„DE EEN1 LANDER" DUIDERS HOT pwii!iuv(iiiiiiii!iz^,:t;s2 Astrid Ehrencron-Miilier. BUITENLAND ISe Jaargang, No. 180 iQMIUMITCDDIIC pCT 01"n';',:o '•'00* Amtr" .iDURRtltRIOrKllO foorl I SO. Ideuj tranco fa post t 2.00. per week imcl gratis verrckcring tefcs omgehikken) f O.K. ittonderliike nummers f OTK Wekeiijkseb bijvoegsel »D, h^olUndscht ru-londer redsctle tao Thérise Hoven) pet 3 maaadem SO cent Wekelijkacb bijvoegiel uWaddrtn— per 3 maanden <0 cent HOOFDREDACTEUR: Mn. D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: VALKHOFF 1 C. BUREAU: ARN HEMSCH E POORTWAL. «oee utrcchtsche.t. INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 Donderdag 21 Februari 10is dienstaanbiedingen I -5 regels f 0.50. groote letten naar plaatsruimte Vont handel en bedrijf bestaan teer voordeellge bepalingen tol het herhaald advet» teeren In dit Blad, bij abonnement Eene drculaire. bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Uuze Politieke Parttien. IX. De V r ij z i n n i g e n. De linkerzijde bestaat dus uit twee hoofd groepen ^de Vrijzinnigen in 3 nuancee ringen, en de Socialisten. De Vrijzinnigen kennen niet zooals de dericalen en socialisten stramme dogma's, buiten welke geen- maatschappelijk heil of politieke zaligheid zou bestaan, en zij heb ben niet, gelijk die beiden, slechts het be lang van één categorie burgers boven alle anderen'voor oogen. Over de kerkelijke dogma's spreken de vrijzinnigen zich niet uit. laten zulks over aan iedere persoonlijke consciëntie, maar xij dulden ze in 'n land met zoo groote ver scheidenheid van godsdienstige meeningen niet op staatkundig terrein, waar de vrijheid van andersdenkenden er door bedreigd zou worden. Even resoluut wijzen de Vrijzinnigen de socialistische dogma's af en dit valt hun te gemakkelijker wijl de ondeugdelijkheid er van zich zelve steeds duidelijker verklaart. De klassenonderscheiding, welke voor de socialisten uitgangspunt is voor hun klasse- strijd, is niet reëek de klassehaat, dien zij moeten opwekken om hun arbeidsakker vruchtbaar te kunnen maken, is in strijd met het den mensch ingeboren, bij velen helaas verduisterd broederschapsbewustzijnen hun ontkenning van maatschappelijke ver betering zoolang de privaateigendom van de productiemiddelen niet is afgeschaft, wordt met den dag meer gelogenstraft door de groote sociale hervormingen, welke reeds tot stand gekomen of in voorbereiding zijn; en ten slotte zou van 'n socialistische maat schappij waarin de prikkels van het eigen belang en het plichtsbesef ontbraken, nog veel minder goeds te verwachten zijn dan van onze huidige gebrekkige menschelijke samenleving. De Vrijzinnigen zijn wars van starre dog ma's. Thorbecke, de groote staatsmrn van het liberalisme der 19e eeuw, heeft p^d: „Geen leeftijd kan r schade <iten verandering blijvengeen toestand of hij tracht steeds in een anderen over te gaan. Dit toch is de wet en als bet ware de stoffe des leveps dat wij den eindeloos rijken aan leg door de Godheid aan de menschen ge geven, niet in één vorm, maar in groote verscheidenheid van elkaar opvolgende vor men ontvouwen. Blijven wij staan binnen hetgeen vrij van onze voorouders ontvin gen, doen wij zelve niets, verzetten wij Óns tegen tijdige verbetering, dan komt in plaats van verbetering omkeer ven-zaken. leder tijdvak heeft z'n eigen beginsel van wetgeving". Zoo is het. Ieder tijdvak heeft z'n eigen beginsel van wetgeving. Dat is het juist wat door menigen kortzichtige niet onder de soc.-dem. alleen 'die smaalt op het libe ralisme der 19e eeuw, verbeten wordt. Het „beginsel von wetgeving" van 1850 kan niet meer dat van thans zijn maar dat van thans kon niet in 1850 passen. Zonder het gesmade liberalisme van de 19e eeuw zou de democratie der 20e eeuw den weg niet gebaand gevonden hebben. Het is zelfs de vraag of, gezien in het kader der tijdsomstandigheden, het liberalisme der 19e eeuw niet wel zoo democratisch, wel zoo vooruitstrevend was als de demo^p^e van onze dagen. Er is immers meer kracht noodig om 'n wagen op gang te krijgen dan, eenmaal rollend, verder l~ trekken. Thorbecke en de liberalen zijn de grond leggers geweest van de tegenwoordige Staatkunde en de vriizinnieen van alle ga ding bouwen er aan verder. Het^verschil is maar dat er in den een wat meer voortgang, Zich vervelen :s toegeven dat men te slap is om de omstandigheden te bezielen. FEUILLETON. Uit het Dei :iscb door Betsy Bakke r—N o r L 37 Maar als er niets was, dan zou zé schrijven. „Rolf" zou ze slechls schrijven, „roep mij «n ik vlieg Zeg slechts dat ik zal komen %n ik kom dadelijk Rolf. Want dan wil ik, trots alles, alles, alles Ja, men kon het toch merken, dat «le zomer al een heel eind heen was. Het was werkelijk volkomen duister geworden yoor ze het huis bereikten. Paul Boye kwam aanstrompelen met zijn lantaarn, en Mette Marie sloeg de deur wijd open, opdat ze konden zien bij de lamp van de vestibule. Welkom thuus!"' zei oude Paul, en sloeg familiaar met de hand in de lucht, en alles is bie het olde, baas; de kromhoorn heeff mooi jong kalf 'ekregen.'* Dat vredige oude thuis! Hoe sloegen de forfhicht en stalgeur haar te gemoct, met de lavendel n de open kamerdeur maar de brief de brief f in den ander wet meer bedachtzaamheid schuilt. Dat is goed. Zoo moet hek Want aldus blijft het werk in evenwicht. Waren er alleen bedachtzamer, de arbeid zou niet opschieten. Konden de anderen te allen tijde hun zin volgen, we zouden 'n revolutie-bouw krijgen. Al te jonge politieke bouwmeesters, ge lijk de soc.-dem-van-de-zuivere-leer, zou den er alHcht heel weinig van terecht brengen. Rusland lokt niet tot navolging liet men hen hun gang gaan, zij zouden slechts oog hebben voor hun eigen fantas tische en futuristische bouwplannen en alle oude ervaringen op zij schuiven. ^Gelukkig dat zij ten onzent daar waar zij tot medebou- wen geroepen rijn, blijken wat minder zui ver in de leer geworden te zijn en, eenmaal op den beganen grond terecht gekomen, de zelfde paden betreden, welke vooruitstreven de vrijzinnigen reeds lang gewezen hebben. Er rijn thans nog drie vrijzinnige fracties. „Nog", zeggen wij, want er schijnt 'n her groepeering aanstaande, welke nu wel niet tot één vercenigde, groote partij zal leidén, doch 'n opstelling in twee legers noodza kelijk maakt. Thans hebben wij 'n middenpartij in de Liberale Unie, 'n linkervleugel in den Vrij- zinnig-Democratischen Bond, ep 'n rechter vleugel in den Bond van Vrije Liberalen. Nu de vorming van één partij, welke al te heterogene elementen tzou bevatten, uit gesloten is, wordt door zeer velen aange stuurd op vereeniging van Je Lib. Unie met de Vrije Lib., hetgeen ten gevolgd zou heb ben, dat de meest-linksche leden der Unie zich *bij de Vrijz.-Dem. aansloten. Anderen wenschen weer de Unie-Lib. en de Vrijz.- Dem te hereenigen, hetgeen de rechtervleu gel der Unie nopen zou bij de Vrije Lib. heul te gaan zoeken. Hoe het worde, thans hebben wij nog met alle drie te maken, en wij zullen ze dus successievelijk hebben te bespreken. Alle drie hebben ze gemeen de groote liberale beginselen; vrijheid en vooruitgang, en scheiding van godsdienst en politiek. Wat- dit laatste punt betreft, zijn de drie fracties gelijkelijk principieel: invloed van den godsdienst op den mensch in z'n handel en wandel, doch geen invloed van <je Kerk op den Staat; de Staat vrij von en tegenover de kerken, onpartijdig ten opzichte van de verschillende kerkgenootschappen, welke gelijk recht en gelijke vrijheid tot ontwikke ling moeten hebben. In" 'n land met zoo uiteenloopende gods dienstige stroomingen schijnt dit standpunt voor 'n onderlinge vreedzame verhouding en voor de gezonde staatkundige ontwikke ling het eenig juiste. De Vrije Liberalen tormuieeren dit het duidelijkst: inrichting en werking van het staatsbestuur behooren onafhankelijk te zijn van kerkelijke instellingen." De andere groe pen spreken het minder onomwonden uit, doch stellen zich geheel op hetzelfde stand punt. Wat ook wel hieruit blijkt, dat alle drie zij aan zij staan in hun liefde voor het neutrale onderwijs, de openbare school, de volksschool-hoven-geloofsverdeeldheid. Ten opzichte van „Vrijheid en Vooruit gang" bestaat er tusschen de vrijzinnigen meer nuanceering bij de uitwerking en toe passing van dit beginsel. Stellen bijv. de Vrij-Liber8len de vrijheid, ook de economi sche vrijheid, vóór alles, een in theorie volkomen juist standpunt de Vrijz.-Dem. met de sociale realiteit voor oogen, wen schen in de eerste plaats den vooruitgang, de maatschappelijke hervormingen te die nen, ook 8l moet daarbij de persoonlijke en economische vrijheid wat inschieten. Politiek Overzicht Ruslands herleefde vredes- geneigdheid. De toestand in het oosten van Europa wisselt af met verrassende snelheid. Met enkele dagen tu^schenruimte gaf de kolei- dosooop ons afwisselend vrede en oorlog te zien. Nu waait de wind weer uit den vieclehoek.* Het Ukrainische vredesverdrag heeft de goedkeuring verkregen van den Duitschen bondsraad en is ter bekrachtiging ingediend bij den rijksdag. In den Oosten- rükschen rijksraad h^eft de regeering olie geworpen op de hooggaande gólven van de Poolsche verbittering over de toewijzing van een deel van het land van Cholm aan de Ukraine door de mededeeling, dat daarover het laatste woord nog niet is gesproken; de Ukrainers zijn tot concéssiën bereid en bij de definitieve vaststelling van de grenslijn zal den Polen meezeggeif&chap gegeven worden en za! ook de bevolking gelegenheid hebben hare wenschen te doen kennen. In Groot-Rusland heeft de Sovjet-regee ring een nieuwen draai genomen. Zij meen de aan de onderteekening vön het formeele vredesverdrag te kunnen ontkomen door den oorlogstoestand als geëindigd te verklaren en tegelijk de demobilisatie van het leger te gelasten. Maar daörin heeft zij zich deer lijk vergist; zij heeft er mee uitgewerkt, dat de wapenstilstand nis geëindigd is verklaard en dat de Duitsohe strijdmacht in het oosten zich opnieuw in beweging heeft gesteld van Riga tot ten zuiden van I.uzk. Dat is blijk baar in 't geheel niet de bedoeling geweest van de thans in Groot-Rusland bovendrij vende elementen, en Lenin en Trotzki heb- bpn zich dan ook gehaast aan de Diritsche rpgeering de boodschap te zenden, dat de door hen geïnspireerde raad van volkscom missarissen nu bereid is een vredesverdrag te onderteekenen op de voorwaarden, door de gevolmachtigden van den vierbond Ie Brest-Litowsk voorgeschreven. Dat klinkt als eene onderwerping zonder eenfg voorbehoud aan den wil van den over winnaar. Is dat inderdaad de bedoeling? Wij zijn van die zijdg zoo dikwijls reeds voor verrassingen gesteld, die - het tegendeel brachten van waf men zich had voórgesfekl^ dat men moet narzgler dit zonder nadere bevestiging als iuist èan te nemen. Staats secretaris von Kühlmann heeft gisteren in den rijksdag eer» woord van waarschuwing laten hooren; men moest, zoo heeft hij ge zegd, niet gelooven den vrede met Rusland reeds in den zak te hebben. Misschien is er uitzicht, dat nu wordf mede gedeeld welke de voorwaarden zijn, die door den vierbond voor he> sluiten van den vrede met Groot-Rusland zijn gesteld. Daarover verkeert men nog in het duister. In de lang durige vergaderingen te Brest-Litowsk heb ben de Russische gedelegeerden breede discussiën uitgelokt over lal van punten, maar toen men eindelijk over de vredes voorwaarden zou beginnen te spreken,, ver- kinarden zij bezwaar te hebben in de onder teekening van een vredesverdrag. Nu zijn zij daarvan teruggekomen, én er is dus kans, dat wij hooren wat dat vredesverdrag zal be vatten. Maar aan de onderteekening van ^at ver drag zal het vooreerst no wet n:et toe zijn» Vooraf zal dienen te :,raan. dat de vierbond zich er van vergewist wat men heeft aan eene vredesverbintenis van de Sovjetregee- ring. De chaos, die in Rusland heerscht, waardoor alles op losse schroeven js gezet, dwingt daartoe, maar niet minder de onze kerheid, die bestaat over de bedoelingen, die de handelingen van de tegenwoordige bewindslieden in Rusland besturen. De eenige zekerheid, die men omtrent hen heeft, is dat zij anders denken dan gewone menschen. Een bewijs daarvan levert het bevel tot demobilisatie van het leger, dat is uitge vaardigd tot uitvoering van de aankondiging, die daarvan den lOen Februari te Brcst- Litowsk is gedaon.^De lcgeropperbevelheb- ber heeft daarover een legerorder uitge vaardigd, die in punt T bepaalt: „Dg demo bilisatie van het leger zal sne»! geschieden, waarbij rust en orde moeten worden be waard." Maar daarop volgt in" punt 3: „Pa rallel met de demobilisatie moet de orga nisatie van het roode leger gaan." En aan het slot wordt gezegd, dot de vervulling van deze voorwaarden 't mogelijk zal maken de gevolgen van den oorlog voor goed te likwi- deeren, en lot een gezonden vorm van be scherming van volk, land en revolutie tegen zijne vijanden over te gaan." In de Neue Freie Presse wordt gewezen op het eigenaardige van dit demobilisatie bevel; daarvan wordt gezegd: „Onder nor male omstandigheden zou men kunnen aan nemen, dat het den druk op het knopje be- teekent, dat het gecompliceerde raderwerk van de demobilisatie in beweging brengt. Bij den tegenwoordigen toestand echter zou deze mêening onjuist zijn. Het bevel is niet concreet genoeg om aan eene werkelijke en geregelde demobilisatie te gelooven. Con creet is het slechts daar, waar de organisatie van het roode leger wordt bevolen. Het schijnt alsof bet geheele bevel slechts hrfet masker is, dat de vorming van het roode leger moet verbergen. Het woord „demo bilisatie" schijnt het vaalsche opschrift te zijn om het eigen land en de overige wereld over de verandering van de froïUtroepen, of althans von een groof deel er van, in l\et roode leger te misleiden. Wanneer men vraagt naar hdt doei, dat de regeering der bohh^'-'ki met de oprich ting van een re volutieleger nastreeft, dun moet men allereerst zich klaarheid ver schaffen over het verschil tusschen het vroegere frontleger en het roode leger. In het eerste zijn zeker nog vele tienduizenden, die den oorlog moe zijn en de voorkeur ge ven aan een kalm leven aan den huiselijken haard; zulke menschen kunnen de bolshevd- ki niet gebruiken. Het leger wordt daarom gezift, en de turbulente elementen vormen dan het geschikte materiaal, waaruit de roo de garde zal worden uitgebreid tot het roode leger. Een aanzienlijk hoogere soldij en het vooruitzicht op door den slaat gegarandeer de plundering zijn verleidelijke lokmidde len. Wij hebben over de roode garde genoeg vernomen om te voorzien wat het roode leger zal zijn. Er moeten bepaalde berichten ontvangen zijn, dat de bolshewiki troepen verplaatsingen uitvoeren, om ze tegen de Ukraine te werpen. Wanneer die berichten juist zijn. dan bestaat er niet de minste twijfel over, dat het demobilisatiebevel een zuiver spiegelgevecht is. De vruchten van onzen vrede met de Ukraine zouden in ge vaar zijn, ons ontroofd te worden. De too- verstef. waarmee de bolshewiki de demobi lisatie in een mobilisatie omzetten, blijkt een goocheltoer, die ons niet zal misleiden." Hieruit blijkt, dat men aan de zijde van den vierbond op zijne hoede is tegenover de Sovietregeering. Dat zal zeker ook blijken uit de wijze waarop hare plotseling weer ont waakte geneigdheid tot den vrede aan die zijde wordt ontvangen. De oorlog, Staatssecretaris von Kühlmann heeft gis teren in de Duitsche rijksdag het vredes verdrag met de Ukrainische republiek ver dedigd als wenschelijk op zich zelf en ook als middel om met Groot-Rusland tot een® aannemelijke regeling te komen. Al waar^ schuwde hij tegen optimisme, hij meende toch, dat de kans op het sluiten van den, vrede met de regeering te Petersburg aan-' merkelijk verbeterd is. Dit doei komt na-J# derbij, al kan men pas werkelijk zich er over! verheugen, als de inkt van de handteeke- ningen onder het verdrag droog is gewor-J den. De vrede met de Ukraine kan worden i begroet als een eerste stop naar een beter® j toekomst en naar den algemeenen vrede, dien men bij een knlme, duidelijke leiding van de buitenlandsche politiek met vaste hand in nfzienbaren tijd hoopt te bereiken. Het verdrag is in handen gesteld van da hoofdcommissie na een debat, waarin alle partijen van hunne Instemming deden blij ken met uitzondering van de Polen en do' onafhankelijke sociaal-democraten. Weenen, 20 Febr. (Corr.-bur.) Uit het oorlogsperskwartier wordt bericht: Het artikel >an het vredesverdrag met de Ukraine; dat wat de grensbepaling betreft den Status quo ante, die met het Groot-Rus sische rijk geheerscht heeft, herstelt, is thans geheel ten uitvoer gelegd. Sedert gis teren hebben onze troepen het geheele ge bied tot non do rijksgrens zonder incident bezet. Weenen, 20 Febr. (Corr.-bur.) Offi cieel bericht van heden middag. De troepen vnn de legergroep von Lin- singen zijn in de richting von Rowno verder vooruitgerukt. Londen, 20 Febr. (R.) In hel Lager huis heeft Cave medegedeeld, dat de zomen» tijd den 24en Mnort zal beginnen en den 29en September zal eindigen. Bij de indiening der legerbegrooting zei- de Macpherson: Wij moeten op een spoedig beslissend offensief van den vijand \oorbe- reid zijn. Alle noodzakelijke maatregelen om daaraan het hoofd te bieden, zijn getroffen. Tweede telegram. In zijne toelich ting von de begrooting van oorlog heeft Macpherson uitvoerig gesproken over de le- gerzaken in hot nfgeloopen jaar. Hij zei: Bij benadering is voor 270.000.000 p. st. waurde aan fabrikaten gekocht, 26.000.000 p. st. voor onze bondgenooten en 113.000.000 p. st. voor grondstoffen. De heele Britsche wolopbrengst is recht streeks van de boeren gekocht, terwijl schik kingen zijn getToffen met de regeering van Australië en die ^an Nieuw-Zeeland, om de hunne over te nemen en eveneens is die van Usland en de Folklandeiianden voor ons verzekerd. Gedurende het jaar zijn voor het leger 67,000,000 zwachtels, 2,000,000 onsen chinine, 1,250,000 doses van'het middel tegen tetanus en 4.700,000 pond wotteir gekocht. Bij de behandeling van algemeene econo mische kwestiën wees Macpherson er op dat alleen voor de verpakking der gelei-rant soenen elke maand een hoeveelheid tin noo dig is, welke voor den bouw von drie hon derd' ton scheepsruimte wordt vereischt. Er ziin met succes proeven genomen met bord papieren doozen, zoödat ongeveer 16,000 ton staal per jaar worden bespaard. Voortf is er van bij-producten alleen ruwe glycerine getrokken tot een hoeveelheid van 1800 ton en deze heeft nitro-glycerine voortgebracht, welke voor de laadkrocht van 18millioen 18- ponds-granaten noodig is. Macpherson deelde mede dat er alleen In Mesopot«#nië bijna duizend vierk. mijl grond in bebouwing is, terwijl Egypte in alle op zichten in zijn eigen onderhoud voorziet Gedurende het afgdoopen jaar werden er bijkans 7 millioen man, een half millioen die- Mette Marie, is hier geen post. sedert je 't laatste opgezond.n heb, meen ik." ..Neen. er was niets Maar de ingenieur was hier. Twee maal." Haar ouders stonden in de vestibule en deden het overgoed uit. Juf frouw Ravn onderging een kruisverhoor omtrent den inmaak. Mathilde greep Mette Marie bij den arm „Wat zei ze daar „de ingenieurwas die hier?'' ...Ta, /eker; en bij kon niet begrijpen dat de juffrouw op reis was gedaan. Nee. 't was heel moeiliik, hem dat aan het versland te bren gen. Hij wilde hot niet gelooven." Maar Mette Marie had hem toen verteld, dat het zoo plotseling opgekomen was dat ze op reis zouden gaan. En ze had ook niet kun nen zeggen, wanneer /e terugkwamen. Ze wist het immers zelf niet. Vroeg den volgenden morgen was Mathilde op Konglevsgaard. In de gang kwam mevrouw Norup haar te gemoet. „Nu komt hjj thuis!" zei ze stralend van vreugde. Ze greep Mathilde bij beide armen. Je weet wel, de omstandigheden hebben ge maakt d3t mijn man eenigen tijd van buis is gebleven? Maar nu komt hij terug. En In geborg Ja, maar weet je dat niet? Ja, Inge borg en, Rolf zijnyOver alle bergen! Ja, heb je ooit zoo iets gezien?" herhaalde ze. „Toen hij hier drie weken was geweest, kwamen ze op een dag vertellen, dat zij beiden besloten hadden naar Bangkok te reizen en daar brui loft te houden. En wat heeft Müttercheo te zeggen, als de kinderen op een dag komen en zeggen wc weten het zelf Ingeborg heeft mij immers al lang onmondig verklaard? Ja, maar zc moest toch met haar vadei sprtken. o, dat zou Rolf wel in orde maken. Nu, hij is immers een goéd, en bekwaam mensch? En Ingeborg was verrukt. Ik ecloof wel, het meest over de reis. Och ja, beste Mathilde wal kan men t' h blind zijn Stol je voor, ik had altijd gedacht dat jij en hij een nnar zouden wend den. Maar 't is oals ik zt zij, die be stemd voor r :ijn, 1; elkaar ten slotje toch. Al iet'nog het begin an ders Heb je het ictste portict van mijn man gezien?" Ze liep door de woonkamer naar 'iet naaitafeltie bij het raam ..O. ik \fV/?eker je hij is heel, heel mooi. O, je hebt hein zeker op straat in Kopenhagen gezien heel groot en ck uit, pikzwart o, geen van de kinderen wordt ooit zoo mooi als hun vader. Maar 't is hier nu zoo leeg cn stil geworden Owe is nooit binnen, wal ook natuurlijk is. Maar nu moet je heel dikwijls bij me komen, cn mij wat gezelschap houden om den tijd te verdrijven, lot mijn man kómt. Dat wil je toch wel?' Zij nam haar beide handen, en keek haar zoo kinderlijk, zoo vol reugde in de oogen. zei Mathilde zacht als in slaap. Maar plotseling trok ze haar handen terug. Haar man wat ging mevrouw Norup's man haar aanl Nee, maar haar eigen, haar eigen! wat hadden ze met hem gedaan Vertrokken met Ingeborg haar, haar eigenIngeborg, die duizenden kon krijgen, wien ze maar wilde, hen allemaaL En dan hij haar eenige! Ingeborg cn Rolf! Ingeborg en Rolf! ja, maar hij. dat hij konL Het drukte haar neer, als een beig van smart en schaamte een bijtende, bijtende schaamte versmaa? versmaad. „Ik moei naar huis. zei ze haastig, „ze wachten op mij"' ,.Ja." dacht zc, toen ze crug liep. dal deden ze ook juist, ze wachten op haar. Wachten op haar, zoo lnng het leven reikte. Verwachten zelfs haar leven van haar. De hunne was zc nu cn altijd, n hun cenige. AI hel andere bestond niet voor haar. Och God, wal was hel toch waar, wat Mus set zei: on n'a pour i .d amis que son pèrc et sa mère-. Toen zc bij den groolen heuvel kwam bij hel dal, bleef zc plotseling staan, en snakte naar adem: de hnrteldop vertraagde in ver- dovenden angst. Moeder bad immers met mevrouw Norup gesproken, vóór zc op reis gingen. Toen /.e at) een dag van Holstebro kwam, werd tol de feis besloten zoo ■onverwacht, zoo buiten gewoon vlug. Zou het mogelijk zijn had mevrouw Norup hel misschien gezegd dat Wisten haar ouders hel misschien, dat hij zou komen. Kwam Ijij misschien om haar te halen, om haar mee te nemen, haar van hen weg te halen zou hel mogelijk zijn, dal zc uil angst Haar hart hamerde traag cn dof, als een gebalde vuist tegen haar borst. O, nee, het was niet mogelijk. O hoe zou zc toch vermij den liet tc weten te komen. Want dat durfde zc dat wilde zc niet weten. Dan werd alles volkomen onmogelijk zoo wanhopig alle maal! Doodmoe, mei slependcn tred, kwam zc in huis. Zc voelde dat haar gaug eensklaps oud eu geposeerd was geworden. Ja, nu wist zc dat haar jeugd voorbij was. t Hij was gekomen* om haar te halen, om met hein te gaan. Maar haar deur was gesloten Twee keer was hij rr geweest cn had aange klopt, maar hij had uccit aiUwoor«i«gekregen. Ei wist toch dat hij zou komen. Ze moest het toch weten. Mevrouw Norup moest hot dien dag in het dorp aan moeder verteld heb ben. En toch was ze op reis gegaan Zonder ecu woord op zijn briefkaart tc antwoorden- Moest haar reis hem geen antwoord genoeg; zijn? Ik voel dat ik niet alleen kan zijn Hij had een vrouw willen nemen. En dat was zij geweest, hij had gewild e o, zij was het geweest maar ze was er niet. „Ik kan niot alleen zijn." cn toen was hij vertrokken met Ingeborg. De vroolljke, kleind Ingeborg met dc korenbloemen rondom haar hoed, met haar blijden, vastberaden blik. Zij had hem wel willen hebben, dacht Mathilde Of het leven, het groote leven liad zc gewild Ze herinnerde zich opeens, dat Ingeborg op een avond bad gezegd: „Als vader thuis komt; dan wil ik niet thuis zijn!" En Ingeborg kree/f immers alles zooals zij het wilde. Dus was zc niet versmaad, al was hij ook duizend maal met Ingeborg vertrokken. Wan!' h a a r had hij willen liehben, maar haar deug was gesloten gebleven. Toen baar ouders na het avondmaal sa* men op de sofa zaten in de schemering, ver* telde zij het hun. Ze had op dat oogenblik gt* wacht, het moest toch een keer verteld wor» den. En het was erger als het van hen kwanu En ze wist hoe brandend rood zc zou worden als zij het zei. (Wordt vervolgij

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1