„DE EEMLANDER" «BBiiraraBioriSVffi BUITENLAND FEUILLETONS. Asirid Ehjmron-Müller. O UDERS töe Jaargang, No. 144 lanuütiirtiKDDüc p" 5 vr"" Amcr" MUETrïIm.lTlurnlJu foort f 1.50, idem franco per post f 2.00, per weck (m:t gratis verzekering legen ongelukken) f 0.14. afzonderlijke nummers f 0.05. Wekelijksch bijvoegsel •Ds tlollandsclie Hvisviouw* onder redactie van 1 hérese Hoven) per 3 maanden 50 cent. Wekejijkscb bijvoegsel •WtTêitkw- per 3 maanden 60 cent. HOOFDREDACTEUR: Ma. D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: YALKHOFF Ca BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, HOSK utrechtschesi INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 Donderdag 10 Januari 13fb dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0.5u. groote letters naar plaatsruimte Vooi harde! cr. bedrijf bestaan zeer voordeel ige bepalingen tot het herhaald ad ver* ccrcn in dit Blad, bij abonnement. !:enc circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezondeu. Ons Onderwijs. 2e serie. IV. iJt taak van den.Schoolarts, door M. v. d. Hoeve, schoolarts te Amersfoort. Hoewel reeds sedert eenige jaren de •ehoolarts zijn intrede heeft gedaan in de onderwijsinrichtingen van ons tand. is zijn ambt hier in Amersfoort nog nieuw genoeg om mij aanleiding le geven, met genoegen te voldoen aan het verzoek der redactie iets erover te schrijven. Zoo ultramodern als veelal woidt aange nomen is hel schoolarlsschap niet, integen deel, de eerste poging tot toepassing van geneeskunde en hygiëne in de school vin den wij reeds (afgezien van eenige voor schriften tijdens pestepidemieën en van. op merkingen in geschriften van geneeskundi gen als Ease,. en opvoedkundigen als Comenius) in 1780 in een werk van Johann Peter Frank over een compiee! sytseém van medisch staalsioe,.iohl. In een hoofdstuk van dit werk, gewijd aan de scholen, ont werpt hij een methode van medisch- hygiënisch töefciviv op de schoten waarvan de principes zelfs heden ten dage nog in hun volle I acht zijn blijven bestaan. Zooals meer mét groote mannen het ge val is, morst ook hij ondervinden dat zijn baanbrekend werk te ver vooruit was aan zijn tijd en jaren lang v. as het slechts een enkele paedagoog of medicus, die voor eijne denkbeelden een lans brak. Trouwens, de tijden die volgden, waren ook niet gun stig voor belangstelling voor het nieuwe on derwerp. De Fransche revolutie, de Napole ontische oorlogen, vroegen alle aandacht en weldra alle energie en zoo werd het 1836 voor Dr. Ignar Lo-ensen er in slaagde de al- gemeene aandacht te vestigen op wat hij noemde „Schutz der Gesundheh in denï SchulenHem was het tot gunstiger, de be langstelling werd gaande gemaakt en uitte zich weldra in een hevigen strijd vóór en tegen de nieuwe denkbeelden en eene re- geerings-enquétc over Schooltoestanden in Pruisen was het gevolg. Maatregelen volg den echter ook nu nog niet onmiddellijk en bet duurde nog tot 1841 eer Baden eene in structie vaststelde over een, zij het ook pri mitief hygiënisch toezicht op scholen, spoe dig gevolgd door Beieren in 1843, maai van dezen tijd af blijft de belangstelling op het onderwerp gevestigd, tal van schrijvers be handelen de ziel-, .w ouenoe Kwesties en in 1877 voerde Dr. Ellinger uit Stuttgart de naam „schoolarts" in. Langen tijd nog zouden de bekleeders van het nieuwe ambt zich bijna uitsluitend bezig houden met de hygiëne van bouw en inrich ting der scholen maar ook dit veranderde, toen in 1880 de Zweedsche arts Axel Key bij een onderzoek van een groot aantal kin deren, bij niet minder dan 44.8 der kin- dere afwijkingen constateerde en bij een daarop volgend onderzoek van 30.000 kin deren door eene Deensche commissie, bij 20 der jongens en 41 der meisjes af wijkingen aanwees, terwijl in beide gevallen op een gToot aantal afwijkingen de school een ongunstigen invloed had gehad en zelfs een deel .der afwijkingen door de school was veroorzaakt. Gebruik makende van deze gegevens en van alles wat gepubliceerd^was na J. P. Frank's eerste werk, werd door de stad Wies baden toen een plan ontworpen, dat in 1897 tot uitvoering werd gebracht en dat naast het hygiënisch schooltoezicht stelde een geregelde medische controle der school kinderen met registreering van alle bijzon derheden door schoolartsen. En deze in richting van het medisch-hygiënisch school toezicht, hoe ook door andere steden gewij zigd, werd het voorbeeld voor alle andere steden, die denzelfden weg insloegen en ook in ons land werd de schoolarts weldra4 geïmporteerd. Zonder strijd ging dit echter niet, noch in het buitenland noch hier te lande, en het en contra heeft langen tijd de pennen gescherpt en dikwijls is de strijd met groote kracht "gestreden. Immers, bij lange na niet alleen financi- eele bezwaren waren het, die teg'en het schoolarfsschap werden aangevoerd en ook niet alleen de vrees van besturen van open bare en bizondere scholen voor inmenging van een nieuwe autoriteit, niet, alleen de vrees van onderwijzers voor inmenging in het onderwijs zelf, neen, gewichtige, princi- pieele bezwaren, o.a. tegen het ingrijpen in het gezin, in de autoriteit, de plicht en de verantwoordelijkheid der ouders, tegen het al of nier gew enschte van nog meer gemeen- schapsbemoeiïng werden opgeworpen te gen het streven van hen, die hel kind wenschten te beschermen tegen de gevaren der school. Deze strijd zou, evenals zoo vele princi piële kwesties, onopgelost zijn gebleven, als niet een nieuwe factor plotseling de ver houding van ouders, kinderen en van school artsen tot de school, geheel en al had ge wijzigd. Deze factor was de invoering van leerplicht. Vanaf het oogenblik, dat deze wet van kracht is géworden, is het niet meer het ge voel van plicht als opvoeders, dat de ouders de kinderen naar school doet zenden maar is het de wettelijke plicht, met bedreiging van straf, die de ouders dwingt. Maar ook van dit oogenblik af is de wetgever, is d e gemeenschap v e r a n t v: o o r d e 1 ij k voor de gevaren-, die het kind op school bedreigen, en van dit oogen blik hebben de ouders het recht be scherming tegen die gevaren te eischen; het is hun recht te eischen, dat er op worde toegezierifidat hunne gezonde kinderen geen schade lijden door het school bezoek, dat hunne minder gezonde kinderen niet ergerworden door het schoolbezoek. Vanaf dit oogenblik is er geen sprake meer van ingrijpen in de autoriteit of de plichten der ouders, er is slechts sprake van bescherming van het kind, dat zijn eerste wettelijke plicht vervult. En nu is het juist de Slaat, die de leer plicht oplegde, die het recht van ouders en kirwt in oii ojren-tti Geheel en al in beslag genomen door partij twisten, interrupties, persoonlijke feiten en ephemere gewichtigheden, die het verval van het parlementaire stelsel vergezellen, is het zooal niet te verontschuldigen, in ons parlement wel te verklaren. Dit door Regeering en Kamer veronacht zaamde recht nu is door vele gemeentebe sturen erkend en geheel v r ij w i 1 i g öki onverplicht is door hen gedaan, wat de staat had behooren te doen, het inrichten van een medisch-hygiënisch schooltoezicht, het aanstellen van schoolartsen. (Slot volgt). Politiek Overzicht De vredesonderhandelingen. ra. (siot). Gister hebben de vredesgevolmachtigden te Brest-Litowsk hunne eerste, algemeene vergadering gehouden na de korte onder breking van de zittingen, die men, nadat de grondslag voor de onderhandelingen was vastgesteld, heeft laten intreden om aan de andere oorlogvoerenden gelegenheid te ge ven, als zij wenschten dèel te nemerv.aan de 'onderhandelingen op dien grondskg," daar van gebruik te maken. Die gelegenheid is ongebruikt gebleven; de Ententestaten heb ben niets van zich lnlen hooren. Dat was niet anders te verwachten. Al gloort in het oosten het morgenood \an den vrede, het laat zich nog niet voorzien wanneer de vredezon zol Tipgaan. De regee ringen van Engeland cn Frankrijk maken er geen geheim van, dat voor de westersche mogendheden, ook nadat Rusland is uitge vallen, de strijd nog niet geëindied is en dat z\\ met den steun uit Amerika, die huns in ziens het Russische verlies kan goedmaken, het doel, waarvpor zij in den oorlog zijn ge gaan, nog steeds meenen tcs kunnen berei ken. Naast Lloyd George en Clemenceau heeft zien ook de Italiaansche minister-pre sident Orlando laten hooien, die deq^ oor log wil voortzetten, zelfs al moest het Ita liaansche leger zich naar Skilië terugtrek ken. Dat met de verandering, die de loop van den oorlog in de omstandigheden heeft gebracht, ook het oorlogsdoel* zich moet wij- ziken, is eene waarheid, die aan hen, die buiten den oorlog staan, zoryeenVoudïg lijkt, dat zij ais van zelf spiekend mog worden aangepoftien. Maar* het kost de Entente blijkbaar zeer groote'moeite om tót dat in zicht te komen. Tot in den laatsten tijd heeft men uit den mond van de regeerders in de Ententelanden niet anders vernomen dan uitspraken, herinnerende aan den se nator van het oude Rome, die zoo dikwijls hij het woord voerde in den Senaat zijne rede placht le besluiten, met de woorden: ..Carthago moet verwoest worden." Zulk en uitspraak heeft een medewerker van de Petit Parisien nog voor een paar dggeo op- geteekend uit den mond van minister-pre sident Clemenceau, van wién hij deze korte en bondige verklaring vermeldt: „Mijn oor- logsprogramma bestaat natuurlijk hierin, het leger te versterken, alles voor onze sol daten te doen, te stviiden en tc overwin nen." Intusschen zijn ook hier teélfenen, die wijzen op verandering. De allerlaatste uitin gen, die van de zijde der Entente zijn ver nomen, ademen een eenigszins anderen geest dan dien van besliste afwijzing van elke toenadering, <jie tot dusver in alles wflt van die zijde kwanv, i Engelsche oorlogsdoel, de vorige week, steekt merkwaardig af bij de vroegere rede voeringen van dien bewindsman, zoowél in toon als in inhoud. Voor het eerst is daarin een streven te bespeuren om rekening te houden met de gewijzigde omstandigheden. •Uitdrukkelijk wordt verklaard, dot de ver nietiging van Duitschlands positie in de wereld en de verbrokkeling van Oostenrijk- Hongarije niet behooren tot het doel, waar voor Groot-Brittannië den oorlog voert. Ont kend wordt^voorts, dat de strijd wordtge voerd om Turkije van zijne hoofdstad te be- róoven of van zijn gebied in Thracië en in Klein-.^ië, dat overwegend door Turken wordt bewoond. Men wil zich niet verzetten tegen het voortbestaan van hët Turlcsche rijk in de streken, waar het Turksche ras thuis behoort, met Konstar.tinopel als hoofd stad, wanneer de verbinding tusschen de Zwarte zee en de Middellandsche'zee vordt geneutraliseerd en geïnternationaliseerd. Bij vergelijking van deze verklaringen met de „Guildhall-terms", die den 9en November 1914 door den toenmaligen Rriischen pre mier werden verkondigd en sintsdien tal van keeren als het vredesprogram van de En tente zijn herhaald, valt het in het oog, dat de 'drong der omstandigheden zijne uitwer king niet heeft gemist. Wat nu als hot oor logsdoel wordt verkondigd, ziet er geheel •anders uit dan het vroegere programma. Hetzelfde kan worden gezegd van de nieu we boodschap, die president Wilson heeft gericht tot het congres der Vereenigde Sta ten om zijn oorlogsdoel nader te doen ken nen. Hij geeft in veertien punten een geheel programma aan van wat een eventueel vredescongres zal hebben te regelen. Een aantal van die punten vertoon en eene groote overeenstemming met de gedachten, die en kele dagen geleden door Lloyd George wer den verkondigd. Daoronder is veel wat men aan de zijde van den vierbond voor onaan nemelijk verklaart, maar toch ook wel het een en ander, dat overéénkomt met wat aan die zijde wordt gewenscht; zoo b.v. de vol strekte vrijheid van scheepvaart op de zeeën buiten de territoriale wateren (art. 2) en de wegruiming van alle economische slagboo- men en vestiging van gelijkheid van handels omstandigheden onder alle natiën (art. 3). In zijn geheel genomen, bevat het programma van Wilson eene belofte voor de toekomst, wanneer men zich daarbij de uitspraak her innert van den Duitschen staatssecretaris vön Klihlmann, dat cr, behoudens ééne uit zondering (Elzas-Lotharingen), geen enkel' geschilpunt onder de oorlogvoerenden is, dat niet door minnelijk overleg zou kunnen worden geregeld Dat is voor 't oogenblik nog toekomstmu ziek. Maar het streven moet zijn het zoo spoedig mogelijk onder het bereik van de werkelijkheid te brengen. President Wilson drukt in zijne boodschap den wensch en de hoop uit, dat een weg zal worden geopend, waardoor hij het Russische volk zal kunnen helper in het bereiken van zijne hoop op de vrijheid en op een geordenden vrede. Dat zou te bereiken zijn. door zich de vredes onderhandelingen te Brest-Litowsk ten nutte te maken. Die zijn ^nu beperkt tot Rusland en den vierbond, omdat de Entente de ge legenheid om mee te doen heeft laten voor bijgaan. Wilson vindt hier een arbeidsveld, waarop hij nuttig werk zal kunnen verrichten. Wonneer hij er in slaa'gt den tegenzin, die de Entente weerhield zich aan te sluiten, te overwinnen, dan zal hij Rusland hulp kunnen verleenen en aan het werk, waaraan men in Brest-Litowsk bezig is, de uitbreiding geven, die noodig is om de onderhandelingen de wijde vlucht te doen nemen, die ons den wereldvrede zal brengen. Ue oonuu, Van de oorlogstooneeten niets nieuws. President Wilson heeft in een nieuwe boodschap aan het congres zijne inzichten over het oorlogsdoel nader uiteengezet. Hij geeft in veertien artikelen de punten aan, die men moet trachten in de werkelijkheid om te zetten. Te zamen zouden deze pun ten kunnen dienen als programma voor eene conferentie van gevolmachtigden van alle ooijogvoerenden, om over het herstel van den vrede te beraadslagen. De uitnoo- diging om zulk eene conferentie te doen samenkomen, ontbreekt echter in dit stuk. Eene zonderlinge vergissing maakt Wil son met zijne mededeeling, dat de vredes onderhandelingen tusschen Rusland en den vierbond zijn afgebroken. Hiermee is hij de dupe geworden van de tendentieuze be richtgeving van Reuter, die dit onware be richt heeft verspreid^ maar heeft verzuimd te vermelden, dat het door de waarheid is achterhaald. Londen, 9 Jan. (R.) De minister van arbeid heeft gisteravond in eene vergadering te Huddersfield over het oorlogsdoel gezegd: Er kan geen sprake zijn van binnentreden in de vredeskamer voordat België is hersteld en dc schade volledig vergoed. Er kan geOrt vrede zijn, als niet Elzas-Lotharingen' nar* Frankrijk wordt teruggegeven. Elk téekèw van scheuring in dit land zou de vredesv or- waarden minder bevredigend maken. H i$ zeker, dat er nooit een voste en duur/a na vrede zal zijn, zoolartg niet Duitschland ver slagen is. Londen, 9 Jan. (R.) De parlementai re commissie van het vokvereenigings-con- gres en het nationaal uitvoerend comité der Labour Party hebben op een vergadering ttü Londen besloten, de socialistische en arbei ders-partijen in alle geallieerde landen, net inbegrip van Amerika, uit te noodigen lot deelneming aan een nieuwe conferenti ter bespreking van het oorlogsdoel der gealli eerden. Er is voorgesteld, c'c conferentie op 20 Februari te Londen te doen bij i - co- men. Londen, 10 Jan. (R.). Ramsay Mac- donald, de teider van de onafhankelijk socialistische-partij drukte in eene reu< te Dumbarton zijne warme instemming uit met de verklaringen van Lloyd George o.< iet oorlogsdoel. Hij zeide, dat de volgende siap1 zou zijn de internationale conferentie 7.iino partij verlangde geen lapvrede, maar bleef staan op haar verlangen om paspoorten naar Stockholm. De parlement.. commissie van he: In gres der vakvereenigingen, het uitvo» end bestuur van de Labour Party en de pn.rh men- taire commissie van het coöperatieve con gres hebben gezamenlijk eene verklaring b - kend gemaakt, waarin zij de verklaringen van Wilson over hel oorlogsdoel der gealli eerden met ingenomenheid begroete Zij verklaren te kunnen zeggen, dat hu pro gramma van Wilson in de hoofdzake over eenstemt met dat van de Britsche arbeid rs. Over de detailpunten van verschil b'e" ?ff geen debat te worden gevoerd. Duitschland heeft weer een§. •uitbreiding gegeven aan het tot spergebied verklaarder gedeelte van den Atlnrtischen oceaan, waardoor daoronder zijn gebracht Azo- rische en Kaap Verdische eiland en de daar tegenover ligoende kust van k t vaste land tot aan kaap Palmas. Londen, 9 Jan. (R.). Een officieel bericht meldt, dot het hospitaalschip Rewa in het Bristolkanaal getorpedeerd eik tot zin* ken gebracht is den 4en Januari tc niidder* nacht. Het schip was op de thuisreis van Gibraltar. Alle gewonden aan boord zijn pen. Van ae oenutniuiig vwlAv.v*» vermist. De Rewa was voorzien van alle kentéeke* nen, voorgeschreven door de Haagsche con* ventie, en was niet in de sperzónc, die om* schreven is in de verklaring, welke den 29en Januari 1917 door de Duitsehe regeering be* _kend is gemaakt. Londen,9 Jan. (R.). De Evening Newt schrijft Het roode kruis op dc zijde van het Lo» pitaalschip Rewa schijnt door de Duit scherf als doelwit te zijn gebruikt, want, naar ge meld wordt, is de torpedo er dwars doorheea gegaan. Een lid van de bemanning deelde mede, dat de lichten op het bencden-deK door de kracht der ontploffing gedoofd wen* den. De orde werd op wonderbaarlijke wijza gehandhaafd en het gedrag van den kapi tein en de officieren was schitterend. De zieken en gewonden kwamen van hel Oosten en velen leden aan malaria. In da open booten waren zij drie uur lang aan de felle koude blootgesteld. De booten werden als brancards gebruikt; sommige gewonden moest men op vlotten leggen, waar de gol ven overheen spanden. Zij werden -met la kens bedekt en gelukkig vollen cr nder da De mensch die arbeid en genot als twee verschillende zaken beschouwt, is tweemaal slaaf. Uit het Deensch door Betsy Bakke r—N ort In den groeten boomgaard, achter de haag, stonden alle kersenboomcn in bloei, als witte koepels over liet jonge gras; daar tusschen schenen tie blauwe plekken van den hemel. Midden op het grasveld lag Mathilde's wit katje op den rug, met de pooten in de hoogte, en liet haar vier jóngen heen en weer rollen over haar buik. Het was de eerste echt.warme voorjaars dag. Moeder had dadelijk 's morgens bevolen, dat de beddeschragen in hel grasperk gezet zonden worden en dat de bedden van Malhil- de's kamer en van de logeerkamer buiten zou den staan om te luchten, en dat de kleeren uit ■dt groote kacf in de vestibule in de zon over dc heg moesten hangen. Wathilde liep over den hof. om naar haar tulpenbed achter den 1 nomgaard te kijken, maar toen zc dc c\\~ ,-n d.-l.ens in 'dc zon zag, had ~zc de v< r'.c-iuiag niet kunnen weerstaan, maar waf bovenop geklauterd, en had zich geïnstalleerd op haar blauw ge streepte peluw met een kussen onder t hoofd. Haar witte boezelaar had ze over het gezicht geslagen, zoodat ze juist alles kon waarnemen door den broeden kanten strook Ginds, in haar tuin, zat oude grootmoeder in haar rieten stoel, in een wintermantel met lange, hangende mouwen, 't Hoofd <ging voort durend op en neer in den gebreidch doek- Geertrui liep heen en weer, ze hing haar wasch op de bessestruiken langs dc sloot. Haar spitse, roode neus glimde in dc zon Mathjlde had nog nooit zoo iets magers on knokeligs gezien, ze leek precies op een stok roos in November. Op hel grasperk, voor grootmoeder s stoel, stond een lang perk tc geuren mei zijn dichte vol ontloken hyacinthen in alle kleuren; even als in hun eigen tuin mochten ze-staan, tot dc bloemetjes verrotten; nooit werden er bloemen in het huis gebracht, behalve die Malhilde in haar eigen kamer zette. Maar de geur kroop over de heg naar haar toe, cn ver mengde zich onderweg met de kamfer en peperlucht van de kleeren op de heg cn met de lucht van de zomerwarmte op de overbed- den en op de gewatteerde dekens. Ginds bij de lyouwerij klotste de melkmeid al neuriëend in en uit met haar blikken em mers; nu had ze nog elke maal. als ze door de deur ging, zich van achteren gekrabt "Wappe was zeker in de nabijheid, of misscbieD hel stroo van 't bed „Bah Mathilde schudde zich „wat akelig moest het zijn, in zulke meidenbedden- te slapen op de grove henneplakens, waaraan men in 't geheel niet kon zien of ze zindelijk of vuil waren. Ze zagen er altijd zoo grauw uit, als de gortenbrij in de groote pan voor 't volk. Daar kwam moeder aan met haar schort vol erwten om te zaaien. Er gleden er een paar uit het schort: wip, daar kwam een kip aan daar nog een mooi, nu de heele familie. Moeder schopte en schopte met den voet, ze hukte en trachtte de erwten met de hand bijeen te garen,"maar ze traden haar op de vingers, klokten en pikten. „Gulzige dieren!'" zei moeder. Ze opende het hek. cn ging langs het zijpad naar den moestuin. Wat een geluk dal ze Mathilde niet had ge zien, dan zou dat dutje wel gedaan geweest zijn. Was het slecht van haar, dat ze moeder niet naliep om haar tc helpen? Och, er waren im mers meiden genoeg, wel zes. behalve Geer trui. Ja, maar elk had genoeg te doen met haar eigen werk, placht moeder altijd te zeg gen Maar ze zou immers wel geroepen hebben, als ze haar hulp noodig had? Maar moeder was niet jong meer, cA 't viel haar zeker moeilijk, met die jicht in de leden Malhilde rees half overeind. Nee, daar stond vader immers In de poort. Wat vulde hij die, zooals hij daar stond, met zijn jas met lange panden, en met zijn rond, rood bis schopsgezicht onder de hooge duffelsche pet. De eene hand hield hij op den rug, de andere om den-ronden greep van zijn srtok. Altijd de zelfde houding. Mathilde geloofde, dat hij, zoo- dra*hij 's morgens in de kleeren kwam, zijn handen dadelijk zoo plaatste, en ze niet weer veranderde, voor hij aan tafel kwam. Nu ging hij de rogge lnspecteercn, dat wist ze. maar eerst ging hij naar bLincn omjjroot- mioeder goeden morgen te zegge^.Volkomen juist ze 'kiikt docr de kant van haai* hegze laar nu opent hij het witte hekje van de heg, Cn doet voorzichtig hel haakje er weer op, ofschoon hij weet, dat hij dadelijk er weer door moet. Nu is het volkomen stil. Men merkt slechts de wanne Meizon, die op de dekbedden speelt, cn de duiven die op en neer iangs het roode dak wandelen, met een beleedigd koeren, als een terechtwijzing, terwijl ze de wille nekken nuffig buigen. Ze knipt met de oogen nee. maar ze was bijna iy. slaap gevallen o, de kamferlucht, die het windje haar toevoerde, doembaar nie zen. Daar hangt dc zwarte, zware satijnen japon, eens moeders bruidsjapon. Iloe dik wijls had ze toch als kind er bijgestaan, als moeder .met den grooten schoonmaak de slof cv uit borstelde met een z ach ten horstel, en haar vertelde, dat dit nu haar bruidsjapon was. „Wat was ik dien dag gelukkig en beklemd, kind." En dan zei ze. gewoonlijk: „nu kan die blijven liggen, ^ot jij eens trouwt, cn dan kan je haar gebruiken zooals die is, want al het oude wordt tegenwoordig toch weer modern." En nog voor Malhilde eigenlijk wist wat bruiloft beleekendc. was er bij deze woorden van moeder een warme vreugde in baar bp- geweld. Een vermoeden, dc heele wereld te regeeren; zij en een man met haar, en dan die te besturen, zooals zij beiden bet wilden..Licht aansteken, als ze daaraan zin hadden, en hand In hand door al de schoone 'Rijken van de we reld te trekken, precies zooals zij in oude da gen op haar teenen de gemeubelde gouverne menten van dc huiskamer doortrok. Vrije week het heele leven door! Maar zc vond het niet prettig,"dot de japon zwart was. „Die had wit moeten zijn, moe der," had ze gezegd, „witte zijde hiel kant ca bloemen." Maar moeder had hel hoofd geschud. .Niets is zoo teer als een witte japon. Et-ni zwarte kan je altijd gebruiken, in vreugde cn smart. Maar in de'laatste jaren had moeder cr niets meer van gezegd. Ze borstelde dc japen slechts af, cn hing die voorzichtig uveteeii wit klcccB over de heg. En nu het vorige jaar was ze ver* naaid lot een aannemingsjurk voor Mathi!de< Toen had ze ook zoo graag en with" japon ge* had. Maar ze troostte zich er mee. <1^1 zij ten minste de eenige was, die een zijden japofl had, zelfs al waren er een paar sleetjes bij dfl naden. Nee, maar wat waren pauwen brutaal! Daar liepen ze werkelijk heen en weer m wandelen over de japon en sleepten hun blau* wc staarten over dc zwarte zij. Die zouden eü. toch geen kwaad aan kunnen doen? als zé die toch eenmaal stel k voor, als ze nil eens geen andere mocht hei ben, cn ze daar* om in 't geheel geen bruiloft kon houden I Och nee nu ligt zc werkelijk tc lekkerJ ze kan niet opslaan. Mathilde sprong inl eens in dc hoogte. Iemand kwam het hok m, op kleine schoenen, met kleine geln aste pas* jes. Wappe begon in de keuken te k uren, <- pauwen vlogen op met een verschrikt -« huscli, begonnen potlooden te slijpen met oea bek cn lieten zich neerplompen op bet graw veld achler de heg. (Wordt vervolgd]

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1