"buitenland"
»EMESTSPRi)srJr,tD,z:^«
„DE EEMLANDER"
MIIS
FEUILLETON.
LBS DORIS
17e Jaargang No. 193
pel po» f 2J0 po ««k |DM «rjt" 'OTtkenrf
UtKO oagtltikkra) f 0.15. «bondcrlijk» nummer»
f OM Wekelijkscb btj*oi(j»el HclUndicnm
ff.MMii.i- londet redactie »ao Tber^if Hoven)
pc, auafidcD 75 cent Wckelllkscfc btjvocgsei
sFere/dkmiee pet 5 nundeo 60 cent
AMERSFOORTSCH DAGBLAI
HOOFOREDACT€UR- M.. O. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF Co
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAt, nn nMsanmnte
INTERCOMM TELEFOONNUMMER 613
Woensdag 12 FebruaK 1919
dienst.ianhirdingeo 1 5 regel* f 0 50. groote Ieti
naar plaatsruimte Vrvnr handel en bedrijf bestaa
ere» 'oordeehgr bepalingen lot het herhaald ad ver*
teerwo In di» Blad. by ahnnnement Fene drcutaire
bevattend# da voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden
U. L en V- D. bü de aanstaande
Raadsverkiezingen.
Dit wordt alweer 'n verkiezingsjaar. En
van niet zoo weinig belang ook. De Provin
ciale Stalen en de Gemeenteraden zullen in
hun geheel vernieuwd worden. De Staten
zijn het eerst aon de beurt, de candidaats-
6telling zal reeds deze maand plaats vinden
en de meeste partijen hebben hun lijsten
dus al voor elkaar.
In onze provincie zal de belangstelling
voor de Statenstembus wel niet zoo heel
groot zijn want Utrecht is rechtsch en blijft
rechtsch en, al zal het wel iets minder
rechts worden, de kans op 'n linksche meer
derheid mag voorloopig vrijwel uitgesloten
heeten, zoodat de politieke partijen hun
krachten wel, zullen sporen voor de raads
verkiezingen.
Want ook deze liggen niet tneer zoo heel
ver in het verschiet. Het zou ons niet ver
wonderen, als thans reeds de politieke hoof
den bij elkaar gestoken werden om te deli-
'bereeren over de houding bij die verkiezin
gen aan te nemen.
Het zal de eerste raadsverkiezing worden-
onder het nieuwe stelsel. We krijgen dus
weer 'n zuivere krachtmeting der verschil
lende partijen en het is zaak dat deze kracht
meting zoo zuiver mogelijk zij. Daarom kan
er weer geen sprake zijn van concentratie
-of coalitie. Men hoort die woorden dan ook
niet meer noemen en zelfs de Liberale Unie,
welke nog in 1918 zoo hardnekkig op sa
menwerking aanstuurde, heeft nu ingezien
dat 'n concentratie, waarbij \rij-liberalen en
Vrijzinnig-democraten elkaar zouden ont-
moeten en omarmen, onmogelijk en onwen-
scheliik geworden is.
Daarmee heeft de L. U. echter meteen het
l, vonnis over haar eigen bestaan uitgespro
ken; immers zij zelve is eigenlijk en zij
j Aeeft er zich altijd op beroemd én terecht
reclame mee gemaakt 'n concentratie in
\et klein, welke de meer vooruitstrevende en
de meer behoudende vrijzinnigen in één
"mie vereenigen wilde.
De nieuwe politieke scheidingslijn loopt
jvjwars door de Lib. Unie heen en wij geloo-
ven dan ook dat hare dagen niet vele meer
zijn. Deze partij met haar glorierijk verle
den en hare vele eminente mannen zal zich
weldra moeten splitsen in 'n rechterhelft,
/ellce zich met de vrij-lib., en 'n linkerhelft
welke zich met de vrijz.-dem. vereenigen
zal.
Dat er tusschen die beide vleugels ten
slotte nog veel leden zijn, die zelfs nu niet
tusschen democratie en liberalisme te kie
zen weten doch in volslagen gemis van po
litiek inzicht en besef der realiteit, blijven
"oortdroomen van 'n vrijzinnige éénheid, is
'moeilijk denkbaar na wat men de laatste
maanden hier en over de grenzen heeft zien
gebeuren. De politiek van onze dagen be
weegt zich minder op het gebied waar de
vrijzinnigen elkaar ontmoeten dan daar waar
ihun wegen uiteengaan.
Intusschen, op dit oogenblik bestaat de
Lib. Unie nog en bij de raadsverkiezingen
zal zij ook nog wel bestaan, zoodat er met
haar te rekenen valf.
Zal zij, nu zij de concentratie afgezwo
ren heeft, geheel zelfstandig optreden of sa
menwerking zoeken met een harer buurpar-
tiien, vrij-lib. cl vrijz.-dem.?
Samenwerking met de vrij-lib. is niet
waarschijnlijk. Alles wijst er op dat de L. U.
geheel in overeenstemming met den
geest des tijds zich meer naar links
oriënteert. Zij*zal dus eerder met de vrijz.-
dem. samenwerking zoeken.
Is deze echter mogelijk?
Wij gelooven, dat pogingen om bij de a.s.
raadsverkiezingen met 'n gemeenschappe
lijke lijst uit te komen, tot -desillusies zullen
leiden. Al was 't alleen maar om de prac-
tische moeielijkheden.
Hoe zou men ooit tot overeenstemming
komen omtrent de samenstelling dier lijst
en de volgorde der candidaten?
Hier in Amersfoort doet zich de eigenaar
digheid voor dat er slechts vrijz.-dem. aftre
denden zijn; de vrijz.-dem. zullen natuurlijk
de meesten, voor zoover zij zich weer be
schikbaar stellen, vooraan op de lijst wen-
schen, maar de Lib. .Unie zal terecht ook 'n
goede plaats begeeren. Maar wat is 'n goe
de plaats, waar men geen flauw vermoeden
heeft hoeveel zetels voor de lijst toegewe
zen zullen worden?
En dan, om voor 'n gemeenschappelijke
lijst in het vuur te gaan, moét men elkaar's
candidaten althans aannemelijk vinden. En
zou dus 'n zekere keuring van candidaten
plaats vinden, waaraan men zich over en
weer liever niet onderwerpen zal. De vr.-d.
zullén niet spoedig iemand slikken die van
den rechtervleugel der L.U. is en dus eigen
lijk dichter bij hun politieke tegenstanders
dan bij hen zelf staat en die zich, zoodra
het tot de splitsing zijner partij komt, in 'n
allerzonderlingst parket zou bevinden. En
de L. U. kan toch ook niet uitsluitend met
menschen van haar linkerhelft komen want
dan verloochende zij totaal haar unie-idee
en haar bestaansreden.
Maar al ware er met engelachtige toegeef
lijkheid in de kiesvereenigingen zelve tot
overeenstemming te geraken, wij geloo
ven echter geen oogenblik aan de mogelijk
heid daarvan dan. zouden de kiezers zelve
ook wel eens^Tt woordjë kunnen meespreken
en hun afkeuring over het opnemen van 'n
twijfelachtigen candidaat .toonen door hun
stem aan de lijst te onthouden. Aan den
anderen kant is het zeer waarschijnlijk dat
de kiezers uit de rechtervleugel der L. U.
vooral als zij geen enkelen der hunnen op
de lijst zien voor menigen vrijz.-dem.
naam terug deinzen en maar liever vrij-lib.
stemmen.
Zoodat de heele moeizaam verkregen
samenwerking 'n deerlijke mislukking zou
worden en in plaats van versterking verzwak
king ten gevolge zou hebben. En dat dient
vóór alles voorkomen te worden. De uitbrei
ding van het kiezerscorps heeft de gelederen
toch al niet versterkt en er valt dus geen
stem te verspelen.
Daarom lijkt het ons verkieslijker en ver
standiger, dat i'eder baas blijve in eigen
huis en met eigen lijst uitkome. Geen ge
meenschappelijke lijst, doch verbinding der
lijsten, dat is de juiste oplossing.
Maar deze verbinding is dan ook nood
zakelijk, want door venvaarloozing van bei
der overschotten zou juist een zetel gemist
kunnen, worden, waarop men aanspraak kan
maken zou *ïlt uvcisinietende siemmcn
elkaar opgcle'd worden.
Politiek Overzicht
Gisteren heeft de nationale vergadering
te W-eimar, tot uitvoering van het voorschrift
der den vorigen dag vastgestelde voorloo-
pige grondwet, Friedrich Ebert benoemd tot
rijkspresident. Voor zijne verkiezing zou de
eenvoudige meerderheid voldoende zijn ge
weest; maar de benoeming is geschied met
een stemmentol, dat de volstrekte meerder
heid er overtreft. Van de 421 leden namen
379 aan de stemming deel. Van dezen heb
ben 51 blanco gestemd; van de geldige bil
jetten waren 277 ingevuld met den naam
van Ebert. De aanhangers van het ancien
régime hebben hunne stemmen uitgebracht
on den gewezen staatssecretaris graaf Posa-
dowsky; met de 49 stemmen, die deze ver
wierf, hebben zij hunne krachten gemeten.
De uitkomst bewijst, dat de vroeger heer-
schende richting in het Duitsche rijk tot
eene geringe minderheid is teruggebracht.
Het nieuwe hoofd van den Duitschen stoot
is niet de gekozene van een enkele partij.
De sociaal-democraten, zijne engere geest-
verwanten, zijn wel betrekkelijk de sterksten
in de-nationale vergadering; maar zij kunnen
toch niet meer dan 165 stemmen uitbren
gen. Ook al hebben zij allen aan de stem
ming deelgenomen, hetgeen niet is aan
te nemen; zij zullen wel hun evenredig aan
deel hebben gehad in de 42 afwezigen
dan zouden toch nog 112 leden van de an
dere partijen op Ebert hebben gestemd.
Met recht kon de gekozen president dus
verklaren, dat hij wilde en zou handelen als
gemachtigde van het Duitsche volk. Hij is
gemachtigde van het Duitsche volk. Hij is dat
ontvangen van de vertegenwoordiging van
het Duitsche volk, maar. ook feitelijk, want
tot zijne verkiezing hebben verschillende
partijen samengewerkt. Het is dezelfde colitie
van sociaal-democraten, burgerlijke demo
craten en centrum, die in de laatste oor-
logsweken, toen de wapenstilstand tot stand
moest worden gebrdcht, heeft getracht de
constitutie ven het Duitsdie rijk, die in 1871
onder Bismarcks leiding tot stand was ge
bracht, in overeenstemming te brengen met
de behoeften van den nieuwen tijd. Dat-werk
is door den revolutieslorm, die den Oen No
vember het keizerschap heeft weggeblazen,
onderbroken.
Nu is de coalitie, die door de revolutie
uiteengedreven werd, hersteld. Gelouterd
door de treurige ondervinding, die zij heb
ben opgedaan in hunne samenwerking met
de elementen,* die de revolutie tot het uiter
ste wilden doorzetten, hebben de meerder
heidssocialisten opnieuw aansluiting, gezocht
bij hunne vroegere bondgenootcn. Uit hunne
samenwerking is de benoeming van Ebert
tot voorloopig rijkspresident voortgekomen;
hunne samenwerking zal ook den stempel
drukken op de nieuwe rijksregeering, die
morgen zich aan de nationale vergadering
zich zal voorstellen.
In de korte rede, waarmee dc. nieuwe
president zijn ambt aanvaardde, heeft hij
verklaard te willen eri te zullen handelen als
gemachtigde van het geheele Duitschë volk,
niet als voorman van een enkele partij.
Maar hij bekende ook, dat hij een zoon van
den arbeidersstand is, opgegroeid in de ge-
dachtenwereld van het socialisme, en dat hij
niet van zins is zijne afkomst of zijne over
tuiging ooit te verloochenen.
De eerste plaats in het Duitsche Tijk, die
tot voor drie maanden $oor het hoofd van
het aloude geslacht Hohenzollern bezet is
geweest, is thans ingenomen door Friedrich
Ebert, een VinA. «ao Knt vnlk. Toen hij door
ue itvuiuuc aan het hoofd vqiv -u «q,f0or;ricr
kwam, plaatste een Engelsch tijdschrift on
der het portret, dat het van hem opnam, de
woorden: „The saddler in the saddle". Ge
heel juist was dit onderschrift niet, want
Ebert is van beroep niet zadelmaker, maar
kleermaker geweest. Maar toch het is een
gewezen ambachtsman, die nu de eerste
burger van het Duitsche rijk geworden is.
Treffende tegensteliingl Den 19en Januari
1871 plaatsten de Duitsche vorsten den
erfgenaam der Hohenzollerns«oan het hoofd
van het nieuw opgerichte. Duitsche rijk. Dat
rijk bestaat niet meer. Maar het in smart en
leed herboren Duitschland verkondigt zijn
wil om zich weder op te richten, en als
hoofd van den nieuwen staat is der» Hen
Februari 1919 door het besluit van de na-
lionale vergadering opgetreden Friedrich
Ebert, een kind van het Duitsche volk.
Friedrich Ebert. de gister gekozen voor-
loopige rijkspresident, werd pos in 1912 in
den rijksdag gekozen en wel voor het dis
trict Elberfeld-Barmen. Hij is van geringe
afkomst. Ziin vader was kleermaker te Hei
delberg. waar hij geboren is. Hij is op de
volksschool tc Heidelberg geweest en leerde
vervolgens het vak van zadelmaker. \\rat hem
de volksschool niet kon bieden, heeft hij zich
door zelf-studie en de aansluiting bij de s.-d.
beweging eigen gemaakt. Al in 1892 werd
hij redacteur van de s.-d. Bremer Buerger-
zeitung. Later kwam hij ook als s.-d. in de
..Buergerschaft" te Bremen. Nadat Ebert in
1900 te Bremen nrbeiderssecretaris was ge
worden, werd hij vijf jaar later in het partij
bestuur der s.-d. partij gekozen. Bovendien
was hij voorzitter van het centraal bureau
dei arbeidende jeugd in Duitschland. In den
Rijksdag heeft Ebert zich in korten lijd een
leidende plaats verworven. In de partij gold
hij sinds lang als de man der toekomst. Ook
in de hoofdcommissie van den Rijksdag trad
hii door zijn geestkracht en temperament op
den voorgrond. Toen de laatste voorzitter,
de centrum-afgevaardigde Fehrenboch, tot
president van den Rijksdag werd gekozen,
viel de keuze voor een voorzitter dei hoofd
commissie op Ebert. Ook cle staatkundige
tegenstanders geven hem tot zijn eer na, dat
hij de debatten onpartijdig heeft geleid. Toen
de nieuwe regeering onder prins Max vrin
Baden ontstond, traden in de eerste p'aats
de afgevaardigden Scheidemann, Bauer en
David in het kabinet, terwijl Ebert, die reeds
toen ernstig in aanmerking kwam, zich op
den achtergrond hield.
Op dc eerste vergadering van de „Dail
Eireann", de Iersche nationale vergadering,
is nog een tweede gevolgd. Dit was eene
vergadering met gesloten deuren, maar van
de besluiten, die er.genomen zijn, zijn eeni-
gen bekend gemaakt, waarin over. de macht,
die de vergadering bezit, en over de wijze
waarop zij wordt uitgeoefend, het volgende
is bepaald:
1. De Dail Eireann bezit de volledige
wetgevende bevoegdheid en is samengesteld
uit gevolmachtigden, gekozen door het volk
van Ierland in de bestaande kiesdistricten.
2. De volledige uitvoerende bevoegdheid
zal ten allen tijde worden uitgeoefend door
het in functie zijnde ministerie. Dit ministe
rie zal zijn samengesteld uit een eersten mi
nister, gekozen door de Dail Eireann, en vier
andere ministers, die door hem zelf benoemd
en ontslagen worden voor het bestuur van de
financiën, binnenlandsche zaken, buiten-
landsche zaken en landsverdediging.
3. De namen van de ministers moeten ter
bekrachtiging aan de Dail worden meege
deeld in de eerste zitting na hunne benoe
ming door den eersten minister.
De namen van de nieuwe ministers blij
ven voorshands geheim. Dat kan geen ver.-
die voor het ambt van eêrstenöcfhi"ifeiP}8,fc
bestemd, was in cle dagen, toen de Dail
Eireann vergaderde in de gevangenis; sints
dien heeft hij een middel weten te vinden
om er uit te ontvluchten. Dit teekent beter
dan woorden zouden kunnen doen de ver
houding tusschen de regeering der Sinn
Feiners en de Britsche rijksregeering. De
Sinn Feiners denken er niet ann zich Ie
richten naar de wenschen van Londen. Zij
hebben met Londen voor goed gebroken. Zij
hebben geene andere gedachte dan dat
gene te heroveren, wat hun in het begin van
de 19e eeuw door omkooperijen en intriges,
die het daglicht niet kunnen zien, ontroofd
werd: hun eigen parlement en hunne volle
vrijheid. Zij eischen verder, dat hunne in de
gevangenis smachtende volksgenooten, die
op grond van cle krijgswet veroordeeld wer
den, zullen worden vrijgelaten, en zij komen
op tegen den dwang, die met wapengeweld
op hen wordt uitgeoefend. Ierland is en blijft
een kankerende zweer aan het lichaam van
Engeland, die telkens op nieuw opengaat en
bloedt. Dit wordt ook in Engeland gevoeld.
Zoo dringt, naar aanleiding der opening van
het nieuwe Britsche parlement, de Daily
News aan op onmiddellijk en krachHg han
delen; zij schrijft:
„Het kan niet worden gedoogd, dat de
toestand in Ierland langer zoo voortgaat.
Voor het eerst in een eeuw komt het parle
ment bijeen, terwijl nagenoeg de geheele
Iersche natie niet vertegenwoordigd is. De
gebeurtenissen van de laatste vier jaren zijn
uitgeloopen op de openlijke afzwering van
de regeering, die uit Westminster aan Ier
land is opgelegd. Hoe men ook inoge den-
ken over de verantwoordelijkheid voor dezen
tragischen toestand, het voldongen feit moet
onder de oogen gezien worden. Zelfs wan
neer het militaire bewind in Ierland op clen
duur kan worden gehandhaafd, dan zou dat
om andere redenen niet mogelijk ziin. Wij
kunnen niet met zulk een skelet op ons
schenkblad ons er toe zetten het zelfbestuur
in andere landen in te voeren. Het is niet
te veel gezegd, dat de dadelijke regeling vart
de Iersche kwestie de toetssteen is van den.'
volkenbond. Het parlement moet er op aan
dringen, dat de feiten onder de oogen wor
den gezien en dat het Iersche zelfbestuur
volledig en onmiddellijk wordt toegestaan,-
Er is geen andere weg."
Bultenlandsche Berichten-
Berlijn, 1 I Febr. (W. B.) De Duitsolve
commissie heeft in de zitting van. de wapen-
stUstancIsconrmissie van. den 9en, een protest
ingediend tegen het in beslag nemen van
een Duitsch schip in Dalmatrë door <?e Ita
lianen.
- B ex 1 ij n, 11 Feb r. (W. B.) De Deutsche
Allg. Ztg. verneemt uit Weimar: Het bericht,
voorkomend in een der Berlijn.sche middag
bladen, als zoude staatssecretaris Erzberger
reeds heden vertrokken zijn om deel te ne
men aun de wapenstilstandsonderhandelin
gen, vindt geen bevestiging. \\":j vernemen
van bevoegde zijde, dat de onderhandelingen
in geen geval voor 15 Febr. beginnen.
Ook naar aanleiding van het bericht uit
Zurich aan hetzelfde blad, dat de verminde
ring van het Duitsche leger tot op 25 r!ivi
sies zal worden geëischt, vernemen wi; uit
dezelfde bron, dat wel is waar rekening wordt
gehouden met deze eischen, maar dat er
omtrent hun omvang nog niets met zeker
heid is bekend.
B e r 1 ii n, 11 Febr. (W. B.) In de mece-
deeling der wnpenstilstandcommissie over
de den 8en Febr. onderteekende levensmid
delenovereenkomst werd er vooral op gewe
zen, dat zelfs bij het aanvaarden der voor
vaarden geenszins de zekerheid bestaat. dat
de (e leveren levensmiddelen werkelijk zul-
derhandelingen van de eveneens in Spa ver
gaderde sub-commissie voor de regeling der
scheepvaartovereenkomst ingekomen, waar
uit blijkt, dat de Entente haar voorwaarden
uederom heeft verscherpt, zoodat men tot nu
toe niet tot overeenstemming is kunnen ko
men. De mondelinge onderhandelingen zijn
voorloopig afgebroken. Onder ciezc omstan
digheden blijven de vooruitzichten voor onze
levensmiddelenvoorziening, zooals gisteren
reeds is vastgesteld, voorloopig nog zeer on
zeker.
B e r 1 ij n, 1 1 Febr. (W. B.) Uit berichten
van de Duitsche wapenstilstandscommissie
blijkt, dat onze onderhandelaars bijna in elke
zitting bij de Entente ten scherpste moesten
protesteeren tegen vijandelijke v erg rijpen te
gen den eigendom en tegen de persoonlijke
vrijheid van onze landgenoolen op den linker
Rijnoever.
B 0 r 1 ij n 1 0 F e b r. (W. B.) Op de door
generaal Nudenl den 3en Fcbsuavi aan de
Duitsche wapenstilsiandscommissie ter hand
gestelde nom van maarschalk Foch, waarin
Men is wijs, zoolang men naar wijsheid
tzoekt, maar wanneer men zich inbeeldt dat
men ze gevonden heeft, dan gaat men dwa
ze dingen doen.
Pe Roman van een Nedcrlandschcn Schilder.
Naar het Engelsch van
van
MAARTEN MAARTENS
door
J. L. van der Moer.
Vreemd toch, dat iemand zonder opvoe
ding goed zou kunnen schilderen, merkte de
barones op. Ik kan 't maar niet begrijpen.
Kunst gaat toch samen met beschaving!
Hij schildert volstrekt niet goed, zei Ma
dame de Rossac, boosaardig. Hij heeft 'n af
schuwelijk portret van mij gemaakt.
Is 't mogelijk? vroeg een der onbekende
jongelui met een terugwijkend voorhoofd.
Mevrouw Bigi knikte, ten teeken dat zij het
begreep.
't Verwondert mij volstreekt niet, ver
klaarde zij.
,,'t Is 'n heel feestmaal'' d'achten de drie
ongetrouwde baronessen, terwijl zij de blik
ken op de theetafel gevestigd hielden. Thuis
kregen ze Maria-biscuits, cn als er bezoek was,
'geroosterd brood.
Kom, kom. hii schilt^rt vrii fatsoenlijk-
bracht Odo in het midden. Ik gaf hem zelf 't
eerste onderricht.
Ik ben iemand van veel invloed, sprak
baron Bigi. Pareys riep de „Weduwe Chovv"
aan. die zidh een ligplaatsje had gekozen op
dc blauw Satijnen rok van dc barones. De
„Weduwe Chow" werd oud. Zij had, evenals
dc japon, betere dagen gekend.
De barones stond op tot vertrek. Zij voelde
zich een beetje onvoldaan, nu zij eenmaal ge
zien had wat zij wenschtc. Alles cn ieder ver
veelden haar en dc haren, behalve het kleine
kringetje waarvan zij het middelpunt vorm
den. En niet alleen het middelpunt, maar ook
het glanspunt. Ze waren zeer godsdienstig,
wat betcekende dat in hun kringetje niemand,
behalve hun's gelijken, zich cenige weelde of
genoegens mocht veroorloven. Hun godsdienst
leerde, dat de Hemel misschien voor iedereen
openstond en dat daarom oe aarde voor de
baronnen alleen was, en cjat voor dezen, die
op aasde de beste plaatsen innamn, in den
Heancl ook dc plaatsen op dc voorste rijen
werden gereserveerd.
„Ik dank God dat ik niet ben als deszen"
dacht de barones, terwijl zij opstond.
't Rijtuig is voor, mijnheer, zei een
knecht van Aldervank, die den baron was
genaderd.
Baron asjeblieft! verbeterde de edel
man.
Terwijl hij langs dc oranjeboomen stapte,
schoot hem plotseling iets tc binnen. Hij bleef
even staan, om iets in zijn zak te zoeken, dat
hij dan ook vond. Het was een verfrommeld
traktaatje van de drankbestrijders, dat sij
den knecit overhandigde.
Toen Pareys aan dc theetafel terugkwam,
lachte hij op voor he>m bepsald ongewone
wij™.
Daarvoor hebben onze vaders ons
bewaard, door ons mee te nemen naar Brus
sel en Bordeaux, sprak hij tot Sidonie. Ik ben
maar blij dat die lui onze kunstvrienden, die
ieder oogenblik hier kunnen zijn, niet tegen
't lijf zijn geloopen. Zc begonnen mc bepaald
te hinderen.
Ik hoor 't rijtuig, zei Rijk. Die hit draaft
toch snel. Parevs wierp den hlaffenden hon
den dc stukken taart toe, die dc dames Bigi
hadden doen watertanden. En een oogenblik
later verwelkomde hij met grootc hoffelijk
heid dc aangekomen gasten uit Den Haag:
een van dc grootste Xederlandsche Kunste
naars en een nog meer bekenden Parijschen
Prins onder de schilders, die voor ontspan
ning tijdelijk le Schevcningcn vertoefde cn
die Was .a b sol urnen t charmé dc vos
brumes blonde s".
A'bsoïument rharmé de nos brunes blon
des? echo-de Madame de. Rossac, terwijl 'zij
haar witte tandjes liet zien.
Ik zei brumes, antwoordde de schil
der een beetje geraakt.
Hij was gewoon heel eerbiedig C h c r
Malt re genoemd tc worden. Ilij hield er
een echten Icëuwenkop op na, maar zijn ma
nieren waren keurig. De magere kleine Hol
lander kroop als een kat naast hem voort. De
Franschman verklaarde grootmocdiglijk,. nat
hij het achtliertde-eeawschc, Fransche aan
zien van het huis bewonderde. Het herinner
de hem aan een paar plaatsen, welke hij
noemde, en die in de gelukkige dagen van
Marie Antoinette waren gebouwd. ..Ze heli-
ben 't uitstekend nagemaaktzei hij. .,0. w a
ren 't Fransche werklieden? Juist, juist Dc
lijn van die boomen is goed; cn aan de an
dere zijde die beuken tegen dit blauw!"
pof is de Natuur dvzr» toch
ten slotte nog 't beste werk, meende dc IIol-
landschc schilder.
Ik ben 't volstrekt niet met u eens,-merk
te Madame dc Rossac levendig op, en zij
draaide zich om, zoodat allen zien konden hoe
zeer de natuur verbeterd was.
Willen de hee'ren thee? 't Schijnt dot
Jclta er van door is.
Zc verzorgt twee maal per dag al die
heester, merkte Odo ontstemd op.
Ze houdt van de eenzaamheid. Wel, be
lieven de hoeren thee?
Dc thee hier in Holland is me te sterk,
dat is slecht voor mijn zenuwen, verklaarde
dc Franschman. Heeft u soms kamille?
O, dat zullen we aan de vrouw des hui
zes moeten vragen.
Dc vrouw des huizes? Onzin! zei Parevs
Ilij zette een zuur gezicht en fiool.
Job. kom hier! Ga naar dc keuken en
zorg dat er kamille wordt gezet-
liet was werkelijk een van Job's verdiens
ten, dal bij een bevel steeds zonder dralen uit
voerde. of hij het begreep of niet. Hij sloop
tusschen dc boomen door en mompelde: ka
meel zetten?"
Ik meen dat u zelf toch artist is, iiiet
waar? vroeg dc „Meester".
O. zeker, ik ben artist.
Pareys sloeg een snellen blik in het rond
cn kon nog juist even een grijns ontdek'.
op lui gelaat van dc omstanders. Jetta was
teruggekomen met de ledige mand aan haar
arm. Ook op haar gezlieht verbeeldde hij
zich even een spollenden trek te ontwaren.
Hij is te bescheiden! plaagde dc barones.
Niemand"'heeft ooit iets van zijn werk gezien,
behalve zijn knecht.
Maar w ij zullen 't toch wel zi-sn? We
2,'*: v:7ctMi;V 'orv^rd# de
beroemde vreemdeling. Huizen ;d ilit hebber
We in Frankrijk ook, en nog lnvl andere. W ij
zijn evenwel verlangend naar dc sthil b rijen'
Hij keek naar zijn kleinen Holland-eken
confrater en vervolgdè":
Is 't niet zoo, Jacob? We zijn gekomen
om de schilderijen van mijnheer zelf le zien;
on die van Rousseau.
Van Rousseau? vroeg nr.n' van verschil
lende zijden. Zelts Rijk bleek door het noemen
van dezen nannv verrast.
U heeft mc toch gezegd dal we hier n
groole collectie van Rousseau zouden vinden?
Ik heb gezegd 'n groot kenner vanT.ous-
seau. Mijnheer is bezig zijn levensgeschiedenis
fc schrijven.
Hoe is dnt mogelijk, als men zijn werk
niet gezien liceft? Ik meende duidelijk ver
staan tc hebben dat bier een collectie v.ti*. Al
die uren in den trein heb ik cv op z.ttf u
verheugen!
Dc goedhartige Jacob schoof onrustig op.
zijn stoel heen cn weer cn Pareys keek op het
oogenblik zeer verstoord, zoodat er een be
nauwende stilte heerschte.
We zullen ons best doen u tot morgen
aangenaam bezig te houden, zei Jclta.
Dc Cher Maïtre had haar tc nau.ver-
r.ood opgemerkt. Zijn gezicht helderde hccie-
maal op.
O Mevrouw, er bcs»aat ongetwijfeld „ec<f
werk van uw Echtgenoot.
Ja, en we hebben hier werk, dat ik vciy
moed
(Wordt vervolgd.;
4
