„de EEMLANDER" "buitenland Van week tot week. VERSMACHTEN 17e Jaargang No. 129 ftnnmiCMCUTQDCIIQ Pcr 3 ®aanden voor Amen» AuUnnLlflLn lOrRIJü foort f l 80. idem franco pcr post f 2.50 per weck (met gratis verzekering tegen ongelukken) f 0.15. afzonderlijke nummers ■f 0.05 Wekelyksch bijvoegsel ®De Hollandsche Huisvrouw (onder redactie van Tbérèse Hoven) per 5 maanden 75 cent. Wekelijkscb bijvoegsel »Wereldrevue* per 5 maanden 60 cent HOOFDREOACTEUR: M.. O. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: VALKHOFF Co BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWtU»oiiin.i»n«ii.i INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 Maandag 25 November 1918 P3ÜS DER AöïfBïEüïlfHX^:,'^;^^ dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0.50. grootc let. naar plaatsruimte Voor handel en bedrijf bcst.'. i zeer voordeeligc bepalingen tol bel herhaald advt - feeren id dit Blad. hy abonnement flenc circulaire bevattende de voorwaarden, word! op aanvraag toegezonden Dit had de week moeten zijn van de socia listische revolutie. Maar het is de week ge worden van de nationale betoogingen en de weergalooze manifestaties van de aanhan kelijkheid van ons volk aan regeering, 'democratie en Oranjehuis. Dat is het werk van Troelstra. En wij mogen hem er dankbaar voor zijn. Niet al leen omdat hij door z'n onhandige taktièk "de revolutie zoo zij al ernstig gemeend was onmogelijk gemaakt heeft, me ar ook omdat hij nu duidelijk heeft doen zien, hoe grenzeloos de zelfoverschatting der socia listen is en hoe roekeloos men caar met de democratie omspringt. De revolutie is afge last, wijl Troelstra zich vergist had in „de machtsverhoudingen". Had het leger zich in zijn dienst gesteld, had hij dus met ge weld de meerderheid van het volk kunnen onderdrukken er zou mei de democratie korte metten gemaakt zijn. Er zijn er die meer democraat dan socia list zijn en zij schromen niet Troelstra's mis lukte onderneming te veroordeelen als heilloos èn voor net land èn voor de partij. Er zijn er die meer socialist dan demo craat zijn, er zijn woelwaters, wiën het alleen maar om herrie te doen is, er zijn er die ever de schouders der arbeiders naar boven •hopen.te klimmen. Zij bekommeren zich niet om den volkswil, doch wachten slechts op de gelegenheid om de meerderheid te, kne velen en de maatschappij omver te werpen. Nu hebben zij zich in de kaart laten kijken en daardoor voorloopig hun kansen bedor ven. Zij laohen nu zoo'n beetje maar als 'n boer die kiespijn Heeft over de vrees der burgerij voor de revolutie* en hare uit gelatenheid nu het gevaar geweken is. Als of de burgerij de eenige zou zijn, voor wie de revolutie te vreezen isï Hebben de ar beiders dan iets te winnen bij revolutie Wij 'bedoelen niet de eer- en heerschzuchtige leiders, die 'n machtspositie te winnen heb ben en graag baasje spelen willen. Maar voor de arbeiders zelve is er niet 't ge ringste gewin bij 'n revolutie, welker onver mijdelijke nasleep wanofde en maatschappe lijke ontwrichting, honger en allerlei ellen de is. Hoe weldadig over 't algemeen de- mani festaties der vorige week aandoen en hoe zeer zij ons volk afschuw van revolutionair ïïurtderbeidsg-eweld bewijzen, de mogelijk heid zelve; van,revolutie kan slechts op één wijze gekeerd wordendoor 'rv zeer demo cratisch bestuur, dat zoodra mogelijk alle brandstof voor revolutie opruimt, 'n Betere wegbereider voor de revolutie dan de takt- iooze Tróelstra is 't blinde conservatisme, dat zelfs uit de geschiedenis van Rusland en Duitschland niets leeren wil. Had men daar den democratischen weg bewandeld beide landen zouden voor heel wat ellen de gespaard gebleven zijn. De meerderheid ven ons volk is democra tisch en onze regeering wil aan alle demo cratische wenschen gehoor geven. Onder hare eigen volgelingen echter zijn nog eenige van die blinde conservatieven en 'n oogenblik heeft het geschenen dat zij 'n poging zouden wagen om de regeering te overreden met haar hervormingsplan geen voortgang te maken om de socialisten te straffen voor hun stout dreigement. Alsof de hervormingen er kwamen ten gerieve der socialisten en niet in 't,belang van het ge- 'heele volk. Zulk 'n handelwijze ware faialar geweest dan Troelsira's revolutie-avontuur; want dit zou misgeioopen zijn op de dmoGrafische gezindheid en 't gezond versland van ons volk, maar op reactie en conservatisme moet onafwendbaar revolutie volgen. Gelukkig, we zijn gerustgesteld. De Ko ningin heeft in de proclamatie welke zij tot het volk richtte, om het te danken voor de uitgesproken trouw aan de regeering, de sc'noone woorden gezegd „reactie zij uitgesloten; wij moeten voor uit". De regeering heeft dit onderschreven en de. kamer heeft zich nog eens voor onver wijlde hervormingen uitgesproken, eigen- aardsgewijze echter met de stemmen der geheele rechterzijde tegen. Maar dat was politiek. Ons buurland België beleeft thans z'n schoonste dagen. Het viert z'n bevrijding.en huldigt z'n als overwinnaars terugkeerer.de Koning en leger. Wat wij verleden jaar ondernomen heb ben alweer onder hevige protesten van conservatieven kant d>e invoering van het algemeen kiesrecht, is thans ook door de Belgische regeéring 'beloofd. Zoodra alle Belgen terug zijn, zal het geheele volk ge raadpleegd worden over de nieuwe regee- ringskoers; voorloopig is 'n kabinet gevormd uit katholieken, liberalen en socialisten, Vlamingen en Walen. De revolutie in Duitschland kómt op den tweesprong. Zal zij den democratischen of den-socia- listischen kant opgaan? De arbeiders dat wil dan zeggen- dat gedeelte hunner dat naar de macht gegre pen heeft eischt de dictatuur van het proletariaat van „de menschen van betere qualiteit", zou Troelstra zeggen; de soldaten en alle democraten eischen 't bijeenroepen van oen volksvertegenwoordiging, welke den juisten wil des volks weerspiegelt. Tusschen deze richtingen gaat de strijd, welke weldra beslist-zal moeten worden. Wint de eerste, dan is de Russische chaos Du itech land's voorbeeld en toekomst. Houdt de andere de overhand, dan staat eerlang 'n krachtige ontwikkeling onder democratisch regiem te wachten. De geallieerden pogen het in deze laatste richting te sturen, maar het is de vraag of zij daartoe niet averechtsche middelen ge bruiken. Door verzachting der wapenstil standsvoorwaarden te weigeren en geen levensmiddelen door te laten zoolang er. Bolsjevistische gevaren bestaan, laten zij juist den nood ten top stijgen en riskeeren zij dat 't volk in wanhoop zich in-de armen van het Bolsjevisrr.e werpt. 't Vooruitzicht is misschien voor de kort zichtige chauvinisten in de andere landen niet onwelgevallig, maar voor Europa's toe komst zou 't er dan toch duister uitzien. Intusschen schijnen de geallieerden zich op te maken orn 't Bolsjevirme in z'n eigen Russische haard te gaan uitroeien. Uit het Zuiden en het Noorden trekken de legers naar Moskou en Petersburg op. Politiek Overzicht De volken van Oostenrijk- Hortctarije. I. Het ziet er-in het oude, gewezen, Oosten rijk-I ïongarije verward uit, en de couranten der laatste* dagen toonen ons van die leven dige verwarring een levendige kinemato- gTaphische afbeelding. Diep in Zuid-Slaviscbe, in Sloveensche streken, bij Laibach, hoofdstad van het voor malige Oostenrijksche kroonland Krain, is het bijna tot vechten gekomen tusschen de troepen der twee concurreerende Noord- Adriatische mogenheden: Servië en Italië. De Italianen geven hier voorloopig toe, trekken De meesten zoeken het geluk in weelde, vermaak en macht, en juist alle drie staan het ware geluk in den weg. door J. Eigenhuis. Alles te gelijk kwam het in haar op en ze zat den mair~grau\v van schrik nan te staren. Ze zou willen .schreien en schreeuwen, omdat al dal moois nu toch niet van haar was, haar wellicht ontnomen zou worden; die pronk daar ze al als kind naar gesmacht had; die pronk daar ze van haar jongste jaren af een instictmalig verlangen naar had. Die praal viel naast haar neer, dc praal van haar meu beltjes, haar gordijnen en kleedcn, de praal van haar kleeren, de pi"3oI van haar vaat- en glaswerkI Alles Icon zoo van haar afgenomen worden en als een heelster zou ze daar naakt moeten achterblijven in haar buurtje, ten spot voor iedereen, met ruw werk voor zich den kost verdienend,, terwijl Henk in de gevange nis zat. Over Henk s gedrag voelde ze weinig leed. Klaar stond het wel voor liaar: Henk was een dief! Maar ja, je las in de krant zoo dikwijls van stelen, en toevallig was hel nu haar nutn, die betrapt was. Daarvoor bleef ze koud. Henk zou zijn betrekking verliezen, zoolang de gevangenis in meef"n haar zelf niet eens on derhouden kunnen. Henk was niet langer het middel, waardoor ze me>t moois omhangen werd en zich met moois omringen kon, waar door haar lekkers werd tocgcduwd en ze ei ken wcnsch bevredigd zag Henk was nu slechts iemand, die gestolen had en waarvan ze vernam, dat hij gesnapt was. Maar zij. zij-zelf! Ze zag met weemoed naar haar blanke handen en naar haar mooie klee ren. Zo klaagde en schreide, vooral toen haar aandacht viel op moedors sjofele kleeren en verstompte en zwart doorgroefde werkvin gers. Ja, zeker! Waarom zou ze niet willen be kennen. De rechercheur mocht anders nog 'ris denken, dat "ze medeplichtig was! Ja. zeker, haar man bracht veel thuis, van alles en al lerlei. En ze zond er veel van aan haar moe- dei*. Hij had veel verval, beier wisten zc niet. En koelbloedig noemde ze eenige zaken op, die hij zooal naar huis had gesleept, koel bloedig of zc het van een. vreemde vertelde. De rechercheur knikte aanmoedigend en Schreef alles op. Onderwijl kreeg zc kramp- schokken jn de bors-t, bij het telkens zich weer indenken, van oï die welvaart, van al die mooi igheid, die zoli weggevaagd worden en waar aan ze zoo gehecht was. En zij, zij, die als een dame door de buurt uitgejouwd was, zou als een arm naaistertje dc huisjes binnen moeten om er twaalf stuivers te verdienen. Ze kon niet verder antwoorden en snikte als een kind.' Toen begon moeder Plcg lol haar zelf te ko men cn dorst den rechercheur le staan, zooals ze hel heeïe hofje dorst le staan bij ruzies, en er den schrik onder had weten te krijgen. zich terug, terwijl de Sloveensche inwoners nauwe aansluiting bij Servië noodig verkla ren. Omgekeerd hac/den verder zuidelijk", in Kroatië, Serviërs de door Italianen bewoon de zeestad Fiume bezet, schijnen er op aan maning hunner bondgenooten uit terugge trokken te zijn. Hierna zijn de Italianen, (te gen hun belofte, beweren de Serviërs), er binnengetrokken. Zelfs zouden zij oprukken in het zuiver Kroatische, van 'bevolking Sla vische, achterland der stad, naar Karlstadt, halfweg de hoofdstad van Kroatië, Agram. (De Italianen zelf noemen dichterbij liggen de, bescheidener doeleinden voor hunne be wegingen in deze streken). Ook het bericht, datde Zuid-Slavische raad te Agram zich voor een monarchalen Tegeerinigsvorm zal verklaren, duidt waar schijnlijk in Servische richting. Overal elders proclsmeeren de nieuw-ge- vormde staten in Oostenrijk en Hongarije zich tot republieken, schijnt men er niet over te denken, de oude Hhbsburgsche dynastie een nieuwe kroon óp te zetten. De monar chale "bevlieging dier Slavische Kroatèn en Slavoniërs zal dus zeker niet den Habsbur- ger bedoèlen, wiens samenwerking met de Servische of Montenegrijnsche dynastiën In een federatieven Zuid-Slaviscnen Staal óók wel ondenkbaar moet worden geacht. Zoodat die berichten uit Agram veel eerder op een geneigdheid tot het accepteeren dei Servische dynastie kunnen duiden. Trouwens reeds in de „Verklaring van Korfoe", geteekend door den Servisch-en mi- nister-president, en den voorzitter van het Joego-Slavische comité te Londen, is voor eenigen tijd geproclameerd, dat de Serviërs, Kroaten en Slowenen een enkel Koninkrijk vormen onder de dynastie Korageorgevilch; de Bosnische nationale raad heeft zoo juist om die vereeniging verzocht, en volgens de laatste berichten moet de regiering van het Servisch-Kroalisch-Sloweensche koninkrijk reeds geconstitueerd zijn. We spraken van den wedijver tusschen Serbo-Kroaten (met hun aanhangers de Slovenen), en -de 11 a 1 ie n e n. Maar de Italianen toonen ook in de ande re richting expansiezucht. Met overschrij ding van de demarcatielijn, die zelf al diep in het Duitsche taalgebied lag, hebben ze in Tirol de hoofdstad Innsbruck bezet, of bijna bezet, waarschijnlijk zich beroepend op de bepaling in de overeenkomst, die de be zetting der gewichtige verkeerspunten aan de geallieerden toestond. Doch inderdaad hernieuwt zich hier de oude strijd der italiaansche en Duit sche stammen om het cultureele overwicht in Tirol. Worden de DuitSchers dus aan dezen kant door de Italianen bedreigd, ook hun andere flank is niet veilig. Czecho-S'.owaken hebben een aantal Duitsche plaatsen in Bohemen, Mcravië en Silezic bezet, hiermede de lang durige vijandelijkheid tusschen Duit- sc hers en Czechen opnieuw demon- streerend. Doch ook naar de andere zijde z'jn die Czechen actief. Karojyi protesteert dat zij dealen ven den Hongaarschen staat bezet hebben, (wel te verslaan: Slowalosrhe doe len van het oude Hongarije). Zelfs is er nu een fcrmeelè mobilisatie afgekondigd van Czechen tegen Hongaren. Maar Karolyi protesteert naar twéé kan ten. In Zuid-Hongarije zijn da Serviërs den Don au overgegaan en voeren zj actie op Honganrsch gebied, (in clen dcor Serviërs bewoonden hoek van Hongarije); Zoo zien wij nu de Hongaren in strijd met de Serviërs. cn daarmee z;in we den kring rond 'Sfe-j wc estServiërs, Italianen, -övitschcrs, Cze chen, Hongaren, Serviërs. Maar we vinderr in dit rijk der ethnografi- Wat of zoo'n sti '"nvrd van de politie wel te vertellen had Laat-ie voorzichtig wezen, van-t als zoo mcleen 'r vent thuis kómt. of sche onmogelijkheden nog andere reeksen. De Duitschers en Polen hebben er misschien alleen maar een te beperkt wrij- vingsylak om elkaar hier even lastigste vallen als in het Oosten van het oude Duitsche rijk. En indien de Czechen en Po ben niet vergeten hebben, met elkaar in strijd te ge raken, dan heeft men wellicht alleen maar vergeten, het ons te melden, moet dat nog komen. Doch verder gaat het weer consequent door. In de Roetheensche Oostelijke helft van Galicië, wordt er hevig gevochten tus schen Polen en Roethenen, terwijl er vroeger al gemeld was, dat de Roethenen de hoofdstad Lemberg* hadden bezet, in een Poolsche enclave temidden van Roetheensch gebied gelegen. Overigens bevrijden de Roethenen zich hier van de Polen, die hen in Galicië zoo lang hebben overheerscht. Wat betreft Hongaren en Roeme nen, tot nu toe was het tusschen hen nog rustig. De Roemenen in Hongarije hadden een eigen volksraad geschapen, maar Karo lyi schijnt nog altijd in de illusie te leven, alle volken binnen Hongarije,'(met buiten sluiting van het koninkrijk Kroatië-Slavonië), in eenig federatief verband bijeen te houden. Nu echter zijn de Roemeniërs uit hun eigen koninkrijk over cie grens gekomen, zoodat Karolyi hierover meteen protesteeTen kan. Ook voor een Rocme-ensch-Ser- v i s c h e kwestie is er plnals, hoewel buiten het gebied van het vroegere Oostenriik-Hon- garije. In Noord-Oostelijk Servië van vóór den Balken-oorlog wordt een groóte streek door Roemenen bewoond. Men hoort daar nooit van, hetgeen niet behoeft te beduiden, dat c!e Serviërs zulke zachte meesters zijn. Tenminste, de Bulgaren, van wier ethnogra- phisch völksgebied een uitgebreide hoek het Zuid-Oosten van Oud-Servië besloeg, bewe ren we! anders. Maar met den feilen strijd der Serviërs en Bulgaren zijn we Oosteniijk-Hongarije te buiten. En even eens met dien der Bu 1 g a r e n en R o_e m e- n e n (over de Dobrudscha). Wat echter het heele beeld van Ooslen- njk-Hongarije betreft, dat de mat-wiite bla den onzer couranten ons niettemin als hel dere spiegels toekaatser., mag men zeggen, dat het bijna zuiver vertoont een „strijd van allen, tegen allen". Welk een verwarring daaruit dreigt voort te koihen, ieder zal het inzien, die een ethnographische kaart van de oude dubbele monarchie voor zich neemt. De volkeren liggen daarop door elkander als in een puzzle, of liever als in een knibbelspel. En het moet een goed speler zijn, die de knibbelstokjes uit elkaar wart, zonder aan de andere aanstoot te geven. Maar over de beteekenis dezer ethnogTaphische problemen schrijven we nog een en ander in een vol gend artikel. Snltenlandsnlie Rerichten. Na vier jaren heldhaftig gedragen mar telaarschap ziet België het beminde konink lijke gezin weer in z'n hoofdstad terug, en uii het verslag van. den intocht, dat men op eene andere plaats in dit blad aantreft, kan men eenigseins een indruk krijgen van de geweldige geestdrift, die onze vZuiderkroe- ders bij dit heerlijk en hisTorische schouw spel, waaraan ook vertegenwoordigers-cn troepen der geallieerden het hunne bijdroe gen, aan den dag gelegd hebben. De troonrede, welke de Koning in de Kan jé r beeft ui! gespreken, moet op allen, die haar hebben aangehoord, een ontróe renden en onvergetelijken indruk hebben gemaakt. „Gij hebt mij" zoo sprak de koning „vierijaai- geleden het leger toe vertrouwd, om het vaderland, dat in gevaar was, te verdedigen: Ik kom u rekening en verantwoording afleggen van mijn daden." jongens, die zou en best een pyr I kond. of 'iyj jaartjes zit- ien r voor over hebben om 'nv eris le lecren.-; wat-ie zeggen cn zwijgen meest! En wa'.-ie oj) zoo'n braaf stuk kerel als Henk Overmullcr Ic zeggen had! Haar bloedeigen zoons waren nog niet zóó goed voor haar, als Henk wezen kon. 't Was 'n engel van een jongen! En as-l-ie wat le lakleren had, dan tartte zc 'm ooi: '1 le be wijzen. Anders zou zc Tis zien, of zij hem, zoo'n stiekemerd, zelf niet achter dc tralies kon krijgen voor al z'n lasterpraatjes. Zc st-ond overeind en hief dreigend dc vuis ten met hel aardappeltje of met he; cchil!er- tje omhoog en spuwde speokscïsjraaltjes van nijdige opwinding, dal hei bruis haar op den mond stond. „Bedaar wat. moedertje," kalmeerde de man, „praat je neus niet voorbij", en ging de deur uit. De wijven van het hofje loerden allemaal voor liaar huisjes of over dc onderdeur van de porlaaltjes cn vroegen elkaar, wat zoo'n stille bij de moeder van de ,.m?dam" moest doen Ze kwamen gauw genoeg overeen, dat dc „medam" uit een slecht huis was weggeloo- pen, of dat ze het met een jfn-dér hield en nou door de politie opgepakt zou worden... Hoe kwam ze anders aan al dat moois! Een spoorwegman moet er toch ook maar jroor werken! - Leunlje staarde troosteloos door de kleine ruitjes en zag de spo-llendc kakclkoppen alle maal met gebaren wijzen op moeders huisje! En hij die lui zou zc om een dagje naaien moe ten bedelen! Al haar moois weg! Hard werken om nog een werkschort le kunnen verdienen! En als Henk uil dc gevangenis on! lagen werd, dan kon-ic sjouwer worden of schoenpoetser. En" telkens als ze nnnr hrar blanke handen zag, scholen haar weer do oogen vol tranen cn kreunend vergeleek zc die dan met moeders vuile vrerkknoken. Zo was nl voer gewend a3n }v' nauwe beds'- rije onder do pannen. Ze dojcle zich mei de groene moltondekens diep loc, want op het kleine zoldertje snoof dc koude vorsl- wind door dc pnnvoogen. Zoo lag zc. de oogen star-wijd open, het duister in te staren, va^g dc donkerheid van het tweede slaaphokje on derscheidend, waarin anders de broers slie pen. die nu voor den wal voeren. Ze luisterde naar het razen en drcun-kormen van de tril lende kap, onrb-r de aanvechtingen van de on besuisde wincislootên, waarmee de h ele zol derruimte resonneerdc als con klankd.-os. On- dcr het gestadig klagend gebulder, dat in de nauwe ruimte weerkaatste van hoek tot hoek en uitweg zocht legen de pannen, onderscheid de 70 de hooge w indg«eren. die om het huisje heerdiuildcn en fluitend gilden door kieren en reten. Als hooge angstkreten snerpten ze door het smartelijk gesteun, dat het ^zold.-itjc ver vulde. En ver weg rokle, als een aandaverend wagcnhcid. het geluid van de zee, zwaar en machtig als een aanhoudenden donder. Ze voelde de kille wind zich in het gezicht snuiven, spelend mc-t een Vnkcl losgewoeld haarlokje'. En wiegend op alï" maat van het huilend windgcklaag in haar nauwe 'Jcdstede, trachtte ze de oogen te sluiten. Maar dan overviel haar de angst voor haar visioenen: Aldus de, in al zijn eenvoud, indrükwekker» de aanhef. En aan het slot lezen we deze schoonf woorden „België treedt uit den strijd, geknot, gol! vol strijd «n met glorie omgeven. Met zege vierende België, niet meer omkneld doo: de neutraliteit, opgelegd door de verdra gen, waarvan de oorlog den grondslag heeft geschokt, zal volkomen onaf hankelijk zijn. „België, hersteld in al zijn rechten, zul zijn zaken volgens zijn eigen behoeften er zijn streven, eigenmachtig regelen. In 2ijr- nieuwen vorm zal het waarborgen moeten geven, die 't moeten bevrijden van volgende aanvallen. Het zal de plaats innemen, cie met zijn waardigheid en zijn rang overeen stemt, in de aanstaande internationale re geling, gegrond op rechtvaardigheid. Gewichtige woorden, waarvan de volle beteeken-is ons wellicht eerst later zal dui delijk worden. Het voLk dat eenmaal op een ruwe, hard vochtige en niets ontziende manier de. on zijdigheid van den kleinen nabuurstaat schond, dat zijn treinen vol krijgers met loof en bloemen omkranst en met het zelf bewuste opschrift„Nach Parisnaar het oorlogsfront zond, is than*,, volgens da eigen verklaring van generaal-veldmaar- schalk von Hindenburg, militair zoo on machtig, dat het niet eens den strijd met de, quantitatief-inferieure, Franscne natie zou kunnen hervatten. De Franschen kennen voor den-verslagen vijand geen pardon. Ofschoon de leden der Duitsche wapenstilstand-commissie herhaal delijk hebben baloógd, cct het aa-n hun kant onmogelijk is binnen den gestelden ontiui- mingstermijn een leger \er. drie mülioen man ordelijk naar het vaderland terug t? brengen, heeft maarschalk Fc: d-a gevraag de verzachting in de voorv/ca?d;n niet alleen van de hand gewezen, doch bovendien bruusk te kennen doen geven, c'.at hij derge lijke verzoeken niet meer in ontvangst zal nemen. De Duitschers hadden cie wapenstil standsvoorwaarden eerrr-H r teekend en als ze het niet hadden g.d.v zouden ze er niet beter aan toe zijn. Daarmede kunneir de Duitschers zich "troosten. Ook in de speciale commissies stellen de Fronsch'en, naar hun tegenstanders beweren, allerlei onmogelijke eischen en te velde wor den telkenmale overtredingen der voorwan den aan Franschen kant gesignaleerd. Is hei den Franschen orn de ontbinding en vernie tiging van het Duitsche leger le doen? Vol gens veldmaarschalk Von Hindenburg lijken ze een voorwendsel le zoeken om clen strijd te hei vatten. Met wat voor reden? zou men willen vragen, waar de tegenstander volkomen verslagen is en het niet veel scheelt of de terugtocht van diens leger zal, onder den ijzeren druk der geallieerden, in een 'catastrophe ontaarden. Geen ander antwoord kan hierop gegeven worden dan dat de revanche-idee der Franschen nog niet tevreden is met de reeds Lai eikt-e'resul taten en nog méér offers wcnschtin het land des vijands zelf, om daar „het oo^ om oog, tand om tand" toe le passen tot straf voor al het leed, c.e verwoesting en cie ellende die de Duitschers in de schoone Fransche landouwen hebben aangericht. V ij kunnen zulk een wraaklust psychologisch verklaren, doch hopen niettemin dat aan net ineengestort Duitschland -'ulk een lot zal ke sp a erd blijven. Het is ook mogelijk dat Hirdoniburg pressie op het Duitsche volk heeft' willen uitoefe nen om het tot stand komerr-des vresfes tw bespoedigen. Ook. hij wijst.gr op,, dar do vijandige "re gee ringen slecms vrede wen* dan "zag zc een leger van vrouwen gelijk aan haar-zeli', in dwaze mncle-co^'umcs, overdre ven gekapt en belachelijk van hoogmoed; mooie kamers met du.ï/.erdir d begeerde lu\c-meubc!!jcs. voorzien van ::v are gordijnen en kleurige tapiüen. Zo vóelde zi'h onder de dekens vandaan, om met dc handen naar dat begeerlijke le grijpen, tot -tic kou liaar dee-d rillen cn de gezichten van bom- weken. Maar- haar lippen bleven heet branden en dorstig op elkaar kleven." Tiaar keel voelde hecsclu- verschroeid of ze brandde van peper-prikke ling. En haar bloed prikkelde liaar verlvit en. brandde gestaag in dc hersens. Zp reikte op den tast naar buiten, om dc groote melkkan van den vloer te grijpen. Overeind zittend klokte ze hv gulzigheid de kille waterslok- ken naar binnen, gulzig als een afgetobde hond. Gloeiend in het hoofd Li ze zich weer neer, rillend van kou, en schurkend rolde ze zich weer in dc stugge dekens. Strak lag zc dan weer in de donkerheid te «dtiren. ijzend voor de smnrlgieren, die uit alle hoeken om het huis w aarden en voor dc weeklagende bulder*» stemmen der aanrollende zee. En of ze dc oogen open hield of ze trachtlo tc sluiten, dezelfde visioenen kwamen weer op: zichzelf zag ze in allerlei modes gekleed, modemagazijnen vol belachelijke costume.^ salons en deftige kamers als ze benijdde aan., dc menschen, waarbij zc uit werken ging. ze weer niet aan den vuurbrnnd in haar lichaam, die haar lippen cn keel verdorde cp het hoofd deed dreunen cn gloeien, kon weer stand bieden en ze dronk uil dc groote kan,, voorzichtig eerst, bcgeerig dan en *en slotte woest slurpend, tol haar gorgel niet snel ge-

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1