QECO
VAN GENT Go,
DE EEMLANDER"
fijnste famiiiedrank
V rouwenregeering
ABQIIIIEMENISPRDS 7üt Z S
PSIJS 6£S raUHIlfü
N.V. voorheen
BUITENLAND
FEUILLETOfJ.
17e Jaargang No. 41
pa pon r 100. per wttk (mei g«tl> verzekering
fegtn ongelukken) 1 0.14. «tzon-jentjke nummer,
f 004. Wckelijkscb bijvoegsel HolUndscht
ffoljvron»** (ondet re dictie v.n rhÉrkse Hoven)
ra i meenden 50 cent. WelceUJkKb bijvoegsel
»)PVreUr«v»v« per 3 meenden <0 eent
Donderdag 15 Augustus 1918
1)
HOOFDREDACTEUR: D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERSi VALKHOFF Cs
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hobu otucchtschcstr.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613
•mi 1-4 rtttk f Olt.
elke regel moer f
dten^UAnbiedmgco 1—5 regel» f 0.50, groote letten
oj.1t pljjisroimte. Vqol bundel eo bedrijf btiUea
teer «oocdcrUgc bepalingen lot hei herh^hi advci*
leerca In dit Blad, bij abonnement. Lcne circulair*,
bevallende de voorwaarden, wordt
toegezonden.
°0 UAVUJf
lav
Politiek Overzicht
De Russische chaos.
lil.
De toestand in Ruslan4 ontwikkelt zich
r op eene voor de bestaande regeering
be
denkelijke wijze. De bolshewiki worden van
verschillende zijden aangevallen, eenerzijds
door de Ententemogendheden, anderzijds
dopr de kringen, die, met hel régime van
de bolshewiki ontevreden, door eene tegen
omwenteling eene verandering willen te
weegbrengen. Men is zich in Moskou blijk
baar ten volle bewust van den ernst van den
toestand. De druk van het Noorden, Oosten
en Zuidoosten uit .wordt steeds sterker; de
Czecho-Slowaken rukken op Moskou aan
en hoe dichter zij naderen, des te dreigen
der karakter krijgt hun tocht. Afgezien van
'den strijd, dien de bolshewiki met de wape
nen hebben te voeren tegen hunne vijanden,
bestaat er voor hen een bijzonder gevaar
in de versperring vsn de toevoerwegen. In
Ivïoskou, in Petersburg en in andere grootere
'steden van Rusland, waar de bolshewiki nog
over de macht beschikken,zijn daardoor de
prijzen der levensmiddelen tot eene onbe
reikbare hoogte gestegen; er heerscht een
schaarschte van voedingsmiddelen, die op de
stemming onder de bevolking zeer ongun
stig inwerkt. Op het land scheiden de boe
ren meer en meer zich af van de bolshe
wiki; in de steden steunt hunne macht
slechts op het proletariaat.
Onder deze omstandigheden schijnt inder-
'daad de toestand op een krisis aan te stu
ren. De vraag komt op: Hoe lang zullen Le
nin en zijne gelrotiwen zich nog staande
kunnen houden te garfde-von. alle zijden op
hen aandringende vijanden?
Men heeft zoowel in Europeesch als in
Aziatisch -Rusland te doen met een uiterst
verwarden toestand. Een scherpe begrenzing
van de invloedsferen der verschillende re
geeringen en strijdmachten is voorshands
niet aan te geven. De bolshewiki hebben
ook buiten het eigenlijke Groot-Rusland cn
Siberië in verscheidene van de voorloopig
ingerichte randstaten een georganiseerden
aanhang. In den Kaukazus b.v., die van
Groot-Rusland door de Don-republiek ge
scheiden is, hebben de bolshewiki de steden
Bakoe, aan de Kaspische zee, en Wladikaw-
kas in hunne macht; zij beschikken ook over
den Grusinischen heenweg, die loopt over den
Midden-Kaukazus tusschen Wladikawkas cn
Tiflis. De Don-republiek en de republiek
Turkestan- hebben geene vaste grenzen le
gen Groot-Rusland of Siberië. Aan de Don
schijnen de bolshewiki niet veel meer te zeg
gen te hebben; in Turkestan daarentegen
beschikken zij, steunende op mohamme-
daansche aanhangers, nog over aanzienlijke
krachten. Aan den anderen kant komen op
standhaarden tegen de heerschappij der
bolshewiki voor ook midden in hun kernge
bied. Een voorbeeld daarvan levert Jaros-,
waar op den dag der vermoording van
graaf Mirbach een sociaal-revolutionaire op
stand uitbrak, die voorloopig ten gunste van
de bolshewiki beslist js.
Over den toestand van de tegenstanders
der bolshewiki bestaat eveneens eene groote
onzekeiheid. Hunne meerendeels onmatig
lange verbindingswegen zijn op verschillen
de plaatser ernstig bedreigd; hunne krach
ten zijn versnipperd en hunne ondernemin
gen worden tot dusver niet uit ééne hand
bestuurd. Behalve de binnenlar.dsche op
standelingen, die door de Sovjetregeering
kortweg .als contra-revolutionairen werden
bptiiclö, zijn drie groepen te onderscheiden:
de Entente-troepen in Noord-Rusland en het
uit Japanners, Amerikanen en Chineezen
samen te stellen gemengde expeditiekorps,
dat bestemd,is Van Oost-Siberië uit te ope-
recren
In I\oord-Rjsiand heeft eene ir. hoo.Mzank
uit Engelschen -bestaande expediiie van
land- en zeestrijdkrachten zich vastgezet aan
de Mcerir.ankust. Zij heeft langs den spoor
weg troepen vooruitgebracht naar Kern, aan
de V/itte zee. Aan de Oostzijde van de
Witte zee zijn Engelsche oorlogsschepen
vei schenen voor Archangel en hebben troe
pen aan land gebracht .in deze' havenstad,
die nu de diplomatieke vertegenwoordigers
van de Entente-mogendheden in Rusland
hiufvest. en waar dezen de draden spinnen
van het net, vaarmee zij Rusland op nieuw
in codog willen trekken. Wat tot dus
ver is verricht, is natuurlijk slechts een be
gin; men heeft nog niet meer verkregen dan
een iLpoort naar Noord-Rusland. De
verbindingen naar Petersburg en Moskou
r nog niet in handen van de Entente en
evenmin die met de aan de Wolga en in het
Oeralgebied opereerende Czecho-Slowaken.
oor de nieuwe onderneming, die de En
tente ir. Rusland in het schild voert, zijn de
C; cho-Slowaken hare beste handlangers.
Zij houden de beide gewichtige spoorweg
overgangen over de Wolga bij Sysran-Sama-
ra en bij Simbirsk bezet en bedreigen van
deze steunpunten uit het gebied ten Westen
van de Wolga en ook het zuidelijk van Sa-
nv ra gelegen graanrijke Wolga-gebied,
waarvan Saratov het middelpunt is. De sta
tions van de Siberische hoofdlijn, die van
Moskou over Samara loopt, zijn ten Oosten
van de Wolga in handen van de Czecho-Slo
waken; van Tsjeljabinsk uit, waar de noorde
lijke van Petersburg over Wologda gaande
lijn zich met de Siberische hoofdlijn ver-
eenigt. hebben zij Jekaterirvènburg bezet.
Ook in Russisch Azië wordt de toestand
voor een groot déèi door de Czecho-Slowa
ken beheerscht. Zij hebben het grootste ge
deelte in de hand van den reusachtigen
spoorweg, die 8GOO K.M. lang Siberië
doorsnijdt. Slechts bij het Baikalmeer be
staat nog een centrum van bolshewistischen
tegenstand. West-Siberië is geheel in de
mQcht van de Czecho-Slowaken, althans
voor zooveel het'door den spoorweg door
sneden gebied betreft; hoe de toestand is
in de van den spoorweg verwijderde stre
ken, weet men niet. In Oost-Siberië en in
het Russische Arno er- en kustgebied (ten N.
van Wladiwostok) zijn de toestanden meer
ingewikkeld. Behalve de Czecho-Slowaken,
die langs de eigenlijke (zuidelijke) hoofdlijn
van den spoorweg tot bij Wladiwostok staan,
is daar een contra-revolutionaire regeering
van generaal Horwat. Van het gebied, waar-
o\ er deze heerscht, ontbreekt eene nadere
omschrijving. Ook staat niet vast in hoever
gc-neroal Semenow, die helderst een van de
bolshewiki onafhankelijk Russisch gezag in
het verre Oosten heeft willen vestigen, ge
neigd is zich met Horwat te verdragen. In
V' ladiwostok staat een Japansch-Engelsch
landingskorps; het burgerlijke bestuur van
die stad is in handen van de bolshewiki, die
ook in het Amoergebicd verspreide posten
hebben. Hierbij zal nu nog komen een Ja-
pansch-Amerikaansch expeditiekorps, waar
van den *11 en Augustus de eerste contin
genten zijn aangekomen. Het eerste wat dit
korps zal hebben te doen, zal wel zijn orde
te brengen in den daar onder de bestrijders
van de bolshewiki heerschenden chaos.
Eerst daarna zal het zijne eigenlijke taak
kunnen aanvatten.
De oorlog*
Op de oorlogstooneeren nagenoeg vol
slagen rust.
Von Hint/.e tejren Lloyd Georxe
B e r 1 ij n 1 4 Aug. (W. B.) De Kölnische
Zeitung bevat een artikel, getiteld staats
secretaris von Hintze tegen Lloyd George's
vervalsching van de geschiedenis, een ant
woord aan Lloyd George. Daarin staat: op
den vierden herdenkingsdag van Engeland's
intrede in den oorlog, heeft Lloyd George
een boodschap aan het Engelsche volk laten
uitgaan. Daarin beweert hij, dat de meesters
van Duiischlarid vóór zes maanden moedwil
lig een door de geallieerden voorgestelde
rechtvaardige en redelijke regeling van den
wereldtoestand hadden verworpen. Ze had
den het maskëi der matiging afgeworpen,
Rusland verdeeld en Rumenië tot slavernij
gebracht.
De vijandelijke pers heeft zich op deze be
wering geworpen. De Qorriere d'Italia heeft
b.v. Lloyd George's bewering in dier voege
aangevuld, dat op de conferentie te Londen
tot een vredesvoorstel der Entente was be
sloten. De Idea Nazionale voegde er bij: de
Entente in haar geheel heeft Duitschland
het vredesvoorstel doen toekomen.
Staatssecretaris van buitenlandsche zaken
von Hintze deelde een vertegenwoordiger
van de Köln. Ztg. dienaangaande mee: „De
bewering is zeer vaag. Vooraanstaande
staatslieden en militairen weten' niets van
zulk een redelijk vredesvoorstel der Enten
te. Als het den Entente-staatslieden ernst
was geweest met het effenen van den weg
voor een verzieningsvrede, den hadden zij
door middel van gevolmachtigden Duitsch
land tegemoet kunnen treden tot het aan-
knoopen van besprekingen. Dit zou <le aan
gewezen weg zijn geweest om de beide te
genstanders in aanraking met elkaar te bren
gen, de weg, die tot kans op slagen bieden
de besprekingen hadden kunnen leiden. Van
de afwijzing van redelijke vredesouvertuies
door Duitschiand kan geen sprake zijn."
Wat het tijdstip aangaat, waarop Lloyd
George's uitlating sloeg, wees de staatsse
cretaris erop, dot juist toen de staatslieden
der Entente de wereld over hunne ware
bedoelingen allerminst in het duister heb
ben laten-tasten. „Hoe was het daar toen
mee gesteld?
In het laatst van December 1917 hebben
de Centrale mogendheden de Ententte drin
gend uitgenoodigd, aan de vredesonderhan
delingen te Brest Litowsk deel te nemen, om
een algemeenen verzoeningsvrede tot stand
te.brengen. De Entente liet den termijn voor
de deelneming aan de onderhandelingen
evenwel verstrijken. Kort daarop, 5 Januari,
hield Lloyd George c-en rede vóór de En
gelsche vakijveceenigingsleiders, waarin hij
beweerde, dat de houding der Centralen
niets van tegemoetkoming aan de voorwaar
den der Entente zou laten blijken. Hij stelde
hij in onderdeelen op inlijving gerichte
en imperialistische oorlogsdoelen op, die
zelfs in Engeland aan zekere kringen,
vooral der arbeiders, te bar voor kwamen. In
dezelfde rede kwamen onmiskenbare aan-
loopen voor in de richting van het later ont
plooide program van een economischen
sident Wilson de boodschap niet de bekende
14 punten uit, den "24sten Januari sprak da
rijkskanselier in de centrale commissie (van
den Rijksdag) en verklaarde, dot de toespra
ken van Lloyd George en Wilson sommige
beginselen bevatten voor een algemeenen
wereldvrede, waarmee ook wij meegaan en
die uitgengs- en doelpunten voor bespre
kingen zouden kunnen zijn. Waar evenwel
vast omlijnde kwesties te berde kwamen, is,
aldus betoogde de rijkskanselier, ven den wil
toe den vrede minder te bespeuren. Met
hetzelfde doel zette graaf Czernin in den
(Oostenrijkschen) Rijksraad zijne opvattin
gen over vermindering van de bewapening
uiteen".
Aldus legde de staatssecretaris punt voor
punt, stuk voor stuk bloot, hoe het over en
_>veer op het oogenblik, waarop Lloyd Ge
orge's uitlating betrekking had, met de be
reidheid lot onderhandelen en een redelijke
regeling was gesteld en hij is er zeker van,
dat ieder zal toestemmen, dat deze feiteit
voor zich zelf spieken. Ook de verdere gang
van zaken, aldus ging hij \oort, toonde het
zelfde beeld. De gezonde opwekkingen, van
waar ze ook mochten komen, in de richting
van een vrede door onderhandeling en rede
lijke inleidende bespreking dooi gevolmach
tigden, stuitten uitsluitend op hoon cn spot.
De staatslieden der Entente zijn en blijven
met honderd maal van de hand gewezen
dubbelzinnige zinswendingen in de weer.
Hun program is in de kern nog steeds an-
nexionistisch en imperialistisch. Het is bo
vendien nauwelijks denkbaar, dat verstan
dige overwegingen een tastbaren vorm zul
len aannemen, zoolang, gelijk in de vijan
delijke landen het geval is, haat-en harts
tocht der volken door de gewetenlooze op
hitsing telkens weer worden opgezweept. De
staatssecretaris eindigde met de volgende,
met bijzonderen nadruk gesproken woorden
Niet ons, doch de staatslieden der Entente,
die van de voorbereiding van een vergelijk
niets willen weten,, treft de schuld aan de
voortzetting van den oorlog.
3ïo prijs van Amerika1» hulp.
B e r 1 ij n, 1 4 Aug. (W. B.) Dc Köln. Ztg.
bericht uit Bern: Uit de rede van Lloyd
George van 7 Augustus in het lagerhuis
blijkt welken prijs Engeland heeft moeten
betalen voor de Amerikaansche hulp. .No do
nederlaag van 21 Maart zond de Engelsche
regeering aan Wilson het dringende ver
zoek, manschappen over te zenden om ze
bij de Engelsche. ,en Fronscne division in te
lijven. Wilson zeide dit toe, maar slechts on-
-dar voorwaarde, dr.t Engeland schepen be
schikbaar zou stellen voor het transport.
Daarop nam Engeland zijne schepen terug
uit gewichtige hondelslijnen, waaróp het
maandelijks 200.000 ton gewichtige vracht
goederen had vervoerd. Deze handelslijnen
hebben zich daarop de eigenaars van Ame
rikaansche schepen toegeëigend.
ï*riii« Frfedrlch Leopold van
Pruisen.
B e r 1 ij n, 14 A u g. (WB.) De Mittag-
zeitung verneemt, dat de onder-curateele-
stelling van prins Frederik Leopold van Prui
sen (zoon) opgeheven is. In overleg met
den minister van het -koninklijke huis is de
opheffing door een verzoek van den voogd
van den prins bij den rechter aanhangig ge
maakt, die daarop gunstig heeft beschikt.
Vorst Llcl^huêwsr.
B e r 1 iï n, 14 Au g. (W. B.) Officieel be
richt.
De voorzitter van het Heerenhuis heeft
van den minister van binnenlandsche zaken
bericht ontvangen, dat op het besluit van
het Heerenhuis van 12 Juli, hetwelk behelst,
dat zijn medelid vorst Lichnowsky zich niet
overeenkomstig de waardigheid van het Hee-
oorlog. Den achtsten Januari vaardigde pre- renhuis heeft gedragen, de koninklijke be
krachtiging verkregen is. Hierdoor is vorsj
Lichnowsky van het lidmaatschap van he{
Huis vervallen verklaard.
Verspreide Berichten
Het - gévec.ht b ij A m e 1 a n d.
Omtrent het gevecht ten noorden vart
Ameland bericht een correspondent van da
.Daily Mail" nog. dat volgens berichten in
één van de Engelsche havens op de oost*
kust ontvangen, de Zeppelin, die d^or water*
vliegtuigen was vergezeld, juist kwam opda*
gen, toen aan boord van ecnigc der Engel*
sche oorlogsbodems godsdienstoefening ge
houden were*.
Dadelijk gingen de bij de Engelsche vaar
tuigen behoorende vliegmachines de lucht
in en er volgde een gevecht, waarin de Zep*
pelin werd neergeschoten en brandend in
zee viel.
Het vlaggeschip gaf toén aan de ovciiga
vaartuigen een signaal, waarop de beman*
ningen het gezang aanhieven, waarin de ge
lukkige schare van pelgrims wordt aange
spoord opwaarts naar den hemel te Tien,
waar uoor zoo'n geringe bezoeking zulk een
groote prijs wordt gewonnen.
„O happy band of pilgrims,' Icok upward to
the skies,
Where such a light affliction, snail Win so
great a prize."
Ng den val van fle Zeppelin streek een van
-de Engelsche vliegers op bet watervlak nccr,
maar hij werd door een wachtenden torpedo*
jager opgepikt binnen een mijl van de Duit*
sche kust.
De oorlogsvaartuigen, 'li hiervan getui
gen waren, huldigden den held door hun
stoomfluiten te laten gillen.
Men hoopt in Engeland, dat, ofschoon of*
ficieel medegedeeld is. dat z?s motorbooten
niet zijn teruggekeard, enkele daarvan wel
licht veilig de neutrale Neaerlandsche wate
ren hebben kunnen bereiken. Het zijn bui
tengewoon snelle vaartuigen, en zij werden
aangevallen door meer-dan veertig vijande
lijke watervliegtuigen.
Gelijk reeds bericht, heelt inderdaad één
motorboot het strand ven Terschelling kun
nen bereiken en zijn er twee de haven van
Terschelling binnengesleept.
De Al-Duitschers en Deute
ron o m u m. Tot welke middelen de Va*
derlandsche part-ij haar toevlucht neemt om
propaganda te maken voor haai vannexatie-
denkbeelden toont een vlugschrift, dat, naar
d£ „Vorwaits" mededeelt, uit Dortmund ver*
6pr\£ïét - "rroc^tv--sioCrV io
faalsche afdeeling van de Vaderlandsche
partij. Daarin wordt o.a. gezegd: „Wat is er
al niet veel over België geschreven en ge
sproken. Wanneer we echter in de geschie
denis zoeken, dan zien we, dat hetzelfde ge
val zich al duizenden jaren geleden heett
voorgedaan, en omdat in dit geval de wil der
Voorzienigheid zoo duidelijk spreekt, ver
zoek ik den waarden lezer, in den Bijbel het
vijfde boek van Mozes op te slaan, en wel
het tweede hoofdstuk van Deuteronomium,
vers 26 tot 36. Waarom weigerde koning
Sihon de kinderen Israels door zijn land ts
laten trekken? Waarom moest hij zijn legers
den kinderen Israels in den weg stellen? Het
30e vers geelt het antwoord: omdat de Heer
zijn geest verhardde en - zijn hart verstokte
en omdat het land en het volk in handen
van de Israëlieten komen moest, daarom
moest Koning Sihon den kinderen Israels
den doortocht beletten. Is het met ons iii
België niet juist zoo gesteld?"
De „Vorwarts" voegt hieraan toe: Ér staat
nog meer in Deuteronomium II. Men leest
daar immers verder: „En wij namen te dier
tijd al zijne steden in en wij verbanden uit
alle steden mannen,vrouwen en kinderkens:
wij lieten niemand overblijven.
't Ongeluk van de gelijkheid is dat wij hanr
slechts willen met hen die onze meerderen
zijn.
Roman naar hel Duilsth
van
A. Oskar Klausmann.
..\Vat mij daartoe het recht geeft?" vroeg
Kersten, „nu. het is oen onbeschaamdheid van
de oogen naar zoo'n vrouw op te slaan! U
bent een geld jager, meer niet. Als u bepaald
naar gold vraagt, wend u dan toch lot dat
gansje in Saarkirchen, tot uw meesteres. Daar
Clover *^neer tc ''an bij mevrouw
Werner was opgestaan. De man daar legen-
over hem handclde ilnarblijkeliik ccn V-
0"l°ei ekenbaarheid en wilde hem
ter en zei"' behe"schte Werner zich ech-
j ''ff aannemen, dat u in een overspannen
toestand aldus spreekt, kapitein en dat u niet
ïeeht weet, wat u gezegd hebt. Ik wil reke
ning houden met uw toestand, voor zoover het
nnm persoon be(re,t Maar verbied n ten
•enenmale, een afwezige dame te beleedigen
v ll,?hnRen doen over juffrouw Buch-
.VI aid, die even kwetsend als ongepast zijn."
dus 00k al een ridder van deze dame?"
hoonde Kersten. .Nazals u moed hebt en zoo
ridderlijk gezind bent, zult u wel begrijpen,
wat ei' gaat gebeuren."'
Kersten keerde zich om en verliet ele kamer.
Vverner bleef nog een tijdlang aan de tafel
2if-len. Hij njoesl eerst lot zichzelf komen. Zoo
veel was hem duidelijk, dal Kersten waanzin
nig ijverzuchtig was en hem naar zijn leven
^lond. Hij had Werner zoo beleedigd, dat een
duel onvermijdelijk was en hierin waarschijn
lijk dacht de kapitein zijn mededinger bij me
vrouw Glover onschadelijk te maken.
Werner riep den kellncr om te betalen, of
schoon hij de flesch wijn, die hem gebracht
was, niet aangeraakt had. Hij moest zich een
secondant zoeken. Juist toen de ober-kellner
hem geld .teruggaf, kwam Klinter haastig de
kamer binnen fen snelde op Werner toe.
.Ik heb je opgebeld, Spalding', zei Klin-
ler; „ik hoorde van de huishoudster, dat je
hier bij Zimmermann was. Ik wilde den
avond met je doorbrengen; ik ben een uur ge
leden thuisgekomen."
„Je komt als geroepen,1zei Werner. „Kell-
ner nog een glas."
Daarna deelde hij in enkele woorden mee,
wal zooeven gebeurd was.
„Het is een schandelijke brutaliteit van den
kapitein,'* zei Werner, „me hier te bestellen,
om me te beleedigen. Ik neem aan, dat hij niet
geheel bij zijn verstand is. Maar natuurlijk
kan ik noch op mij, noch op juffrouw Buch-
wald deze beleedigingen laten rusten en daar
om wilde ik je vragen, of ik in dit geval op je
hulp mag rekenen."
„Niet alleen in dit geval, doch ten allen
tijde" zei Klinter en reikte Werner de hand.
Daarna stond hij op en ging naar de andere
kamer, waar Kersten met de beide officieren
zich bevond.
„Een oogenblik, kapitein," 7ci Klinter, „ik
v ilde in opdracht van mijn vriend, bergraad
Spalding, u verzoeken, uw secondant aan te
wijzen. Er is zooeven een scene voorgevallen
tusschen u beiden, die slechts uit den weg ge
ruimd kan worden op een wijze, fatsoenlijke
lieden waardig."
„Luitenant von Allenberg is mijn getuige"
zei de kapitein en stelde deze aan den graaf
voor.
Luitenantvon Altenburg en graaf Klinter
trokken zich daarna terug in een derde ka
mer, die anders voor vergaderingen diende.
Binnen tien minuten was alles afgesproken.
De tweede aanwezige officier, kapitein Ber
ger, zou als scheidsrechter optreden. Het duel
zou binnen cenige uren, 's morgens om vijf
uur plaatsvinden, in het berkcnboschje ach
ter Werners huis. Afstand tien pas; driemaal
kogels wisselen.
„Wij hebben twee paar pistolen meége-
brachl," zei de luitenant, „daar onze kame
raad ons vanochtend in Neuenburg reeds ver
telde dat het om *en eerezaak ging. We heb
ben dus wapens cn munitie bij ons."
„Dus morgen vroeg om vijf uur," herhaalde
Klinter en boog voor den luitenant.
Even later zat hij bij Werner en deelde hem
mee, wat er afgesproken was.
„Het is een verduivelde zaak," merkte Klin
ter op, nadat Werner hem voor zijn hulp be
dankt had. „Als ik niet op reis gegaan was,
was de heele historie niet gebeurd. De jaloer-
sche kapitein zou je dan niet met mevrouw
Glover alleen gezien hebben; ik zou er bij ge
weest zijn en twee begeleiders is altijd onge
vaarlijk, zelfs in de oogen van oen wanhopig
verliefde. Het is dus inderdaad waar: de man
is tot over zijn ooren verliefd op mevrouw Glo
ver pn Kü ri/\b -alc ivm AniiP-oaken r
bare. Ik geloof zeker, dat hij haar ook ge
dreigd heeft, want voor eenige dagen had ik
een gesprek met haar, waarbij zij zich zoo ge
droeg. dat ik er heelemaai door van streek
was."
.„Mevrouw Glover gaat morgen op reis, ver
telde ze mij vanochtend."
„Ze wil hem zeker ontvluchten. Naar de uit
latingen van mevrouw Glover moet hij haar
met zelfmoord gedreigd hebben. Ben je op de
hoogte ihet pistolen?"
„Ik heb veel revolver geschoten." antwoord
de Werner. ..vooral in Amerika. Met pistolen
schiet men nog nauwkeuriger. Maar ik ben
•\an plan. mijn tegenstander niet te raken; de
man handelt onder een dwang, die hem niet
verantwoordelijk voor zijn daden maakt."
„Het heele duel is onzin," zei Klinter. „Als
hij bij zijn verstand was, zou hij je eenvoudig
niet gebrutaliseerd hebben."
„Toch kunnen we er niet op terugkomen,"
zei Werner. „Een weifelen mijnerzijds zou als
lafheid aangemerkt worden en ik wil abso-
luut niet de verdenking op me laden, als zou
ik bang zijn."
„Wc moeten naar huis," zei Klinter. „Je
moet nog een paar uur zien te slapen. Om half-
vijf ben ik met mijn paard voor je huis en
hoop je dan gereed te vinden.
„Ik zal mijn wekker op vier uur zetten" zei
Werner. „Wc moeten elk opzien vermijden"
zei Klinter.
Ze stonden op en verlieten het restaurant.
Toen ze door de kamer kwamen, waar kapi
tein Kersten nog met de twee officieren zat,
groetten dc tegenpartijen, elkander met een
stomme buiging, bij dc deur drukte Klinter
Werner stevig de hand.
„Tot morgen", sprak hij. „ik hoop dat alles
jZAftrl-.aftooTif. 7,iin .wp. niet Cek met.
al onze ideeën over eer en verantwoordelijk'»
heid? Daar komt een man die absoluut zijn
zinnen niet bij elkaar heeft, b*leedigt jc ca
van dezen man moet nu genoegdoening ge*
ëischt worden. Als men verstandig was, stuur
de men om den dokter, voor mijn part naar
een specialist en liet den man onderzoeken^
Maar die merkwaardige begrippen van eer,
die wij hebben, sluiten alle verstand uit. Ila
had mc dezen avond zoo gezellig voorgesteld.
Ik had je iels willen vertellen, wat je, naar ilq
meen, ook prettig zou vinden. Nu is er echter
tijd noch gelegenheid toe. Nu, tot ziens om
half vijf."
Werner en Klinter reden elk in hun autoi
weg. Werner liep in zijn werkkamer nog lan*
ger dan een uur op cn neer cn overlegde, ol
hij geen testament zou maken en afscheids*
brieven schrijven. Doch dit alles leek hem ben
lachelijk. Hij had een goed geweten en wa»
zich van geen schuld bewust. Mén bad hem tofj
een duel gedwongen dat overbodig -was, dochï
waaraan hij zich niet onttrekken kon. Hel'
wilde er bij hem niet in, dat het lot hem, diei
onschuldig was, tot offer zou hebben gekozem
Hij wilde zijn tegenstander geencrlei letsel loe«
brengen; hij ging met een zuiver geweten naar
de kampplaats.
Werner sliep uitstekend en ontwaakte niel
voor de wekker afliep. Toen kleedde hij zicli
aan, ging zelf naar de keuken en vroeg eeri
van dc meisjes koffie voor hem te zetten.
Om half vijf kwam graaf Klinter, die met
hem een kop koffie dronk. De graaf stalde zijn!
paard bij Werner in den stal en ging met dezen
naar liet berkenbosclije alsof het een wande
lingetje betrof.
(Wordt vervolgd.)