen, dat men er eerst aan kan den
ken over den vrede van gedachten te wisse
len, wanneer de tegenstander zóó ver is ge
bracht, dat hij smeekt om den vrede en be
reid is de daaraan verbonden gevolgen van
straf en vergelding te dragen. Maar die hou
ding kan kwalijk de bezorgdheid, om niet te
zeggen de angst, verbergen, die de kabinet
ten van de Entente-staten vervult. Niet ten
onrechte zegt de Kötn. Ztg., dat-die kabinet
ten^ worden beheerscht door eene vrees voor
den vrede, die zóó ver gaat, dat zij aan d<*
vertegenwoordigers van de socialistische
partijen in hunne landen de vergunning
hebben geweigerd om zich naarStockholm
te begeven, ten einde met geestverwanten
uit andere landen van gedachten te wisselen
over den vrede. Er steekt ook waarheid in
de opmerking, die in de Sjöfarts Tidende,
een blad uit het neutrale Noorwegen, wordt
gemaakt, dat de wensch naar vrede nu zóó
sterk 'geworden is, dat hij kunstmatig moet
worden onderdrukt in alle landen, die bij de
Entente zijn aangesloten, behalve Japan en
Amerika, die den oorlog hebben verklaard
zonder feitelijk in oorlog te zijn.
Onder die omstandigheden zouden de
Entente-regeeringen eigenlijk den Paus
dankbaar er voor moeten zijn,' dat hij zijne
nota tot hen heeft gericht. De reden, die
de Engelsche regeering heeft opgegeven
voor hare weigering om reispassen naar
Stockholm af te geven, was, dat niet kón
worden toegelaten, dat Engelsche onderda
nen zich naar eene vreemde stad begeven,
Om daar met burgers van vijandelijke lan
den te spreken over de vraag: Oorlog of
vrede? Daarmee werd aan de regeering
een werk uit de hand genomen, dat haar
alleen toekwam. Nu wordt hier aan de re
geeringen eene gelegenheid geboden om
zelve de vredesbesprekingen ter hand te nor
men. Dat het oogenblik naderbij kpmt, waar
op dat niet meer zal zijn te ontgaan, dadr-
van zullen innerlijk wel allen overtuigd zijn.
Welnu, hier biedt zich eene gelegenheid
aan om dat te doen schijnbaar uit eigen be
weging, zonder door aandrang van buiten er
toe te worden genoopt. Men zou zeggen,
die gelegenheid moest door de Entente-
regeeringen met beide handen worden aan
gegrepen.
Misschien zou dit eene aanleiding zijn om
te meenen, dat deze stap van den Paus om
de besprekingen over het herstel van den
vrede aan den gang te brengen, niet geheel
zonder uitzicht is om te slagen. De Entente-
regeeringen zijn er op -bedacht het volk bui
ten die besprekingen te houden. Dan moe
ten zij het gunstige tijdstip niet laten voor
bijgaan, waarop hun eene gelegenheid
wordt geopend om zelf te beginnen. En
aan den anderen kant worden zij daartoe
gedreven juist door het gezag, dat aan dit
woord van den Paus verbonden is. Wanneer
het hoofd van de roomsch-katholieke kerk,
die hare leden bij millioenen telt in alle lan
den der Entente, zijne stem verheft in naam
der gansche onder den oorlogsgeesel gebukt
gaande menschheid, dan laat die stem zich
niet zonder meer tot zwijgen brengen. Men
zal er naar moeten luisteren, al ware het
alleen omdat de zucht paar zelfbehoud er
toe dringt. Want die stem dringt over de
hoofden van de regeeringen door onder de
bevolking. Zij wekt daar verwachtingen op,
die, als zij worden teleurgesteld, zich zullen
keeren tegen hen, die daarvoor als de schul
digen zijn aan te merken. Ook uit dien hoof
de .zou men kunnen meenen, dat voor dezen
stap om tot den vrede te komen, de voor
uitzichten gunstiger staan dan' voor de vroe
gere. Maar laat ons vooral ons voor optimis
me hoeden. Het voorstel van den Paus mag
niet als eene dadelijke inleiding van vredes
onderhandelingen opgevat worden. Het zal
reeds veel zijn, als dit voorstel niet dade
lijk wordt afgewezen en als de antwoorden,
die er op zullen komen zoodanig zijn, dat
zij de mogelijkheid openlaten om de draad
verder te spinnen.
De oorlog,
'W e e n e n, 1 8 A u g. (Corr.-bur.) Volgens
de Neue Freie Presse werd de vredesnota
van den Paus hedenmiddag door dea nun
tius aan den keizer overhandigd.
Weenen, 19 Aug. (Corr.-burDe
Apostolische nuntius Valfre di Bonzo ver
klaarde aan een vertegenwoordiger van de
Reichspost, na zijn terugkeer uit Raiche-
nau, waar hij een audjëntie van ruim een
uur bij keizer Karl had, dat de keizer met
oprechte vreugde den vredesgroet en de
zegenwenschen van den Paus aanvaardt, -le
der woord van den jongen heerscher toon
de de bereidwilligheid, alles voor zijne vol
keren te doen en vrede en gerechtigheid
aan zijne ondemanen te schenken.
Zoo ooit een heerscher dit was, dan is
wel keizer Karl de Aangewezen persoon om
de beginselen van christelijke billijkheid
welke uit de woorden van den Paus spre
ken, tot heil zijner volken in daden om te
zetten.
De nuntius werd na de audiëntie ook door
de keizerin ontvangen, en bracht vervol
gens een bezoek aan den hertog van Panna
op het slot Schwarzau, zoodat wegens de
late aankomst van den nuntius te Weenen
de overhandiging van het afschrift van het
pauselijk schrijven aan minister Czernin tot
hedenvoormiddag moest worden uitgesteld.
N e w-Y otk, 1 8 Aug. (R.) De Associated
Press verneemt uit Washington, dat Lansing,
te kennen heeft gegeven, dat het antwoord
der Vereenigde Staten aan den Paus onaf
hankelijk van het antwoord der overige oor
logvoerenden zal worden gezonden. Hij ge
loofde echter, dat Wilson bij het opstellen
van het antwoord rekening zal houden met
de meening der óverige geallieerden.
B e r 1 ij n 19 Au g. (W. B.) Voormiddag-
bericht uit het groote hoofdkwartier.
In Vlaanderen "was de strijdactie aan de
kust en van den Yser tot de Lys vooral frv
de avonduren levendiger.
In den sector Bixschóote-Hóoge steeg de
artilleriestrijd hedenmorgen vroeg tot trom
melvuur. Ten zuiden van" Langëmarck ging
de vijand toen tot óen aanval over, waarbij
in kunstmatigen nevel gehulde pantser
auto's een weg voor de infanterie moesten
banen. Na aanvankelijk in onze liniën te
zijn doorgedrongen, werd de vijand óveral
teruggeworpen.
In Artois steeg de wederzijdsche arti'lerie-
actie aan het kanaal, van La Basséo en op
den Zuidelijken over van de Scarpe van tijd
tot tijd tot groote hevigheid.
Bij Havrincourt en ten Westen van Le Ca-
telet, ten zuidwesten en ten zuiden van Ka-
merijk, velen de Engelschen na een krach
tige artillerie-voorbereiding met sterke ver-
kenningsafdeelingen aan. Zij werden in een
gevecht van man tegen man teruggeslagen.
St. Quentin was opnieuw aan het vuur der
Pranschen blootgesteld.
Aan den Chemin des Dames drongen onze
stormtroepen ten Oosten van de hoeve
Royers in de vijandelijke loopgraven door en
maakten de slechts uit zwarten bestaande
bezetting af. Aan den Brimont liep een on
derneming goef af; er werden verscheidene
gevangenen gemaakt. In West-Champagne
kwam het tijdelijk tot levendige artillerie-ge
vechten.
De artilleriestrijd bij Verdun duurt voort.
Ook des nachts verminderde het hevige ver-
nietigingsvuur tusschen het bosch van Avo-
court en het dorp slechts weinig. Een aan
val van Fransche vliegers op onze kabelbal
lons had geen succes. Stormafdeelingen
brachten den Franschen door een raid in
het woud van Courières opnieuw verliezen
toe en keerden met talrijke gevangenen
terug.
Gisteren zijn 19 vijandelijke vliegtuigen
en een kabelballon in luchtgevechten neer
geschoten.
Bij de legergroep van hertog Albrecht
geene grootere strijdhandelingen.
Avondbericht.
In Vlaanderen vuurgevechten van wisse
lende sterkte. Voor Verdun duurt de artil
lerieslag onverminderd voort.
P a r ij s, 19 Aug. (Haves.) Namiddag-
communiqué. Er was artilleriestrijd aan het
Aisnefront, voornamelijk ten noord-westen
en oosten van Reims. Raids der Duitschers
tegen kleine Fransche posten ten noorden
van Braye, in de streek van Bermericourt
en bij la Pompelle mislukten onder het vuur
der Franschen.
Op de beide oevers van de Maas blijft de
artilleriestrijd hier en daar zeer levendig.
In het Bois-le-Prêtre, ten oosten van Ba-
donviller en ten noorden van Celles-sur-
Plaine sloegen de Franschen oanvalspogin-
gen der Duitschers af, welke door hevige
bombardementen werden vooraf gegaan. De
Duitschers leden zware verliezen en lieten
gevangenen in onze handen achter.
Van de rest van het front is niets te be
richten.
Avondcommuniqué.
Artillerieactie in verschillende sectoren,
maar geene infanterie-gevechten. Op Reims
werden 600 granaten afgevuurd en burgers
werden gewond. In luchtgevechten ^werden
elf Duitsche vliegtuigen vernield en een
buiten ons bereik gedwongen neer te ko
men. Onze machines wierpen bommen op
spoorwegstations en bivaks. In het station
Kamerijk brak brand uit.
Londen, 19 Aug. (R.) Bericht van
maarschalk Haig.
Wij voerden met goed gevolg een plaat,
selijke operatie, uit ten zuidoosten van Epe-
hy, waarbij we Duitsche loopgraven bij de
boerderij Gillemont veroverden en eenige
krijgsgevangenen maakten.
In den afgeloopenn acht drongen onze
verkenners de vijandelijke stellingen binnen
ten westen van Havrincourt, brachten den
vijand ernstige verliezen toe en keerden
met eenige gevangenen terug.
In den nacht van 16 op 17 Aug. bombar
deerden Duitsche vliegers distributie-cen
tra van gewonden, waardoor 10 gewonde
Duitsche gevangenen gedood werden en
negen gewond. Ook Duitsche gevangenen
werden door Duitsche bommen gewond.
B e r 1 ij n, 18 Aug. (W. B.) Officieel be
richt.
Een vijandelijk eskader en zeven vlieg
tuigen verscheen gistermiddag tusschen 12
en 1 uur boven Freiburg (Breisgau) en wierp
verscheidene bommen neer op de open stad-
Vier personen werden licht gewond, drie
huizen beschadigd. Militaire ^chade werd
niet aangericht.
Een van de vijandelijke vliegtuigen werd
neergeschoten.
B e r 1 ij n19 Aug. (W.-B.). Onze bom
bardement-eskaders besteedden gisteren de
betere weersgesteldheid tot het doen van
kraohtige aanvallen op vijandelijke werken
achter het gevech^sfront in Vlaanderen. In
talrijke vluchten overdag en 's nacht wier
pen zij in het geheel 15.000 kilogram ont
ploffingsmiddelen op vliegkampen en batte
rijen. Aon het geheele front kwam het tol
talrijke luchtgevechten.
Onze vliegers schoten 20 vliegtuigen ol
kabelballons neer. Zes vliegtuigen werden
door ons afweergeschut naar den grond ge
bracht.
B e r 1 ij n, 1 8 A u g. (W. B.) Avordberichl
uit het groote hoofdkwartier.
Van het oosten niets nieuws.
W e e n e n, 1 8 A u g. (Corr.-bur.) Officieel
bericht van heden middag.
Er zijn geene bijzondere gebeurtenissen.
Sedert 19 Juli, den dag der overwinning van
Zborow, zijn aan het oostelijke front 655 of
ficieren en 41,300 manschappen als gevan
genen ingeleverd, henevens een groote oor
logsbuit en aanmerkelijke voorraden levens
middelen.
P e t e r s b u r g, 18 Aug. (Tel.-ag.) Com
muniqué van den grooten generalen stof.
Aan het westelijke front geweervuur cn
verkenningen.
Rumeensch front. In de richting van Ok-
na werden den 17en den geheelen dag ge
vechten gevoerd, die op het einde van den
dag allen teruggeslagen waren. De tegen
standers slaagden er slechts in zich meester
te moken van verscheidene loopgraven ton
zuiden van de Slonicu.
In de richting van Focsani artillerievuur.
Op de rest van het front geweervuur en ver
kenningsgevechten.
Petersburg, 18 Aug. (Tel.-ag.) Com
muniqué van den grooten generalen staf.
Aan het front in den Kaukasus, in de
streek ten noorden van den straatweg naai
Sivas, voerden wij een goedgeslaagden ver
kenningstocht uit, waarbij wij tien Turksche
soldaten gevangen nomen.
In de Streek van Harput, ten zuiden var.
Petmur, gingen onze afdeelingen tot het of
fensief over en bezetten verscheidene dor
pen aan het front Joekari-Kaigher, Ta rit d-
jadin en Mordokon.
In de streek van Mossoel vielen dé Tur
ken den 15en en 16en Rug. aon in de buurt
van Wan en dwongen onze troepen eer
weinig terug te trekken.
Berlijn, 19 Aug. (W li.) Voormiddag-
berielu uil hel groote hoofdkwartier.
Op het oostelijk oorlogstooneel iiicls van
beleckenis.
Avondbericht.
In Moldavië kleinere gcvtclilcn.
Rome, 18 Aug. (Stefani). Officieel
communiqué.
Gedurende den dag van gisteren sloegen
wij vijandelijke afdeelingen terug in hel
Boven PanovadaL zuidwestelijk van Pa ral ba,
en "te Coma Cóstabilla (San Pellegrinodal).
Eene patrouille vijandelijke officieren werd
.- Wanneer men den mensch wil^beschou-
wen van een zéér hoog standpunt, dan breekt
men licht den nek.
Roman
yau
TC a r a m a 1 i.
30
Tlad ook maar die goede oude vrouw dëzelf-
2? •'•«lende oierluigiog «chad als zij! O, Jine
"dikwijls dnoht zo niet aan :die onvergetelijke
•uren, aan den vreeseïijken avond, i »ën Theo
niet meer terugkwam! Ze zaten eerst bij elkaar
aan de theetafel, half acht ongeveer, zij. de
oude mevrouw mevrouw Victor. Theo cn
■de.kleine Stius. Theo excuseerde zich, dal hij
'even „in de buurt wezen moest. Wat was "t?
O, even een boek brengen, en weg was hij,
•als augstig.om verdere verklaringen le geven.
Mevrouw Victor had _hcm doordringend aan
gekeken en hij liad zeer goed begrepen waar-,
om. De drie vrouwen dachten aan 't zelfde,
maar ze zeiden hunne gedachten niel: hij was
naar „die mevrouw Stoppel", die ongeluks-
breiigster. En alle drie waren met bezorgd
heid vervuld en trachtten elkaar wijs te ma-
ken. dat ze aan heel wat anders dachten. De
.•kleineSuus was eindelijk naar bed gegaan
7~~ was lien uur geworden cn ze had
onschuldig gevraagd, waarom Theo toch zoo
ang uitbleef. Elsa ziet nog de verwonderde
uitdrukking van haar rond gezichtje en de
weinige voldaanheid op 'l zenuwachtig ant
woord harer moeder, dat TWco zeker opge
houden was, „misschien was er wel leeraars-
vergadering en was hij er heengegaan, zon
der er aan te denken thuis een bericht le stu
ren." En toen het losbreken van al die opge
kropte angsten en vermoedens, 't oogenblik
nadat Suze de kamer verlaten had: mevrouw
Vair Klarcn-beek met tranen in de* oogen, op
klagenden toon allerlei veronderstellingen
uitend, mevrouw Victor hel hoofd schuddend
en Theo'.s gedrag streng afkeurend „schan
delijk, schandelijk, hij is bij dat mensch, cn. je
mag het niet dulden, dat mag niet, hoor Elsa"
en Elsa daartegen in, hel harl vol bange
voorgevoelens, maar toch opkomend tegen het
harde oordeel. Ze wilde niets welen van
voorstel van mevrouw Victor, om oen bood
schap 'le sturen en te lalcn vragen of „meneer
soms nog op visite bij mevrouw"' was. O,
'neen, om alles'ter wereld niet! Ze wilde liever
afwachten... En 't eene uur na 't andere ver
liep. De oude mevrouw wérd ieder oogenblik
zenuwachtiger, liep op en neer, schreide Ncn
klaagde. Mevrouw Victor sprak troostwoor
den, die niets uitwerkten, "l Werd twaalf uur,
een uur, nog steeds zalen de drie vrouwen in
gespannen verwachting. Phie, de oude ge
trouwe, was inmiddels erbij gekomen cn
""mengde haar kreten van „och, och, 'die
jongeneer, die jongeneermet de jammer
klachten harer meesteres. En daarbij was zij,
wie Theo's onverklaarbaar wegblijven wel
licht 't meest ter harte ging, uiterlijk bedaard
gebleven, stil op haar stoel, met slechts nu en
'dan een woord vol ongemeende 'hoop. Einde
lijk was "t haar te machtig geworden..Schrei
end was ze haar schoonmoeder om den hals
gevallen, hart tegen hart, en, haar in de lieve
vochtige oogen blikkend, had ze hartstochte
lijk, maar zacht gekreten:
„Moeder, ik weet 't...''
„Met haar...?''
Een knik en dan: „Nooit meer!"
Allen hadden die afgebroken taal begrepen.
Mevrouw Victor bleef dien nacht logcercn, en
Elsa, die evenmin slapen kon als Theo's moe
der. bracht den nacht wakende bij haar bed
door.
Toen den volgenden ochtend Phic, die „erop
uil" geweest was, kwaim vertellen, dat „bij
dat mins" alle luiken toe waren cn dc mclk-
'boer en de bakker zich „lam hadden ge
scheld," en 'dat ,.de meid van d'rjbij d'r
ouwers thuis <had moeten slapen", was alle
twijfel voorgoed geweken: Theo was met
„haar" samen gevlucht.
O, dat oogenblik! Zijn arme moeder was in
zwijm gevallen. De dokter constateerde be
roerte en adht'te den toestand uiterst hache
lijk.
Daarop volgden weken, maanden van zorg
en kommer.' De oude dame kwam weer bij,
maar was. malende. Elsa was steeds bij haar:
zij kon niet buiten haar. Steeds bedlegerig,
moest'zij 'l jonge vrouwtje naast zich hebben,
om haar wartaal aan te hooren en telkens uit
den treure antwoord te geven op haar zeu
rend vragen „of Theo nu thuis was cn waar
om hij niet bij zijn- moeder kwam, als hij terug
was van die reis .naar Duitschland?" En tien,
honderd keer moest 't vrouwtje dezelfde ver
zekering hooren, dat „Theo mocht doen wat
hij wildé, hij mocht die boeredeern wel trou
wen immers 't was een goed meisje, zeker
een goed braaf kind waarom bleef hij dan
weg? Zijn moeder gaf immers nu haar toe
stemming..."'
Zoo verliepen de trage uren, de bange
dagen, de eindelooze maanden. Herfst werd
winter, winter voorjaar en lente zomer. Op
een prachtigen Septemberdag, Theo's verjaar
dag, had de oude vrouw zich bijzonder opge
wonden. Wonderlijk in al haar geestcsaf-
dwalingen had ze dien dag niet vergelen! Ze
wilde toen met alle geweld haar „mooie zijden
•japon" aanhebben. Men gaf toe: er was niets
-aaiï te doen. En toen 't veege oude lichaam, in
de zwarte zijde gehuld, met het arme ver
dwaasde gezicht zat op Theo's plaats in de
huiskamer, in Theo's stoel, was ze blijven zit
ten en ze was er niet vandaan gegaan dan ge
dragen, stijf en levenloos...
Toen was Femma overgekomen, de oude
vrieudin uit dc Dreikirch-dagen, zij. die altijd
trouw de briefwisseling met Elsa had onder
houden. Ze was toen ook getrouwd en woonde
in Den Haag, dol gelukkig met haar „juweel
van een man", een jong advokaal. I'cmma cn
dc oude mevrouw Victor, trouw bijgestaan
door de onsterfelijke onvermoeide Phic,
deden toen wonderen van hartelijkheid cn
hulpvaardigheid. Voor'alles werd gezórgd.
Toen Elsa met groote beslistheid haaf voor
nemen le kennen gaf, om Theo le „gaan zoe
ken," omdat zij thans haar laak tegenover
zijn hulpcloozc moeder als volbracht kon be
schouwen, trachtten beide vriendinnen, de
moederlijke en de jonge om l hardst, haar
door overreding er van le weerhouden. Wal
ging zij beginnen! Ze wi.st nauwelijks zeker,
dat Theo nog te Londen was, aangenomen dal
ihij er geweest was. En dan... zoo'n man!! O!
maar dat wist ze zeker: hij moest daar wezen
en nergens anders. Zij kende zijn Engelsche
(neigingen, en eenmaal le Londen, zou dc nood
hem wel gedwongen hebben er tc blijven.
„Wie weet, of hij niet weer in Holland zat..."
O, geen denken aan: zij kénden hem niet:
haar hart had haar nooit bedrogen. Zo wist
dat hij daar was, ze zou hem vinden.
En zc ging. Suze was bezorgd bij mevrouw
Victor, die van geen geldelijke vergoeding had
willen weten: „Dacht je dal ik van jou
armoedje, de opbrengst van je boedcltje, een
cent wou aannemen? Mijn lieve kind, jc zult
'l daar in Engeland genoeg noodig hebben.
Het is toch al ongehoord, dat je 't waagt met
zoo'n sommetje de wijde wereld in tc gaan".
Dat had die lieve goede vrouw gezegd, 't Af*
scheid was naar geweest, droevig, maar doof
Elsa'? tranen heen, had ze moedig geglimlacht
en haar laatste woorden waren geweest: „0#
idi bin siegesbewusstl" En de achterblijven*
den hadden gezucht cn '1 hoofd geschud.
Voor de hoeveelste maal gingen die heelden
uit het verleden langs haar geest, sinds Elsa
van Klareuheek herboren was als miss Miller?
Ging er een dag voorbij, dat ze er niet aan
dacht, aan dat alles zoo nauw samenhangend
met dc roeping, welker bewustheid haar geen
seconde Verliet?
Weerstond dc kleine gestalte voor den wel
bekenden ingang in dc smalle straal, 't Wasccii
oud huis, dat er somber cn vrjj vervallen uit
zog. Voor waren de donkere vensters van
matglas voorzien. Op zij van de kleine deur
stond op een cmail-plnalje, vrij onduidelijk
uitkomend, liet doel der inrichting en dc
naam der dame, die dc zaak' in handen had.'
Het geheel had iets gevangcnisachligs eu^
menig jóng en hoopvol auteur, die daar zijn
Werk aan de vingervlugheid 'der vrouwelijke
beambten kwam toevertrouwen, kreeg bij 't
binnent eden onwillekeurig een gevoel van
benepenheid, iets dat in staat was een scha
duw le werpen od zijn schrijycrsjljusiés.
(Wordt veiyolgd-ï-
