DE EEMLANDER" fiiis in Mmtmilii z S »-/22 FEUILLETON. MMMSraiS EL' Tm "ZZ 3 BUITENLAND^ Het nest verstoord 16e Jaargang, No. 252 per poll f ISO. pet weeV (met gratie Ttraekering tegen ongelukken) f 0.14, ettonderlUke nummera 0J15 Wckelljkseb bijvoegsel «De HolUnihcb* .rfe'wl ir l i" (ondet tedeetie ven Tbèrese Hoven) pes J meenden JO cent WekelIJksek bijvoegsel eireielifnein» pet 5 «eenden «0 cent AMEBSFDORTSCH DAGBLAD Dinsdag 21 Mel 191S ff HOOFDREDACTEUR: M«. D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: VALKHOFF Ce BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hoic t INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613 ecHTtCNsmie dlensteenbledingen 1—J regels f 0J0. groote letteen nest plsetsrulmte Voor hendel en bedrijf bestsea teer voordeellge bepellngen tol het herhaeld edva> teeren In dit Bied, bij ebonnement. Eene dpculeir^ bevattende de voorweerden, wordt op tan vraag toegezonden. n ï- tnt week. De ouderweUthv p o 1 is nog eenmaal Ban het woord gewees' in de stervende ïweede Kamer. Bij gebrek aan beter wapen ikrekken de rechtsche partijen maar weer met de antithese ten stembusstrijde en nu kon het geen kwaad om weer eens 'n antithese voorstelling in de Kamer te geven. De rechtsche kiezers mochten anders eens lont aan ruiken en vragen „hoe zit dat nu toch :net die antithese, in verkiezingsdagen is et al antithese wat de klok luidt, maar in de practische politiek blijkt er nog maar zel den iets- van Als het aan de linkerzijde lag, dan zou die antithese „christelijk tegen on- of anti christelijk", soms nog wat aangedikt tot „yoor of tegen den Christus", in al hare onwaarheid reeds lang naar den politieken rommelzolder verwezen zijn, het is 'n stem buswapen dat allang geroest en afgestompt is en in de politiek van het heden en de toekomst geen zin meer heeft. De rechtsche partijen hebben echter de antithese noodig om hare candidaten gekozen te krijgen. Tweemaal ging het als van ouds rechts tegen links. De eerste keer was het de ouderdomswet, welke het christelijk begin sel scheen aan te randen. Deze ouderdomswet was op akelig-forma- Kstische gronden weggemoffeld. De Tweede Kamer had destijds de uitbreiding van het ouderdomspensioentje tot alle hulpbehoe venden (dus niet meer alleen tot loontrek- kenden, gelijk thans) aangenomen. Voordat de Eerste Kamer zich hierover kon uitspre ken, had de Kamerontbinding plaats, en de rechterzijde greep dit aan om zich tegen de afdoening van de ouderdomswet te verzet ten. Staatsrechtelijk waren immers door die ontbinding alle aanhangige wetsontwer pen vervallenvolgens het stembusaccoord van verleden jaar zouden in de periode 19171918 geen nieuwe politieke ontwer pen in behandeling genomen worden. Wel nu, de ouderdomswet was nu plotseling 'n nieuw ontwerp geworden en mocht dus niet afgedaan worden. Dat zou woordbreuk zijn, zei rechts. De Tweede Kamer liet 'n dergelijke kin derachtigheid niet op zich zittende link- sche meerderheid beschouwde de reeds zoo ver gevorderde ouderdomswet allerminst als 'n nieuw ontwerp en wenschte dus afhan deling. Toen de regeering uit overdreven vredelievendheid rechts ter wille was, nam de Tw. Kamer het initiatief om het wetsont werp toch naar de le Kamer door te zenden. De rechterzijde, tegenstandster van Staatspensioen voor alle behoeftigen, bleef zich met hand en tand verzetten. Waarom toch De le Kamer is immers rechtsgezind en had dus de wet toch kunnen afstemmen? Zeker, en dat zal stellig ook wel gebeu ren, maar rechts moet het alles behalve prettig vinden als het zoo meteen den stem busstrijd moet beginnen met de verijdeling van zulk 'n hoogst billijke herziening op haar politiek zondenregister, en daarom werd nog 'n poging gewaagd om de le Ka mer voor [n beslissing te sparen. 't Is mislukt, links en één onafhankelijk rechtsch lid hebben het anders beschikt. We zullen nu zien of de le Kamer de schrome lijke onbillijkheid van thang. durft besten digen. Toen kwam 'n voorstel van rechts om al vast vooruit te loopen op de uitvoering van het nieuwe onderwijs?r.!kel in de Grondwet, ten einde van 1 Jan. j.l. af de salarissen van de bizondere onderwijzers gelijk te stellen met die der openbare. De bizondere onder wijzers zouden dan hun geheele salaris van het Rijk, de openbare onderwijzers het hunne voorloopig nog deels van het Rijk, deels van de Gemeente ontvangen. 'n Zonderling dualisme; maar overigens 'n handige zet. Gelukte het, dan gaf dat voor de kassen der Chr. schoolbesturen een flin ke besparing. Lukte 't niet, dan kon bij de stembus de schoolstrijd weer ontketend en aan links verweten worden, dat het de pa cificatie niet eerlijk uitvoerde. Het voorstel is echter verworpen door links en één rechts lid die aan dit politieke spelletje niet wilde meedoen. Rechts heeft dus een pakkend argument op verkiezings meetings althans, zoo er geen debat is. Want als er wel debat is, dan zal het weinig moeite kosten om aan te toonen dat links de eens aangenomen gelijkstelling volstrekt niet herroepen wil doch nu geen particele wijziging wenscht doch zoodra mogelijk de algemeene herziening der onderwijswet wil. -Onder algemeene instemming werd aan genomen het wetsvoorstel, dat in den nij penden woningnood voorzien wil door het bouwen van noodwoningen. Het is wel een sterk voorbeeld van het ingrijpen in de auto nomie der gemeenten. Maar noodig was het, waar zoovele gemeenten te kort schoten. Mei/ groote meerderheid sprak de Kamer de wenschelijkheid uit om de voorgenomen 5-daagsche oefening van de res. landweer bataljons niet te laten doorgaan. De min. legde de motie naast zich neer. Bij het bepalen van het tijdstip is rekening gehouden met de landsbelangen, zegt hij, en overigens zou het landsbelang niet gedogen de oefening aohterwege te laten. In afwachting van den komenden Volke renbond hebben Duitschland en Oosten rijk zich nog nauwer aaneengesloten. De Keizers hebben een samenkomst gehad en besloten tot een politiek, militair en econo misch verbond. Mittel Europa. Als de Geallieerden 't voorbeeld volgen en ook een statenbond vormen, zal de ko mende vrede wel niet de eeuwige vrede zijn. De volkeren zullen echter wel iets geleerd hebben deze jaren en wij gelooven dus wel op 'n iets betere toekomst te mogen hopen. Uit het internationale dolhuis deze week geen nieuws. De mannen hebben zich nog al rustig gehouden. Maar 't is de stilte die 'n nieuwe uitbarsting voorafgaat. Voor de zooveelste maal zal „de beslissende slag' geleverd worden en „het kritiekste oogen- blik var. den ooriog" aanbreken. Wij kennen dat. Als het aan de huidipre machthebbers ligt, zullen wij dat nog vaak te hoor en krijgen. Zij zullen doorvechten tot het bittere einde. Maar dat bittere ein de kon wel eens heel wat bitterder zijn dan zij zich wel voorstellen. Politiek Overzicht De Entente en de vrede van Bukarest. IV (Slot). Er valt in de ontboezemingen van de woordvoerders der openbare meening in de Ententelanden over de vraag of de oorlog verder zal worden voortgezet in verband met den vrede van Bukarest, die in het oosten den .vredestoestand volledig heeft hersteld, een tweestrijd waar te nemen, die zeer de aandacht verdient. Trots en vrees zijn op opmerkelijke wijze dooreengemengd. Er is, wat den algemeenen vrede betreft, verkon digd, dat geen vrede kan te dragen zijn, die niet Rumenië niet alleen geheel hersteld, maar ten volle gewroken ziet. Engeland, Frankrijk, Italië- en Ameiika zullen öf een einde maken aan het lot van Rumenië, waar op de Duitsche hiel nu drukt, öf dat lot dee- len. In overeenstemming hiermee heeft lord Curzon het een hersenschim genoemd nu over een \rede door overleg te praten. Zijn ambtgenoot Austen Chamberlain, het jong ste lid van het Britsche oorlogskabinet, be schouwt het als nutteloos vredesbesprekin gen te houden, zoolang de groote kracht proef niet heeft plaats gehad en haar ver loop op de slagvelden geteekend is. Lord Curzon steekt den eersten minister Lloyd George een pluim op den hoed, dopr te verkondigen, dat hij in hooger mate dan iemand anders, die in het openbare leven staat, de vertegenwoordiger is van den niet pit te putten geest van de onvermin derde energie en de onwrikbare vastbera denheid van het Britsche volk. Bij de fierheid, die uit deze woorden spreekt, ste-ekt intusschen merkwaardig af de stemming, die zich afspiegelt in de woor den, waarmee de Daily Graphic schildert waarom het gaat. Het blad schrijft„Mocht het antwoord op de vraagOverwinning of nederlaag? ongunstig uitvallen, dan zou al les verloren zijn. Er zouden vele jaren voor bijgaan voordat wij onze tegenwoordige stel ling in de wereld terugwonnen. Misschien zouden wij haar nooit terugwinnen. Wat nu op het spel staat benauwt ons echter in onze veiligheid in het eigen land meer don alle kwestiën over onze wereldstelling nis natie. Wanneer onze troepen eene zware nederlaag mochten lijden, dan zouden wij thuis zijn blootgesteld aan alle verschrik kingen, die over andere landen zijn geko men. Wij zouden de soldaten van den vijand pralend door onze straten zien gaan, bran dend, moordend, plunderend. Dat is het wat België, Noord-Frankrijk, Servië en Polen hebben moeten doormaken, en nooit heb ben wij er in het minst ook maar aan ge dacht, dat een dergelijk gevaar ook ons zou kunnen bedreigen". In deze woorden is de fierheid ver te zoe ken. Veeleer getuigen zij van vrees en be zorgdheid, om niet te zeggen kleinmoedig heid. Dë uitwerking is echter dezelfde; voor de fieren zoowel als voor de kleinmoedigen is de leus Volharden in den strijd tot aan de eindoverwinning. Voor beiden is ook Amerika het plechtanker der hoop Beiden zien uit naar de andere zijde van den oceaan in de verwachting, dat van daar dê^uifred- ding zal komen. Onbegrensd is het v^trou- wen op Amerika. In eene vergadering, die het Colonial Institute verleden Woensdag in Londen hield, vroeg Sir Charles Lucas zich af, of de Duitsdvïts wel wisten wat het tre den van Amerika in den oorlog beteekent. Het beteekent niet alleen, de aansluiting bij de zaak der geallieerden van vele millioenen strijdende broeders, van onmetelijke hulp middelen voorzien, maar ook het toetreden van het eenige onder de groote volken der wereld, dat een vierjarigen oorlo-g tot een goed einde heeft gebracht. Lord Curzon heeft van zijn vertrouwen in Amerika getuigenis afgelegd. Hij ontveinst zich niet de mogelijkheid, dat wanneer straks de Duitsche aanval wordt hervat, de legers der Entente opnieuw genoodzaakt zullen zijn terrein te ontruimen. Maar dit daargelaten, wijst hij op^ eenige gronden, waaruit bemoediging is te putten. Vooreerst hebben de geallieerden nu voor het eerst het onschatbare voordeel van eene eenhoof dige militaire leiding. In de tweede plaats legt de werkzaamheid van Amerika in toe nemende mate gewicht in de schaal. Ameri ka beschikt over een onbegrensd manschap- penmateriaal en het heeft een president van onbuigzaam karakter, dat hem drijft geene inspanning te- verzuimen, geen middel on beproefd te laten en geen man te weigeren bij de voortzetting van den strijd, hoe lang die ook moge duren. De derde reden tot be moediging ligt in den ongebroken geest en de reuzenverriohtingen van het eigen volk. De hoop op Amerika is in deze opsom ming het midden- en hoofdstuk. Niemand zal de groote beteekenis ontkennen, die de steun van Amerika voor de Entente heeft. Er is echter een groot nadeel aan verbon den Amerika's hulp cischt eene lange voorbereiding, voordat zij in staat is zich op eenigszins afdoende wijze te doen gelden Men kan dat tusschen de regels duidelijk lezen in een mededeeling van het blad The British News, waarin wordt gezegd„Van bevoegde zijde wordt medegedeeld, dat de Britsche bevelhebbers door de Vereenigde Staten voor de keus zijn gesteld, of zij het Amerikaansche leger dadelijk beschikbaar willen hebben gesteld voor defensieve oog merken, of wel voornemens zijn de liniën in Frankrijk zóó lang vast te houden, totdat zij op versterking door het geheele sterke Amerikaansche leger kunnen rekenen. Zij kozen het laatste. De Engelschen zullen dus stand houden totdat het groote Ameri kaansche leger gevormd is." Voorshands zal de Entente 't dus nog moeten doen zonder Amerikaansche hulp, althans zonder eene hulp, die in dezen strijd tusschen millioenenlegers iets beteekent. Later zal dat anders worden. Amerika is niet karig in zijne beloften van steun. On langs nog heeft de gewezen president Taft gezegd, dat Amerika vijf millioen soldaten naar Europa moest zenden; hij was echter zoo voorzichtig er bij te voegenals de be schikbare soheepsruimte het vervoer toe liet. Wilson slaat nog dit record; hij wil geen grens genoemd zien voor de hulp van Ame rika. Ieder schip, dat menschappen of oor- logsbenoodigd/heden kan overbrengen, zal gaan, op elke reis gevuld met iederen man en den ganschen voorraad, die het kon bergen. Maar het zal in ieder gevaL nog heel long duren, voordat een Amerikaansch le ger, dat beslissend in den strijd kan ingrij pen, aan het strijclfront aanwezig is. En in middels is de Entente op hare eigen krach ten aangewezen om den last van den oorlog te dragen. De groote vraag blijft altijd Zal de Ame rikaansche hulp voor de Entente de voor- deelen brengen, die zij zich er van voorstelt, en of zii hierin niet een nieuwe, wreede ont goocheling heeft te wachten. Hierover be staat eene pijnlijke onzekeVheid. Wel be staat op een ander punt zekerheid. Amerika geeft zijne hulp niet om niet; het Iaat zich die duur betalen. Volgens de laatste op gave, van 14 Mei, heeft Amerika aan de ge zamenlijke geallieerden ter leen verstrekt 5764 millioen dollars. Dat geldt dient in hoofdzaak tot betaling van door Amerika ge leverde goederen. Het mes snijdt voor Ame rika dus van twee kanten; maar de gealli eerden geraken bij Amerika steeds dieper in de schuld. Misschien zullen zij later zich bitter beklagen over den steun, waarnaar zij nu reikhalzend uitzien om te kunnen voortgaan met het voeren van den oorlog, die als zij niet tot inkeer komen hen ten verderve zal brengen en de wereld met hen. Do oorlog. Zoomin in den land- als in den zeestrijd is sedert Zaterdag iets van belang gebeurd. Maar de strijders in de luoht hebben zich niot onbetuigd gelaten. In den nacht van Zondag op Maandag is na een vrij lange rust weer een raid op Londen gedaan. En- gelsche vliegers hebben een aanval op Keu len gedaan. Sofia, 18 Mei (Buig. ag.) Keizer Karei en keizerin Zita zijn, vergezeld van graaf Burion, hier aangekomen gister om 3 uur namiddags. Zij werden, daar de koning we gens ongesteldheid verhinderd was, ontvart* gen door den kroonprins Boris en prins Cy< rillus, door den minister-president Rodosla< wow en alle ministers, alsmede door den opperbevelhebber Jekow en andere officieeU personen. De keizer gaf Radoslawow de hond mei de opmerking, dat het hem verheugde hem weer te zien. Het verheugde hem zeer naai Bulgarije te zijn gekomen. De keizer over* handigde Radoslawow persoonlijk het groot kruis van de Stefanus-orde en wel, zooola de keizer verklaarde, als teeken van erken telijkheid voor alles, wat de minister-presi dent voor het bondgenootschap deed. Minister Burion onderhield iich met Ra doslawow en de andere ministers, tegenover wie hij aan zijn eerste verblijf in Bulgarije in de eerste tijden van Bulgarije's onafhanke lijkheid herinnerde. Tweede telegram Keizer Karei, vergezeld van kroonprins Boris en de per sonen uit zijn gevolg, onder wie de chef van den Oostenrijk-Hongaarschen stof von Arz, zijn hedenmorgen naar het Bulgaarscho hoofdkwartier vertrokken. 19 M,ei. Het Oostenrijksche keizerpaar is heden morgen van hier vertrokken met bestemming naar Konstnntinopel. Konstontinopel, 19 Mei. (Milli). Volgens het voor het bezoek van keizer Ka- rel en keizerin Zita opgestelde programma zal er ter eere van het keizerpaar een intiem diner in het Dolmabagdsche paleis plaats hebben, alsmede een ontvangst van de Oos- teririjk-Hongaarsche kolonie in het gezant schapspaleis te Pera. In het Dolmabagdsche paleis wordt ook een gala-diner ter eere van de hooge gasten gegeven. Verder heeft een bezichtiging van de bezienswaardigheden der stad plaats en een watertocht op den Bosporus. Ter beschikking van den keizer zijn gesteld de gezant te Weenen Hussein Hilmi pacha en de eerste divisie-generaal senator Ahmed Izzed pasja, voor de keize rin, de minister van buitenlandsche zaken Rifoat pacha, kolonel Nadschi bey en cere moniemeester Fuad bey. Ter herinnering aan het bezoek worden medailles geslagen. Par ij s, 19 Mei. (R.) De Fransche re geering heeft het oorlogskruis met de pal men toegekend aan vice-admiraal Keyes, schout-bij-nacht Tyrwhitt en nog 16 officie ren, die zich bijzonder ondersoheiden heb ben bij de voorbereiding en de uitvoering van de laalste operation tegen Zeebrugge en Ostende. Londen, 19 Mei. (R.) Uit Spanje wordt bericht, dot de aartsbisschop van Mechelen, kardinaal Mercier, gekozen is tot eerelid van de koninklijke Spaansche aca demie von moreele en politieke wetenschap pen. Londen, 19 Mei. (R.) Het ministerie van de voeding bericht, dat, daar er meer is aangekomen, het mogelijk is geweest den vleeschvoorraad aanmerkelijk te vergrooten. Er is bepaald, dat van den 19en Mei af tot nader order voor 8 pence ongekookt vleesch, in plaats van 5 pence, mog worden verkocht op de twee bons per week, die verkrijgbaar Tijn 1>«j ^1/* clojrore Londen, 18 Mei. (R.). De arrestatie wordt bericht van de leiders der Sinn Fei- ners de Valera, gravin Markiewics, Arthur Griffiths, dr. Dillon en Cosgrove. De Times verneemt uit Dublin, dat er een aanzienlijk aantal gevangennemingen is ver richt in Dublin en in geheel Ierland. Tweede telegram. In Dublin zijrt nagenoeg honderd personen in hechtenis genomen. Londen, 18 Mei. (R.). De staatssecre* taris van Ierland Shortt heeft de Statesman' Beter maken is gemakkelijker dan goed maken. Roman door ERIK LIE. Geautoriseerde vertaling uit het Noorsch door A. M. van der Linden—van Eden. 13 Op haar lessenaar vond zij de dagelijkschc post liggen, een massa za'- i >n en haar opmer' jamheid werd g ':okkcn door een brief in het hnnsüge. forsche .schrift van haar man. Heel zijn karakter sprak uit deze vaste letlers. die zich in slagorde bewogen, als een vliegend leger van langbecnige solda len. Hen weineg zenuwachtig opende zij de en veloppe, zij ontving zoo zelden een schrijven van hem. maar legde den brief terstond onver schillig neer. Er waren vier toegangskaarten in voor het feest, dat s avonds in het park van het Kurhaus zou c geven worden. Verwijl de bel gedurig ging en in den win ket de stemmen gonsden verdiepte mevrouw Marina zich in haar kantoorwerk. Het kan toor droeg in alle opzichten de sporen van verval. Maar alles zou nu anders worden. De oude krukken en stoelen moesten vervangen worden door nieuwe. De met inktvlekken be zaaide lessenaar moest weg. En de paarden haren sofa zou, als de andere oude versleten meubels, naar den zolder verhuizen Wanneer er nieuwe tapijten werden gelegd en de schil derijen met vergulde lijsten, vuil door de vlie gen, werden verruild voor andere en betere, dan zou dit vertrek een meer bevredigend aanzien krijgen, al was de ruimte niet groot. Ofschoon het geen Zaterdag was, schenen er meer menschen in den winkel te komen dan gewoonlijk En op straat was het ook buiten gewoon druk. Karren en handwagens met palmen en vlag gen reden voorbij, alles bestemd voor de Kur- zaal. En het bestuur der feestcommissie haast te zich er heen in gekleed costuum, met hooge hoeden op en het nationale lint in het knoops gat- Maar boven alles uit hoorde men de wee moedige tonen van een hoorn uit de verte. Deze weemoedige tonen trilden een poos hoog in de lucht, alsof zij zich vermeiden in hun eigen schoon. Zij golfden langzaam over de stad en gleden "door de open ramen naar bin nen. En toen, stierven zij weg om weer door nieuwe, klagende tonen gevolgd te worden. Mevrouw Marina glimlachte. Het was To bias, die op Ovreplads op den Skjaergaard- heuvcl op zijn geliefkoosd instrument blies en die altijd zijn muziek liet hooren op ongele gen tijden. Zij zag in haar verbeelding hoe haar man met de hand in zijn haren greep uit woede over dezen broer, die steeds te onge legener lijd voor den dag kwam. Tobias' instrument had in den loop der jaren heel wat strijd veroorzaakten was gruwelijk miskend geworden. Want iedereen hield hem voor een doodgewoncn hoorn. In hun onwe tendheid wisten zij niet, dat het in werkelijk heid heel iets anders was. Het was een echte cornet k pistons met een klank zoo smeltend dat iemand die er verstand van had, haar nooit voor een gewonen hoorn zou verslijten. Tobias had in den loop der lijden getracht zijn medemenschcn te verklaren welk mooi cn merkwaardig instrument hij bespeelde. Maar het had niet geholpen, zijn praten was ver geefs geweest. Zijn mooi instrument werd nog steeds beschouwd als een hoorn. Zijn broer, de directeur, was wanhopig over de muziek; hij schaamde er zich over dat Tobias op den heuvel zat te blazen, omdat het de badgasten ergerde. Ilij had hem er zelfs mee gedreigd dat Tobias Ovreplads zou moe ten verlaten, maar toen hij zei dat hij zich dan in de stad als muziekonderwijzer zou vestigen, besloot Klinge zich in het onvermijdelijke te schikken. En zoo kwam het dat dc cornet pistons ongehinderd zijn melancholieke tonen in den stillen voormiddag liet klinken. Mevrouw Marina glimlachte. Er was iels van den schalk in dien Tobias, die altijd op de meest ongelegen tijden musiceerde. Zij vergat echter Tobias en zijn muziek, toen een van de bedienden het hoofd naar binnen slak en zei dat een dame haar wenschte te spreken. Vóór de toonbank stond een blonde dame, die haar met een beleefd, vleiend lachje groette. „Neem me niet kwalijk dat ik zoo vrij ben mij tot u te wenden in een persoonlijke aange legenheid," begon zij. „Ik ben hier op mijn doorreis met mijn dochter en zou zoo gaarne toegang tot het feest van heden avond heb. ben. Ik ben, helaas, geen badgast, maar ik zou u zoo dankbaar zijn, mevrouw, wanneer u ons toegang wilde verschaffen. Ik weet dat u in vloed heeft,"" voegde zij er met een innemend lachje bij. Mevrouw Marina's gelaat betrok. „Helaas zei zij. „Dit alles gaat mij in 't geheel niet aan. U moet zich wenden tot een der leden van het comité.'* De vreemde dame liet opeens haar blikken met een air van geringschatting door den win kel gaan. Daarna zeilde zij de deur uit als iemand, die een bcleediging ondergaan had. Mevrouw Marina was verontwaardigd. Er waren toch grenzen. Dit feest, waar ieder van vervuld was wrat had zij daarmee te maken? Hoeveel jaren was zij nu al getuige geweest van dezen zelfden humbug. Zij had gezien hoe alles werd ingericht tot verheerlijking van den directeur, en hoe hij zelf deel nam in.de toebereidselen en er zich van te voren aan vergastte de held van het feest te zijn. Het was traditie geworden. Hoe verachtte of, beter gezegd, hoe beklaag de zij hem!. „Luister eens, Skallcrud,'* riep zij den eersten bediende toe, wiens hoofd juist op den keldertrap verscheen, „we moeten hier groote veranderingen aanbrengen, we moeten weg uit den ouden sleur. Morgen beginnen we da delijk met versche, gedroogde visch. Ik zal een boodschap naar den jongen Enokzen zen den en naar den zoon van David Ilyse, dat zij ons sturen wat zij hebben. En hier binnen Marina keek om zich heen beginnen wij te handelen in délicatessen, vlceschkoekjes, bouil lon en al dat soort dingen. Ik zal met juffrouw Sneve van het hotel Koppe spreken. Zij zal mijn voorstel wel aannemen. Maar zorg jij voor een meubelmaker Skallerud; we zullen hem opdragen alles in orde te maken. Bolstad in Rebslagen is een flink man." Zij schrikte toen zij opeens juffrouw Balt- zersen ontdekte in de winkeldeur. Onwille keurig maakte zij een beweging naar het kan toor, maar ze werd reeds in beslag genomen! door juffrouw Raltzersens woordenvloed. „Goeden dag, goeden dag, mevrouw Klinge ik bewonder u, altijd bezig cn aan den arbcidf maar... „Ik behoor niet tot hen die vacantic kunnen nemen, juffrouw Baltzersen" antwoordde Marina. „Ik moet iets te doen hebben, anderi verveel ik mij. liet komt door gemis aan werk dat de menschen ieder pretje cn ieder feest1 naloopen." „Om u de waarheid te zeggen, mevrouw. Klinge, ben ik juist bij u gekomen om over het feest van vanavond te spreken," zei juffrouw Baltzersen. „Er zijn zooveel menschen, die mif vragen welk toilet zij behooren te dragen. Vooral mevrouw Borkenhus van Bergen, u kent haar wel. Zij is gebrekkig, de arme stak ker. en het is met haar man ook niet in den' haak. U hebt hem zeker wel opgemerkt; hij heeft zoo n rood, puisterig gezicht. Maar wat wou ik ook weer zeggen o ja, het toilet, u gaat toch ook naar het* feest, mevrouw Klinge?'' „Liove juffrouw Baltzersen," riep Marina uit, terwijl zij haar best deed haar ongeduld te behecrschen, „u weet waarschijnlijk veel beter dan ik wat er gedragen wordt. Ik ver* zeker u dat^ het heelc feest mij totaal onver* schiliig is en dat ik niet van plan ben cr hee* te gaan." i'V.ordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1