I hci troepic Van alles wat. 0öof de iJcagd. De Csrltonsche Kermis. Naar het Engclsch van Mabel Mack ness. Bewerkt door C. II. HOOFDSTUK V. II c t bezoek aan de kermis. Hei scheen Molly, dat zij nofi maar heel i „Ik ga niel, auórrlul ik rijt keer ReRooUl kort geslapen had loen dc zon den colgcnden heb." riep Guy boo.-., letwijl hij traclillc zicb morgen in dc kanier scheen cn Guy liaar wak- los 1c maken. MC-^h°i^Cn ••Kom, wat is hier te doen?" vroeg nu V J' iff li 1S 8ki-J S u u iemand uit een andere tent. die boos op Guy In het volgend oogenblik was z,j helder j afkwam ep ,irh Rcrecd maaklc de parlij TO0'r i i den moestuin. Mogen wc bloe- men 'i 'i'. :i voor dc vazen?-' lang - cn „Dal is goed." zei Tantee, „maar geen van rd. Hij trachtte allen het lick uit, als ik het niel weet." „Nee Moeder, nee Taille!" klonk het en lachend cn springend liep het vijftal den tuiu j I man lachte als een boer. die kiespijn hccfl; uit t i doch toen dc bal voor dc derde maal raak was *a11% °P l*' I en voor dc vierde eveneens, stapte de man op j. V -ij n"U Guv ab legde zijn hand op den schouder van /ri' !ulddc (,u>' s anl den jongen en zei bons: Id" kalm te zeggen, doel, be! was pust Molls Nu is 't nenoêE' Ga nu maar heen!" I vraag, die zich een oogeobliK tevoren ook Wat?!" riep Guy 'icroiilwaardigd uit „Ik hem opgedrongen had. „Ak we eenmaal in. waar het den geheelen morgen bleef rond- A 'n Tl. t, ,.„Ar 1 he- opstap:)'n, /.i«!i we ill een wip lliuis, Mom loepen cn spelen, lie, wat smaakten die boter- a d en nog mL'vi^V,«óoidr V eens willen ol^„.0 hammen aan dc koffie lekke,;! XI ,1«I «A-urAflkftmtf rei fle jnan meteen Anne uilgcsuncieu heeft, waar we geweest s Middags werd een mooie wandeling ge- V l'cnnP* t ffkiist Cl liii ereen Guv bii den zijn!" zei Molly, toén zij -..men het marktplein maakt ui daarna schreef Guusjc een brief naar em^S 'Ve,-Maken. ..Als zij he, bcgre,heef.. «mjhui, Waf had zo al veel te vertellen en ze was zij zeker iemand gestuurd hebben om ons te nog maar precies één dag op dc Klaproos! halen.' tweede dag ging als de eerste prettig „Hoe kan da! nu'.' vroeg Guv „Zelf kan zij, voorbij, maar toen hel den daaropvolgenden niet komen, want de pony is kreupel, en als dag regende cn de kleuters van de Klaproos zij den ouden Ben gestuurd heeft wel, dan aan lmt nichtje uit de stad gewend waren, zou het een hcclen dag duren vóór hij op de haar al eenige malen zelfs hadden toegegeven, kermis was; hij loopt zoo vreeselijk lang- begon Guusje het spelen in dc veranda plolse- Nou zeg, en óf. zoo roepen gauw de jongens alle twee óX hij dus welkom is die brief; die brief van tante Keel Herraannt, wakkei. „Ik ben dadelijk klaar, zei zij, ter- 7jjn kameraad ,,p nemen, of deze gelijk had wijl ze uit haar bed sprong; Guy ging nu weer j nf n;„, aondcr het minste geluid tc maken naar zijn eigen kamer. „Vin-je niet, dal wc een boodschap aan Tante Anne moeten achterlaten?" zei Molly, toen zij beiden gereed waren. '„Ik zou niet graag willen, dat zij ons zocht." Guy diepte nu uit zijn zak een stompje pot lood op, scheurde een hoekje van een krant af en schreef daarop: of niet. „Wel,"' zei de eigenaar van de kokosnoten driftig, „deze schelm probeert mij van al mijn kokosnoten te berooven en zegt, dat hij nog maar vier keer gegooid heeft, terwijl hij al voor een kwartje en meer gehad heeft." Dc andere man keek Guy onderzoekend aan en zei boos: „Kijk" eens jongeheer, wc laten j ons hier niet bedriegen. Maak dus, dat jc weg- Een dagje uitgegaan. Niemand: komt en neem alleen mee, wat je eerlijk toe- ihoe-fl zich ongerust over ons te! komt. Je moet niet probeeren arme menschcu make-i Molly cn Guy. j als wij zijn te bedriegen. Geef hem een kokos- Daarop stak Guy het-papiertje in den spie-1100 L Sam hij mei een sluwen glimlach ge' in dc gang, zoodat het dadelijk in het oog legen zijn kameraad, „als hij hem ten minste yjc j geraakt heeft, wat nog zoo zeker niet is, gc- Ziezoo,zei hij, „nu zullen ze zich weli°°' ik. niet ongerust over ons maken, denk ik." „ik heb cr vier geraakt!" riep Guy, die nu Dc beide kinderen slopen nu naar beneden, j ook boos begon te worden. Sam duwde hem liet gelukte hun den grendel geruischloos van i <]cr kokosnoten in dc hand en zei: „Maak de achterdeur le schuiven en defce behoed-dat jc weg komt!" greep den jongen bij een zaam tc openen. Zij genoten van dc heerlijke, arm en zette hem builen de tent. Guy keerde frissche morgenlucht. De zon scheen helder, zich driftig om, gooide de kokosnoot met alle de vogels zongen en dc bloemen eu het gras kracht in de tent on gilde: „Je kunt jc kokos waren als bezaaid met dauwdruppels, die noten vóór jc houden dank je wel!Hij nam schitterden als diamanten „Is het niet heerlijk?" riep Guy uit, terwijl zij hand aan hand door den tuiu liepen en naar dc fiets-schuur gingen, die half verscho Molly bij een hand en haar mei zich meetrek kende, was hij spoedig tusschen de menigte verdwenen. „Wat een afschuwelijke, valschc man!" zei len lag achter de struiken. Vlug maakte Guy de j Guy woedend, zoodra zij uit het gezicht wa- deur open en de mooie, driewieler werd buiten ren. het hek gereden. Na Molly cr op geholpen te „Wij gaan cr nooit weer heen!" antwoordde hebben, sprong Guy op de voorste zitplaats i Molly. en toen hij de trappers met zijn voeten in be- „De toekomst voorspellen voor een kwartje, weging bracht, begonnen zij tc rijden. Het i jongejuffrouw?" vroeg een bont-geklcede was inderdaad zooals de oude Ben gezegd j zigeunerin, terwijl zij Molly met haar donkere had: dc fiets w'as zóó licht, dat een kind haar oogen brutaal aankeek, toen deze voorbij- gemakkelijk berijden kon. Zij ging letterlijk kwam. van zeil' en het kostte Guy ook niets geen Molly bleeft even stilstaan. „Guy, wacht eens moeite cr een aardig vaartje in le houden een oogenblikje." zei zij; „zal ik mij de loc- ,/#!iat het niet heerlijk, Moll?" vroeg Guy j komst laten voorspellen?" vroolijk lachend en Molly antwoordde met j „Zoools jc wilt/' antwoordde Guy, „maar zaam (Slot volgt.) Hiermee worden .kleine, platte vruchtje» bedoeld, natuurlijk niet dc groote kokosnoten. Een weekje op de Klaproos door C. H. Meneer en mevrouw Terwegc zateu met huv dochtertje Augusta meestal werd zij echter ling le vervelen en wilde zij den tuin in. „Ik wil krijgertje spelen in den tuin. Wie doet er mee?" vroeg zij. „Als 'l droog wordt, maar 't regent, dal lftl giet, en Moeder heeft gezegd, dat we moeten wachten met in den tuin tc gaan, totdat het heelemaal droog is!' zei Els, de oudste en dus ook de verstandigste van het troepje. „Ja, maar ik wil hel!" hield Guusje koppig YOl. „Ga jij dan maar op jc centje!" zei Els flink. „Nee, ik wil dat jullie meegaan. Hé, wat zijn jullie saai en zoet. Ik doe thuis altijd Guusje genoemd aan het ontbijt. Meneer was t lekker wal ik wil, hoor! Ik wou dal ik thuis lerwiil mevrouw beziff verdiept in zijn krant, terwijl mevrouw bezig was een brief tc lezen. Plotseling keek dc laat ste op cn zei: „Een uitnoodiging voor je, Guusjc, om Don derdag een weekje bij Tante Cliristien en Oom Henry op „de Klaproos' le komen logeeren." „O. Moeder, heerlijk!" juichte Guusje. ,,'t Is er altijd zoo gezellig, ten minste „Nu?" zci mevrouw Tenvege, terwijl zij baar dochtertje vragend aankeek, „ten minste, wat?" „Als ze mij mijn zin geven en de spel letjes doen, die ik graag speel.' Och, och, wat was dat Guusjc onaardig. Elsje cn Lia, Lexje en Chrisliaan keken vreemd op naar het driftige, huilende Guusje, dat op haar eentje den natten tuin in stapte. „Zou Moeder goed vinden, dat we meegingen, denk je, Els?" vroeg Lia nu. „Moeder heeft gezegd, dat wc lief voor Guusje moesten zijn.'' „Nee, dat denk ik niet/ antwoordde Elsje. „Moeder zou l vast niet goedvinden, als wc in den natten tuin gingen. En Moeder heeft no, is heelemaal niet goed voor je. Ik weet dat wij je als óns eertig kind wei .wat verwend hebben en uil je gezegde blijkt, hue ver je al op weg bent, een heel zelfzuchtig meisje te worden. Nu vind ik het dubebl goed, dat je eens op dc Klaproos gaat logeeren. Het samen-zijn met je neefjes en nichtjes zal je goed 'doen. j Zal ik dus maar aan Gom en Tante schrijven, dat je heel graag komt?" Ja Moeder, alstublieft. *t Is hier ook wel erg saai in de vacantie en het duurt nog veer tien dagen, eer we naar zee gaan.' Een half uur later bracht Guusje zelf den brief naar de post, waarin stond, dat zij heel graag bij Oom en Tante kwam logeeren. Nog drie dagen duurde liet, vóór Guusje vertrekken zou en in die drie dagen viel er nog van allerlei tc doen, .gezellige boodschappen nen, nam haar hand, bekeek die aandachtig met Moeder, als voor ieder der neefjes en cn zei: „Een lang leven cn een rijke eclitge-1 nichtjes een kleine Verrassing' koopen. Guusje Maar al te gauw zagen zij de eerste huizen j noot. Een zcqreis en veel voorspoed, heel 1 zocht voor allen iets verschillends uit, dat was „Kom, kom!" zei Guusje s moeder nu, „dat tegen ons gezegd, voor zij uitging, dat wc in 4 i ti. i .1 1 *,,12 dp vprnnHa mnpclon hliivnn dralende oogen: „Verrukkelijk!" Zij wilde 'el, dat het nog veel verder was naar Carl- 1 in, zoodat hel heerlijke ritje nog niet gecin- 'b'M was. Dit was bijna nóg prettiger dan de erm* maak dan wat voort, want ik wou erg graag de wilde beesten zien." De zigeunerin trok Molly haar tent al bin- •11 den kerktoren tusschen de hoornen door. veel voorspoed, jongejuffrouw.' j veel aardiger, vond zij. Hé, wat verlangde zij Dc struiken langs den weg begonnen stoffiger Dc vrouw liet nu Molly's dik handje weer er naar, dat zij al bij hen was! 't W'as altijd 'e worden en in plaats ^n dc velden aan zakken en hield haar eigen bruine hand op zoo gezellig op de Klaproos en Oom cn Tante weerszijden, zagen zij nu huisjes en even later niet een sluw lachje. Molly liet cr écn van hadden zoo'n heerlijken tuin met veel vruchten d spoorlijn. ^aar *Nvet kwarties in glijden en wilde weer en mooie bdoemen, dat jc je er nooit verveelde. ..Dit moet Carlton zijn. Molly,' zei Guv, zijn i naar builen stappen, blij dat zij aan de bru- Éindelijk was het dan toch Donderdag eu vnart wat verminderend, toen zij onder aan tale oogen der vrouw kon ontsnappen. Deze bracht Vader Guusje zelf naar de Klaproos. ?cn heuvel de stad vóór zich zagen- liggen. I ging echter vóór haar slaan en hield haar Eerst reisden zij ccri eind met den trein en „Waar zullen wij den driewieler laten?" vr.yg Molly, „terwijl zij één der nauwe, hoch- j aan haar mouw vast. „Ik heb gezegd: twee [daarna stapten zij in de stoomtram. Aan de I kwartjes, jongejuffrouw," zci z»i ruw. I halte, waar dqze stopte, zag Guus Tante al ti.!' straten inreden, die naar het marktplein, „Nee, dat is niet waar," riep de arme Molly, staan met alle kinderen. Kijk Els Guusje's y-i'. rden. j terwijl zij zich trachtte los te maken. oudste nichtje wuifde al met baar zakdoek „We moeten hem natuurlijk zoolang in hel „Twee kwartjes en geen cent minder," logement in bewaring geven" antwoorddeschreeuwde dc vrouw nu. Guy. „En we zullen daar ook wat gebruiken.Op dit oogenblik kwam Guv, die bij een Ik heb een'vreeselijkcn honger.'' 'andere tent had staan kijken, naderbij en Het was heel ge wicht ing vóór de deur van J Molly zci tegen hem: jDc Kroon" stil tc houden en door den be de veranda moesten blijven.' „Ju, dat 's waar ook," zeiden Lia en Lexje nu. „Laat haar dan maar alleen gaan, ze zal wel gauw terugkomen, als 't zoo hard regent," merkte Lia praclisch op. Maar wie er terugkwam, geen Guusjc. Boos en uil haar humeur, huilende zelfs was zieden tuin ingeloopen. 'I Hek stond open. Wel dacht zij er nog even aan, dat Tante verboden had builen het hek le gaan, maar zij wilde nu eens lekker doen wal z ij verkoos. Je mocht hier ook geen steek! In zich zelf mopperend, met een lip, die bijna op haar jurk hing, liep zij steeds verder. Hu. wat sloeg die regen haar in 't gezicht. Ze zou nu maar eens terugkeeren, maar liep ze zoo wel goed? Alles leek heel anders! O, ze was vast verdwaald. Hoé kwam ze ooit weer op de Klaproos terug?! Doodmoe en huilend van angst, ging Guusjc eindelijk op een grooten, natten steen zitten aan den kant van den weg. Ze had daar nog niet lang gezeten, of ze voelde plotseling een hand op haar schouder leggen. Guusjc keek nu op en zag door een mist van tranen heen Tante Chrislien. O, wat was ze toen blij. want och, ons eigenzinnig en stout meisje voelde zich zoo heel eenzaam en ver langde zoo vreeselijk naar een bekend gezicht. Toen Tante Christien zich voorover boog, biechtte Guusje haar al snikkende op, wat cr gebeurd was. „Eu heb je nu spijt, dat je jc eigen zin hebt doorgezet?" vroeg Tante. „Ja Tante, ik zal hel nooit weer doen," fluisterde Guusje. Tante gaf haar een zoen en gearmd liepen zijn nu den koristen weg naar de Klaproos terug. Toen zij thuis kwamen, ging Guusje zich eerst even wasschcn en nauwelijks was ze hiermee klaar, of Els kwam vragen, of ze beneden kwam: Moeder ging voorlezen. Samen met Els kwam Guusje beneden en over het gebeurde werd niet meer gesproken. Gretig luisterden de kinderen naar hel mooie verhaal en toen hel na den eten droog was, en Lia, die op Els volgde, zwaaide met haar beide armen door de lucht. Lexje, het oudste neefje, toeterde iets door zijn hand, wrtt kon Guusje niet verstaan, maar 't was natuurlijk als welkom bedoeld cn zelfs Chrisliaan, de ,Zc wil twee kwartjes van me hebben, Guy, jongste, klapte van plezier in zijn handen. V-ffdcn waard begroet tc worden, terwijl deze j en ik weet zeker, dat ze eerst één kwartje ge-1 Dat was nu juist ecu kolfje naar Guusje's M-'lly van haar zitplaats hielp afstappen. Dc zegd heeft." hand, zoo'n luidruchtige verwelkoming. En kinderen voelden zich „net groote menschen" De zigeunerin keek van de een naar de j waarom, denk je, wel het meest? Maar jullie, en Guy zei zelfbewust; 'ander, liet Molly echter niet los cn herhaalde: kent Guusjc nog zoo weinig en daarom ben ..We wilden onze fiets hier een paar uur j „Ik heb gezegd: twee kwartjes, jongeheer." j ik bang, dat je hel onmogelijk raden kunt. 'k laten staan en naar binnen gaan om wat te .Och, geef ze haar maar, Moll," zei Guy on-1 Zal het je dus maar zeggen: Guusje was graag f^hruiken." middellijk. Zijn eigen ervaring met den man nummer één, hel middelpunt, waaromheen Binnen een paar minuten zaten Guy en uit dc kokosnotenlent lag hem nog versch in alles draaide; haar haan moest koning mochten zij nog ^en half uurtje in den tuin Molly in dc gelagkamer met twee koppen het geheugen. Hij was bang voor nieuwe kraaien. Misschien had zij hel aan zich zelf nog spelen. dampende chocolade en een schaal met brood-1 moeilijkheden en zei: „Gauw maar, dan gaan niet eens willen bekennen, maar als je heel's Avonds loen Tante Christien, de ronde Jcs vóór zich. Zij hadden ergen trek na hun wij verder." diep binnen in haar hartje had kunnen lezen. ^ec(j cn a]|c kinderen, ook Guusje, die nu toch ochtendrit cn roten zich een cn ander goed; Er zal dus niets anders op cn Molly legde dan zou jc gezien hebben, dal zij het daarom tijdelijk haar kindje was, onderstopte, voel- fmaken Daarna betaalden zij en gingen naar haar laatste kwartje, in de magere, bruine juist zoo prettig vond op dc Klaproos tc gaan ,]c zij op dc logeerkamer twee armen om haar de kermis. hand. Vlug liep zij daarop met haar broertje logeeren. omdat haar neefjes cn nichtjes hals slaan cn hoorde zij een stemmetje fluis- Het zou te veel ruimte innemen, als ik dc weg. cchte buitenkinderen haar. het stadsmeisje, teren: wonderlijke dingo* beschreef, welke zi| daar „O Guy. wat een akelige vrouw! Ik was zóó 7cker naar dc oogen zotten kijken, en zonden t ^is jj^ weer ccns mijn eigen zin wil door zien— de schiettent, het wasscn-becldcn-spel1 bang voor haar! 't Was inijn laatste kwartje," doen, wat z.ij -graag wilde; in één woord: zij zeilen, zal ik aan vanmiddag denken, Tante." cn de wilde dieren Aan don oenen kant ston- zci zij verdrietig. zou jict koninginnetje zijn, wier geringste. Dat is goed, kindje" antwoordde Tante, de de draaimolens met de schuitjes en dc „Dat is niets," antwoordde Guy. „'l Wordt wensch door de andéren vervuld werd. tCn wat z"al iedereen veel van je houden, als paarden, aan de andere zijde de vroolijk-ge-toch tijd om naar huis te gaan. Ik heb nog ln minder dan geen tijd stond'Guusje builen -je jc NVOnt schikken en tc doen wat een kleurde tentjes, waarinvrouwen met rood-en- j één kwartje. Daar kunnen wij samen net voor tlv tram. werd van alle konten omhelsd en ander graag heeft. Ilcb je wel opgemerkt, hoe blauwe omslagdoeken den voorbijgangers hun naar het wilde-beeslcn-spcl Kinderen half het heelc gezelschap wandelde nu onder druk wc op de Klaproos onzen eigen leelijken wil waren blij de Irissche lucht in te ademen, ren liepen onder het louw door, totdat ?ij aan 1 s Avonds, na helpeten, ging acier w eer naar j reil) ve Guy zei, dat hij gevulde koeken en melk wilde een tweede touw kwamen, waarvóór de toe- huis terug. Opgewekt nam hij afscheid van zijn Toen kropen, dan konden 2ij meteen wat uitrusten, schouwers moesten blijven staan Een leeuw dochtertje en bij zijn thuiskomst verleide h»j en Molly vond dit best, want zij begon moe te brulde vervaarlijk en Molly deed van schrik dadelijk aan Moeder hoe hartelijk hun meisje roos 'S/SVkPCn dC ie on^rïft w.i. Koopci.. /ij lachten zich bijna tranen gedeelte van het terrein was met een touw i Guusje inoclu nu zelf haar eadeauties uil- r\ a a r z&ssiJSfi JMsyjrjs srszs ,vt r>-vs ---r-" i 1,„" l-ivitil 0%erlcg(lcii nf zij lie clkcn keer nadat l,ij <le bel hard geluid ün, zich heen te zien. Vol spanning keken allen d„ andeivn cr... dcde,. ,.n di. lukl„ haar «li-heelde,iXpel of 'de' "neg/r-ïange^s Hun dc wegnaarT %/ldTh "T 'l'T"' Ml' ha9r a!,n' Mjar was nict blij' om(!jl besl, 'I Speet"dan ook allen - en haarzelve We Mol ophet laatste. - SoKïïSfu"5 j ininsle da, Vad^haar .eer k.arn Zij kwamen na een poojse weer buiten en Guv gaf den man zijn kwartje en de kW „„J wTealIenkeke./ lalc,> f" b? °«c- dat ^'SJe tn L,a de waren blij de frissche lucht in if -irlemen i j i "1C ancn KtKtn- kerstvacantie bij haar mochten komen logce- - e aocmcn. ren liepen onder het touw door, totdat zij non s Avonds, na heimeten, ging ader weer naar ren verzachtte het afscheid. Toen Guusje weer thuis was, vonden Vader Moeder, dat dc logeerpartij op de Klap worden ea de felle zon maakte hen warm en een paar stappen achteruit. hct krinccl=c on de K,aDr00s wa. J11CC.™^da» één °Pzicht hun doch,ertie d/.Lic/c,i rr ecn kwar,ie ",khoop ma#r-dat. nictbuancn!'goed had scdaan- N"dm /ii fl inw a 'iA'** ze' zii; "^c hokken zien cr niet zoo heel ste- j En Guusje had ook plezier, de eerste twee hadden T T" TCrSllrkt i Vig Wel' Gu> 1 dagen ten minste, doch op den derden dag stond al J.. L I Vr \trneni^U^ 76 '!in stcvi" Hpnoc!b" antwoordde Guy.1 jk wjt cch|cr verhn.il niet vooruillooDen wP nu de rest "aan Li "l ^l"', I 'ik' daal' 'S °Cn 'ecR 1,ok' Wat ,00'' bcest'',1 eersl vertellen, hoe Guusje het dc eerste wij n i dc rest gaan bekijken. Ik heb nog twee zon daarin wonen?t dagen maakte. V'Jllv eè^in T/tel,hCb Pi-?a He man met de hel was hen gevolgd en Guv Toen zij s morgens wakker werd en hel Z-.' d -'rii'o ,me ^u!nL?J v r"" t-i 1 7°Cl .T nU: •Wat v00r v ild bccst w00nl {n tonnetje zoo vroolijk in haar kamer scheen, Za- da ,j oo. „og juisl twee kwartjes rijk da, hok?' hoorde zij zachtjes op de deur kloppen. De man grinnikte eens cn zei loen heel ge- „Binnen! riep zij deftig Guv. prwu hii mi n'T-niWI? ZC'be'n>z'nn'S: "De baaswil wel irtct, «lal het be-En daar kwam Lexie binnen gestapt. »^aap een man eeiï hel luidde en riep- *'1ar cl 'ft0rdt. 'na»r de zwarte heer is vanmar- je nog?" vroeg hij. Ilier zijn ie schoenen. T Kon, dam/ n! lL.l L f «cn ontsnapt en nog „iel teruggevonden. Wc Zal ik vast een boterham voor je maken?' Toe zus, kpk gauw wat tante schrijft, stu V. IV soil,'G Oi 1 Ir een hebben in alle richtingen mannen uitgestuurd „Alsjeblieft." mtwoordde Guusje en vlug n,'«c'»ien komt ze wel hier: Heerlijke Imkosn^cn' fi°°' °P' Z hcm ,e zock\n' docb V!' ,oc er «Prong zij haar bed uil. O. wat een heerlijk hè' was maar waa' Alslublicfl. /ei Guv terwijl hii ziin To/P°°ir ^'1" n°m °n,1 i v weer e" wal tcn pkachlig uitzicht hadt ieiier Icwiri i i- ,rNN1Ji J11 J z,J,n! Tocn de kinderen het wildc-becstcn-spel over dc velden on den kerktoren en den liet glijden zijn phots 'vWr het 'B;ce,'..v®rtalen hadden-'"«cn zii- dal da zon molen! Heerlijk'hier ecn week lang le io- iIIaasl ademloos leest «oor nu voor aam. Ilii wier-- i li koord in-al vrij Laag stond en zij vonden, dat het fijd ge ere 11! ecn kleur heeft ze er bij kosnoot iel nam bcnedetf mfln°°raa^WCF<1 "aar het lo#?cment teru« tc kceren. Het Toen zij beneden Nam, was Tante o\ druk Door» 'k vraag jou mal jc beide broers hem op, gaf hem aan Guv'en rill l! "VÜ 00"erdc°vend leven op de ker- bezig bekers melk en boterhammen uit lei maand bij mij. glimlach .Mooi gedaan- jongeheerl" loe '1 I .W,lrcn den ru" d«elen en onder vroolijk gebabbel werd hel "rtsciij daar gicg dc bal voir den tweeden Z Lemend "d 1,ePt" "4ar 0n4Jj'1, «Cnu,,l?,d' Ik "«"Tdc in dc, Achterhoek keer en weer lolde er een kol-osnoni naar 7»„ r„v-' w n al gaan jullie var. morgen doen, kmders?'. een boerenhuisje, kind; peneden. Molly klapte in haar handen en de ii f C' °"y mCe'' Vr0CR Tan,e daar blijven we dien hcclen lijd h, uden en de „ik hoop maar, dal WJJ den beer oo onzen „Guusje den tuiu laten zien. Moeder, den als jullie 't prettig vind. Welkome tijding. I De post, de post, een brief voor mij, wat leuk» roept kleine Door; laat zien, laat zien, van tante Kee! zoo klinkt het blij in koor. mei tante Kee heb j' altijd zoo'n plezier! Hector cn Nietje. „Laat ie tanden eens zien, Hector!" zei kleine Micsje tegen den grooten lohbes van een hond»'4, die in den tuin voor zijn hok stond. 1 Hector kon veel verdragen van Miesje, meèr,.J dan van iemand anders, want Miesje was het dochtertje van zijn baas cn zij gaf hem dik-? wijls een stuk van haar boterham of wat lelw j kers. Maar "om nu met een stokje tegen zijn gebit te slaan en tusschen zijn tanden te peu leren Hector'moest waarlijk wel een heel i goede lobbes zijn om nict uil ziju humeur té raken en „zijn landen te laten zien" op een: j heel andere manier clan de kleine plaaggeest j bedoelde. „Laat je tanden eens zien. Hector!" Iïcr4j haalt kleine Miesje, boos dat Hector niet da* dclijk gehoorzaamt. „Ja." denkt Hector, „je bent wel het kindja. van je twee lieve ouders en jc bent ook dik-», wijls heel vriendelijk, maar ik laat me toclf; niel zoo pijnigen met dat puntige slokje tcgch mijn tandvleescli en mijn tong." „Laat je tanden eens zien. zeg ik je!" Hcp«. haalt Miesje nu voor de derde maal boos eii- dreigend. l „Wacht," denkt Hector, „nu zal ik cr een. eind aan maken!" En plotseling draait hij zicH met een ruk om, kijkt haar met een paar ver vaarlijke oogen aan, en laat boos zijn tandenfl zien, maar zóó woedend en zóó dreigend, dat Miesje haar „lobbes" niet meer in hem her-* kent enhel op een loopen zeil Toen Miesje huilend het geval aan Moeder, j vertelde, gaf Moeder Hector gelijk. „Hij hceft j jc zijn tanden laten zien, zooals je verdiende,"] meisje! Zoo gaat het met plaaggeesten 1" zci» Moeder. .|j Apenbr«Kgen. Menig verhand betreffende de levenswijze der dieren, voorkomende in vroegere reisbe schrijvingen, is later gebleken lot het rijk dcrq fabelen te behooren. Daarom werd ook in den/ laatstcn tijd geen geloof meer geslagen aan het bekende verhaal, dat de slingerapen in Zuid.-»' Amerika, wanneer deze een rivier willen over-/ steken of van den eenen boom op den anderen over gaan, zonder op den grond le komen,1 elkander een voor een met de handen aan den staart vasthouden en alzoo een soort vait' keten vormen, welke in de lucht schommelt' cn zoolang heen en weer slingert, totdat de' onderste aap een tak kan grijpen, waaraan- hij zich dan vasthoudt en de anderen naar', zich toetrekt. Uit eên werk van Dr. Sievers: Reise in der. Sierra Nevada de Santa Maria, blijkt echter,; dat dit verhaal wel degelijk op waarheid i»j gegrónd.^Genocmde schrijver bevond zich ia! de Andes van Pcrii& en wel in de lieete, lage streken, waarheen hij, uit het koele hoogge- bergte komende, was afgedaald. Hij schrijft o. a. liet vólgende: „Het krachtig gehuil der i brulapen deed zich in den vroegen morgen; hooren. De stemmen dezer dieren weer- j klinken steeds bij zonsop- cn ondergang. Dit geluid kan, uit de verte gehoord, met het ge raas van den stormwind worden vergeleken. In de bossche» van het César-dal wemelde het van brulapen; zij zaten op dc boomtakken 1 en hielden op met schreeuwen, zoodra zij ons] zagen aankomen. Des tc harder schreeuwden zij, wanneer wij ons verwijderden. Met bewon derenswaardige behendigheid springen deze dieren van boom tot boom; staan de boomeu le ver van elkander, dan gaan zij aan elkander, hangen cn slingeren zoolang; tot het den o:i-' dersle gelukt een tak van den boom, die /if willen bereiken, le grijpen; de verbinding t» dan tot stand gebracht. Men beweert zelfs, dat zij zich op deze wijze over slroomea. slingeren. Ecn lange keten slingert dan zoo lang, zeer vlug heen en weer, tot de onderst® aap de hoornen aan den overkant bereikt. Opi 't zelfde oogenblik laat de bovenste zijn lal2| los en dc geliecle keten vliegt over den stroom, j waarbij het dikwijls gebeurt, dat 't laatste"i dier. in 'i water valt en verdrinkt. De vorstenhuizen van £nro;>u. Van de een-en-twinlig vorstenhuizen, dia in Europa op hel oogenblik regeeren, zijn eilj slechts zes heerscliers uit hel land hunnetij onderdanen afkomstig, cn vól in 'DuilsclilandV» Italië, Servië, Montenegro, Turkije en in déj kleine staat Lichtenstein. Verder zijn oor4j spronkelijk uit Frankrijk afkomstig, de vomj sten van Zweden (Bernadotte was immers eeujj generaal van Napoleon I), Spanje en Monaco® De overigen zijn allen van Duitsche herkomstig zoo regeert het huis Saksen-Coburg-Gotha iajj Engeland, Bulgarije en België; het huis Sleesj] wijk-Holstein in Denemarken, Noorwegen eiB Griekenland (ook de ex-czaar was een afstatttrt meling van dit geslacht); het huis Nassau rw geert in ons land en in Luxemburg; de Habfc burgers tronen in Oostenrijk-Hongarije, en d« Hohenzollerns behalve in Duitschland ook fw Roemenië. En last not least de Mbref VftW Albanië was van het huis Wied Etn gelukEtlg;? Uad. Mog gelukkiger dan de bewoner3 vö Kampen, die immers door de voordeoKg opbrengsten van Kamperland zoo goed ah vrijgesteld worden van elke stedelijke belas ting, zijn de inwoners van het Duit»che stad je Klingenberg am Main, waar men geM to krijgt. Deze stad is nj. de exploltante vaif een pottenbakkerij, die zooveel oplevert, detf er niet alleen alle onkosten van betaald kun*4 nen worden, maar dat men nog overhoudt? om aan de bevolking uit te keeren. Volgen# een bericht uit Mainr bedroeg die uitkee- ring dit jaar 40 Mark meer dan andere jaren* Elk gerechtig? 'e werd 440 Mark contant uit*' betaald waren gezinnen mot ongehuwd* zoons, ;n het bezit van burgerrecht, di* 1320 1700 Mark uit de gemeentekas ont vingen. a

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 4