QECO VAN GENT Go, DE EEMLANDER" fijnste famiiiedrank V rouwenregeering ABQIIIIEMENISPRDS 7üt Z S PSIJS 6£S raUHIlfü N.V. voorheen BUITENLAND FEUILLETOfJ. 17e Jaargang No. 41 pa pon r 100. per wttk (mei g«tl> verzekering fegtn ongelukken) 1 0.14. «tzon-jentjke nummer, f 004. Wckelijkscb bijvoegsel HolUndscht ffoljvron»** (ondet re dictie v.n rhÉrkse Hoven) ra i meenden 50 cent. WelceUJkKb bijvoegsel »)PVreUr«v»v« per 3 meenden <0 eent Donderdag 15 Augustus 1918 1) HOOFDREDACTEUR: D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERSi VALKHOFF Cs BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hobu otucchtschcstr. INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613 •mi 1-4 rtttk f Olt. elke regel moer f dten^UAnbiedmgco 1—5 regel» f 0.50, groote letten oj.1t pljjisroimte. Vqol bundel eo bedrijf btiUea teer «oocdcrUgc bepalingen lot hei herh^hi advci* leerca In dit Blad, bij abonnement. Lcne circulair*, bevallende de voorwaarden, wordt toegezonden. °0 UAVUJf lav Politiek Overzicht De Russische chaos. lil. De toestand in Ruslan4 ontwikkelt zich r op eene voor de bestaande regeering be denkelijke wijze. De bolshewiki worden van verschillende zijden aangevallen, eenerzijds door de Ententemogendheden, anderzijds dopr de kringen, die, met hel régime van de bolshewiki ontevreden, door eene tegen omwenteling eene verandering willen te weegbrengen. Men is zich in Moskou blijk baar ten volle bewust van den ernst van den toestand. De druk van het Noorden, Oosten en Zuidoosten uit .wordt steeds sterker; de Czecho-Slowaken rukken op Moskou aan en hoe dichter zij naderen, des te dreigen der karakter krijgt hun tocht. Afgezien van 'den strijd, dien de bolshewiki met de wape nen hebben te voeren tegen hunne vijanden, bestaat er voor hen een bijzonder gevaar in de versperring vsn de toevoerwegen. In Ivïoskou, in Petersburg en in andere grootere 'steden van Rusland, waar de bolshewiki nog over de macht beschikken,zijn daardoor de prijzen der levensmiddelen tot eene onbe reikbare hoogte gestegen; er heerscht een schaarschte van voedingsmiddelen, die op de stemming onder de bevolking zeer ongun stig inwerkt. Op het land scheiden de boe ren meer en meer zich af van de bolshe wiki; in de steden steunt hunne macht slechts op het proletariaat. Onder deze omstandigheden schijnt inder- 'daad de toestand op een krisis aan te stu ren. De vraag komt op: Hoe lang zullen Le nin en zijne gelrotiwen zich nog staande kunnen houden te garfde-von. alle zijden op hen aandringende vijanden? Men heeft zoowel in Europeesch als in Aziatisch -Rusland te doen met een uiterst verwarden toestand. Een scherpe begrenzing van de invloedsferen der verschillende re geeringen en strijdmachten is voorshands niet aan te geven. De bolshewiki hebben ook buiten het eigenlijke Groot-Rusland cn Siberië in verscheidene van de voorloopig ingerichte randstaten een georganiseerden aanhang. In den Kaukazus b.v., die van Groot-Rusland door de Don-republiek ge scheiden is, hebben de bolshewiki de steden Bakoe, aan de Kaspische zee, en Wladikaw- kas in hunne macht; zij beschikken ook over den Grusinischen heenweg, die loopt over den Midden-Kaukazus tusschen Wladikawkas cn Tiflis. De Don-republiek en de republiek Turkestan- hebben geene vaste grenzen le gen Groot-Rusland of Siberië. Aan de Don schijnen de bolshewiki niet veel meer te zeg gen te hebben; in Turkestan daarentegen beschikken zij, steunende op mohamme- daansche aanhangers, nog over aanzienlijke krachten. Aan den anderen kant komen op standhaarden tegen de heerschappij der bolshewiki voor ook midden in hun kernge bied. Een voorbeeld daarvan levert Jaros-, waar op den dag der vermoording van graaf Mirbach een sociaal-revolutionaire op stand uitbrak, die voorloopig ten gunste van de bolshewiki beslist js. Over den toestand van de tegenstanders der bolshewiki bestaat eveneens eene groote onzekeiheid. Hunne meerendeels onmatig lange verbindingswegen zijn op verschillen de plaatser ernstig bedreigd; hunne krach ten zijn versnipperd en hunne ondernemin gen worden tot dusver niet uit ééne hand bestuurd. Behalve de binnenlar.dsche op standelingen, die door de Sovjetregeering kortweg .als contra-revolutionairen werden bptiiclö, zijn drie groepen te onderscheiden: de Entente-troepen in Noord-Rusland en het uit Japanners, Amerikanen en Chineezen samen te stellen gemengde expeditiekorps, dat bestemd,is Van Oost-Siberië uit te ope- recren In I\oord-Rjsiand heeft eene ir. hoo.Mzank uit Engelschen -bestaande expediiie van land- en zeestrijdkrachten zich vastgezet aan de Mcerir.ankust. Zij heeft langs den spoor weg troepen vooruitgebracht naar Kern, aan de V/itte zee. Aan de Oostzijde van de Witte zee zijn Engelsche oorlogsschepen vei schenen voor Archangel en hebben troe pen aan land gebracht .in deze' havenstad, die nu de diplomatieke vertegenwoordigers van de Entente-mogendheden in Rusland hiufvest. en waar dezen de draden spinnen van het net, vaarmee zij Rusland op nieuw in codog willen trekken. Wat tot dus ver is verricht, is natuurlijk slechts een be gin; men heeft nog niet meer verkregen dan een iLpoort naar Noord-Rusland. De verbindingen naar Petersburg en Moskou r nog niet in handen van de Entente en evenmin die met de aan de Wolga en in het Oeralgebied opereerende Czecho-Slowaken. oor de nieuwe onderneming, die de En tente ir. Rusland in het schild voert, zijn de C; cho-Slowaken hare beste handlangers. Zij houden de beide gewichtige spoorweg overgangen over de Wolga bij Sysran-Sama- ra en bij Simbirsk bezet en bedreigen van deze steunpunten uit het gebied ten Westen van de Wolga en ook het zuidelijk van Sa- nv ra gelegen graanrijke Wolga-gebied, waarvan Saratov het middelpunt is. De sta tions van de Siberische hoofdlijn, die van Moskou over Samara loopt, zijn ten Oosten van de Wolga in handen van de Czecho-Slo waken; van Tsjeljabinsk uit, waar de noorde lijke van Petersburg over Wologda gaande lijn zich met de Siberische hoofdlijn ver- eenigt. hebben zij Jekaterirvènburg bezet. Ook in Russisch Azië wordt de toestand voor een groot déèi door de Czecho-Slowa ken beheerscht. Zij hebben het grootste ge deelte in de hand van den reusachtigen spoorweg, die 8GOO K.M. lang Siberië doorsnijdt. Slechts bij het Baikalmeer be staat nog een centrum van bolshewistischen tegenstand. West-Siberië is geheel in de mQcht van de Czecho-Slowaken, althans voor zooveel het'door den spoorweg door sneden gebied betreft; hoe de toestand is in de van den spoorweg verwijderde stre ken, weet men niet. In Oost-Siberië en in het Russische Arno er- en kustgebied (ten N. van Wladiwostok) zijn de toestanden meer ingewikkeld. Behalve de Czecho-Slowaken, die langs de eigenlijke (zuidelijke) hoofdlijn van den spoorweg tot bij Wladiwostok staan, is daar een contra-revolutionaire regeering van generaal Horwat. Van het gebied, waar- o\ er deze heerscht, ontbreekt eene nadere omschrijving. Ook staat niet vast in hoever gc-neroal Semenow, die helderst een van de bolshewiki onafhankelijk Russisch gezag in het verre Oosten heeft willen vestigen, ge neigd is zich met Horwat te verdragen. In V' ladiwostok staat een Japansch-Engelsch landingskorps; het burgerlijke bestuur van die stad is in handen van de bolshewiki, die ook in het Amoergebicd verspreide posten hebben. Hierbij zal nu nog komen een Ja- pansch-Amerikaansch expeditiekorps, waar van den *11 en Augustus de eerste contin genten zijn aangekomen. Het eerste wat dit korps zal hebben te doen, zal wel zijn orde te brengen in den daar onder de bestrijders van de bolshewiki heerschenden chaos. Eerst daarna zal het zijne eigenlijke taak kunnen aanvatten. De oorlog* Op de oorlogstooneeren nagenoeg vol slagen rust. Von Hint/.e tejren Lloyd Georxe B e r 1 ij n 1 4 Aug. (W. B.) De Kölnische Zeitung bevat een artikel, getiteld staats secretaris von Hintze tegen Lloyd George's vervalsching van de geschiedenis, een ant woord aan Lloyd George. Daarin staat: op den vierden herdenkingsdag van Engeland's intrede in den oorlog, heeft Lloyd George een boodschap aan het Engelsche volk laten uitgaan. Daarin beweert hij, dat de meesters van Duiischlarid vóór zes maanden moedwil lig een door de geallieerden voorgestelde rechtvaardige en redelijke regeling van den wereldtoestand hadden verworpen. Ze had den het maskëi der matiging afgeworpen, Rusland verdeeld en Rumenië tot slavernij gebracht. De vijandelijke pers heeft zich op deze be wering geworpen. De Qorriere d'Italia heeft b.v. Lloyd George's bewering in dier voege aangevuld, dat op de conferentie te Londen tot een vredesvoorstel der Entente was be sloten. De Idea Nazionale voegde er bij: de Entente in haar geheel heeft Duitschland het vredesvoorstel doen toekomen. Staatssecretaris van buitenlandsche zaken von Hintze deelde een vertegenwoordiger van de Köln. Ztg. dienaangaande mee: „De bewering is zeer vaag. Vooraanstaande staatslieden en militairen weten' niets van zulk een redelijk vredesvoorstel der Enten te. Als het den Entente-staatslieden ernst was geweest met het effenen van den weg voor een verzieningsvrede, den hadden zij door middel van gevolmachtigden Duitsch land tegemoet kunnen treden tot het aan- knoopen van besprekingen. Dit zou <le aan gewezen weg zijn geweest om de beide te genstanders in aanraking met elkaar te bren gen, de weg, die tot kans op slagen bieden de besprekingen hadden kunnen leiden. Van de afwijzing van redelijke vredesouvertuies door Duitschiand kan geen sprake zijn." Wat het tijdstip aangaat, waarop Lloyd George's uitlating sloeg, wees de staatsse cretaris erop, dot juist toen de staatslieden der Entente de wereld over hunne ware bedoelingen allerminst in het duister heb ben laten-tasten. „Hoe was het daar toen mee gesteld? In het laatst van December 1917 hebben de Centrale mogendheden de Ententte drin gend uitgenoodigd, aan de vredesonderhan delingen te Brest Litowsk deel te nemen, om een algemeenen verzoeningsvrede tot stand te.brengen. De Entente liet den termijn voor de deelneming aan de onderhandelingen evenwel verstrijken. Kort daarop, 5 Januari, hield Lloyd George c-en rede vóór de En gelsche vakijveceenigingsleiders, waarin hij beweerde, dat de houding der Centralen niets van tegemoetkoming aan de voorwaar den der Entente zou laten blijken. Hij stelde hij in onderdeelen op inlijving gerichte en imperialistische oorlogsdoelen op, die zelfs in Engeland aan zekere kringen, vooral der arbeiders, te bar voor kwamen. In dezelfde rede kwamen onmiskenbare aan- loopen voor in de richting van het later ont plooide program van een economischen sident Wilson de boodschap niet de bekende 14 punten uit, den "24sten Januari sprak da rijkskanselier in de centrale commissie (van den Rijksdag) en verklaarde, dot de toespra ken van Lloyd George en Wilson sommige beginselen bevatten voor een algemeenen wereldvrede, waarmee ook wij meegaan en die uitgengs- en doelpunten voor bespre kingen zouden kunnen zijn. Waar evenwel vast omlijnde kwesties te berde kwamen, is, aldus betoogde de rijkskanselier, ven den wil toe den vrede minder te bespeuren. Met hetzelfde doel zette graaf Czernin in den (Oostenrijkschen) Rijksraad zijne opvattin gen over vermindering van de bewapening uiteen". Aldus legde de staatssecretaris punt voor punt, stuk voor stuk bloot, hoe het over en _>veer op het oogenblik, waarop Lloyd Ge orge's uitlating betrekking had, met de be reidheid lot onderhandelen en een redelijke regeling was gesteld en hij is er zeker van, dat ieder zal toestemmen, dat deze feiteit voor zich zelf spieken. Ook de verdere gang van zaken, aldus ging hij \oort, toonde het zelfde beeld. De gezonde opwekkingen, van waar ze ook mochten komen, in de richting van een vrede door onderhandeling en rede lijke inleidende bespreking dooi gevolmach tigden, stuitten uitsluitend op hoon cn spot. De staatslieden der Entente zijn en blijven met honderd maal van de hand gewezen dubbelzinnige zinswendingen in de weer. Hun program is in de kern nog steeds an- nexionistisch en imperialistisch. Het is bo vendien nauwelijks denkbaar, dat verstan dige overwegingen een tastbaren vorm zul len aannemen, zoolang, gelijk in de vijan delijke landen het geval is, haat-en harts tocht der volken door de gewetenlooze op hitsing telkens weer worden opgezweept. De staatssecretaris eindigde met de volgende, met bijzonderen nadruk gesproken woorden Niet ons, doch de staatslieden der Entente, die van de voorbereiding van een vergelijk niets willen weten,, treft de schuld aan de voortzetting van den oorlog. 3ïo prijs van Amerika1» hulp. B e r 1 ij n, 1 4 Aug. (W. B.) Dc Köln. Ztg. bericht uit Bern: Uit de rede van Lloyd George van 7 Augustus in het lagerhuis blijkt welken prijs Engeland heeft moeten betalen voor de Amerikaansche hulp. .No do nederlaag van 21 Maart zond de Engelsche regeering aan Wilson het dringende ver zoek, manschappen over te zenden om ze bij de Engelsche. ,en Fronscne division in te lijven. Wilson zeide dit toe, maar slechts on- -dar voorwaarde, dr.t Engeland schepen be schikbaar zou stellen voor het transport. Daarop nam Engeland zijne schepen terug uit gewichtige hondelslijnen, waaróp het maandelijks 200.000 ton gewichtige vracht goederen had vervoerd. Deze handelslijnen hebben zich daarop de eigenaars van Ame rikaansche schepen toegeëigend. ï*riii« Frfedrlch Leopold van Pruisen. B e r 1 ij n, 14 A u g. (WB.) De Mittag- zeitung verneemt, dat de onder-curateele- stelling van prins Frederik Leopold van Prui sen (zoon) opgeheven is. In overleg met den minister van het -koninklijke huis is de opheffing door een verzoek van den voogd van den prins bij den rechter aanhangig ge maakt, die daarop gunstig heeft beschikt. Vorst Llcl^huêwsr. B e r 1 iï n, 14 Au g. (W. B.) Officieel be richt. De voorzitter van het Heerenhuis heeft van den minister van binnenlandsche zaken bericht ontvangen, dat op het besluit van het Heerenhuis van 12 Juli, hetwelk behelst, dat zijn medelid vorst Lichnowsky zich niet overeenkomstig de waardigheid van het Hee- oorlog. Den achtsten Januari vaardigde pre- renhuis heeft gedragen, de koninklijke be krachtiging verkregen is. Hierdoor is vorsj Lichnowsky van het lidmaatschap van he{ Huis vervallen verklaard. Verspreide Berichten Het - gévec.ht b ij A m e 1 a n d. Omtrent het gevecht ten noorden vart Ameland bericht een correspondent van da .Daily Mail" nog. dat volgens berichten in één van de Engelsche havens op de oost* kust ontvangen, de Zeppelin, die d^or water* vliegtuigen was vergezeld, juist kwam opda* gen, toen aan boord van ecnigc der Engel* sche oorlogsbodems godsdienstoefening ge houden were*. Dadelijk gingen de bij de Engelsche vaar tuigen behoorende vliegmachines de lucht in en er volgde een gevecht, waarin de Zep* pelin werd neergeschoten en brandend in zee viel. Het vlaggeschip gaf toén aan de ovciiga vaartuigen een signaal, waarop de beman* ningen het gezang aanhieven, waarin de ge lukkige schare van pelgrims wordt aange spoord opwaarts naar den hemel te Tien, waar uoor zoo'n geringe bezoeking zulk een groote prijs wordt gewonnen. „O happy band of pilgrims,' Icok upward to the skies, Where such a light affliction, snail Win so great a prize." Ng den val van fle Zeppelin streek een van -de Engelsche vliegers op bet watervlak nccr, maar hij werd door een wachtenden torpedo* jager opgepikt binnen een mijl van de Duit* sche kust. De oorlogsvaartuigen, 'li hiervan getui gen waren, huldigden den held door hun stoomfluiten te laten gillen. Men hoopt in Engeland, dat, ofschoon of* ficieel medegedeeld is. dat z?s motorbooten niet zijn teruggekeard, enkele daarvan wel licht veilig de neutrale Neaerlandsche wate ren hebben kunnen bereiken. Het zijn bui tengewoon snelle vaartuigen, en zij werden aangevallen door meer-dan veertig vijande lijke watervliegtuigen. Gelijk reeds bericht, heelt inderdaad één motorboot het strand ven Terschelling kun nen bereiken en zijn er twee de haven van Terschelling binnengesleept. De Al-Duitschers en Deute ron o m u m. Tot welke middelen de Va* derlandsche part-ij haar toevlucht neemt om propaganda te maken voor haai vannexatie- denkbeelden toont een vlugschrift, dat, naar d£ „Vorwaits" mededeelt, uit Dortmund ver* 6pr\£ïét - "rroc^tv--sioCrV io faalsche afdeeling van de Vaderlandsche partij. Daarin wordt o.a. gezegd: „Wat is er al niet veel over België geschreven en ge sproken. Wanneer we echter in de geschie denis zoeken, dan zien we, dat hetzelfde ge val zich al duizenden jaren geleden heett voorgedaan, en omdat in dit geval de wil der Voorzienigheid zoo duidelijk spreekt, ver zoek ik den waarden lezer, in den Bijbel het vijfde boek van Mozes op te slaan, en wel het tweede hoofdstuk van Deuteronomium, vers 26 tot 36. Waarom weigerde koning Sihon de kinderen Israels door zijn land ts laten trekken? Waarom moest hij zijn legers den kinderen Israels in den weg stellen? Het 30e vers geelt het antwoord: omdat de Heer zijn geest verhardde en - zijn hart verstokte en omdat het land en het volk in handen van de Israëlieten komen moest, daarom moest Koning Sihon den kinderen Israels den doortocht beletten. Is het met ons iii België niet juist zoo gesteld?" De „Vorwarts" voegt hieraan toe: Ér staat nog meer in Deuteronomium II. Men leest daar immers verder: „En wij namen te dier tijd al zijne steden in en wij verbanden uit alle steden mannen,vrouwen en kinderkens: wij lieten niemand overblijven. 't Ongeluk van de gelijkheid is dat wij hanr slechts willen met hen die onze meerderen zijn. Roman naar hel Duilsth van A. Oskar Klausmann. ..\Vat mij daartoe het recht geeft?" vroeg Kersten, „nu. het is oen onbeschaamdheid van de oogen naar zoo'n vrouw op te slaan! U bent een geld jager, meer niet. Als u bepaald naar gold vraagt, wend u dan toch lot dat gansje in Saarkirchen, tot uw meesteres. Daar Clover *^neer tc ''an bij mevrouw Werner was opgestaan. De man daar legen- over hem handclde ilnarblijkeliik ccn V- 0"l°ei ekenbaarheid en wilde hem ter en zei"' behe"schte Werner zich ech- j ''ff aannemen, dat u in een overspannen toestand aldus spreekt, kapitein en dat u niet ïeeht weet, wat u gezegd hebt. Ik wil reke ning houden met uw toestand, voor zoover het nnm persoon be(re,t Maar verbied n ten •enenmale, een afwezige dame te beleedigen v ll,?hnRen doen over juffrouw Buch- .VI aid, die even kwetsend als ongepast zijn." dus 00k al een ridder van deze dame?" hoonde Kersten. .Nazals u moed hebt en zoo ridderlijk gezind bent, zult u wel begrijpen, wat ei' gaat gebeuren."' Kersten keerde zich om en verliet ele kamer. Vverner bleef nog een tijdlang aan de tafel 2if-len. Hij njoesl eerst lot zichzelf komen. Zoo veel was hem duidelijk, dal Kersten waanzin nig ijverzuchtig was en hem naar zijn leven ^lond. Hij had Werner zoo beleedigd, dat een duel onvermijdelijk was en hierin waarschijn lijk dacht de kapitein zijn mededinger bij me vrouw Glover onschadelijk te maken. Werner riep den kellncr om te betalen, of schoon hij de flesch wijn, die hem gebracht was, niet aangeraakt had. Hij moest zich een secondant zoeken. Juist toen de ober-kellner hem geld .teruggaf, kwam Klinter haastig de kamer binnen fen snelde op Werner toe. .Ik heb je opgebeld, Spalding', zei Klin- ler; „ik hoorde van de huishoudster, dat je hier bij Zimmermann was. Ik wilde den avond met je doorbrengen; ik ben een uur ge leden thuisgekomen." „Je komt als geroepen,1zei Werner. „Kell- ner nog een glas." Daarna deelde hij in enkele woorden mee, wal zooeven gebeurd was. „Het is een schandelijke brutaliteit van den kapitein,'* zei Werner, „me hier te bestellen, om me te beleedigen. Ik neem aan, dat hij niet geheel bij zijn verstand is. Maar natuurlijk kan ik noch op mij, noch op juffrouw Buch- wald deze beleedigingen laten rusten en daar om wilde ik je vragen, of ik in dit geval op je hulp mag rekenen." „Niet alleen in dit geval, doch ten allen tijde" zei Klinter en reikte Werner de hand. Daarna stond hij op en ging naar de andere kamer, waar Kersten met de beide officieren zich bevond. „Een oogenblik, kapitein," 7ci Klinter, „ik v ilde in opdracht van mijn vriend, bergraad Spalding, u verzoeken, uw secondant aan te wijzen. Er is zooeven een scene voorgevallen tusschen u beiden, die slechts uit den weg ge ruimd kan worden op een wijze, fatsoenlijke lieden waardig." „Luitenant von Allenberg is mijn getuige" zei de kapitein en stelde deze aan den graaf voor. Luitenantvon Altenburg en graaf Klinter trokken zich daarna terug in een derde ka mer, die anders voor vergaderingen diende. Binnen tien minuten was alles afgesproken. De tweede aanwezige officier, kapitein Ber ger, zou als scheidsrechter optreden. Het duel zou binnen cenige uren, 's morgens om vijf uur plaatsvinden, in het berkcnboschje ach ter Werners huis. Afstand tien pas; driemaal kogels wisselen. „Wij hebben twee paar pistolen meége- brachl," zei de luitenant, „daar onze kame raad ons vanochtend in Neuenburg reeds ver telde dat het om *en eerezaak ging. We heb ben dus wapens cn munitie bij ons." „Dus morgen vroeg om vijf uur," herhaalde Klinter en boog voor den luitenant. Even later zat hij bij Werner en deelde hem mee, wat er afgesproken was. „Het is een verduivelde zaak," merkte Klin ter op, nadat Werner hem voor zijn hulp be dankt had. „Als ik niet op reis gegaan was, was de heele historie niet gebeurd. De jaloer- sche kapitein zou je dan niet met mevrouw Glover alleen gezien hebben; ik zou er bij ge weest zijn en twee begeleiders is altijd onge vaarlijk, zelfs in de oogen van oen wanhopig verliefde. Het is dus inderdaad waar: de man is tot over zijn ooren verliefd op mevrouw Glo ver pn Kü ri/\b -alc ivm AniiP-oaken r bare. Ik geloof zeker, dat hij haar ook ge dreigd heeft, want voor eenige dagen had ik een gesprek met haar, waarbij zij zich zoo ge droeg. dat ik er heelemaai door van streek was." .„Mevrouw Glover gaat morgen op reis, ver telde ze mij vanochtend." „Ze wil hem zeker ontvluchten. Naar de uit latingen van mevrouw Glover moet hij haar met zelfmoord gedreigd hebben. Ben je op de hoogte ihet pistolen?" „Ik heb veel revolver geschoten." antwoord de Werner. ..vooral in Amerika. Met pistolen schiet men nog nauwkeuriger. Maar ik ben •\an plan. mijn tegenstander niet te raken; de man handelt onder een dwang, die hem niet verantwoordelijk voor zijn daden maakt." „Het heele duel is onzin," zei Klinter. „Als hij bij zijn verstand was, zou hij je eenvoudig niet gebrutaliseerd hebben." „Toch kunnen we er niet op terugkomen," zei Werner. „Een weifelen mijnerzijds zou als lafheid aangemerkt worden en ik wil abso- luut niet de verdenking op me laden, als zou ik bang zijn." „Wc moeten naar huis," zei Klinter. „Je moet nog een paar uur zien te slapen. Om half- vijf ben ik met mijn paard voor je huis en hoop je dan gereed te vinden. „Ik zal mijn wekker op vier uur zetten" zei Werner. „Wc moeten elk opzien vermijden" zei Klinter. Ze stonden op en verlieten het restaurant. Toen ze door de kamer kwamen, waar kapi tein Kersten nog met de twee officieren zat, groetten dc tegenpartijen, elkander met een stomme buiging, bij dc deur drukte Klinter Werner stevig de hand. „Tot morgen", sprak hij. „ik hoop dat alles jZAftrl-.aftooTif. 7,iin .wp. niet Cek met. al onze ideeën over eer en verantwoordelijk'» heid? Daar komt een man die absoluut zijn zinnen niet bij elkaar heeft, b*leedigt jc ca van dezen man moet nu genoegdoening ge* ëischt worden. Als men verstandig was, stuur de men om den dokter, voor mijn part naar een specialist en liet den man onderzoeken^ Maar die merkwaardige begrippen van eer, die wij hebben, sluiten alle verstand uit. Ila had mc dezen avond zoo gezellig voorgesteld. Ik had je iels willen vertellen, wat je, naar ilq meen, ook prettig zou vinden. Nu is er echter tijd noch gelegenheid toe. Nu, tot ziens om half vijf." Werner en Klinter reden elk in hun autoi weg. Werner liep in zijn werkkamer nog lan* ger dan een uur op cn neer cn overlegde, ol hij geen testament zou maken en afscheids* brieven schrijven. Doch dit alles leek hem ben lachelijk. Hij had een goed geweten en wa» zich van geen schuld bewust. Mén bad hem tofj een duel gedwongen dat overbodig -was, dochï waaraan hij zich niet onttrekken kon. Hel' wilde er bij hem niet in, dat het lot hem, diei onschuldig was, tot offer zou hebben gekozem Hij wilde zijn tegenstander geencrlei letsel loe« brengen; hij ging met een zuiver geweten naar de kampplaats. Werner sliep uitstekend en ontwaakte niel voor de wekker afliep. Toen kleedde hij zicli aan, ging zelf naar de keuken en vroeg eeri van dc meisjes koffie voor hem te zetten. Om half vijf kwam graaf Klinter, die met hem een kop koffie dronk. De graaf stalde zijn! paard bij Werner in den stal en ging met dezen naar liet berkenbosclije alsof het een wande lingetje betrof. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1