C. RUITENBERG.
„DE EEMLANDER"
ABOtiKEMEKTSPRIJS
paus her
Aan den Vrede.
BUITENLAND
FEUSLLETO^.
HeS Suiker-Paleis
BINNENLAND
0 ?- -
17e Jaargang No. 94
per 3 maanden voor Amers»
foort f I SO. idem franco
«per post f 2.30, per week (met gratis verzekering
tegen ongelukken) f 0.15, afzonderlijke nummers
f 0.05. "Wekelijksch bijvoegsel »De Hollandsche
Hnbtrronw* (onder redactie van Thcrèse Hoven)
per 3 maanden 50 cent Wckelyksch byvoegsel
»^eritówtw* per 3 maanden 60 cent.
HOOFDREDACTEUR: M., O. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF <5 Co
BUREAU: ARNHEMSCHEPOORTWAL. hoek uthechtschestb.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Dir.sdag 15 Ociober 1910
dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0.50. groote letters
naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bcstian
zeer voordccligc bepalingen tot het herhaald ad ver*
tccrcn in dit Blad, bij abonnement. Eene circulaire
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Wij bevelen D dringend aan VRIJDAG
18 OCTOBER bU de stemming voor de
verkiezing van een lid van den Ge
meenteraad Uw stem nlt te brengen op
door
Mevr. 5. H. DU QUESNE VAN GOGH.
Iri avondlucht.
Zweeft stil een vogel aan;
Het oog naar zijne vlucht
Blijft starend turen:
Waar komt die vogel,
Eenzaam, wel van daan?
Waar daalt hij neer
In plechtige avonduren?
Hij scheert langs verre boomen
Van 't gehucht;
Gestadig vliegend,
Is hij heengevaren;
A 'sof, voorshands hij
't Nederdalen ducht,
Mij vüegt, zoover
Mijn blik hem kan beslaren. y
Is niet dee'z vogel
In het schemeruur.
Het beeld van veel,
En lang verbeiden Vrede,
Die in een nacht
Van s'®*' licht azuur.
De zie! ver' 'ren
Co ede?
Politiek Overzicht
Do eerste eisch voor het
slagen der vredesaciie.
Een Lekend woord van Bismarck, den eer-
'sten Duiischen rijkskanselier, wijst cp den
invloed, die op de lotgevallen der wereld
Wordt uitgeoefend door 't geen hij noemde
„imponderabilien", d. w. z. onweegbare
momenten. Dat woord komt ons in de ge
dachte in hei stadium, waarin zich nu de
door Duitschland verrichte vreóesstap
be\indt. -Zwart op wit is aan Wilson in
ondubbelzinnige termen de verzekering ge
geven, dat het verzoek, dat hem door de
Duitsche regeering is gedaan om het her
stel van den vrede ter hand te nemen, is
gedaan door eene regeering, die spreekt uit
na.3m van het Duitsche volk. Maar er is nog
leis meer noodig om aan dit verzoek een
welwillend gehoor te verzekeren, dan eene
schriftelijke verklaring, in hoe stellige be
woordingen ook vervat. Het vertrouwen
moet aanwezig zijn, dat dit verzoek werke
lijk de meening van den verzoeker uitdrukt
en dat hei niet is gemotiveerd door den
nood van het oogenblik, maar voortvloeit
uit den oprechten wensch naar het herstel
van den vrede.
Dat vertrouwen heelt de vroegere Duit
sche regeering bij Wilson verbeurd. Naast
de algemeene grief, steunende op de schen
ding van België's onzijdigheid door Duitsch
land in het begin van den oorlog, heeft Wil
son nog een bijzondere reden, die hem aan
leiding gal om de Duitsche regeering tè
brandme.ken als eer.e, welker beloften on
betrouwbaar waren.. Die reden zit in den
xiuikbootoorlog. Daarover is in den tijd, toen
Amerika nog onzijdig was,-veel ie doen ge
weest tusschen Washington en Berlijn. Het
Duitsche rijksdaglid n on Schulze Gaevernitz
Heeft daaraan onlangs herinnerd. Hij heeft er
op gewezen, dat reeds in de dagen, toen de
Lusitania en later de Sussex dóór Duitsche
duikbooten in den grond werden geboord,
het oorlogsgevaar tusschen Duitschland en
Amfcrika dreigend is geweest. Wilson ver
klaarde den ooriog voor onvermijdelijk, als
Duitschland in deze methode van oorlog
voeren volhardde. Toen is dat gevaar afge
wend. Wilson heeft aan Duitschland zijne
duikbooizonden vergeven, mits zij zich niet
herhaalden, en Duitschland is daarop inge
gaan onder de voorwaarde, dat de Veree-
nigde Staten hun best zouden doen vcor
den vrede te werken.
Wilson is hierop, zoo schrijft von Schulze,
vol ijver ingegaan. Hij verklaarde echter
hiervoor tijd noodig te hebben, want hij kon
niets doen voordat hij als president herko
zen was. Hij werd als bewaarder en stichter
van den vrede gekozen. Vredesbemiddelaar
te zijn. was zijn persoonlijke eerzucht. Hij
bereidde de vredesactie voer, maar aarzelde
er mee voor den dag te komen, omdat hij
de openbare meening van zijn land er nog
niet rijp voor achtte. Toen het Duitsche
vredesaanbod in December 1016 kwam,
schrikte de honende afwijzing, die het van
de Entente wedervoer, hem niet af. Hij
noodigde beide partijen uit hem vertrouwe
lijk hunne vredesvoorstellen mee te deelen.
Nadat hij daarvan kennis had genomen,
meende hij omstreeks nieuwjaar 1917, dat
de „vrede zonder overwinnaar en overwon
nene'' in een bereikbaar verschiet kwam.
Daarop volgde Wilson's groote rede in den
j Senaat in Januari 1917, die a!s doel, dat
I moest worden nagestreefd, verkondigde een
rede zonder annexatiën, den wereldvrede-
bond, de regeering van de volken onder
toestemming van de geregeerden en de
„vrije zee".
Aan Wilson's actie werd onverhoeds een
einde gemaakt door de proclamatie van den
niets en niemand ontzienden duikbootoor
log door Duitschland. Dit maakte den oorlog
mc-t Amerika onvermijdelijk. Prof. von
Schulze verhaalt, dat een Duitschland gun
stig gezinde Amerikaan hem ziin standpunt
tegenover dit besluit aldus formuleerde: „Wij
kunnen niet gelooven, dat het dezelfde re-
ge ering was, die bij den moeitevollen vre-
desarfceid van Wilson eerlijk en begrijpend
heeft meegewerkt en cie het gebouw
haar eigen success opblies op het oogen
blik toen het onder dak zou worden ge
bracht Zonder achter de coulissen te zian.
ligt voor ons de conclusie voor de hand,
dat het andefe machten i\aren, die tegen
den wil van de rijksregeering zich deden
gelden. Duitschland van deze machten te
bevrijden, beschouwen wij, Duitschgezinde
Amerikanen, als de wereldhistorische taak
van dezen oorlog. De vrijheidsgedichte is
het, die in ons land aan den oorlog tegen
Duitschland bezieling verleent." Wilson zelf
stond door de proclamatie van den niets ont
zienden duikbooloorlog versteld en verklaar
de, zooals intieme kenners van den toestand
berichten, dat hij voortaan slechts zou kun
nen onderhandelen met eene Duitsche
regeering, die sterk genoeg zou zijn om te
staan bij haar woord.
Uit deze mededeelingen blijkt, welk een
prachtige leans voor Duitschland verloren is
gegaan dcor het noodlottige besluit, om in
de duikbootoorlogvoering te werk te gaan
naar de methode van vernietiging van alies
wat onder het bereik komt van dit wapen
Dat verlies is niet te herstellen. Het eenige
wat kan geschieden, is Wilson terug te bren
gen op den weg der vredesbemiddeling.
Vaak worden wij door anderen bedrogen,
jnaer nog vaker door ons zelf.
Roman
door
Thérèse Hoven.
iJ-jy \vn- h> b jc toen gedaan?'*
,.Nu, IK hc-b een razende: hoofdpijn ^ein.e-
?en... nee maar razend, eu ik hen m ock naar
bed gcgnn'n
M-vrme Ceolje,zegt Mie!, quasi meewarig.
».L:jd je *.00 aan hoofdpijn, was 't ceu op
zich zcL v» ..ind geval?"
hoofdpijn? Jk weel niet eens wat 'l is.
—et v. zooals je de. eer haclt op lc merken,
een op zicli zelf staand gcyui, toch merkwaar
dig in zijn soort, want hoofdpijn, die uit je
duim gezogen is, komt lang niet eiken da"
TOOI*."'
•In hoc'is 't cr nu mee?
t:0! mijn hoofdpijn is beier, maar er is nu
iels veel ergers gebeurd. Nee, Miel, je moet
hcusch niet lachen...
..Kind, je lacht zelf.
Ja, t ps een ongeluk, ik kan niet lang ver
drietig. ten minste niet lang ernstig blijven,
maar ik ben locli grenzenloos ongelukkig Te
meet dan welen, dat ik van ochtend aan 't ont
bijt, door mijn geëerbiedigde moeder, ontvan
gen werd met een standje van je wciste,
rIk moest mc schamen... me zoo te hebben
gedragen tegenover zoon edel mensch! Stel
je voor, zoo'n benzine Luitenant, die bluft op
de centen van zn Pa!'
„Nu, nu Cooljc,'* klinkt 't, vermanend.
Hetgeen de jonge dame, driftig en half
schreiend, dcct uilroepen: „Begin jij nu als je
blieft ook niet. Ik kart cr niet legen en ik wil
niet beknord worden, alsof ik een klein kind
was. Ik ben bijna negentien jaar en ik laat me
niet als een kwade meid behandelen...
„Wat denkt Ma wel? t Was maar: Je
moet... en je zult... 't Kwam er dan op neer,
dat ik een vriendelijk, een aardig briefje zelfs,
aan diei) vent moest schrijven... om zoele
broodjes te bakken... Ik wou nog liever; ik
haat hem en ik spring nog liever in den Vij
ver in 't Bosch., dan dat ik met 'm trouw.
„Dat heb jk net zoo aan Ma gezegd. En, in
plaats dal Mn toen bijdraaide en schrok van
zoo'n bedreiging, werd ze nog boozer en zei
ze dat ik mij aanstelde als een kind wan veer
tien jaar! En dat ik verdiende dal Ma me op
een kostschool deed! Nou, dat mag u best; zei
ik toen.
„Maar dat was net zoo goed een dreige
ment als mijn in 't water springen...
„Ochl nee! dat doe jc zoo'gauw niet, al
denk je er wel eens over....
„Jij toch niet, Mie!?" vraagt Cootjc, zóó ver
schrikt en zóó hartelijk, dat Micl niet boos op
haar kan zijn en begint te schreien.
Waarop Cootjc, haar omhelzende, snikt:
„Wat zijn wc toch een paar stumpers! Want,
ik begrijp 'l heel goed, zonder dat je 'l me in
alle bizonderheden vertelt. Weel-je, waf't is.
Micl? Er is niets, dat een meisje zco oud en
wijs maakt als cep liefdes-geschiedenis. Je
leert dan ook pas hoc t eigenlijk toegaat in
de wereld en hoe menscUcu in de boeken, die
waarvan hij te kwader ure -is efcA rongen.
Hn de eerste voorwaarde daartoe isr clat hein
het geloof wordt teruggegeven in Duitsch-
lands betrouwbaarheid en in de oprechtheid
van Duitschlands wensch om het herstel van.
den vrede uit liefde tot den vrede in de
hand te werken.
Do oorlog.
Het antwoord op de Duitsche nota van
12 October is reeds gekomen. Wilson stelt
een nieuwen.eisch vcor den wapenstilstand;
hij zegt, dot de eenige voorwaarde waarop
wapenstilstand wordt toegestaan is, dat de-
wreedheden te land en ter zee moeten op
houden.
Dat schijnt een zaak. die van zelf spreekt.
Als er wapenstilstand komt, dan houden de
wreedheden, die aan het voeren van den
oorlog verbonden zijn. \an zelf op, zoowel
te land als ter zee. Wannc-er uitdrukkelijk
wordt geëischt, dat Duitschland de verkla
ring zal afleggen, det dit zal geschieden,
dan kan dit moeieiijk iets onders beteeke-
neu, dan clat, Duitschland moet erkennen,
det zijne methodes van oorlogvoering ver
keerd zijn geweest.
Verder wordt gemeld, dat aan Duitsch
land is medegedeeld, dat de autocratie moet
verdwijnen voordat er vrede kan komen. Dit
is eene medodeeiing, die in orakeltaal is
gesteld. Naar de juiste beteekenis kan men
op dn oogenblik slechts gissen. Meer licht
op dat punt is dringend noodig. Het zal ook
wel niet uitblijven.
Behalve de mededeelingen uit Washing
ton over het antwoord op de Duitsche nota
van 12 October,: vernemen wij nog van
Reuter, clat de geallieerden van gedachten
hebben gewisseld en dal de uitkomst wijst
op de waarschijnlijkheid van een ongunstig
antwoord aan Duitschland.
De koning van Engeland heeft gisteren in
hot Buckinghampaleis, zijne woning in Lon
den, een langdurig onderhoud gehad met zijn
eersten minister Ll'óyd George en met den
chef van den gcneralen staf Sir Henry
Wilson.
De officieele e.vondberichten melden
geene groote krijgsverrichtingen op de oor-
logstooneelen. Wel brengt Reuter een be
richt van een rroolen aanval, door de En-
geische, Fransche en Belgische troepen zijn
begonnen in de richting van Kortriilc, waarin
men tot dusver on een Lont van 50 KM.
tusschen 3. en 5 KM. is opgeschoten én
3000 gevangenen heeft gemaakt. Het
avondbeiicht van maarschalk Keig gewaagt
daarvan echter met geen enkel woord; het
maakt slechts melding van plaatselijke ope
ration en patrouilleondernemingen. Het
daaraan voorafgegane bericht sprak slechts
van Duitsche aanvallen in de tuurt van
Soiesrnes, die werden afgeslagen.
Het Parijsche communiqué bericht ook
van gevechten van niet meer dan plaatse
lijke beteekenis op den linkeroever van de
Oise, ten Z. van de Serre, bij de Ailette,
v/aar Fronsche en Italiaansche troepen, na
de rivier ten N. van den Chemin des Dame?
te zijn overgegaan, Sissone hebben geno
men, en op den noordelijken oever van de
Aisne. In de streek van Aseld zijn de Fran-,
schen ten N. van Bianzy op verscheidene
punten over de Aisne getrokken.
Het Duitsche avondbericht meldt: In
Vlaanderen heeft cie vijand op een breed
front tusschen Dixmuiclen cn dc Lys aange
vallen. Wij vingen den sloot op. Aan de
Oise en de Aire en ten W. van de Maas zijn
de aanvallen dor Franschen en Amerikanen
mislukt.
Tsvee Fransche departementen- Pas de
Calais en Matne, van welker gebied sedert
je altijcl heel ander - hebt beschou wd, eigen
lijk zco maar wit 'l gewone leven zijn geno
men. Enkel mei ecu beetje misc-cn scène
cr om heen.
Daar lieb je nu ons beidjes! Jij bent feite
lijk een gewone burger-juffrouw uil ceu krui
deniers-, laten wc zeggen uit esn dclicalessen-
Winkcl; dat zc.g ik nu niet om je te belecdi-
gen of uit geringseffatting, maar oni de din
gen bij hun naam te noemen.
„Gijs, de Suiker-Lor^ van Duinoord, was
een nog veel gewoner winkeljongen, een toon-
bankhcld bij zijn moeder thuis. Hij is op je
verliefd geworden cn jelui hebt samen een
poosje in stilte verkeering gehad, echt als
bitrgcrluidjcs. Toen, op eens, is die reuzen-
oorlog uilgebnrslcn, en die groote oorzaak
heeft 'l kleine gevolg gehad, dal 'l Winkel
tje cr boven op kwam.
„Daar heeft Gijs toch wel loc mee gewerkt,"
zegt Miel, weer geheel verplaatst ju dc toen
malige omstandigheden en in haar man weer
ziende den schuchtere», bescheiden jongen,
die haar lief had.
,0! zeker! De tantetjes zouden zeker nooit
zoo iels tot stand hebben gebracht, 't Was,
voor hem, een zeldzame kans, waar hij han
dig mee gewoekerd heeft. liet is hem buiten
verwachting gelukt om de zaak schillerend op
lc werken, hij heeft er iels heel anders van
gemaakt, maar helaas! hij is er ook anders
door geworden. Een echte Streber, iemand
die vooruit wil, die onkel aan zijn eigen groot
heid denkt, die enkel verstand is, wiens gc-
heele wezen is opgelost in den zakenman... Ja,
dat klinkt jc wat boekcn-achlig maar ik zei
je toch, dal ik tot do overtuiging ben gekomen
dat de echte- cn boek en-wereld één zijn.
„Gijs enkel zakenman... cn jij?"
„Nu, je hadt hem moeten aanvullen, jij hadt
1914 een deel door Duitsche troepen bezet
is geweest, zijn nu geheel bevrijd.
De ingenomenheid, die aanvankelijk alge
meen heerschte over het optreden van prins
Max van Baden als rijkskanselier, heeft een
stoot ontvangen dcor de publicatie van een
brief, dien hij verleden jaar geschreven
heeft aan zijn neef prins Alexander van
Hoheniohe. Deze brief doet twijfel rijzen
aan de oprechtheid van de meeningen, die
hij in zijn rede in den rijksdag van 5 Octo
ber heeft verkondigd; de brief was niet voor
openbaarheid bestemd, maar de Entente
heeft hem in handen gekregen en gepubli
ceerd. Er schijnt sprake van te zijn, dat
prins 'Max geen kanselier zal blijven.
De Fransche regeering heeft in dc verkie
zing van prins Friedrich Karl van Hessen
tot koning van Finland aanleiding gevon
den om de erkenning van Finland, dié is toe
gezegd bij de uitroeping van de onafhanke
lijkheid, in te trekken. De officieus aange
knoopte diplomatieke betrekkingen met de
Finsche regeering zijn geëindigd en als ver
tegenwoordiger te Helsingfors blijft slechts,
over een agent, wiens functiën van consu
lair en aard zijn en die tot taak heeft de be
scherming van de Fransche onderdanen te
verzekeren.
In Zwitserland is bij volkstemming gesle
ten tot invoering van de evenredige verte
genwoordiging bij de verkiezingen voor den
natïonalen raad.
Luitenant De M a x. i Aan het
Petit Journal wordt van het Belgische front
gemeld, dat luitenant Max, een zoon van
den burgemeester \an Brussel, is gevallen.
Madrid, 13 Oct. (R.). Het kabinet
heeft besloten over te gaan tot de uitvoe
ring van zijn besluit om op 16 Duitsche
schepen in de Spaansche havens beslag te
leggen
Warschau, 13 Oct. (W. B.) Naar de
morgenbladen berichten, heeft gisteren een
kroonraad plaats gehad, die zich onledig
hield met het overnemen zoo spoedig moge
lijk van het landsbestuur en de oprichting
van het leger. De Gazeta Poranne vermeldt
els gerucht, dat de Poolsche regeering stop
pen doet tot het opnemen van een leening
van 500 millioen in Duitschland voor we
deropbouw.
In alle bladen is een besluit opgenomen
van het gouvernement-generaal in War
schau lot opheffing van de reisbiljetten,
d. z. de identiteitsbewijzen, die tot dusver
voor de bevolking noodig waren voor bin-
nenlandsche reizen.
Washington, 13 Oct. (Havas). De
graanoogst van de Vereenigde Staten in
1913 bedraagt 919.920.000 bushels vol
gens de cijfers van de raming van het mi
nisterie van landbouw op 1 October. De
totale oogst in 1917 was 628 millioen bus
hels. De laatste oogst is dus nagenoeg een
derde grooter dan de vorige.
Verspreide Berichten
N e w-Y o r k 4 Oct. (R.) In oen bosch-
brand in Noord Minnesota, van Ashland tot
Hooselake, zijn nasr schatting 500 men-
schen gedccd. Het verlies aan eigendom
men bedraagt vele millioenen.
Uit de Pers
JEeia nieuw© le^erpolltlok.
Op 5 October is plotseling officieel be
kend gemaakt, dat de inlijving van de dienst
plichtigen der lichting 1919, toegewezen
dc artikelen moeten afwegen cn inpakken,
waarvan hij de winst had opgestoken.
„Of stil eens... ik zie 't weer anders, behalve
<lc wereld In dc boeken en in de werkelijk
heid is ér nog een en wel Cl) 't tooneel. Ik
heb eens gelezen van een Fransch stuk: ,.Lcs
affaires sont les affaires.
„Daar heb jc nu t geval van Gijs, hij is dc
hoofdpersoon... dc zakenman, waar om t stuk
draait, en jou had hij een ondergeschikte rol
toegedacht.
„Net zooals op ?t tooneeléén groote acteur
of actrice en <le rest bijwerk. Die sterren, zoo
als ze hcetcn, zijn de bevoorrechten, dc iievc-
lingen, van het publiek én ze. worden ook
prachtig gesalarieerd en de stumpers, die de
bijrollen hebben, worden met een schijntje be
loond.
„Zc zijn toch ook mcnschen... ook den hee-
Icn avond jn louw, ze geven...-wat ze geven
kunnen, maar al dc eer is voor dc sterren!"
„Zie je ik kan l zoo niet zeggen, maar ik
voel 'L zoo diep. Gijs is de groote man, hij
heeft dc hoofdrol en jij, arm ding, hebt maar
een heel klein rolletje cn hij voelt zich zoo
oneindig boven je verheven, dal hij je nauwe
lijks een eigen beslaan gunt. Ilij beschouwt
je op het oogenblik als ccn misrekening, om
dat hij geen hulp aan je heeft. En dat is voor
jou heel hard... want al heb je ook niet zoo'n
alles bevattend brein als de Suiker-Lord,
toch heb je je ziclelcven, net 7.00 goed als hij,
meer nog evenals de bijpersonen in een boek
of op 't tooneel.''
Tot nu toe had Cooljc, als was 't cenigs-
zins verward en al was de logica van haar
beloog soms meer te raden dan te vatlen,
toch heel ernstig gesproken. Haar oogen zijn
open gegaan voor het echte leven cn zc be
grijpt nu veel meer, omdat ze dieper kijkt.
aan de regimenten-infanterie, grenadiers ei\
jagers en administratie-troepen en bestemd
voor het tweede in te lijven gedeelte, welke
inlijving- zou plaats hebben in het lijp vak
van 14-18 October 1918, iot een nader l
bepalen tijdvak was uitgesteld. In verband
hiermede werd er reeds dadelijk bijgevoegd,
dat ook de inlijving van de dienstplichtige 1
bestemd voor het derde in te lijven gedeel
te, niet half Januari 1919, doch eerst later
zou geschieden.
Het kan niet anders, schrijft de Ma 1 -
bode, of we hebben hier te doen met een
daad van de nieuwe regeer!ng, waarbij zij
voor de leger versterking een anderen weg
opgaat dan haar voorgangster
Dc volksvertegenwoordiging is sir-.- 's
gekant geweest tegen h -, miar in hel o -
eindige vergrooten van het mensrhr. inj -
riaal, legen het maar steeds oproepen v o
nieuw lichtingen militie en Inpdstorrnplic -
tigen, en het verzweren van de persoon
lijke losten
Dc nieuwe regeering Js nu zelf in staat
te oordeclcn, of he( land werkelijk gebact
is met ccn voortdurende versterking van d-ï
mcnschenmassa. In hel besluit tot het voo:-
loopig niet inlijven van het tweede ge
deelte, der lichting 10f9 zien wij het resul
taat van hetgeen zij tc weten is gekomen.
Daarin is ook tevens te zoeken een veront
schuldiging voor h?t feit, dat deze n\ao-
regel eerst op het laatste oogenblik werd
genomen. Zij schenkt in aile geval bevredi
ging ann allen, die zich steeds verzetheb
ben tegen het systeem Bosboom, waar mm
de vorige regeerinit op dit punt steeds
trouw is gebleven.
Door het niet oproepen worden de finarv
ciëele lasten der mobilisatie zeer vermin
derd, want d uitgestelde lichting, die on
geveer 14,000 man sterk zou zijn, zou n: r
dag het rijk zeker 20 j 25 duizend gulden
gekost hebben uan voeding, soldij cn ver
goeding^ behalve de groote uitgave iaec s
aan kleeding en uitrusting, die op 2 mii-
liocn te schatten is.'
Het besluit heeft echter nog een zzer
belangrijk gevolg.
Bij do behandeling toch van de Herkeu-
ringswet, hoeft dc vorige regeoring aan de
Kamer de toezegging gedaan, dat de we
der goedgekeurden eerst zouden opkomen
na dc lichting 1919. Dat zou bij den tot r.'i
toe gcvolgden gong van zaken geweest zi'n
ongeveer half April 1919. Door de thans
getroffen maatregelen is het zoo goed als
zeker, omdat ook verwacht mag worden,
dnt deze regeering zich aan riio toezeg? :ng
zei houden, tenzij wij alsnog in den oorlog
beirokken worden, dat de herkeurden niet
behoeven op te komen, of in het uiterste
geval eerst in 1920. Aan dc vermeerdering
van dé persoonlijke lasten wordt Jaarck rc
een cir.de gemeakt.
„I>e S<auiln»r4l" eu liet nieuwe
?i sliliift.
Den eersten indruk, ciien het eerste optre
den van 'net Kabinet Ruys dé Beerenbróuck
achterlaat, noemt De Standaard verre van
ongunstig.
De Kabinetsformateur is niet over één
nacht iis gegaan, ma-ar heeft zich den tijd
gegund, om de politieke positie, waarvan
vooral hij de verantwoordelijkheid zou ie
dragen hebben, tot in de kleinste bijzonder
heden door te denken.
„En ol valt niet t2 verhelen, dat het
Kabinet zich tot dusver, cn met name *n
de Troonrede, nog weinig over zijn poli
tieke plannen uitliet, wat uitlekte slootte
toch niet af cn mocht eer gezegd op breed e
schaal aan trekken. Voorzichtigheid bleek
de moeder van deze nieuwe porcelein-
kast te zijn, en al is 't volkomen onjuist wat
een enkel maal beweerd werd, dat we in
't minst met geen Roomsch Kabinet, moor
eenfglijk, op de gewone manier van voor
heen. met een Rechtsch Kabinet te deen
hadden, zender voorbehoud kan toch er
kend, dat gezond beleid de gchecie saam-
Maar :ii lianr i> n >g nllij I i-'s van 't luch
tige, vluchti ;c bakvisclije en zonder ove -
gang L gezicht nog nn' van tranen, als e -
volg van opwinding en dc emotie, neemt
zij kleine Poeiertje uit zijn ledikant je, wnar-
n zijn moeder hem na zijn bad heeft gelegd,
cn hem in MiiTs armen leggende, juicht 'i-'
..Maar als jc zoo'n heerlijk, mollig bijpersoon-
'je hebt om je lc troosten, ben F nog niet
eens zoo erg te beklagen...."
„Weet je, Miel, al is Zijne Hoogheid Lord
Gijs er nog 7.00 teleurgesteld en nijdig om;
voor jou is '1 een buitenkansje om den h'ir'cn:
dag met je boy te zijn.
„Ilè, als ik cr zoo ccn had. Ik zou gcwoont
den hcclen dag in stomme aanbidding voor
hem geknield liggen"; waarop Miel in bark-
lijk lachen uitbarst cn hoofdschuddend zeg':
waarschijnlijk. Of jc knieën het uit zouden!
..Nee, Cooljc. dat toekomstbeeld lijkt mii niefi'
houden daargelaten, geloof ik niet, dal joj
tongetje dc proef zou doorslaan. Verbeeld
jejij den hcclcn dag zwijgen?'' j
,Nee, hè, ik hen een ratel?'' klinkt I, zoo
absoluut eenvoudig en natuurlijk, dat Miell
moeite lu eft zich voor lc stellen, dat het t1
zeüde meisje is, dat zoo even geloond hcciB.
meer vrouw don kind te z.ijn. J
Dan op eens wordt Cootjc weer ernstig.
„Och! God, Micl, 't is toch zoo akelig! Wat
moet ik toch doen? Ik ben van hu'w wegge*
loopen om een bc-trékking te zoeken.
Jk zou jc aanraden, om zoo spoedig moge*
lijk, weer naar huis terug lc loopen cn jc >al
vergiffenis te vrftgen
(Wordt vcrvolgd j