ïhmiihwïiis zJ ;z .r:
„DE EEMLANDER"
psiis der mhiieh r^o.S
BUITENLAND
FEÏÏrÜLETON.
Van week tot week.
LIS DORIS
Jaargang No. 133
p,. f an »~l 1»tt ««tt« «e.iei'rin»
k... o+cetaUn) f PlV •loni-'-:»!.. ou»"l
00) «VM4Dk*»l fYoa.nd.fl»
lilfprrw t»»d*T ™J.crt. rvér** Hf»™)
pe, T uofti 'fï cmt a'.kHelcvA b#«.«CcJ
»)T«iddi«»M»« pn 1 «u»d<» «OotI
HOOFDREDACTEUR' M». D 4. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS VALKHOFF 4 C.
BUREAU ARNHEMSCHE POORTWAL
INTERCOMM TELEFOONNUMMER St3
Maandag 3 februari 1919
dienst aan hirdmeeo I5 regel» f 0 50. groote leti
Daar plaatsruimte V<w»r handel eo bedrijf hestaao
*ee» ^oordeeligc bepalingen tot het herhxald adver*
•eeren in dit Blad. by «hnnnement tene areu Ui ra
bevattend» de voorwaarden, vordt op aanvraag
toegezonden
De aanacht is de vorige week voort
durend gericht geweest op Parijs, waar het
Vredescongres der Geallieerden bezig is den
vrede voor te bereiden en de grondslagen
te leggen voor den Volkerenbond. De kan
sen voor dien bond zijn er sterk op verbe
terd, Wilson's machtige geest schijnt ten
slotte te zegevieren.
Het werk moet of slagen of op 'n nieuwen
wereldoorlog uitloopen en dit laatste zou
stellig het geval zijn, zoo de imperjplisten
hun wraak- en hebzuchtigen wil doordreven
en Wilson's program op hun" manier ten uit
voer legden.
Bij de beslissing over de Duitsche kolo
niën is het opnieuw tot 'n ernstig meenings-
verschil gekomen. Wilson wilde die koloniën
overdragen aan den Volkerenbond, z'n te
genstanders wenschten ze onder elkaar te
verdeelen. Het conflict is in der minne op
gelost, de koloniën zullen in opdracht van
den Volkerenbond door de landen, welke er
't meest voor in aanmerking komen, be
stuurd worden, 'n Oplossing dus in Wilson's
geest, doch de praktijk zal wel geheel afhan
gen van de verdere ontwik-keling van den
Volkerenbond.
De besprekingen vorderen overigens ui-
ierst langzaam en zooveel is wel zeker, dat
net nog heel wat maanden zal duren eer het
vrede is in Europa.
Het rommelt nog in alle landen, in die der
overwinnaars zoo goed als in die der over
wonnenen. Ja, men zou bijna gaan geloo-
ven, dat naar mate de rust in de centrale
landen weerkeert, de onrust elders toeneemt.
De zedenverwildering welke de oorlog te-
veeg gebracht heeft en het Bolsjevisme
thans exploiteert, is niet zoo maar ongedaan
te maken. Zij openbaart zich nog in onvei
ligheid in stad en land en in ontevredenheid
onder schier alle ldgen der bevolking. Het
meest natuurlijk onder de arbeiders en de
stakingen zijn dan ook niet van de lucht.
Hachelijk moet de toestand in België zijn,
waar de regeering de toestanden zoo ont
redderd en de bevolking zoo gedemorali
seerd aangetroffen heeft, dat van normali
seering voorloopig geen sprake kan zijn.
Daarbij is de schatkist vol van nog te beta
len rekeningen. En inmiddels laait ook de
politieke strijd weer op.
In Duitschland is, ondanks de bedreiging
der oostelijke grenzen door de Bolsjewiki en
de Polen 'n sterke ontspanning ingetreden
na den uitslag der verkiezingen, welke het
einde van de socia':stische overheersching
doch de bevestiging van de democratische
republiek aankondigde. Niet alleen niet bij
dc verkiezingen voor de Nationale Volks
vertegenwoordiging, ook in geen der bonds
staten zelve is het de socialisten gelukt 'n
zelfstandige meerderheid te bereiken. De
uitslag in Pruisen, tot voor kort, dank zij het
beperkte kiesreent het bolwerk van het con
servatisme, is de uitslag en de verhouding
der partijen in treffende overeenkomst met
die \oor het geheele rijk. Ook hier zullen dus
de democraten de socialisten op den rech
ten weg kunnen houden.
Van de poging van het Parijsche congres
om de verschillende Russische regeering
d' or onderlinge ->esp _king--.i iet overeen
stemming te b-engen, zal wel niet veel te
recht komen. De onderlinge haat is te groot
dan dat overleg mogelijk, laat staan -rucht
baar zou zijn.
Niet minder donker ziet de toestand er
voor de oude Habsburgsche landen uit. Wat
daar geleden wordt, moet alle beschrijving
te boven gaan. Slechts het Vredescongres
zal in rleze chaos eenige orde kunnen schep
pen.
Oostenrijk verwacht alle heil van aanslui
ting bij het nieuwe Duitsche rijk, Hongarije
lonkt naar de Geallieerden maar vindt bij
hen toch geen al te groot vertrouwen. Om
Wilson's beginselen reeds terstond in toe-
oassing te brengen, heeft de Hongaarsche
regeering -den op haar gebied levenden
Durschers voikomen autonomie toegekend.
De monarcirstische woelingen in Portugal
sch'jnen niet tot herstel der monarchie te
zullen leiden. Ex-koning Manuel bliift dan
ook maar wijselijk in Engeland. Ook in
Spanje is het roerig.
Een oogenblik dreigde in ons land 'n
spoorwegstaking. Volgens de laatste berich
ten is dit gevaar echter bezworen, de dire -
ties en de regeering zullen begrijpen dat het
nu allerminst de tijd is voor 'n krachtproef.
In de kringen van het spoorwegpersoneel
heerscht ernstige ontevredenheid, zij wach
ten, al zoo lang op verbetering hunner posi
tie en nu arbtiders met minder vakkennis
cn minder verantwoordelijkheid in het vrije
bedrijf meer verdienen, geraakte het geduld
der spoormannen uitgeput.
Het is 'n zware week voor minister Van
IJsebteyn geweest maar hij is er toch nog
heelhuids afgekomen. De Kamer acht het
oogenblik voor 'n ministerieele crisis niet ge
komen en heeft dus de motie tot afkeuring
van 's ministers-beleid in den Aasterdam-
schen me'koorlog verworpen.
De Minister zet thans de liquidatie von net
distributiewezen voort, tal van crisisambte
naren krijgen hun congé maar van verschei
dene artikelen zal natuurlijk -de vrije handel
voorlcopig nog niet mogelijk zijn. Hoe het
zij, de distributie in haar hatelijksten vorm
zal weldra tot het verleden behooren.
Het steenkolenvraagstuk wordt iets min
der benauwend, er komt aanvoer uit Enge
land, Amerika en ook Duitschland belooft
meer 'e zullen leveren om zelf van ons
groenten en vee tc kunnen kr.jgen. De ruil
overeenkomst met Belg'ë is echter afge
sprongen, men kon we! tnt overeenstemming
komen doch de steenkolen, wlke v noo^
dig hadden, kon B'vq.ë niet leveren.
Politiek Overzicht
Het besluit van de voorloopige vredes
conferentie der geallieerden, om de elkaar
met de felheid, die aan dep burgeroorlog
eigen is, bestrijdende Russische partijen uit
te noodigen naar het Prinseneiland in den
Bosporus te komen, is genomen ortder om
standigheden, die er het karakter van een
groote verrassing aan geven. Uit de mede-
deelingen, die over de zittingen van de con
ferentie worden gepubliceerd was "gebleken,
door twee adviseurs-, die uit eigen aan
schouwing verslag konden doen van de
Russische toestanden, de gewezen gezanten
van Frankrijk en Denemarken te Peters
burg Noulens en Scavenius,. met nadruk
eene militaire interventie in Rusland was
aanbevolen. Een weerklank op die adviezen
zou geweest zijn de aankondiging van nieu
we militaire operatiën. In plaats daarvan is
een uitdrukkelijke verklaring gekomen, dat
men zich niet. wil mengen in de zaken van
Rusland. Men wil eene poging doen ^>m, in
eene gemeenschappelijke bespreking met
de in Rusland tegen elkaar om de macht
strijdende partijen tot een vreedzame op
lossing van het Russische vraagstuk te ko
men.
De vertegenwoordigers van de geassoci
eerde mogendheden erkennen zonder voor
behoud de revolutiezij zullen „onder gee-
ne omstandigheden en op geenerlei wijze
een contra-revolutionaire beweging onder
steunen". Zij verklaren verder dat „niets an
ders hunne oogmerken zal bepalen dan de
wensch om aan Rusland den vrede te bren
gen en het land uit de heerschende ver
warring te bevrijden." Dit alles bewijst, dat
de geallieerden en Amerika de gedachte
van de gewelddadige onderwerping van het
bolsjewisme hebben laten varen. De Ame-
rikaansche opvatting, waarmee Engeland
zich heeft vereenigd, heeft het pleit gewon
nen, en de geallieerden bevinden zich in
den aangenamen toestand, dat hunne uit
praktische overwegingen genomen beslis
sing klopt.met de beginselen van de inter
nationale rechtvaardigheid. De Russen moe
ten het vraagstuk van hunne binnenland-
sche boedelbereddering zelf oplossen, zon- jivaarlijk op een gunstige ontvangst reke-
der bemoeiing van buiten.
Door dezen geest gedragen, hebben de in
Parijs verzamelde staatslieden het volgende
besluit genomenDe vertegenwoordigers
van iedere der binnen het voormalige Rus
sische rijksgebied (met uilzondering van
Polen en Finland) om de politieke macht
of de militaire heerschappij strijdende „ge
organiseerde groepen", derhalve in de eer
ste plaats de bolsjewisten, zullen den 15en
Februari met vertegenwoordigers van de
geassocieerde mogendheden op de ruimste
en openhartigste wijze kunnen beraadsla
gen, om de wenschen van alle deelen van
het Russische vojk te bepalen en zoo spoe
dig mogelijk tc komen tot eene overeen
stemming, di e evenzeer bevredigend is voor
de Russen zelf als voor dp. andere natiën.
Samen overleggen is altijd het verstandig
ste, ook bij internationale aangelegenhe
den. Difcis op zich zelf dus geen slechte
methode. De vraag is echter, of zij ook te
genover het bolsjewisme iets ten goede zal
kunnen uitwerken, want het ligt minder in
de bedoeling van de Russische bolsjewisten
in Rusland de orde te herstellen, dan de
geheele wereld voor hunne communistische
denkbeelden ontvankelijk to maken en wel
met de hulp van eene geheele omwente
ling van de maatschappelijke orde. Er moet
dus worden afgewacht welke uitkomst deze
beraadslagingen zullen opleveren.
De geassocieerde natiën stellen echter
aan de met elkaar in strijd liggende' Russi
sche partijen nog eene voorwaardeer
moet inmiddels een wapenstilstand geslo
ten worden. Tevens moeten alle bewapende
strijdkrachten, die gezonden werden tegen
volken en gebieden buiten Europees-co Rus
land, zooals het vóór den oorlog bestond,
of tegen Finland en andere gebieden, wel
ker autonomie in de' 14 punten is bepaald,
teruggetrokken worden en iedere offensieve
militaire onderneming moet gestaakt wor
den. Dat is het punt, waarop het vooral
aankomt. Wat daarmee is bedoeld, is dat
de bolsjewisten ten spoedigste hunne ten
deele begonnen, ten deele dreigende aan
vallen tegen het westeo, in het gebied der
Oostzeeprovinciën en vooral tegen PoLen,
zullen staken. Daarmee zal de aanleiding
vervallen voor militaire interventie van de
geallieerden ten behoeve van de randsta
ten en zal die wijze van bemoeiing vervan
gen kunnen worden door- de zachtere me
thode van de diplomatieke onderhandeling.
De vraag is nu hoe Lenin en Trotzki zich
hiertegenover zullen gedragen.
Wat zal de houding^ van de bolsjewisti
sche regeering zijn tegenover het voorstel
van de Parijsche conferentie tot het zenden
van afgevaardigden naar het Prinseneiland
om in eene gemeenschappelijke bespreking
met de in Rusland tegen elkaar om de
macht strijdende partijen te streven naar
eene vreedzame "oplossing van de Russische
kwestie? Dat is op dit oogenblik nog niet
te zeggen. Men heeft daarover nog slechts
voorloopige berichten, die veel ruimte laten
tot onzekerheid.
Volgens een bericht van de Times uit
Washington ziin er aanwijzingen, dat de
centrale raad in Moskou bereid is met de
Entente over den vrede te onderhandelen,
maar op voorwaarde, dat de andere Russi
sche regeeringen, die door de bolsjewisten
als voorloopige, door de militaire autoritei
ten van de Entente aangestelde bestuurs
organen worden beschouwd, niet aan de
onderhandelingen mogen deelnemen. Ook
verwacht men, dat de bolsjewistische regee
ring zal verlangen, dat de Ententetroepen
zullen worden teruggetrokken van het front
bij Archangelsk en in Siberië. Van de hier
genoemde voorwaarden kan de eerste be
nen, want de" bedoeling is juist door over
leg met alle in Rusland elkaar beoorlo
gende partijen te onderzoeken of het mo
gelijk is eene oplossing te vinden, die aan
den burgeroorlog een einde zal maken.
Als eene voorloopige aanwijzing, hoe
men in de bolsjewistische regeeringskringen
gestemd is tegenover het voorstel, kan een
telegram beschouwd worden, dat Tsjtsjerin,
de volkscommissaris voor buitenlandsche
zaken in de sovjetregeering, heeft gezonden
aan zijn vertegenwoordiger in Zweden.
Daarin wordt dezen gezant gevraagd of hij
de bevestiging kan bekomen van het voor
stel. Er wordt verklaard, dat het voorstel
komt op een tijdstip, waarop de binnenland-
sche toestand van Rusland finaal geregeld
is. Verder wordt gezegd, dat het Prinsen
eiland te ver afgelegen is, en cle meening
uitgedrukt, d§it een dergelijke keus van dC
plaats van samenkomst slechts kan bedoe
len de beraadslagingen met een ondoor
grondelijke geheimzinnigheid te omringen
en de keus van de deelnemers in de handen
van de Entente te leggen. Het telegram
eindigt met de woorden „Wij verwerpen
het denkbeeld van de conferentie niét in
beginsel, en als wij bevestiging van het
voorstel ontvangen, zullen wij het met zorg
onderzoeken."
Eene verklaring dus,.dat het voorstel niet
principieel wordt afgewezen en dat n\en be
reid is het te onderzoeken. Dat is alles wat
voor T oogenblik bekend is over df> ge
zindheid van de sovjetregeering tegenover
het voorstel. De vraag hoe de gezaghebben-
den in Moskou er over denken, is dus nog
geheel een open vraag. Zij is dat te meer,
omdat wordt verkondigd, dat de binnen-
landsche toestand finaal geregeld is. Men
schijnt dus te verwachten, dat de erken
ning van eene regeering, die zoo gelukkig
er in geslaagd is den toestand finaal te «re
gelen, niet kan uitblijven. Dat is echter het
voornemen geenszins. De Fransche minis
ter van buitenlandsche zaken Pichon heeft
tegenover het bezwaar, dat in deze uitnoo-
diging eene erkenning van het bolsjewisme
was opgesloten, uitdrukkelijk doen uitko
men, dat dit niet het geval is De uitnoodi-
ging bedoelt alleen aan de bolsjewisten de
vraag voor te leggen hun binnenlandschen
strijd te staken en te trachten eene rege
ling te vinden, c!ie ken worden voorgelegd
aan de geallieerden, welke bereid zijn de
behulpzame hand te bieden en wenschen,
dat uit de gemeenschappelijke beraadsla
gingen iets goeds zal voortkomen. Dat is
het eenige wat wordt bedoeldeene for-
meeje erkenning van de bolsjewistische re
geering ligt daarin allerminst.
Biiltfinlanrtsche Berichten.
P a r ij s 1 F e b r. (R.). (Officieel). De
president der Vereenigde Staten, de eerste
ministers en de ministers van buitenlandsche.
zaken der geallieerde en geassocieerde
mogendheden, alsmede de Japansche ver-
iegenwooi"digers,.zijn heden van drie tot
kwart over zes ver derd geweest. De con
ferentie keurde den tekst van de voorloopige
overeenkomst lusschen de Czechen en Po
len, welke de gedelegeerden dier mogend
heden tPn aanzien van het district Teschen
hekben voorgesteld, goed. Er werd een
definitief besluit genomen over de instruc
tie, welke de intergeallieerde commissie, dia
naar Polen zal vertrekken, moet worden ge*
geven.
Vervolgens werden de Rumeensché ge<
delegeerden, Bratianu en Misu tot de ven.
gadering toegelaten.- Bratianu legde een ge*
detailleerde verklaring over de Rumeenscha
aanspraken af.
De volgende zitting wordt Maandagoch*
tend om elf uur gehouden.
Par ij s, T Febr. (R.). Naar verluid^
heeft de opperste raad besloten het geheima
verdrag, dat met Rumenië was aangegaan
en waarbij dit land het Banaat en Temesvaf
werden beloofd, te vernietigen.
Marseille, 1 Febr. (Havas). Hedenl
is hier op het Britsche s.s. Agris, van de
Zwarte Zee komend, een Armenische al-
vaardiging uit Kaukasië aangekomen Dezö
delegatie, die onder leiding van den heep
Charonian staat, zal Zondag naar Parijs ver
trekken om zich bij de Turksch-Armenische
en Perzisch-Armenische afvaardiging le
voegen en haar eischen op de vrëdesconfe^
rentie kenbaar te maken.
B e r 1 ij n, 1 Febr. (\V. B.) In antwoord
op de vraag van Belgische zijde, waarom
de levensmiddelentransporten ven het niet-
bezette naar het bezette Duitschland hebben;
opgehouden, heeft het Duitsche levensmid
delen-departement door bemiddeling van de
Duitsche wapenstilstandscommissie een ver
klaring cloen overhandigen, waarin word(
gezegd: Van Duitsche zijde is de verplich
ting om de bezette gebieden van levensmid
delen te voorzien steeds erkend. De regel
matige voorziening moest intusschen wor
den onderbroken, omdat het verkeer tus-
sch'en de bezette gebieden en het overige
Duitschland tijdelijk geheel was stop gezet.
De spoorlijnen waren door de transporten
van cle uit te leveren locomotieven en wa*
gons en door het terugbrengen van het niet
aangenomen materieel zeer bezet. Zelfs de
eigen transporten konden wegens gebrek
aan vervoermiddeien slechts ten deele plaats
vinden. Het bezette gebied op den linker
Rijnoever bezit nog voldoende eigen produc
ten en voorraden en is ten deele ook reeds
voor langen tijd vooruit voorzien. Voor zoo-
ter in de behoeften de'r bezette gebieden
inderdaad niet volledig kan worden voorzien,
zijn alle rijksbureaux er op aangewezen om
aan de bezette gebieden, naarmate van de
voorhanden voorraden te leveren. De voor
raden haver en gerst in de bezette gebieden
overtreffen de eigen behoeften; zonder dat
de bezettingsautoriteiten tot dusver den uit
voer van de overschietende hoeveelheden
hebben toegelaten. Daarentegen is van Duit'
sche zijde de spoedige aanvoerfcan ruwe su>
ker reeds verordend en geregeld.
B e r 1 ij n, 1 Febr. (W. B.) Naar het
\Volffbureau van bevoegde zijde verneemt
heeft veldmaarschalk von Hindenburg, na
een mondelinge toelichting van generaal
von Winterfeldt, diens opvatting, volgens
„welke hij onder de gegeven omstandigheden
niet op zijn post te Spa kan blijven, goedge
keurd.
De veldmaarschalk zeide: Niemand kan het
heengaan van dezen voortreffelijken en voor
namen man, die door de reinheid van zijnf
karakter en zijn waardig optreden op derf
Franschen tegenstander indruk vermocht irf
te werken, meer betreuren dan ik. Doch ik
kan het oog niet sluiten voor de redenen
van generaal von Winterfeldt. De aankondi
ging van zijn aftreden heeft ongetwijfeld op
alle leden der wapenstilstandscommissie in
druk gemaakt. Zij zullen in dezen zin rap
port uitbrengen en daardoor meer dan tot
dusver de aandacht op het meedogenloos
optreden der -Franschen vestigen.
B e r 1 ij n, T F e b r. (W. B.) De instvuetiën
op het gebied der eiels verzorging, die de-
Als de menschen maar één tiende van den
tijd. dien ze aan hun uiterlijk en hun mate-
rieele toestanden wijden, voor hun innerlijk
over hadden, zouden menschheid en maat
schappij heel wat sneller en in betere har
monie vooruitgaan.
De Roman van een Nederlandschen Schilder.
Naar het Engelsch van
van
MAARTEN MAARTENS
door
J. L. van der Moer.
XX,
Sidonie de Rossac w as de dochter van een
Fransche moeder en van een Ilollandschen va
der, die le Bordeaux in den wijnhandel was.
Zij was opgevoed in een atmosfeer van deugd
(die behoort onafscheidelijk hij den wijnhan
del) en van spaarzaamheid (hier houdt de
Fransetie burgerij van). Op jeugdigen leeftijd
hc« leeftijd was trouwens nog jong was
een verkwistenden Parijsehen
en het gooien met geld was het
gcsiot geweest in haar huwelijks-
ir-Mr tuur strenge, kromneuzige schoon-
m«Wer had ha«r altijd dwars gezeten. Sido-
nw v: l.-virde van het leven alleen de meest
gewone genoegens, maar deze eischte zij dan
ook volop. Het hinderde haar altijd dal ande
ren meer geld hadden dan zij, in elk geval
meci* overhielden. Voor mannen die slecht bij
kas waren, mits goed van aard en van uiter
lijk. zooals Rijk, was zij sldeds gunstig ge
stemd. Eiken dag had zij het met dit niets uit
voerend jongmensch heel druk over paarden.
Ze zou zeker over vliegmachines gesproken
hebben, indien deze voertuigen destijds al wa
ren uitgevonden geweest.
Rijk Donderbus, altijd goed gekleed en goed
gevoed, \erbeclddc zich versland van peer
den le hebben. Altijd wilde hij iemand er
een le koop aanbieden. „Ik weet 'n mooi vol
bloed merrieveukn voor u" enz. enz. Het was
wel vervelend, maar toch» nog bescheiden, ver
geleken bij het optreden van sommige men
schen in den legenwoordigen tijd, die als ge
heime agenten von automobielfabrieken optre
den.
In liet universiteits-gebouw was hij nooit
verder doorgedrongen dan tot in de leeskamer.
Hij verklaarde altijd dal hij tot de Balie
was toegelaten'maar deze aardigheid was
niet van hem zelf.
Op het tennisveld was hij een Champion,
en hij zou zeker den geheelen dag bridge ge
speeld hebben, als de Barones over motorwa
gens had gesproken. Met dat al vroolijkten
deze twee menschen het leven tc Aldervank
zeer op. Het zelfde deed ook een klein kind,
dat altijd vredig en kalm babbelde en speelde.
Dc klejne Maria Redempla logeerde bij dc
koetsiersvrouw, in afwachting van haar ver
huizing naar Notre T)air.c des Inno
cents. De zorg voor het meisje was zeer ge
makkelijk: als men maar beloofde haar niet
naar haar te brengen, dan was
alles soed
Zend haar weg of houd haar hier, doe in
elk geval precies zooals je wilt, zei Pareys.
Ikriioud er van (lat ieder (loet-wat hem aange
naam is, mits men mij niet hindert
Gezegd behoort le worden, dat hij zelden
een ander in den weg trad. Hel grootste deel
van 'den tijd was hij in zijn "eigen kamer, waar
hij zich voortdurend met zijn kleinp belange
tjes bezigheid. Hij had een dwazen hartstocht
opgevat voor Engclsche gravures en interes
seerde zich voor een levensbeschrijving van
den schilder Rousseau Zijn ganschc bestaan,
met zijn lallozoc behoeften, berustte van uur
tot uur op de immer-vaardige handigheid van
zijn dienaar. Hij wandelde en praatte met -Tob,
wachtte altijd dat Job dit of dat voor hem
doen zou, of floot Job opdat hij weer iets an
ders voor hem zou verrichten. Indien een van
de gasten hen in de bosschcn ontmoette en
hem aansprak, dan toonde hij zich niet zelden
zeer verstoord Hij kwam allien onder zijn
gasten, wannéér het hem goeddacht. „Da's de
eenige manier om vrienden in je huis tc heb
ben" vond hij.
Er waren steeds gaande of komende"* men
schen. Het gansche jaar door stond er, zooals
Jetta zeide, van de thee le acht uur 's morgens
lot de whiskcv te middernacht, eten en drin
ken op tafel Voor Lis was die inrichting van
hetlc\en geheel origineel en nieuw, maar ver
velend. De vyorname ingezetenen van het
plaatsje, wier namen vroeger bij Lis grooten
eerbied opwekten, kwamen ook bezoeken af
leggen. Dc moesten waren echter vervelende,
opgeblazen menschen. De meer belangwekken
de personen werden per spoor aangevoerd.
Jetta scheen in het bizonder haar best te doen
oir. haar vroegeren speelmakker altijd onder
die pseudo groote heeren en landjonkers te
ver'.ooncn. en wanneer dezcrL mot hun dorams
verontwaardiging, dan weer naar huis reden,
was de dominee's-dochter onaardig genoeg
om don zoon van den kruidenier 3lleen te la
ten.
Do dominee's-dochter was bij uitnemendheid
uitdagend, wanneer zij metjniilengewone be
valligheid dc schoonste Fransche toiletten
droeg tc midden van haar vreemde vrienden,
die in klccding en voorkomen voor haar niet
onder derden. Dc belachelijke, domme men
schen uit de buurfsilogen dan in hun rijtuigen
(met kroontjes op dc portieren) en waren op
hun rit naar huis voortdurend onaangenaam
tegenover elkaar.
Juits op het oogenblik dal Lis dacht eens
alleen met Jetta te zullen zijn, was zij verdwe
nen. Den eersten avond had hij getwijfeld,
maar weldra kwam hij lot het besluit, dat zij
opzettelijk een gesprek onder vTer oogen ver
meed. Zij bleej( zelfs in een volle kamer den
schijn te willen vermijden. Eerst vond hij het
sluitend, daarna beleedigcnd. Had zij hem,
na al die jaren van stilzwijgen, alleen tot zich
geroepen om vóór de oogen van haar nieuw
bakken voorname kennissen met hem tc spe
len?
Op een heerlijken, geurenden Augustusmor
gen hield hij haar slaande op dë treden van
dc stoep, t Was misschien niet aardig dat hij
zoo bij verrassing optrad; maar hij had haar
achter de struiken opgewacht, toen ze, reeds
laat, beneden kwam om haar lammetjes te voe
ren.
Mag 'k met jc meegaan, vroeg hij beschei
den.
Haar oog schitterde, terwijl zij hem over
haar schouder aankeek.
Mevrouw de Rossac^al op je zitten wach
ten om le poseeren. 't Is bijna elf uur.
Laat baar voor miin nart wachten, zei T»«i
onverschillig. Zij heeft niets te doen.
Maar, Lis! En ze noemt je nog wel 'n do
lende ridder.
Dat portret wordt toch niets. Ik kan geenr
portretten schilderen.
Jawel, Lis. dat kun je wèl. Jij kunt wat je
graag wilt (de oude toon was ©r weer). Ga nit
aan je werk. Ik heb wel 'n half uur noodi^
om mijn beesten te verzorgen.
En dat doe je alleen, 't Wil me toeschiK
nen dat je altijd alleen bent! j
Nauwelijks had hij dit gezegd of hij gevoeK,
de er spijt over.
Ja, ik ben veel alleen, anwoordde zij
kalm, en dat vind ik prettig. Je behoeft voIh
strekt niet te denken dat ik niet gelukkig ben^
Lis! -
Zenuwachtig hield zij haar mandje vasi^
terwijl zij een trede lager ging staan. Hij stondR
ter zijde en kon haai* niet achterna gaan.
Qui s'excuse, s'a ccuse, mompelde
hij.
Zijn acdent was wel eeragszins anders dar*
dat van de Barones. Ze merkten het beiden op^
Wees niet dwaas, Lis, hernam zij met eettf
gedwongen lachje. Ik ik houd even veel vam
je als vroeger. Ik ben ook trotsch op je, ik...,
ik zou gaarne de zelfde voor je willen zijn
vroeger... maar dit is onmogelijk, 't Kan niet!
Vraag me geen uitfeg, dien ik niet geven kan!
Maar ïk mag, neen, ik moet je vragen*
waarom wij niet met elkaar zouden mogen!
spreken! (Zij stond met den rug naar hem
toe). Waarom inviteerde je mij, als ik niet.
eens met je praten mag? Wat heb ik toch ge^j
daan?
(Wordt vervolgd.j 1
