toewijding.
N'
16 Jaarnang
„DE EEMLAN DER'
Dinsdag 21 Augustus 1917
Het Vemkerings-cio&opolie.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
7^
iv^
Hoofdrcciccile:
MARIE VAN VERSENDAAL.
Mr. D. VAN SCHAARDENBURG.
Uilgevers VALKHOFF Bt Co.
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden yocï Amersfoort.. f 1-50.
Jdcm franco per post.. 2.00.
Per weck (motgratis verzekoring togen ongelukken) O. I
Afzondert ijko nummers0.O5.
Wokelijksob bi) voegsel nD« HollandscJie Huisvrouw" iondor
redactie van Thérèae Hoven) por 8 mna. 50 ct8.
Wekelijksoh bijvoegsol IYcrcldrevite" por 3 rand. 52 ets.
Bureau: Arnhemsche Poortwal, hoek U trech tschestr.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER A I) V EHTENTI EN
Vut. 1-5 l«aal>.. f O.NO.
Kiko rogel nieor n 0.13i
Dienstaanbiedingen 1—5 regels 0.50,
Oroolo lettors naar plaatsruimte».
Voor handel en bodrijl bestaan zuur vooidooligo bepalingen
tol liet herhaald advortooron in dit Blad, bi) abonnement.
Eene ciroulntro, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegozonden.
(Ingezonden).
Met het oog op het ectueele belang, dat
dit onderwerp heeft voor Nederland, sedert
minister Treub zijn plannen fot monopoli
seering van het verzekeringsbedrijf bekend
maakte, heeft de hee: J. M. van Hoogstra
ten, hoofdredacteur van „De Verzekerings-
bode", bewerkt een reeds in 1915, over bo
vengenoemd onderwerp, verschenen studie
van de hand van Dr. E. Gruner, voormalig
voorzitter van het Staatstoezicht op het Ver
zekeringswezen te Berlijn. Hat is zeker be
langwekkend te weten, welke meening deze
^deskundige omtrent de verzekering als
staatsbedrijf is toegedaan, omdat hij als
hoofd van den dienst der in Duitsohland
zeer scherpe Staatscontrole, gewoon is
de zaak juist uit de tegenovergestelde rich
ting te zien, als de deskundigen, die wij in
j den regel ontmoeten, dat zijn zij, die de zaak
bekijken van het standpunt van het particu
liere bedrijf.
Het boekje behandelt na een algemeen
gedeelte de Levensverzekering en de Brand
verzekering ieder afzonderlijk. De schrijver
onderwerpt in het eerste gedeelte versohil-
len-de onderdeden van het vraagstuk aan
I een nadere be.schowwing, o. a. de concen
tratie.
Ten aanzien van de Levensverzekering
•ligt, volgens Dr. Gruner, het zwaartepunt
van het geheele vraagstuk de overweging
I van de nadoelen, die de invoering van een
monopolie met zich brengen zou. Vooral
nadeelig is, dat door de uit? oh akelig van
de concurrentie de verdere vooruitgang in
de bepalingen der verzekeringsvoorwaarden
bedenkelijk wordt belemmerd.
Monopolisatie van dit becbijf zou en
daarop legt hij het volle gewicht de ver
zekering qualitatief' en quantitatief, slech
ter maken.
In plaats van het jagen naar nieuwe en
verbeterde tarieven en voorwaarden, zal een
logheid en starheid intreden, die vijandig is
.aan eiken vooruitgang, en ten nadeele van
•de gemeenschap, zal de levensverzekering
zeer veel minder tot stand brengen, dan
..waartoe zij onder de particuliere bedrijfs-
methoden in staat was.
- Alles bijeen genomen acht de schrijver,
van het standpunt der verzekeringspölitiek,
•het overbrengen van het bedrijf naar den
Staat, niet buitensluiting van de vrije con
currentie, een niet te rechtvaardige schrede
j achterwaarts, een achteruitgang op het ge-
x bied „van de economie en van de bescha-
- ving, welke zeer te bejammeren zou zijn voor
de levensverzekering, die reeds een groote
ontwikkeling bereikt heeft en zich nog op
den weg een er gezonde verdere vervolma-
.king bevindt.
Komende tot de mogelijkheid, dat de ver
zekering voor den Staat niet langer is
doel, maai middel om te komen tot een
«ander doel, hier dus met het oog op de
financieele politiek, wordt de vraag gesteld
of, als het Rijk zelf als waarborg voor de
verzekering optreedt en rechtstreeks aan
sprakelijk wordt, het dan maar niet raadzaam
zou zijn alle grondregelen en grenzen, die
voor het particulier bedrijf golden, overboord
te werpen en aan het monopoliebestuur, res
pectievelijk den Staat, de ver-strekkende
vrijheid te schenken om over die kapitalen
te beschikken.
Wanneer nu de Staat de kapitalen van de
monopolie-instelling ten eigen nutte zou
willen gebruiken, dan moet hij echter ver
plicht zijn aan het monopolie-bedrijf zooveel
rente te vergoeden, als in het particuliere
bedrijf, naar de tot nu toe geldende begin
selen, te bereiken is.
Maar de wisselvalligheid, varaan ook de
Staat onderworpen is, zelfs al zijn diens
militaire, staatkundige en economische ver
houdingen nog zoo schitterend, en de waar
heid, dat men niet alles op één kaart mag
zetten, maken echter bezwaarlijk voor ver
wezenlijking vatbaar de verwachting, dat de
Staat tengevolge v^n de monopoliseering
reeds een groot voordeel zou behalen alleen
door het verkrijgen van de vrije beschikking
over de groote vermogens, die door het mo
nopol iebedrijf dan zouden samenvloeien in
één hand. v
De schrijver toonde voorts aan, dat
wanneer de resultaten gelijk blijven en de
'tarieven niet verhoogd worden het mo
nopolie niet in staat zal zijn hoogere
winst van eenige*beteekenis te maken. De
noodzakelijkheid van door de billijkheid
gevorderde, zeer beduidende schadevergoe
dingen aan de bestaande particuliere maat
schappijen, haar bestuurders en beambten
zouden de jaarlijksche winst drukken.
Uitsluitend een verhooging van premiën
zou financieelen hulp kunnen brengen.
Ook de voor- en nadeelen van het invoe
ren van een staatsmonopolie op hel gebied
der brandverzekering worden door den
schrijver in het licht gesteld. Ook hier zou
z. i» uitsluitend door belangrijke preinie-ver
hooging eene bate van eenige beteekenis
voor den fiscus te behalen rijn.
Dr. Gruner besloot zijn betoog aldus„De
overwegende bezwaren en bedenkingen van
nuchter zakelijken aard tegen een verzeke-
ringsmonopölie weg te cijferen en op zijde
te zetten, zal een daad zijn van verbazende
vermetelheid, die waarlijk hare grootheid
veeleer in afbreken dan in opbouwen zou
vinden."
Politiek Overzicht
Het vredesvoorstel van
den Paus.
Het is eene oude waarheid, maar die
steeds nieuw blijft, dat „les extremes es
touchent". Men vindt dat wederom beves
tigd in de beoordeeling, die de nota, welke
van het Vaticaan is uitgegaan met het doel
de besprekingen over het herstel van den
vrede in gang te brengen, vindt in de oor
logvoerende landen. Aan beide zijden klinkt
de kreet: „onaannemelijk!*' uit de rijen van
hen, die het verst vön elkaar staan.
De Alduitsche pers verkondigt, dat de
nota een bepaald gevaar oplevert. Zoo
schrijft de Tügliche Rundschau, dat voor
de centrale mogendheden de vrede, op de
door den Paus aangegeven grondslagen op
gebouwd, even verderfelijk, in menig op
zicht zelfs nog verderfelijker zou zijn dan
de Scheidemann- of de Wilson-vrede. De
Kreuz-Zeitung beschouwt het nis uilgeslo
ten, dat eene Duitsche regeering op den
grondslag van deze voorstellen vredesonder
handelingen kan beginnen.
Precies hetzelfde vernoemt men aan de
andere zijde van organen als de Temps en
de Times, natuurlijk met dit onderscheid,
dat daar de nadeelen gesteld worden op
rekening van de Entente en de voordeden
op die van de centrale mogendheden. De
Times meent, dat men, ofschoon de Paus
verklaart, dat hij niet naar een der oorlog
voerenden in 't bijzonder heeft geluisterd,
toch onmiskenbaar Duitsche gedachten her
kent in de door hem voor een eventueelen
vrede aangegeven voorwaarden. De Italiaon-
sche Secoio drukt het vermoeden uit, dat
de Paus Oostenrijk van de vernietiging wil
redden.
Voor hen, die zich in een dergelijken ge-
daohtengang bewegen, is natuurlijk elk
woord in den geest van de pauselijke nota
verspild. Zij zijn daarvoor niet ontvankelijk.
Maar behalve dezen zijn er ook nog anderen,
die gaandeweg neigen tot het inzicht, dat
de vrede niet anders zal zijn te krijgen dan
langs den weg van overleg en verzoening.'
Het is duidelijk,, dat men tot dit inzicht niet
kan komen zonder zwaren innerlijken strijd.
De gedachte moet worden prijsgegeven, dat
het mogelijk zal zijn de overwinning te be
halen in den strijd, die nu reeds duurt in
het vierde jaar en waarin zoo veel op het
spel is gezet. Dat eischt een groot offer, dat
niet wordt gebracht 'dan met grooten weer
zin en in de uiterste noodzakelijkheid. Maar
naarmate de neiging „toeneemt om dat offer
te brengen, wordt de vraag dringender of
tegen de offers aan goed en bloed, die de
voortzetting van den strijd vordert, de voor-
deelen opwegen, die de eene of de andere
partij nog kan bereiken.
Het antwoord hieróp zal ten slotte den
doorslag moeten geven bij de beantwoor
ding van de vraag, waarvoor de nota van
den Paus de oorlogvoerenden heeft gesteld.
Wanneer het inzicht doordringt, dat het nut
teloos is den strijd nog verder voort te zet
ten, omdat het doel, waarvoor men in den
strijd is gegaan, toch niet is te bereiken, dan
zal men geneigd worden het oor te leenen
aan een onpartijdigen en belangeloozen
raadsman, die er op wijst, dat het tijd wordt
den strijd te staken, om den eigen onder
gang te verhoeden, en dat, om een woord
te gebruiken aan een ander strijdgebied ont
leend, „een mager vergelijk beter is dan
een vet proces".
Maar is die gemoedsstemming bij de oor
logvoerenden aanwezig Dat zal uit de ant
woorden blijken, die het Vaticaan op zijne
nota zol ontvangen. De Frnnkf. Ztg. herin
nert in dit verband non eene verklaring van
een in den Iaatsten tijd veel genoemd katho
liek rijksdaglid den afgevaardigde Erzberger,
die heeft gezegd, dat nog altijd de moge
lijkheid bestaat een vierden oorlogswinter
te vermijden en dat in weinige uren zou zijn
te verkrijgen, dat men zich kon verstaan
over een vredesbasis zoodanig, dat de of-
ficieele vredesonderhandelingen konden be
ginnen. Zij knoopt hieraan de opmerking
vast, dat ir\ de kringen, die in betrekkingen
tot het Vaticaan staan, en in het Vaticaan
zelf de tamelijk stellige meening bestaat,
dat men heden reeds tot een vrede, geba
seerd op overleg, kan komen, indien het
slechts mogelijk is de noodige klaarheid te
krijgen over d£ wederzijdsche standpunten.
Hel ware te wenschen, dat die meening
bleek juist te zijn. Dat zou inderdaad een
belangrijke stap tot den vrede zijn.
De oorlog,
In het westen is de groote strijd in Vlaan-
derij en Arlofe tot rust gekomen: slechts
klein werk wordt van daar bericht. Als nieuw
tooneel van den grooten strijd vergt thans
de streek benoorden Verdun de aandacht.
De Duitschers hebben ten oosten van de
Maas sedert Maart j.l. eene linie als ver
dedigingslinie ontruimd, die nu door de
Franschen is bezet. Over den verderen strijd
op het 23 K.M. breed front op de beide
Maasoevers, van het bosch van Avocourt tot
het bosch van Courières berichten zij, dat di
slag voor hen goed staat. Aan de westelijke
Maasoever zijn de Franschen op twee pun
ten, in het bosch van Avocourt en bij de
Mort-Homme, in hunne afweerzóne gedron
gen, overigens is hij daar en ook ten
oosten van de Maas overal afgewezen of in
den tegenaanval terug geworpen. Volgens
l>et Fransche bericht zijn op een front van
18 K.M. tot een diepte van 2 K.M. de Duit
sche versterkingen genomen.
Over den elfden Isonzoslag, waarvan gis
teren de eerste tijdingen kwamen, hebben
wij thans nadere berichten, die een beeld
geven van den zwaren strijd op den dag van
19 Augustus, den eersten waarin de infan
terie ingreep. Volgens het Italiaarische be
richt is de eerste Oostenrijksche linie ann
den linker Isonzo-oever, die tot puin gescho
ten was, in storm genomen. Het bericht
spreekt verder van een krachtigen druk, die
op den tegenstander werd uitgeoefend. Vol
gens de berichten uit Weenen is de aanval
tot staan gebracht, zonder dat het de Ita
lianen is geluk een voet te winnen.
Ook aan het front van Tirol is strijd ge
voerd. Daar wijken de Italianen terug.
Londen, 21 Aug. (R.) De Engelsche
gezant heeft aan het Vaticaan de ontvangst
van de Pauselijke nota bericht en medege
deeld, dat de Engelsche regeering die in
welwillende, ernstige overweging zal ne
men.
In Hongarije is graaf Esterhazy om ge
zondheidsredenen afgetreden als minister-
p'esident. Het nieuwe hoofd der regeering is
Alexander Wekerle, een veteraan die reeds
tweemalen minister-president is geweest.
Het regeeringsprogramma blijft ongewijzigd.
Petersburg, 2 0 Aug. (Havas). De
Sovjet heeft heden eene belangrijke zitting
gehouden, die ook door een aantal gedele
geerden van het front werd bijgewoond. De
minister Tsernow heeft eene uiteenzetting
gegeven van de hervormingen op agrarisch
gebied. Alle aan den staat behoorende gron
den; die reeds geïnventariseerd zijn, te za-
men eene opper\lukte uitmakende grootcr
dan Duitschland, zullen spoedig in vollen
eigendom aan de boeren overgegeven kun
nen worden. De minister wees op de nood
zakelijkheid om deze hervormingen te ver
wezenlijken en deed uitkomen, dat deze
maatregelen er toe zullen bijdragen de „bur
gerlijke eigendommen voor vernieling en
plundering te behoeden.
I- ii <1 e n, 19 A u g. (P..) In eene vergade
ring, waarin 300.000 leden van den nationa-
len hond van spoorwegmannen vertegen
woordigd waren, heeft men besloten iederen
stap van liet bestuur te steunen om te be
werken, dat gemachtigden van de conferen
tie de Labour Parly de conferentie te Stock
holm bijwonen. Daarentegen heeft de mijn
werkershond van Nottinghamshire, die vroe
ge r"" een gemachtigde bad benoemd om met
Ramsav Macdounld naar Petersburg te
gaan, met .groote meerderheid besloten tegen
deelneming aan de conferentie tc Stockholm.
Londen, 19 Aug. (R.) Na een onder
houd met den secretaris van den Board of
Trade heeft de hond van machinisten ver
klaard, dat de toestand ongewijzigd is. Men
meenf, dat een staking onvermijdelijk is.
Aan <lcn anderen kant vertrouwt de afge
vaardigde Thomas nog steeds, dat dc natio
nale bond va/i spoorwegpersoneel zal weige
ren dc staking te steunen.
Londen, 10 Aug. (R.) De president van
den'Board "of Trade ontving heden opnieuw
afgevaardigden van de verecniging van spoor-
wegmaehinisten, die met staking dreigen. Hij
verklaarde, dal dc mannen hunne cischcn be
treffende een kortcren werkdag na dc be
ëindiging der vijandelijkheden konden her
halen. Alsdan zal dc regccring zc in goed'
gunstige overweging nemen.
.'«fs
Al
Verspreide Berlohten.
Londen, JU Aug. (R.) Een elcctrisch
trnmrijtuig, dal bij Dover van een heuvel af
kwam, geraakte uit het spoor en viel om.
Negen personen zijn gedood, cenigcn vrccsc-
lijk gewond.
Weenen, 20 Aug. (W. B.) In den af-
geloopen nacht is in Rekawinkel een lokaal-
trein gereden in den om 9.50 Van den
Westbahnhof vertrokken trein, waarbij drie
personen gedood, 20 zwaar en een aantal
licht gewond werden.
Londen, 2 0 Aug. (R.) Wij vernemen
dat eergister in Saloniki een verwoestende
brand heeft gewoed. Het verlies aan men-
schenlevens is nog niet bekend. In den
avond van den 19en had men het vuur in
bedwang.
Van vele schapen wordt verlangd dat zij
met eerbied opzien lot hem dobr wie ze ge
schoren worden
Roman
van
Karamati.
Doch de kleine Miss Miller lelie daar niet
«neer op. Voor haar was dal huis de plaats
waar rc door eerlijke verdienste gelegenheid
had itii bestaan tc vinden, dal haar dus in
staat stelde tc leven voor haar levenstaak. Zc
•was dien morgen vroeg, zooals trouwens ge-
.dwoonlijk. Maar was t anders regel, dat dc
.andere juffertjes, een vijftal,, en „de patroon',
d.w.7 de zoon en plaatsvervanger van
mevrouw Gilbert, allen eerst na haar kwa-
™ltn: 'hans zat de laatstgenoemde reeds in 't
kantoor, toen zij binnentrad. Schijnbaar ver
lept de lezing van een lrandsehrift voor
hem op een lessenaar, keerde Mr. Gilbert zich
rhaastig om. toen hij den welbekenden tred
van zijn jongste bediende in het vertrek ver
nam. Hij bad al een paar minuten met onge-
•V-t n - Dij had haar iets heel gewich-
Bgs te vragen, iets zoo gewichtigs, dat de
d f*!1" b'«k:baar z''n Wcstes-evenwicht
ror-rl i m IIij "e'' cr 700 'an" mee
ur h ',T ™ndaa(( on or nooit. „Hang
I" hid bij al zoo dikwijls bij zichzelf ge
mompeld, in zijn kamer alleen, als hij dacht
aan dc teruggetrokken, houding, de zedigheid
van „pretty Miss Miller", en aan zijn onbehol
penheid en gebrek aan welbespraaktheid. Had
hij niet van 't eerste oogenblik, dal hij dat
ernstige, verstandige bakkesje met de ziel
volle oogen in zijn nabijheid waarnam, iets
bijzonders, iets heel bijzonders voor haar ge
voeld? O, 't was nu T ware, meende hij. En
hij was dertig jaar; 't werd lijd naar een
levensgezellin om te kijken, had zijn moeder
gezegd. Hij was blij nu eens zijn moeder
daarin volkomen gelijk te kunnen geven. Te
voren, bij drie, vier verschillende gelegen
heden, had hij, volgens haar, achter 'l net ge-
vischt. Maar hij had 't zoo gewild. Neen, „bij
Jove", dit was dc eenige vrouw, die hem ooit
werkelijk aangetrokken had. Ze was een Duit
sche.:. jawel, maar' wal zou dal? Haar En-
gchch klonk heel aardig en zijn moeder ver
zekerde hem, dal Duilschland nog altijd den
voorrang had waar 't gold oer. huiselijk
vrouwtje te oeken. En nu hoefde hij l niet
te zoeker.: Ze was zelf, als dóór den Hemel
gezonden, naar hom toegekomen, llïj moest
een door en door huiselijk vrouwtje hebben
en de buwgjijken waren immer in den
hemel gesloten. Archibald Gilbert was zelf
zoo'o huiselijk mensch, hield niet van uitgaan
en luidruchtige vermaken. Daar hield Miss
Miller ook niet van... o, zeker dat zou een
kolfje naar zijn hand zijn. Hij moest zijn
kansje wagen... En bovendien: had hij '1 niet
goed? Dc zaak ..marcheerde" als op rolletjes:
altijd werk genoeg voor de zes ..typewriters"
en een heel aardige verdienste ook. Bij al zijn
schuchterheid en in-zirh-zclf-gekcerdlieid had
Archibald immers een bijzonderen takt oaii
met jonge schrijver, om te 'gaan. Hij was dol
op lectuur, kende dc Engelsche literatuur op 1
zijn duimpje, en wist altijd een aardig praatje
te maken met dc hoopvolle jongeren in de let
terkundige wereld, die in zijn kantoor hunne
penircvruchten kwamen aandragen. Hij deed
wat menig ander in zijn plaats niet den moed
zon hebben te doen: hij las dc meeste
manuscripten, en zoo kon hij tot een ieder een
belangstellend woord er over zeggen. De
jonge vrouwtjes en meisje- onder de, klanten
waren lastiger voor den goeden Archibald.
Daarvoor had hij vaak den steun zijner moe
der noodig. Als er "dan ook een van die penne-
voersters wat veel tc vertellen had en hij zijn
krachten voelde Ie kort schieten - hang it 1
dan drukte hij bescheiden op het "knopje
van de. elektrische schel naast zijn schrijftafel.
En de waardige Mrs, Gilbert keurig in 't
zwart en minzaam groetend verscheen,
dalcn'dc uit hoogere sferen nis een reddende
genius. '1 Was aan zijn moeder locvcrtrbuwd.
dat wist Archibald: ze had genoeg geest en
veel bespraaktheid en veel geduld.
Waarom zou hij dan niet...? Och, t kind
deed zoo vreemd Ze was zoo stil cm geheim
zinnig. Zou 7v haal- hart niet reeds verloren
bobben? Niet nods een ..sweetheart" hebben
In „the fatherland"? Hang it! Iiij zou 'I spoe
dig te weten komen.
„Goeden morgen, jufrouw Miller. Ellendig
weer, nietwaar?"
Dat schikt nog al," zegt de toegesproken?
„Ik wgnsch li ccu goeden morgen, mijnheer
Gilbert... U is vroeg op 't kantoor?'
Reeds is zc naar haar gewone plaats ge
gaan en heeft zich in een bonding neergezet,'
als wilde zij dadelijk 'i werk beginnen, alleen
wacMend? c.;> wal Tiii. „de patroon' haar
voor bijzw !ers t? 1 had.
„Ja, er is veel te H.i bovendien
„Zoo", valt Elsa in. die reeds lang met onge-1
ruslheid dc buitengewone vriendelijkheid en
link.schc voorkomendheid van onzen Archi
bald opgemerkt had. Ook haar medearbeid
sters daar op T kantoor hadden reeds .door
ondeugende zinspelingen cn veelzeggende
glimlachjes duidelijk tc kennen gegeven, dat
dc minzaamheid van den patroon jegens de
nieuwe collega niet alleen haar ijver en werk
zaamheid gold. Dat hinderde haar een beetje,
maar 't gevaar, dat de jonge man met een
liefdesverklaring voor den dag zou komen,
vond ze heel wat erger. Hoe zou ze zich moe
ten houdefr? Wat zou zc moeten antwoorden,
om zijn gevoelens niet te kwetsen, en toch ook
haar positie daar op 't kantoor niet onmogelijk
te maken?
„Heeft u nog extra-manuscripten ontvan
gen, mijnheer Gilbert? Laat me 's zien, als ik
mag..."
..Nee, dat niet, maar ik zou u gaarne
Hang il!" gaat Archibald mompelend voort,
als hij ziel, dat de ander opeens in een hoop
papieren, op haar tafel naast dc schrijf-
m.ukiinc liggende, is gaan snuffelen. Daar
komt weer die verwenschle verlegenheid...
Mag Iiij nu aandringen? Zou zc hem niet on
beleefd vinden?
„Och. juffrouw Miller, zou ik...'.' Archibald
kleurt, dat voelt hij aan zijn hoogen boord:
't is net, of die opeens nauwer om zijn halfs
sluit. Hij tracht zijn mager, baardeloos, houte
rig gezicht een flinker plooi tc geven. Hij hemt
cn kucht eens. Zie zoo, dat 's weer in orde cn
Miss Miller heeft niet naar hein gekeken.
„O, wou u me wat vragen?" zegt laatstge
noemde, steeds doorzoekende en bladerende,
op afgetrokken loon en zonder Archibald aan
Ie zien. JtIk dacht anders... Dit manuscript...
kijkt u een- Is dit niet datzelfde waar Miss
Dryflowcr over sprak, cergislerch?'»
En ze gaat van haar plaats en toont haar
chef het lijvige handschrift, waarin zc heeft
zitten tc bladeren.
..Zeker, zeker", antwoordt dc jonge man
met geveinsde belangstelling. Het voorwcr
zijner begeerten kijkt hem onderwijl aan.
„Zeker, 't is 't zelfde." Zijn blikken zijn aa i
'l papier gekluisterd.
„Ik vind 't nu pas hier op mijn tafel," her«*
vat Elsa, die dc heerlijke gelegenheid om haaf
aanbidder af te leiden niet wil laten onlglip<
pen. „Dit heeft zeker Miss Denver gedaan..*
Di< laat nu 't werk liever aan mij over! Dat
kind is aardig lui, en als zc denkt, dat een
roman boeiend is. neemt zc 't handschrift ge-»
woon mee naar huis. Later, als de schrijver
er naar komt hooren, bedenkt ze zich dat ze
't, na lezing, eenvoudig thuis vergeten heeftt
Ik zal dezen keer nog maar 's goed zijn. Maar
zc mag niet al te veel op mijn goedheid reke
nen, \indt u wel?'
„Dat mag ze zeker niet!" roept Archibald
mot een verbolgenheid die gansch niet in over
eenstemming is met de onbeleckenendhcid.
van 't gebeurde en lot verwondering van Elsa.
,,'t Zou wat moois zijn! 't Is goed, dal u 't me
zegt. juffrouw Miller. Ik zal die ondeugd eens
onder handen nemen..."
„O, doc u dat maar niet. Stel dr.t uit tpt ccu
volgenden keer, als cr veer zoo iets met me
mocht gebeuren. Ik ben hier pas zoo kort en
't zou zoo n vreemden indruk maken..."
„Neen, maar ik wil, dat men u resDeclcere.
U is hier mijn beste beambte. Mijn beste be'
ambic en..."
fW'.rdt vervolgd.)
