IBONNIMENISPRUS
„DE EEMLANDER"
BUITENLAND
Van week tot week.
FEUILLETON.
rrouwenregeering
17e Jaargang, No. 38
i pet 3 maandeo voor Amers»
- J foort f 1-50. Idem franco
per port 2,00» per week (met gratis Terzekering
tegen ongelukken) t 0.14, iizonderlijke nummert
t tUOl Wekeltjksch bijvoegsel *D§ HoWuidsch*
-Jitdtvroisw (onder redactie ran Tbérèse Hoven)
per 3 maanden 50 cent WekelylcKb büvoegsel
•Wtrddnvu** per 3 maanden 60 cent
AMERSFQOBTSCH
HOOFDREDACTEUR: M.. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF 4 C.
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, HOE. ui»,cHT9eHs.t,.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Maandag 12 Augustus 1918
dienstaanbiedingen 1—5 regel J f ÓJO, groote lettert
'Daar plaatsruimte. Voor handel -n bedrijf bestaan
zeer voordedige bepalingen tot het herhaald ad ver»
teeren in dll Blad, bij abonnement Eene drculalre,
bevattende de voorwaarden, «rordt op aanvraag
toegezonden.
Aan de wereldstrijd zal toch eenmaal n
€b\de moeten komen. Slechts drie oplossin
gen waren denkbaar: 'n Duitsche overwin
ning, een overwinning der Geallieerden of
Wel 'n algemeene uitputting zonder beslis
sing.
De eerste oplossing, waaraan tot voor kort
yelen, hetzij met vrees of hoop, geloofden,
ïal thans wel uitgeschakeld mogen worden.
Terwijl tot dusver de Duitsche offensieven
na korten tijd tot -stilstand plachten te ko
men, breekt thans het tegenoffensief van
Franschen, Engelschen en Amerikanen tel
kens weer opnieuw los en overal met suc-
ices. Nooit nog was er zooveel beweging in
-het westelijk front.
E Dat de rollen spoedig zullen omkeeren is
niet waarschijnlijk. Als de Duitschers aan
het eind van hun hulpmiddelen en reserve
geraken, kunnen de Geallieerden nog op
verschen toevoer uit Amerika rekenen. En
de Russische hop'elooze chaos zal het den
Duitschers al evenmin mogelijk maken be
langrijke versterkingen van het Oosten naar
het Westen te voeren.
Tenzij er 'n wonder mocht geschieden lijkt
dé kans op 'n Duitsche overwinning voor on-
afzienbaren tijd verkeken.
- Zoo blijven dus nog slechts twee moge
lijkheden over: de zegepraal der Geallieer
den en de algemeene uitputting zonder be
slissing.
Welke der beide 't waarschijnlijkst is„ zal
weldra blijken. De weerstand der Duitschers
is evenmin te schatten als tè onderschatten.
AI te optimistisch zou het zijn de overwin
ning der Geassocieerden als zeker te be
schouwen. Van vernietiging der Duitsche
legers, of zelfs gedeeltelijk, is nog geen spra
ke. Het is zeer wel mogelijk, dat de Duit
schers ten slotte even goed in staat zullen
zijn hun linie, zij het dan met eenige deu
ken, te handhaven tegen 'n overmacht, als
destijds de heldhaftige Franschen den vijan
delijken vloed gestuit hebben.
Weinigen zullen er in ons land rouwig
rver zijn dat 'n Duitsche vrede met alle ge-
olgen daarvan thans vrijwel uitgesloten
\ag heeten. Maar op 'n volslagen Entente-
vérwinning mogen wij .evenmin hopen,
font voordat 't zoover kan komen, zouden
rTSog stroomen bloeds moeten vloeien, zou
^fSeds zoo zwaar getroffen Noord-Frank-
k nog z'n laatste akkers en woonplaatsen
oeten zien verwoesten en 't Fransche volk
laatste zonen offeren.
Als Nederlander, als mensch en als vriend
n 't beproefde, geteisterde Frankrijk, kan
slechts blijven wenschen 'n spoedigen
De groote gebeurtenissen aan het Weste-
front zouden het publiek bijna doen ven
ten, dat er nog 'n regeeringscrisis in ons
d bestaat.
VIonseigneur Nolans goekt nog altijd te
•gèefs naar 'n stel nieuwe ministers van
istelijke beginselejj^
Wen hoort reeds mompelen dat hij niet
gen zal en Cort van der Linden 'n nieuw
inet zal samenstellen bestaande uit man-
k. vén verschillende richting, 't nationaal
tinei dus, waarop reeds voor de verkiezin-
van; meer dan $en zijde aangedrongen
rd.
Iet zou ongetwijfeld 'n groot offer zijn dat
grijze staatsman Cort v. d. Linden bracht
zijn iland, zoo hij na 5 zware jaren op-
uw den last der regeering op zich wilde
nen en den politieken wagen uit het moe-
trekken.
UI een ipaar, het ware te hopen dat de
rbarmelijke critiek op het vorige Kabinet
ke ook den persoon van den premier niet
jrde,dan niet mogen nawerken op 'n zij
ok geheel vernieuwd ministerie onder
dienzelfden premier. Want dan zou het
reeds terstond zwakker komen te staan.
Het is trouwens af te wachten of mr. Cort
v. d. Linden slechts als formateur dan wel
ook als premier zou optreden.
N*
De voedselvoorziening heeft in de afge-
loopen week weer moeielijke cogenblikken
gekend, 't Dreigde thans met de aardappe
len vast te loopen. Enkele gemeenten.
Utrecht b.v., kregen niets of "bijna niets aan
gevoerd en natuurlijk moest dat in de gege
ven omstandigheden tot ongeregeldheden
op straat leiden.
Voor ongerustheid bestaat gelukkig geen
reden, 't Is slechts de overgangsperiode tus-
schen vroege en de latere aardappelen,
welke de moeielijkheden schiep. Van aard-
appelnood behoeft niet gesproken te wor
den.
Tragicomisch zijn de ingezonden stukken,
welke wij thans weer in de bladen lezen. Al
lerlei stuurlui-aan-de-wal, die hun autoriteit
wijselijk achter 'n X of Z verschuilen, luch
ten hun wijsheid over :t voedselvraagstuk en
geven graties opmerkingen en 'raadgevingen
ten beste, al hebben ze misschien zelf nooit
'n aandappel zien groeien of verkeeren zij
in de waan dat deze van deJ)oomen geplukt
worden.
Men zou glimlachend hun wijsheid of lie
ver onwijsheid voorbijgaan, ware het.niet dat
hun stumperige opmerkingen tal van goed-
geloovigen menschen het hoofd .heelemaaf
op hol brengen en glad verkeerde of hoogst
eenzijdige voorstellingen wekken.
Waarlijk, deze ingezonden-stukken-schrij
vers zouden beter doen hun kostelijke raad
gevingen rechtstreeks aan het departement
vanLandbouw of aan den a.s. Minister van
Crisiszaken te zenden. Daar slichten zij er
ten minste geen kwaad mee.
Politiek Overzicht
Vacantie in oorlogsstemming.
De parlementen van Frankrijk en van
Groot-Brittannië zijn in de vorige week met
vacantie gegaan. In Frankrijk is de Kamer
naar huis gegaan tot 5 Septemberde Se
naat, die om de zaak-Malvy te berechten,
zich bijzonder heeft moeten inspannen, heeft
zich twaalf dagen langer vacantie gegund
en komt den 17en September weer bijeen.
Het laatste werk op wetgevend gebied x is
geweest de aanneming van het wetsontwerp
tot oproeping van de lichting 1020 onder
'de wapenen. Dat is in den Senaat, zonder
strijd gegaan na eene korte verklaring van
Clemenceau, dat de oproeping bepaald noo-
dig was. In de Kamer ging het niet zoo vlot.
Tegen den zin van Clemenceau, die eene
dadelijke beslissing verlangde, werd beslo
ten de behandeling een dag®uit te stellen,
en toen het wetsontwerp weer aan de orde
kwam, werd het aangenomen met 325 tegen
47 stemmen170 leden onthielden zich van
de stemming.
In het Engelsche lagerhuis is, toen men
op het punt stond tot de maand Oc
tober naar huis te gaannog een de
bat gevoerd over de vraag of de tijd
gekomen was om stappen te doen in de
richting van den vrede. Reuter heeft mede
gedeeld, dat dit debat is uitgelokt door de
groep pacifisten in het huis, maar heeft het
niet noodig gevonden over het aandeel, dat
die groep in het debat heeft gehad, verder
nog iets te berichten. Wel is uitvoerig ver
meld wat de minister Balfour in dit debat
heeft gezegd en in het verslag* van zijne
rede is eene interruptie opgenomen, die
snedig te pas werd gebracht tegen eene
door hem verkondigde onjuistheid. Hij som
de de bezwaren op, die hij had tegen het,
teruggeven aan Duitschland van zijne kolo
niën, er\ vermeldde daaronder, dat Duitsch
land, als de koloniën in Centraal-Afrika hét
waren teruggegeven, daar een groot zwart
leger zou oprichten. Hier viel Snowden den
minister in de redo met de rake opmerking-*
„Dat heeft Frankrijk reeds gedaan." Balfour
antwoorddeZeker. Maar heeft Frankrijk
den vrede van zijne boren bedreigd?" Hij
heeft hiermee een tweede onwaarheid op
de "eerste gestapeld, want het door Frankrijk
twintig jaren vóór het uitbreken van den
oorlóg met Rusland gesloten bondgenoot
schap had geen ander doel dan den vrede
te bedreigen van twee kanten tegelijk.
Verder heeft Balfour nogmaals zijne be
kende denkbeelden ontwikkeld over het
Duitsche militarisme als beletsel tegen eiken
rechtmatigen vrede. Hij heeft een diepe stu
die van dit onderwerp gemaakt; maar die
heeft hem tot geene andere overtuiging ge
bracht, dan da^ het niet mogelijk zou zijn
eene discussie over het herstel van den
vrede op vruchtbare basis te voeren. De af
grond, die de geassocieerde mogendheden
scheidt van de centrale mogendheden, is
haast onmetelijk diep, zoo diep dat hij niet
kan worden gevuld, zoo wijd dat hij bezwaar
lijk kan worden overbrugd.
Intusschen bevat dit betoog toch iets
nieuws. Wij hbben tot dusver altijd gehoord,
dat de schuld aan het militarisme te wijten
was aan een zekere caste, die in Duitschland
den boventoon voert. Balfour is tot eene an
dere overtuiging gekomen; hij zegt, dat het
Duitsche militarisme *,niet berust op de eer
zucht van enkele lieden uit. een zuiver mili
taire caste, maar wordt voorgestaan door
Duitsche schrijvers en hoogleeraren,, door
lieden van de theorie en lieden van de prak
tijk, door hen die zich bezig houden met den
handel en hen, die zich afgeven met histori
sche bespiegelingen. Deze zijn allen eensge
zind in de theorie, dat de ware politiek voor
iedere natie, die groot wil zijn, een politiek
is van algemeene overheersching. Deze
hoogst immoreele ketterij heeft hare wortels
geschoten in de beste kringen van Duitsch
land; en voordat die wortels zijn uitgeroeid,
bestaat er wéinig hoop, dat Duitschland vrij
willig een vreedzaam lid zal willen worden
\an een vreedzame gemeenschap van vol
ken."
Het is dus een strijdkreet, dien Balfour laat
hoor en tegen het geheelè Duitsche volk. Dat
volk z3l op-den grond gebracht, zijne aange
wezen leiders zullen met onmacht geslagen
moeten zijn, voordat de wereld voor den
vrede .rijp kan, wedden geacht. Men 4s ge-v
neigd te vragen: Stellen Balfour en zijne
ambtgenooten zrch dat niet al te gemakkelijk
voor? Maar die gedachte wordt door hen ver
weggeworpen. Lloyd George heeft de parle
mentaire vacantie ^benut om een reisje te
doen naar zijn geboorteland Wales. Dat
reisje wordt door hem gebruikt om propa
ganda te maken voor de politiek van zijne
regeering. Het eerste woord, daf hij op de
zen tocht gesproken heeft, is eene verzeke
ring, dat men hem ten onrechte beschouwt
als een optimist.
Hij ontkent een optimist te zijn, wanneer
hij zijn oordeel over den toestand samenvat
in het woord: „De vijand heeft het meeste
kwaacl gedaan. Hij kan geen kwaad, meer
doen en als wij bijeen blijven, zullen wij den
grootsten triomf voor de vrijheid dei wereld
hebben, die ooit is gezien."
Het zijn steeds nieuwe strijdkreten, die
dering, die gehouden is in de Essex Hall te
Londen door medestanders van lord Lans-
downe. Uit eenige cijfers, die in deze ver
gadering werden medegedeeld, blijkt, dat se
dert 29 November 1917, toen de eerste
brief van Lansdowne geschreven werd, we
derom twee millioen mannen gedood, ver
minkt of aan op het oorlogsveld opgedane
ziekten gestorven zijn, waarvan een zesde
gedeelte komt voor het Britsche rijk. De
schuldenlast van de volken is in dien tijd
met zes milliarden ponden sterling ver
zwaard. Ook hiervan komt een 'zesde deel
voor rekening van het Britsche rijk. Dat zijn
cijfers, waarvan men mag hopen, dat zij ook
ondeu de aandacht zullen vallen van het
volk. Misschien zullen zij op den duur een
tegenwicht levéren tegen den drang van de
oorlogsdrijvers tot voortzetting van den
strijd.
Do oorlog.
Nadat het gebied tusschen Marnc en Ais-
ne door de Duitschers is prijsgegeven, rust
daar de strijd. Maar op een ander deel van
het front in het westen zijn thans de Fran
schen en de met hen verbonden Engelschen
den aanval begonnen. Het tocneel van den
strijd heeft ;kh iju verplaatst aan beide zij
den van dc Somme. Daar zijn de Entente-
legers aanvr r kelijk er in geslaagd de winst,
die de Duitschers hebben behaald in de ver
schillende phases van hun op 21 Maart be
gonnen offensief af te brokkelen. Montdi-
dier is door de Franschen heroverd en het
front is een aantal Kilometers verder in oos
telijke richting .verplaatst. Voor het oogen
blik is daarmee dit tastbare voordeel ver
kregen, dat Amiens nu beveiligd is tegen
nieuwe Duitsche ondernemingen en dat de
spoorweggemeenschjap tusschen Amiens en
Parijs veilig is voor stoornissen van den vij
and.
Gisteren is de strijd in dezelfde lijn voort
gegaan. Ten N. van de Somme hebben de
Engelschen tegen Duitsche aanvallen op
hunne stellingen bij Lihons hunne liniën
hersteld. Ten Z. van dc Somme zijn de Fran
schen vooruitgegaan tot Chaulnes, welke
plaats, evenals Roye in hun bezit is. Van
Duitsche zijde wordt de uitbreiding van het
aanvalsfront tot de Qise bevestigd.
Londen, 10 Aug. (R.). In eene rede
te Newport in Monmouthshire heeft Lloyd
George heden> gewagende van de groote
successen aan het westelijke froni, gezegd
dat die voor*eeh groot deel waren toe te
schrijven aan de eenheid in het opperbevel.'
De overwinning van thans is behaald in een
groote gecombineerde operatie, waarin
Franschen, Engelschen ei\>Amerikanen elk
hun rol hebben gespeeld. De eenheid van
opperbevel heeft ons pas in staat gesteld
een groote zege aan de Mame én thans aan
de Somme te bevechten. Wij hebben daar
bij reeds 50,000 gevangenen, gemaakt err
800 a 900 kaonnen vermeesterd. Het gaat
nu goed, maar we moeten er niet al te op
gewonden over zijn, want de strijd is nog
niet ten einde. Het land heeft al zijn vast
beradenheid en moed noodig om in den
langen strijd zijn aandeel te vervullen.
Over den toestand op arbeidsgebied zeide
Lloyd George De moeilijkheid ligt in het
tekort aan steenkolen. Een deel der werk
lieden, die- uit de mijnen zijn weggenomen
voor den dienst in het leger, willen niet te
rug naai hun vroegcreh arbeid. Zij zeggen
te willen doorvechten. Het is moeilijk een
land ten onder te bsengen, dat zulke man-
men hoort van de mannen, die in Groot-
Brittannië de regeering voeren. Telkens opnen voortbrengt. \X ij hebbent echter steen-
nieuw wordt door hen'verkondigd, dat hetf^0'60 noodig en ook Frankriik en Italië. Hij
deed een beroep op allen, die bij het mijn
wezen betrokken zijn, dat zij al hunne krach
ten zullen inspannen om steenkolen te win
nen, waaraan Frankrijk en Italië nog grooter
gebrek- hebben dan Engeland.
verkondigd,
plitht is in den strijd te volharden en wordt
het uitzicht op de eindoverwinning als lokaas
voorgehouden. Maar van de keerzijde van
de medaille tracht men de aandacht af te
leiden. Daarop werd gewezen in een verga-
Bern, 10 Aug. (W.-B.). Het Beinef
Tagblatt schrijft: Wat zal het einde zijn ?i(
Een groot aanlal Fransche bladen doet als
of de terugtocht van de DuUschcrs het be
gin van het einde is. Met absolute zekerheid
verklaren zij: De oorlog zaLspoedig ge
wonnen zijnde centrale nr.ogendhden zijn
overwonnen." Zoo kunnen echter slechts
menschen spreken, die ook heden nog niet(
geleerd hebben hunne tegenstanders juist
te beoordeelen. Wanneer de Entente, met
hulp van de Amerikanen het Duitsche front
tot aan den Rijn teruggedrongen hebben,
dan heeft zij de eerste etappe voor de moge
lijke overwinning bereikt. Maar of zij dan
nog in staat zal zijn, de noodige toepen uit
hare uitgeputte lichtingen te persen om over
den Rijn te gaan en de vijand in zijn eigen
land aan te vallen, dat staat op een ander
blad.
Wel kunnen de Amerikanen wachten.
Zij hebben geen tijd te verliezenzij roe
men integendeel er op, dat zij den oorlog
heel lang willen rekken, opdat de uitputting
van den tegenstander zoo groot mogelijk
zal zijn. Er zijn echter ook onder dc Engel
schen en Franschen V erlichte geesten, dia
in plaats van dit ongelooflijk dwaze program
ma toe te juichen, erkennen, dat met dc ver
lenging van den oorlog ook de ondergang
van de Europeesche leden der Entente ver
bonden zou kunnen zijn. Het i^hcel mooi,
als "Amerika verklaart„Wij geven niet too
zoolang wij niet Elzas-Lotharingen als mor-
gengift aan de voeten van onze vrienden,
de Franschen, kunnen neerleggen." Maar
Cr zijn in Frankrijk lieden^die zich angstig
afvragen of Marianne nog in staat zal zijn
op hare bruiloft met Amerika te dansen.
En Engeland wordt eerst recht door een lan-
geren duur van den oorlog zoo geheel in
zijn wereldhandel gestoord, dat reeds heden
Amerika en Japan zijne commercieele erfe
nis in Zuid-Amerika en Australië hebben
aanvaard. Wanneer de oorlog nog lang
duurt, vindt Engeland, als de vrede gesloten
is, overal zijne plaats bezet door zijne lieve
kameraden.
Steeds duidelijker zal Europa gaandeweg
tot het inzicht komen van het feit, dat he(
zijn binnenlandschen strijd reeds lang in '1
reine gebracht en tot een verstandig einda'
gevoerd zou hebben, als Amerik^ zich er
niet mee had bemoeid. Dat is de vloek, die
<?p dezen ontzettenden oorlog drukte, 'en
Amerika, dat koel glimlachend niet alleen
den tegenstander maar ook zijne eigen
vriendön aan zijne eerzucht opoffert, zal
dezen vloek moeten dragen varv dcT ge
schiedenis.
Weenen, 10 Aug, (Part.) De hoofd
redacteur van de Mittagsztg. heeft een on
derhoud gehad met een leidend Oosten-
rijksch staatsman die verklaarde dat Oosten
rijk een zuiver verdedigenden oorlog voert.
De oorlog kan eerst eindigen als Engeland
een waarborg heeft dat Duitschland niet aan
weerwraak denkt. Eén militaire beslissing
aan het Italiaansche front verwachtte deze
staatsman niet, hij zeide in het algemeen te
betwijfelen dat een militaire beslissing van
dezen oorlog mogelijk is.
De voeding varvN Oostenrijk is, als de
grootste zuinigheid in acht wordt genomen
en met hulp van de bondgenootenr verze
kerd in den aanstaanden oorlogswinter.
W e e n e n 10 Aug. (Part.) Bij keizer
lijk besluit is een ministerie van volksge- -
zondheid ingesteld, bestaande uit drie me
dische en een juridische atdeeling.
De Czechische leider Mastalka heeft zijn
mandaat als afgevaardigde neergelegd en
van zijne Oosfc?nrijksche orden afstand ge-
aaam als'protest tegen de vijandige houding
der regeering tegen de Cze^en.
De moordenaar van veldmaarschalk von
Eichhorn is in Kiew terecht gesteld. Om den
let is -de beweegreden die de waarde der
deling bepaalt.
7; Roman naar het Duitsrh
van
A. Oskar Klausmann.
37
esjaar ,s het geleden, dal ik je op een
'k, dat ik de controle over mezelf
It was mijn liefde verklaarde. Je wees mij
verontwaardiging af en had daarin gelijk,
'Ot je de vrouw was van een ander.-
verliet om jouwentwille het vaderland
loogde door do beslommeringen en de in-
ining van het koloniale leven je le verge-
Ik poogde mijn wederspannig hart te
winnen en, dwaas die ik was, meende ik
ïjaiang, dat ik daarin was geslaagd. Ik
's dat je twee jaar, nadat ik weg was, we-
e waart geworden; toch keerde ik niet
j 7as hanS. je terug te zien, ik was
g. dat je mij onvriendelijk zoudt onlvan-
ik geloofde, dat je boos op mij waart w*e-
het verleden en bleef daarom verre van
en het vaderland. Er waren urén, dagen,
•n, ja maanden, waarin ik geloofde, dat
vergelen had. Daarifet plotseling na een
lijf van 6 jaar in de tropen, mijn lichaam
in den steek. Ik had met opzet nog geen
Ie maal om europeesch verlof gevraagd,
onidal ik je niet wilde terugzien. Voor korten
tijd keerde ik teru® en reeds den eersten dag
dwong mijn vader mij. je huis te betreden,
omdat hjj zaken met je had te bespreken.
Eindelijk zag ik je weder, Barbara, en ik leed
verschrikkelijk. Ik zag je, schooner en begeer
lijker. dan ooit, ik zag je vrij, ik hoorde hoe
iedereen je prees cn vereerde. Alles wat ik
in mi> zelf gestorven gewaand had, werd we
der levend. Den. volgenden dag bracht mijn
vader mij weg uil je nabijheid naar hier, oj-
schoon hij niet vcrmo'edde^wat in mij omging.
Eerst hier in de eenzaamheid is alles weer
levendig geworden, wat ik ooit voor je heb
gevoeld. Niels daarvan is verbleekt of minder
geworden. Neen, warmer, hartstochtelijker,
glooiender zijn de gevoelens geworden, die ik
voor je koesterde. De verschrikkelijke opstand,
'waarin mijn ziel verkeert, heeft dc koorts
weer over me gebrapht. Ik heb eenige dagen
bewusteloos gelegen en ik geloof dat ik niet
anders dan jouw naam heb geroepen. Ik ben
weer tot hel leven weergekeerd. Ik gevoel me
uitgeput cn koortsig, en ben soms mijn- zinnen
niet de baas Ik vraag me voortdurend af:
waarom zou ik verder leven?
Zonder jou wil ik en kan ik niet leven. Ik
bemin je niet, zooals een gewoon mensch be
mint; neen, lot in het waanzinnige ben ik op
jc verliefd, van jou zal het afhangen of ik ver
der zal leven of niet.
Word mijn vrouw, Barbara, en ik zal gene
zen, van af het oogenblik, dat ie mij met ja
zult antwoorden. Ik weet, dat ik een' dwaas
ben. Jarenlang ben ik van Je verwijderd ge
weest, jaren geleden heb ik je mijn liefde be
tuigd en nu kom ik wederom met de béde,
mij het hoogste le geven, dat je te geven hebt:
jezelf. Iets is er in mij, iels van een ziener, dat
mij voorspelt dat je me zuil liefhebben.
Ik heb vier en twintig uur laten voorbij
gaan, omdat ik bemerkte, dal ik onlogisch
werd cn dat mijn gedachten zich verwarden.
Ik wil^nicls anders van je, dan dat je me in
dc gelegenheid stelt, om je liefde te verwer
ven.
Stel mc op de proef, verlang van,me wat jc
wilt; geef me alleen hoop, anders kan ik niet
leven. Ik zal cn moet aan dit leven een einde
maken, wanneer mij niet dc gelegenheid
wordt geboden, om je liefde te winnen Ik
weel niet, wat ik van jc verlangen mag; ik
weel niet of ik hoop mag koesteren, antwoord
op dezen brief te ontvangen. Ik weet niet af
hel me veroorloofd zal zijn, dezen brief na êtfn
paar dagen persoonlijk te volgen om jc ant
woord zelf le halen. -
lk vrees je nu reeds onwelgevallig en onaan
genaam le zijn en loch baak ik naar je liefde.
Heb medelijden met mij!
Lothar Kersten."
Barbara borg den brief weer weg in de
iade van dc schrijftafel. Toen verborg zij haar
gezicht in haar handen en weende.
Als een wervelstorm was dit over haar ge
komen. En toch had zij jarenlang bij zich zelf
gedacht, dal waarschijnlijk eenmaal Lolhar
Kersten mei voorstellen zou komen. Deze ge
dachte was haar halt aangenaam, half billcr
geweest. Ze bracht baar in tweestrijd met zich
zelf.cn daarom wisl ze, dat Ze nog eenmaal
zware oogenblikken om 'dezen man zou door
maken.
Barbara Glover was een Duitsch-Ameri-
kaansche. In haar jonge jaren had ze meer
den wil van haar ouders dan haar eigen nei
ging volgend, een veel ouderen man getrouwd.
Zij was toen met hem naar Duitschland ge
gaan, .waar Glover als industrieel werkzaam
was. tot hij zijn mijnen en werken verkocht
om slechts hel landgoed Ivcrshofcn te behou
den, waarop hij \oor zij» genoegen cn voor
tijdverdrijf zich 'niet landelijke bezigheden on
ledig hield. -Daar kwam-zes jaar geleden
Lothar Kersten uil zijn garnizoen met verlof
naar huis Cn Barbara was zelf verrast, toen zij
ontdekte, wat een^ diepen indruk zij op hem
maakte. .Waarschijnlijk was zij zi< li hiervan
nog «eerder bewust dan Lothar zelf. Zij deed
niets om hem aan fc moedigen, integendeel
zij ontweck hem cn deed daardoor onwille
keurig zijn hartstocht Ie meer toenemen.
Glover had ^iaar Epgclscli voorbeeld, vos
senjachten-ingevoerd. Bij een van die vossen
jachten was Barbara een verkeerd spoor ge
volgd, hetwelk door eenige honden van den
koppel was aangegeven, zoodal zij zich Ver van
het overige jachtgezelschap had verwijderd.
Lolhar, die haar geen oogenblik uit hel oog
had verforen, ijlde haar ha cn toen zij alleen
waren, had hij haar zijn liefde bekend. Zij
wees hem verontwaardigd af, cn verklaarde
hem dat zij tcrwille van zijn naam niet met
haar echtgenoot over den smaad zou spreken,
dien Lothar haar had aangedaan.
Zij verlangde echter van hem, dal hij hear
zou mijdeh cn verlaten. Lothar ging den vol
genden dag. hoewel zijn verlof nog niet om
was, naar zijn garnizoen terug, en kprten tijd
daarna vernam Barbara van den geheimraad,
die zulks zeer onaangenaam vond, dat Lolhar
dienst genomen had bljfTaet Koloniale leger cn
dat hij reeds naar Afrika was vertrokken.
Zij kende de motieven, welke hem hadden
geleid en dacht vaak aan hem. Geen enkele
vrouw is onverschillig*voor hulde die haai'
door een man wordt gebracht en allerminst
voor zulk een hartstocht, als ^Lothar Kersten
bewezen had, voor ljaar te gevoelen.
Eon beroerte maakie een einde aan Glovers
leven en Barbara was dus jong weduwe ge
worden. Reeds tijdens hel leven vaii haar man
nam zij een eerste plaats in het gezelschaps
leven in cn deze plaats behield zij. Zij bestuur
de haar goederen en Verheugde zich over dc
vrijheid, die haar weduwschap haar bracht.
Zij werd meer en meer zelfstandig cn leer
de hel al, een anderen wil naast den haren le
dulden. Daarom had «ij er ool^ nimmer over
gedacht, weer" te trouwen. Er was ook eigen
lijk niemand, voor wien zij veel gevoelde, en
zoo viel hel haar niet zwaar, de vele aanbid
ders die haar naderden, eén blauwtje te latcu
loopen.
En nu verscheen plotseling in haar nabij
heid weer die man, die haar in smart cn el
lende had liefgehad" en die haar waarschijn
lijk nog beminde. Een diep medelijden door
stroomde Barbara, toen zij- Lolhar Kersten
dien Zondagmiddag voor zich zag
Zc zag in den blik, waarmee hij haar aan
zag, de oude hartstocht, zij vermoedd^ en ge
voelde dat deze man haar nog steeds liefhad
en zij vermoedde tegelijkertijd den strijd, dia
haar wachtte.
Lolhar was haar niet onverschillig Mcn.r
Barbara was nu in de dertig en z<- .y vóelde zien
werkelijk als een oude vrouw, die er niet "aait
denken kon, een man, die ni.-t eens ouder was|
dan zij, haar hand te schenken. Zij was g :-
wend aan Zelfstandigheid cn vrijheid. Ze
moest wel goed overleggen met zichzelf, of zij
deze vrijheid zoo zonder meer zou opgeven*
"want het stond vast, dal zij zulks zon moeten
doen, indien zij met Lothar Kersten ging trou
wen. i
(Wordt vervolgd.)
