„DE EEMLANDER"
BUITENLAND
E U^LLEton!
LIS DO^IS
I /e Jaargang No. 255
IB0NMEMEMTSPR11S
A
pef 5 hi landen voot Amers.
Voot» J 1.80 Idem franco
per post f 2.30. pel week (met gratis vtraekering
tegen ongelukken) f 0.15. ahonderUjke nummer»
0.05. - Wekelijksch bijvoegsel aWereUrevuee
per 5 maanden 00 cent
AMERSFOORTSCH
-flsandag 28 April 1919
PRIJS DER ADVERTENTIEN
HOOFDREDACTEUR: Ma. O. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF Co
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. woer utrcchtsohcsii»
INTERCOMM. TEtEFOONNUMMER 5'.3
van 1—4 regels f 0.80,
elke regel meer f 0 20»
dienstaanbiedingen 15 regels f 030. groote letters
naar plaatsruimte Voor handel en bedrijf bestaan
zeer voordeellge bepalingen tot het herhaald adver*
tecren in dit Blad, bij abonnement Eene circulaire
bevattende de voorwaarden, wordt op
toegezonden.
aanvraag
„ZU weten het nog niet!"
Mr. Mar chant schrijft over het congres
êer S. D. A. P. en de daar aangenomen
eenheidsmotie", waarin met veel wo^rden-
pmhaal over de keuze „democratie of revo
lutie?" heengegleden werd:
„Onze conclusie is, dat door aanneming
Van deze motie niets is veranderd en dat
niets is komen vast te staan. Indien de
heer Troclstra deze motie met November
ivan het vorige jaar in zijn zak had gehad,
vare hij precies even wijs geweest en zou
juist hetzelfde geschil de leiding hebben
verdeeld gehouden
De motie laat de zaken zooals ze wa-
jen. Zij hield „de Partij" bijeen, wat ook
haar doel is geweest. Maar de heer Troel-
slra meent blijkbaar de motie te kunnen
beschouwen als een blanco-volmacht om in
nieuwe „situaties" wederom te handelen als
in November, en dan ook door te zetten.
Hij zal zich d-jn tegenover de anderen be
roepen op het partijbesluit.
„Wat men in cèe practiik van zijne leiding
op historische oogenblikken en in revolu
tionaire situaties heeft ervaren, is niet ge
schikt om ons voor het gebruik van de vol
macht hoopvol te stemmen.
Dat voor den-heer Troelstra de parlemen
taire arbeid sedert de November-gebeurte-
nissen ziine bekoring heeft verloren, is be
grijpelijk. Zijn oude positie zal hij daar niet
neer vermogen te herstellen. Het is gemak-
zelijk, dit aan het Parlement te wijten, doch
Het is niet juist. Hij kan nu zijn vriend Nier-
;trasz de hand gaan drukken. Ieder kan in
eigen kring den parlementairen arbeid gaan
afbreken. De een vindt zijn klankbodem in
de kapitalistische, de andere in de revolu
tionaire instincten, maar beiden sturen naar
den ondergang tier democstie.
„En „de PartijIndien het congres zich
had moeten uitspreken, zou de meerder
heid de zijde van den heer Troelstra heb-
oen gekozen. Dit zou de positie van de be-
ronnenen belangrijk hebben verzwakt. Het
was daarom van hun standpunt juist gezien,
een uitspraak te vermijden. Intusschen ant
woordt „de Partij", de groote, de sterk groei
ende, op de levensvragen, die telkens weer
voor haar oprijzen: ,.ik weet het niet". Toch
fs zij, moeten wij hare woordvoerders ge-
looven, de eenige partij, die zich verheugt
in een welomschreven, positief beginsel!"
GevaarlUfc spel.
De opwekking van de S. D. A. P. en haar
•leep, het Ned. Vakverbond, om aan de vie
ring van den 1 Meidag 't karakter aiv strijd
en verzet te geven door het neerleggen van
den arbeid komt neer op de uitlokking van
n staking van zuiver poliiieken aard, ge
grond op regeeringsdaden en op het uitblij
ven van regeeringsdaden.
De eerste eisch tot deze proteststaking
wordt ingeleid door een vreugdevolle be-
gjoeling van een mooien stap der regee
ring, de wettelijke 8-urendag.
'n Wonderlijk protest dusf
Geldt het protest soms de mogelijkheid
van langdurige overgangsperioden, dan
moet de S. D. A. "P. zich eens herinneren
tot voor hoe kort nog zij voor overgangs
perioden pleitte, waarbij die van het regee-
ringson.tu.crp nog kinderspel zijn.
Is soms de invoering van algemeen vrou
wenkiesrecht oen reden tot een staking? Zij
wordt als zoodanig vermeld! Meent het Par
tijbestuur van de S. D. A. P. dit? Is haar lief
de voor net algemeen vrouw enkiesrecht tot
deze Belgische hoogte gestegen?
De overige redenen van protest zijn ge
deeltelijk even gezocht en onwaar, gedeel
telijk ernstig. Maar ook voor zoover zij ern
stige politieke grieven zijn, bieden zij geen
gegronde reden tot een zoo ernstige actie
els een algemeene staking.
Dat heeft de leiding der S. D. A. P. ge
voeld. En daarom is een slotroep aan het
stuk toegevoegd luidende:
„Een dag waarop het machtig geluid
der arbeidersbeweging dient te worden
gehoord tegen imperialisme voor ont
wapening voor een duirrzamen wereld
vrede."
Tegen imperialisme, voor ontwapening,
voor een dwurzamen wereldvrede!
Moet voor die eischen gestaakt worden
in ons land. Tegen onze niet-socialistische
'bevolking?
Laat de leiding der S. D. A. P. haar ei
schen die vrijwel heel Nederland deelt, doen
hooren in Parijs, laat zij haar vechtlustigcn
partijgenoot Noske in Berlijn er voor warm
maken, laat zij haar imperialistischen partij
genoot dr. Terwagne in Antwerpen er mee
om de ooren slaan.
Maar in ons land het economisch leven
er voor in verwarring brengen, is of al te
rtatief of «een spelen met \uur, een bravour-
spelletje, begonnen omdat Wijnkoop het
ook speelt.
De arbeiders zullen ven de gezochte op
somming in doorsnee niets begrijpen als
een reden tot staking.
En de indruk zal worden gevestigd: Wij
staken omdat het beter moet worden.". De
ze gedachte is het, die ook in Duitschlond
heeft postgevat en die daar de hopelooze
stakingskoorts heeft veroorzaakt, welke het
land vermoordt.
Wat men daar van de stakingen verwacht
weet niemand, de stakers zelf wel het minst.
Men staakt eenvoudig. Nu hier, dan daar,
smijten de arbeiders het werk neer, uit
protest, sympathie, als protest tegen een
andere staking, als protest tegen de rust
verstoring zelfs.
Van de leiding is geen sprake meer, het
is een wild drijven, welvaart-vermoordend,
kracht-verlammend, organisatie-sioopend.
Moet ook Nederland dien weg op?
S. D. A. P. en N. V. V. zetten den eer
sten stap. Zij bevelen een staking, plomp
weg. zonder scherp omschreven doel, zon
der klaar begrip aan de deelnemers te ge
ven. Een staking op gezochte, goeddeels
onware motieven.
En de volgelingen gaan m den strijd:
Omdat „het" maar eens beter moet worden.
Straks loopen zij den weg op eigen ge
legenheid verder. Dan zullen S. D. P.
en N. V. V. klagen en roepen als in
Duitschland om tot bezinning te komen.
Maar de schuld der verdwazing zal dan. in
volle zwaarte op hen drukken.
Politiek Overzicht
In het incident, dat de strijd om Fiume
heeft teweeggebracht, is door alle in dezen
strijd betrokken partijen het beginsel van
het zelfbeschikkingsrecht der volken naar
voren gebracht. Italië heeft dat gedaan op
hoogst eigenaardige wijze. In de bevolking
van deze in het uiterste noordoosten van
de Adriatische zee ge'cgerv ha-, enstad is
het Itcliaansche element sterk vertegen
woordigd. Volgens de uit Rome gegeven
voorstelling is Fiume zelfs een geheel Tta-
lisnnsche stad. Dit wordt van de andere
zijde betwist met eer. beroep op de feitelijke
bevolkingscijfers, die uitwijzen, dat in de
stad Fiume een groote Slavische mir.de.-
hc-id is, die als de bevolking van de voor-
stad Susak er bij wordt geteld, .zelfs de
meerderheid uitmaakt. Dit weerhoudt Italië
intusschen niet om Fiume te rangschik- f
ken tot het „onverloste" Italië, dat op i
groncl van het recht der volken om zelf over j
hun lot te beschikken, weer in den schoot
van hef moederland moet worden opgeno-1
men.
De krisis, waarin de strijd om Fiume nu
I
verkeert, is voor Italië's bondgenoolen eene
aanleiding geweest om tegenover deze Ita-
liaansche opvatting van het zelfbeschik
kingsrecht der volken de hunne te stellen.
Wilson stapelde vurige kolen op Italië's
hoofd, cioor uiting te geven aan den wensch,
dat Italië den voorrang zou geven %an de
rechtvaardigheid boven het eigenbelang en
een toonbeeld zou zijn van edelmoedigheid
en grootheid van ziel.
Ln de Fransche pers kwamen gezagheb
bende organen met grooten nadrJk op te
gen de Itaiiacr.sche pretention. Het Journal
des Délats betoogde, dat het Wilsonsche
beginsel van het recht der volken van toe
passing was op de volken, niet op kleine
verspreid liggende deelen der bevolking.
Het Italiaansche gedeelte van Fiume is een
eilandje, aan alle 2ijden door Slaven om
ringd. Als men aan zulke eilandjes hel recht
toekende zich politiek te verbinden met een
ander-land dan dat. waa/in zij zioh bevinden
dan zou men in de wereld de krachtigste
kiemen invoeren tot ontbinding van den sa
menhang der sirten. -- De Temps heeft de
gelegenheid waargenomen om de politiek
die op dit oogenblik zich opdringt sin olie
volken, in deze woorden te "omschrijven:
„Een volk kan aan een ander volk geen
nadeel doen zonder zijne eigen toekomst
te vergiftigen. Wannéér het eene bevolking
haars ondanks inlijft, dan schept hot een
Oorzaak van oorlog Het verliest de
aanraking met andere naLiën, welker steun
het onmisbaar is. De "a.inexionlsüsche pro
gramma's afwijzen, .zich van inlrigeercn
onthouden, niets vragen dan zijn recht,
niets zeggen en niets doen wat men niet in
het volle licht kan ontplooien, en interna
tionaal kan denken, dat is niet alleen eene
volcioenin£f voor het geweten, het is ook in
den tijd waarin wij leven de grootste be
hendigheid."
De Daily News beschouwt het ils een
kleiner kwaad, dat de conferentie nu ver
deeld is. dan dat eene regeling zou worden
„afgeroffeld" (patched up) tusschen de
groote mogendheden, die de kleine natiën,
welke er bij betrokken zijn, zou laten onder
een blijvend gevoel van verongelijking.
Geen volk kan beter dan het Italiaansche
welen hoe ijdel het streven is om hel natio
nale gevoel onder voW te halen, ai moge
de betrokken natie nog zoo zwak en ver
deeld ziin. Het blijft nog te bezien in hoe
ver ae discussiën in de conferentie de be
dreiging met een „lapvrede" hebben weg
genomen.
Dit werd gezegd tot ondersteuning
van den wensch, die door den oud-»
ministei Henderson, het bekende voor
malige lid van het Brilsche oorlogs
kabinet, in eene in het congres van
de Fransche socialistische partij gehouden
toespraak werd uitgedrukt, dat de vrede niet
zou ziin een wraakzuchtige vrede, die den
haat tusschen de volken zou verscherpen,
maar een vrede, die de oude wonden zou
heelen en geene nieuwe openen, dis de vol
ken van Europa zou vereenigen en niet hen
nog dieper zou verdeelen.
Dil zijn schoone. behartigenswaardige
woorden. De vraag is alleen maar:. Zullen
ze in toepassing zien brengen?
BuitgBlaiidsche Berielittu
P a r ij s, 2 G April (Havus De raad van
Drie heeft Zaterdag de beraadslaging over het j
vraagstuk van KiaulsjÖe en de Japansche aan
spraken voortgezet.
Dc ministers van buitenlandsche zaken van
de Verecnigde Staten. ftroot-Britanniê en
Frankrijk, alsmede de eerste gevolmachtigde
van Japan, hebben ook vergaderd. Op de agen
da stonden: het luchtverkeer, een medcdeeling
der Poolsche commissie, een rapport over dc
Duilschc koloniën en een rapport van dc com
missie voor krijgsgevangenen
Parijs, 2 6 April. (Ilavas.) De conferen
tie zal Maandagmiddag om drie
in liet
ministerie aan dc Quai d'Orsay een openbare
algemeene zitting houden, waarin de ovcreen-
komst, welke dooi dc volkenbondscommissie
is opgesteld, aan de vergadering zal worden
I voorgelegd, alsmede de tekst der artikelen bc-
treffende de internationale arbeidswetgeving,
die iii de vuorloopige vredesvoorwaarden zui
pen worden ingelaselu. liet vraagstuk der aan
sprakelijkheden. slaat eveneens op de agenda
tige ontvangst. Hij bcgaif zich naar 't Quiri
naal. Daar werd een groote bctooging ge
houden, waarvan het glanspunt was eert
toespraak van Orlando, waarin hij het Itali
aansche standpunt betreffende Fiume hand
haafde en die een geweldige geestdrift uit
lokte.
R ome, 23 A p r i 1. (Slefuni.) Ter gelegen
heid van den terugkeer van Orlando uit Pu-
rijs had zich een groote menigte, bestaande uit
Naar de Temps verneemt hebben de gca 11 i-1 senatoren, afgevaardigden, raadsleden, leden
:rde en geassocieerde rcgccringcn besloten van de provinciale raden, professoren en vele
bekende burgers, alsmede officieren cn solda-
eer
zich voorshands Ie beperken tot het inlas-
schen, in de voorloopigt vredesvoorwaarden,
van bepalingen, waarbij Duitschland zal ver
klaren van zijn vroegere koloniën af tc zien.
De vraag betreffende du schadevergoeding,
wat deze koloniale gebieden betreft, en do
vaststelling der koloniale i.:andal<jn schijnt
voor het oogenblik tc zijn opgeschort. Onder
deze omstandigheden zal hrt voorloopig be
stuur der vroegere Duitschc koloniën datgene
zijn, waaraan de feitelijke bezetting is toever
trouwd.
Parijs. 2 7 April. (Havas.) De Temps
brengt de volgende inededeelingen: De op
stelling van den tekst van het voorloopi-ge
vrèdesverdrag mcr Duitschland is nagenoeg
geëindigd. De raad der regeeringshoofd jn
heef ^Zaterdag voor goed de financieele bc-
palingen, afgescheiden van Ae welke
het van Duitschland te eischen schadehcr- j
ten, naar het station begeven. Toen de trein
binnenreed, brak een geweldige ovatie los,
waaraan ook biet spoorwegpersoneel deed
nam. Nadat dc delegatie was uitgestapt, ver
brak de menigte de politic-cordons oin met
een onbeschrijfelijke geestdrift de gevolmach
tigden toe tc jubelen. liet stationsplein was
zwart van dc mcnschcn en alle omliggende
hüizcn cn trouwens bijkans de geheeh tad zijn
in vlaggentooi.
Orlando werd in trionif naar zijn auto ge
bracht. Hij hield, in liet rijtuig staande, .n
toespraak. Op zijne vraag ol hij in den geest
van het volk had gehandeld, volgde een don-,
derend applaus. Dc auto had hvecjiren noodig
oni den korten weg van liet station naar liet
Quirinaal af tc leggen.
N e w-Y o rk, 2 7 April. (HovasDe
secretaris van binnenlandschc- zaken Lone
stel b'etrelfen. goedgekeurd. Hij zei nog j deelt heden, namens de regeeting der Ver-
twee of drie dagen noodig hebben om ook e6n'»^e Staten, de volgende nota m«e
ziin visa te geven aan de rest van de be pa- j ov£r Adriatische kwestie:
lingen van het verdrag. j F,ume werd niet aan Italic gegeven vo!-
Wat Elzas~Lotharim;en betreft, waarvoor
Hp Fransche regeering een zeer volledig
ontwerp had laten opstellen, meenen wij te
weten, dat de* eindredactie is verricht door
de commissie, die André Tardieu, Head-
lam Morley en Hoskins tot leden heeft. Al
le uitzonderingen, die door Frankrijk zijn
gevraagd wegens den bijzonderen aard van
de kwestie var, Elzas-Lotharingen, zijn toe
gestaan. Er biijft nog slechts over de eind-
toestemming te krijgen van den raad der re-
geeringshoofden, die zonder twijfel aan
staanden Dinsdag zal worden gegeven.
De verschillende delegatiën van de groo
te mogendheden hebben op zich genomen
een résumé op te stellen van den tekst der
voorwaarden van den voorloopigen vrede.
Dit zal aan dc pers woiden medegedeeld
op het oogenblik. waarop het volledige ver
drag aan de Duitsche gevolmachtigden
wordt overhandigd. Het officieele résumé
zal in gemeen overleg door de regeerings-
hoofden w orden vastgesteld.
Parijs, 26 April. (Havas.) Sonr.ino
cn.Salandra ziin heden uit Parijs vertrokken
naar Rome, waar zij zich zullen voegen bij
Orlando en Barzilai.
Sonnino bracht heden morgen een be
zoek aan zijn ambtgenoot van buitenland
sche zaken Pichon. Eij zijn vertrek om twee
uur namiddaers bracht Pichon hem aan het
station een afscheidsgroet uit naam van do
Fransche regeering.
De Petit Parisien zegt, dat men hier te
deen heeft niet met een verbreken maar
met een onderbreken van de onderhande
lingen. Orlando en Sonnino hadden van de
Kamer en de Senaat een tamelijk impera
tief mandaat ontvangen met betrekking tot
de Italiaansche aonspraken. Zij hebben be
sloten voor het parjement te verschijnen,
om dot op de hoogte te stellen van de.door
hen aangewende pogingen en ondervonden
moeilijkheden. Den 28en April zullen zij*
hunne medecleelingen asn de Kamer doen.
De Petit Parisien verklaart in staat te zijn
te verzekeren, dat, hoe ook de zitting moge
verloopen, Orlando en zijne medewerkers
zich dadelijk weer op veis zullen begeven
naar Pari is en dat de Italiaansche detegatie
in haar geheel in Versailles zal zijn.
Rome, 26 April (R.) Orlando bod
bij zijne aankomst uit Parijs een geestdrif
gens de artikelen van het geheime ver
drag waarop Italië in den oorlog is gegaan,
maar het werd daarbij gegeven aan Kroa
tië, dat een deel uitmaakt van Joegoslavië.
Aan dat land zou president Wilson wen-
schen dat Fiume komt. De kwestie van Fiu
me w ordt dus een vraag van goed oordcel.
Wilson en Clemenceau waren 't er over
eens, dat het een onrechtvaardigheid tegen
over de nieuwe republiek aan de Adriati
sche zee zou zijn Fiume ann Italië te geven,
want Fiume is de eenige bruikbare haven
aan de oostkust van de Adria voor Joego
slavië en de aangienzende landen.
De aanspraken van Italië zijn gebaseerd
op het beginsel, dat de bewoners van Fiu
me Italianen zijn en moeten gevoegd worden
bij Italië zooals, zij een eeuw geleden
waren. Om deze aanspraken te bevredi
gen, zou men klaarblijkelijk onrecht moe
ten doen aan andere' landen en zoo aan da
Adriatische zee een open wond in stand
houden, die oorzaak zou zijn van een voort
durende verbittering. Italië met Venetië en
Triest kan gelukkig leven zonder Fiume.
terwijl de jonge republieken aar. de o'-stziidc
van de Adria zonder Fiume geen en Vel en
vrijen gemeenschapsweg met de rest van
de wereld zouden hebben.
Parijs, 26 April. (Ilavas.) De drie Duit
sche vertegenwoordigers. dic de wegbereiders
zijn van de gevolmachtigden, zijn le Versail
les aangekomen. Hoofd van het gezelschap is
baron von Lestncr, gczantschansrnnd. Mij
wordt vergezeld door Max Warburg, finan
cieel gedelegeerde; Walter, inspecteur van de
telegrafie; den ami. unaar bij den levensmid-
dcldicnst Ducker; de telegrafist Goebcl, de
secretarissen Propp. en Rose benevens twee
bedienden. Ze ziin door kolonel Ilenry. hoofd
der Fransche militaire missie en Oudaire. bi
zonder commissaris, ontvangen en dadelijk
naar het hotel des Reservoirs gebracht, waar
zij zich hebben gehuisvest.
B c r 1 ij n, 2 6 April \V. B.) Volgens de
avondbladen gaat de Duilschc vredosdelcga-
tie, die met oen haar begeleidenden si ai ta*
tusschen tot nagenoeg 100 mcnschcn is aange
groeid, in drie afdeclin;,?n op reis De cerrte,
waarmee de hooge ambtenaren, de perssecre
tarissen en het bureaupersoneel reizen, ver
trekt. Zond a zr middag Maandag gaan tv'ce trei
nen naar Versailles In den eersten. *s namid
dags kwart over drie, stappen de eerste Duit
schc gedelegeerden onder leiding van graaf
Het woord „omwenteling" krijgt in socia
listische ooien een heel wat minder zoeten
Mank als het de eigen positie in gevaar
fcrengt.
Roman van een Ncderlandschcn Schilder-
I Naar het Engclsch van
MAARTEN M WRTENS
door
J. L. van der Moer.
100 -
Nu. dar is 'n goed voornemen. Zie 's, ik
^3eb eens beloofd dat ik geen hpj meer zou
schilderen. De reden voor mijn belofte bc-
Staat nu niet meer.
Waarom t dan "nog langer geheim te
Dóuden?
O. dat is "n andere zaak. Wat ik jou nu
Verteld heb, dat heb flv nooit aan een ander
verteld, en toch heb ik zoo'n behoefte gevoeld
Om er c-ens met iemand over te spreken. En
Hu heb ik 't onverwacht aan jou meegedeeld.
Haar wangen gloeiden, zij kon niet spreken.
Daarom boog zij het hoofd over de platen
Ik moet nog «ji heele boel meer schilde
ren vóór ik heen ga, sprak hij. Ik moet nog 'n
paar schetsen van maken.
Heen gaanl riep zij uit.
Ja. later. Mijn portretten wachten me. Ik
hzb al tw-ee bestellingen laten loopen.
i Gnat u heen? Wanneer gaat u heen?
Van den .winter /noct ik naar Den Ilaag.
Zij begon tc schreien en hij trachtte le ver
geefs haar te kalme eren.
XLVJI.
Het was waar dat Pareys sterven ging.
Maar, helaas, ons leven is zoo kort en het
sterven duurt soms zoo lang!
Een pijnlijke ziekte sloopte hem langzaam,
op zijn vijf en zestigste jaar. Dc man, dien hij
had liefgehad en geslagen, de vrouw, die hij
had bemind en gekweld bemind op z ij n
manier waren bij hom en verzorgden hem,
van don ochtend tol den avond en van den
avond tot den ochtend, met even groote toe
wijding.
En zijn zoon deed afstand van het vroolijke
leven in de mooiste en prettigste stad van de
wereld, om uren en uren aan zijn bed tc zitten
en hem alle mogelijke nieuws te vertellen.
Alex Pareys had tol nu Joe slechts een vroo-
lijk leventje geleid. Ilij was steeds volkomen
vrij geweest; leed en smart kende hij nauwe
lijks hij naam. liet was Odo's geliefkoosde
theorie, dat een ouder, die alleen uit zelf
zucht een kihd in de wereld heeft gebracht,
nooit genoeg kan doen, om dat oorspronke
lijk kwaad weer zooveel mogelijk goed' tc
maken. Als gevolg daarvan had Alex van af
zijn prilste jeugd ondervonden, dat zijn vader
zijn levenspad, met zorgvolle hand, met bloe
men bestrooide. En hij had dat pad gevolgd
zonder bepaald overleg en zonder op neven
paden te verdwalen. Hij was geen brave Hen
drik. maar ook niet slecht, bezat een gezond
gestel en een innemend uiterlijk, en lachte
zoodra zijn vader over de leer der bovenna
tuurlijke dingen begon. Men moest het leven
wijsgeerig, dat wil zeggen van den vroolijken
kant, opvatten; men moest vroolijk zijn, zoo
lang tot men op hoogen leeftijd kwam fc ster
ven. En bij had een heerlijk bestaan zoo-
als iedereen in de prachtige stad, te mid
den van zijn weelderige omgeving in hun
luxueuse woning. Zijn moeder trachtte zijn be
langstelling voor arme kinderen op te wekken.
Hij gaf hun het geld, dat z ij hem gegeven
had, en luisterde lachend toe, wanneer zij op
merkte dat hij zelf ook wel arm had kunnen
zijn Ilij was heel lief vopr_zijn moeder, voor
welke hij een eerbiedige genegenheid koester
de, onctanks de diepe minachting, die zijn
vader ten opzichte van haar opvattingen steeds
loonde ,.'n Vrouw is maar 'n vrouw" beweer
de die altijd. „En 'n man is 'n menseh." Het
klinkt wel afgezaagd, maar daar draait toch
eigenlijk het geheelc leven om- -De vrouw i s
juist vrouw, opdat de man den mensch in
haar zal ontwikkelen."
De man is de schepper.
Dc gansche wereld bestond eigenlijk voor
Alex Pareys.
Het was wel verschrikkelijk, maar niet on
natuurlijk, dat zijn vader, die nu oud was,
moest komen te vallen. Verscheidene andere
xr.enschen waren gelukkiger cn leefden lan
ger. Het was zoo vreeselijk, dat hij er geen
woorden voor vinden kon en de tranen
sprongen hem in zijn vergeetmijniet-oogen
het was ellendig dat 2ulk een goed schepsel
zóó hevige pijnen moest lijden! De zoon had
den vader nimmer boos gezien, nooit een ruw
woord van hem gehoord, alleen maar grap
pen, of zooals hij het zelf noemde „mop
pen". Wanneer Odo Jctta prikkelde, dan lachte
Alex heel onschuldig. De toegevendheid van
zijn vader, welke uit genegenheid voortvloei
de, beantwoordde hij met een buitengewone
bewondering voor het genie, voou-den üentle-
man, voor den menscb.
liij was er ti otsch .op, dc* zoon van den
schilder te zijn. beseffend de groote bcleeke-
nis er van. Fm onvoorwaardelijk aanvaardde
hij dc mildheid van don hedonist, het genot
dat dc geestige man hem - clionk. Ontegenzeg
gelijk was zijn vader een zeer vroolijke vader.
Hij vereerde hem.
Dus liet hij rrtlc genoegens varen, waaraan
hij geiend was. zoo lang lot hij cr bepaald
behoefte aan gevoelde en zal hij stilletjes
neer Dij het ziekbed Zijn moeder streek hem
met de zachte vingers door de golvende,
zwarte haren en spoorde hem aan tof zijn
wandelrit in het B o fr; of tot eenige bizon-
dere ontspanning. Hij was in den laatsten tijd
een dolle motorrijder geworden. Dat was toen
nog een geheel nieuwe sport, waarmee, hij
een groot deel van z ijn werkloos leven aan
vulde. In vele opzichten wa hij nog een on
ervaren kind, te midden van het woelige groo-
te-.vtadslcyen. Hij had tc veel in de schaduw
van zijn vader geleefd.
Ga eens 'n eind loopen! drongi de moe
der aan.
Hij stond met tegenzin op en eing heen.
De zieke man draaide het hoofd om, ten
einde zijn zoon na te stargp te turen op de
deur waardoor hij verdwenen was. De No
vemberavond begon reods te vallen, het werd
ampler In hrt statig- gemeubeld vertrek. De
verkleurde bladeren voor het venster glinster
den in den avonddamp. Het jaar spoedde ten
einde; in Parijs sterft bet in schittering.
Zwijgend en stil lag de zieke man in zijn
bed. Een uur geleden had hij weer een vree-
selijkon aanval van piin le dporstaan gehad,
zoodat hij thans vrij uitgeput was De kamer
zag er somber uit door de donkergroene gor
dijnen en door het donkere vloerkleed. Ze
jyas, op Fransche wijze, geheel als zitkamer
ingericht. Hen Cordovaansch schut stond voot
dc deur van het witte Cabinet dc toi
lette. Jetta .zat ook sil en zwijgend bij den
haard, waarin beukeblokjcs brandden. Ode
zuchtte.
Kan ik iets voor je doen? vroeg zij-
Dank je wel.
Vijf minuien later kwam Job binnen met een
kop consommé. Jctta stond op.
Laat me eens zienof 't nu behoorlijk
klaargemaakt is.
Daar heb i k al naar gekeken, zei Job.
Schud mijn kussen op. stommeling! Zie je
niet hoe plat 't is? riep Pareys.
De knecht gehoorzaamde en ging heen Jct
ta stond eer. oogenblik naast het bed.
Voel-je je nu wat beter? Ben-je erg moe?,
Ik ben volstrekt niet moe, ik voel me best,
Ze ging weer bij het vuur zitten, na ecrsl
even op den thermometer te hebben gekeken»
Odo volgde haar met de oogen.
Zal k Job bellen? vroeg hij, met zijn vin*
ger op den drukknop.
Nee, t is precies drie en zestig graden.
Zij liet den blik op haar handjes vallen
waarover haar kunst-vrienden altijd zoo ver
rukt waren die thans slap neerhingen irt
den gloed van hel vuur.
Ik ben blij dat je den jongen uitgestuurd
hebt, zei Odo.
Ilij heeft er bepaald behoefte aan. Zal ilf
je uit Figaro voorlezen?
Nee, dat is n pretje voor hém.... en \oo|
mij.
(Wordt vervolgd),