KIEZERS VAK AMERSFOORT.
ELT10 VAN BE8ESTEYH.
1B0HHEMEHT5PRIIS 7m Z
„DE EEMLANDER"
BUITENLAND^
binnenland""
Het nest verstoord
Stemt Woensdag 3 Juli alleen
Het nieuwe stelsel voor Evenredige
Vertegenwoordiging.
KOLONIËN.
FEUILLETON.
I6e Jaarganq, No. 270
pa post f LOO, per week <mel gntli leriekertng
tegen ongelukken) f 0.14. ifionderlijke nummer»
f 003 Wekelgkicb bljvoegjel «D, HolUndschs
Huisvrouw* (onder redicüe »»n Ihirèst Hoven)
per 3 mianden 50 cent Wekelljkiefc bijvoegsel
oWersldrtvut* per J maanden 60 cent
AMERSFDORTSCH
HOOFDREDACTEUR: Mn. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF C.
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hoik urfteoffscHctrit
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Dinsdag II Juni 1918
dicniLs jo biedingen j—5 regcli f 0 50. groote lettert
naar plaatsruimte. Voot handel en bedrijf bestaao
xecr eoordechge bepalingen tut bei herhaald «dvtr»
teeren In dit Blad, bij abonnement. Eene circulaire»
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
no. 5 van de 4o lijst op Uw billet*
n.
Aan het nieuwe stelsel liggen, gelijk wij
ragen, deze twee beginselen ten grondslag
I. de invloed van eiken kiezer, onverschil
lig waar hij woont, moet gelijk zijn en gelijk
tot zijn recht komen
II. de volksvertegenwoordiging behoort 'n
juiste weerspiegeling van het volk te zijn.
Vandaar ook de stemplicht.
Er zijn ook tegen E. V. groote bezwaren
fwij hebben ze vroeger reeds aangewezen
fhaor de toestand wordt billijker en zui
verder dan-onder het oude stelsel.
Volgens E. V. krijgt dus elke pertij het
aantal zetels waarop haar sterkte haar aan
spraak geeft, 'n Partij van 30 procent der
- kiezers moet 30 zetels, een van 20 procent
20 zetels hebben.
Dat is echter gemakkelijker gezegd dan
gedaan.
De overheid kent geen partijenzij kan
dus niet den kiezers 'n lijstje van alle par
tijen overleggen en zeggenkies nu maar
«ens uit I De overheid moet de kiezers in de
gelegenheid stellen uit personen te kiezen.
Nu zou zij den kiezers 'n groote lijst kun
nen aanbieden, waarop alle candidaten van
elke partij voorkomen en hun verzoeken er
100 uit te kiezen. Dat zou dan, nu wij 25
partijen rijk zijn, 'n boekdeel worden en on
ontwarbaar zijn voor de kiezers.
Zij zou ook door formatie van groote dis
tricten, gelijk in België geschiedt, de even
redige verdeeling der zetels districtsgewijs
of provinciegewijs kunnen toepassen, bijv.
5 zetels over elk district, maar in dat geval
sou elk district 'n overschot van stemmen
opleveren, d8qr natuurlijk niet elke partij
precies 20, 40 of 60 procent der stemmen
sou verweiven. Dat stemmenoverschot ging
dan verloren> en 'n partij welke ongelukki
gerwijze in de meeste districten met aan
zienlijk overschot bleef zitten zou er dan
heel wat slechter aan toe zijn dan "n partij
■welke zoo gelukkig was geweest overal
slechts iets meer_.don 20 of 40 procent te
behalen.
In ons systeem zijn de voordeelen van de
toepassing van E. V. districtsgewijs en. over
het geheele land, gecombineerd en de be
zwaren ertegen ondervangen. Het districts
stelsel vervalt.
Het land is wel ingedeeld in 48 kieskrin
gen doch dat is zuiver administratief en ter
voorkoming van al te groote getallen, de 18
kieskringen vormen tesamen één district;
bij de afrekening worden de stemmen van
alle kringen bij elkaar opgeteld en de sterkte
van de partijen opgemaakt. Naar gelang hun
sterkte, worden dan de 100 zetels verdeeld.
Hoe gaat nu de verkiezing in haar werk?
In elk der kieskringen dienen de partijen
of groepen candidatenlijsten in met hoog
stens 10 namen.
Waarom hoogstens 10 zal men vragen.
Meer dan 10 zou geen zin hebben. Als er
18 kieskringen zijn, zal elk er van l/is der
100 zetels vertegenwoordigenook al heeft
düs "n partij in een kieskring 100 procent
dér kiezers achter zich, dan zal zij daar niet
meer dan 5 zetels winnen. Meer dan 5 van
de candidaten van 'n lijst kunnen in één
kring niet gekozen worden. Daar in de toe
komst herstemmingen vervallen en bij over
lijden ol bedanken het volgend nummer van
de lijst komt, moeten er plaatsvervangers
over blijven5 is daarvoor voldoende en
zoo wordt 10 namen het maximum. Hoe die
lijsten opgemaakt worden, is 'n interne aan
gelegenheid der partijen, het is echter zeer
gewenscht dat de kiezers -zich ook daarbij
invloed verzekeren en dat kunnen ze slechts
door toe te treden als lid.
Friesland, Groningen, Drenthe, Overijsel,
Utrecht, Limburg en Zeeland vormen elk
één kieskring, Gelderland en Noord-Bra
bant zijn gesplitst in 2, Noord-Holland in 3
kieskringen en Zuid-Holland in 4 kieskringen
45 (fagen na der candidaatstelling volgt
de stemming. In dien tusschentijd kunnen
de lijsten van partijen hetzij m een kieskring,
hetzij in alle kringen verbonden worden.
Dit heeft ten doel om te voorkomen dat bij
de toedeeling 'n lijst met al te gering stern-
mental ter zijde gelegd wordt. Zijn er n.l.
15.000 stemmen noodig om een zetel toe
gewezen te krijgen, dan komen lijsten met
minder dan de helft van dezen kiesdeeler,
dus 7500, niet in aanmerking. Door de „ver
binding" worden zij echter in het complex
van lijsten der partij opgenomen en tellen
b.v. de 500 stemmen welke" 'n lib. lijst in
Limburg behaalt ook mee. Zoo hebben thans
de Politiepartij en het Verbond tot Demo
cratiseering hun lijsten verbonden, waar
door de kans stijgt dat zij te zamen genoeg
stemmen behalen om bij de le of 2e toedee
ling 'n zetel te krijgen, welke dan natuurlijk
toekomt aan die groep, welke de meeste
stemmen op haar lijst had. Elke lijst afzon
derlijk zou allicht beneden de 7500 en dus
terstond buiten beschouwing gebleven zijn.
De kiezer .krijgt dus voorgelegd de ver
schillende candidatenlijsten ^ler partijen in
zijn kieskring. De volgorde dierriijsten wrordt
bepaald door bet loi.
De kiezer leest die lijsten door, zoekt de
lijst van de partij welke hem het best lijkt
en kiest uit de daarop voorkomende namen
zijn man (of vrouw, want ook vrouwen zijn
thans verkiesbaar). Hij mag daarbij kiezen
wien hij wil, no. 10 zoo goed als no. 1, maar
hij mag slechts het hokje voor één naam
zwart maken. Stemt hij op meer, dan is het
billet ongeldig.
Iedere stem heeft tweeërlei beteckenis,
zij werltf mee tot het bepalen van het aantal
zetels, dat elke partij toekomt, èn tot het
aanwijzen van de personen die gekozen zijn.
Hoe dat zit zien wij 'n volgende keer.
(Wordt vervolgd).
Politiek Overzicht
De hoop der Entente
op Amerika.
I
Wat men ook tegen de verklaringen,
die in deze dagen vernomen werden uit den
mond van 'de leidende mannen aan de zijde
der Entente, moge hebben in te brengen, in
één opzicht moet men hun recht doen we
dervaren. Zij verbloemen den ernst niet van
den toestand, waarin de Entente zich be
vindt. Ronduit verklaren z" Jot die toestand
voor hen zorgwekkend is. Clemenceau heeft
in de Fransche Kamer er aan herinnerd, dat
hij reeds bij zijne eerste.ontmoeting als mi
nister-president met de Kamer heeft ver
klaard, dot men. harde oogenblikken en
wreede uren tegemoet ging; hij heeft gezegd:
„Deze wreede uren zijn gekomen. De geheele
vraag is of wij in staat zijn ze uit te houden.
Toen de afval van Rusland intrad, toen man
nen, die zich verbeeldden, dat het voldoen
de was een democratischen vrede te 'willen
om hem aan den Duitschen keizer op te leg
gen, hun land ik wil aannemen onbewust
aan de vijandelijke overstrooming hadden
overgeleverd, wie Icon toen meenen, dat het
millioen Duitsche soldaten, dat beschikbaar
was geworden, zich niet tegen ons zou kee-
ren? Dit is feitelijk gebeurd. Gedurende vier
jaren werden onze effectiefs verzaakt en
ons front door eene steeds dunnere linie sol
daten in vereeniging met onze bondgenoo-
ten, die ontzettende verliezen hadden gele
den, bezet, en nu komt de nieuwe massa van
de Duitsche divisiën met de volle effectiefs.
Is er iemand, die niet zou hebben begrepen,
dot onder den stormvloed van deze mon
sterachtige golf onze liniën op eenige pun
ten moesten terugwijken? Dit terugwijken is
gekomen, overweldigend en gevaarlijk."
Het verdient de aandacht, dat Qemenceau
spreekt van een gevaar, dat in aantocht is.
Hij is niet van meening, dat het gevaar reeds
overwonnen is; hij wijst er integendeel op,
dat de groote vraag is of men in staat zal
zijn het door te staan. Daarin ontmoet hij
een I taliaanschen dagbladschrijver van
naam, dén vertegenwoordiger te Parijs v»n
de Corriere della Sera Barzini, die zegt, dat
als men de uitkomst overriet van de drie tot
dusver gevoerde Duitsche offensiefs, men
een verontrustend totaalbeeld krijgt. De Duit
sche inspanning is gericht op het verkrijgen
van een vast aanvalsfront, dat van Mont-
didier over Compiègne tot Chateau-Thierry
reikt en hen in staat stelt zoowel het ver
band tusschen Franschen en Engelschen bij
Amiëns als Parijs te bedreigen. Hun toestand
is buitengewoon gunst% geworden, en eerst
hun volgend offensief yal de groote wereld
historische beslissing brengen.
Men maakt zich dyj> geene illusie; men
spreekt openhartig uit dat men nog niet
aan het einde van de ellende is. Nieuwe
nederlagen, nog zwaardere slagen zijn te
verwachten. „Wij hebben den vijand grond
prijsgegeven, zeer veel meer dan wij hadden
gewild", zegt Clemenceau. Desniettemin
spoort hij aan tot vertrouwen. „Wees kalm
en heb vertrouwen in u zelf, besloten om in
den harden strijd tot het einde vol te hou
den", zegt hij. In den oorlog geldt slechts
dé eindoverwinning en die behoort aan de
Entente. De effectiefs van de geallieerden
geraken uitgeput, maar de Duitsche ef
fectiefs eveneens. En inmiddels komen de
Amerikanen opzetten voor den beslissenden
slag. „Nog eenmaal hebben de gebeurtenis
sen in Rusland aan xinze vijanden een mil
lioen manschappen meër aan het Fransch-
Britsche front verschaft. MaaF wij hebben
bondgenooten, die de eerste volken van de
wereld vertegenwoöriiigem en die.'zidi ver
binden den oorlog voort te zetten tof aan
de eindoverwinning, die aan ons zal zijn,
als wij de noodige vastberadenheid toonen."
Evenzeer als Clemenceau, koestert ook
Lloyd George het vertrouwen, dat de steun
van Amerika alles zal terecht brengen. Wat
hij bij zijn laatste reis naar Frankrijk van de
Amerrkaansche troepen heeft gezien, die
daar strijden in de Entente-legers, heeft hem
met vreugde vervuld en met blijde verwach
ting voor hunne wijze van strijden in de
dagen, wanneer de groote stroom van de
andere zijde van den oceaan aan het strijd-
front zal zijn gekomen; hij ziet daarin een
bron van steun op zich zelf en eene bemoe
diging voor allen, die' met angstige harten
den strijd, die voortgaat in Frankrijk, gade
slaan.
Amerika is Voor de Entente het plecht
anker der hoop, het eenige wat haar nu
nog gebleven is. En wanneer men enkel let
op de woorden, die uit de Vereenigde Sta
ten vernomen worden, dan zou men kunnen
meenen, det alles in ordè zal komen. Pre
sident Wilson herhaalt telkens weer, zoo
dikwijls hij er gelegenheid toe vindt, dat het
volk van de Vereenigde Staten van Noord-
Amerika niet alleen eensgezind is in het
vaste voornehnen om den oorlog te winnen,
maar ook bereid is eiken last te dragen en
ieder offer te brengen, dot noodig is om
hem te winnen. De mqfinen, die door WiP
son aan het bewrind zijn geroepen, doen hun
best om deze verklaring te bevestigen.
Staatssecretaris Lansing verklaart, dat nu
de Vereenigde Staten eenmaal in den ocy-
log zijn gegaan, het misdadig zöu zijn den
J>lik achterwaarts te richten. Marine-secre
taris Daniels heeft het verschijnen van de
Duitsche duikbooten voor de Amerikaan-
sche kust aangegrepen om te verkondigen,
dat daardoor het besluit is versterkt om alle
hulpbronnen te gebruiken tot het toebren
gen van de nederlaag aan den vijand. Op
zijne beurt heeft het congrel door zijne be
sluiten zich aangesloten bij de verklaring
van den president, dat voor de sterkte van
h*t door Amerika op de been te brengen
leger en voor het bedrag in geld ten behoe
ve der uitrusting van dat leger, elke limiet
moet vervallen.
Als het hier enkel op woorden aankwam,
don zou inderdaad het vertrouwen, dat de
staatslieden der Entente uitttdrukken in het
optreden van Amerika als redder uit den
nood, wel gefundeerd zijn. Maar het zijn
geene woorden, maar daden, die hier de
beslissing moeten brengen. En in dat op
zicht staat hun vertrouwen op minder vaste
voeten.
Do oorlog.
De op nieuw ontbrande strijd in het wes-i
ten'aan'het front tusschen Noyon en Mont-
didier verkeert nog in het stadium, dat beide
partijen over den uitslag tevreden zijn. De
Duitschers- hebben nieuwe vorderingen ge
maakt en het in dit offensief gemaakte aan
tal gevangenen met 8000 vermeerderd. De
andere partij erkent, dat de vijand in het
midden terrein heeft gewennen; maar de
winst was daar slechts gering en overal el
ders werd de tegenstander tot staan ge-
biacht.
Londen, 10 Juni. (R.) De Daily Tele
graph zegt over het aanstaande rijks oor
logskabinet, dat zoowel Australië als Nieuw-
Zeelend hunne eerste ministers hebben ge
zonden om onbevreesd de Nieuwe Australi
sche Monroeleer te verkondigen, die luidt:
„De handen weg van de Pacific". De discus
sion, die in de conferentie over dat thema
zullen plaats hebben zullen van groot ge
wicht zijn met het oog op den ivloed, die
daorva is te verwachten op de eventueele
verdesv oorbaarden.
B e r I ij n 10 Juni. (W.*-£). Dé Nordd.
Allg."Zeitung schrijft: Zaterdag is in Berlijn
eene deputatie van de Russische volksrepu
bliek aangekomen, bestaande de heeren
Buchain, Larin en Sokoiikow. Het doel van
de missie ju. zooals reeds bekend is, het
voeren van de door de Russische regeering
voorgestelde onderhandelingen over de in
het verdrag van Brest Litowsk voorziene bij
zondere overeenkomsten tusschen Duitsch-
lend en de republiek der volksraden.
Londen, lOJuni. (R.) In antwoord op
een desbetreffende vTaog deelde Macpher-
son heden in het Lagerhuis mede, dat de
identiteit van den man, welke kort geleden
aan dé Westkust van Ierland door een Duit
sche duikboot aan wol was gezet, is vastge
steld. Het is korporaal Dowling van het re
giment Connaught Rangers, die krijgsgevan
gen in Duitschlarrd was. Hij zal voor den
krijgsraad terecht staan ter zake van vrijwil
lige hulpverleening aan den vijand.
Londen, 10 J u n i. (R.) De vleesoh-
verzorging in Londen isr in de vorige week
weer ruim geweest. Het uitgedeelde bevro
ren-of koel gehouden vleesch was 80 pet.
van de geheele hoeveelheid. Onder het aan
gevoerde bevroren vleesch waren eens-gé
pakken rundvleesch zonder beenen, die do
marktmeester te Smithfield beschrijft als
van eene kwaliteit ver boven het middelma
tige.
Washington, 10 Juni (Havas). De
Amerikoansche regeering heeft aan de
Zwitsersche regeering toestemming ver
leend de beide Deensche stoomschepen
Hanrmaersk en Clafmaérsk te bevrachten,
die "tot dusver gediend hebben voor het
overbrengen van suiker uit de Antillen near
de Vereenigde Staten. Deze welwillende
houding van de Amerikaonsche regeeVing
tegenover Zwitserland is te meer te waar
de eren, omdat die schepen bestemd zijn, be
halve verschillende goederen, eene lading
petroleum en essence via Cette naar Zwit
serland te brengen. De overeenkomst van
de geallieerde regeeringen met Zwitserland
bevat niets over het vervoer van die stoffen
en er bestond volstrekt geen verplichting om
dat soort lading te laten passeeren.
Oost-lndlé.
Psth(oor Verbruik, t
Uit Soerabaja wordt aart het Hb!d. g<K»
seind:
Te Mogelang is op 83-jnrigen leeftijd
overleden pastoor H. C. Verbraak, ridder der
orde van den Nederlandschen Leeuw en o$
ficier in de orde van Oranje-Ncssau.
In 1835 te Rotterdam geboren, was H. C.
Verbraak oorspronkelijk niet voor den gees
telijken stand bestemd. Eerst op 27-jorigcn
leeftijd kwam hij tot het besluit daartoe over
te gaan en het was in I860 dat hij de pries
terwijding ontving.
Na enkele jaren hier en in België werk
zaam te zjjn geweest werd hij, op zijn ver
zoek, benoemd tot roomsch-katholiek gees
telijke van den 2en rang in Indië, waar Pa-
dang zijn eerste standplaats was.-
Anderhalf jaar later echter, in 1874, werd
hij naar Atjeh overgeplaatst, waar hij ver
der een groot deel van zijn nuttig leven
doorbracht en toonde wie en wat hij was.
Na ruim dertig jaren den Atjeh-krijg in
zijn verschillende phasen mee te hebben
doorgemaakt, werd pastoor Verbraak weder
te Padong geplaatst, waar hij tot 1912 bleef,
toen hij den tijd om t e rusten gekomen
acht(e.
Het Hbld. waaraan wij dit ontleenen, her
innert er nog aan, hoe nu omstreeks drie
jaar geleden den tachtig-jarïge-Van alle zijde
hulde werd betuigd, de welverdiende hulde
voor een leven ven zelfopoffering en naas
tenliefde.
Dc Staatscourant van 10 Juni bcvab
o. a. dc volgende Kon. besluiten:
benoemd tot notaris le Woerden F. A. Min-
kema, candidaat-nolaris te Woerden; idem te
Molenaarsgraaf H. G. Baks, candidaat-notaris
te Molenaarsgraaf;
tot bu'rgemeesteer van Iiardinxvfeld M. do
Lijster;
benoemd lot lccraar aan de R. If. B. S. to.
Middelburg R. L. E. de Bruijn te Eindhoven;
op verzoek eervol ontslagen N. G. Francken.
als notaris le Eist; idem met dank J. II. H.
Peerboom, als -burgemeester van Bemelcn;
J. Schraagen, als hoofdcommies aan het
departement van financiën.
aun mej. Th. F. M. M. Breijer vergunning
verleend tot het geven var\ lager onderwijs,
mits zij overigens aan de daartoe bij de wet
gevorderde vereischten voldoet
voor het tijdvak van 1 Sept. a. s. tot en
met 31 Aug. 1919 benoemd tot leeraar aai\
de Rijks Hoogere Burgerschool te Zaltbom-
Vraag jiooit aan een ander, wat gij zelf
doen kunt.
Roman door ERIK LIE.
{^autoriseerde vertaling uit het Noorsch door
A. M. van der Linde n—van Eden.
„Wanneer ik maar wist welk besluit ik moet
flemen, Thorvaldl" riep zij opeens uit.
»Wat is er aan de hand, moeder?" Thor
vald stak zijn sigaar, die uitgegaan was, we
der a£m, zoodat de lucifer in het halfdonker
vlamde.
Skallërud wil de zaak koopen. Hij heeft mij
van middag een goed bod gedaan; je weet,
dat -hij er vroeger reeds telkens over sprak.
En ik kan niet tot een besluit komen. Wat
inoct ik verder uitvoeren, wanneer ik mijn
werk moet missen 1 Het z^l voor mij een leven
"worden, als in een ruimte zonder lucht om in
te ademen.'4-
„Verkoopen, verkoopen, moeder, wanneer
hij goede voorwaarden stelt 1" zei Thorvald
met vuur, terwijl hij zijn glas ledigde. „Dit
koopmanskven, dat u tot nu toe hebt geleid,
is niets voor een dame zooals u is. IT slooft u
af en buitendien eerlijk gezegd 't is voor
ons kinderen al heel onaangenaam u achter
«te loonbanit te zien staan .offi boter on £ozjj-
nen en meel aan arme vrouwen te verkoonen.
Het is allij<l uiterst p ij n 1 ij k-\oor ons ge
weest. Dat u daar moest slaan praten en
handjes geven aan die ^eenvoudige menschep.
Bah!... Neen, ontdoe u zoo gauw mogelijk van
deze kruidenierszaak, moeder, ik verzeker
u..." hij deed een trekje aan zijn sigaar en ver
gat wat hij verder wilde zeggen. „Zeg moeder,
hebt u nog wat bier? Zoon half fleschjë is zoo
goed als niets, ik zal er zelf wel een van het
buffet halen." Hij ging naar de zijkamer en
kwam met een nieuw fleschje terug.
„De zaak is ook niet meer zoo soliedc als
vroeger," zei Marina als voor zich zelve. „Het
zal toch misschien 't verstandigste zijn toe te
slaan, om dan voortaan mot de handen wer
keloos in den schoot te gaan zitten... ik, die
niet leven kon, zonder te werken. Ik zal het
zoo vreeselijk missen."
„Het zou nog erger zijn wanneer de zaak op
een goeden dag failliet ging. De mcnschen
praten er al veel te veel over, daar kunt u op
aan. Wanneer u met oogen van onzen tijd kon
zien zooals wij jongeren dan zoudt u
reeds lang begrepen hebben dat deze oude.
kast, waarin u,- merkwaardig genoeg, u zoo
op uw plaats gevoelt, slechts een rotte en ver
vallen boel is, waarvoor niemand twee Deen
sche shillingcn biedt. En ik begrijp niet hoe
u u, die tot zulk een beschaafde familie be
hoort er toe komt uw voeten in dezen „win
kel" te zetten, die stinkt naar groene zeep en
klipviscli. Foei, neen, verkoopen, verkoopen,
zoo gauw mogelijk! Hij liep driftig de kamer
op én neer. „U is geen arbeiders-vrouw, die
haar brood met een klein daggeld moet ver
dienen."
„Nu, nu, nu, Thorvald/' viel zijn moeder
hem in de rede. „Wat overdrijf je weer. liet
is yoor mü een gevoefszaak meer dan een
zaak van verstandig overleg of een geld
kwestie, dat moet ie wel begrijpen.''
„Moeder, u moet er toch over denken!" Hij
schonk' het restanlje hier in zijn glas. „Ik ga
naar bed, maar dat hel overdoen van zoo'n
zaak voor u een hartzaak kan zijn neen»
moet me niet kwalijk nemen, daar snap ik
niets van
Ilij verdween in zijn kamer en deed de
deur dicht.
Marina keek hem na en zuchtte.
Zij had er zich zooveel van voorgesteld om
met hem over de zaak te spreken; zij had zoo
veel verwacht van een mogelijke schikking
met Skallërud. Doch nu was hel opeens alsof
een angstig en beklemmend gevoel zich van
haar meester maakte. Zoo weinig hadden
haar eigen kinderen begrepen van haar zor
gen en van haar bemoeiingent
Het was of alles om haar heen haar ontviel.
XII.
Achter een klip bij den strandweg was'Leif
ijverig bezig op den bodem van een kleine
praam .te krabben, die den geheelen winter
op het land had gelegen, slechts gedekt met
dennenaaldcn'. Tiet was een strenge winter ge
weest met veel vorst; maar het voorjaar was
vroeger dan gewoonlijk gekomen, het ijs was
reeds Lang gesmolten en het dooiwater droop
van nl dc daken der huizen. De zon scheen en
de zee spoedde zich met zacht rollende gol
ven naar het strand.
Het was Zaterdagmiddag cn Leif had een
kwaad geweten omdat hij tusschen een en
twee, weg was gebleven van de gymnastiekles.
Maar het weer was zoo wonder mooi geweest
dat het in hem zong als een juichkreet. De
gedachte aan de praam had gewenkt en ge
lokt met al de mogelijkheden en avonturen
van een fregat. En toen was hij voor de ver
leiding bezweken, zooals zoo-dikwijls vroeger.
Hij was eenvoudig weggebleven.
De oude praam was vrij lek, zoodat zij noo
dig gebreeuwd moest worden. Een paar spij
kers hadden losgelaten cn in den achterste
ven wa^een spleet, zoo groot dat je er het
daglicht doorheen kon zien.
Leif bekeek alles van de kiel tot de ver
schansing. en meteen wierp hij een blik over
dc als zilver glanzende bocht, waarin een
paar schuiten zeilree lagen. En zijn hunkeren
naar de zee kwam over hem als een macht,
die sterker was dan hij zelf zoo sterk dat
hij 's nachts dikwijls wakker lag en schreide
va» verlangen.
Maar hij herstelde ;zich cn krabde met zijn
stuk glas verder op den bodem van zijn
praam.
Een hoofd met witte haren kwam opeens te
voorschijn.
Leif hield zijn hart vast van schrik.
Hel was dc concierge van de school.
„Je vader zendt mij om je te vragen bij hem
te komen. Hij wacht je op Floiën. Jc moet je
haasten, moest ik zeggen.'1
De concierge bleef als op wacht om te zien,
of het bevel werd nagekomen. Hij verdween
eerst, toen Leif het strand langs slenterde.
Ilé, nu zou je dc poppen weer aan 't dansen
hebben.
Hij trok zijn broek op.
Nu, zijn leven zou het hem niet kosten.
Leif bleef een oogenbliek staan en haalde
diep adem vóór de deur van het kantoor op
de tweede verdieping.
.Toen klopte bij aan en trad binnen.
Zijn vader zat voor zijn bureau le schrijven*
Het duurde een poos voordat hij opkeek.
„Zoo, ben je daar," 7.ei hij. stond op cn be
gon, met zijn handen op den rug, de kamer
op en neer-te loopen, terwijl zijn vingers geen
oogenblik stil waren.
„Ilct gaat zoo niet meer, Leif," zei hij op
beslisten toon. ..Je moet jc anders gedragen
dan je doet. Maar nu je eenmaal niet oud
genoeg schijnt te zijn oin dit uit eigen bewe
ging te doen. zullen wij je behandelen als een
kind, dat gedwongen moet.worden. Er zit niet
anders op!" kionk het ruw en hoos, als op zee
mansmanier. „De rector is hier geweest en
heeft in alle opzichten over jc geklaagd. Je
bent lui cn je steekt den bink. Hij zegt dat het
niets geeft om nog eens voor het examen Ie
werken. Onder deze omstandigheden zie ik cr
niets anders op dan je naar een of ander op-
voedings instituut te zenden, waar g«en
sprake is-van eigen lusten cn luimen. Het
spijt me voor je, Leif. Ga nu r.aar huis en ver*
lel je moeder mijn besluit.*'
j,Ik ben alleen maar van_ de gymnastiek'
weggebleven," klonk het schuchter en sma
kend. „Mag ik tenminste niet probeeren mijn
examen te doen? Het zou toch kunnen gebeu
ren
„ITet kan niet gebeuren." Kurt Adelaar
Klinge stampte driftig op den vloer. „Geen
woord meer over de zaak. We hebben genoeg
gesproken; je bent lui, dat is het. Er zit geen
energie cn geen staal in je. Op jouw leeftijd
zorgde ik al voor mijielveu. Maar misschien
heb je dc kramersziel van jc grootvader wel
geërfd."
(Wordt vervolgd.)
