buitenland
"binnenland
O UDERS
„DE EEMLANDER"
ilSXREMtilTSPSIIS foort f 1.50. Idem franca
MHIHfflBlBxat;;»
De Politieke invloed der Vrouw.
n.
FEUILLETON.
Astrid Ehrencron-Mölier.
16© Jaargang,
No. 149
nCr 3 maanden voor Ameis*
B« post i 2.00. per week (mei gratis verzekering
Sn, ongelukken) f 0.14. afzonderlijke nummer.
f OjO5. Wckelijkseb bijvoegsel ȟt HollandseM
Hmtsvtouw* (onder redactie van Thérès» Hoven)
j maanden 50 cent Wekelijkse]» bijvoegsel
«Jfm-etdrcvue* per 3 maanden 60 cenl
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
Woensdag 18 Januari 1918
HOOFDREDACTEUR: Mn. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF A C»
BU REAUARN H EMSCH E POORTWAL, HOIK utrkchtschistr.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613
dienstaanbiedingen 1-J regels f 0J0, groote letten
naar plaatsruimte. Voor bandcl en bedrijf bestaan
zeer voordeclige bepalingen tot het herhaald adver»
teeren in dit Blad, bij abonnemenL Eene circulaire,
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
De vrouwen hebben jarenlang gestreden
tm het kiesrecht te krijgen. Zij wenschten,
volkomen terecht, dat ook zij politieken in
vloed zouden kunnen oefenen.
Het zal thans moeten blijken in hoeverre
«3ie wensch ernst was en de vrouwen ook
inderdaad invloed zullen.... willen oefe
nen
Deinzen zij op 't laatste oogenblik terug,
toonen zij zich, zelfs nu vrouwen candidaat
gesteld mogen worden, onverschillig, wie
de a.s. Kamerleden zullen zijn, onthouden
aj zich van hei oeferten van invloed op de
keuze dei candidaten en laten zij deze toch
weer geheel over aan de mannen evenals
vroeger-dan zal zulks door de tegenstan
ders van vTouwenkiesrecht stellig uitgebuit
worden tot 'n krachtig argument om den
ernst van de beweging in twijfel te stellen
en de rijpheid^ der vrouwen voor kiesrecht
voor alsnog te ontkennen.
Blijven de vrouwen thans inderdaad on
verschillig, dan brengen zij de zaak van het
actieve vrouwenkiesrecht in groot gevaar.
XFant moeilijk zal het den voorstanders zijn
om tegen de leiten in, zich op den ernstigeu
wil van de vrouwen naar kiesrecht te be
roepen.
Toont dus dien ernstigen wil, gij vrouwen!
Morgenavond zal de vrijz.-dem. kies ver
een. Amersfoort's Gemeentebelang verga
deren de belangrijke agenda vermeldt o.a.
opmaken van de groslijst voor candidaten
voor de Tweede Kamer. Wij hopen dat de
vrouwen die tot nu toe aarzelden, heden nog
zich zullen aansluiten om morgen invloed
te kunnen oefenen.
Het is 'n critiek oogenblik voor de bewe
ging. Dal zij het toch niet onbenut oorbij
Iften gaan!
Politiek Overzicht
De boodschap van Lansing.
Niet minder dan voor Frankrijk, is het
voor Engeland een blijde boodschap ge
weest, die de Amerikaansche staatssecreta
ris Lansing, als hoofd van het staatsdeparte-
ment te Washington de rechterhand van
president Wilson, bracht toen hij verkondig
de: „Wij gaan voort met dezen oorlog. Wij
moeten overwinnen ter wille van de mer.sch-
heid en wij zullen overwinnen".
Ook in Engeland gaat men gebukt onder
de zorg voor den toestand, dien het heden
te zien geeft, en de nog groote re zorg voor
wat de toekomst zal brengen. Diepe neer
slachtigheid spreekt uit den terugblik, dien
de hoofdredacteur van de Daily News heeft
geworpen op het jaar 1917, waarvan hij zegt:
„Het zou niets zijn dan een ijdele poging
tot bemanteling van de waarheid, voor te
geven, dat het afgeloopen jaar iets anders
geweest is dan een jaar van teleurstellingen."
Hij wijst tegenover de ééne lichtzijde van het
.treden van de Vereenigde Staten in den oor
log op de schaduwzijde van het uittreden
van Rusland, de_ verlamming van Rumenië,
de Italiaansche catastrophe en de ontwikke
ling van de U-boot-bedreiging tot een punt,
waar het bestaan van de Entente bedreigd
werd en nog bedreigd is. Daarbij heeft het
vermogen van den vijand om den strijd ook
in het binnenland vol te houden, alle bere
keningen te schande gemaakt. Er bestaat
geen vaste grond voor de opvatting dat
Duitschland niet in staat zal zijn het ko
mende jaar economisch evengoed door le
staan als dit in de afgeloopen drie jaren het
geval is geweest.
Bittere kritiek voert deze schrijver tegen
het 'beleid van de Britsche admiraliteit, die
niet in staat is geweest het U-bootgevaar te
overwinnen. Hij zegt: „De ervaringen van
dit jaar hebben ons niets geleerd. Indien
eene beslissing mogelijk ware, had zij in dit
jaar moeten zijn verkregen, nu het Britsche
leger zijn jnaximum aan sterkte had bereikt.
Wanneer dus de politiek van volhardend
afwachten hare uitwerking zal hebben, dan
is het noodig, dat de U-boot bedwongen
wordt. Geschiedt dit niet, dan moet men
het feit onder de oogen zien, dat wij ons in
het grootste gevaar bevinden, in een gevaar
dat door niets wat op het vaste land ge
beurt, in belangrijke mate verminderd kan
worden. Zelfs het bouwen van handelssche
pen, van hoeveel gewicht het ook moge zijn,
kan niets meer dan een tijdelijk redmiddel
zijn. De werkelijke oorlog wordt tusschen de
Düitsche U-boot en de Britsche handels
marine uitgevochten. Men heeft ons dikwijls
verzekerd, dat de U-boot is overwonnen.
Maar wij weten, dat dit n i e t het geval is en
dat het nooit het geval zal zijn, zoolang
niet een nieuwe en krachtige geest zijn ift-
tocht heeft gedaan in onze admiraliteit.
Men behoeft niet in de dagbladpers te
zoeken of onder het volk te gaan om de
teekenen uan te wiizen van het steeds meer
doordringende besef, dat de offers, die deze
wereldstrijd vergt, te zwaar zijn om ze op
den duur te kunnen volhouden. Men vindt
ze in de eigen woorden, waarmee de man
nen, die aan het bewind zijn, zich richten
tot het volk. In het laatst van de vorige weck
heeft de minister van marine aan een maal
tijd, waar ook de gezant der Vereenigde
Staten was aangezeten, -een rede gehouden,
die van het begin tot het einde klinkt als
één noodkreet. Hij wijst op de offers, die
reeds zijn gebracht door de geallieerden. Zij
hebben 12 millioen soldaten in het veld ge
houden en 3 a 4 millioen dooden té bekla
gen. Hunne gelden hebben zij uitgestort. In
richtingen van industrie en financieele in
stellingen werden bij menigte vernietiigd
door dezen gruwelijksten van alle oorlogen.
Maar nu heeft Goddank Amerika de zaak
der geallieerden tot de zijne gemaakt en
zich tot den vertegenwoordiger van Ameri
ka wendende, zegt Churchill: „Bouwt sche
pen, want dat alleen kan uw machtige, on
metelijke kracht vrijmaken! Geeft uw crediet
in den vorm van oorlog smaterieel, want
daaidoor alleen kan onze volle steHcte ge
handhaafd worden. Laat alle beschikbare
scheepsruirwte gebruikt worden om afge
werkte of half-afgewerkte producten liever
dan grondstoffen te vervoeren. Vervoert lie
ver staal dsn erts, liever granaten dan staal,
liever ontploffingsmiddelen dan de bestand-
deelen, waaruit zij worden samengesteld.
Gebruikt de daardoor bespaarde scheeps-
ruimte om de aankomst van uwe flinke sol
daten te vergemakkelijken en te bespoedi
gen."
Daarop wordt met smart gewacht. Dat ziet
men ook uit de rede, waarmee Sir Auckland
Geddes, het hoofd van een der ministerieele
departementen, die aan den oorlog hun ont
staan te danken hebben, in de eerste zitting
van het lagerhuis in het nieuwe jaar de be
handeling heeft ingeleid van het reeds aan
gekondigde wetsontwerp, dat strekt om weer
nieuwe mannenkracht voor het voeren van
den oorlog beschikbaar te stellen. 450.000
mannen zullen uit de burgerlijke maatschap
pij aan het leger moeten worden afge:.~an.
Dat is het absolute minimum, dat dadelijk
noodig is; later zullen er nog meer noodig
zijn. Maar een klein half millioen mannen
worden terstond gevorderd, want men heeft
meer mannen noodig voor het leger, totdat
Amerika aan het front kan optreden, waar
mee nog eenige maanden gemoeid zullen
zijn.
Wederom dus eischt <ie oorlogsgod een
nieuw, zwaar offer van de levenskrachten
der natie. Als men er toe besluit, dan zal
het zijn omdat men hoopt, dat de hulp uit
Amerika zal bewerken, dat de strijd zich ten
slotte ten goede zal keeren en de vurig ver
langde overwinning zal brengen.
De oorlog.
Op de oorlogstooneelen in het westen
blijft de nagenoeg volkomen rust aanhou
den.
Aan het Italiaansche front schijnt de strijd
weer wat op te leven. De laatste berichten
gewagen vön een hevige artillerie strijd tus
schen de Brenta en de Pi ave en van aanval
len der Italianen op de stellingen aan den
Monte Azolone en aan den Monte Pertica.
Yarmouth is eergisteravond uit zee gebom
bardeerd gedurende vijf minuten. Een twin
tigtal. granaten vielen in de stad.
Het Engelsche lagerhuis heeft bij de her
vatting van zijn werk na de nieuwjaarsva-
cantie zich dadelijk bezig gehouden met het
reeds aangekondigde «wetsontwerp tot ver
sterking van het mannenmateriaal voor den
nationalen dienst. Er zullen dadelijk 420 tot
450.000 mannen aan de burgerlijke maat
schappij onttrokken moeten worden om de
legers aan het front op peil te houden en
den vloot- en luchtdienst uit te breiden.
Maar dit cijfer moet als een volstrekt mini
mum beschouwd worden; later zullen er nog
veel meer noodig zijn. Ten minste als het
dan nog oorlog is.
Londen, 15 Jan. (R.) Een officieel
Britsch telegram uit Petersburg deelt mede,
dat de staf van de Rumeensche legatie in
hechtenis is genomen en in de Peter en
Paulvesting opgesloten is.
Weenen, 14 Jan. (Korr.-Bur.) De voor
malige (Servische) minister van oorlog, ge
neraal Radomir Wesnits, heeft zich met zijn
aanhang, waarbij zioh ook de gewezen Mon-
tenegrijnsche minister van justitie Philoslaw
bevindt, ter beschikking van de O.-H. over
heid gesteld en de wapens ingeleverd. Zij be
vinden zich thans bij het districtscommando
te Andryevica. Daar zij zich binnen den ge
stelden termijn hebben aangemeld, vallen zij
onder de door den keizer ter gelegenheid van
zijn geboortedag afgekondigde begenadiging
Londen. 15 Jja;(R-) De in de laatste
week door de Bank of England en de post
kantoren verrichtte verkoopen van oorlogs-
leening hebben een totaal» bedrag van 36
millioen bereikt, hetgeen meer is dan in een
der vorige weken is bereikt. Gedurende vijf
tien weken zijn 266 millioen in oorlogs
honds belegd.
Rome, 15 Jan. (Stefani). De minister
van de schatkist Nitti heeft in eene rede na
druk gelegd op den plicht van alle Italianen
om ruim in te schrijven op de vijfde oorlogs-
leening. Hij zette dé voordeelen uiteen van
de nieuwe leening, die een rente geeft van
5.78 -pet. Er zijn nieuwe vormen van in
schrijving uitgedacht, waarbij men partij
heeft getrokken van 't nationale instituut van
levensverzekering. Dit instituut biedt oen
levensverzekeringspolis aan, waardoor de
vrijstelling van de inschrijvingen, die door
geleidelijke stortingen worden gekweten, ge
waarborgd wordt in het geval van overlijden
van den inschrijver voordat alle stortingen
zijn verricht. Die bijzondere waarborg wordt
verleend voor een lire per 100 lire nominale
waarde. Het instituut neemt ook a pari titels
van de vijfde leening aan* als storting van
kapitaal voor lijfrenten ten gunste van perso
nen boven de 60 jaar.
Stockholm, 13 Jan. (W. B.) De En
gelsche gezant te Petersburg Sir George
Buchanan heeft aan een vertegenwoordiger
van de Stockholms Tidningen verklaard, dat
naar zijne meening de Bolshewiki er in ge
slaagd zijn, zich zulk eene positie te verwer
ven, dat niemand thans in staat is hen te ver
drijven. Vooral de vrede, de algemeene oor
logsmoeheid zijn hun triomf. Zij wenschen
aan het roer te blijven totdat zij al hunne
beloften vervuld hebben. De Entente kan hen
niet als vertegenwoordigers van Rusland er
kennen, omdat zij wel de macht in honden
hebben, maar hun aanhang tot het noorden
beperkt is.
Over de vooruitzichten van de vredeson
derhandelingen in Brest-Litowsk is niets met
zekerheid te zeggen; maar Trotzki werkt met
alle kracht aan het tot stand brengen van
den partieelen vrede. Over 't geheel moet
men zeggen, dat Rusland zijne rol als actief
deelnemer aan den wereldstrijd heeft uitge
speeld.
Stockholm, 14 Jan. (Havos). Uit Pe
tersburg wordt bericht, dat een nieuwe zelf
standige staat in wording is in het uiterste
noorden met Archangelsk als hoofdstad. Ze
ven gouvernementen zullen deel uitmaken
van dezen nieuwen staat, die vzich zal uit
strekken tot in de buurt van Moskou; o.a. /.ui
len de gouvernementen Kostrama, Wiatka
en Perm er deel van uitmaken. De totale be
volking zou zijn omstreeks 15 millioen.
Verspreide Berichten
Voor vrijheid en bescha
ving. Naar wij in de Parijsche editie van
de „New-York Herald" van 5 Januari lezen,
werd Benjamin Kunnen, een Duitscher, die
van het begin van den oorlog af steeds ui
ting had gegeven aan zijne pro-Duitsche
gevoelens, dezer dagen door een menigte
burgers uit Fremont in Michigan in een auto
geworpen en naar een meer in de buurt ge
reden. waar men hem met een strop om de
hals dwong eene verklaring te teekenen,
waarin hij zijne loyaliteit tegenover de Ver
eenigde Staten betuigde. Intusschen had
een van de mannen met een schaar een
ijzeren kruis in zijn haar geknipt. Nadat men
het woord „Hun" op zijn voorhoofd geschil
derd had, werd hij naar huis teruggevoerd.
De „New-York Herald" schrijft boven het
bericht: „How they do it in Michigan", en
schijnt dit dus eene zeer prijzenswaardige
manier van optreden te vinden.
Kameroverzicht
Tweede Kamer
In de zitting van Dinsdag werd verder de
behandeling van 't ontwerp betreffende den
waterweg van DondreoKt naar zee uitgesteld
toit WoeRsdag, omdat de minister van water-
slaat door famiiie-omsfeandigheden verhin
derd is heden de vergadering bij te wonen.
Na installatie van den heer de Zeeuw, het
nieuwe Aid voor Rotterdam II, is het ontiwerp
tot onteigening" van perceelen voor de ver
breeding bij de Gevangenpoort te 's Gra-
venhage aan de orde.
Na eenig debat wordt het ontwerp aange
nomen met 47 tegen 16 stemmen, waarna
zonder beraadslaging of stemming worden
aangenomen de begrootingen der lands
drukkerij en het bouwfonds bin-
nenlandsche zaken.
Aan de orde is nu de begrooting van Bin-
nenlandsche Zaken.
De heer Van der Molen (a.-r.) dringt
aan op wettelijke maatregelen tegen het bi
oscoopgevaar, nu de gemeentelijke verorde
ningen van Rotterdam en Den Haag door
een arrest van den Hoogen Raad buiten we
king zijn gesteld.
De heer Fleskens (r.-k.) betoogt de
noodzakelijkheid van verbetering der bur
gemeesterssalarissen en wil, dat de gemeen
ten worden ontlost van de kosten voor on
derwijs, armenzorg en militie, terwijl het na
deel der gemeenten in de dishihut>ekostcn
over een reeks van jaren verdeeld, door het
rijk moet worden terugbetaald.
De heer Van Be»esteijn (v.-d.) sluit
7ich bij den spreker uan ten opzichte van da
buifjemeesterssalarissen.
De heer Hugenholtz ts.-d.) dringt er
op aan voor de militairen het kiesrecht niet
te schorsen bij de aanstaande verkiezingen
en we' maatregelen tg nemen om hun de
gelegenheid te geven om het kiesrecht uit te
oefenen.
De heer K eerekooper (s.-d.) maant
tot loorzicht'gheid aan ten aanzien van de
wettelijke bepalingen tegen het bioscoop
gevaar. Veel beter is 't het volk tot ware
schoonheid op te voeden. Spieker betoogt
voorts de noodzakelijkheid van benoeming
van bekwame burgemeesters, zonder te let
ten op richting en vraagt ten slotte of da
minister de inmenging van militaire autori
teiten b;j de vrijheid van het woord wil af.
keuren.
De heer Schaper (s.-d.) verzoekt een
noodwetje om de, kiezers, die op den stem
mingsdag niet in hun woonplaats kunnen
zijn, toch gelegenheid te geven hun stem
uit te brengen.
De heer De Knnter (u.-l.) vraagt in-
lichtingen omtrent hei toekennen van het
aandeel der gemeenten in de Oorlogswinst-
belasrng.
De heer Ter Laan (Den Haag) sluit
zich bden vorigen spreker aan.
De heer Lobman bepleit ook de wette
lijke bestrijding van het bioscoopgevaar.
De Minister, de heer Cort vonder
Linden, meent, dat de gemeenten het bi
oscoopgevaar moeten bestrijden, doch zal,
zoo noodig, daartoe een wijziging in de ge
meentewet overwegen.
De quaestie van de burgemecsterssalaris-
sen is een zaak van de gemeente en provin
ciale besturen.
l'olitie, armwezen en onderwijs kunnen
z.i. niet geheel ten loste van het rijk komen.
Ten aanzien van de toekenning van aan
deel in de Oorlogswinstbelasling van de ge
meenten is spr. geneigd tot milde toepas
sing.
Een besluit tot schorsing an het kies.
recht van de militairen is niet te wachten.
Er zal zooveel mogelijk verlof moeten ge
geven worden om te gaan stemmen. Of een
noodwetje, inzake het stemmen van hen,
die niet in hun woonplaats kunnen zijn mo
gelijk is, wordt nog overwogen.
Te 5 uur 15 zijn de beraadslagingen ver
daagd tot heden halfeen.
Buitengewoon •orlogaervdiet 1017
In zijn Memorie van Antwoord op het ofdeo-
lingsverslag over de suppl. Oorlogsbegrooling
1017 (buitengewoon crediet) zet de Minister ui».'
een, welke de oorzaken zijn van de late uidieR,'
ning ven dit wetsontwerp, woorover in de aldo««
lingen was geklaagd. Hoofdzakelijk is deze vei.
traging te wijten aan den wensch om te voldoeri
aan het verlangen naar meerdere specificatie^
van oe verschillende bedragen.
Er zijn ruim 15.000 geweren en karabijnen meer 1
geleverd dan geraamd was.
Uitgetrokken was f jtJ5 millioen voor 100Q
Amerikaansche mitrailleurs met affuit, vcrwissdki
stukken enz. De wapens waren aan den ver<
tegenwoordigfer von het Departement van Oorlog
in Amerika afgeleverd en door hem betaald, toca
de Amerikaansche Regeering er beslag op legda.
Hoe de onderhandelingen staan omtrent de de»«;
wege verschuldigde schadevergoeding, is op hot
De oogen moeten door vele tranen ge-
jrasschen worden om helder te kunnen zien.
Uit het Deensch door
Betsy Bakke r—N o r t.
12
„Gaat ie, Tilde?'' vroeg ze met het bcslc oor
legen <Je plaat. .,Kan jij hooron, of ie gaat?"
Ik kan hel hooren!" riep hij, van zijn stoel
Springende, „tik-lak, tik-tak, zegt hij. Ja, groot
moeder, hij gaat!"
Op een avond trof de domincc-hem daar.
Hij kwam daar zijn veertiendaagsch spelletje
•chaak spelen. Hij was een weduwnaar met
huishoudster, die altijd mee gevraagd
„Dat is een lieve, kleine jongen," zei hij.
Dvc bij de kin pakkend. „Van wie is hij?"
„van de Norups."
-Zoo!"
Mathilde kon dadelijk zien, dat Mevrouw
fcomp en Ingeborg niet lol -dominees gunste
lingen behoorden.
wal zo^. 2e zouden er wel even
fe ukkig om zijn. Zooveel Mxonders was €T
•au hem zelf ook niet
Als Ingeborg in eenigen tijd er niet geweest
was. dan vonrl Malhildc het buiten zoo spook
achtig stil en afgelegen. Zoo eenzaam en stil
was het hier toch nooit geweest.
En zoo donker en weemoedig. De groene
wingerd dekte de ruiten .van de woonkamer
loc als met groene luiken. De geluiden kwamen
daar gedempt door, altijd dezelfde, van ploeg,
slaletnmers en klompen. Het knarsen van een
eenzamen wagen door de diepe wagensporen
in de plantage, jammerend in de vecren en
wielen, enkele oogenblikken lang, verstikt
door de duinen en hel zand; het liclsche ge
fluit van den trein op een kwart mijl afstand,
klinkend als de kreet van een wilden vogel,
daalde en stierf weg. Maar 's middags, als
haar ouders en hot volk sliepen, (fan waren
er slechts drie geluiden, de slijpsteen in don
hoek, waar Jörgens zeisen en keukenmessen
sleep, Belt-Ande's mondharmonica van uit den
koestal, en het tikken van dc oude Bornholmcr
klok nan. den muur. Al die geluiden keerden
tot zich zelf terug.' vermengden zich niet met
elkaar ze kwamen cn gingen, steeds op
nieuw, en bleven altijd zich zelf. En <Ian op
eens daartusschën het zachte steunen van
grootmoeder.
„Och ja, lieve hemel ja!
Of Geertrui's grove mannenstem: „Op
Calharinedal." 4
Harvey was in April vertrokken.
Vader had groote oogen opgezet, toen hij
om verlof vroeg, midden in tien tijd te mogen
vertrekken.
„Je kunt zeker wel blijven tot de vrije •week,"
had hij gezegd.
Nee, dat kon hij juist niet; anders kon hij
nooit president worden, want daarvoor moest
men van zijn achttiende jaar in dc Vereenigde
Staten gewoond hebben.
Toen had vader genieend, dat hij zijn ver
stand verloren had, of dal hij hem voor den
gek hield. Ten-slotte vond hij 'l liet verstan
digst om te doen alsof hij hem niet begreep.
„Dus je blijft je lijd uil!" herhaalde hij.
„Ja," antwoordde knecht, „als de baas
liiij presidenlstraclcnient vafi mijn dertigste
jaar ai wil betalen."
Toen had vader de deur open gemankt, en
hem verzocht, vóór de avond viel, van de
plaats le zijn.
Malhildc kreeg in den loop van <ldh zomer
een briefkaart van hem, gezonden uit St. Fran
cisco. Er stonden slechts twee Chineesclic kin
deren op, die er heel slecht uitzagen. Hij
waichti goudstof daar ginds met zijn vader,
dal was herd werken, cn ze verdienden slechts
weinig. „Maai* wij moeten hier allemaal van
onder op beginnen," schreef hij.
Muthilde dacht, dat hij er even slecht zou
uitzien als de Chineesclic kinderen. Ze durfde
dc kaart nooit aan b.iar ouders laten zien.
„Denk je, dat jelui oogstfeest zult heb
ben," vroeg Ingeborg op een dag.
Mathilde keek haar aan;* nee dat dacht
ze niet, dat hadden ze nooit gehad, zoo lang
ze zich kon herinneren, 's Avonds vroeg ze
haar ouders er naai".
Maai* vader trok de schouders op, en zette
een gezicht als gebeurde er iets zeer onaan
genaams.
„.Nee, meisje, daarvoor zijn we te oud ge
worden, 'l is veel gemakkelijker hot volk geld
te geven, dat hebben ze waarachtig liever.
T Andere is zooveel drukte- -Vroeger ja
toen was: het een andere kwestie, dat was ceu
heel andere rijd, toen wij jong waren.'i
En -toen geraakten hij en moeder samen aan
het spreken over het dansen, zooals zij in hun
jeugd gedanst hadden. E11 Mathilde hoorde
van oogstfeesten, met de schuurdeuren wijd
open in den lichten nacht, terwijl de heele
lucht vol was van geuren van het hooi en van
vlier, en de bonte, papieren lampions heen en
weer wiegden aan den zolder, in den wind. Ja
toen dat was nog iels toen zij jong wa
ren.
Toen zij jong waren, ja, maar nu was 7. ij
jong, telde zij dan m het geheel niet mee? Zij
kon het toch niet helpen, dal zij in een ande
ren tijd leefde; waarom gunden ze haar dan
niet om te dansen en zich te vermaken, alleen
oipdat zij oud waren? Zij kon hel toch niet
helpen, dat ze zoo laat getrouwd waren. Maar
toen werd ze loeh weer geroerd.
Haar gunnen 0, hoe kon ze zoo slecht
van haar ouders denken? Ze waren zoo onbe-
schrijflijJc goed jegens haar en gunden haar
anders alles. Beiden hadden zoo getrouw bij
haar bed gewaakt, toen ze het vorige jaar
longontsteking had, en ze hadden altijd zulke
aardige geschenken voor haar. Ze wisten het
immers niet, en zij kon hel hun niet zeggen,
hoe ontzettend graag zij uit wilde tusschen
andere menschcn. En het was toch immers
alleen, omdat ze zoo veel van liaar hielden,
dat ze haar altijd thuis wilden houden bij
zich. Anders hadden zc haar immers wel la
ten gaan.
„Ja, volgend jaar, -dan willen wc gasten in
dc vacantie hebben wat Petersen zegt cn
doet En dan zou Mathilde eens prei TTehben,
dan zou het een leventje zijn."
De winter was dit jaar buitengewoon koud.
Hoe lichter de dagen tegen Maart werden, hoe
strenger dc vorst werd; dc wagensporen wa
ren hard bevroren, zoodat de wielen knarsten»
en ze speelden golf op de fjord.
Ingeborg en Mathilde reden met gekruiste
armen schaats, heel lot aan Ilarback, terwijl j
dicht bij den oever kleine Ove op zijn vijf*
jarige beentjes spartelde, om in evenwicht te j
blijven, en toch eindigde het er altijd mee, dat
hij op zijn rug met de béenen In de hoogte
lag.
Zijn moeder liep aan den kant, en lachte cö
riep:
„Langer slagen maken, Ove, denk er aan, de
handen vrij, anders kan je immers niet om je
heen grijpen. Lange slagen Ove, nu. maar/'i
daar ligt'hij waarachtig weer."
liet was het eerste jaar dal Mathilde schaat-
scnrced. Ingeborg leerde het haar. en schonk
haar een paar oude schaatsen. Haar ouders
hielden cr niet van, vooral moeder niet.
„Nu ben je nooit meer thuisl" zei zc. „Wij 1
meenden, dal we het zoo prettig zouden krip- j
gen met een volwassen dochter, die bij on*4*
thuis zou zijn. Ik moebt waarachtig niet altij<l
zoo builen zijn, toen ik zoo oud was als jij."
Ja, maar, men moest toch profiteeren van
het ijs, zoo lang het er was, zelfs al vricsde he*
dagen achtereen. Als het dooide, dan was het
ook in eens uit.
„Laat haar toch gaan!*' zei vader, ofschoon
Mathilde wist, dat hij er wat angstig voor was.
Hij zei niets -anders, maar later sprak moe
der er nooit weer over. Bijr Ingeborg, daar
ging liet heel anders toe. Daar zei Ingeboig*
moeder altijd, als ze rinkelend met haar
schaatsen binnenkwam. „J3, ga maar»
kindje. En stoor je maar niet otn he* eten. da«
komt als jij komt."
(Wordt veroludJ
