Qoöf de |Iea$d.
Wit muizeke.
Heel glanzend wit was haar zacht velletje en
«ogjes als rood koraal stonden slim in 't
kleine kopje. Als dc ion scheen in haar mooi
ittuïzrapaleis. sloot te de kijkertjes en ging
slapen. Suizelend kwamen de ranken tan den
„wcelderigen wingerd een slaapliedje zingen
en wit muizeke droomde van wat zc niet had
en -waar ze naar verlangde. En muizeke had
toch zoo veel.
Een heel mooi huis, dal het Monde nicisjc
lijk een driftig gesprek
dringer van dien nacht. De visschen wisten j
van niets cn zwommen zwijgend in het water
rond, zich sierlijk buigend en draaiend in de
zonnekleuren en hun rood schubbenkleedje
spiegelend Ze waren trotsch. dat zc zoo
mooi waren. En als Annie kwam. wilde mui
zeke niet uit haar hoekje komen. Ze bleef met
den rug naar Annie toe zitten en keek niet op.
„Muizeke is ziek," zei Annic en ze huilde.
De zaadbakjes van de vogels waren bijna
I leeg.
glinsterend goud. waar muizeke zoo mooi iu
leek. nog veel mooier, dan ze al was. Paleisje
stond in een beel vroolijke tuinkamer, waar
veel bloemen groeiden en waar mooie gele
vogeltjes jubelend zongen.
Blonde Annic gaf muisje 't heerlijkste clcn,
wat ze maar kon uitdenken cn kwam dikwijls
bij l aar zitten babbelen en alles vertellen wat
7% maar wist. Dan bracht zc pop mee cn liet
die aan muizeke zien Maar muizeke dacht Pap
vele andere dingen.
Soms zong Annie wel voor haar:
„Muizeke, Iiel «inuizpke
Ben je treurig, zeg?
"Wil jc van Annic weg
Lief, ]i; muizeke?"
„Muifcêke. lief muizeke
Heb je i hier niet lief?
Zoete hartedief,
Lief. lief muizeke.*'
Annie maakte /.elf de versjes, die r.e zong
en pop vond zc heel mooi en luisterde graag
er- naar, maar muisje was heel onverschillig
er voor en zat in een hoekje van haar mooi
paleisje met 'n treurig gezichtje en'half dichte
oogjes. Toen ging Annie vertellen, dal muis
veel vriendjes zou krijgen, om mcc te speteu en
als ze dat hoorde, werd ze een beetje vrooljj-
ker en liep het mooi glinsterend trapje op en
"neer, dat in 't fraaie muizenpaleis was ge
maakt Annie was nu heel Mij.
Maar toch dacht ze: „Ik zal eens vragen
aar den dokier die laatst bij ons is geweekt
yoo.Mama's dikken Mop, of hij ook eens
naar haar wil kijken."
Pop begon heel hard te lachen, als zc aan
Mop dacht
'l "Was nrecies een héél, héél dikke worst
met vier stokjes er in als pooten.
Annie vond het wel wat brutaal, want Mama
hi' ld heel veel van Mop en ze bestrafte pop,
maar moest evejiljes zelf ook lachen, want
7r \ond Mop zelf ook een raar, leelijk dier.
1" muizeke vond het ook. Die had Mop een
maal gezien vlak bij haar paleisje.
<jt lukkig was Annie gauw gekomen, want
zi was erg bang geweest. Maar nog banger
v.zc voor de groote. zwarte poes met haar
valsclie oogen. 't Was alsof je jezelf niet be
wegen kon, als zij je aanzag.
Het was maar heel goed, dat poes uooil fn
dc iuinkamer mochl komen. Allen waren batig
voor haar.
Dc vogels in de volière, en de mooie goud
en silver vischjes in 't klein aquarium ook. Als
hei donker werd in huis, was muizeke .altijd
I laatste wakker en dan babbelde ze nog we!
eens wal met de vogels.
Dc vischjes, die niet altijd wilden, zeiden,
dat muizeke een nachtbraakster was en hen
uit den slaap hield. Maar. als ze wel eens mee
b-'bbelden, hadden zc elkaar, o, zooveel to ver
tel!» n van wat ze dachten en verlangden.
Twee groote goudvisschen vertelden van
vijver, waar zc vroeger hadden gewoond,
eer. heel groot, helder water, zóó groot, dat je
er Ion beelen dag in kon rondzwemmen, zon
de: op dezelfde plaats te komen.
Muisje slak het kopje bijna door dc mazen
vbu hel gaas. dat om haar huis gespannen
was. Als zc van de groote wereld daarbuiten
hourde, gloeide ze "van verlangen, alles er
van te weten.
I>e" vogels in de volière staken nieuwsgierig
de kopjes uit de voeren.
2~ waren lang ingeslapen en zeiden, dat ze
süef meer gestoord awilden worden, omdat ze
.wakker wilden zijn, als de zon opkwam.
Eindelijk werd het stil.Nog even wat
gespartel in hot water, een flauw fim.isch j van"'vèrlanRen"
van veertjes, die zich uitschuddend weer
het kleine vogelkopje dekten cn (oen
Ri an* te ..Gen Muk runrlvlcesch en Groenten voer rijn „Maar hij heeft Rceegd dat hij er nu niet
behang. Daar Geld.- i meer wi, hcb!l[m en jc je ,eWn er Rret
vrijer en veel au vroeg de waard hem, of hu oo «nel een voor wagen moogt.''
glas wiju begeerde. ,.ik gcloof ook da, er meer
„Natuurlijk. antwoordde de gast, ,.al5 >1. heb ze allemaal uilgetrokken en ik zou ze
iels goed kan krijgen voor mijn geld.' nooit gevonden hebben, als Tim Bennet mii
Nadat hij z.ieh alles best had laten smaken, niet gezegd had. waar ze groeiden zei Ru-
haalde hij een versleten lienstuivcrstukje uit pen on vroolijk vroeg hij: „Heeft Tompkins
Elk klein naclitgcluiilje hoorde ze Als een zijn zak en zei: jc werkelijk dertig cent voor het stuk ecee-
blaö van den wingerd tikte tegen het raam,) „Hier is mijn gold, mijnheer." ven? Wal een massa!"
dacht ze, dat de grijze muis hel was, dia j „Wat betcckent dat?'- riep de waard van Hij had reed;, uitKerekend da[ hij nu
terug kwam. Maar, als ze merkte dat ze het I „Do Gouden Leeuw" verschrikt uit, „je bent hetgeen hij opgespaard had, meer dan genoeg
mis had, ging ze treurig weer naar haar i mij een rijksdaalder schuldig!" geld bezat om hol cadeautje voor Nan te koo-
hoekje terug Doch de gast antwoordde: pen. Hij wilde Simmons twee kwartjes voor
Den volgenden morgen, toen de zonncstra-1 „Ik heb niet vooi .-en rijksdaalder spijs en jijn moci(e R(,v<.a doch de oude m
len door 't gekleurde glas van dc serre in I drank van u verlangd, maar „voor mijn jfhld" I niel tc ovcrredcn iets daarvoor aan te nemen.
aan de
.muis cn ze d hl er aan, hoe
had gewild, daar achter het
was zeker het groote leven, veel
prettiger, dan hier in het mooie huis. waar Slas wijn begeerde
ze altijd maar alleen was.
Nu was dc grijze muis heengegaan cn mui
zeke kon den heelen nacht niet slapen van
t denken er aan. j t
r. n z>eei mooi nuis, dal net blonde nicisjc 1 ,rT l ,CT lc uumuin iets aaarvoor aan te
voor hour had loten maken, wit mot veel allerlcl m00,c '"ten naar binnen gluurden,Uteris im gcW. m. er heb ik niet. - Als rupert licp nu hnasti^ ,c en dach
1. 1,..Ahlinr tv/vH -do. i Vu mii flinTt'Ar.r (f/MWvPn hohf flan iï I
„Je benl
Zet je beentjes maar vooruit,
Niet altijd het rechter, guit!
't Linkervoetje moet ook mee,
Daarom heb je er julgf twee.
Zoo, klein Liesje, word je inoe?
'k Breng je vlug naar Oma to»,
Maar aan 't einde van den weg
Geef ik j'eerst eén zoentje, zeg!
Schranderheid van heren.
Een merkwaardig voorbeeld van schram
derheid en overleg geven de beren, wam
neer zij dieren willen bemachtigen, die huB
te vlug ter been zijn.
In Kamschatka vindt men een soort van
een mSUS: antwoordde de /JTa*' "U V°°r Tjm Ben" rendieren, die zeer snel kunnen loopen er.
- - -ett K°0pen Dal zou ,mo?' z,Jn \00r dc J°n«c ook onmogelijk door beren achterhaald kun.
werden de vogels wakker en begonnen dade-1 gij mij te veel daarvoor gegeven hebl. dan is j vogelkooi, die hii in den winkel van Radford
lijk een driftig gesprek over den hrutalen in- het uw schuld. had
i ..oof/on. l"h cuu ihuui üiiu vuur
waard „en hadl - igcilijk wat anders ver- ekstcr welke hij tr)m ,vilde Jnl:da,n
diend dan zulle best middageten cn zuïkcn -- J
nen worden, wanneer deze zich niet van d«
wilt gaan, en daar eveuzoo doet als hij mij Terwyi hii zoo voortliep, zag hij de hergen
De waard "üo rr0udun Le--uw cn ziel. scherp nfteckcrfen tegen dc heldere
aar hij j
om-
.r - 210,1 scnerp aitcckcnen tc«en de helt
a" "Dc Z/arlc .Ec,l' )k 1,"ren T avondlucht: dc Rots van Dowsland, waar
had- -as uren in den
Vreemd was dat, want ze waren pas ge-1 gunst een kwaad hart toe. Daarom weuschte (rck hc,(e e)fs
ilfl i /la /lal 7iin viillnd i»r r.o.t 7fift ïnllCIï Hls v,J
I de eerste, dat ziin vijand er net zoo inliep als d(, pu„ert e
I Tv !f ,1 1. t. 11 1, 1t nm ..I i, i tlnnli nu
vuld.
Maar Annie had dien dag niet veel tijd, om j hij. dan kon hij hen» later niet uitlachen
aan muizeke lc denken. Zc mocht met Mama I
nog een blik aan.
De slimme gast greep lachend met dc cene Z'^IJ
1 wilde. Het was een klein, laag winkeltje met
gewoonlijk
grondenen zoodra de beer zijn slachtoffer-
waarneemt, kruipt hij, zich tusschen de rot
sen verbergende, longs de hellingen naar
boven, totdat hij zich op een plaats bevindt,
die op een tamelijke hoogte, vlak boven de
kudde, gelegen is.
Nu begint hij de dieren te bombarde eren.
de pop op visite en toen ze thuis kwam hand het hem aangeboden geldstuk en met één raam %vnnr acll^er (>'en 'heel rlv. ^ll0rn I door met zijn poot stukken rots naar dei*
«-'iehti- v„, i„„ ,1e,1,-r. werk stij|'ld ho()(((> glimmcnde UarMn cn rand van den uigrond te rollen en omlaag te
met opgewonden, donkerrood gezichtje van
'l drukke spelen en babbelen, haar stemmetje
hard klinkend door de kamers en de gang,
riep ze even door de deur van de tuinkamer,
muizeke goeden nacht en de vogels eu de
vischjes eveneens.
Toen ging ze naar boven naar de slaap
kamer.
Heel gauw sliep ze, omdat ze moe was. het
lieve kinderkopje diep in het kussen. En toen
Mama kwam kijken, was er nog een lachje
van plezier om haar mooi-roode lipjes.
Toen Mama haar goeden nacht zoende,
draaide zij 't hoofdje even om. maar werd er
niet wakker van
In de tuinkamer was groote opschudding.
Heel <h*uk vlogen de vogels door de groote
kooi. Het was gaan regenen, maar de drup
pels, die tegen de ramen tikten, waren het
niet geweest, die zoo n leven maakten.
Er waren veel kleine muizenpooljes in
drukke beweging trippelend en krabbelend
achter het behang.
Het was, als voerden ze een wildendans uit.
Heel gauw hadden ze gaatjes gemaald om
door te komen en sprongen zij één voor écn,
dc groote grijze muis na, die naar
wipte.
Daar had wil muizeke op gewacht,
iaRe met jjespen En onder een Glazen stolp Sooicn- Hij gaat nauwkeurig de uitwerking-
midden véór het raam stond een paar goud-1 na. die deze manoeuvre op de leden van dc
de andere snel naar den knop der <leur. ter
wijl hij zei: 4
„Bij uw huurman, mijnheer! ben ik al ge- vuui nci rMam st01
na ar ^gestuurd op ^ezc^^L w^7'ejleeren schoentjes, net iets uit een sprookje, i kudde heeft en gaat daarmede voort totdat
Daarop zei hij den verbluften waard goc-j™c' 1,00*e hakkcn en b<*| k|eine zilveren'een der dieren naar zijn meening voldoen-
dendag en maakt-.- zich haastig uit de voeten. ^l'"n E k™" een gUmlach van voldoe-
7.00 waren zij dus aUc twee gefopt en een 5Ta" .^wè^l d? V
vooi'd,',. ..I- »-i&s-ttf3ff«sa-sas:
deze had wel den dank van beiden verdiend |lc v(>rkoc, had - -
daar z, er een les nil trokken en zich metj.
elkander verzoenden.
geleden, dal Nan vol bewondering vóór het
raam had gestaan, hoewel zij heel goed be
greep, dal zooiets niet voor haar weggelegd
was. Maar gelukkig, daar stonden zij nog, en
hij had nu geld genoeg in zip» zak om ze te
kóppen.
Rupert zag zich in zijn verbeelding al .den
winkel binnenstappen en het geld op de toon
bank leggen. Hij hoopte maar, dat juffrouw
De Gespen.
Naar het Engelsch van H. Clarke.
Vertaald door C. II.
HOOFDSTUK I.
Een cadeautje voor Nan.
Zeven uur cn nog altijd geen spoor van Malthews met haar appelwangctjcs, waar-
mpo vil n 111,1 .a:.„„i1.1 ._j._
Simmons en zijn wagen! Rupert begon onge
duldig te worden. Binnen enkele oogcnblik-
mee zij altijd zoo vriendelijk glimlachte onder
haar witte muts, alleen in den winkel was.
ken zou hel hoog tijd voor hem zijn naar Jufrouw Lavinia James was echter bij haar
huis tc gaan. Zijn grootvader was stellig boos, Cn °P zien van deze ontzonk Rupert dc
uv»i «u, 1 als hij te laat aan het avondeten kwam. En ,110cd. Hij keerde zich om cn liep haastig weg.
beneden morgen was Nan jarig! Als hij vanavond zijn Jr,eyer wi^e de kans loopen van te laat
cadeautje niet kocht, zou hij er te laat mee JIlu,s komen dan het uithooren van juf-
P f\ 11 lil I a Vlllll, f a tv, anf a» ,1 ft A Ia am .1*1 I. am.
zijn.
Vlug was ze bij het gaas rondom haar huis.
Ze piepte en riep cn riep, of ze haar ook zou
den hooren. En op eens
Ze gaf een luiden gil van vreugde, want
daar kwamen ze aan, knuffelend, druk bewe
gend het fijne neusje en met kleine, vlugge
trippelpasjes.
Wit muizeke stak de pootjes door de tralies
cn dc groote grijze gaf bevel haar te redden.
Dan zouden zc haar meenemen. Ze zou hunne
koningin zijn in haar zacht, mooi-wit kleedje.
Allen zouclen kijken naar den wensch, die zou
stralen uit haar hcldcr-roode kraaloogjes en
ze zouden dien volbrengen, eer zij 't nog ver
zocht.
Het nestje, dat voor haar gemaald zou wor
den in den kelder van *t huis, (want daar
woonden zc allen) zou wel niet zoo mooi zijn,
als dat muizcnpaleis, maarycel gezel
liger, want cr zou dikwijls feest zijn, als' er
een goede vangst was geweest. Dan zouden
ze smullen en vroolijk dansen den muizen-
dans, poot aan poot.
En als er bruiloft was en er later kleine
muisjes, zeó zóó fijntjes, in 't zachte nestje
zouden zijn. dan
j frouw Lavinia lc moeten doorstaan, dat l»em
Langzamerhand had er zich op het Kerk-zeker niet bespaard zou blijven, als hij naar
plein een kleine menigte verzameld, die dc i e schoentjes vroeg.
komst van den wagen afwachtte. Dc groote d,t oogcnblik zag hij een klein vrouwtje
weg tusschen Bodmin cn Plymouth liep een me* een mandje in de hand dc straat inko-
heel eind ter zijde van hel stadje en Simmons ^en. Zij >\a.s al oud, want haar haar was
bracht dc brieven en de éénmaal .per "weck sneeuwwit cn haar gezicht gerimpeld; haar
verschijnende couranten altijd in zijn wagen yleme figuurtje was echter nog kaarsrecht en
mee, zoodat zijn terugkeer uit Bodmin steeds haar zwarte oogen hadden hun glans nog niet
verloren. Zij was hoogst eenvoudig gekleed
den
Twee groote oogen, als kooltjes gloeiend in
den zwarten kop, waren gericht op de muizen-
vergadering.
met ongeduld verbeid werd.
Er werd echter nog meer reikhalzend uit-1 en droeg haar vlccsch en groente* voor
gekeken naar de couranten dan naar de brie- mcci naj*r huis.
ven, want het was in den zomer van het jaar
de gekwetst is. Dan holt de beer naor be
neden en begint nu een wedloop met h<^
gekwetste dier, die al of niet in het voor*
deel van den vervolger uitrolt, naarmate
deze min of meer voldoende getroffen is»
Merkwaardig is zeker de dankbare getui
genis door de Kamschadalen afgelegd, die
erkennen dat zij hun voornaamste kennis in
heelkunde aan de beren te danken hebben.
Door namelijk op te merken, met welke
kruiden de beren zich ter genezing van be
komen wonden inwrijven, of welke planten
zij eten wanneer zij zich ziele of onaange
naam gevoelen, hebben de bewoners van
Kamschatka zich met de allereerste gronden
der heel- en geneeskunde vertrouwd ge
maakt.
Doch dit is nog niet alles. Onze bron ver
meldt tevens, dat deze lieden nog een au-
dere kunst van den beer afzien, te weten het
dansenzij bootsen namelijk, wanneer zij
zich aan dat vermaak overgeven, de bewe
gingen en verschillende standen na, die de
beren volvoeren en aannemen, en zoo wor
den in dat land de rollen van beer en bere-
leider min of meer omgekeerd.
Schranderheid hij dieren.
Kirk deelt in een blad een aardig voor
beeld van buitengewone schranderheid bij
een rat mede.
Toen hij op zekeren dag in de deurope
ning van een loods stond, waarvan het ach
tergedeelte afgeSchoien was door een ras-
PmjHHI voor een kippenhok, werd zijn aandacht
Madame altijd aan te sprekeu. „Ik wou een getrokken door een vrij hard knabbelend ge
luid. Omziende, zag hij een rat wegloop er»,
die aan een stuk hondenbeschuit had zittel?
1 at.tme u nay vroeg hem één of twee j eten en tusschen de staven van het raster
verdween. Kirk was nieuwsgierig om te
weten of de rat terug zou komen en bleef
dus wachten. Weldra verscheen deze, een
flink exemplaar van den gewonen bruinen
rat (Mus decumanus) en begon, na eersfc
nog even aan het stuk beschuit geknabbeld
te hebben, dit naar het raster te sleepen,
waarvan de staven slechts twee Engelsch©
c.L ilx Rupert uitte eer» kreet van vreugde, toen hij
1815. Menige dappere, jonge man diende ui haar r-ig Ving licp hij liaar tegemoet,
het leger onder Wellington en dc Hoepen: „O Madame, wilt u mij een plezier doen?"
stonden nu tegenover de Franschen in België, j vrocR hij- terwijl hij zijn pet in dc hand hield.
Eiken dag kon men het bericht van een groo- zaoals z,i" «rootvader hem geleerd bad
ten slag verwachten. I Mad3uu' "!,lJd aa" 'e sprekeu. „Ik wou eeu
Rupert bleef aan den builcnkant <for menig- verjaarscadeautje voor Nan koopen. Wilt u
te staan, vlak bij den muur van het kerkhof.wV?or n"j, doc,n
Aan den anderen kant van liet plein stond a am€ d Aulna
de school. Vóór zijn pony verkocht werd, dingen cn begreep onmiddellijk welke schoen
had Rupert haar geregeld bezocht cn van- j 'Jes "ij wenschte. Nan had er haar al over
avond hadden verscheiden jongens hem reeds gesproken. Als zij zelf niet zoo arm geweest
gevraagd, of hij met hen wilde cricketspelen. was; zou zii *c stellig voor haar lieveling gc-
Rupert had dit echter geweigerd. Hij wilde kocht hebben. Zij begreep alleen niet, lioc Ru-
zelfs niet eens naar hun spel kijken. Niet om- Per* a.an zooveel geld kwam. Zij gaf hen» haar
dat zijn kleeren versteld waren cn zijn lompe u,andje oin voor haar naar huis te dragen
schoenen op de naden kraakten. Hij was te j cn slapte zelf den winkel binnen.
trotsch om zich daarvoor te schamen. Zijn' Haar huisje stond juisit eveu builen hel .0
grootvader had hem geleerd, dat fier gedra- dorp op weg naar frelawny Court. Hel had j duimen van elkander verwijderd stonden,
gen armoede geen schande is voor een oud ro°' e dakpannen, witte muren en kleine, hel- Daar het stuk beschuit vier Engelsche dui-
gesïacht. Een Trclawny bleef een Trclawny, dcre ruitjes, waarachter smcUcloos-wiüc gor-1 men breed waS> waren de pog-mgen von de
km
klc<
Als donkere plekken peluche waren de pno-hoe arm hij dan ook zijn mocht! Maar de nderhkld^hTa'? hnv"' Zij de?d alles j rat om dit door het raster te trekken, ver-
leeil.
den zwarten kater op het mollig reden, waarom hij zicli niet bij de jongens
voegde was angst dal zij met hem inee zou- wasebte. koo..
Men fluisterde
En heel langzaam naderde hij, soms den i den gaan, zoodra hij Simmons en zijn wagen
haar huisje, schrobde eh If„ XI
e hield haar tuin in orde. geefsCn' Na tal van zulke P°"mgea gaf de
bet dorp,, dat zij een zeer
rat het schijnbaar op. Hij ging althans weg;
niets meerMuizeke alleen was wakker,
keek met haar mooie oogjes in de duisternis
Tónd en hield het pootje onder het klein mui
zen hoofd.
Muizeke had verdriet omdat ze alleen was;
uen taan. zuoura nu oiiiujiuns en aiiu 1 v 1 •- 1 c ..e
gewaar werd. Voor geen geld ter wereld voorname uar.r geweest was, lang sóór dc maar ;wa'n na een miru,ut of y.'Jf met cen
drtni-.r. iuka,, dcr Revolutie, toen Koning anderen, kleineren rat terug, die hlijkbaat
ingclukkige Marie Antoinette) reeds op de hoogte der kwestie gebracht
sweep op ^ïen giouzeouen^ 1 had'rig'cnlijk nét zoolang willen wach- evenals zoovele Fransche edellieden, tor dood was. Toen de eerste rat toch met behulp
j ten, totdat Simmons het paard had uitge- werden gebracht en zij. die hieraan door de j van zijn neus het stuk beschuit repht over»
De zwarte haren waren als een donkere zou hij hebben willen weten, wat hij van plan donkere .ijdcii
streep op den glanzonden rug. was voor Nan tc koopen. Bodewijk en de
De grijze was begonnen te knagen aan 't spannen en de menschen waren weggegaan, vlucht ontkwamen, al hun bezittingen mocsteu
gaaswerk van dc gevangenis van wit muizeke. doch daarvoor werd het nu te laat. Toen dc achterlaten, Madame <1 Aulnay sprau nooit
gaasverK vi -blokken in den grijzen tore.n begoiui.ii te lui- °vor die tijden, doch het was algemeen bc-
Vlng de kleine bekjes bewegend hielpen zo den om kwartier na ha uur aan tc kondi- kend, dat zij Napoleon Bonaparte haatte.
Heel zacht geritsel achter het behang vaij dc
au gebeel donkere kamer. Een flauw geluid
■van kleine, knabbelende landjes cn gekrabbel
ven fijne nageltjes. Muizeke zag op. wreef met j
óe pootjes langs dc nu slaperig geworden
allen
in d:
mee. En het was een levendigheid
tuinkamer, een geknabbel en gelik
«en,
muur
verliet hij zijn plaatsje bij den kerkhof- Haar ecnige zoon ging over naar den kant
en liep hij den weg af, den wagen tege- van Napoleon en vanaf dien dag waren zij
vreemdelingen voor elkaar. Hij was nu ge-
Zoodra hij den hoek omsloeg, zag hij hem sterven en zijn kind werd door een oom van
langzaan) don heuvcloprijden. De oude Sin»- moederszijde opgevoed; deze was officier
Loerend op elke beweging, kwam de zwar- mons liep naast het paard cn er waren dien ondc-r Napoleon. Madame had haar kleinzoon
harder dan van de regendruppelsmoet.
op het dak van dc serre en tege»» de ramen. 1
oogjes cn luisterde. Ilct geritsel werd sterker langzaam met vasten blik, avond maar weinig reizigers. Rupert snelde ^oit gezien. Ilij was van Ruperts leeftijd en
\0» IaaI' c/vmv /if nf non wpftclriM 0r>linii- i 7 j._ v.:: i>r.m 7.55 kfin dfin inhffen Trplnwnv nooi: nrm/ipii
en het leek soms. of cr een wedstrijd geliou
den werd. Dan weer in eens niets meer. Mui
zeke vroeg :ich af, wat het zijn zou cn haar
oogjes probeerden scherper door te dringen
ijl de dikke duisternis.
Kwam van dien kant, dacht zc, waar de
vo;ière.stond en zc keerde zich om en meen
de iets tc zien, iets van een glinstering van
twee heel kleine vonkjes in het zwart von de
kamer.
O, o! ol -'t waren twee mujzenoogjes.
Zc zag ze Ja, '1 was waar. Ze zag ze. Nu
duidelijk Nu zag zc ook een klein kopje. Hee!
donker, maar toch zag ze het. Het was een
koj»je van een muis, net zooals ze er een was,
msar nie! zoo mooi wil, anders zou ze het
wel beter hebben kunnen onderscheiden.
Ze piepte cn wachtte met kloppend hartje,
wa; gebeuren zou.
Z hoorde eer» sprongetje cn dadelijk daar-
oj; beweging in de volière.
A gstig «chriktcn de kleine vogelkopjes uit
de ionzen veertjes cn elkaar vlug waarschu
wend, vlogen ze gauw op het hoogste takje,
dal mi hiin huis tc vinden was.
Maar er "gebeurde hun geen leed.
Een groote, grijze muis was binnen gekomen
en ging heel bedaard naar de zaadbakjes om
zijn muizenbuikje eens te goed te doen aan
het lekkere fijne zaad van de vogeltjes. Toeu 1
zoekend het lekkerste hapje. j op den ouden voeri
IaaL nllnnn CTV
eind op den smallen kant zette, trok d©
tweede met alle macht, zoodat het hun beid©
eindelijk gelukte, het stuk tusschen de sla«
ven door te wringen.
Kirk, die het schouwspel wel zeer aardig
vond, maar zijn hondenbeschuit toch liever
niet door de ratten zag opeten, joeg hen weg
en nam het stuk beschuit mede.
Deze handeling van die dieren geeft wer*
keiijk een groot bewijs van hun schrander*
toe; hij kon hem nu zij kon den jongen Trelawnv nooi; aanzien j heid. Het is toch klaarblijkelijk, dat de eer-
- - - - - - rr
Nog een klein beetje werk en 't wit i»iuizcke t
zou vrij zijn cn vluchtentoen builen adem.
iDe oude man keek hem eens aan cn
ste rat het nuttelóoze inzag van zijn pogin*
gen, om het stuk zonder hulp van een ander
tóch even alleen spreken. z0»dGr nan Item te denken.
En wou hij ze hebben?" vroeg hij Lijna Z|J hnd a' Pren 111 haar kleine buisje ge-
- woond' J00", Ru"crl c»..N!?.n,,,,-i!iI.ndif, h;i-hu," i door het raster te sleepen. Hij gaf blijk van
er grootvader kwamen. Zij hield dolveel van dc -
f j v A v, ursr e.1 mgezien te hebben, dat de beschuit op den
kwam een glimlach op zijn rimpelig gezicht, .kinderen cn de kinderen v:ui haar hoewel s[£ kant moest ™et word en, endaar
Een sprong Rupert cn hij waren goede vrienden, doch hij Rupert de Fransche lessen, welke zn hun gaf. t i^;
De groote grijze wa^ gepakt. Angstig liep beantwoordde zijn vraag nog niet. Hij zocht nu juist niet prettig vond.
zc, maarwas te laat op zijn gemak de zakken van zijn grijze jas Rupert hoefde niet lang tc nmclilcn; Madam»
Alle muisjes vluchtten gauw in vliegende na met de hand, welke dc teugels niet vast- hpP bijna even hard als hij en verscheen wel
haast weg, rechts en links - - - - hield. Zoo heel gauw scheen hij bet niet te dra met de schoentjes, welke Umng. inge-
kunnen vinden en Rupert moest zich opnieuw P^kl waren Nadat Rupert haar h»iiClijk bo-
hij- dit aileen niet gedaan kon krijgen, liep
hij naar een natuurgenoot om hulp.
Bovendien toonen de korte tijd van zijn
afwezigheid en de flinke wijze waarop zi|
elkander hielpen, dat de ratten buitenge*
Wit muizeke drong zicli - de oogjes dicht i„ geduld oefenen Ilij wist echter, dat dc dankt had. haastte hij zich door de velden WOQn gemakkelijke middelen moeten bezit
1 ten, waardoor zij in staat zijn, elkander ha»
een of ander vlug mede te deelen.
van angst tegen h^t gaas in het allerverste oude Simmons geen woord zou zeggen, vóór naar huis hopende nog juist binnen tc zijn
hoekje van haar paleis. hij dit zelf wilde Daar haalde hij echter uit vóór de bel in den toren voor het avondeten
ee.ii zak een brief tc voorschijn, dien hij Ru- luidde.
Maar 1 pert overhandigde. Simmons zag. hoe dc
Met de groote grijze in den bek sloeg de oogen van den iongen schitterden, docli plot-
seling betrok zijn gezicht: de brief was aan
zijn grootvader gericht. Hij slak hein ii» zijn!
zak.
..Is dat alles, wat je voor mij heb'.vroeg
Toen Annic 's morgens beneden kwam, was hij, terwijl hij trachtte vastheid aan zijn stem door C. H.
muizeke dood. Een roode streep verfde haar tc geven. „Wilde Tompkins tie varens niet I
mooi wit satijn-veiletic 'hebben?"
.T. G. Haverkamp.
kaler den pootden grooten zwarten poot
met de scherpe klauwen in '1 mooi wit vel
letje van arm muizeke.
(Wordt vervolgd.)
Liesje leert loopen.
Het goedkoope middagmaal
Simmons bleek legen deze vraag '-iet bè- j
(stand te zijn en wilde den jongen niet langer
I plagen.
„Niet hebben?" herhaalde hij. „Maar al te
'k Kreeg van Oom een nieuwe
Met een beeld'rig hoedje op,
*'n Jurkje aan van wit satiin,
Kleine schoentjes, o, zoo fijn!
pop.
In het logement „De Gouden Leeuw'* kwam graag en hij betaalde ze met dertig cent per
jij .cnoeg had, ging zij heel trotsch heen, zon- pp zekeren dag. een goed gcklcedc vreemde- stuk."'
der ie bedanken en weer terug achter het be- ling, die kort cn bondig „voor zijn geld een Hij voegde cr echter nog aan toe, terwijl
If'. goede soep" verlangde. Toen hij dc soep met hij zijn gebruinden vinger waarschuwend
Muizeke had haar gezien, de groote grijze veel smaak gegeten bad. verlangde hij ook tegen Rupert ophief;
't Fopje Liesje noemd' ik haar
Ging mee uit met mij en Saar;
'k Zei toen tegen 't kleine ding:
Loop nu flink, terwijl ik sihg.
Zorgeu, <!at iemand een kaart
niet kan krijgen.
Met legt een spel kaarten op een venster*
bank en opent het raam. Nu gaat men bij dó
deur staan en plaatst een ander persoon ift
hel midden van het vertrek. Nu wordt gewed,
dat de persoon in het midden der kamer de
bovenste kaart, welke bekend is, niet kan krij^
gen. Deze begeeft zich naar het venster om
de kaart te nemen, maar óp hetzelfde oogcn
blik opent degeen, die beweerd heeft, dat hel
onmogelijk was de kaart te krijgen, snel de
deur, welke naar binnen moet opengaan, eit
dooi* de daardoor ontstane luchtstroom vlie*?
gen, zoo niet alle kaarten, dan toch de boven
ste liet venster uit, waardoor hei onmogelijk
is de bedoelde kaart te grijpen.
