„DE EEN1 LANDER"
DUIDERS
HOT
pwii!iuv(iiiiiiii!iz^,:t;s2
Astrid Ehrencron-Miilier.
BUITENLAND
ISe Jaargang, No. 180
iQMIUMITCDDIIC pCT 01"n';',:o '•'00* Amtr"
.iDURRtltRIOrKllO foorl I SO. Ideuj tranco
fa post t 2.00. per week imcl gratis verrckcring
tefcs omgehikken) f O.K. ittonderliike nummers
f OTK Wekeiijkseb bijvoegsel »D, h^olUndscht
ru-londer redsctle tao Thérise Hoven)
pet 3 maaadem SO cent Wekelijkacb bijvoegiel
uWaddrtn— per 3 maanden <0 cent
HOOFDREDACTEUR: Mn. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF 1 C.
BUREAU: ARN HEMSCH E POORTWAL. «oee utrcchtsche.t.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Donderdag 21 Februari 10is
dienstaanbiedingen I -5 regels f 0.50. groote letten
naar plaatsruimte Vont handel en bedrijf bestaan
teer voordeellge bepalingen tol het herhaald advet»
teeren In dit Blad, bij abonnement Eene drculaire.
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Uuze Politieke Parttien.
IX.
De V r ij z i n n i g e n.
De linkerzijde bestaat dus uit twee hoofd
groepen ^de Vrijzinnigen in 3 nuancee
ringen, en de Socialisten.
De Vrijzinnigen kennen niet zooals de
dericalen en socialisten stramme dogma's,
buiten welke geen- maatschappelijk heil of
politieke zaligheid zou bestaan, en zij heb
ben niet, gelijk die beiden, slechts het be
lang van één categorie burgers boven alle
anderen'voor oogen.
Over de kerkelijke dogma's spreken de
vrijzinnigen zich niet uit. laten zulks over
aan iedere persoonlijke consciëntie, maar
xij dulden ze in 'n land met zoo groote ver
scheidenheid van godsdienstige meeningen
niet op staatkundig terrein, waar de vrijheid
van andersdenkenden er door bedreigd zou
worden.
Even resoluut wijzen de Vrijzinnigen de
socialistische dogma's af en dit valt hun te
gemakkelijker wijl de ondeugdelijkheid er
van zich zelve steeds duidelijker verklaart.
De klassenonderscheiding, welke voor de
socialisten uitgangspunt is voor hun klasse-
strijd, is niet reëek de klassehaat, dien zij
moeten opwekken om hun arbeidsakker
vruchtbaar te kunnen maken, is in strijd met
het den mensch ingeboren, bij velen helaas
verduisterd broederschapsbewustzijnen
hun ontkenning van maatschappelijke ver
betering zoolang de privaateigendom van
de productiemiddelen niet is afgeschaft,
wordt met den dag meer gelogenstraft door
de groote sociale hervormingen, welke reeds
tot stand gekomen of in voorbereiding zijn;
en ten slotte zou van 'n socialistische maat
schappij waarin de prikkels van het eigen
belang en het plichtsbesef ontbraken, nog
veel minder goeds te verwachten zijn dan
van onze huidige gebrekkige menschelijke
samenleving.
De Vrijzinnigen zijn wars van starre dog
ma's. Thorbecke, de groote staatsmrn van
het liberalisme der 19e eeuw, heeft p^d:
„Geen leeftijd kan r schade <iten
verandering blijvengeen toestand of hij
tracht steeds in een anderen over te gaan.
Dit toch is de wet en als bet ware de stoffe
des leveps dat wij den eindeloos rijken aan
leg door de Godheid aan de menschen ge
geven, niet in één vorm, maar in groote
verscheidenheid van elkaar opvolgende vor
men ontvouwen. Blijven wij staan binnen
hetgeen vrij van onze voorouders ontvin
gen, doen wij zelve niets, verzetten wij Óns
tegen tijdige verbetering, dan komt in plaats
van verbetering omkeer ven-zaken.
leder tijdvak heeft z'n eigen beginsel van
wetgeving".
Zoo is het. Ieder tijdvak heeft z'n eigen
beginsel van wetgeving. Dat is het juist wat
door menigen kortzichtige niet onder de
soc.-dem. alleen 'die smaalt op het libe
ralisme der 19e eeuw, verbeten wordt.
Het „beginsel von wetgeving" van 1850
kan niet meer dat van thans zijn maar dat
van thans kon niet in 1850 passen.
Zonder het gesmade liberalisme van de
19e eeuw zou de democratie der 20e eeuw
den weg niet gebaand gevonden hebben.
Het is zelfs de vraag of, gezien in het kader
der tijdsomstandigheden, het liberalisme der
19e eeuw niet wel zoo democratisch, wel
zoo vooruitstrevend was als de demo^p^e
van onze dagen. Er is immers meer kracht
noodig om 'n wagen op gang te krijgen dan,
eenmaal rollend, verder l~ trekken.
Thorbecke en de liberalen zijn de grond
leggers geweest van de tegenwoordige
Staatkunde en de vriizinnieen van alle ga
ding bouwen er aan verder. Het^verschil is
maar dat er in den een wat meer voortgang,
Zich vervelen :s toegeven dat men te slap
is om de omstandigheden te bezielen.
FEUILLETON.
Uit het Dei :iscb door
Betsy Bakke r—N o r L
37
Maar als er niets was, dan zou zé schrijven.
„Rolf" zou ze slechls schrijven, „roep mij
«n ik vlieg Zeg slechts dat ik zal komen %n
ik kom dadelijk Rolf. Want dan wil ik, trots
alles, alles, alles
Ja, men kon het toch merken, dat «le zomer
al een heel eind heen was. Het was werkelijk
volkomen duister geworden yoor ze het huis
bereikten. Paul Boye kwam aanstrompelen
met zijn lantaarn, en Mette Marie sloeg de
deur wijd open, opdat ze konden zien bij de
lamp van de vestibule.
Welkom thuus!"' zei oude Paul, en sloeg
familiaar met de hand in de lucht, en alles
is bie het olde, baas; de kromhoorn heeff
mooi jong kalf 'ekregen.'*
Dat vredige oude thuis! Hoe sloegen de
forfhicht en stalgeur haar te gemoct, met de
lavendel n de open kamerdeur maar de
brief de brief f
in den ander wet meer bedachtzaamheid
schuilt.
Dat is goed. Zoo moet hek Want aldus
blijft het werk in evenwicht.
Waren er alleen bedachtzamer, de arbeid
zou niet opschieten.
Konden de anderen te allen tijde hun zin
volgen, we zouden 'n revolutie-bouw krijgen.
Al te jonge politieke bouwmeesters, ge
lijk de soc.-dem-van-de-zuivere-leer, zou
den er alHcht heel weinig van terecht
brengen. Rusland lokt niet tot navolging
liet men hen hun gang gaan, zij zouden
slechts oog hebben voor hun eigen fantas
tische en futuristische bouwplannen en alle
oude ervaringen op zij schuiven. ^Gelukkig
dat zij ten onzent daar waar zij tot medebou-
wen geroepen rijn, blijken wat minder zui
ver in de leer geworden te zijn en, eenmaal
op den beganen grond terecht gekomen, de
zelfde paden betreden, welke vooruitstreven
de vrijzinnigen reeds lang gewezen hebben.
Er rijn thans nog drie vrijzinnige fracties.
„Nog", zeggen wij, want er schijnt 'n her
groepeering aanstaande, welke nu wel niet
tot één vercenigde, groote partij zal leidén,
doch 'n opstelling in twee legers noodza
kelijk maakt.
Thans hebben wij 'n middenpartij in de
Liberale Unie, 'n linkervleugel in den Vrij-
zinnig-Democratischen Bond, ep 'n rechter
vleugel in den Bond van Vrije Liberalen.
Nu de vorming van één partij, welke al
te heterogene elementen tzou bevatten, uit
gesloten is, wordt door zeer velen aange
stuurd op vereeniging van Je Lib. Unie met
de Vrije Lib., hetgeen ten gevolgd zou heb
ben, dat de meest-linksche leden der Unie
zich *bij de Vrijz.-Dem. aansloten. Anderen
wenschen weer de Unie-Lib. en de Vrijz.-
Dem te hereenigen, hetgeen de rechtervleu
gel der Unie nopen zou bij de Vrije Lib.
heul te gaan zoeken.
Hoe het worde, thans hebben wij nog
met alle drie te maken, en wij zullen ze dus
successievelijk hebben te bespreken.
Alle drie hebben ze gemeen de groote
liberale beginselen; vrijheid en vooruitgang,
en scheiding van godsdienst en politiek.
Wat- dit laatste punt betreft, zijn de drie
fracties gelijkelijk principieel: invloed van
den godsdienst op den mensch in z'n handel
en wandel, doch geen invloed van <je Kerk
op den Staat; de Staat vrij von en tegenover
de kerken, onpartijdig ten opzichte van de
verschillende kerkgenootschappen, welke
gelijk recht en gelijke vrijheid tot ontwikke
ling moeten hebben.
In" 'n land met zoo uiteenloopende gods
dienstige stroomingen schijnt dit standpunt
voor 'n onderlinge vreedzame verhouding
en voor de gezonde staatkundige ontwikke
ling het eenig juiste.
De Vrije Liberalen tormuieeren dit het
duidelijkst: inrichting en werking van het
staatsbestuur behooren onafhankelijk te zijn
van kerkelijke instellingen." De andere groe
pen spreken het minder onomwonden uit,
doch stellen zich geheel op hetzelfde stand
punt. Wat ook wel hieruit blijkt, dat alle
drie zij aan zij staan in hun liefde voor het
neutrale onderwijs, de openbare school, de
volksschool-hoven-geloofsverdeeldheid.
Ten opzichte van „Vrijheid en Vooruit
gang" bestaat er tusschen de vrijzinnigen
meer nuanceering bij de uitwerking en toe
passing van dit beginsel. Stellen bijv. de
Vrij-Liber8len de vrijheid, ook de economi
sche vrijheid, vóór alles, een in theorie
volkomen juist standpunt de Vrijz.-Dem.
met de sociale realiteit voor oogen, wen
schen in de eerste plaats den vooruitgang,
de maatschappelijke hervormingen te die
nen, ook 8l moet daarbij de persoonlijke en
economische vrijheid wat inschieten.
Politiek Overzicht
Ruslands herleefde vredes-
geneigdheid.
De toestand in het oosten van Europa
wisselt af met verrassende snelheid. Met
enkele dagen tu^schenruimte gaf de kolei-
dosooop ons afwisselend vrede en oorlog
te zien. Nu waait de wind weer uit den
vieclehoek.* Het Ukrainische vredesverdrag
heeft de goedkeuring verkregen van den
Duitschen bondsraad en is ter bekrachtiging
ingediend bij den rijksdag. In den Oosten-
rükschen rijksraad h^eft de regeering olie
geworpen op de hooggaande gólven van de
Poolsche verbittering over de toewijzing van
een deel van het land van Cholm aan de
Ukraine door de mededeeling, dat daarover
het laatste woord nog niet is gesproken; de
Ukrainers zijn tot concéssiën bereid en bij
de definitieve vaststelling van de grenslijn
zal den Polen meezeggeif&chap gegeven
worden en za! ook de bevolking gelegenheid
hebben hare wenschen te doen kennen.
In Groot-Rusland heeft de Sovjet-regee
ring een nieuwen draai genomen. Zij meen
de aan de onderteekening vön het formeele
vredesverdrag te kunnen ontkomen door den
oorlogstoestand als geëindigd te verklaren
en tegelijk de demobilisatie van het leger
te gelasten. Maar daörin heeft zij zich deer
lijk vergist; zij heeft er mee uitgewerkt, dat
de wapenstilstand nis geëindigd is verklaard
en dat de Duitsohe strijdmacht in het oosten
zich opnieuw in beweging heeft gesteld van
Riga tot ten zuiden van I.uzk. Dat is blijk
baar in 't geheel niet de bedoeling geweest
van de thans in Groot-Rusland bovendrij
vende elementen, en Lenin en Trotzki heb-
bpn zich dan ook gehaast aan de Diritsche
rpgeering de boodschap te zenden, dat de
door hen geïnspireerde raad van volkscom
missarissen nu bereid is een vredesverdrag
te onderteekenen op de voorwaarden, door
de gevolmachtigden van den vierbond Ie
Brest-Litowsk voorgeschreven.
Dat klinkt als eene onderwerping zonder
eenfg voorbehoud aan den wil van den over
winnaar. Is dat inderdaad de bedoeling? Wij
zijn van die zijdg zoo dikwijls reeds voor
verrassingen gesteld, die - het tegendeel
brachten van waf men zich had voórgesfekl^
dat men moet narzgler dit zonder nadere
bevestiging als iuist èan te nemen. Staats
secretaris von Kühlmann heeft gisteren in
den rijksdag eer» woord van waarschuwing
laten hooren; men moest, zoo heeft hij ge
zegd, niet gelooven den vrede met Rusland
reeds in den zak te hebben.
Misschien is er uitzicht, dat nu wordf mede
gedeeld welke de voorwaarden zijn, die door
den vierbond voor he> sluiten van den vrede
met Groot-Rusland zijn gesteld. Daarover
verkeert men nog in het duister. In de lang
durige vergaderingen te Brest-Litowsk heb
ben de Russische gedelegeerden breede
discussiën uitgelokt over lal van punten,
maar toen men eindelijk over de vredes
voorwaarden zou beginnen te spreken,, ver-
kinarden zij bezwaar te hebben in de onder
teekening van een vredesverdrag. Nu zijn
zij daarvan teruggekomen, én er is dus kans,
dat wij hooren wat dat vredesverdrag zal be
vatten.
Maar aan de onderteekening van ^at ver
drag zal het vooreerst no wet n:et toe zijn»
Vooraf zal dienen te :,raan. dat de vierbond
zich er van vergewist wat men heeft aan
eene vredesverbintenis van de Sovjetregee-
ring. De chaos, die in Rusland heerscht,
waardoor alles op losse schroeven js gezet,
dwingt daartoe, maar niet minder de onze
kerheid, die bestaat over de bedoelingen,
die de handelingen van de tegenwoordige
bewindslieden in Rusland besturen. De
eenige zekerheid, die men omtrent hen
heeft, is dat zij anders denken dan gewone
menschen.
Een bewijs daarvan levert het bevel tot
demobilisatie van het leger, dat is uitge
vaardigd tot uitvoering van de aankondiging,
die daarvan den lOen Februari te Brcst-
Litowsk is gedaon.^De lcgeropperbevelheb-
ber heeft daarover een legerorder uitge
vaardigd, die in punt T bepaalt: „Dg demo
bilisatie van het leger zal sne»! geschieden,
waarbij rust en orde moeten worden be
waard." Maar daarop volgt in" punt 3: „Pa
rallel met de demobilisatie moet de orga
nisatie van het roode leger gaan." En aan
het slot wordt gezegd, dot de vervulling van
deze voorwaarden 't mogelijk zal maken de
gevolgen van den oorlog voor goed te likwi-
deeren, en lot een gezonden vorm van be
scherming van volk, land en revolutie tegen
zijne vijanden over te gaan."
In de Neue Freie Presse wordt gewezen
op het eigenaardige van dit demobilisatie
bevel; daarvan wordt gezegd: „Onder nor
male omstandigheden zou men kunnen aan
nemen, dat het den druk op het knopje be-
teekent, dat het gecompliceerde raderwerk
van de demobilisatie in beweging brengt. Bij
den tegenwoordigen toestand echter zou
deze mêening onjuist zijn. Het bevel is niet
concreet genoeg om aan eene werkelijke en
geregelde demobilisatie te gelooven. Con
creet is het slechts daar, waar de organisatie
van het roode leger wordt bevolen. Het
schijnt alsof bet geheele bevel slechts hrfet
masker is, dat de vorming van het roode
leger moet verbergen. Het woord „demo
bilisatie" schijnt het vaalsche opschrift te
zijn om het eigen land en de overige wereld
over de verandering van de froïUtroepen, of
althans von een groof deel er van, in l\et
roode leger te misleiden.
Wanneer men vraagt naar hdt doei, dat
de regeering der bohh^'-'ki met de oprich
ting van een re volutieleger nastreeft, dun
moet men allereerst zich klaarheid ver
schaffen over het verschil tusschen het
vroegere frontleger en het roode leger. In
het eerste zijn zeker nog vele tienduizenden,
die den oorlog moe zijn en de voorkeur ge
ven aan een kalm leven aan den huiselijken
haard; zulke menschen kunnen de bolshevd-
ki niet gebruiken. Het leger wordt daarom
gezift, en de turbulente elementen vormen
dan het geschikte materiaal, waaruit de roo
de garde zal worden uitgebreid tot het roode
leger. Een aanzienlijk hoogere soldij en het
vooruitzicht op door den slaat gegarandeer
de plundering zijn verleidelijke lokmidde
len.
Wij hebben over de roode garde genoeg
vernomen om te voorzien wat het roode
leger zal zijn. Er moeten bepaalde berichten
ontvangen zijn, dat de bolshewiki troepen
verplaatsingen uitvoeren, om ze tegen de
Ukraine te werpen. Wanneer die berichten
juist zijn. dan bestaat er niet de minste
twijfel over, dat het demobilisatiebevel een
zuiver spiegelgevecht is. De vruchten van
onzen vrede met de Ukraine zouden in ge
vaar zijn, ons ontroofd te worden. De too-
verstef. waarmee de bolshewiki de demobi
lisatie in een mobilisatie omzetten, blijkt een
goocheltoer, die ons niet zal misleiden."
Hieruit blijkt, dat men aan de zijde van den
vierbond op zijne hoede is tegenover de
Sovietregeering. Dat zal zeker ook blijken
uit de wijze waarop hare plotseling weer ont
waakte geneigdheid tot den vrede aan die
zijde wordt ontvangen.
De oorlog,
Staatssecretaris von Kühlmann heeft gis
teren in de Duitsche rijksdag het vredes
verdrag met de Ukrainische republiek ver
dedigd als wenschelijk op zich zelf en ook
als middel om met Groot-Rusland tot een®
aannemelijke regeling te komen. Al waar^
schuwde hij tegen optimisme, hij meende
toch, dat de kans op het sluiten van den,
vrede met de regeering te Petersburg aan-'
merkelijk verbeterd is. Dit doei komt na-J#
derbij, al kan men pas werkelijk zich er over!
verheugen, als de inkt van de handteeke-
ningen onder het verdrag droog is gewor-J
den. De vrede met de Ukraine kan worden i
begroet als een eerste stop naar een beter® j
toekomst en naar den algemeenen vrede,
dien men bij een knlme, duidelijke leiding
van de buitenlandsche politiek met vaste
hand in nfzienbaren tijd hoopt te bereiken.
Het verdrag is in handen gesteld van da
hoofdcommissie na een debat, waarin alle
partijen van hunne Instemming deden blij
ken met uitzondering van de Polen en do'
onafhankelijke sociaal-democraten.
Weenen, 20 Febr. (Corr.-bur.) Uit
het oorlogsperskwartier wordt bericht: Het
artikel >an het vredesverdrag met de
Ukraine; dat wat de grensbepaling betreft
den Status quo ante, die met het Groot-Rus
sische rijk geheerscht heeft, herstelt, is
thans geheel ten uitvoer gelegd. Sedert gis
teren hebben onze troepen het geheele ge
bied tot non do rijksgrens zonder incident
bezet.
Weenen, 20 Febr. (Corr.-bur.) Offi
cieel bericht van heden middag.
De troepen vnn de legergroep von Lin-
singen zijn in de richting von Rowno verder
vooruitgerukt.
Londen, 20 Febr. (R.) In hel Lager
huis heeft Cave medegedeeld, dat de zomen»
tijd den 24en Mnort zal beginnen en den
29en September zal eindigen.
Bij de indiening der legerbegrooting zei-
de Macpherson: Wij moeten op een spoedig
beslissend offensief van den vijand \oorbe-
reid zijn. Alle noodzakelijke maatregelen om
daaraan het hoofd te bieden, zijn getroffen.
Tweede telegram. In zijne toelich
ting von de begrooting van oorlog heeft
Macpherson uitvoerig gesproken over de le-
gerzaken in hot nfgeloopen jaar. Hij zei:
Bij benadering is voor 270.000.000 p. st.
waurde aan fabrikaten gekocht, 26.000.000
p. st. voor onze bondgenooten en
113.000.000 p. st. voor grondstoffen.
De heele Britsche wolopbrengst is recht
streeks van de boeren gekocht, terwijl schik
kingen zijn getToffen met de regeering van
Australië en die ^an Nieuw-Zeeland, om de
hunne over te nemen en eveneens is die van
Usland en de Folklandeiianden voor ons
verzekerd.
Gedurende het jaar zijn voor het leger
67,000,000 zwachtels, 2,000,000 onsen
chinine, 1,250,000 doses van'het middel
tegen tetanus en 4.700,000 pond wotteir
gekocht.
Bij de behandeling van algemeene econo
mische kwestiën wees Macpherson er op
dat alleen voor de verpakking der gelei-rant
soenen elke maand een hoeveelheid tin noo
dig is, welke voor den bouw von drie hon
derd' ton scheepsruimte wordt vereischt. Er
ziin met succes proeven genomen met bord
papieren doozen, zoödat ongeveer 16,000
ton staal per jaar worden bespaard. Voortf
is er van bij-producten alleen ruwe glycerine
getrokken tot een hoeveelheid van 1800 ton
en deze heeft nitro-glycerine voortgebracht,
welke voor de laadkrocht van 18millioen 18-
ponds-granaten noodig is.
Macpherson deelde mede dat er alleen In
Mesopot«#nië bijna duizend vierk. mijl grond
in bebouwing is, terwijl Egypte in alle op
zichten in zijn eigen onderhoud voorziet
Gedurende het afgdoopen jaar werden er
bijkans 7 millioen man, een half millioen die-
Mette Marie, is hier geen post. sedert je
't laatste opgezond.n heb, meen ik."
..Neen. er was niets Maar de ingenieur was
hier. Twee maal." Haar ouders stonden in
de vestibule en deden het overgoed uit. Juf
frouw Ravn onderging een kruisverhoor
omtrent den inmaak.
Mathilde greep Mette Marie bij den arm
„Wat zei ze daar „de ingenieurwas
die hier?''
...Ta, /eker; en bij kon niet begrijpen dat de
juffrouw op reis was gedaan. Nee. 't was heel
moeiliik, hem dat aan het versland te bren
gen. Hij wilde hot niet gelooven."
Maar Mette Marie had hem toen verteld,
dat het zoo plotseling opgekomen was dat ze
op reis zouden gaan. En ze had ook niet kun
nen zeggen, wanneer /e terugkwamen. Ze
wist het immers zelf niet.
Vroeg den volgenden morgen was Mathilde
op Konglevsgaard. In de gang kwam mevrouw
Norup haar te gemoet.
„Nu komt hjj thuis!" zei ze stralend van
vreugde. Ze greep Mathilde bij beide armen.
Je weet wel, de omstandigheden hebben ge
maakt d3t mijn man eenigen tijd van buis
is gebleven? Maar nu komt hij terug. En In
geborg Ja, maar weet je dat niet? Ja, Inge
borg en, Rolf zijnyOver alle bergen! Ja, heb je
ooit zoo iets gezien?" herhaalde ze. „Toen hij
hier drie weken was geweest, kwamen ze op
een dag vertellen, dat zij beiden besloten
hadden naar Bangkok te reizen en daar brui
loft te houden. En wat heeft Müttercheo te
zeggen, als de kinderen op een dag komen en
zeggen wc weten het zelf Ingeborg heeft
mij immers al lang onmondig verklaard? Ja,
maar zc moest toch met haar vadei sprtken.
o, dat zou Rolf wel in orde maken. Nu, hij
is immers een goéd, en bekwaam mensch? En
Ingeborg was verrukt. Ik ecloof wel, het meest
over de reis. Och ja, beste Mathilde wal kan
men t' h blind zijn Stol je voor, ik had altijd
gedacht dat jij en hij een nnar zouden wend
den. Maar 't is oals ik zt zij, die be
stemd voor r :ijn, 1; elkaar ten
slotje toch. Al iet'nog het begin an
ders Heb je het ictste portict van mijn man
gezien?" Ze liep door de woonkamer naar
'iet naaitafeltie bij het raam
..O. ik \fV/?eker je hij is heel, heel mooi.
O, je hebt hein zeker op straat in Kopenhagen
gezien heel groot en ck uit, pikzwart
o, geen van de kinderen wordt ooit zoo mooi
als hun vader. Maar 't is hier nu zoo leeg cn
stil geworden Owe is nooit binnen, wal ook
natuurlijk is. Maar nu moet je heel dikwijls
bij me komen, cn mij wat gezelschap houden
om den tijd te verdrijven, lot mijn man kómt.
Dat wil je toch wel?'
Zij nam haar beide handen, en keek haar
zoo kinderlijk, zoo vol reugde in de oogen.
zei Mathilde zacht als in slaap.
Maar plotseling trok ze haar handen terug.
Haar man wat ging mevrouw Norup's
man haar aanl Nee, maar haar eigen, haar
eigen! wat hadden ze met hem gedaan
Vertrokken met Ingeborg haar, haar
eigenIngeborg, die duizenden kon krijgen,
wien ze maar wilde, hen allemaaL En dan
hij haar eenige! Ingeborg cn Rolf! Ingeborg
en Rolf! ja, maar hij. dat hij konL
Het drukte haar neer, als een beig van
smart en schaamte een bijtende, bijtende
schaamte versmaa? versmaad.
„Ik moei naar huis. zei ze haastig, „ze
wachten op mij"'
,.Ja." dacht zc, toen ze crug liep. dal
deden ze ook juist, ze wachten op haar.
Wachten op haar, zoo lnng het leven reikte.
Verwachten zelfs haar leven van haar.
De hunne was zc nu cn altijd, n hun
cenige. AI hel andere bestond niet voor haar.
Och God, wal was hel toch waar, wat Mus
set zei: on n'a pour i .d amis que son pèrc
et sa mère-.
Toen zc bij den groolen heuvel kwam bij
hel dal, bleef zc plotseling staan, en snakte
naar adem: de hnrteldop vertraagde in ver-
dovenden angst.
Moeder bad immers met mevrouw Norup
gesproken, vóór zc op reis gingen. Toen /.e
at) een dag van Holstebro kwam, werd tol de
feis besloten zoo ■onverwacht, zoo buiten
gewoon vlug. Zou het mogelijk zijn had
mevrouw Norup hel misschien gezegd dat
Wisten haar ouders hel misschien, dat hij
zou komen. Kwam Ijij misschien om haar te
halen, om haar mee te nemen, haar van hen
weg te halen zou hel mogelijk zijn, dal zc
uil angst
Haar hart hamerde traag cn dof, als een
gebalde vuist tegen haar borst. O, nee, het
was niet mogelijk. O hoe zou zc toch vermij
den liet tc weten te komen. Want dat durfde
zc dat wilde zc niet weten. Dan werd alles
volkomen onmogelijk zoo wanhopig alle
maal!
Doodmoe, mei slependcn tred, kwam zc in
huis. Zc voelde dat haar gaug eensklaps oud
eu geposeerd was geworden. Ja, nu wist zc
dat haar jeugd voorbij was. t
Hij was gekomen* om haar te halen, om met
hein te gaan. Maar haar deur was gesloten
Twee keer was hij rr geweest cn had aange
klopt, maar hij had uccit aiUwoor«i«gekregen.
Ei wist toch dat hij zou komen. Ze moest
het toch weten. Mevrouw Norup moest hot
dien dag in het dorp aan moeder verteld heb
ben. En toch was ze op reis gegaan Zonder
ecu woord op zijn briefkaart tc antwoorden-
Moest haar reis hem geen antwoord genoeg;
zijn?
Ik voel dat ik niet alleen kan zijn
Hij had een vrouw willen nemen. En dat
was zij geweest, hij had gewild e o, zij
was het geweest maar ze was er niet.
„Ik kan niot alleen zijn." cn toen was hij
vertrokken met Ingeborg. De vroolljke, kleind
Ingeborg met dc korenbloemen rondom haar
hoed, met haar blijden, vastberaden blik.
Zij had hem wel willen hebben, dacht
Mathilde Of het leven, het groote leven liad
zc gewild
Ze herinnerde zich opeens, dat Ingeborg op
een avond bad gezegd: „Als vader thuis komt;
dan wil ik niet thuis zijn!" En Ingeborg kree/f
immers alles zooals zij het wilde.
Dus was zc niet versmaad, al was hij ook
duizend maal met Ingeborg vertrokken. Wan!'
h a a r had hij willen liehben, maar haar deug
was gesloten gebleven.
Toen baar ouders na het avondmaal sa*
men op de sofa zaten in de schemering, ver*
telde zij het hun. Ze had op dat oogenblik gt*
wacht, het moest toch een keer verteld wor»
den. En het was erger als het van hen kwanu
En ze wist hoe brandend rood zc zou worden
als zij het zei.
(Wordt vervolgij