OE BALLERINA,
„DE EEMLANDER"
«BM IMHKIIISaUr^
^BUITENLAND
FEUILLETON.
M4FK.BE EERAO.
16e Jaargang, No. 2CS
lOililUtlitE'PDÜli! F" 3 OMSadta vcor Araers.
SüUnnLïflin'yrltilu foorl f 1.50, Idem franco
p*r pojt t 2.00, per weck (me: gratia verzekering
tegen ongelukken) f 0.14. afzonderlijk* nummers
f Ojö3. ^eVèiifksdi bijvoegsel *Di Holhmdsch»
Hntevrcaw* (onder redactie van Thérèsc Hoven)
per 3 maanden 50 cent. Wekelijkse* bijvoegsel
Wixtlitfvé*.+ per 3 maanden 60 eent
AMERSFÖORTSCH
Dinsdag 25 !t>13
HOOFDREDACTEUR: M>. O. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKKOFF C.
BUREAU. ARNHBMSCHE POORTVVAL. hoek utrecht,cheet.
INTfRCOMM. TELEFOONNUMMER 513
diens'aanbiedtngen 1—5 :Cp»*. 010. gioor -vrt
«uai plaatsruimte V0or handel en bedrijf beauj*»
icer vuoidedigc bcpaiioe.cn to! het licrhaald advcx*
fccrcn to dit 8Lid, bij abonnement Ecae circulaire,
bevallende da voorwaarden, word» op aanvraag
toegezonden.
Amersfoort'® Indnstrlg.
x.
N.V, Nederlandsche Fabriek van Turn-
aitikelen en Schoolmeubelen.
De jongste van Amersfoort's industrieën,
'doch weldra weer Benjamin-af, want haar
•ffvarbuur, de nieuwe- Confectiefabriek begint
haie voltooiing snel te naderen.
Het is 'n fraai fabrieksgebcr-rwdat (ge
bouwd naar de plannen van architect Roest)
met bijna Amerdacwns^he snelheid verleden
corner verrezen is op den hoek van den
Soest-*™ ?g en Eemstcaat, tegenover den
Spoorove.-rog en de Centrale Keuken.
Do zaak zelve 's niet nieuw, doch zal den
3en Aug. von dit jair 'n halve eeuw bestaan
Hebbm. In de oude fabriek to Amsterdam
was het ie beniu vd geworden, dc zaak had
ibehoofte aan expansie; en liever dan in Am
sterdam zelf dure werken te ondernemen,
verhuisde zij naar de provincie. Het oog viel
Op Amersfoort.
Waarom juist Amersfoort? plegen wij te
informeel en bij ons bezoek aan nieuw-ge-
vestigde industrieën. Ditmaal waren hot de
gunstige ligging in het centrum der stad en
oude f&milierelatiën van een der directeuren,
welke de keuze op Amersfoort vestigden.
Getroffen heeft de directie het nu juist niet.
De bou w ging nog vrij voorspoedig, al werd
hij korten tijd onderbroken door 'n staking;
maar dat behoort er tegenwoordig zoo bij.
Erger was echter het gebrek aan arbeiders
en aan woningen.
De woningen zullen nu komen. Eindelijk,
want 2 jaar geleden was reeds voorgespie
geld, dat zij. er weldra zijn zouden. In die
verwachting werd men daarbij teleurgesteld
foen het bedri f in October overgeplaatst
moest worden, was de woningnood juist het
hoogst. De vraag is nu maarvoor wie zul
len de nieuwe woningen bij voorkeur be
schikbaar gesteld worden, voor Inwoners van
Amersfoort of voor fabrieksarbeiders in het
bizonder? Zal de „opschuiving" of de indus
trie voorgaan? Het hygiënisch belang der
volkshuis vesting eischt het eerste, do toe
komst van Amersfoort als industrieplaats het
laatste.
Huizen zijn t?n slotte nog te bouwen, maar
moeilijker is het om werkkrachten te krijgen.
Tn dat opzicht was de directie al heel slecht
te spreken. De oird-Amersfoorters schijnen
voor moderne fabrieksarbeiders niet te deu
gen. 'n Kern is er mee gekomen, maar voor
de rest heeft de directie de eene teleurstel
ling na de-, andere ondervonden. Zij heeft
nu wel oiulpr ha.ir 70man 'n 12 tal Belgische
krachten, Snaar dat is tijdelijke hulp en hun
plotseling gelijktijdig verdwijnen bij het ein
de van den oorlog kan dan juist weer de
grootste cng:4ejeT\he>d bereiden. Bovendien
2ijn Belgische kracncVi slechts te krijgen als
bij de Arbeidsbeurs geen Hollanders inge
schreven zijn en de klacht der directie was,
'dat de arbeidsbeurs te Amersfoort alles maar
vakman noemt Zoo kreeg zij onlangs iemand
op haar dok als „meubelmaker", hoewel hij
het nooit verder gebracht bleek te hebben
"dan loopknecht in 'n meubelmagazijn.
En juist op dit oogenbiik was er -zoo'n be
hoefte aan geschoold personeel. De over
plaatsing van het bedrijf had immers groote
stagnatie veroorzaakt en de orders doen op-
•1 o open.
Ook over de jongens die van de Am
bachtsschool komen, was de directie geens
zins tevreden. Natuurlijk loopt er wel eens
'n goede onder maar het vakonderwijs maakt
de jongens eigenwijs. Ze denken er alles
van te weten en kennen eigenlijk niets^ De
manier wordt hun wei geleerd, maar niet de
vlugheid, de slof zit er in als ze in de werk
plaats komen.
Is de directie echter* niet wat al re streng
in haar critïek op de opleidingen der Am
bachtsschool? Ligt het niet voor de hand,
dat zij daar slechis de theorie leeren om dc
vlugheid en handigheid eerst in de prac-
tijk te pakken te krijgen?
Hoe het zij, wil Amersfoort als industrie
plaats 'n goeden naam krijgen, dan zal er
'n nieuw geslacht van .arbeiders moeten op-
;groei'M\ oi geïmporteerd worden.
Mettertijd zal dat ook we), want er ziin nu
reeds heel wat moderne industrieën hier en
de praktijk is de eenige leermeester, maar
intusschen hebben de eerste industrieëlen,
die zich hier vestigden, den moeilijksten tijd
moeten meemaken en alle pio/.iersbezwaren
ondervonden.
Het huidig en toekomstig Amersfoort zal
hun daarvoor dank weten.
Directeuren van de nieuwe -fabriek zijn
thans de hëeren W. G. Hasper en H. M.
Regetl e. De laatste, die tot voor kort direc
teur eener stoomtimmerfabriek te Baardwijk
was, heeft zijn naam gegeven aan 'n rieuw
model schoolbank, de Regetliebank, geoc-
troyeerd in Nederland, Duitschlond en Ame
rika. Deze bank is, door op een centraal punt
te draaien, verstelbaar tot iedere hoogte en
aldus geschikt te maken voor iederen leer
ling van eiken leeftijd, zii groeit als het
ware met den leerling mee. Ook voor leer
lingen die afwijken in bouw en gestalte is
de Ragetliebank passend te maken, zx'at
zij zich in het bijzonder leent voor scholen
voor achterlijken en idioten. Zij Vos al dus
slechts in een enkel model, want 1\ -. i! de
andere schoolbanken in O typos staan,
iverëenigt deze eene bank alle types 'n zich. j
Wegens dén materialen nood, is zij erhter j
nog niet in den handel.
Behalve schoolbanken worden hier - o
naam der fabriek zegt het reeds alle n-.o
gelijke schoolmeubelen en turnarlikcler. ge
fabriceerd. Ook schoolmeubelen worden n,
•stijl gehouden; zoo was er juist 'n orde-
der handen vcor de meubileering van 'u
nieuwe school te Utrecht', alle meubelen tot
zelfs de prullernand in denzelfden stijl, bui
tengewoon sierlijk van lijn en vorm. Dat is
ook „schoonhèid in onvoedjbg"; en wij stel
den in gedachten daarnaast de allerbanaal
ste banken, stoelen en kasten van de meeste
oude scholen, welke aan de lokalen zoo'n
luguber aanzien geven, de school voor de
kinderen nog meer tot 'n oord van verschrik
king maken.
Interéssant zijn de leuke meubeltjes voor
Fröbel- en bewaarscholen. Ongelukker wij ze
heeft de overstelpende drukte der eerste
maanden de directie nog geen gelegenheid
gegeven de toonkamers in te richten; 'n
overzicht van de verschillende turnartikelen
was dus nog niet te krijgen. Wel vernamen
wij dat thans ook de fabricage van voetbal
len ter hand genomen wordt, het eerste
proefprotiuct werd ons getoond.
Het fabrieksgebouw dat uiterlijk reeds
zoo n aangenamen indruk maakt, is natuur
lijk ook inwendig naar alle eischen inge
richt. Het beslaat 3000 vierk M. maar de
behoefte aan uitbreiding doet zich reeds
sterk gevoelen; daar is trouwens nog aile
gelegenheid voor, want het terrein is 11.500
vierk. M. groot en op 'n nieuwe vleugel is
reeds terstond gerekend.
Het spreekt wel van zelf dat in 'n mo
dern bedrijf electriciteit de beweegkracht le
vert (electromotoren van te zamen 70 P.K.)
Op de bovenverdieping in lichte, ruime
lokalen zijn de kantoren ondergebracht, als
mede de teekenafdeeling. Beneden bevin
den zich dan de afdeelingen voor machinale
houtbewerking, de tiramerwinkel en meubel
makerij, de smederij en bankwerker!], de za
delmakerij en schilderswerkplaats.
Veel minder dan menig ander bedrijf heeft
deze fabriek te kampen met crisis- en oor
logsmoeilijkheden. Wel zijn de prijzen na
tuurlijk- tot aan het fabelachtige gestegen,
maar aanvoer van grondstoffer, uit het bui
tenland is hier niet noodig. Slechts de klei
ne stukken smeed- en gictijzerwerk zijn hier
moeielijk te krijgen nuar overigens is hout
de voornaamste grondstof en met inlandsch
hout weet men zich zee: goe«l te behelpen.
En voor bijna alles is thans wel een of an
dere Ersatz te vinden, zoo wordt voor het
vulsel van springbokken olpengras gebruikt,
welks duurzaamheid echter veel te wenschen
overlaat
Politiek Overzicht
De wereldstrijd in het
westen.
Aan het einde van den derdc-n dag van
den grooten slag in het westen werd de
stand van den strijd door hot Duitsche
hoofdkwartier gekenschetst in de woorden:
„Wij hebben den slag bij MonchyKamerïjk
Saint-QuentinLa Fèrc gewonnen. Wij
strijden Ongeveer in eene linie noordooste
lijk ven Beoaurr.e—Péronne—Ham."
De geallieerden hadden dus de linie, die
zij bij het br^in van den strijd innamen,
moeten prijsgx a en waren terug gegaan
op eene 25 a K.Mi verder 'westelijk ge
legen, evenwijdig daarmee loopende linie.
Wij zijn nu jveer twee dagen verder ge
komen. in dien tijd zijn Bapaumë, Péronne
en Ham door de Duitschers veroverd. De
drie hoofdpunten van de nieuwe linie, waarin
de geallieerden zich hadden teruggetrokken
na hun eerste échec, zijn thans in Duitsche
handen. Maar niet daartoe alléén bepaalt
zich de uitkomst van den strijd dezer twee
ujgen. Nesle, Guiscard, Albert, die door- de
Duitschers bezet zijn, liggen verder naar het
westen, Chauny ligt in de lijn van Ham, maar
.eer zuidelijk. De voordeelen, die de Duit
schers hebben behaald, zijn dus weer aan
merkelijk uitgebreid en in meer dan ééno
richting.
Over den strijd tusschen Bapaume en Pé
ronne meldt het-Duitschc bulletin van gister
avond: „Wij .wierpen den vijand hier naar
zijne oude, vóór het begin van den Somme-
slag in 1916 bezette stellingen tusschen de
Ancre en de Somme terug." En het voegt
daaraan nog toe: „Tusschen de Somme en. de
Oise dringen onze troepen al strijdend voor
waarts."
De grond, waarop deze strijd woedt, is
een der groote strijdroonj?elen in dezen oor
log. Talrijke malei, tófer. do partijen: daar
hunne krachten gemeten. In de eerste oor-
logsweken zijn de Duitschers er voorwaarts
gedrongen zóóver, dat de schrik de Franschè
regeering om het hart sloeg en haar noopte
haren zetel van Parijs naar Bordeaux te
verplaatsen. Sintsdien zijn de verbonden En-
gelschen en Franschen in talrijke offensiefs
de Duitsche legers te lijf gegaan en het is
hun gelukt den tegenstander, zoo al niet
te verdrijven, dan toch een eindvveegs terug
te dringen.
Het laatste van deze offensiefs was de
slag bij Kamerijk in November van het vo
rige jaar. Den 20en November werd in een
verrassenden aanval het Duitsche front te
rug gedrongen in eene breedte van 15 K.M.
Den 22en November, op den derden dag,
meldden de Engelschen 5000 gevangenen.
De klokken van de St.-Pairi verkondigden de
wereld de gewichtige gebeurtenis. Maar in
het begin van December moest worden er
kend, dat ook dii.offensief, zooals zoo veien
van zijne voorgangers, was blijven steken.
Nu zijn wij wederom getuige van een of
fensief, maar in omgekeerde richting. Do
Duitschers zijn nu dc aanvallers. Aan liet
einde van den vijfden dag zijn de geallieer
den uit de linie geslagen waartegen do eer
ste aanval gericht was, en ook uit eenoj
tweedé linie, op een dagmorsch afstand
vei der naar het westen gelegen. De strijd
woedt thans een eindweegs verder dan de
tweede linie. De Duitschers hebben
45 000 gevangenen cn ver ove: de 600
kanonnen buit gemankt In daze vijf dagen.
Zonder eenigszins vooruit te looprn op den
einduiisiag kan men zeggen: Het gaat dit
maal anders dtin vroeger.
Do mislukking van den
hongerkrijg.
I
De roof, dien de geassocieerde Entente-
mogendheden hebben gepleegd aan de Ne
derlandsche handelsvloot, is het laatste ieii,
dat zich hceL voorgedoon in den honger-
krijg, die sedert de wereldstrijd aan den
g-ang is naast den strijd met de wapenen
wordt gevoerd. Bij al hot weerzinwekkende,
dat deze hongerkrijg reeds te zien had
gegeven, is nu weer dit feit gekomen, dat de
kroon zet op de gepleegde ongerechtighe
den. het kan, als men dal wil, een succes
genoemd worden. De hongersnood dreigt
eene tastbare werkelijkheid te worden voor
een volk in Europa. En niet alleen voor Ne
derland rijst het spook van den honger drei
gend op. Ook in Zwitserland maakt merfzich,
niet zonder reden, ernstig er over bezorgd,
dat na het in beslag nemen van de Neder
landsche schepen, waardoor het ontworpen
Agreement waardeloos is geworden, do
voedseiverzorging van Zwitserland van Ame
rika uit spaak- zal lcopen. Volgens de Anv>
rikaansche toezeggingen zou tie dekking
van de dringendste behoefte van Zwitserland
aan broodgraan verkregen worden door hel
gebruiken van 50.000 ton Nedërlanaffchc
vrachtiuimlc. Men vraug-t zich af hoe Zwit
serland aan dat toegezegde graan moet ko
men, nu dc Entente op die vrachtruimtc voor
haar eigen gebruik beslag heeft gelegd.
Wanneer men dat een succes wil noemen,
dan is het er een, dat op de stuitendste
wijze aan den dag brengt to*- welke onge
rechtigheden de wijze van oorlogvoeren in
den hongerkrijg aonleiding geeft. Het hon-
gerzwaard zal treffen niet de tegenstanders
van de Entente-mogendheden, maar volken,
die onzijdig zijn gebleven in den strijd cn
met pijnlijke nauwgezetheid zich er buiten
hébben gehouden. Om de centrale mogend
heden door onthouding van aanvoeren van
buiten uit te putten en hen door den hon
ger op de knieën te brengen, is. deze krijg,
begonnen. Maar het wapen treft niet dc
vijanden, tegen wie het gemunt is; het komt
neer op hunne buren, wier pogingen om
den vrede binnen hunne grenzen te houden,
worden vergolden, door hun de middelen tc
ontnemen om zich te voorzien van het voed
sel, dat zij voor hun levensonderhoud be
hoeven.
Indien ooit, don kan van het hongerzwaard
gezegd worden, dal het is een ondeugdelijk
wapen. Het is een afschuwelijk wapen, dat
meer dan iets anders heeft bijgedragen om
den strijd tc verscherpen en te verwilderen,
om hem uil te breiden over de ganscho we
reld en de wederzijdsche verbittering tot het
uiterste op te voeren. Maar hel is bovenal
een ondeugdelijk wapen. Duitschlond heeft
tot in de tweede helft van het vierde oor
logsjaar alle pogingen om het uit to hon
geren, glansrijk weerstaan. Het heeft dé ont
bering getrotseerd; het heeft zijn vernuft
gescherpt en alle krachten ingespannen om,
door vermeerdering der voortbrenging van
den eigen grond, het gemis van-alen aanvoer
van voedingsmiddelen uit het buitenland aan
te vullen. En thans kan men zéggen, dat de
kans om Duitschlarvd door den honger tol
de overgave te dwingen, voor goed* verke
ken is. Nu il\ het oosten de vrede ïs her
steld, ziin de .u. n o-endheden n ei-
ongestoord bezil ncn van d
graanakkers in Rimü-nië. en de Ukraine, di<
van oudsher de 4x>o'.o voocraadschirrer-. a<
ren, waaruit Europi zich van hrco.li... ca
voorzag. Duitsohland zal voorman de w-nji
voor den hongersnood on zijde kunnen et-
ten. Gê&ne verklaringen van de Entente, r'.ai
Tij de*verdiogen, d-e in het oosten den vic-
destoestand hebber, doen lea.xkecivn. riJ
kan en xal erkennen, kunnen h|
feit te niet doen. dat de centrale mogc.r.ifl
heden der. tijd, die nog moet verloópcn tot
aan den algemeencn vrede, kunnën tege
moet zien, zonder ongerustheid wntdc vnixfi
selvoorziening betreft. Het hongerzwaard
heeft tegenover hen /ine scherpte vcrioienf.
het kan alleen no,, le onzijdige staten, oo«
als Nederland en Zwitserland, solraden,
zoolang de oorlog no# duurt, van den aan»
voer van voedingsmiddelen uit het buiten
land verstoken moéten bil,ven.
Het hongerzwaairi echlci i.Dt alleen cn
ondeugdelijk v/apen geworden in honden
van de Entente-mogendheden tegen hunne
vijanden, het is voor hen een bron gowor*
den van groot Onder den drang van
de ncotizakeLik'.x oir. zich. tc verweren in
den hongerkriji;het door Engeland aid
behcerscher der zeeën werd m.r.gedaan,
heeft Duifschiaml rj.sul'.Aten bvreikt, v;n
van mei» vioe^er rvU-t had gedroogd; De
duikboot, het jox ste wnjxn in den zeeoor
log, dar in dow\ ooDog x, -■ -x.ituk hccfl
afgelegd, dat alras bleek een mee^ieistuk
te zijn, heeft in bandon ven h.r Düjfvh*
vlootheatuur zh l> qjytwihkeUi to1, een strijd
middel, dat het hongerzwaard niet alleen
krachteloos heeft gemaakt, maar de Entente
in een toestand heeft gebracht, waarin /ij
bedreigd wordt met hetzelfde gevaar, dafzlj
haren tegenstanders heeft willen aandoen.
Wij zijn zeker geéne bewondeiaars van het
duikbootwapen. He! is oen vrerselijk wanen
en de wijze waarop Duitsehku.u !i?t nnn-
wendt, waai bij vriend, vijand en onzijdig en
allen over één kmn worden gesc horen, wérpf
onuitwischbnar cv-»», smet op dJDuitsche oor
logvoering. Maar het moet worden- erkend,
dat de uitkomst, di er n\ee verkregen .word!
tegenover dén vijand, afdoende ts. Er is
door bereikt, dat dn Entente van bedreiger
bedreigde is geworden; zij suiitf nu zélf voor
het gevaar, dat zij hare vijanden wilde be-
rokkenen. Dc nood is blijkb.'uir h o.: gr.Ucgcn.
een onwraakbaar 'geiuigonis daarvan geeft
de Daily Telegraph, die schrijft. ,Jn <le
hoogste regecrin' itiringen wnwf- thans' toa-
gegeven, dat de vijand, oiw j \ucrnaamstt
verbindingen drie jaren lan^ mot succes/
heeft aongevoilen. er. dat hij gedurende <le
laatste twaalf maanden moer d: 2100 ar i^
pen in den grond heeft f>c tiirrk-
bootcn hebben in die 52 v. ken meer
scheepsrui^ite van 'die nat. 'riten tvtnr
den bodem der zee gt-zorv.h ..n cc gnr.-
sche wereld ooit in stam we in eer y».or
tc bouwen."
Do OOrfOjtfr
Over den striicl van gisler' -i. wordt bericht,
dot Bapauine gevallen ïs. No:le Guiscard
en Choüny ziin veroverd. Beneden Ham is
den overgang van de Somme geforceerd.
Tusschen-de Oise en de Somme rukken da
Duitsche troepen al strijdende voorwaarts.
Parijs wordt seder! Zaterdag degelijks be
schoten uit het ver dragend g 'schut, dat op
120 K.M. afstand is opgesteld achter het
Duitsche front.
L' o n d e n, 2 5 Maar t. (RHet departe
ment van Oorlóg bericht:
In den ochtend vnn den 25ste-u Maart heb
ben onze troepen aar. het front /Vuiii de Som
me tot ten noorden van Wane our t met suo
ces annhoudend-e hevige canvollen afgesJa-
gor.. Hevige verliezen zijn dun vijand door
Een man aarzelt dikwijls zijn vrijheid op
te offer?n aan de liefde, de vrouw aarzelf
nimmer.
Uit het Itali.tan^ch
door
Anna Polak.
gaan," hsd de dagblr.dvriend gezegd.
Is Ite'dfk en fatsoenlijk.''
„W«* je het zeke."?''
zeker. Er zijn er acht of Hen nog fat-
bij San Carlo, en daaronder deze
Wninc.''
„Don zou het een heele overwinning voor
fcij zijn."
j Verder niets. Maar alttfd als hij haar ont-
ttoeïïe, sprak Roberto. Gargiulo Carmela aan,
Raakte haar complimentjes en weinig bedekte
Joesjx*hi?gcn. Zij antwoordde dan weinig of
plets, hield htm zoo goed mogelijk op een af-
en verwijderde zich. Toch meende
•ergiulo die wel eens een conquéte gemaakt
pad in het burgerlijke wereldje waar hij thuis
hoerde, dat als hij maar wilde een neusche-
rpKe hofmakerij en zoo nu tn dan eens een
peentje Carnjc-la Minino wel zou eindi-
met hern aan te nemen. Maar, was het
P
wel goed van Hem om aan te dringen, terwijl
hel meisje fatsoenlijk was, cn om zich bloot .le
stellen aan mogelijke gevolgen, en den keten
te dragen van zuik een verhouding? Wie
weet.., later... misschien-:., en ondertusschen
behield hij. ietier ïtiaal tiat ij het gesprek
afsneed, zijn verwaanden glimlach ah van
cca verleider die niet wil aandringen.
Carmela verhaastte haar schreden naar via
P.g i t.oeca. Zij had de schouders opgehaald
toen ze Roberto Gar/udo liet staan. Hij was
hnr niet sympithhik cn niet antipathiek,
mi ir zij maakte ten opzichte van hem gebruik
van de gevons •-ip-ruvi van oen vroiny die
ang^t heeft voor de liefde cn angst Yoor de
zonde.
Daar zij zich nog voor lecÜjker hield dsn zij
was, voelde zij een instinctmatig, schuw wan
trouwen tegen eiken zweem vnn hofmakerij?
Zij verwachtte altijd een mannenbedreg. een
strik, om haar in tic zonde te doen vallen, en
zich dadelijk daarna te haren kosto vioolijk
te maken. Zeer vaag, in haar bewustzijn van
arme slavin der maatschappij, van onbedui
dend atoom, zonder kracht en zonder moed,
voelde zij dat het gevreesde den één of ande
ren dag onvermijdelijk gebeuren zou; maar
met de uiterste, dagelijkscbc zorg verschoof
zij die gebeurtenis zoover mogelijk, blindweg
een ieder terugstootend die de bewerker er
van zou kunnen zijn; zij maakte gebmik van
de kinderachtigste, zotste verdedigingsraid-de
len, wegvluchtend van ieder gesprek, weg
vluchtend van elk gezelschap, elke gelegen
heid ontwijkend, zichzclve nog burgerlijker
en onbevalligcr-voordoend dan zij was. Och,
niet velen maakten haar het hof, slecht ge
kleed als zij was en altijd alleen, altijd dan
send in de achterste rijen, zonder een sieraad,
zoprfr.r een bloem In het haar maar toch
wel iemand van tijd tot tijd, Roberto Gargiu'o
o£ dón-.Gahrïele Seognamiglio, ridder Gabticli*
Scognamiglio. de ^rijkc apotheker, stamgast
van San Carlo, die op hei Tigris se cca-pk in
woonde; of de zoon van den Loonccldirectcur;
die haar allen ecjtLge dagen naliepen,* soms
wel cenc week, altijd? hetzelfde zeggend, allen
hetzelfde willend, d. w. z. haar bedriegen
meende 'zij. baar tot dc zonde verleiden om
haar daii dr.'lelijk te laten zitten. Neen, ncenï
Zij ontmoedigde hen door zich telkens onbe-
vallfger voor te doen, en met neergeslagen
oogci elk gesprek af te snijden, cn weg te
vluchten, bijna altijd.
„Goeden avond, juffrouw C.armeiina!" z</de
een ruannestem, terwijl zij het Pignasecca-
plein overst&k.
„Dorti- heb je den andc*," ze'de Gar mei a Hij
zichzelf. „Goeden avond" mijnbeer
Hel was don Gabriele Scognamiglio, de
rijke apotheker, een onbekeerbaor cclibafcmir,
een man van «eker wel een 55 jaar, maar die
zijn grijzen baard droeg zorgvuldig geknipt
en geparfumeerd, rs avonds bijna altijd in
rok, goed verzorgd, slank, een man die met
vrouw-n wist om te gaan; overigens, in hei
diepst van zijn gemoed ruw, koud en bereke
nend.
„Donna Carmclina, wilt ge van avond met
mij gaan dinecren bij Frisio?"'
„Dank u, mijnheer, ik heb al gedineerd."*
„Laten we dan samen naar het café-chan-
tant gaan, juffrouw Carmelina, wat zegt gc
daarvan? En dan soupeeren we na twaal
ven..."
„Goeden avond, veel genoegen, mijnheer,"
zeide zij, verder gaande.
,„Ge zijt heusch een dwaas meisja, donna
Carmelina, het zal ji betouwen]" bil
lachende uil, ten rijtuig aanroepend om te
dmcercu.
Ach, toen zij thuis was, in haar kamei lji*
op do vierde verdieping, van top tot teen
doorweekt, werd Carmela Minino bevangen
door een doodelijkc vermoeidheid. Met moeilo
sleepte zij zich naar het tafeltje om de petro
leumlamp aan tc sicken, en met moeite ging
zij naar de keuken om ecu kooltje vuur aan
te loggen en een paar eieren tc koleer, die zij
nog in huis had; anders niet», want zij zou
11 ever van honger gestorven zijn dan nog
maals die vier verdiepingen -naai' beneden te
gaan om zich iets'anders te knopen. Zij kon
niet meer van vermoeienis; en zedelijke uit
putting, van heimelijke droefheid; en terwijl
zij dat mager brokje eten at op een leeg hoekje
der naakte tafel; bij het walmende licht van
haar lamp, vond zij ook dat zij een zottin
was, zooals don Gabrieie Scogfiamiglio had
gezegd. Maar zij had er geen spijt van, dien
avond,
II.
Een schelletje ging over, luid, en tjingclde
maar door bij het keukenraampje. Carmela
ging naar het nauwe, donkere, vochtige bin
nenplaatsje waarop ook de ramen van ellc
andere keukentjes uiLkwamcn en zag op de
plaats beneden con vrouwengelaat dat naar
boven keek,
„Juffrouw Carmela, is het tijd? Kan ik/bo
ven komen?" riep een grove vrouwestern.
„Kom maar boven, kom maar boveu, Gac-
tanclla," antwoordde van boven dc danseres.
Zij trad in dc kamer terug en ging voort
aan het werk waaraan zij bezig wgs met haar
langzame, geduldige vingers, niettegenstaan
de den Zondag. Het was haar beste zijden tri
cot dat hvr cn d.xr reeds galen ;;on te vei*
tooneu, die Carnxln deden «lichten van vec«
drier
Zij had er drie tricols, en sedert Ln/p n tijil
reeds had zij zich geen nieuwe aangeschaft»
Eén. het oV.ddc. was zóó om', zoo vcrtclntei»
dat het wit leek bij liet vopillch.1; toch I -
waard" zij hef I -v een onnut vod, uit .-.\:U
nigheidsbcgrlp i tweede zijn vlcèsch-
kleur-behouden hod. m»ar verbeten v.as eit
dikwijls versteld, te dikwijls versteld, kon
niet meer dienst doen 's wie-ters voor S in
Carlo, maar zfj-gebruiste het 's zomers nog
te Cnpua of Cntanzaro, bil die onzekere, ge*
vaarvol'^ engagementen in dc provmeie, wund
alleen arme ballot danseressen heengnan om
tenminste een stukje broed tc verdienen. '-u
San Carlo waar de. impresario, de hnllcTeoni
ccrlmcester, de itooneeidirecteiix* zoo vlvcI-i
eischend, zoo hard, zoo onvermurwbaar
ren, in alles wat ohderk'eeren betrof en c:h
tijnen schoentjes en l«eren laarzen, cn luieii
rokjes, uitgaven die alle voor rekening z j!ï
der danseressen moest zij baar eenige
de tricot gebruiken: en Carmela waakte oven
het lichte jijden weefsel met dageJijkschc zor-i
gen, In doodsangst zicli een raeuw, nauwe-»,
lijks toonbaar tricot te móeten koopen yoor
28 lire. Haar moeder had haar geleerd, zijden
tricots tc verstellen haar eigen treurig vnkJ
men kan nooit weten ze kon bel noodïjf
hebben om niet van honger om te komen.
(Wordt vervol ad. J
