„DE EEMLANDER" BUITENLAND E U^LLEton! LIS DO^IS I /e Jaargang No. 255 IB0NMEMEMTSPR11S A pef 5 hi landen voot Amers. Voot» J 1.80 Idem franco per post f 2.30. pel week (met gratis vtraekering tegen ongelukken) f 0.15. ahonderUjke nummer» 0.05. - Wekelijksch bijvoegsel aWereUrevuee per 5 maanden 00 cent AMERSFOORTSCH -flsandag 28 April 1919 PRIJS DER ADVERTENTIEN HOOFDREDACTEUR: Ma. O. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: VALKHOFF Co BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. woer utrcchtsohcsii» INTERCOMM. TEtEFOONNUMMER 5'.3 van 1—4 regels f 0.80, elke regel meer f 0 20» dienstaanbiedingen 15 regels f 030. groote letters naar plaatsruimte Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeellge bepalingen tot het herhaald adver* tecren in dit Blad, bij abonnement Eene circulaire bevattende de voorwaarden, wordt op toegezonden. aanvraag „ZU weten het nog niet!" Mr. Mar chant schrijft over het congres êer S. D. A. P. en de daar aangenomen eenheidsmotie", waarin met veel wo^rden- pmhaal over de keuze „democratie of revo lutie?" heengegleden werd: „Onze conclusie is, dat door aanneming Van deze motie niets is veranderd en dat niets is komen vast te staan. Indien de heer Troclstra deze motie met November ivan het vorige jaar in zijn zak had gehad, vare hij precies even wijs geweest en zou juist hetzelfde geschil de leiding hebben verdeeld gehouden De motie laat de zaken zooals ze wa- jen. Zij hield „de Partij" bijeen, wat ook haar doel is geweest. Maar de heer Troel- slra meent blijkbaar de motie te kunnen beschouwen als een blanco-volmacht om in nieuwe „situaties" wederom te handelen als in November, en dan ook door te zetten. Hij zal zich d-jn tegenover de anderen be roepen op het partijbesluit. „Wat men in cèe practiik van zijne leiding op historische oogenblikken en in revolu tionaire situaties heeft ervaren, is niet ge schikt om ons voor het gebruik van de vol macht hoopvol te stemmen. Dat voor den-heer Troelstra de parlemen taire arbeid sedert de November-gebeurte- nissen ziine bekoring heeft verloren, is be grijpelijk. Zijn oude positie zal hij daar niet neer vermogen te herstellen. Het is gemak- zelijk, dit aan het Parlement te wijten, doch Het is niet juist. Hij kan nu zijn vriend Nier- ;trasz de hand gaan drukken. Ieder kan in eigen kring den parlementairen arbeid gaan afbreken. De een vindt zijn klankbodem in de kapitalistische, de andere in de revolu tionaire instincten, maar beiden sturen naar den ondergang tier democstie. „En „de PartijIndien het congres zich had moeten uitspreken, zou de meerder heid de zijde van den heer Troelstra heb- oen gekozen. Dit zou de positie van de be- ronnenen belangrijk hebben verzwakt. Het was daarom van hun standpunt juist gezien, een uitspraak te vermijden. Intusschen ant woordt „de Partij", de groote, de sterk groei ende, op de levensvragen, die telkens weer voor haar oprijzen: ,.ik weet het niet". Toch fs zij, moeten wij hare woordvoerders ge- looven, de eenige partij, die zich verheugt in een welomschreven, positief beginsel!" GevaarlUfc spel. De opwekking van de S. D. A. P. en haar •leep, het Ned. Vakverbond, om aan de vie ring van den 1 Meidag 't karakter aiv strijd en verzet te geven door het neerleggen van den arbeid komt neer op de uitlokking van n staking van zuiver poliiieken aard, ge grond op regeeringsdaden en op het uitblij ven van regeeringsdaden. De eerste eisch tot deze proteststaking wordt ingeleid door een vreugdevolle be- gjoeling van een mooien stap der regee ring, de wettelijke 8-urendag. 'n Wonderlijk protest dusf Geldt het protest soms de mogelijkheid van langdurige overgangsperioden, dan moet de S. D. A. "P. zich eens herinneren tot voor hoe kort nog zij voor overgangs perioden pleitte, waarbij die van het regee- ringson.tu.crp nog kinderspel zijn. Is soms de invoering van algemeen vrou wenkiesrecht oen reden tot een staking? Zij wordt als zoodanig vermeld! Meent het Par tijbestuur van de S. D. A. P. dit? Is haar lief de voor net algemeen vrouw enkiesrecht tot deze Belgische hoogte gestegen? De overige redenen van protest zijn ge deeltelijk even gezocht en onwaar, gedeel telijk ernstig. Maar ook voor zoover zij ern stige politieke grieven zijn, bieden zij geen gegronde reden tot een zoo ernstige actie els een algemeene staking. Dat heeft de leiding der S. D. A. P. ge voeld. En daarom is een slotroep aan het stuk toegevoegd luidende: „Een dag waarop het machtig geluid der arbeidersbeweging dient te worden gehoord tegen imperialisme voor ont wapening voor een duirrzamen wereld vrede." Tegen imperialisme, voor ontwapening, voor een dwurzamen wereldvrede! Moet voor die eischen gestaakt worden in ons land. Tegen onze niet-socialistische 'bevolking? Laat de leiding der S. D. A. P. haar ei schen die vrijwel heel Nederland deelt, doen hooren in Parijs, laat zij haar vechtlustigcn partijgenoot Noske in Berlijn er voor warm maken, laat zij haar imperialistischen partij genoot dr. Terwagne in Antwerpen er mee om de ooren slaan. Maar in ons land het economisch leven er voor in verwarring brengen, is of al te rtatief of «een spelen met \uur, een bravour- spelletje, begonnen omdat Wijnkoop het ook speelt. De arbeiders zullen ven de gezochte op somming in doorsnee niets begrijpen als een reden tot staking. En de indruk zal worden gevestigd: Wij staken omdat het beter moet worden.". De ze gedachte is het, die ook in Duitschlond heeft postgevat en die daar de hopelooze stakingskoorts heeft veroorzaakt, welke het land vermoordt. Wat men daar van de stakingen verwacht weet niemand, de stakers zelf wel het minst. Men staakt eenvoudig. Nu hier, dan daar, smijten de arbeiders het werk neer, uit protest, sympathie, als protest tegen een andere staking, als protest tegen de rust verstoring zelfs. Van de leiding is geen sprake meer, het is een wild drijven, welvaart-vermoordend, kracht-verlammend, organisatie-sioopend. Moet ook Nederland dien weg op? S. D. A. P. en N. V. V. zetten den eer sten stap. Zij bevelen een staking, plomp weg. zonder scherp omschreven doel, zon der klaar begrip aan de deelnemers te ge ven. Een staking op gezochte, goeddeels onware motieven. En de volgelingen gaan m den strijd: Omdat „het" maar eens beter moet worden. Straks loopen zij den weg op eigen ge legenheid verder. Dan zullen S. D. P. en N. V. V. klagen en roepen als in Duitschland om tot bezinning te komen. Maar de schuld der verdwazing zal dan. in volle zwaarte op hen drukken. Politiek Overzicht In het incident, dat de strijd om Fiume heeft teweeggebracht, is door alle in dezen strijd betrokken partijen het beginsel van het zelfbeschikkingsrecht der volken naar voren gebracht. Italië heeft dat gedaan op hoogst eigenaardige wijze. In de bevolking van deze in het uiterste noordoosten van de Adriatische zee ge'cgerv ha-, enstad is het Itcliaansche element sterk vertegen woordigd. Volgens de uit Rome gegeven voorstelling is Fiume zelfs een geheel Tta- lisnnsche stad. Dit wordt van de andere zijde betwist met eer. beroep op de feitelijke bevolkingscijfers, die uitwijzen, dat in de stad Fiume een groote Slavische mir.de.- hc-id is, die als de bevolking van de voor- stad Susak er bij wordt geteld, .zelfs de meerderheid uitmaakt. Dit weerhoudt Italië intusschen niet om Fiume te rangschik- f ken tot het „onverloste" Italië, dat op i groncl van het recht der volken om zelf over j hun lot te beschikken, weer in den schoot van hef moederland moet worden opgeno-1 men. De krisis, waarin de strijd om Fiume nu I verkeert, is voor Italië's bondgenoolen eene aanleiding geweest om tegenover deze Ita- liaansche opvatting van het zelfbeschik kingsrecht der volken de hunne te stellen. Wilson stapelde vurige kolen op Italië's hoofd, cioor uiting te geven aan den wensch, dat Italië den voorrang zou geven %an de rechtvaardigheid boven het eigenbelang en een toonbeeld zou zijn van edelmoedigheid en grootheid van ziel. Ln de Fransche pers kwamen gezagheb bende organen met grooten nadrJk op te gen de Itaiiacr.sche pretention. Het Journal des Délats betoogde, dat het Wilsonsche beginsel van het recht der volken van toe passing was op de volken, niet op kleine verspreid liggende deelen der bevolking. Het Italiaansche gedeelte van Fiume is een eilandje, aan alle 2ijden door Slaven om ringd. Als men aan zulke eilandjes hel recht toekende zich politiek te verbinden met een ander-land dan dat. waa/in zij zioh bevinden dan zou men in de wereld de krachtigste kiemen invoeren tot ontbinding van den sa menhang der sirten. -- De Temps heeft de gelegenheid waargenomen om de politiek die op dit oogenblik zich opdringt sin olie volken, in deze woorden te "omschrijven: „Een volk kan aan een ander volk geen nadeel doen zonder zijne eigen toekomst te vergiftigen. Wannéér het eene bevolking haars ondanks inlijft, dan schept hot een Oorzaak van oorlog Het verliest de aanraking met andere naLiën, welker steun het onmisbaar is. De "a.inexionlsüsche pro gramma's afwijzen, .zich van inlrigeercn onthouden, niets vragen dan zijn recht, niets zeggen en niets doen wat men niet in het volle licht kan ontplooien, en interna tionaal kan denken, dat is niet alleen eene volcioenin£f voor het geweten, het is ook in den tijd waarin wij leven de grootste be hendigheid." De Daily News beschouwt het ils een kleiner kwaad, dat de conferentie nu ver deeld is. dan dat eene regeling zou worden „afgeroffeld" (patched up) tusschen de groote mogendheden, die de kleine natiën, welke er bij betrokken zijn, zou laten onder een blijvend gevoel van verongelijking. Geen volk kan beter dan het Italiaansche welen hoe ijdel het streven is om hel natio nale gevoel onder voW te halen, ai moge de betrokken natie nog zoo zwak en ver deeld ziin. Het blijft nog te bezien in hoe ver ae discussiën in de conferentie de be dreiging met een „lapvrede" hebben weg genomen. Dit werd gezegd tot ondersteuning van den wensch, die door den oud-» ministei Henderson, het bekende voor malige lid van het Brilsche oorlogs kabinet, in eene in het congres van de Fransche socialistische partij gehouden toespraak werd uitgedrukt, dat de vrede niet zou ziin een wraakzuchtige vrede, die den haat tusschen de volken zou verscherpen, maar een vrede, die de oude wonden zou heelen en geene nieuwe openen, dis de vol ken van Europa zou vereenigen en niet hen nog dieper zou verdeelen. Dil zijn schoone. behartigenswaardige woorden. De vraag is alleen maar:. Zullen ze in toepassing zien brengen? BuitgBlaiidsche Berielittu P a r ij s, 2 G April (Havus De raad van Drie heeft Zaterdag de beraadslaging over het j vraagstuk van KiaulsjÖe en de Japansche aan spraken voortgezet. Dc ministers van buitenlandsche zaken van de Verecnigde Staten. ftroot-Britanniê en Frankrijk, alsmede de eerste gevolmachtigde van Japan, hebben ook vergaderd. Op de agen da stonden: het luchtverkeer, een medcdeeling der Poolsche commissie, een rapport over dc Duilschc koloniën en een rapport van dc com missie voor krijgsgevangenen Parijs, 2 6 April. (Ilavas.) De conferen tie zal Maandagmiddag om drie in liet ministerie aan dc Quai d'Orsay een openbare algemeene zitting houden, waarin de ovcreen- komst, welke dooi dc volkenbondscommissie is opgesteld, aan de vergadering zal worden I voorgelegd, alsmede de tekst der artikelen bc- treffende de internationale arbeidswetgeving, die iii de vuorloopige vredesvoorwaarden zui pen worden ingelaselu. liet vraagstuk der aan sprakelijkheden. slaat eveneens op de agenda tige ontvangst. Hij bcgaif zich naar 't Quiri naal. Daar werd een groote bctooging ge houden, waarvan het glanspunt was eert toespraak van Orlando, waarin hij het Itali aansche standpunt betreffende Fiume hand haafde en die een geweldige geestdrift uit lokte. R ome, 23 A p r i 1. (Slefuni.) Ter gelegen heid van den terugkeer van Orlando uit Pu- rijs had zich een groote menigte, bestaande uit Naar de Temps verneemt hebben de gca 11 i-1 senatoren, afgevaardigden, raadsleden, leden :rde en geassocieerde rcgccringcn besloten van de provinciale raden, professoren en vele bekende burgers, alsmede officieren cn solda- eer zich voorshands Ie beperken tot het inlas- schen, in de voorloopigt vredesvoorwaarden, van bepalingen, waarbij Duitschland zal ver klaren van zijn vroegere koloniën af tc zien. De vraag betreffende du schadevergoeding, wat deze koloniale gebieden betreft, en do vaststelling der koloniale i.:andal<jn schijnt voor het oogenblik tc zijn opgeschort. Onder deze omstandigheden zal hrt voorloopig be stuur der vroegere Duitschc koloniën datgene zijn, waaraan de feitelijke bezetting is toever trouwd. Parijs. 2 7 April. (Havas.) De Temps brengt de volgende inededeelingen: De op stelling van den tekst van het voorloopi-ge vrèdesverdrag mcr Duitschland is nagenoeg geëindigd. De raad der regeeringshoofd jn heef ^Zaterdag voor goed de financieele bc- palingen, afgescheiden van Ae welke het van Duitschland te eischen schadehcr- j ten, naar het station begeven. Toen de trein binnenreed, brak een geweldige ovatie los, waaraan ook biet spoorwegpersoneel deed nam. Nadat dc delegatie was uitgestapt, ver brak de menigte de politic-cordons oin met een onbeschrijfelijke geestdrift de gevolmach tigden toe tc jubelen. liet stationsplein was zwart van dc mcnschcn en alle omliggende hüizcn cn trouwens bijkans de geheeh tad zijn in vlaggentooi. Orlando werd in trionif naar zijn auto ge bracht. Hij hield, in liet rijtuig staande, .n toespraak. Op zijne vraag ol hij in den geest van het volk had gehandeld, volgde een don-, derend applaus. Dc auto had hvecjiren noodig oni den korten weg van liet station naar liet Quirinaal af tc leggen. N e w-Y o rk, 2 7 April. (HovasDe secretaris van binnenlandschc- zaken Lone stel b'etrelfen. goedgekeurd. Hij zei nog j deelt heden, namens de regeeting der Ver- twee of drie dagen noodig hebben om ook e6n'»^e Staten, de volgende nota m«e ziin visa te geven aan de rest van de be pa- j ov£r Adriatische kwestie: lingen van het verdrag. j F,ume werd niet aan Italic gegeven vo!- Wat Elzas~Lotharim;en betreft, waarvoor Hp Fransche regeering een zeer volledig ontwerp had laten opstellen, meenen wij te weten, dat de* eindredactie is verricht door de commissie, die André Tardieu, Head- lam Morley en Hoskins tot leden heeft. Al le uitzonderingen, die door Frankrijk zijn gevraagd wegens den bijzonderen aard van de kwestie var, Elzas-Lotharingen, zijn toe gestaan. Er biijft nog slechts over de eind- toestemming te krijgen van den raad der re- geeringshoofden, die zonder twijfel aan staanden Dinsdag zal worden gegeven. De verschillende delegatiën van de groo te mogendheden hebben op zich genomen een résumé op te stellen van den tekst der voorwaarden van den voorloopigen vrede. Dit zal aan dc pers woiden medegedeeld op het oogenblik. waarop het volledige ver drag aan de Duitsche gevolmachtigden wordt overhandigd. Het officieele résumé zal in gemeen overleg door de regeerings- hoofden w orden vastgesteld. Parijs, 26 April. (Havas.) Sonr.ino cn.Salandra ziin heden uit Parijs vertrokken naar Rome, waar zij zich zullen voegen bij Orlando en Barzilai. Sonnino bracht heden morgen een be zoek aan zijn ambtgenoot van buitenland sche zaken Pichon. Eij zijn vertrek om twee uur namiddaers bracht Pichon hem aan het station een afscheidsgroet uit naam van do Fransche regeering. De Petit Parisien zegt, dat men hier te deen heeft niet met een verbreken maar met een onderbreken van de onderhande lingen. Orlando en Sonnino hadden van de Kamer en de Senaat een tamelijk impera tief mandaat ontvangen met betrekking tot de Italiaansche aonspraken. Zij hebben be sloten voor het parjement te verschijnen, om dot op de hoogte te stellen van de.door hen aangewende pogingen en ondervonden moeilijkheden. Den 28en April zullen zij* hunne medecleelingen asn de Kamer doen. De Petit Parisien verklaart in staat te zijn te verzekeren, dat, hoe ook de zitting moge verloopen, Orlando en zijne medewerkers zich dadelijk weer op veis zullen begeven naar Pari is en dat de Italiaansche detegatie in haar geheel in Versailles zal zijn. Rome, 26 April (R.) Orlando bod bij zijne aankomst uit Parijs een geestdrif gens de artikelen van het geheime ver drag waarop Italië in den oorlog is gegaan, maar het werd daarbij gegeven aan Kroa tië, dat een deel uitmaakt van Joegoslavië. Aan dat land zou president Wilson wen- schen dat Fiume komt. De kwestie van Fiu me w ordt dus een vraag van goed oordcel. Wilson en Clemenceau waren 't er over eens, dat het een onrechtvaardigheid tegen over de nieuwe republiek aan de Adriati sche zee zou zijn Fiume ann Italië te geven, want Fiume is de eenige bruikbare haven aan de oostkust van de Adria voor Joego slavië en de aangienzende landen. De aanspraken van Italië zijn gebaseerd op het beginsel, dat de bewoners van Fiu me Italianen zijn en moeten gevoegd worden bij Italië zooals, zij een eeuw geleden waren. Om deze aanspraken te bevredi gen, zou men klaarblijkelijk onrecht moe ten doen aan andere' landen en zoo aan da Adriatische zee een open wond in stand houden, die oorzaak zou zijn van een voort durende verbittering. Italië met Venetië en Triest kan gelukkig leven zonder Fiume. terwijl de jonge republieken aar. de o'-stziidc van de Adria zonder Fiume geen en Vel en vrijen gemeenschapsweg met de rest van de wereld zouden hebben. Parijs, 26 April. (Ilavas.) De drie Duit sche vertegenwoordigers. dic de wegbereiders zijn van de gevolmachtigden, zijn le Versail les aangekomen. Hoofd van het gezelschap is baron von Lestncr, gczantschansrnnd. Mij wordt vergezeld door Max Warburg, finan cieel gedelegeerde; Walter, inspecteur van de telegrafie; den ami. unaar bij den levensmid- dcldicnst Ducker; de telegrafist Goebcl, de secretarissen Propp. en Rose benevens twee bedienden. Ze ziin door kolonel Ilenry. hoofd der Fransche militaire missie en Oudaire. bi zonder commissaris, ontvangen en dadelijk naar het hotel des Reservoirs gebracht, waar zij zich hebben gehuisvest. B c r 1 ij n, 2 6 April \V. B.) Volgens de avondbladen gaat de Duilschc vredosdelcga- tie, die met oen haar begeleidenden si ai ta* tusschen tot nagenoeg 100 mcnschcn is aange groeid, in drie afdeclin;,?n op reis De cerrte, waarmee de hooge ambtenaren, de perssecre tarissen en het bureaupersoneel reizen, ver trekt. Zond a zr middag Maandag gaan tv'ce trei nen naar Versailles In den eersten. *s namid dags kwart over drie, stappen de eerste Duit schc gedelegeerden onder leiding van graaf Het woord „omwenteling" krijgt in socia listische ooien een heel wat minder zoeten Mank als het de eigen positie in gevaar fcrengt. Roman van een Ncderlandschcn Schilder- I Naar het Engclsch van MAARTEN M WRTENS door J. L. van der Moer. 100 - Nu. dar is 'n goed voornemen. Zie 's, ik ^3eb eens beloofd dat ik geen hpj meer zou schilderen. De reden voor mijn belofte bc- Staat nu niet meer. Waarom t dan "nog langer geheim te Dóuden? O. dat is "n andere zaak. Wat ik jou nu Verteld heb, dat heb flv nooit aan een ander verteld, en toch heb ik zoo'n behoefte gevoeld Om er c-ens met iemand over te spreken. En Hu heb ik 't onverwacht aan jou meegedeeld. Haar wangen gloeiden, zij kon niet spreken. Daarom boog zij het hoofd over de platen Ik moet nog «ji heele boel meer schilde ren vóór ik heen ga, sprak hij. Ik moet nog 'n paar schetsen van maken. Heen gaanl riep zij uit. Ja. later. Mijn portretten wachten me. Ik hzb al tw-ee bestellingen laten loopen. i Gnat u heen? Wanneer gaat u heen? Van den .winter /noct ik naar Den Ilaag. Zij begon tc schreien en hij trachtte le ver geefs haar te kalme eren. XLVJI. Het was waar dat Pareys sterven ging. Maar, helaas, ons leven is zoo kort en het sterven duurt soms zoo lang! Een pijnlijke ziekte sloopte hem langzaam, op zijn vijf en zestigste jaar. Dc man, dien hij had liefgehad en geslagen, de vrouw, die hij had bemind en gekweld bemind op z ij n manier waren bij hom en verzorgden hem, van don ochtend tol den avond en van den avond tot den ochtend, met even groote toe wijding. En zijn zoon deed afstand van het vroolijke leven in de mooiste en prettigste stad van de wereld, om uren en uren aan zijn bed tc zitten en hem alle mogelijke nieuws te vertellen. Alex Pareys had tol nu Joe slechts een vroo- lijk leventje geleid. Ilij was steeds volkomen vrij geweest; leed en smart kende hij nauwe lijks hij naam. liet was Odo's geliefkoosde theorie, dat een ouder, die alleen uit zelf zucht een kihd in de wereld heeft gebracht, nooit genoeg kan doen, om dat oorspronke lijk kwaad weer zooveel mogelijk goed' tc maken. Als gevolg daarvan had Alex van af zijn prilste jeugd ondervonden, dat zijn vader zijn levenspad, met zorgvolle hand, met bloe men bestrooide. En hij had dat pad gevolgd zonder bepaald overleg en zonder op neven paden te verdwalen. Hij was geen brave Hen drik. maar ook niet slecht, bezat een gezond gestel en een innemend uiterlijk, en lachte zoodra zijn vader over de leer der bovenna tuurlijke dingen begon. Men moest het leven wijsgeerig, dat wil zeggen van den vroolijken kant, opvatten; men moest vroolijk zijn, zoo lang tot men op hoogen leeftijd kwam fc ster ven. En bij had een heerlijk bestaan zoo- als iedereen in de prachtige stad, te mid den van zijn weelderige omgeving in hun luxueuse woning. Zijn moeder trachtte zijn be langstelling voor arme kinderen op te wekken. Hij gaf hun het geld, dat z ij hem gegeven had, en luisterde lachend toe, wanneer zij op merkte dat hij zelf ook wel arm had kunnen zijn Ilij was heel lief vopr_zijn moeder, voor welke hij een eerbiedige genegenheid koester de, onctanks de diepe minachting, die zijn vader ten opzichte van haar opvattingen steeds loonde ,.'n Vrouw is maar 'n vrouw" beweer de die altijd. „En 'n man is 'n menseh." Het klinkt wel afgezaagd, maar daar draait toch eigenlijk het geheelc leven om- -De vrouw i s juist vrouw, opdat de man den mensch in haar zal ontwikkelen." De man is de schepper. Dc gansche wereld bestond eigenlijk voor Alex Pareys. Het was wel verschrikkelijk, maar niet on natuurlijk, dat zijn vader, die nu oud was, moest komen te vallen. Verscheidene andere xr.enschen waren gelukkiger cn leefden lan ger. Het was zoo vreeselijk, dat hij er geen woorden voor vinden kon en de tranen sprongen hem in zijn vergeetmijniet-oogen het was ellendig dat 2ulk een goed schepsel zóó hevige pijnen moest lijden! De zoon had den vader nimmer boos gezien, nooit een ruw woord van hem gehoord, alleen maar grap pen, of zooals hij het zelf noemde „mop pen". Wanneer Odo Jctta prikkelde, dan lachte Alex heel onschuldig. De toegevendheid van zijn vader, welke uit genegenheid voortvloei de, beantwoordde hij met een buitengewone bewondering voor het genie, voou-den üentle- man, voor den menscb. liij was er ti otsch .op, dc* zoon van den schilder te zijn. beseffend de groote bcleeke- nis er van. Fm onvoorwaardelijk aanvaardde hij dc mildheid van don hedonist, het genot dat dc geestige man hem - clionk. Ontegenzeg gelijk was zijn vader een zeer vroolijke vader. Hij vereerde hem. Dus liet hij rrtlc genoegens varen, waaraan hij geiend was. zoo lang lot hij cr bepaald behoefte aan gevoelde en zal hij stilletjes neer Dij het ziekbed Zijn moeder streek hem met de zachte vingers door de golvende, zwarte haren en spoorde hem aan tof zijn wandelrit in het B o fr; of tot eenige bizon- dere ontspanning. Hij was in den laatsten tijd een dolle motorrijder geworden. Dat was toen nog een geheel nieuwe sport, waarmee, hij een groot deel van z ijn werkloos leven aan vulde. In vele opzichten wa hij nog een on ervaren kind, te midden van het woelige groo- te-.vtadslcyen. Hij had tc veel in de schaduw van zijn vader geleefd. Ga eens 'n eind loopen! drongi de moe der aan. Hij stond met tegenzin op en eing heen. De zieke man draaide het hoofd om, ten einde zijn zoon na te stargp te turen op de deur waardoor hij verdwenen was. De No vemberavond begon reods te vallen, het werd ampler In hrt statig- gemeubeld vertrek. De verkleurde bladeren voor het venster glinster den in den avonddamp. Het jaar spoedde ten einde; in Parijs sterft bet in schittering. Zwijgend en stil lag de zieke man in zijn bed. Een uur geleden had hij weer een vree- selijkon aanval van piin le dporstaan gehad, zoodat hij thans vrij uitgeput was De kamer zag er somber uit door de donkergroene gor dijnen en door het donkere vloerkleed. Ze jyas, op Fransche wijze, geheel als zitkamer ingericht. Hen Cordovaansch schut stond voot dc deur van het witte Cabinet dc toi lette. Jetta .zat ook sil en zwijgend bij den haard, waarin beukeblokjcs brandden. Ode zuchtte. Kan ik iets voor je doen? vroeg zij- Dank je wel. Vijf minuien later kwam Job binnen met een kop consommé. Jctta stond op. Laat me eens zienof 't nu behoorlijk klaargemaakt is. Daar heb i k al naar gekeken, zei Job. Schud mijn kussen op. stommeling! Zie je niet hoe plat 't is? riep Pareys. De knecht gehoorzaamde en ging heen Jct ta stond eer. oogenblik naast het bed. Voel-je je nu wat beter? Ben-je erg moe?, Ik ben volstrekt niet moe, ik voel me best, Ze ging weer bij het vuur zitten, na ecrsl even op den thermometer te hebben gekeken» Odo volgde haar met de oogen. Zal k Job bellen? vroeg hij, met zijn vin* ger op den drukknop. Nee, t is precies drie en zestig graden. Zij liet den blik op haar handjes vallen waarover haar kunst-vrienden altijd zoo ver rukt waren die thans slap neerhingen irt den gloed van hel vuur. Ik ben blij dat je den jongen uitgestuurd hebt, zei Odo. Ilij heeft er bepaald behoefte aan. Zal ilf je uit Figaro voorlezen? Nee, dat is n pretje voor hém.... en \oo| mij. (Wordt vervolgd),

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1919 | | pagina 1