eens h'ccl grappig vertrok', verzekerde juf
frouw Hopkins Dora, dat hij tegen zijn tante
lachte. Eens loonde hij haar zelfs, dat hij van
haar hield door haar bij den neus te grijpen;
toen zij over hem heen boog.
Toen hij ruim eert maand oud was, werd
hem een prachtige zijden jurk aangetrokken
en droeg men Jiem naar de kerk, waar hij ge
doopt werd. Dora mocht bij dc plechtigheid
aanwezig zijn.
De namen, welke Baby kreeg, waren Theo
000* dc «fleagd.
Kleine Tante Dora.
bfV Engclscli van J e n n i e C H p p e 11.
bewerkt door C. H.
HOOFDSTUK II.
Een gewichtig persoon.
Klcix* Dora werd den volgenden morgen
üpahx vr mei een gelukkig ge\oeL
Zij was tante!
Zij ajat zich legen de kastdeur om te zien,
frf zij ook gegroeid was sinds den vorigen
avond en betreurde het zeer, dal haar haar
"ndet lang genoeg was om „het op te steken"
en dat haar jurk nog heelemaal kort was.
Jfeen tante met korte rokken en losse krullen
teek haar lang niet zoo eerbiedwaardig als
ièén mei lange rokken en een „toet." j
Gelukkig dacht zij er nog juist bijtijds aan
om dc drié onderste treden van de trap niet j
«I te springen, want wie had er nu ooit gc-1
hoord, van een tante, welke op die manier i
heneden kwam! Zij zal keurig rechtop aan
hei ontbijt en gedroeg zich heelemaal als een] Op een mooien middag op het einde der
igroot mensch i maand Juli. zei Marv dal zij met Baby naar
Vóór schooltijd ging zij nog even naar haar |e€1, vriendin in dc stad wilde gaan. Juffrouw
neefje t ijken. Hij was nu gelukkig wakker. Hopkins zou haar vergezellen om den kleinen
Zijn 'oogjes waren blauw en t leek Dora net, baas te dragen én daar Dcra een vrijen mid*
aan haar slaapt" zei nu een
mannenstem ,,'t Kon niet erger. ..Zij zag
doodsbleek, toen zij het kïnd wegtrok."
„Heb je je pijn gedaan, lieve kind?" vroeg
>een oude heer vriendelijk.
(Wordt vervolgd.)
De collecte op school.
door C. II.
Het was eind Januari en bitter koud. Met
door Evert- De eerste, vertelde zijn vader ^ud en Nieuw w'as het nog zacht en regen-
Dora, bcteekende hetzelfde als dc hare: „Gave f"*'1* «"eest. -loch weldra vroor het, dat
■an God." Zijn achtenjaam luidde Carstairs, krakte. Weken aan érii sluk zwaaide de
1,1„i. i-w.... Wintervorst nu rc-cds ziin seen ter en het
J natuurlijk net als die van Evert en Dora.
Hoewel Evert en Mary heel, heel veel van
Baby hielden, waren zij even goed cn vrien
delijk vooi Dora, als zij tot nu toe geweest
waren. Zij vormden met hun viertjes zoo'n gc-
lulckig gezin als er maar bestaan kon. Dub
bel droevig was het dus, dal aan dit geluk
spoedig een einde zou komen.
HOOFDSTUK III
Hei ongeluk.
nlcrvorst nu rc-cds zijn scepter en het
scheen wel. alsof hij voorloopig nog volstrekt
niet van plan was zijn biezen te pakken.
Op de sclioool van juffrouw Verbeek had-
den de meisjes dikwijls een mlddaü vrij om I Voorbeeld .Men heeft een rii van
kfliaokflii lo rïi/lon inle /lof- ..o.vm.n.M.
ol hij baar al kende. Toen zijn teerc vinger
tjes Id de kant van haar mouwen haakten en
't was, alsof hij haar goedendag wilde zeggen,
riep zij bbj uit:
„Hij kent me al, de lieverd! Hij wil niet. dat
aft wegga en houdt me aan mijn mouw vast."
Het was echter een groote teleurstelling,
•toen Dora vernam, dat er nog verscheiden
maanden voorbij moesten gaan, vóór Baby
haar „tante" zou kunnen noemen.
Natuurlijk was zij nog geen tien miniton op
school, of alle meisjes hadden liet groote
nieuws geboord. De meesten vonden het heel
aardig, maar één hunner Stella Pearson
heette /ij zei:
Jij zult nu natuurlijk nummer twee zijn."
..Wat bedoel je?" vroeg Dora.
Wel, nu je broer een kind heeft, zal hij
niet zooveel meer om jou geven."
Natuurlijk wel," zei Dora, „daarom houdt
hij toch niet minder van mijt"
Je schoonzuster zal in ieder geval lang zoo
aardig niet meer voor je zijn cn je zult altijd
bij dal kleine kind achterstaan."
Dora sprak nog tegen, maar Stella zei:-„Je
dag had, mocht zij ook van de partij zijn.
Zij reden met de tram naar het naburige
Slapieford en dit was op zichzelf al een ge
noegen voor Dora. Een tweede aantrekkelijk
heid vormden de vroolijke. mooie winkels: de
speelgoedwinkels, waar de prachtigste poppen
en liet mooiste speelgoed voor de ramen-uit
gestald stonden, en de boekwinkels met hun
kleurige bandjes, verder de verschillende za
ken in luxe-artikelen, die schitterden in de
zon.
Geen winkel was er echter, die Dora's aan
dacht zóó trok als het schoenenmagazijn op
den hoek der Zonstraat. Het waren echter
noch de laarzen, noch de satijnen schoentjes,
die voortdurend een groep kinderen vóór het
raam lokten, doch een steeds bewegende
schoenlapper en zijn leerling, die daar ten
toongesteld werden. Zij waren van karton ge
maakt, ftiooi gekleurd cn werden door een
raderwerk in beweging gebracht. Dora had
hel al meermalen gezien, doch het verveelde
haar nooit er opnieuw naar te kijken.
De kleine, oude schoenlapper droeg een bril
op zijn rooden neus; zijn leerling zat naast
schaatsen te rijden, iets dat voor nagenoeg
allen een groot genot was, want welk Hol-
landsch jongens- en meisjeshart klopt niet van
vreugde bij het woord schaatsenrijden?
Eén meisje echter. Eva Kroon, stond buiten
alle winterpret. Zij was mank en eigenlijk had
zij het in dczèn tijd van sneeuw- en ijsver
maak dubbel moeilijk, want het gebeurde maar
al te vaak, dat zij tot mikpunt van het sneeuw-
balien-gooien werd gekozen. Dan hoorde zij
roepen:
„Die manke daar, die zullen wij eens ra
ken t" En dan spoedde het arme kind zich zoo
vlug, als zij daartoe in staat was, naar buis.
Van alles wat.
'Te raden liceveel penningen van
een bepaald aantal weggenomen zijn
Laat een zeker aantal penningen in een rij
op tafel leggen. Laat er een andere rij onder
leggen van één meer. Draai je nu om en laat
iemand uit het gezelschap eenige penningen
van de eerste rij afnemen en vervolgens zoo
veel van de tweede rij. als er nog in de eerste
overgebleven zijn. Daarna worden al de pen
ningen, die in de eerste rij overgeschoten
waren, van de tafel weggenomen. Draai je
nu weer om cn trek van het aantal penningen,
dat je op de tafel ziet liggen één 'af, dan heb
je het aantal, dat oorspronkelijk van de eerste
rij afgenomen was.
10
penningen, in de tweede rij komen er dus
11; van de eerste rij worden er 6 weggenomen
en blijven er dus 4 over. Nu laat men van de
tweede rii zooveel penningen wegnemen, als
er in die eerste rij overbleven, dus 4 en daarna
ook de 4, die van de eerste rij overbleven; er
blijven er dus 7 op tafel liggen, zoodat er
7 min 1 is 6 penningen oorspronkelijk van de
eerste rij zijn weggenomen
Oosterdclie rechtspraak.
Vier mannen kochten samen een partij
naarhTar moefcrTdie aUifd ècnopen Sörhad" ka,oen in b3,€n' 0pdat dc ratten dc kal0€n
voor alle-, wat Eva haar vertelde en haar mcl zouden beschadigen, schaften zij zich ook
troostte. ccn kat aan. Teil einde hun aller eigen doms-
Doch het was niet alleen buiten de school,rechl °P dc kat vasl te s,ellcn- kwamen zij
dal Eva veel te verduren had. Ook in school, overeen- dat aan elk hunner een bepaald aan-
Yan hdar eigen klasgenootjes, moest zij veel Jewezen P001 van het zou toebehooren.
verdragen. De meisjes wilden niet, dat zij met N" stnlcten zi* verschillende gekleurde linten
hun spelletjes meedeed en of Eva al hunke- clk om dcn P°°l' dle de zlJ*ne was- Door eea
rend stond toe te kijken, wachtend op een °.nReval bezeerde de kat één harer poolen. De
vriendelijk woord, dat haar tot den kring der ei8enaar van dit beschadigde lichaamsdeel
speclslcrs zou uitnoodigen, het mocht haar dted er €en b'pjc met olie omheen. Toen de
niet baten. Het arme kind, dal niet wilde vra- kat echter te dicht b« hel vuur kr0°P- "er0ak"
gen en zich niet wilde opdringen, stond vrij- lc daazd°<»- hel geoliede lapje in brand. Het
wel overal buiten. Er waren wel aardige arme dler hep ,n baar p,'n en verwarring
meisjes in dc klas, die trachtten haar te be-naar dc bergplaats der balen katoen; dezen
schennen, doch deze konden toch niet op a,lur cn verbrandden. Er bleef niets
legen de bijdehande Truus Verdoorn, Mena van over- Toen daagden de drie andere
van Tol en Anna Smal. De laalste zat naast eigenaars den bezitter van den bewusten ver
ruit het wel ondervinden!" en gat een bitter jj,em jn j,et stalletje. De armen van den ouden
smaakje aan het gevoel van-geluk der jeug
dige tante.
Stella vond zich zelf heel wijs, maar het
zaad, -dal zij zoo liefdeloos had uitgestrooid,
kon lol de meest vergiftige plant opgroeien.
Die plant heette jaloerschheid.
Dora's natuur was echter te zonnig en op
recht en de liefde van haar broer te groot
om dat plantje gelegenheid tot ontwikkeling
te geven. De uitspruitsels verschrompelden
en stierven af. Evert had Dora altijd voorge
houden, dat hoewel Stella op school knap was
en in een mooi huis woonde, zij geen lief en
geschikt meisje was om mee om te gaan. Dit
had hij opgemerkt uit de gesprekken cn ge
beurtenissen, welke Dora hem verteld had.
Soms had zij hel jammer gevonden, dat hij
niet van Stella hield, die toch door iedereen
bewonderd werd. Nu was zij echter blij, dat herhaalde.
man bewogen regelmatig vóór- en achter
waarts, terwijl hij den schoen op zijn knie
naai der maar zijn groote, ronde oogen, die bij
elke beweging naar boven en naar beneden
rolden, lieten eiken keer meer van* de cfogleden
zien. Eindelijk begonnen de armen al lang
zamer en langzamer te bewegen, de oogleden
vielen heelemaal dicht en de schoenlapper
scheen in een diepen slaap verzonken.
Dan hield de leerling, die al dien tijd ijverig
aan het hameren was gebleven, op en knikte
driemaal met het hoofd. Daarna hief hij zijn.
hand op en raakte den ouden man aan, die
verschrikt wakker werd. Onmiddellijk begon
de leerling dan weer vlijtig te hameren etl zijn
haas nam met frisschen moed zijn werk weer
op om na een minuut ongeveer opnieuw in
te slapen, zoodat het tooneeltje zfch steeds
aUernoodiflste ontbrak en ieder voor zich nam y wis( z"ch cch(cr loch wcl tc heipen. Do
het besluit, als zii ihuis gekomen was, aen in- j10nrfer js alleen de beste kok, maar ook
*ij naar hem geluisterd had en geen vriendin- Dora dacht, dat zij wel den gebeden dag houd van haar spaarpot eens na te tellen en een "Y00rtreffclijkc leermeester. Bovendien be
netje van haar was geworden. Zoo jong als naar <jen Ueinen schoenlapper en zijn knecht er een goede greep Uit te doen.
Eva in de bank en was altijd heel onaardig
tegen het arme kind, dat toch werkelijk nie
mand een strootje in den weg legde en het
immers niet helpen kon, dal zij mank was en
zich daardoor niet zoo vlug en gemakkelijk
bewegen kon als dc anderen.
bonden poot voor het gerecht en eischten, dat
hij hun de waarde van hun aandeeleo aan de
verbrande katoen zou vergoeden. Maar wat
deed de rechter, nadat hij alles onderzocht
had? Zijn vonnis luidde aldus:
„De poot, waar het lapje mef olie omheen
Op zekeren middag trad juffrouw Verbeek izaL was bezeerd; de poes kon er dus niet op
geheel onverwacht <fe klasse binnen. Zij kwam j l°°Peni ZÜ hield hem omhoog en liep met de
ditmaal niet om eens te hooren welke vorde- andere' drie ^zonde poolen droegen
ringen de meisjes gemaakt hadden. Het doel dus hcl "aar d« katoen en zijn daardoor
van haar bezoek was een fieheel ander. Juf- de eeni«e schuldigen. De zieke poot deed niets
trouw Verbeek deelde dc meisjes mede. dat Kecn k™aad- üaarom raoetel> n" ^"«be
er den volgenden dag in de verschillende i z,H«rs der fiewnde poolen, die den brand in
klassen een collecte gehouden zou worden j de balen hcbbtn veroorzaakt, de volle waar
ten bate van arme kinderen, die letterlijk aan de betalen aan d«n cldcnaar van den bezeer-
alles gebrek leden. Allen mochten zij geven, (e_n..P,
Vinden jullie dit geen Oostersche recht-
wat zij daartoe konden en wilden missen: de
kleinste gift was welkom cn ieder was geheel
vrij. Na met nóg een enkel woord het gebrek
dier arme kinderen afgeschilderd te hebben,
verliet juffrouw Verbeek weer het school
lokaal.
De meisjes hadden allen vol medelijden ge
hoord van de arme kindereu, die het aan het
spraak, waar een gewoon Hollandsch mensch
niet bij kan?
Planten voor tIscIiviuüsI.
De menschen uit de oertijd hadden voor
de vischvangst niet dc hulpmiddelen, die de
tegenwoordige techniek den visschers geeft
zaten deze natuurkinderen een uitmuntende
«ij nog was. begreep zij loch, hoe Icclijk hetzou );UnneI1 blijven kijken en zij was slechts I Dc volgende dag brak aan. Eva Kroon had opmerkingsgave. Wat lag dan meer voor de
wie jlnrifpliil-p fïinrtpn VflTl F.VCrt Cn de lieve. w. i .1 /lor» wini-ol fe IrriicfPn Iwoo bwarlioe m*.f»cfz*hr'»r>>>+ Flit wn« Itaar
%vas -dergelijke dingen van Evert cn de lieve, nicl veej moeite voorbij den winkel te krijgen, j twee kwartjes meegebracht. Dit was haar
kleine Baby te zeggen. I op den keer, waarvan ik jullie vertellen ga, gansche schat, want haar moeder dc
Op zekeren dag de nieuwe wercldbur- NVjst heel goed, dat zij voorbij den schoen-1 weduwe Kroon moest heel zuinigjes leven
ger was nog geen week oud trof Evert Dora japper zouden komen. Toch dacht zij er niet en rekende en ovêrlegde van den vroegen
aan. verdiept in een ouderwetsch boek. dat ecr(jcr aan> vóór zij op den hoek der Zon- 1 ochtend<tot den laten avond om het haar drie
nog van haar moeder geweest was. Het heet- j straai de kinderen voor den bewusten winkel kinderen: Jan, Eva en Dikkie goed te geven
te: De Geschiedenis van kleine. zag staan. j Eva wilde echter zoo gaarne alles wat zij be-
AnnieenhaarTa n't e. Zij zocht er raad-
hand dan dat zij, die alle eigenschappen der
planten kenden, hun vangmiddelen ontnamen
aan giftige narcotische planten?
Tegenwoordig is het vischvangen met plan
ten zoo goed als onbekend. Dat dit vroeger
niet het geval was blijkt uit verschillende wet
ten, bijv. uit het jaar 1212 van keizer Frederik
II en van Johannes II van Spanje in 1453, die
het vischvangen met planten verboden.
De eerste, die melding maakt van het ge
bruik van vergiftige of verdoovenden planten
bij dc vischvangst, is Aristoteles. Ook de Ara
bieren berichten er over. Later deelt den land-
Zij had zich gedurende het laatste kwartier j zat ten bate van die arme kindertjes afstaanL
gevingen in, o. a. wat zij tegen Baby zeggfen telkens afgevraagd, of Mary haar zou toestaan zoodat haar moeder haar toestemming gaf, blij
moest en kwam tot de ontdekking, dat de Baby een eindje te dragen Stel je voor. Baby als zij was, dat haar dochtertje zulk een
tante van kleine Annie „vreeselijk knap" was jn zjjn snoezige witte kleertjes op haar armen! medelijdend hartje bezat,
e Ikc vraag wist te beantwoorden, welke zij durfde er bijna niet aan denken. J Eva was dien morgen laat. Zij had als naar
haai nichtje deed en die wraren soms heel)?0, daar is de schoenlapper!" riep zij plot-1 gewoonte Dikkie naar de bewaarschool ge
moeilijk!
Dit was ii
Baby voor
RHR
gevoel zei Dora toch dat zij maar veel ge- de ^et vriendelijke antwoord. „Daar is hij nog werd met collecleeren een aanvang gemaakt,
schiodenis en aardrijkskunde moest leeren te j-iein Y00r. Je moet nog een paar jaartjes „Wat geef jij? vroeg Truus Verdoom aan
legen den tijd, dat Baby zijn vragen zou bc- geduld hebben, Dora." Anna Smal. „Ik een kwartje."
ginnen te stellen. „Maar dan is hij cr misschien niet meer," I „Dc... ikke niets, 'k Heb al mijn geld ver-
Haar broer ried wal in haar omging; zij zci Dora, terwijl zij haar zuster in den steek snoept en 'k durfde er Moeder dus niet ora iiacuu
had al dikwijls in de laatste dagen gevraagd: uct om eens even te gaan kijken. vragen. Echt vervelend! Iedereen zal 't merken j in den handel gebracht. Het heeft een
„Zou een tante zoo iets doen?" of „Moet een ,(\Ve hebben vandaag geen lijd om te blij- en wat zal juffrouw Verbeek wel van me den- zej.crc overeenkomst met rijst en is tevens
Haverrijst «e* nieuw voedings
middel»
In Oostenrijk is sinds kort onder den
naam haverrijst" een niéuw oorlogsvoedings-
tante dat doen'? Maar hij lachte niet om ven stilstaan," zei Mary. „Anders denkt me- ken?"
vrouw
-- -- vrij van dc gebreken, die de lot dusver uit
haa". Hij trok haar naar zich toe cn zei met Vrouw Thomas, dat wij niet meer komen en Eva Kroon had het gesprek tusscnen Lruus jiavcr voedingsmiddelen bevatten. On-
wriendelijken ernst: „Je wilt graagleen goede gaat zij misschien uit met hcl mooie weer. 1 Cn Anna gehoord. Zij hield van geen der beide ^anks zijn hoorte voedingswaarde en lichte
tanlr voor onze lieveling zijn.' nietwaar koit)| Dotje!" 1 meisjes, die haar altijd, achteraf zetten. Toch vertCCPi>aai.^eid wordt haver weinig voor
Dotje?" 11 Nu was de bedoeling van deze woorden na- had zij nu wel medelijden met Anna Smal. Z ij#menscheiijk voedsel gebruikt. Door den oor-
De besle lanle. die er ooit bestaan heeft," tunrlijk, dat Dora niet mocht blijven stilstaan, had twee kwartjes. Als zij cr nu een één.... j0„ havermeel wel in eer
antwoordde Dora met ccn kleur. I doch zij werden met zóó weinig nadruk gc- j 't was immers toch voor 't zelfde doel -, aan
..De,beste tantes waren altijd dc liefste meis- i zc«cl dat dit eigenlijk niet tot Dora door- Anna meegaf, dan was deze geholpen. Ja. dat
lestegen, maar
men ondervindt nog te veel hinder vvan de
(ïoppen. Dit bezwaar vervalt bij haverrijst.
jjès. zei Evert „Tracht steeds een lief meisje drong. Zij zou haar schoonzuster nooit ongc- zou ze doen! Moeder had "haar immers altijd Zooals ^promctliius" meedeelt, wordt de haver
te /ijn, dan komt dc rest van zelf."
hoorzaam zijn, als deze iets in ernst verbood, voorgehouden kwaad met goed te vergelden.
-- net behandeld als rijst. Ze wordt gedroogd en
Dora bleef zwijgen. Het had haar zoo heel tloc]1 nu Hepen Mary cn juffrouw Hopkins Nu was zij daartoe in de gelegenheid 8epejd daarna worden de korrels gepolijst,
moeilijk geleken een goede lante te zijn J zaclitjes door en scheen het hun niet fe kun- j Even voordal de bus bij de bank van Eva^
nu -cbeen het plotseling zoo gemakkelijk. llcn schelen, dat Dora even achterbleef; zij zou cn Anna kwam, liet de eerste een kwartje in
..Als Baby groot genoeg wordt om de din- spoedig genoeg weer inhalen. Anna's schoot glijden, terwijl zij haar buur-
gen te begrijpen, zal hij je in alles nadoen, j Zoo stond zij dus naar den schoenlapper te vrouw in het oor fluisterde: „Ik heb twee
'Als hij ziet, dat jij gehoorzaam bent, zal hij kijken; zij wachtte telkens weer ojmieuw op kwartjes; geef jij er maar één van, dat komt
ook luisteren naar hetgeen tegen hem se-het oogenblik. dat de leerling zijn haas zou j immers toch op hetzelfde neer."
JKgd wordt; als jij geduldig cn vriendelijk wakker schudden, tol zij eindelijk bemerkte, j Eerst kon Anna Smal haar ooren bijna niet
ber zal hij het ook worden En als hij je al- I dat de anderen de volgende zijstraat reeds geïooven. Was Eva. die zij altijd zoo onaardig
tijd d-e waarheid hoort zeggen, zal hij nietyoorbij waren. Vóór zij de straal echter over-behandeld had. werkelijk zoo edelmoedig,
Jicht leeren jokken. Het is een ernstig cn ver- j sjah had Mary omgekeken cn haar gewenkt; haar in dit afschuwelijk oogenblik bij te
Jint woordelijk iets „tante" te zijn, maar ik gè- daarqa waren zij verder gegaan. Zonder hij staan? Daar voelde zij het bewuste kwartje
loof, dat ik onzen jongen best aan je hoede haar haast ook maar even om zich lu-en lc op haar schoot. Eén ''Ox'cnbl'.k meende zij het
kan toevertrouwen. Als jij dus- maar flink je kijken,- of er soms iets aankwam, wilde Por.i jt moeten weigeren, want was het niet laf,
best doet. zal alles wel gaan." de straal oversteken, juist op het oogenblik, nu zij in verlegenheid zat, iets aan te nemen
Dora had heel ernstig geluisterd naar het- i dat or een sleepêrswagen in volle vaart den Vai\ iemand, die door h«ar altijd onvriende-
lijk bejegend was? Dat kon ztj immers niet
«r door zijn woorden ccn zware last van haar
werd afgenomen. Zij gaf hem een kus en
rende den tuin in om te gnpn spelen.
Het waren heerl!
Eiken morgen vóór
eiken raiddag, zoodra zij thuis kwam, ging zij hoofd. Op
naar boven om haar itccfie te zien. En eiken hom- liuasti" wee. Zij struikelde en viel even ,ic bres 'springen. Dil was de eenifie mnnie.
•vond, als zij met haar huiswerk klaar was, j verder op den grond. waardoor zij toonen kon, hoc zij Evas gioc.
■Jocbt zij hem in het lage stoeltje op haar' Half bewusteloos van angst eii pïin ^'n moedigheid op prijs stelde. Zij begreep, dat zij
•chnot hebben. Het gevoel van vreugde, dat elleboog was leelijk bezeerd krabbelde Eva een schuld had af te doen, die mnar n.c
ka»T jn die oogenblikken doorstroomde, als Dora niet moeite weer op, doch hoewel er ccn zoo gemakkelijk te betalen <>vas.
kei zachte kopje zich tegen haar arm aan- massa menschen om haar heen stonden, \oor Eva werd het na dien dag op sc oo
vle le, laat zich niet beschrijven. Iïet knopje j scheen niemand eigenlijk op haar tc letten. veel prettiger. "Wie haar te na kwam o ooc
ëer moederliefde, welk plantje God inlx-t hart „Het paard heeft haar geraakt!" hoorde z»J ,maar heel even onvriéndelijk tegen haar was,
.ia. alle kleine meisjes geplant heeft, was iemand zeggen. „Het sloeg op hol."'
waardoor Het dunne vlleaje onder den
wordt verwijderd. Het «tfvt! wordt sda £2
voeder gebruikt.
Een diamant.
Onder de kostbaarheden van de nu vew
dreven Czarenfamilie in Rusland is wel dd
„Orloff"-diamant de merkwaardigste. Deza
is het kostbaarste deel van de Czarenkrooif
en doet niet onder voor de kroonsieraden
van het Engelsche Koningshuis.
De „Orloff" bestaat eigenlijk uit twee
stukken, die de leeuwenoogen in den troon'
van den Grooten Mogol van Delhi uitmaak
ten. Hij is merkwaardig ruiver en munt uit
door de schoonste kleurschakeeringen. Hel
gewicht van dezen diamant is 1Q4% karaat
en rijn waarde wordt geschat op 50 millioenf
francs.
Zijn naam dankt deze gteen aan graaf Or
loff, die bij zijn tijdgenooten beroemd en
berucht was, al naar men 't nemen wilde.
Hij ontdekte den diamant op zijn reizen en
wist hem machtig te worden voor Keizerin
Catharina.
Volgens de geschiedenis had Prinses
Tarakhanoff als nakomeling van Pe(gr den
Groote veel meer aanspraak op den Rus-
slschen troon dan Catharina. Deze laatste
wenschte evenwel de teugels van 't bewind
niet uit de hand te geven en droeg haar
toenmaligen lieveling, den schoonen graaf
Orloff op, zich naar Italië te begeven en de
Prinses aan 't verstand te brengen, dat zij
haar aanspraken op den troon had op te
geven.
Met Orloff's avontuurlijken aard strookte
dit volkomen. Hij wist .'de Prinses voor zicK
te winnen en hij ging zelfs zoo ver haar de
zekerheid van de troonsbestijging in uitzicht
te stellen, als zij hem huwde. De diamant
van Delhi speelde in deze verleidingskun
sten een tamelijk groote rol.
De Prinses bleef in het haar gespannen
net hangen, huwde Orloff en trok met hem
naar Rusland. Daarmee was haar lot beslist.
Zij eindigde haar leven als gevangene van
Catharina.
Meer dan één bezitter van den Orloff-
diamant is ongelukkig aan het einde geko
men.
Als merkwaardigheid wordt medegedeeld,
dat, toen Nicolaas Romanoft', de laatste
Czaar, den diamant het eerst bewonderde,
hij zei: „Ik vrees, d.et deze steen over mij
ongeluk zal brengen."
't Heeft er nu wel den schijn van, dat
deze profetie is uitgekomen.
Automobilisme op Java.
Er tuffen ongeveer 10,000 automobielen
op Java rond; de invoer over 1916 bedroeg
2386 stuks, terwijl in Januari tot en met
April van dit jaar 1065 werden ingevoerd.
Veilig mag worden aangenomen, dat 70 pet.
in het bezit is van Europeanen de eige
naren van de overige 30 pet. zijn Chineezen,
Arabieren en eenige JJavanen. Dus behoo-
ren 7000 automobielen aan het blanke ras.
De Europeesche bevolking van Java telt
34,000 mannen, zoodat op nog geen 5 man
nelijke Europeanen één de gelukkige bezit»
ter is van een automobiel.
Vergelijkt men hiermede de Vereenigde
Staten, het land der auto's, dan blijkt uit eeni
statistiek, voorkomende in het vakblad The
Automobile, dat het aantal automobielen in
de Vereenigde Staten op uit. Juni van het
vorige jaar 2,932,455 bedroeg. Naar verhou
ding der bevolking is het grootste aantal
automobielen in gebruik in den staat Iowa,
n.l. 1 auto op elke 13 inwoners.
Naast de lieflijke bijnamen van „Garden
of the East", „Land of the eternal Summer",
verdient ons Java dus voortaan stellig ook
te worden aangeprezen als „Paradise of the
Motorcars".
Hel paradijs der celieeloulh«u<\er«*
In den slaat Illinois (Vereen. Staten) is
niet alleen dc verkooper van alcoholische
dranken maar ook de eigenaar van het huis
waarin deze verkocht worden, aansprakelijk
voor alle nadeelige gevolgen, die het gebruik
van die dranken kan hebben. Onlangs werd
daar een zekere Crawford, onder den invloed
van sterken drank verkeerend, door een trein,
overreden De weduwe diende een eisch toï
schadevergoeding in niet alleen tegen den ver
kooper maar ook legen den huiseigenaar,
werd inderdaad veroordeeld tot een boet#
van 2500 dollar.
Dc vurige, jonge paarden konden n- on- doenEva keek haar echter zóó smeckend
middellijk lot stilstaan gebracht v'orden Dora 1 aan. dal zij over haar bezwaren heenstapte
hoorde een vreeselijk gekraak van wieTc.i en n haar buurvrouv onder dc- bank hartelbk
ijlce weken, die nu volgden i paardenhoeven, vermengd met roepen en gil-.de* hand drukte. Zij nam zich echter op
r Dora naar schoftl ging en J Jen. Zij zag ecu paardenhoofd vlak bij haar j oogenblik plechtig voor, Eva nooit nieer acn-
3ra zij thuis kwam. ging zij hoofd. Op hetzelfde oogenblik trok iemand lCraf te zeilen. Voortaan zou zij voor haar In
o kreeg met Anna Smal te doen en bet arme,
sterk ontwikkeld bij Dora end at halve uurtje I ..Zij hecffhtt kind gered!" zei een ander, j manire kind werd weldra door de ai. teren
ïcel weinig, of hot lag niet ai!-.- n. geduld, doch deze deden r.i^ecn
wel Baby op haar schoot was haar gelukkigste „Hel
«ogenblik van den dag. ondi
IJ ij groeide goed cn toen hij ziin aczicUtic kend
scheelde maar heel
dc wielen. Kinderen ziin zoo onnaden-zulk.
i doen.
spelletjes, waarbij Eva ook mee kon
Met de grooten meedoen.
Zusje speelt mee met de grooU
o, wal heelt die zus ccn pn
stellig zal zij z allen pakken,
dóór heeft zus hei op gezet.
D'and ren loopen wat zij kunnen
ja, dat lijkt maar zoo voor z u s
d' een na d' ander laat zich grfypen
en de losprijs is ccn kus.
HerSfttuttAi
