@oop de ileagd-
Eer» sohooSveeto.
Naar he! Engelsch van Florence
C o o m h e.
Bewerkt door C. H.
HOOFDSTUK
Destorm steekt op.
D- j on gens, welke van het kuiken gesmuld
j -Cad-bury trad haar voren,
j „Ben jij de schuldige» Cadbury? Nog iemand
anders?'-
„Nee meneer."
„Iïoe wam jc aan het kuiken?"'
„Ik heb het met de fiets overreden.''
„Heb je hel daarna gestolen of gekocht?"
„De vrouw, aan wie het toebehoorde, gaf
hel mij, meneer."
„Nadat jc het overreden Kadi?
„Ja meneer.
1 had; licm opnieuw opgetrokken. De. daglcer-hem voor alles, wat hij voor me doet en houd j „Nog mooier zelfs dan midden in den zö«^
lingen schoolden samen cn de toon, waarop hem altijd zoo vroolijk en zonnig." 5 mer," zei Jo, toen ze arm in arm met Ma den,'
J zij sproken, was verre van vriendelijk. Hoe aardig de meeste menschen ook voor landweg afliep naar *t huisje van Grootmoe-*
„Dat is het wat zij willen: ons in moeilijk- Joke v aren, naar de Mevrouw, die midden in der en Joke. ,,'t Ruikt zoo pittig en kruiderij
J beden brengen. En zij geven er niets om, om-! de stad op de gracht woonde, ging liij toch in de lucht en dal blauwe waas over 't land
dat zij mei zooveel zijn!' Dit was Bacon's 1't liefst, want dot was de Mevrouw, die Groot-in dc verte doet je denken aan sprookjes!'-
oordeel. moeder had opgezocht, toen zc ziek was. Vroeg Ma lachte. Die Jo kon toch soms zoo raafll
Die vrije middag is zoo erg niet! Maar 'l is j in 't voorjaar was dat geweest en sedert dien uit den hoek komen. Maar toen ze een eindje»'
'l onrecht vaardige!'' zei Mason verontwaar- tijd had Joke gedurig een grooten bos bloemen verder 't boschje zagen met zijn prachtige)
jdigd. (meegebracht voor Mevrouw en voor Jo, zoo 'herfsttinten vdn vlammend rood tot goud-geclj
„Laten wij 't hun betaald z-eltcn 1" riep heette Mevrouw's kleine meisje eerst dok- en dan weer een plek groen er tusschen of^
„En wie heeft lie! gebraden?"* [Simmons uit. lerbloemen cn vergeet-mij-nietjes, die langs bruin met gouden gloed, ja, toen moest M&(
„De vrouw, meneer. „Maar hoe?' vroeg Bert Hughes en allen de beek groeiden en later roosjes van den wil- zelf bekennen, dot 't haar aan sprookjes deed
„Cadbury, Cadbury! Hoe durf je zoo'n ver-luisterden gretig, wat het antwoord daarop 'den rozeslruik en goudsbloemen, reseda's en danken,
hadden, sliepen dien nacht al heef onrustig. te verzinnen!0 Ik kan er geen woord van zou zijn. Simmons mocht dan klein van stuk muurbloemen uit de perkjes voor 't huis. Den j Daar kwam Joke aan. Jo liep Ma vooruit»,
De nachtmerrie, waarop Jack voor de grap gclooven - zijn. hij had nog wel eens een goeden inval, jlieelen zomer ging dat zoo door: iedcren NZa- zoodat ze tegelijk met hem bij Grootmoeder
gezinspeeld had kwelde allen in meerder of ..Het is toch de waarheid, meneer." „Uitvechten!" zei hij. „Wij zün wel minder terdag konden Mevrouw en Jo rekenen op kwam, die nog eens in 't zonnetje voor de
minder mate cn ieder wist, dat zijn buurman waarheid! Dat de -eigenares van het 111 getal, maar het zou hoofdzakelijk op krijgs- een bouquet voor den Zondag. Jo liep hem deur zat. En toen Jo dat alles zag: 't aardige»
wal r was. Toch gevoelde niemand lust om kuiken, nadat jc het overreden hadl. je het kundig overleg kunnen aankomen cn als we j 's Zaterdags al tegemoet en dan rustte zeniet. kleine huisje, 't blauwe, wazige land in de
te spreken. niet alleen cadeau gaf. doch het zelfs nog voor onze plannen goed in elkaar zeilen, zullen wij [voordat ze het deksel van de groote klepinand verte en 't vlammend roode boschje vlak hip"
Toer. Het eindelijk wat lichter werd. kregen F braadde?" j hen het onderspit laten delven'" had opgelicht, om gauw te zien, wat voor, en ze de beek hoorde en de vogeltjes op 'b
zii cchtej wat meer moed 1 „Ja meneer." 1 „Ik mag niet vechten." zei Frere terneerge- mooie bloemen Joke nu al weer mee had ge- j dak. die, blij om 't mooie weer. tjilpten en zon-
l Kan me eigenlijk geen steek schelen 1" j Hel eenigc antwoord van meneer West op slagen. Ze zouden liet thuis nooit goedvin- bracht. Zc hield er veel van en vond 't zoo gen, toen zei ze zoo recht uit 't diepst van:
riep Cadbury plotseling uit
deze bevestiging was een diepe zucht
den."
jammer, dat er geen tuin bij hun huis was J haar hart: ,Joke, wat ben je gelukkig, dal ia
hier altijd mag wonen 1" En Joke knikte van
ja, terwijl hij met een stralend gezicht naafl
de herfstpracht keek.
't Speet hem nu niets meer. dat Jo's bezoek
er in den zomer bij was gebleven. Mooiei\
Wie denk je dan, dat het wel kan scheien?" I Verder ondervragen deed Cadbury zichzelf j „En ik ben bang, dat ik het hict Jcan," voeg- j en zoover van een plantsoen af woonde,
u-neg Trevelyan. niel tegenspreken, doch op sommige vragen de Hughes er aan loc. „Als Ma weer eens naar je Grootmoeder
Vii kers richtte zich nu op in zijn bed. 'zei hij niét le kunnen antwoorden. Deze „F.n je mag liet niet doen, Bert!" zei Sim- gaat, mag ik mee," zei Jo tegen haar vriendje,
denk, Cadbury. zei hij, „dat j,- ons nu waren: j mons, die altijd op grappige wijze over dc toen Grootmoeder al lang weer beter was
zeker wel eens wal meer er van zult vertel- „Was er een andere jongen bij je. die je ver-j gezondheid van zijn boezenvriend waakte, j en Joke verheugde er zich op Jo dan alles te.
len, dan je tol nu toe gedaan liebt In onze baal bevestigen kan?' j „Jij en Frere kunnen nog genoeg doenkunnen laten zien: 't tuintje op het dak en dan nu kon 't-toch eigenlijk nooit rijn, vond
ont huld ligt dc eenigc kans op vrijstelling ..Wil je mij het adres van de vrouw geven?" »spionneeren bijvoorbeeld.' I de vogelnestjes, de bloemperkjes vobr 't huis hij.
va 11 straf Naiuurljjk kan de zaak vrij ernstige „Hoé kreeg je hel kuiken, nadat het gebra-1 „Ik heb hel niet op vechten begrepen," zei I en den moestuin met de groote groentebed-
gevolgen voor ons hebben en er zijn drie. of de" was, hier naar toe? i nu Armitage. j d""
vu: punten, die haar voor ons verzwaren Dergelijke vragen bleven onbeantwoord. 1 „Ik sta mijn man!'lachte Mason, terwijl hij j „En 'l plaatsje voor de deur, waar je Groot-
kun 1 n. Tm eerste hij begon op.zijn vin- Eindelijk bracht meneer West hel gesprek zijn mouw opstroopte en vol trots zijn arm moeder zit. de Poes en de beek, waar zoo-
gers ie tellen, „was hel Peper, die ons snapte, °P de gebroken ruit, doch niemand uit dc liet zien.
en hij is niet gemakkelijk. Als het Andy nog kamer van Hallctt meldde zich als de dader
geweest wast Ten tweede zal West liet kui- aan He directeur dreigde, sprak gemoede-z.c te doen hébben. zei Simmons. Mason, ik
ken L m
d érdi
-Blijf jc 7.00 een paar uur spreken. Vick?'
M - - Cadbury slaperig. „Maar als je de woor
den zong, zou het nog beter slaapliedje zijn."
aan zijn souper gemist hebben - Ten lijk. 'l was alles te vergeefs. Intusscben was reken op je! Wil jij aanvoerder zijn?'
hei kwart na negen geworden, vóór hel onder-; ,.Neé, ik ben te klein, nel als jij!"
zoek als geëindigd werd beschouwd en het i „Napoleon Nelson!" mompelde Simmons,
vonnis uitgesproken. j Dal hij zoo klein was, hinderde hem altijd ge-
,._ojw Green en een andere jongen, Buckland, wer-1 duclil.
Vickers, die meende, dat het Jack's stem den geprezen, omdat „zij zoo verstandig wa- „Jack Brady is onze aanvoerder.' zei Bacon
wnv. gooide een spons naar hel verkeerde ren geweest hun kamers én zichzelven buiten 1 beslist cn allen waren het hierme-dc eens.
hoofd en zweeg. Jack, verontwaardigd over dc zaak le houden. - Cadbury, naar aanlei- i „Hoe konden wij hem vergeten!" riep Hug-
de/i or.rechtvaardigheid, dompelde dc spons ding van zijn eigen bekentenis „een heel hes uit.
in zijn lampetkan en wierp haar met kracht vreemd en naar mijn overtuiging zeer on- j „Hij is de aangewezen persoon," zei Mason,
terug Vickers dook cn de spons spatie tegen waarschijnlijk verhaal." werd gelast meneer 1 maar ik weet niet, of hij zal willen."
den muur boven zijn hoofd. Cadbury zag het West naar zijn studeerkamer te volgen. Ver- „Dc geloof, dat hij met den vijand heult!"
en i ach te. De schaduw, welke de dingen, die 1 der werd den jongens, welke op de kamers I riep Hughes uit,
komen zouden,
veel mooie bloemen langs groeien," zei Jo,
„Ook goed. Ik zal hun wel toonen met wie 1 rjje dit al uit Joke's verhalen wist en zoo
stonden ze tegen elkaar op te bieden van alles,
wal Jo bepaald, bij Joke moest komen zien.
Maar dc zomer ging voorbij cn van 't be
zoek was neg niets gekomen. Eerst ging Jo
uit logccren, toen kon haar Mama niet weg,
omdat er in huis zoogeel verbouwd moest
worden, toen volgden er^egendagen, cn daar
na, toen 't weer mooi weer werd, kwamen er
logé s dc een na den ander. Zoo was er telkens
wat. Maar, eindelijk werd 't dag toch afge
sproken: Woensdagmiddag, dan zou Ma met
Jo komen.
I 'l Was het eerste, wat Joke thuis aan Groot-
op de jongens geworpen had. van Hallett en Trevelyan sliepen, in drie da-1 „O, maar hij hoort bij ons.' zéi,Simmons, j moeder vertelde,
was niet }n staal hun lust voor grappen te gen verboden bij het avondeten binnen le „Hier Bradv. we hebben je noodig." 1 „Als 'l dan ook maar zulk mooi weer is,"
doovcn. komen, Ilallelt's kamer moest bovendien de- „Tot uw dienst. - antwoordde Jack vroolijk 7lM hij, m;iar Grootje wreef haar stijve beenen
Toen zij geroepen werden, legde dc schoen- gebroken ruit betalen Ten slotte had de ge- en hij voegde zich bij de daglecrlingen. cn schudde 't hoofd. Ze voelde haar rheuma-
poctser een jongen van hun eigen ieeflijd heclc school kostjongens zoowel als dag- „Bi adv, heb jc gehoord, dat zij ons de straf tiek weer erger dal was een kwaad tee-
in hel voorbijgaan'een boek op Cadbury 's leerlingen den eerstvolgcnden vrijen mid- op den hals geschoven hebben! En wij heb- ken de blaadjes van den kalender begonnen
bed. Er iag een briefje in van Grey. Hel luidde: dag huisarrest. - ben er toch iiiels mee- lemaken!" op te dunnen. „Wat je nu nog aan zomer-
Dc externen keken heel verbaasd en vcront-1 t Is de schuld van West. I dagen krijgt, is eigenlijk toegift,'' zei Groot-
BC-, Kleed je alsjeblieft, waardigd, toen zij hoorden, dat meneer West„Nee, als zij er eerlijk voor uit waren geko- moeder,
heel vlug aan en kom even vóór hen in de straf liet deelcn. Dc directeur zei: men, zouden wij er buiten gebleven zijn,' zei; Joke hoopte, dat Grootjes rheumatiek 't
d< bel van 7 uur in de werk kast. „totdat ik een volledige bekentenis krijg, zie Mason nu. „Maar ze hullen de heele geschie- j dezen keer eens niet bij het rechte eind zou
Ir is ruimte om te slaan. E. G. ik mij genoodzaakt jullie allen je vrijheid te denis in een waas van geheimzinnghcid.om de hebben, maar dat was mis. 's Nachts stak
j benemen, daar ik niet weet. w i c n ik van me- t verdenking ook op ons-te gooien." j er al een erge storm op, die 't huisje deed
Nu waren Grey en Cadbury builen hel kui- deplidhligheid móet verdenken." Ilij ging nog. „Kom, 't is niaar één middag en die is schudden, dat het kraakte,
ken-avontuur om, nooit boezemvrienden ge- verder met te zeggen, dat het 't oudé, harde gauw genoeg vergeten!" „Hu, wal een weer," dacht Joke. Hij sliep
we« st en dc laatste voelde niet veel voor deze geval was van „de goeden, die met de kwaden - „Wat?" riep Simmons verontwaardigd uit. v]ak onder 't dak cn was er wakker van ge-
samenkomst. Goedhartig als hij was, voldeed moeten lijden,' doch dit troostte de gebelgde „Ik denk, dal wij hel nooit zullen vergeten. I worden. „Echt herffet, hoor! jammer!" En
hij echter aan Grey's verzoek en sloop behoed-1 jongens in het minst niel. We zullen l hun betaald zetten en het uit- hij rolde zich eens flink in zijn deken, voor-
zaom \amer uit. vijf minuten vóór zeven. Natuurlijk werd er op het oogenblik niets vechten. We zijn geen kleine kinderen, die zich j dat hij weer verder sliep,
en nog Voordat de bel geluid had en de jon- van gezegd, doch zoodra zij dien morgen na laten ringelooren. We zullen hen overvallen en
geus kun slaapkamer dus mochten verlaten. dc lessen onder elkaar waren, gaven zij aan jij bent onze aanvoerder!
Tusschen" bezems, stoffers en emmers stond hun verontwaardigde gevoelens lucht.
Gri-y al yp hem le wachten. Het was waar, „Afschuwelijk!"
da; er ruimte was om te staan, maar hel was
gevaarlijk zich te bewegen. Toen de kastdeur
„Schandelijk!"
..Zooiets laags heb ik nog nooit gehoord!'
„Dank je wel. 'k Wou nog liever!" zei Jack.
„Goed, dan niet. Ga dan maar naar de kost-
jongens en vertel hun alles oyer, wal je ge
hoord hebt!" zei Bacon boos.
En net als Joke dachten de vogeltjes: „echt
herfst!" De zwaluwen maakten gauw plan
om een wanner land op to zoeken, maar de
musschen, die niet zulke koudkleumen zijn,
besloten maar rustig onder 't dak van Joke
le blijven; <lie zou van den winter wel voor
„Kom, wees toch niet zoo dwaas! Als zij me hen zorgen en was hun tuintje dan ook kaal,
open ging om hem binnen te laten, was het er j Dergelijke uitroepen weerklonken van alle „VM
licht genoeg om Grey's wit en verschrikt ge-kanten. wilden overhalen om met jullie te vechten, zou de nestjes waren best geschikt voor winter-
zicht te -#iderscheiden en toen hij Cadbury Er was echter een kleine groep, cn daartoe ik ook zeggen: ,dank je wel't Staat precies verblijf; daar tusschen 't riet was je lekker
naar binnen trok, voelde de laatste, wat een behoorde Hallctt, die zijn woede niet uitte gelijk! Je moet mc maar nemen, zooals ik nu j beschut voor de kou.
klamme handen hij had. Zorgvuldig werd de aan het adres van den directeur, doch aan eenmaal ben cn als jullie wilt vechten, zal ik Ook de bloemen bij de beek en die in 'f
deur weer gesloten. dat van één der jongens blijven, wie ik ben: Jack, die tusschen de par- j tuintje voor 't huis luisterden naar den storm-
tijen in staaf.' vu
Goeien morgen! zei Cadbury. „Dit is een j „De ellendige lafaard! yij was er in betrok-
grappige plaats voor een geheime samen
komst. bepaald romantisch!"
Cadbury, hoe kun je nog grappen maken,
nu het er zóó benauwd voor ons uitziet?"
Grey s stem klonk heelemaal heesch
ken, zeg jc? Dat geloof ik ook! En veel meer
nog dan wij wel denken.'*
„Hij heeft ten minste een ster in de ruit ge
gooid!"
„Ja, ja! Eri wij kunnen cPvoor betalen. Maar
Waartoe dient hel je vóór den tijd bezorgd dat /.al niet gebeuren. Hij kan er voor opdok-
te makenl Eet den honing, zoolang je kunt, ken en niet wij!'
(Wordt vervolgd).
Als het herfst wordt.
wind. Ze waren niet bang, al sahudde hij ze
heen en weer;-ze waren eerder blij, dat hij
haar de boodschap bracht van den herfst. Nu
konden zc zich zoo zoetjes aan gereed maken
voor den winter en daar begonnen ze dien
zelfden nacht nog mee.
kwam. was 'l er niets geen vroolijk gezicht.
Toen Joke den volgenden morgen buiten
Hier was een bloem geknakt, daar lagen er
H e r m a n n a
Berouw.
doo'r C. H.
Klein Jetje heeft gebabbeld,
Niet opgelet op school,
Zij maakte liever grapjes,
Had 0 zoo n pret en jool!
Nu moet stout Jetje blijven,
Als. iedereen is vrij.
Och zegt ons Jetje zuchtend,
Was ik daar ook maar bij!
Nu moet ik sommen makeö, 1
En buiten schijnt de zon,
Het liefste zou ik draven,
Och 'k wou, dat dat maar kon!
Kom denkt Jet bij zich zelve,
'k Maak vlug mijn sommen af,
Want dan mag ik naar huis gaatt,
Houdt die nare straf.
En Jetje zit tc schrijven,
Ze rekent, honderd-uit;
De zon komt haar nu plagen,
Schijnt op haar lei, die guit.
Maar Jetje ziet niets anders
Dan cijfers op haar lei,
.Vol ijver schrijft zij Vérder,
Het wordt een lange rij.
Ziezoo, klaar is ons Jetje,
Nu mag zij ook naar huis,
Ze danst in 't vroolijk zonlicht,
Loopt vlug naar Moeder thui-s.
i— O, dom en lui, klein Jetje,
Roept Moeder door het raam,
Ik noem jou Jetje Babbel,
Dat is voortaan je naam.
Nee Moeder,"— zegt nu Jetje,
Dat moet u heusch niet doem
'k Zal nu wel beter leerën,
'k Beldpf 't u met een zoen.
Het raadselachtige opschrift.
In een oud tijdschrift vond men het vol*
gende vermeld
Na den sneeuwstorm van 16 Januari 186T
had een timmerman te Zwolle met krijt or
zijn smalle voordeur gezet de volgende
raadselachtige woorden
Nitet
Uisin
Merdro
meen
etekin
Veel menschen bleven voor dat opschrift
staan kijken niemand verstond ei*iets vanf
en men zocht naar een geleerde, die 't ver-
HHmi Het huisje, waar Joke bij Grootmoeder,'
is mijn lijfspreuk." j „Hij stond op den uitkijk van het kuiken, j woonde, lag builen dc stad. vlak bij een bosch- j
.Ja maar, wees nu eens ernstig. Wat denk. weel je wel? Natuurlijk moei hij er van gewe- je; t Was laag van verdieping en l had een CCuige languit in dc zwarte modder, zoodat
jc, dat er van komen zal?" ten hebben Cadbury kan dat bevestigen." ouderwetsch rieten dak. waar s zomers een 'ul de mooie kleuren bezoedeld en vuil waren.
„Peper was erg rood en warm gisteravond." 1 „K a n, maar als je denkt, dal hij dat doen heele tuin op groeide. Daar zorgden dc vogel- en van anderen lagen dc blaadjes verspreid
nei cayenne zal, ken je Cadbury niet. Ik vind, dat we't hem tjes wel voor, die er onder nestelden: ze pik- over den grond. Joke dacht er aan, hoe be-
.Cadbury, maak nu alsjeblieft niet langer zelf moeten vragen, <lan komen we misschien ten hier en daar zaadjes op cn lieten er wat J droefd hij eens was geweest, toen hij klein
gekheid! Ik ik kan er niet tegen. Jij schijnt i achter de -waarheid. Als hij dadelijk bekend van vallen als zc er overheen vlogen natuur-1 was en 't ook zoo buiten terug had gevonden
er niet om te geven, maar ik heb den heelen had, zouden wij geen straf hebben opgeloo- lijk bij ongeluk, maar zoo zorgden ze toch na een stormnacht.
nacht geen oog dichtgedaan." pen." zelf voor een tuintje bij hun woninkjes. Er „Nu gaan al de bloemen dood!" had hij- ge-
Vroolijk dan weer wat op, ouwe jongen!„En 't is ook erg laf tegenover Cad! Waar- gloeide huislook en speenkruid en er tusschen roepen, want hij' begreep nog niet, dat ze j
Ik /al je bijstaan en mijn aandeel in de zaak om zou de één straf krijgen en de ander bengelden blauwe klokjes en prijkten witte J enkel maar "ingen slapen cn dat dit maar 1 IIlJn sucm ntuir ewi geieeiue, uie 1 vci-
volniondig bekennen. Samen zullen wij de ge-, niet!" madeliefjes met hartjes als gouden zonnetjes heel goed was.' Zij immers, konden niet als j J'aar e' e j^dponaerwijzer eener open'
volgen ervan moedig onder de oogen zien." 1 „O. we zullen 't hem wel eens flink zeggen, j 't Stond heel vroolijk; 'k geloof, dat l d^&rdoor <le musschen zoon langen, kouden winier 1 ^re school, die juist voorhij kwam, en voor
.0 nee, ik ben erg bang en bovendien jonger maar laten we eerst eens kijken, wat hij zelf kwam, dat.de vogeltjes van Joke's dak zooveel verduren; Daar waren ze veel te teer voor. w*en allen op zij gingen, omdat ze hoopten,
dan jij. Ik vroeg niet om hel kuiken en ik zegt. Waar is hij?" j vroolijker zongen dan alle. anderen. Dal had Grootmoeder hem verteld en sedert j dat; hij 't wel zou kunnen uitleggen, zei dat
v< r/.ochi je zelfs het maar aan zijn lot over Ja, waar was hij? Na ecnig zoeken vonden Dal zei Gro'otje ton minMe en zij kon 't we-1 dien lijd was hij er nooit meer l>edrocfd om I het Sanskriet was, maar nu waren onze ZwoF
ic laten. Als je wilt; kun jc mij een lafaard de jongens den ongelukkigen Grey in elkaar ten. Ze hoorde de vogeltjes den heelen dag geweest. I sche menschen nog even wijs.-
noemer 't Kan me niet schelen. Ik ben erg gedoken in de bibliotheek als zc zoo kalmpjes zal tc breien in haar Maar nu speet 't hem zoo erg om Jo als 1 Een ander zei„Het is Hebreeuwsch en
l .Jher is hij!' riep er iemand. Allen storm- kamertje of op 't plaatsje voor dc deur. tqi - zc nu Woensdag kwam, en al de bloemen, het beteekent„Hij geeft sneeuw als wolle".
heerschte er stilzwijgen, den naar binnen. j wjjl Joke in den moestuin achter 'l huisje waarop zc zich zoo verheugd had, weg waren.^jaar de voorganger der Synagoge, die
Grev werd nu ondervraagd, wist zich er niet werkte of voor haar met groente naar de Grootmoeder troostte hem „Een enkele is er - - t achter hem stond heette 't hem liéten
uit te "redden, werd schuldig bevonden en [stad was. (jnn m,* wel Zoo «auw rraan ze no« niet allen s
afgeranseld. I Behalve Hi. HWm,„ '1 H:,v r»n Ata ,,'n. schold hem voor een ezel, die geen
Een oogenblik
toen sprak Cadbury weer, doch zijn toon was
veranderd.
..Bedoel je, dat ik jou er heelemaal builen
za> lalen?"
•J-ja. Als ik in moeilijkheden raak, komt er
zeker iets van op mijn rapport en krijg ik er
thuis van langs. Ik geloof niet. dat jij je der
Behalve die bloemen op 'l dale en die zin- voor goed slapen." En hiermede troostte Joke
Jack Brady «vormde het middelpunt van een J gende vogeltjes was er nog iets, dal 't er zoo zijn vriendinnetje weer op zijn beurt,
j woord Joodsch verstond, wat geen kleine
Genoeg voor een groote bouquel?" vroe«woorienynssding veroorzaakte.
„Brady hoeft niet van het avondeten uitge- stroomde, waar Joke de groente in waschte. j Jo ongeloovig. Eindelijk kwam de timmerman, die niet
andere groep,
I vroolijk maakte; de beek,' die langs 't huisje)
stroomde, waar Joke de groente in waschte.
„Hij heeft j 't Water was zoo helder en frisch, dat je tot
sloten te worden," zei Trevelyan, „Hij heeft j't Water was zoo helder en frisch, dat je tot „Nee," moest Joke toegeven, „dat wel niet,begreep wat het standje -voor zijn deur be-
jgelijke zaken zoo aantrekt als ik. En het is 1 het ongelukkige kuiken zelfs niet eens aan- den bodem kon zien cn 't kabbelde zoo ge- maar ik breng er Zaterdag toch weer j teekende, zelf voor den dag en verwonderde
heelemaal jouw* schuld, is het geraakt!' zcllig over de sleenen, die Joke er in had ge-een van ons mee." 'er zich ten hoogste over, dat de Zwollenaars
1,10 j ,'Dan had hij het West moeten zeggen. legd, dat 't een lusi was om te hoorn. Nel „Een bouquet zonder bloemen? Hoe kan dat geen Zwolsch meer verstondenen zei„Dan
oo tl s. Hccl8°cd- Ik zal F niet noe-1 „Onzin!" rih> Jack uit. „Als ik gewild had, zoo gezellig als 's winters in 't kamertje 't nu?' vroeg Jo, maar Joke bleef er bij: nee, 2al ik jelui voorlezen", en hij las, met zijn
men, Grey."#
Bij óefe woorden stapte Cadbury met zijn
handen jn zijn zakken de werkkdsf uit.
Op betzelfde oogenblik 'ging de bel en lie
pen de jongens naar de studiezaal om him
lessen te leeren. Daarna werd er ontbeten en
nog werd het onderwerp, waarvan de gemoe
deren vervuld •aTen, niet aangeroerd. Kwart
I zou ik er van mee hebben kunnen eten. Maar spinnen en snorren van Poes, vond Groot-'t was geen grapje, zc moest maar eens zien! duimstok bijwijzende:
met Tip is het een ander geval. Die mocht moeder, die nog best dc beek en de vogels kon j Gelukkig kwam Joke dien Zaterdag al vroeg, 1 ?sjjt et ujs mer d'rom een et ek in. (Niet
niet. Laten wij een verzoekschrift voor hem hooren en de b^cmcn kon zien, maar met nog voordal zc naar school ging, anders zou he't ^uis Jn mQrr 0r Qm he(?n het hek
Innnon vabI mnniln hod an Hiornm moii- 't liafc-ti',i .-1 i lm KKn n nilitA«An I
Er lag namelijk zooveel sneeuw voor en
tegen de deur, dat de man den bezoekers
jloopen veel moeite had en daarom maar 't liefst j 't er met l oplettc.i slecht hebben uitgezien,
je wor- in haar kamertje of met mooi weer op haar zóó waren Jo's gedachten vervuld van dc
kuiken plaatsje voor de deur bleef zitten. bouquel zonder bloemen. Ze stond op den uit-
insturen.'
„Tip! Er zal een verzoekschrift voor
den ingestuurd, omdat je niet van het rw».uCl up
gegeten hebt" „Joke's beenen doen meteen dienst voor mij j kijk. Dviar was Joke! Ilij haalde dc bouquet door dit opschrift verzocht door het her
».0 nee!" riep Tip nu uit. .Jullie doet het, mee,'' zei Grootje wel eens en 't was waar ook: uit de mand en hield tiaar in de hoogte. Even actherhuis in te gaan.
s/01 negen kwamen de dagleerlingen en de-ze omdat ik de jon^te ben, maar ik wil net zoo hij werkte voor Grootmoeder en sjouwde cn meende Jo, dat 't tóch bloemen waren, zulke j
zagen dadelijk, dat cr iets aan haperde, hoe-groot behandeld worden als de anderen. Veel draafde den heelen d dag voor haar. Daar-i schitterende kleuren zag ze: rood, geel, bruin) Pelrolenisf nis sin-olie?
we zij niet konden uitmaken wat liever! En, 3ls ik van 't kuiken had mogen .door kwam *t zeker, dat Joke altijd net zoo en allerlei tinten groen, van de lichte, sappige, 1 M .af
ien minuten vóór negen kwam meneer eten. zou ik het wét graag gedaan hebben.vroolijk was als de vogeltjes boven zijn hoofd, frischgroene kleur lot't donkeré, bronsachtige Volgeiw het „Naturwisser^chaUuuhe v
Peace echter heel zenuwachtig binnen en kon-1 't Komt dus op 't zelfde neer, is het niet?" De klanten in de stad mochten hem dan ook 1 toe. man,- toen hij naderbij kwam. zag /e 't chenschnft heeft de Duifcsuhc soheuuiuiige
digde aan. dat de jongens allen in het gelid: ,.Hoor je he». Brady?" vroeg Trevelyan allemaal graag lijden. Menige Mevrouw, die beier: t was ren b 1 a d e r en b o u q u et. Wat dr' E* Graefe *,!n ^gingen, om petroSetrn
moesten staan, als vóór de gymnastiekles, lachend. „Jullie zijn een mooi stelletje advo- 1 groente van hem nam, vertelde weer verder mooi! Ma NOnd t ook prachtig, niets minder aan de menscnelijke voeding diens.hr.s
weneer West had hun iets te zeggen. caten! Twee tegenovergestelde argumenten aan haar kennissen, hoe Joke zijn best deed dan de bouquettcn, die Joke den heelen zomer maken, met succes bekroond gezier.
ilct hoofd der school verscheen bijna on- 1 - - -
middellijk daarop en riep de jongens, welke
op de kamers van Hallett cn Trevelyan slie
pen. vooraan.
Meneer West begon met een korte, zakelijke
Inleiding over „een onaangenamen plicht" en
feen „schandelijke verbreking van alle regels,"
0eelde daarna in het kort het gebeurde mee en
worden aangewend om hetzelfde feil te be- voor Grootmoeder en dan d«uurdc't*niet lang,'door had gebracht. Toen werd 't meteen nog langdurige proefnemingen is hij er in ge-
w1!2®11- j of die dames zeiden, dat ze de groente van eens afgesproken, dal -Ma en Jo, als 't maar slaagd, parrafineolie en smeerolie-distllla-
„Ja, dat komt, omdat wc het lot van alle- jpke ook wel eens wilden probeeren hij even kon om 't weer, nu Woensdagmiddag ties ujt Roemeensche aardolie volkomen ven
maal willen deelcn. Is het niet, Tip? j moest dan maar eens aankomen. Zoo kreeg toch zouden komen. hun onaangenamen smaak en geur te be-
Jaok wierp een vcrachlelijken blik naar j0ke er nieuwe klanten bij en als hij dan op Wat Jo vaak op den barometer keek cn Joke b
Grey en Tip lachte en knikte.
Het ongelukkigste van het heele geval was
nog de herleving van de veete tusschen dag-
JJ I vicx wgciljc:» UllXlUUltlC CIl wi.lt, xueii
«mg emoeJijJc tot zijn persoonlijke opvattingen kostjongens. Het scheen bijna, alsof de tijd dat hij weer goed nieuws had. Dan vouwde lijk.
BH vrijden; de schadelijke bestanddeelen wer-
zoo n dag naar huis kwam, zong hij in de dikwijls aan Grootje troeg. ol ze de rheuma- den zoover venvij<|erd, dot zij het mensrhe-
verte al M hard. dat Grootmoeder t boven hek ook erger voelde -- Gelukkig, de baro- or„ani.me niet mecr Vcnden schaden,
t gezang der vogeltjes uitboorde en wist, meter steeg en Grootje s pijn was heel drage- mrA ,]u
- w, vvr- !<len muur van vijandschap die in het be- uouuwl Cil iC1 AU,
IkwÖ kl,*ken vandaan? Wiegin zoo sterk geweest wa?s— omvergehaald zich heen met een blij lachje:
praent het hier in buis?'* 1 had. Doch hetgeen er dien dag gebeurd was, 1
Waarschijnlijk zal dit nieuwe aardoliepro-
Grootje haar handen en zei zoo stilletjes voor I En ja! 's Woensdags was het 't schitterendste een uitstekend „Ersatz slaolie
weer met stralenden zonneschijn zooals mid- opvattingen over de bruikbaarheHl
.Lieve Heer, ik dank U voor Joke: zegen den in den zomer.
loopen echter nog zeer uiteen.
